برچسب: صدای زنان

11 ساعت قبل - 39 بازدید

نازی صفوی یکی از رمان‌‌نویسان محبوب و پرطرفدار اما کم‌کار ایرانی است که با نوشتن کتاب «دالان بهشت»، راهش را به دنیای رمان‌های عامه‌پسند ایرانی باز کرد. کتابی که به سرعت توانست جایش را در میان مخاطبان رمان‌های عاشقانه پیدا کند و تا به امروز نیز در میان پرفروش‌ها باقی بماند. نازی صفوی متولد سال ۱۴۴۶ ه.ش در تهران است. رشته دانشگاهی وی ادبیات است و تا به حال دو رمان منتشر کرده است که از استقبال بسیاری نیز برخوردار بوده است. اولین کتاب نازی صفوی به نام “دالان بهشت” در سال ۱۳۷۸ به صورت رسمی منتشر شد. این کتاب از جمله محبوب‌ترین کتاب‌ها در بین خوانندگان شناخته شده است و مطابق اطلاعات و نظر سنجی‌های ۱۴ سال اخیر، دالان بهشت پس از “بامداد خمار” و “چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم” سومین کتاب پرطرفدار برای مخاطبان ایرانی به شمار می‌رود. کتاب بعدی نازی صفوی که در سال ۱۳۸۳ شمسی در بازار منتشر شد، “برزخ اما بهشت” نام دارد که پس از گذشت ۵ سال از ورود رسمی این نویسنده به بازار کتاب و ادبیات زیر چاپ انبوه رفت. صفوی نویسنده‌ای کم‌سخن است ولی با توجه به مصاحبه‌های که اخیراً از او گرفته شده است مشخص شده که او در حال نگارش همزمان دو رمان دیگر است که موضوع اصلی هر دوی آن دو نیز همچون دیگر کتاب‌هایش مربوط به زنان و آزادی است. نازی صفوی یک بار ایران را به قصد مهاجرت همیشگی ترک کرد و به آلمان رفت، اما به زودی به کشورش بازگشت. نازی صفوی یک دختر دارد. و دلیلی که او را به سوی نوشتن سوق داد وجود دخترش است. نازی صفوی در میان نویسندگانی که رمان‌های عامه‌پسند می‌نویسند قرار می‌گیرد و کتاب‌‌های او، به ویژه دالان بهشت، بسیار محبوب ‌است. این کتاب در یک فاصله‌ی ده‌ساله از چاپ اولش در سال ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۸ سی‌وسه بار تجدید چاپ شده است. کتاب دالان بهشت: دالان بهشت رمانی است که توسط نازی صفوی تالیف و نگاشته شد. فضای فکری کلی و عمومی کتاب‌های این نویسنده اغلب واقع‌گرایانه بوده و با وضعیت زندگی بانوان در این روزها در ارتباط تنگاتنگی است. به عبارت دیگر زنان و زندگی آن‌ها مهم‌ترین موضوعات در کتاب‌های نازی صفوی است. کتاب دالان بهشت از دید منتقدین برای اولین اثر انتشاری یک نویسنده زن میتوانست کتابی ضعیف و ناپخته باشد؛ اما صفوی با انتخاب موضوعی تکراری و کلیشه‌ای و روایت و شخصیت پردازی غیر تکراری و حرفه‌ای خود توانست نظر بسیاری از منتقدین را جلب کند. ماجرای کتاب، زندگی دختری به نام مهناز را روایت می‌کند که در خانواده ای بازاری، با سطح ثروت بالا و نسبتاً مرفه و در عین حال مذهبی به دنیا آمده است. او در سن پایین ۱۷ سالگی اسیر احساسات و عشق خود شده و وارد رابطه‌ای عاشقانه با پسری از همسایه‌های خود با نام محمد می‌شود. محمد برخلاف مهناز سن بیشتری داشته و از لحاظ عقلی در حالت پخته‌تری قرار دارد و همین موضوع باعث می‌شود تا او با بسیاری از کم‌طاقتی‌ها یا رفتار های غلط مهناز کنار بیاید و زندگی خود را در کنار هم ادامه دهند. این زوج در اوایل زندگی مشترک خود با شادی و خوشی زندگی را طی می‌کنند اما با گذشت زمان به علت سن پایین