یونسکو یا سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که برای روزنامه‌ نگاران به‌ویژه خبرنگاران زن در افغانستان آموزش و منابع را برای گزارش‌دهی امن در مورد مسایل حیاتی فراهم می‌کند. یونسکو با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این نهاد برای ۸۸۰ خبرنگار در افغانستان آموزش می‌دهد که ۴۱.۵ درصد آنان زنان هستند. این سازمان تاکید کرد که حفاظت از روزنامه‌نگاران برای دموکراسی بسیار مهم است. با این وجود شماری از روزنامه‌نگاران زن می‌گویند که محدودیت‌های حکومت سرپرست در برابر آزادی بیان و کار خبرنگاران تشدید یافته و آنان در معرض بی‌کاری قرار دارند. محدودیت‌های حکومت فعلی بر زنان باعث شده که بیش‌تر رسانه‌ها روزنامه‌نگاران زن را به کار استخدام نکنند. همچنین پس از حاکمیت دوباره‌ی حکومت فعل، آزادی بیان به شدت محدود شده و روزنامه‌‌نگاران به‌ویژه خبرنگاران زن با تهدید از سوی حکومت فعلی و سانسور مواجه‌اند. سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل در ادامه افزود که یک هزار و ۲۳۸ برنامه در مورد محتواهای که علاقه‌مندی عمومی به آنان زیاد است به خبرنگاران زن ارائه کرده و هم‌چنان یک هزار و ۸۵۰ صنف‌های آموزش غیر رسمی را نیز به روزنامه‌نگاران برگزار کرده است. یونسکو می‌گوید که در چندین رادیو، از جمله هفت ایستگاه تحت رهبری زنان خبرنگاران زن را آموزش داده است. این سازمان از طریق برنامه‌های آموزشی برای خبرنگاران دسترسی به اطلاعات را برای بیش از ۱۷ میلیون نفر را فراهم کرده که دست‌کم ۵.۱ میلیون نفر آنان زنان می‌باشند. سازمان ملل: خبرنگاران زن در افغانستان با محدودیت‌‌های شدید روبرو هستند گزارشگران بدون مرز: خبرنگاران افغانستان بی‌وقفه با آزار و اذیت مواجه هستند جهان و بی‌اعتنایی به خبرنگاران زن در افغانستان سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل گفت که برای حمایت از تاب‌آوری رسانه‌های افغانستان و مبارزه با مصونیت از مجازات تلاش می‌کند. به گفته‌ی یونسکو، این ابتکار به روزنامه نگاران، به‌ویژه زنان، آموزش و منابعی را برای گزارش امن در مورد مسایل حیاتی توان‌مند می‌کند. در ادامه آمده است که یونسکو و اتحادیه‌ی اروپا تلاش دارند تا در افغانستان با مصونیت از مجازات حملات در برابر روزنامه‌‌نگاران مقابله کرده، رسانه‌های آزاد و مستقل را ترویج و دسترسی به اطلاعات دقیق را تضمین کنند. آزادی مطبوعات یکی از مهم‌ترین دست‌آوردهای دو دهه‌ی گذشته در افغانستان به‌شمار می‌رفت که پس از حاکمیت حکومت سرپرست آهسته‌آهسته در حال از بین رفتن است. حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، محدودیت‌های شدید بر کار رسانه‌ای و خبرنگاران وضع کرده است. زنان روزنامه‌نگار از این محدودیت‌ها بیشتر آسیب را متحمل شده‌اند؛ طوری‌که ۸۲ درصد خبرنگاران زن وظیفه‌های شان را از دست داده‌اند.

بخش زنان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که آلیسون داویدیان، نماینده این نهاد برای افغانستان، با شماری از بازرگانان و روزنامه‌نگاران زن در شهر جلال‌آباد، مرکز ولایت ننگرهار دیدار کرده و بر حمایت از زنان بازرگان تاکید کرده است. بخش زنان ملل متحد با نشر خبرنامه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این زنان خواستار حمایت از فعالیت‌‌های‌شان شدند. در خبرنامه آمده است که بازرگانان زن از این سازمان خواستند که از کسب‌وکارهای تحت رهبری زنان و دسترسی بهتر آن‌ها به بازارها حمایت مالی و فنی کند. در ادامه آمده است که خانم دایویدیان همچنان با رزونامه‌نگاران در جلال‌آباد درباره راه‌های حمایت از فعالیت‌های آنها در شرایط کنونی گفتگو کرده است. این در حالی است که در بیش از دو سال گذشته، حکومت سرپرست محدودیت‌های گسترده‌ای بر اشتغال زنان وضع کرده است. همچنین حکومت سرپرست با صدور فرمان‌هایی روزنامه‌نگاران زن و رسانه‌ها را محدود کرده که این امر منجر شده تعداد زیادی از آنها از این شغل دست بکشند. در کنار آن حکومت فعلی نزدیک به سه سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند.

