بسیاری از زنان در دوران بارداری و زایمان به هموروئید یا بواسیر  مبتلا می‌شوند. اگر سابقه خانوادگی دارید، اغلب در حین اجابت مزاج فشار می‌آورید یا یبوست یا اسهال طولانی مدت (مزمن) دارید، ممکن است به هموروئید مبتلا شوید. علائم ممکن است شامل خون در مدفوع، درد در اطراف مقعد یا خارش باشد. هموروئید چیست؟ هموروئید وریدهای متورم در کانال مقعد هستند. این مشکل رایج می‌تواند دردناک باشد، اما معمولاً جدی نیست. سیاه‌رگ‌هامی‌توانندد در داخل کانال مقعد متورم شوند و هموروئید داخلی ایجاد کنند. یا می‌توانند در نزدیکی دهانه مقعد متورم شوند و هموروئید خارجی تشکیل دهند. شما می‌توانید هر دو نوع را داشته باشید، بواسیر یا هموروئید یکی از بیماری‌های دستگاه گوارش است که باعث ایجاد زائده‌ی در قسمت خروجی مقعد می‌شود. در بواسیر ورید‌های ناحیه تحتانی راست‌روده و مقعد متورم و بزرگ می‌شود و کشیدگی دیواره این عروق باعث تحریک می‌شود. توجه داشته باشید که هموروئید در زنان باردار شیوع بیشتری دارد. همچنین با افزایش سن احتمال ابتلا به هموروئید بیشتر می‌شود. گرچه هموروئید دردناک و ناخوشایند است، اما به‌راحتی قابل پیشگیری و درمان است. به دلیل اینکه هموروئید با گذشت زمان بدتر می‌شود، پزشکان پیشنهاد می‌کنند به‌محض ظاهر شدن باید درمان شود. گاهی اوقات برای درمان بواسیر به دارو و عمل جراحی نیاز است. انواع هموروئید    بواسیر داخلی بواسیر داخلی در عمق راست‌روده ایجاد می‌شود و از بیرون قابل مشاهده نیست. در اغلب مواقع این نوع بواسیر بدون درد است و اکثراً خونریزی مقعدی اولین علائم این بیماری است. زور زدن یا فشار آوردن در برخی از مواقع بواسیر داخلی را تحت فشار قرار می‌دهد که منجر به خارج شدن از مقعد می‌شود. به این حالت «بواسیر برجسته» گفته می‌شود و می‌تواند بسیار دردناک باشد بواسیر خارجی: بواسیر خارجی در زیر پوست اطراف مقعد ایجاد می‌شود، به همین جهت قابل مشاهده است. از آنجا که عصب‌های حساس‌تری در این قسمت از بدن وجود دارد، در حالت عادی هم دردناک است. در این صورت وارد شدن فشار هنگام دفع مدفوع ممکن است منجر به خونریزی شود. چه چیزی باعث هموروئید می‌شود؟ بواسیر معمولاً به دلیل فشار بیش از حد بر وریدهای ناحیه لگن و رکتوم ایجاد می‌شود. نشستن طولانی مدت روی توالت یا زور زدن برای اجابت مزاج فشاری ایجاد می‌کند که باعث متورم شدن و کشیدگی این سیاه‌رگ‌ها می‌شود. مواردی که می‌توانند منجر به هموروئید شوند عبارت‌اند از یبوست، بارداری و اضافه‌وزن. بارداری. عوارض ناشی از یبوست مزمن داشتن سابقه خانوادگی هموروئید علائم بیماری شایع‌ترین علائم هموروئید داخلی و خارجی خونریزی در هنگام اجابت مزاج، خارش و درد رکتوم است. ممکن است بعد از اجابت مزاج رگه‌هایی از خون روی دستمال توالت یا خون در کاسه توالت پیدا کنید. زنان اغلب به دلیل فشار بارداری، تغییرات هورمونی و زایمان دچار هموروئید می‌شوند. با این‌حال علائم بواسیر در زنان و مردان تفاوت چندانی ندارد. تنها تفاوت موجود در عوامل خطر نهفته آن‌ها است. برخی از تحقیقات نشان می‌دهد زنان گاهی بیشتر از مردان دچار نشت مدفوع یا حرکات دردناک روده خواهند شد. همچنین هرچند نادر اما امکان بروز علائمی همچون کم‌خونی مثل ضعف و رنگ‌پریدگی به دلیل خونریزی شدید وجود دارد چگونه تشخیص داده می‌شوند؟ پزشک شما می‌تواند با پرسیدن در مورد سلامت گذشته خود و انجام یک معاینه فیزیکی متوجه شود که آیا هموروئید دارید یا خیر. پزشک ممکن است رکتوم شما را با یک انگشت دستکش دار یا یک دوربین روشن معاینه کند. اگر دلیل واضحی برای مشکلات شما نشان نداد، پزشک ممکن است آزمایش‌های دیگری را انجام دهد. پیشگیری تعدادی از اقدامات پیشگیرانه توصیه می‌شوند مانند: پرهیز از نشستن‌های مکرر و طولانی‌مدت، پرهیز از فشار آوردن به‌هنگام دفع، درمان یبوست و اسهال، داشتن رژیم غذایی دارای فیبر فراوان و نوشیدن مایعات زیاد یا دریافت مکمل‌های فیبردار، و انجام تمرینات ورزشی کافی. گذاشتن زمان کمتر برای تلاش برای دفع مدفوع، پرهیز از مطالعه در دستشویی، کم کردن وزن برای افراد دارای اضافه وزن و پرهیز از برداشتن اشیای سنگین نیز توصیه شده است. نوشیدن آب و مایعات زیاد در طول روز. درمان در اکثر مواقع با اقدامات ساده و ابتدایی می‌توانید علائم ناشی از بواسیر را درمان کنید. در برخی از مواقع ممکن است نیاز به درمان با دارو باشد، در مرحله نهایی و عدم پاسخ به هیچ درمانی، بیمار نیاز به جراحی خواهد داشت که تمامی موارد با تشخیص پزشک انجام می‌شود. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