مهناز و تجربیات و درک کمتر او از زندگی، رفتار هایی ناشیانه و خامی از او سر میزند که نتیجه ای جز طلاق برای آن‌ها ندارد. محمد پس از طلاق گرفتن از مهناز به خارج از کشور مسافرت می کند و این سفر حدود هشت سال به طول می‌انجامد. این مدت زمان برای مهناز زمانی کافی و نسبتاً زیاد است تا بتواند با واکاوی و بررسی رفتارهایش در رابطه احساسی اش عیوب و ایرادات خود را پیدا کند. انتهای این رمان پایان خوشی دارد. محمد از سفر دور و دراز خود بازمی‌گردد و با مهناز دیدار میکند. این دو نفر پس از دیدار با یکدیگر پس از ۸ سال متوجه می‌شوند که هنوز هم با وجود گذشت سال‌های متمادی همچون روزهای ابتدای زندگی مشترکشان هم دیگر را دوست دارند. کتاب برزخ اما بهشت: در سال ۱۳۸۳ منتشر شد. این کتاب داستان زندگی زنی به نام ماهنوش است که بعد از پایان دادن به زندگی مشترکش، روزهای سختی را پشت‌سر می‌گذارد. با آمدن دخترخاله‌اش، رعنا، زندگی قرار نیست روی خوشی به او نشان دهد. نازی صفوی نویسنده‌ای کم‌کار است که البته به گفته‌ی خودش، نوشتن را شغل نمی‌داند، بلکه برای او نوشتن عشق و وسیله‌ای است که به واسطه‌ی آن می‌تواند با مردم ارتباط برقرار کند. کتاب‌های نازی صفوی در دسته‌ی ادبیات عامه‌پسند قرار می‌گیرند، یعنی کتاب‌هایی که میان مردم عامه محبوب‌اند. بخشی از کتاب دالان بهشت: از درمانگاه که بیرون آمدم باخودم گفتم حالا که مادر نیست، بهتر است به خانه‌ی امیر بروم. از گرما و ضعف داشت حالم به هم می‌خورد، مثل آدم‌های گرسنه از درون می‌لرزیدم، دلم مالش می‌رفت و چشم‌هایم سیاهی. اصلا فکر نمی‌کردم مسمومیتی ساده آدم را این طور از پا در بیاورد. چند بار پشت سر هم زنگ زدم. ثریا که در را باز کرد کیفم را انداختم توی بغلش و با بی‌حوصلگی گفتم: در عمارت را هم این قدر طول نمی‌دهند تا باز کنند، واسه باز کردنِ در این آپارتمان فسقلی یک ساعت منو توی آفتاب نگه داشتی؟! ثریا که با تعجب و سراسیمگی نگاه می‌کرد گفت: این وقت روز اینجا چه کار می‌کنی؟! قرار بود شب بیایی. با دلخوری گفتم: اون از در باز کردنت، این هم از خوشامد گفتنت. از کنار ثریا که هنوز جلوی در ایستاده بود به زحمت گذشتم. داشتم از گرما خفه می‌شدم، با یک دست موهایم را جمع کردم و با دست دیگر تقلا می‌کردم که دکمه‌های لباسم را بازکنم. ثریا دستپاچه، مثل کسی که می‌خواهدجلوی دیگری را بگیرد، عقب عقب راه می‌رفت و با عجله می‌گفت: ببین مهناز جون چند دقیقه صبر کن. ولی دیگر دیر شده بود، وارد هال شدم و مثل برق‌گرفته‌ها یک‌دفعه خشکم زد. فکر کردم اشتباه می‌کنم، نمی‌توانستم باور کنم که درست می‌بینم. محمد روی مبل، روبروی برادرم امیر نشسته بود و روی مبل کناری‌اش هم یک خانم. امیر با صدای بلند گفت: «سلام. چه عجب از این طرف‌ها؟» و با قدم‌های بلند سمت من آمد. انگار همه‌ی صداها و صورت ها را، جز صورت محمد، از پشت مه غلیظی می‌دیدم. هرکاری می‌کردم نمی‌توانستم خودم را جمع‌وجور کنم. دهانم خشک شده بود و چشم‌هایم، بی‌آنکه مژه بزنم، خیره در چشم های محمد، که حالا سرپا ایستاده بود، مانده بود. با فشار دست امیر به زور تکانی به خود دادم و در جواب سلام محمد، با صدایی که به گوش خودم هم عجیب بود، فقط گفتم: «سلام» نویسنده: قدسیه امینی