اوچا یا دفتر هماهنگ کننده‌ی کمک‌های بشر دوستانه‌ سازمان ملل متحد می‌گوید که محدودیت‌هایی حکومت سرپرست بر خبرنگاران زن، از جمله پوشیدن حجاب و ماسک اجباری در جریان اجرایی برنامه‌های رسانه‌ای، باعث شده است تا خبرنگاران زن از شغل خبرنگاری در رسانه‌ها عقب‌نشینی کنند. اوچا، با نشر زندگی‌نامه‌ای به زندگی یک خبرنگار زن که با آمدن حکومت سرپرست و وضع محدودیت‌ها بیکار شده است، پرداخته است. نبیلا، فعال حقوق زن و خبرنگار بود که برنامه‌های تلویزیونی را برای زنان در ولایت بامیان، رهبری می‌کرد. درباره‌ی زنان و جامعه بحث می‌کرد. در ادامه آمده است که نبیلا از طریق نوشته‌های خود، از کمک‌های زنان موفق، از جمله امدادرسان‌های زن، تجلیل کرده و زنان را در جامعه بر حمایت از زنان دیگر، تشویق می‌کرد. دفتر هماهنگ کننده‌ی کمک‌های بشر دوستانه‌ سازمان ملل متحد، نوشته است: «از سال ۲۰۱۹ تا وسط‌های سال ۲۰۲۱، نبیلا به تلویزیون منتقل شد. او به‌عنوان مجری اخبار، به‌روزرسانی‌های به‌موقع و آگاهانه را به مخاطبان در سراسر این ولایت ارائه کرد. هم‌زمان، او از تئاتر به‌عنوان سکویی برای دفاع از حقوق زنان استفاده کرد. اجراهای او آزادی‌های شخصی زنان مانند حقوق ارث و آزادی انتخاب همسر را ترویج می‌کرد. از طریق این روی‌کرد دوگانه، هدف او افزایش آگاهی و ایجاد گفتگوهای معنادار در مورد موضوعاتی بود که برای توان‌مندسازی و برابری زنان حیاتی است.» اوچا گفت که پس از تسلط حکومت فعلی، آرزوهای نبیلا و هزاران خبرنگار زن در افغانستان، با محدودیت‌های که حکومت فعلی بر خبرنگاران زن، از جمله اجبار به پوشیدن حجاب در حین پخش، به چالش کشیده شد؛ این دستور او را مجبور کرد از حرفه خود عقب‌نشینی کند. اوچا به نقل از نبیلا نوشته است: «من مجبور شدم از کار رویایی‌ام دور شوم که سخت‌ترین تصمیمی است که تا به حال گرفته‌ام.» اکنون این خبرنگار پیشین، برای توان‌مندسازی سایر زنان افغانستانی تلاش می‌کند. او جلسه‌های آموزشی آنلاین در زمینه‌ی گزارش و داستان‌نویسی را برای بیش از ۱۰۰ زن افغانستانی در رسانه‌ها دایر کرده و رهبری می‌کند. با شناخت وضعیت اسف‌بار نبیلا توانسته برای حدود ۲۰ زن بیکار، هزینه‌ی دوره‌های خیاطی شان را تامین کند. این امر زنان را قادر می‌سازد تا مهارت‌های دیگری را به‌دست آورند و محصولات خود را در بازار محلی بفروشند تا از خانواده‌های خود حمایت کنند. او در این مورد گفته: «من نمی‌توانم صبر کنم. می‌خواهم بر چالش‌های تحصیل دختران و زنان شاغل در افغانستان غلبه کنم تا بتوانم به کمک‌های‌مان به جامعه و حمایت از کسانی که پشت سر من هستند ادامه دهم.»

سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان به مناسبت هشت مارچ، روز جهانی زن اعلام کرده است که در بیش از نیمی از کشور، صدای زنان خاموش شده است. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که در ۱۹ ولایت افغانستان، هیچ خبرنگار و کارمند رسانه‌ای زن فعالیت نمی‌کند. در گزارش آمده است که پس از روی کار آمدن حکومت سرپرست، از ۲۴۸ شبکه تلویزیونی در زمان جمهوریت، اکنون فقط ۶۸ شبکه فعالیت دارد. سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان گفت که همچنان از ۴۳۸ رادیو فقط ۲۱۱ رادیو و از ۹۱ روزنامه اکنون تنها ۱۳ روزنامه در افغانستان نشرات دارد. آمار و اطلاعات سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان نشان می‌دهد که در حال حاضر کمتر از ۶۰۰ خبرنگار زن در افغانستان کار می‌کنند. در گزارش آمده است که رسانه‌های داخل کشور با سانسور، محدودیت‌ها و موانع روبرو هستند. این سازمان گفت که چالش‌های امنیتی و خطرات کار رسانه‌ای، مشکلات اقتصادی و نبود زمینه‌ی کار، وضع محدودیت‌های روزافزون بر کار رسانه‌ها و خبرنگاران و در نتیجه مسدود شدن شمار زیادی از رسانه‌ها، حدود یک هزار خبرنگار و کارمند رسانه‌ای را مجبور به ترک کشور کرده که بیشترین آن‌ها در کشورهای همسایه در وضعیت دشوار اقتصادی و سرنوشت مبهم، روزگارشان را سپری می‌کنند. در ادامه گفت که شماری نیز با اندکی خوش- اقبالی به کشورهای اروپایی و آمریکا و یا کانادا مهاجر شده‌اند و با اینکه از وضعیت اقتصادی نسبتا مناسب‌تری برخوردارند و نگرانی از اتمام موعد ویزا یا اسناد اقامتی ندارند اما چالش زبان و دور ماندن از حرفه و مسلک خبرنگاری آن‌ها را در وضعیت ناآرام روحی و روانی قرار داده است. باید گفت که در بیش از دو و نیم سال گذشته، گزارش‌های متعددی از بسته شدن رسانه‌ها، هجوم بر رسانه‌ها، بازداشت و ضرب‌و‌شتم خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ها منتشر شده است. سازمان حمایت از خبرنگاران گفته حکومت سرپرست«با کوچکترین بهانه» خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ها را تهدید و زندانی می‌کنند.