پوکی استخوان از دست دادن آرام و تدریجی کلسیم و سایر مواد معدنی استخوانی است که منجر به تراکم کمتر و شکننده‌تر استخوان‌هایی می‌شود که مستعد شکستن و جمع شدن هستند. بیشتر زنان و مردان حتی نمی‌دانند که پوکی استخوان دارند تا زمانی که استخوانی را بشکنند. پوکی استخوان باعث می‌شود استخوان‌ها ضعیف‌تر و شکننده‌تر شوند. برخی افراد بیشتر از دیگران در معرض خطر هستند. استخوان‌ها در اوایل دوران بزرگسالی شما تا اواخر دهه ۲۰ سالگی ضخیم‌ترین و قوی‌ترین هستند. از حدود ۳۵ سالگی به‌تدریج شروع به از دست دادن استخوان می‌کنید. این برای همه اتفاق می‌افتد، اما برخی از افراد به پوکی استخوان مبتلا می‌شوند و استخوان را خیلی سریع‌تر از حد معمول از دست می‌دهند. این بدان معنی است که آن‌ها در معرض خطر بیشتری برای شکستگی هستند. چه کسانی در معرض خطر پوکی استخوان هستند پوکی استخوان می‌تواند مردان و زنان را درگیر کند. این بیماری در افراد مسن شایع‌تر است، اما می‌تواند افراد جوان‌تر را نیز درگیر کند. زنان زنان بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند؛ زیرا تغییرات هورمونی که در دوران یائسگی اتفاق می‌افتد مستقیماً بر تراکم استخوان تأثیر می‌گذارد. هورمون زنانه استروژن برای سلامت استخوان‌ها ضروری است. پس از یائسگی، سطح استروژن کاهش می‌یابد. این می‌تواند منجر به کاهش سریع تراکم استخوان شود. زنان در صورت داشتن موارد زیر در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پوکی استخوان هستند: یائسگی زودرس (قبل از ۴۵ سالگی) هیسترکتومی (برداشتن رحم) قبل از ۴۵ سالگی، به‌ویژه زمانی که تخمدان‌ها نیز برداشته شوند. عدم قاعدگی بیش از ۶ ماه در نتیجه ورزش بیش از حد یا رژیم غذایی زیاد عوامل خطر پوکی استخوان بسیاری از هورمون‌ها در بدن بر چرخش استخوان تأثیر می‌گذارند. اگر اختلال در غدد تولید‌کننده هورمون دارید، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پوکی استخوان باشید. اختلالات مرتبط با هورمون که می‌توانند باعث پوکی استخوان شوند عبارت‌اند از: پرکاری غده تیروئید کاهش میزان هورمون‌های جنسی (استروژن و تستوسترون) اختلالات غده هیپوفیز بیش‌فعالی غدد پاراتیروئید (هیپرپاراتیروئیدیسم) سایر عواملی که تصور می‌شود خطر پوکی استخوان و شکستگی استخوان را افزایش می‌دهند عبارت‌اند از: سابقه‌ی خانوادگی پوکی استخوان سابقه والدین شکستگی لگن شاخص توده بدنی (BMI) ۱۹ یا کمتر استفاده طولانی مدت از قرص‌های استروئیدی با دوز بالا (این قرص‌ها به طور گسترده برای بیماری‌هایی مانند آرتریت و آسم استفاده می‌شوند) داشتن یک اختلال خوردن، مانند بی‌اشتهایی یا پرخوری عصبی نوشیدن زیاد و سیگار کشیدن روماتیسم مفصلی مشکلات سوء جذب، مانند بیماری سلیاک و بیماری کرون برخی از دارو‌های مورد استفاده برای درمان سرطان سینه و سرطان پروستات که بر سطح هورمون‌ها تأثیر می‌گذارد دوره‌های طولانی عدم تحرک، مانند استراحت طولانی مدت در رختخواب علائم و علل: علائم پوکی استخوان چیست؟ پوکی استخوان مانند بسیاری از بیماری‌های دیگر علائمی ندارد. به همین دلیل است که پزشکان گاهی اوقات آن را یک بیماری خاموش می‌نامند. شما چیزی را احساس یا متوجه نخواهید شد که نشان دهنده پوکی استخوان باشد. شما سردرد، تب یا معده درد نخواهید داشت که به شما اجازه دهد متوجه شوید چیزی در بدن شما اشتباه است. رایج‌ترین «علامت» شکستن ناگهانی استخوان است، به‌خصوص پس از یک زمین خوردن کوچک یا تصادف جزئی که معمولاً به شما آسیب نمی‌رساند. حتی اگر پوکی استخوان به طور مستقیم علائمی ایجاد نمی‌کند، ممکن است متوجه تغییراتی در بدن خود شوید که می‌تواند به این معنی باشد که استخوان‌های شما قدرت یا تراکم خود را از دست می‌دهند. این علائم هشداردهنده پوکی استخوان می‌تواند شامل موارد زیر باشد: کاهش قد. خمیدگی تغییر در وضعیت طبیعی بدن شما (بیشتر خم شدن یا خم شدن به جلو). تنگی نفس (اگر دیسک‌های ستون فقرات به‌اندازه کافی فشرده شده باشند تا ظرفیت ریه شما کاهش یابد). کمردرد (درد در ستون فقرات کمری). ممکن است مشاهده تغییرات در ظاهر فیزیکی خود سخت باشد. یکی از نزدیکانتان ممکن است بیشتر تغییراتی را در بدن شما ببیند (به‌خصوص قد یا وضعیت بدن). مردم گاهی در مورد «کوچک شدن» افراد مسن با افزایش سن شوخی می‌کنند، اما این می‌تواند نشانه‌ای از این باشد که باید برای آزمایش تراکم استخوان به پزشک مراجعه کنید. تشخیص: بعد از گرفتن تاریخچه و معاینات فیزیکی از بیمار برای تشخیص سریع پوکی استخوان، سنجش تراکم استخوان به کار می‌رود این آزمایش با استفاده از اشعه ایکس، تراکم مواد معدنی استخوان‌ها را اندازه‌گیری می‌کند و می‌تواند میزان پوکی استخوان را تعیین کند. این تصویر‌برداری به‌خصوص برای زنان در دوران یائسگی یا با عوامل خطر پوکی استخوان توصیه می‌شود. توجه علائم پوکی استخوان در زنان جوان و مراجعه به پزشک برای ارزیابی‌ها و آزمایش‌های تشخیصی می‌تواند به تشخیص زودهنگام پوکی استخوان کمک کند. تشخیص به‌موقع این بیماری امکان مدیریت بهتر و اجتناب از پیامد‌های جدی‌تر را فراهم