ادامه مطلب


6 ماه قبل - 239 بازدید

سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان درتازه‌ترین مورد منع پخش صدای زنان از رادیوها در قندهار را به شدت محکوم کرده است. سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان به دستور تازه‌ی مسوولان حکومتی در قندهار واکنش نشان داده و با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این ممنوعیت‌ها محدودیت‌های شدیدی را بر فعالیت‌های رسانه‌ای اعمال و به‌طور خاص صدای زنان را از پخش در رادیوها ممنوع کرده است. در اعلامیه آمده است که رسانه‌ها ملزم شده‌اند تا در گزارش‌ها و برنامه‌های‌شان از عنوان «عالیقدر امیرالمومنین حفظه‌الله» برای رهبر حکومت سرپرست و از عنوان «امارت اسلامی» برای این گروه استفاده کنند. این سازمان تاکید کرده است که پخش و انتشار هر گونه پیام صوتی از زنان، حتا در برنامه‌های تفریحی به‌طور مطلق از سوی مسوولان محلی در قندهار ممنوع اعلام شده است. سازمان حمایت از خبرنگاران هشدار داده است که این تصمیمات به ‌وضوح آزادی بیان و فعالیت‌های رسانه‌ای را بیش‌تر محدود می‌کند و حقوق اساسی خبرنگاران و رسانه‌های مستقل را به ‌شدت زیر پا می‌گذارد. در اعلامیه آمده است: «همچنان منع کامل صدای زنان از پخش رسانه‌ای، تبعیض آشکار علیه زنان و حذف صدای نیمی از جامعه افغانستان است.» این در حالی است که روز گذشته (سه‌شنبه، ۲۸ حوت) مرکز خبرنگاران افغانستان گفته بود که در پی یک دستور جدید در قندهار، پخش صدای زنان در رادیوها به‌طور کامل ممنوع شده است. قندهار پس از هلمند دومین ولایتی است که صدای زنان به‌طور کامل در رسانه‌ها ممنوع شده است. مرکز خبرنگاران افغانستان به این باور است که این تشدید بی‌سابقه محدودیت‌ها و سانسور، بقای رسانه‌های محلی را که با مشکلات اقتصادی شدید مواجه هستند به شکل جدی به خطر انداخته است. مرکز خبرنگاران افغانستان از حکومت سرپرست می‌خواهد که پیامدهای سرکوب گسترده و بی‌سابقه آزادی بیان و رسانه‌ها بر سلامت روح و روان مردم را جدی بگیرد و به آزادی بیان به عنوان یک حق بنیادی بشری که جایگاه آن در دین اسلام نیز  محترم شمرده شده است، احترام بگذارد. پیش‌تر از این، این مرکز گفته بود که نقض حقوق خبرنگاران و رسانه‌ها در سال ۱۴۰۳ نسبت به سال گذشته آن ۲۴ درصد افزایش یافته است. حکومت فعلی پس از تسلط مجدد بر افغانستان، محدودیت‌های کم‌سابقه‌ای بر رسانه‌های داخلی و خبرنگاران وضع کرده‌اند.