می‌آورد. پیشگیری: پیشگیری از علائم پوکی استخوان در زنان جوان مستلزم توجه به سبک زندگی، تغذیه، ورزش و پیگیری‌های پزشکی منظم است. با اتخاذ این راهکار‌ها، زنان می‌توانند به حفظ سلامت استخوان‌های خود کمک کرده و خطر شکستگی‌های ناشی از پوکی استخوان را کاهش دهند. درمان: درمان زودهنگام پوکی استخوان بسیار مهم است. هر چه بیمار برنامه درمانی را زودتر شروع کند نتایج بهتری به دست خواهد آمد. در درمان پوکی استخوان بر کاهش سرعت یا توقف از دست رفتن مواد معدنی، افزایش تراکم استخوان، پیشگیری از شکستگی استخوان‌ها، و کنترل درد ناشی از این بیماری تمرکز می‌شود. پزشک، بر مبنای برآورد میزان قرار داشتن شما در معرض خطر شکستگی استخوان طی ۱۰ سال آینده که با استفاده از اطلاعاتی مانند آزمایش تراکم استخوان انجام می‌شود، توصیه‌های درمانی خود را ارائه می‌دهد. معمولاً اگر خطر شکستگی بالا نباشد، در درمان پوکی استخوان از دارو استفاده نشده و در عوض بر شیوه زندگی، ایمنی و اصلاح عوامل افزایش‌دهنده خطر از دست رفتن استخوان تمرکز می‌شود. دارو درمانی هورمون درمانی رژیم غذایی ورزش و حرکات اصلاحی از جمله سایر درمان‌های پوکی استخوان است نویسنده: داکتر معصومه پارسا

ترومای کودکی (childhood trauma) تجربه‌ای است که حس ترس را در کودک برمی‌انگیزد و معمولاً خشونت‌آمیز، خطرناک یا تهدید کننده است. از این تروما به عنوان تجربیات نامطلوب دوران کودکی یا ACE نیز نام می‌برند. اتفاقات مختلفی می‌تواند منجر به تروما شود. برای مثال آزار جسمی یا جنسی برای کودکان آسیب‌زا است. همچنین رویدادهای غیر منتظره‌ای مثل تصادف رانندگی، بلایای طبیعی (مثل طوفان، سیل یا زلزله)، از دست دادن یک عزیز یا ابتلا به بیماری شدید، آسیب‌های روانی به روان کودک وارد می‌کنند. ترومای دوران کودکی حتی ممکن است شامل تجربیاتی باشد که مستقیماً برای کودک رخ نمی‌دهد بلکه شاهد وقوع آن‌ها است. به عنوان مثال، تماشای یکی از عزیزان در حال تحمل یک بیماری سخت یا تماشای اخبار خشونت‌آمیز می‌تواند دلیلی بر ایجاد ترومای کودکی باشد. روانشناسان تخمین می‌زنند که 46 درصد از کودکان در مقطعی از زندگی خود دچار ترومای کودکی می‌شوند. اگرچه بچه‌ها در برابر اتفاقات انعطاف‌پذیر هستند اما بعضی از آسیب‌های دوران کودکی می‌تواند تأثیر مادام العمر داشته باشند. این به این معنا نیست که اگر کودک تجربه‌ای وحشتناک را تحمل کرد، برای همیشه از نظر عاطفی دچار زخم روحی می‌شود. اما تشخیص اینکه چه زمانی یک کودک برای مقابله با تروما به کمک حرفه ای نیاز دارد مهم است. این در حالیست که مداخله زودهنگام توسط دکتر روانشناس می‌تواند از اثرات مداوم تروما در دوران بزرگسالی جلوگیری کند. در مقاله تروما چیست به طور کامل به بررسی این اختلال پرداخته‌ایم. نمونه‌های از ترومای دوران کودکی را در ادامه نام می‌بریم: سوءاستفادة جسمی سوءاستفادة جنسی سوءاستفاده‌های هیجانی و روان‌شناختی غفلت قرارگرفتن در معرض بلایای طبیعی بی‌خانمانی نژادپرستی تصادفات جدی یا بیماری‌های تهدیدکنندة زندگی از دست دادن خشونت‌آمیز فردی از خانواده بهره کشی جنسی مشاهده یا تجربه‌ی خشونت اعضای خانواده عوامل اضطراب‌زا مانند از دست دادن یا دور شدن از اعضای خانواده چگونه ترومای دوران کودکی در فرد تأثیر می‌گذارد؟ تأثیر ترومای کودکی در افراد گوناگون متفاوت است. بااین‌حال نشانه‌ها و علائم مشترکی در کودکان و نیز بزرگسالان وجود دارد که باید مراقب‌شان باشید. در کودکان زیر سن نوجوانی علائم می‌تواند به‌صورت موارد زیر بروز پیدا کند: اضطراب جدایی مضطرب شدن و ترسیدن مشکلات خواب و کابوس‌های شبانه کاهش اشتها بدخلقی افزایش خشم و عصبانیت تحریک‌پذیری و حساسیت رفتاری و اما در نوجوانان می‌تواند علائم بالا در کنار علائمی که در ادامه ذکر می‌شوند وجود داشته باشند: کناره‌گیری از فعالیت‌های اجتماعی انزواطلبی مشکلات علمی سرزنش خود و احساس شرم و گناه داشتن افسردگی دشواری در تمرکز اختلالات تغذیه و سایر رفتارهای آسیب‌زا به خود مشکلات در فعالیت جنسی و مصرف مواد مخدر در بزرگسالان ممکن است تروماهای حل نشده‌ی ‌دوران کودکی اشکال مختلفی را به خود بگیرد. به‌عنوان مثال زنان بزرگسالی که با سوءاستفادۀ جنسی در کودکی یا نوجوانی مواجه بوده اند اغلب علائم اختلال اضطراب پس از سانحه، خود ادراکی تحریف شده، شرم، ترس، گناه، خود سرزنشی، احساس حقارت و درد جسمانی مزمن را نشان می‌دهند. بزرگسالانی که با PTSD ناشی از ترومای کودکی درگیر اند در شغل، روابط میان‌فردی و عاطفی و سلامت روانی‌شان به دردسر می‌افتند. در ادامه برخی از علائم هیجانی، جسمانی و رفتاری را به معرفی می‌گیریم تا درمورد آنها بدانید: اضطراب افسردگی حملات پنیک تمرکز ضعیف خستگی تکانش‌گری مشکلات خواب و اشتها تحریک‌پذیری بیماری‌های مزمن آسیب‌زدن به خود اضطراب و التهاب مزمن انزواطلبی افکار خودکشی کدام درمان‌ها برای بهبود ترومای کودکی در دسترس و قابل اجرا است؟ از آن‌جای‌که موضوع درمان‌ها و رویکردهای درمانی موضوعی کاملاً تخصصی و حرفه‌ای است پس صرفاً به نام بردن از آنها اکتفا می‌کنیم. درمان‌های ترومای کودکی به‌صورت زیر هستند: درمان پردازش شناختی یا CPT درمان رفتاری شناختی متمرکز بر تروما یا TF-CBT حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم و بازپردازش یا AMDR مواجهه درمانی یا NAT بازی درمان و رویکردهای CBT,ACT,REBT چه چشم‌اندازی پیشروی افرادی است که دچار ترومای کودکی شده‌اند؟ تأثیرات بلندمدت ترومای کودکی ممکن است خطر بیماری‌های روانی مثل PTSD، افسردگی، بیماری‌های مزمن یا اختلال مصرف مواد مخدر را افزایش دهد. بااین‌حال با درمان مناسب می‌توان از مشکل گذر کرده و علائم منفی را در افراد کاهش دهیم. بسته به نوع تروما و شدت آن درمان ممکن است مدتی طول بکشد بخصوص اینکه اگر به درمان مشکل در زمان بزرگسالی پرداخته شود. نتیجه‌ی نهایی درمان ترومای کودکی: درمان ترومای کودکی به کم شدن اثرات سوءاستفاده، نادیده‌انگاری، مشاهده‌ی خشونت، بلایای طبیعی و تصادفات جدی یا بیماری‌های تهدیدکنندة زندگی کمک می‌کند. پرداختن به درمان و بهبود این موضوعات در همان دوران کودکی و یا نوجوانی می‌تواند خطر بیشتر شدن مشکلات سلامت روان مثل افسردگی و اضطراب را تا حد قابل توجهی کاهش دهد. اما پیگیری درمان در بزرگسالی نیز مزیت‌های خودش را دارد از جمله اینکه به شناسایی تروما و مقابله با آن کمک می‌کند. سخن پایانی: کاهش یا جلوگیری از عواقب و اثرات ترومای کودکی امری غیرممکن نبوده و امکان‌پذیر است. اگر کودکتان با تأثیرات تروما دست به گریبان است نخستین گام این است که حمایتتان را به او نشان دهید، لازم است متخصص سلامت روان واجد شرایطی برای پرداختن به ترومای کودک نیز پیدا کنید و او را در زودترین فرصت برای درمان نزد متخصص ببرید. در کنار تمامی انواع درمان‌ها حمایت‌های خانوادگی می‌تواند تأثیری مثبت و چشمگیر در روند بهبود افراد داشته باشد. نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»

دیابت بارداری قند خون بالا در دوران بارداری است. خوردن غذا‌های سالم و متعادل و انجام ورزش معمولاً می‌تواند آن را به‌خوبی مدیریت کند. اما گاهی اوقات، انسولین برای کمک به مدیریت سطح قند خون ضروری است. اگر درمان نشود، هم برای شما و هم برای جنین مشکلاتی ایجاد می‌کند. دیابت بارداری چیست؟ دیابت بارداری نوعی دیابت است که منحصراً در بارداری زمانی که سطح قند خون بیش از حد بالا می‌رود (هیپرگلیسمی) ایجاد می‌شود. این زمانی اتفاق می‌افتد که هورمون‌های جفت توانایی شما را برای استفاده یا ساختن انسولین مسدود می‌کند. انسولین به بدن شما کمک می‌کند تا میزان مناسب گلوکز را در خون شما حفظ کند. گلوکز بیش از حد در خون شما می‌تواند منجر به عوارض بارداری شود. GD معمولاً در اواسط بارداری، بین ۲۴ تا ۲۸ هفته ظاهر می‌شود. پزشک بارداری شما آزمایش خون را برای بررسی دیابت بارداری تجویز می‌کند. ابتلا به GD به این معنی نیست که شما قبلاً قبل از باردار شدن به دیابت مبتلا بوده‌اید. این وضعیت به دلیل بارداری ظاهر می‌شود. افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ و نوع ۲ قبل از بارداری، هنگام باردار شدن، چالش‌های جداگانه‌ای دارند. خوشبختانه، دیابت بارداری به‌خوبی شناخته شده است و پزشکان معمولاً می‌توانند با تغییرات کوچک در سبک زندگی و رژیم غذایی به شما در مدیریت این بیماری کمک کنند. اکثر مردم عوارض جدی ناشی از دیابت بارداری را تجربه نمی‌کنند و نوزادان سالمی به دنیا می‌آورند. انواع: به‌طورکلی، دیابت بارداری به ۲ دسته تقسیم می‌شود: کلاس A1 برای توصیف قند بارداری که می‌توان آن را تنها از طریق رژیم غذایی کنترل کرد، استفاده می‌شود. کلاس A2 به‌نوعی دیابت بارداری می‌گویند که در آن از انسولین یا سایر دارو‌های خوراکی برای کنترل این بیماری استفاده می‌شود. علائم دیابت بارداری علائم دیابت بارداری در سه ماه اول معمولاً ظاهر نمی‌شوند و این عارضه اغلب با آزمایش قند خون در هفته‌های ۲۴ تا ۲۸ حاملگی و بررسی آن بر اساس جدول قند خون در بارداری تشخیص داده می‌شود برخی از زنان ممکن است در صورت افزایش بیش از حد قند خون (هیپرگلیسمی) علائمی مانند: • افزایش تشنگی • نیاز به ادرار کردن بیشتر از حد معمول • دهان خشک • خستگی • تاری دید • خارش ناحیه تناسلی یا برفک و عفونت‌های پوستی اما برخی از این علائم در دوران بارداری شایع هستند و لزوماً نشانه دیابت بارداری نیستند. اگر در مورد علائمی که تجربه می‌کنید نگران هستید با ماما یا پزشک خود صحبت کنید. دیابت بارداری چگونه می‌تواند بر بارداری شما تأثیر بگذارد؟ اکثر زنان مبتلا به دیابت بارداری در غیر این صورت حاملگی طبیعی با نوزادان سالم دارند. بااین‌حال، دیابت بارداری می‌تواند باعث مشکلاتی مانند: بزرگ‌تر شدن نوزاد شما از حد معمول - که ممکن است منجر به مشکلاتی در هنگام زایمان شود و احتمال نیاز به زایمان القایی یا سزارین را افزایش دهد. همان‌طور که گفتیم دیابت می‌تواند برای روی رشد و ‌نمو جنین در طی بارداری اثر داشته باشد. در اوایل بارداری، دیابت مادر می‌تواند منجر به بروز نقص‌های مادرزادی و افزایش خطر سقط جنین گردد. بسیاری از نواقص مادرزادی، اثرات نامطلوبی را بر ارگان‌های مهم بدن مانند مغز و قلب دارند. پلی هیدرآمنیوس - مایع آمنیوتیک بیش از حد (مایع اطراف نوزاد) در رحم که می‌تواند باعث زایمان زودرس یا مشکلاتی در زایمان شود. زایمان زودرس - زایمان قبل از هفته ۳۷ بارداری پره اکلامپسی - وضعیتی که باعث فشار خون بالا در دوران بارداری می‌شود و در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به عوارض بارداری شود. کودک شما پس از تولد دچار قند خون پایین یا زردی پوست و چشم (یرقان) می‌شود که ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشد. از دست ‌دادن نوزاد شما (مرده‌زایی)، اگرچه این اتفاق نادر است ابتلا به دیابت بارداری همچنین به این معنی است که شما در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ در آینده هستید. عوامل خطر عوامل خطر ابتلا به دیابت بارداری عبارت‌اند از: • اضافه‌وزن یا چاق بودن • عدم تحرک بدنی • داشتن پیش دیابت • داشتن دیابت بارداری در بارداری قبلی • ابتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک داشتن یکی از اعضای نزدیک خانواده مبتلا به دیابت داشتن نوزادی با وزن بالا (۴. ۱ کیلوگرم) داشتن یک نژاد یا قومیت خاص، مانند سیاه‌پوست، و… تشخیص: معاینه فیزیکی و ‌گرفتن شرح‌حال و برای تشخیص دیابت بارداری از آزمایش قند خون استفاده می‌شود که در چند مرحله انجام می‌شود. برای انجام این آزمایش، بعد از مصرف مقدار مشخص گلوکز در دو نوبت ۱‌ساعته و ۲ ساعته، قند خون فرد اندازه‌گیری می‌شود و نتایج توسط پزشک بررسی می‌شود. درمان درمان دیابت بارداری شامل موارد زیر است: تغییر سبک زندگی پایش قند خون در صورت لزوم دارو که با دستور پزشک و تحت نظر متخصص تجویز می‌شود. مدیریت سطح قند خون به‌سلامت شما و کودکتان کمک می‌کند. مدیریت دقیق همچنین می‌تواند به شما در جلوگیری از عوارض دوران بارداری و زایمان کمک کند. تغییر سبک زندگی سبک زندگی شما - نحوه غذا خوردن و حرکت - بخش مهمی از حفظ سطح قند خون شما در محدوده سالم است. پزشکان معمولاً کاهش وزن در دوران بارداری را توصیه نمی‌کنند؛ اما پزشک می‌تواند به شما در تعیین اهداف افزایش وزن بر اساس وزن قبل از بارداری کمک کند. تغییرات سبک زندگی عبارت‌اند از: رژیم غذایی سالم یک رژیم غذایی سالم بر میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین بدون چربی – غذا‌هایی که دارای مواد مغذی و فیبر بالا و چربی و کالری کمی هستند. یک متخصص تغذیه می‌تواند به شما کمک کند تا یک برنامه غذایی بر اساس وزن فعلی، اهداف افزایش وزن بارداری، سطح قند خون، عادات ورزشی، ترجیحات غذایی و بودجه ایجاد کنید. فعال ماندن فعالیت بدنی منظم نقش کلیدی در هر برنامه سلامتی قبل، حین و بعد از بارداری دارد. ورزش قند خون شما را کاهش می‌دهد. به‌عنوان یک امتیاز اضافی، ورزش منظم می‌تواند به تسکین برخی از ناراحتی‌های رایج بارداری از جمله کمردرد، گرفتگی عضلات، تورم، یبوست و مشکلات خواب کمک کند. با تأیید پزشک خود، ۳۰ دقیقه ورزش متوسط را در بیشتر روز‌های هفته هدف قرار دهید. اگر مدتی است که فعال نبوده‌اید، به‌آرامی شروع کنید و به‌تدریج افزایش دهید. پیاده‌روی، و نرمش‌های سبک انتخاب‌های خوبی در دوران بارداری هستند. فعالیت‌های روزمره مانند کار‌های خانه و باغبانی نیز به‌حساب می‌آیند. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

رفلاکس معده (GERD) یکی از بیماری‌های شایع دستگاه گوارشی است که بر حلقه عضلانی تأثیر می‌گذارد که بین مری و معده قرار دارد. برای معرفی مفهوم رفلاکس معده لازم است فرآیند آن را برایتان توضیح دهیم. در قسمت فوقانی معده جایی که محل اتصال مری به معده است، دریچه‌ای قرار دارد که در حالت معمول بسته است و زمانی باز می‌شود که غذا از مری به معده می‌آید. این دریچه را عضله تنگ‌کننده پایینی مری می‌گویند که در افراد مبتلا به ریفلاکس معده عملکرد درستی ندارد. یعنی یا دریچه کامل بسته نمی‌شود یا اینکه گاهی بی‌موقع باز می‌شود و نتیجه‌اش بازگشت محتویات معده به مری است. وجود آنزیم‌ها و اسیدی بودن محتویات معده به‌ مرور زمان به جداره مری آسیب می‌رساند و فرد به بیماری ریفلاکس معده مبتلا می‌شود. مشکل ذکرشده که با سوزش و درد در قسمت بالای شکم همراه است در ۳ حالت خفیف، متوسط و شدید بروز پیدا می‌کند. گاهی شدت و محل درد به‌ حدی است که با درد قلبی اشتباه