ادامه مطلب


6 ماه قبل - 314 بازدید

مرکز خبرنگاران افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که در پی یک دستور جدید مسوولان حکومت سرپرست در قندهار، پخش صدای زنان در رادیوها به‌طور کامل ممنوع شده است. این مرکز امروز (سه‌شنبه، ۲۸ حوت) با نشر اعلامیه‌ای گفته است که مسوولان حکومتی همچنان از رسانه‌ها خواسته‌اند که پس از این، هبت‌الله آخوندزاده، رهبر حکومت فعلی را «امیرالمومنین» خطاب کنند. در ادامه آمده است که ریاست اطلاعات و فرهنگ در قندهار این دستور را در روز ملی خبرنگاران صادر کرده است. در اعلامیه آمده است که در این دستور، صدای زنان در رادیوها به طور مطلق ممنوع است و پخش و انتشار پیام‌های زنان در برنامه‌های تفریحی نیز ممنوع است. همچنین نشر اعلان هر نوع دارو(دوا)، کرم‌های آرایشی و پودرها و تبلیغات کلینیک‌ها و شفاخانه‌ها بدون مجوز رسمی ریاست صحت عامه ممنوع است. در بخشی از اعلامیه آمده است که کارکنان رادیوها که برای ثبت گزارش‌ها و برنامه‌ها به شهر و ولسوالی‌های قندهار سفر می‌کنند، باید مجوز رسمی ریاست اطلاعات و فرهنگ قندهار را داشته باشند. باید گفت که قندهار پس از هلمند دومین ولایتی است که صدای زنان به‌طور کامل در رسانه‌ها ممنوع شده است. به گفته‌ی مرکز خبرنگاران افغانستان، اکنون هیچ شبکه تلویزیونی در قندهار فعالیت نمی‌کند و بیش‌تر رسانه‌های تصویری به رادیو تبدیل شده‌اند. مرکز خبرنگاران افغانستان تحمیل محدودیت‌های تازه بر رسانه‌های قندهار را محکوم می‌کند و آن را نشانه آشکار تشدید سیاست سرکوب رسانه‌های آزاد در این ولایت می‌داند که از قبل با محدودیت‌های فراقانونی متعددی مواجه بوده‌اند. مرکز خبرنگاران افغانستان به این باور است که این تشدید بی‌سابقه محدودیت‌ها و سانسور، بقای رسانه‌های محلی را که با مشکلات اقتصادی شدید مواجه هستند به شکل جدی به خطر انداخته است. مرکز خبرنگاران افغانستان از حکومت سرپرست می‌خواهد که پیامدهای سرکوب گسترده و بی‌سابقه آزادی بیان و رسانه‌ها بر سلامت روح و روان مردم را جدی بگیرد و به آزادی بیان به عنوان یک حق بنیادی بشری که جایگاه آن در دین اسلام نیز  محترم شمرده شده است، احترام بگذارد. پیش‌تر از این، این مرکز گفته بود که نقض حقوق خبرنگاران و رسانه‌ها در سال ۱۴۰۳ نسبت به سال گذشته آن ۲۴ درصد افزایش یافته است. حکومت فعلی پس از تسلط مجدد بر افغانستان، محدودیت‌های کم‌سابقه‌ای بر رسانه‌های داخلی و خبرنگاران وضع کرده‌اند.

ادامه مطلب


11 ماه قبل - 279 بازدید

روزنامه تلگراف به نقل از خالد حنفی، سرپرست وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست گزارش داده است که این دولت زنان را از شنیدن صدای زنان دیگر منع می‌کند. این روزنامه با نشر گزارشی گفته است که آقای حنفی این اظهارات را در یک نوار صوتی مطرح کرده و گفته است: «وقتی یک زن بالغ نماز می‌خواند و زن دیگری از آن‌جا عبور می‌کند، نباید آن‌قدر بلند دعا کند که آن‌ها بشنوند. پس چگونه می‌توان به آن‌ها اجازه داد آواز بخوانند، در صورتی که حتا اجازه شنیدن صدای [یکدیگر] را حین دعا ندارند، چه رسد به چیز دیگری.» در گزارش آمده است که این قوانین گام‌به‌گام بر شهروندان کشور عملی خواهد شد. روزنامه تلگراف به نقل از خالد حنفی نوشته است: «خداوند در هر قدمی که بر می‌داریم به ما کمک خواهد کرد.» یک زن در کابل به تلگراف گفته است: «هر چه آنان [حکومت فعلی] بگویند برای ما نوع شکنجه روحی است. زند‌گی در افغانستان برای ما زنان بسیار دردناک است. ما فراموش شده‌ایم و به همین دلیل است که ما را سرکوب می‌کنند.» حکومت سرپرست پیش از این به زنان دستور داده بودند که برای «جلوگیری از وسوسه دیگران» صورت خود را بپوشانند و از صحبت کردن در حضور مردان نامحرم خودداری کنند. در کنار این، حکومت فعلی به زنان و دختران افغانستان دستور داده‌اند که حتا در خانه‌های‌شان با صدای بلند صحبت نکنند تا صدای آن‌ها در بیرون شنیده نشود. قابل ذکر است که هرچند حکومت فعلی طی بیش از سه سال گذشته محدودیت‌های را علیه شهروندان کشور، به‌ویژه زنان و دختران وضع کرده است، اما پس از توشیح قانون امر به معروف و نهی از منکر، این محدودیت‌ها گسترش یافته است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 387 بازدید