می‌گیرند. علل بیماری ریفلاکس اسید یکی از علل شایع این بیماری، فتق هیاتال است. این عارضه زمانی اتفاق می‌افتد که قسمت بالایی معده و اسفنکتر تحتانی مری (LES) به بالای دیافراگم حرکت می‌کنند. دیافراگم، عضله‌ای است که معده را از قفسه سینه جدا می‌کند و به کنترل اسید معده کمک می‌کند. در صورت وجود فتق هیاتال، اسید می‌تواند به مری وارد شده و علائم بیماری ریفلاکس اسید را ایجاد کند. دیگر عوامل خطر برای ریفلاکس اسید عبارتند از: خوردن وعده‌های غذایی بزرگ یا دراز کشیدن بلافاصله پس از غذا. اضافه وزن یا چاقی. خوردن وعده غذایی سنگین و سپس دراز کشیدن به پشت یا خم شدن. مصرف میان‌وعده نزدیک به زمان خواب. نوشیدن برخی نوشیدنی‌ها مانند الکل، نوشابه‌های گازدار، قهوه یا چای. سیگار کشیدن. بارداری. مصرف برخی داروها مانند آسپرین، ایبوپروفن، شل‌کننده‌های عضلانی و داروهای فشار خون. علائم GERD شایع‌ترین علامت بیماری GERD، سوزش سر دل مداوم است که ممکن است شامل موارد زیر باشد: احساس سوزش در معده که به قفسه سینه، گردن و گلو گسترش می‌یابد. طعم تلخ یا ترش در پشت دهان. بازگشت غذا یا مایعات از معده به دهان. دیگر علائم احتمالی GERD: احساس پری یا وجود توده‌ای در پشت گلو. سرفه مزمن. صدای خشن. بوی بد دهان. علائم هشداردهنده GERD در برخی موارد، علائم هشداردهنده مرتبط با GERD ممکن است ظاهر شوند. این علائم معمولاً پایدار بوده و علیرغم درمان پزشکی به‌تدریج بدتر می‌شوند. علائم هشدار شامل موارد زیر است: مشکل در بلع (دیسفاژی). درد هنگام بلع (ادینوفاژی). حالت تهوع یا استفراغ. کاهش وزن. کم‌خونی. خونریزی. اگر هر یک از این علائم را تجربه می‌کنید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. عوارض رفلاکس معده‌ای با گذشت زمان، التهاب مزمن ناشی از ریفلاکس اسید می‌تواند منجر به عوارض زیر شود: التهاب بافت مری (ازوفاژیت): اسید معده می‌تواند به بافت مری آسیب برساند و باعث التهاب، خونریزی یا ایجاد زخم شود. ازوفاژیت می‌تواند دردناک باشد و بلع را دشوار کند. باریک شدن مری (تنگی مری): آسیب مداوم به قسمت تحتانی مری ناشی از اسید معده باعث تشکیل بافت اسکار می‌شود. این بافت اسکار، مسیر عبور غذا را تنگ کرده و مشکلات بلع ایجاد می‌کند. تغییرات پیش‌سرطانی در مری (مری بارت): آسیب طولانی‌مدت ناشی از اسید می‌تواند باعث تغییرات سلولی در بافت پوششی قسمت تحتانی مری شود که خطر ابتلا به سرطان مری را افزایش می‌دهد. آزمایش‌های تشخیصی اگر دو بار یا بیشتر در هفته علائم رفلاکس اسید دارید یا داروها تسکین پایداری برایتان ایجاد نمی‌کنند، باید به پزشک مراجعه کنید. علائم شایع مانند سوزش سر دل، معمولاً برای تشخیص بیماری رفلاکس اسید کافی هستند، به‌ویژه اگر تغییر سبک زندگی، داروهای ضد اسید یا مسدودکننده‌های اسید به کاهش علائم کمک کنند. اگر این روش‌ها مؤثر نبود یا علائم شدید و مکرر داشتید، پزشک ممکن است آزمایش‌های زیر را برای تأیید تشخیص و بررسی مشکلات دیگر تجویز کند: رادیوگرافی بلع باریم: بررسی مری و معده پس از نوشیدن مایع حاوی باریم. اندوسکوپی: مشاهده مری و معده با استفاده از یک لوله باریک مجهز به دوربین. تعیین pH مری: اندازه‌گیری سطح اسیدیته در مری برای شناسایی رفلاکس. فشارسنجی مری: بررسی فشار و حرکت ماهیچه‌های مری. درمان و پیشگیری درمان دارویی: آنتی‌اسیدها برای خنثی‌کردن اسید معده. مهارکننده‌های پمپ پروتون مانند پنتوپرازول و امپرازول برای کاهش تولید اسید. داروهای افزایش‌دهنده تون عضلانی اسفنکتر تحتانی مری. همه این داروها باید با توجه به شرایط بیمار و تشخیص پزشک مصرف شوند. پیشگیری و مراقبت: از نوشیدنی‌ها و خوراکی‌های کافئین‌دار یا اسیدی مانند کاکائو، قهوه، چای، نوشابه‌های گازدار و مرکبات (پرتقال، لیموترش و...) اجتناب کنید. مصرف الکل، سیگار و مواد مخدر را کنار بگذارید. از دراز کشیدن بلافاصله پس از غذا خوردن پرهیز کنید. مصرف حجم زیادی از مایعات همراه با غذا و غذاهای چرب را کاهش دهید. از غذاهای تند و سبزیجاتی مانند پیاز، سیر و نعناع اجتناب کنید. هنگام خواب، بالاتنه خود را بالاتر از پایین‌تنه قرار دهید. از پوشیدن لباس‌ها و کمربندهای تنگ خودداری کنید. با رعایت این توصیه‌ها می‌توان علائم رفلاکس اسید را کاهش داد و از بروز عوارض آن جلوگیری کرد. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

زخم معده یا Stomach Ulcer به‌دلیل از بین رفتن پوشش محافظ معده بر اثر ترشح بیش از حد اسید معده ایجاد می‌شود. این اسید باعث بروز زخم‌های بازی در معده خواهد شد که در موارد حاد با درد، التهاب شدید و خونریزی همراه است. درد گوارشی یک وضعیت آزاردهنده جسمانی است که در صورت عدم درمان می‌تواند زندگی روزمره فرد را مختل کند. زخم معده از انواع رایج دردهای گوارشی محسوب می‌شود که خوشبختانه در حال حاضر قابل درمان خواهد بود، اما باید جدی گرفته شود. زیرا این بیماری با وجود این‌که مرگ و میر بالایی ندارد اما به‌دلیل شیوع نسبتا زیاد (حدود 15 درصد) از لحاظ روانی، اجتماعی و اقتصادی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اگر شما هم گاهی دچار دردهای خفیف تا شدید در معده می‌شوید تا انتهای این مقاله همراه ما باشید که می‌خواهیم علت، علائم، روش تشخیص و راه‌کارهای درمان زخم معده را بررسی کنیم. زخم‌های گوارشی شامل زخم‌های باز در لایه داخلی معده و قسمت بالایی روده کوچک هستند. شایع‌ترین علامت زخم معده، درد معده است. انواع زخم‌های گوارشی: زخم معده: زخمی که در داخل معده ایجاد می‌شود. زخم اثنی عشر: زخمی که در قسمت داخلی روده کوچک (دوازدهه) ظاهر می‌شود. علل شایع زخم معده: عفونت با باکتری هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) استفاده طولانی‌مدت از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) استرس و غذاهای تند باعث ایجاد زخم معده نمی‌شوند، اما ممکن است علائم را تشدید کنند. علائم زخم معده بسیاری از افراد مبتلا به زخم معده، علائمی ندارند. اگر علائمی وجود داشته باشد، ممکن است شامل موارد زیر باشد: درد مبهم یا سوزش معده: در برخی افراد، درد ممکن است بین وعده‌های غذایی یا شب‌ها بدتر شود. در برخی دیگر، درد بعد از غذا خوردن تشدید می‌شود. احساس سیری یا نفخ آروغ زدن سوزش سردل حالت تهوع علائم خونریزی ناشی از زخم معده: استفراغ خون (به رنگ قرمز یا سیاه) وجود خون تیره در مدفوع یا مدفوع سیاه و قیری‌شکل احساس سرگیجه یا غش کردن چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر خون استفراغ می‌کنید، مدفوع سیاه یا خونی دارید، یا دچار سرگیجه می‌شوید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. اگر آنتی‌اسیدها و مسدودکننده‌های اسید بدون نسخه درد شما را کاهش می‌دهند، اما درد دوباره بازمی‌گردد، به پزشک متخصص مراجعه کنید. زخم معده: شایع و قابل درمان زخم معده شایع و قابل درمان است، اما اگر برای مدت طولانی بدون درمان رها شود، می‌تواند به مشکلات جدی منجر شود. برخی از زخم‌ها ممکن است به طور مداوم خونریزی کنند که می‌تواند باعث از دست دادن قابل‌توجه خون در طول زمان شود. علل زخم معده زمانی ایجاد می‌شود که اسید معده یا روده کوچک، لایه محافظ دستگاه گوارش را تخریب کرده و زخم باز دردناکی ایجاد کند که ممکن است خونریزی کند. دستگاه گوارش به طور طبیعی با لایه‌ای از مخاط پوشیده شده است که از اسید محافظت می‌کند. با این حال، افزایش اسید یا کاهش مخاط می‌تواند به ایجاد زخم منجر شود. علل شایع: هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori): این میکروب در لایه مخاطی معده و روده کوچک زندگی می‌کند و معمولاً مشکلی ایجاد نمی‌کند. اما در برخی موارد، می‌تواند باعث التهاب و تحریک لایه داخلی معده شود که در نهایت به زخم منجر می‌شود. استفاده مداوم از مسکن‌های خاص: مصرف مداوم داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB)، ناپروکسن سدیم (Aleve) و کتوپروفن، می‌تواند باعث تحریک یا التهاب معده شود. این داروها شامل استامینوفن (Tylenol) نمی‌شوند. عوارض زخم معده درمان‌نشده ممکن است منجر به موارد زیر شود: خونریزی داخلی انسداد مسیر معده به اثنی‌عشر سوراخ شدن دیواره معده یا روده سرطان معده ناشی از عفونت هلیکوباکتر پیلوری روش‌های تشخیص گرفتن تاریخچه پزشکی و شرح حال بیمار انجام اندوسکوپی سی‌تی اسکن آزمایش خون آزمایش مدفوع تست تنفسی درمان زخم معده برای درمان زخم معده، ابتدا علت بیماری شناسایی می‌شود. پزشک گوارش بر اساس علت، بهترین روش درمان را انتخاب می‌کند که شامل استفاده از دارو یا در موارد حاد جراحی است. درمان‌های غیر جراحی: آنتی‌بیوتیک‌ها مهارکننده‌های پمپ پروتون مسدودکننده‌های گیرنده هیستامین عوامل محافظت‌کننده سلولی آنتی‌اسیدها درمان جراحی: در موارد نادر و پیچیده، زخم معده ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

آلرژی زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن به یک ماده خارجی که وارد بدن می‌شود واکنش نشان دهد. این مواد به عنوان آلرژن شناخته می‌شوند. آنها شامل گرد وغبار هوا، گرده گل‌ها ،‌ موی حیوانات و….