مرکز خبرنگاران افغانستان به ممنوعیت نشر صدای زنان از رسانه‌های محلی ولایت هلمند واکنش نشان داده و خواستار پایان دادن به این ممنوعیت در رسانه‌های محلی این ولایت از سوی حکومت سرپرست شده است. این مرکز با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این دستورالعمل حکومت سرپرست در ولایت هلمند «به‌شدت تبعیض‌آمیز» و «ناقض حقوق‌ اساسی زنان و رسانه‌ها» است. در اعلامیه آمده است که اداره‌ی محلی هلمند در ماه اسد سال جاری خورشیدی، نشر صدای زنان از رسانه‌های محلی این ولایت را منع کرد و اکنون پنج ماه از آن‌ تصمیم می‌گذرد. مرکز خبرنگاران افغانستان با ابزار نگرانی گفته است: «دستورالعمل ممنوع بودن نشر صدای زنان از طریق رسانه‌های محلی در هلمند در نوع خود بی‌سابقه است و در هیچ یک از ولایت‌های دیگر در این سطح دیده نشده است.» این مرکز تاکید کرد: «با ابراز نگرانی عمیق نسبت به ادامه‌ی اجرای این دستورالعمل به‌شدت تبعیض‌آمیز علیه زنان و ناقض حقوق رسانه‌های آزاد، خواستار لغو فوری آن می‌باشیم.» در ادامه آمده است: «این ممنوعیت در برگیرنده‌ی نشر هر نوع برنامه‌ی مستقیم یا غیرمستقیم با صدای زنان است و مسوولان اداره‌ی اطلاعات و فرهنگ در هلمند تاکید کرده‌اند که حتی اعلان‌های آگاهی‌دهی عامه در مورد مسائل صحی و مصونیتی یا تجارتی که در آن صدای زنان باشد، نباید نشر شوند.» مرکز خبرنگاران افغانستان افزود که این نوع اعلان‌ها از سوی نهادهای داخلی و یا به همکاری نهادهای بین‌المللی، از جمله نهادهای زیرمجموعه‌ی سازمان ملل متحد و برخی از رسانه‌ها و یا مراکز تولیدات رسانه‌ای تهیه می‌شود. در اعلامیه آمده است که از جمله برنامه‌هایی ممنوع شده، درامه‌ی رادیویی «درمان» است که از سوی بخش «مدیا اکشن» بی‌بی‌سی تهیه می‌شد. به گفته‌ی مرکز خبرنگاران افغانستان، این درامه در مورد مسائل صحی و خطرهای ناشی از مواد انفجاری منفجرنشده، آگاهی‌دهی می‌کرد و به مدت نیم‌ساعت از طریق رادیوهای محلی سباوون، سکون،‌ ژغ و رادیو لشکرگاه نشر می‌شد. این مرکز گفت: «این نوع اعلان‌ها منبع اصلی تامین هزینه‌های رسانه‌های غیردولتی در کشور به شمار می‌رود و اجرای آن در عین حالی که حقوق قانونی و مسلم زنان و رسانه‌ها را نادیده می‌گیرد، زمینه‌ساز سقوط رسانه‌های محلی نیز می‌شود.» در اعلامیه آمده است که تحقیق تازه مرکز خبرنگاران افغانستان نشان می‌دهد که در بیشتر از دو سال زمام‌داری حکومت فعلی، حداقل ۱۴ دستورالعمل در زمینه چگونگی کار رسانه‌ها و خبرنگاران صادر و اجرا شده است که آزادی رسانه‌ها را به شکل جدی محدود کرده است. این مرکز تاکید کرد که برخی از این دستورالعمل‌ها که به طور خاص زنان را هدف قرار داده است، شامل پوشیدن صورت، منع مصاحبه با مردان و یا منع اجرای برنامه در محیط مشترک با مردان می‌شود. باید گفت که حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حضور زنا‌ن در رسانه‌های کشور وضع و مجریان زن را مجبور به پوشیدن ماسک سیاه هنگام اجرای برنامه‌های تلویزیونی کرده‌اند.

ادامه مطلب