، آلرژی همچنین ممکن است به دلیل برخی غذاها و داروها رخ دهد که در اکثر افراد واکنشی ایجاد نمی‌کنند. سیستم ایمنی پروتئین‌های محافظی به نام آنتی بادی می‌سازد که به مهاجمانی مانند میکروب‌ها حمله می‌کند. اما با آلرژی، سیستم ایمنی پادتن‌های تولید می‌کند که یک آلرژن خاص را مضر نشان می‌دهد، حتی اگر اینطور نباشد. تماس با آلرژن باعث واکنش سیستم ایمنی می‌شود که می‌تواند پوست، سینوس‌ها، راه‌های هوایی یا دستگاه گوارش را ملتهب کند. واکنش‌های آلرژیک از فردی به فرد دیگر متفاوت است. آنها می‌توانند از تحریک جزئی تا یک حالت اورژانس تهدید کننده زندگی به نام آنافیلاکسی متغیر باشند. در حالی که اکثر آلرژی‌ها قابل درمان نیستند، درمان‌ها می‌توانند به تسکین علائم آلرژی شما کمک کنند. علائم علائم آلرژی بستگی به آلرژن دارد. علائم می‌تواند راه‌های هوایی، سینوس‌ها و مجاری بینی، پوست و دستگاه گوارش را تحت تاثیر قرار دهد. واکنش‌های آلرژیک می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. گاهی اوقات، آلرژی می‌تواند یک واکنش تهدید کننده زندگی به نام آنافیلاکسی را ایجاد کند. علائم: عطسه کردن. خارش پوست، بینی، چشم یا سقف دهان. آبریزش، گرفتگی بینی. خستگی که به آن خستگی نیز می‌گویند. چشم‌های آبکی، قرمز یا متورم که ورم ملتحمه آلرژیک نیز نامیده میشود. آلرژی غذایی می‌تواند باعث شود: سوزن سوزن شدن در دهان. تورم لب‌ها، زبان، صورت یا گلو. جوش‌های خارش دار به نام کهیر. گرفتگی بینی، عطسه یا اشک چشم که خارش دارد. گرفتگی معده، استفراغ یا اسهال. آنافیلاکسی آلرژی به نیش حشره می‌تواند باعث شود: درد و ناحیه بزرگی از تورم به نام ادم در محل نیش. خارش یا کهیر در سراسر بدن. گرمیپوست و تغییر رنگ پوست که گرگرفتگی نیز نامیده می‌شود. سرفه، سفتی قفسه سینه، خس خس سینه یا تنگی نفس. آنافیلاکسی آلرژی بر اساس نوع آلرژن طبقه‌بندی می‌شود. از انواع آلرژی یا حساسیت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: دانه گرده گیاھان کپک‌ھا پروتئین‌ھای حیوانی، روغن و مواد دفعی حیوان پرِ پرندگان سوسک‌ھا و مواد دفعی آنها آلرژی به مواد غذایی آلرژی به حشرات یا نیش حشرات آلرژی تنفسی مانند آلرژی یا حساسیت به ذرات موجود در هوا مثل گرده‌ی گل‌ها یا کُرک و شوره بدن حیوانات آلرژی به داروها، مثل داروهای دارای پنی‌سیلین‌ آلرژی به مواد شیمیایی برخی از این علائم می‌تواند نشانه یک واکنش آلرژیک تهدید کننده زندگی باشد. آنافیلاکسی :یک واکنش آلرژیک شدید است که می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. سریع اتفاق می‌افتد و ممکن است باعث مرگ شود. علائم معمولا بیش از یک قسمت از بدن مانند پوست یا دهان، ریهها، قلب و روده را درگیر می‌کند. در مورد آنافیلاکسی بیشتر بدانید. آلرژی چشم :شایع است. آلرژی چشمی واکنشی به آلرژن‌های داخلی و خارجی است که وارد چشم شما می‌شود. بافتی که داخل پلک و خارج کره چشم را می‌پوشاند ملتهب و متورم می‌شود و منجر به خارش، قرمزی، اشک ریزش و سوزش چشم می‌شود. آلرژی پوستی: زمانی رخ می‌دهد که پوست شما با ماده حساسیت‌زای که پوست شما به آن حساس یا آلرژیک است تماس پیدا کند. همچنین، آلرژی به چیزهای دیگر، مانند غذای که می‌خورید یا پروتئین‌های که استنشاق یا لمس می‌کنید، ممکن است باعث ظاهر شدن علائم روی پوست شما شود. واکنش آلرژیک معمولاً در عرض 48 ساعت پس از مواجهه اولیه با آلرژن ظاهر می‌شود. علائم اغلب شامل موارد زیر است: قرمزی، تورم، تاول، خارش، کهیر و بثورات. لازم نیست آلرژن برای شما جدید باشد. این میتواند چیزی باشد که سالها از آن استفاده می‌کنید یا می‌خورید. آلرژی‌های پوستی رایج شامل درماتیت تماسی آلرژیک، اگزما، کهیر مزمن و آنژیوادم است. رینیت به معنای "التهاب بینی" است. هنگام‌که بینی توسط مواد آلرژی‌زا یا محرک تحریک میشود، ممکن است مخاطی بیشتر و غلیط‎تر از حد معمول تولید کند. که می‌تواند پشت گلو را تحریک کرده و باعث سرفه شود. واکنش‌های آلرژیک همچنین می‌تواند باعث احتقان، خارش بینی یا گلو، عطسه، آبریزش بینی و خارش و آبریزش چشم شود. تشخیص: تست‌های تشخیصی: تست خراش یا پچ پوست: که در آن مقدار کمیاز آلرژن روی پوست شما قرار می‌گیرد تا ببیند آیا واکنش نشان می‌دهد یا خیر. آزمایش خون: برای بررسی آلرژنهای که ممکن است باعث علائم شما شوند یک رژیم غذایی خاص که در آن از غذایی که ممکن است به آن حساسیت داشته باشید اجتناب کنید یا کمتر بخورید تا ببینید آیا علائم شما بهتر می‌شود یا خیر. درمان‌های آلرژی عبارتند از: سعی کنید تا حد امکان از چیزی که به آن حساسیت دارید اجتناب کنید. داروهای برای واکنش‌های آلرژیک خفیف مانند آنتی هیستامین‌ها، قرص‌های استروئیدی و کرم‌های استروئیدی. داروهای اورژانسی به نام تزریق کننده خودکار آدرنالین، مانند EpiPen، برای واکنش‌های آلرژیک شدید که حتما باید با تشخیص و تجویز پزشک استفاده شوند. متخصص شما یک برنامه مدیریت آلرژی به شما ارائه می‌دهد که نحوه مدیریت آلرژی را توضیح می‌دهد. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر علائمی دارید که فکر می‌کنید ناشی از آلرژی است و داروهای آلرژی بدون نسخه که بدون نسخه فروخته می‌شوند، به شما تسکین کافی نداده اند، حتما به یک متخصص مراجعه کنید. اگر پس از شروع یک داروی جدید برای یک بیماری سلامتی علائمی‌دارید، فوراً به پزشک متخصص خود اطلاع دهید. نویسنده: داکتر معصومه پارسا