شماری از زنان معترض و اعضای گروه موسوم به «جنبش شنبه‌های ارغوانی» خواستار پرداخت حق عضویت افغانستان در سازمان ملل متحد از پول صندوق امانی در سوئیس شده‌اند. نصیراحمد فایق، سرپرست نمایندگی افغانستان در سازمان ملل متحد گفته است که افغانستان به‌دلیل عدم پرداخت حق عضویت در سازمان ملل متحد، از حق رأی مجمع عمومی این سازمان محروم شده است. آقای فایق تاکید کرد که تعلیق حق رأی «مطابق طرزالعمل کاری مجمع عمومی سازمان ملل» است و جنبه‌ی سیاسی ندارد. سرپرست نمایندگی افغانستان در سازمان ملل گفت: «مطابق منشور سازمان ملل، هر عضو مجمع عمومی که دو سال پی‌هم حق‌العضویت خود را نپردازد، حق رأی آن در این مجمع تا پرداخت وجوه لازم یا ارائه‌ی دلایلی که نشان دهد مشکل فراتر از کنترل کشور عضو است،‌ به تعلیق در می‎آید.» جنبش شنبه‌های ارغوانی با نشر اعلامیه‌ای گفته است که با احترام به منشور سازمان ملل متحد، از دبیرکل این سازمان می‌خواهد با محرومیت افغانستان از حق رأی، مردم این کشور و به‌ویژه زنان، اقوام آسیب‌پذیر و اقلیت‌های مذهبی را تحت فشار قرار ندهد و با پذیرش وضعیت افغانستان به‌عنوان شرایط اضطراری و خارج از حیطه‌ی اختیار مردم این کشور، اجازه دهد که افغانستان از حق رأی برخوردار باشد. در ادامه آمده است که حق رأی مهم‌ترین امتیازی است که نماینده‌ی افغانستان در سازمان ملل متحد می‌تواند با استفاده از آن در برابر تصامیم و مواضع این سازمان و به‌ویژه کشورهای حامی حکومت سرپرست از منافع و حق شهروندان افغانستان دفاع کند. زنان معترض می‌گویند: «ما خواهان پرداخت حق عضویت افغانستان در سازمان ملل متحد از صندوق امانی و یا هم از کمک‌های هفته‌وار چهل میلیون دالری هستیم که به حکومت فعلی داده می‌شود.» این در حالی است که کرسی افغانستان در سازمان ملل متحد در حال حاضر در اختیار دیپلمات حکومت پیشین است. تلاش‌های حکومت فعلی برای تصاحب این کرسی ناکام مانده است.

شماری از زنان معترض و اعضای «اجتماع فمینست کانادا برای افغانستان» می‌گویند که حکومت سرپرست «ظرفیت و اراده سیاسی» برای رسیدگی به سیل‌زدگان در کشور را ندارد. آنان از نهادهای امدادرسان جهانی خواست که به سیل‌زدگان در چندین ولایت افغانستان کمک فوری کنند. اجتماع فمینست‌ کانادا برای افغانستان در نامه‌ای گفته است: «وضعیت بحرانی در این ولایات سیل‌زده نشان می‌دهد که حکومت فعلی اراده سیاسی و ظرفیتی برای حفظ جان مردم بی‌گناه و ارائه خدمات حیاتی به قربانیان ندارد.» بارش‌های شدید که وقوع سیلاب را در پی داشت، از حدود یک هفته پیش در برخی از ولایات آغاز شده است. شامگاه روز (جمعه ۲۱ ثور) طوفان‌های شدیدی در افغانستان رخ داد که به بغلان، تخار، بدخشان، غور، سرپل، هرات، فاریاب، قندوز، جوزجان و قندهار خساراتی عمده وارد کرد. این فعالان افغان و کانادایی در نامه خود نوشته‌اند که وضعیت بهداشتی در مناطق سیل‌زده وخیم است و خطر شیوع بیماری‌های واگیر بالاست. هزاران خانواده بی‌جاشده نیاز به سرپناه، خدمات درمانی و غذا دارند. آنان از بی‌توجهی رسانه‌های بین‌المللی به این بحران بشری ابراز نگرانی کرده و از نهادهای امدادرسان جهانی خواسته‌اند که برای نجات افراد در معرض خطر دست به کار شوند. حکومت فعلی اعلام کرد که در نتیجه سیلاب‌های اخیر در چندین ولایت دست‌کم ۳۵۰ تن جان باخته و بیش از ۱۶۰۰ تن زخمی شده‌اند. تا اکنون شماری از کشورها به دلیل مشروعیت نداشتن حاکمیت حکومت فعلی، از ارائه کمک‌های مستقیم و ارسال تیم‌های نجات به افغانستان خودداری کرده‌اند. ایالات متحده، بزرگترین کمک کننده خیریه به افغانستان، روز گذشته اعلام کرد که سازمان‌های مددرسان همکار این کشور، کمک‌های فوری مانند آب و غذا را در اختیار سیل زدگان قرار می‌دهند.

شماری از زنان معترض و اعضای جنبش مقتدر زنان افغانستان و جنبش آزادگان در تبعید می‌گویند که زنان افغانستان به طور کامل از حقوق بشری، حقوق اساسی و شهروندی خود محروم هستند. اعضای این جنبش‌ها در یک حرکت اعتراضی در شهر اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان گفتند که زنان و دختران افغانستان به ‌‌دلیل جنسیت‌شان از فضای سیاسی و اجتماعی حذف شده و با ستم و «آپارتاید جنسیتی» روبرو هستند. در قطعنامه‌‌ای این دو جنبش اعتراضی آمده است که با وجود اینکه زنان افغانستان به‌طور پراکنده از جاده‌های کابل تا شهرهای دیگر جهان فریاد می‌کشند؛ اما جامعه‌ی جهانی در مقابل اعتراضات آنان بی‌صداست. در ادامه آمده است که خاموشی جامعه‌ی جهانی نسبت به مبارزات زنان و دختران، زنان افغانستان را از اعتراضات منصرف نمی‌کند؛ بلکه آن‌ها را به ادامه‌ی مبارزه و اعتراضات‌شان از طریق کارزارها و فعالیت‌های جهانی بیشتر تشویق می‌کند. آنان در این قطعنامه آپارتاید جنسیتی در افغانستان را به شدت وحشتناک توصیف کردند. زنان معترض می‌گویند که زنان افغانستان از مبارزات خود در برابر آپارتاید جنسیتی و تقاضای شناخته شدن و جرم انگاری این ستم دست نمی‌کشند. قابل ذکر است که حمایت از کارزار جهانی مبارزه علیه آپارتاید جنسیتی به رهبری زنان افغانستان همچنان ادامه دارد و گروه‌های زنان معترض و فعالان حقوق بشر از این کارزار پشتیبانی می‌کنند.

مستند «سفر نا تمام» که زندگی چهار زن افغانستانی را پس از سقوط نظام جمهوریت و تبعید آنان را دنبال کرده است؛ در فیستوال «هات داکس» در کانادا به نمایش گذشته شد. نیلوفر مرادی، روزنامه‌نگار اهل افغانستان که پس از سقوط نظام جمهوریت، افغانستان را ترک کرده است، یکی از چهار بانوی‌ است که داستان زندگی‌اش در این مستند گنجانیده شده است. خانم مرادی با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود، از نمایش این مستند خبر داده است. «سفر نا تمام»، زندگی چهار زن افغانستانی را پس از سقوط در تبعید دنبال کرده است و هم‌زمان اعتراض‌های زنان در داخل افغانستان را نیز نشان می‌دهد. این مستند با پیام «نه به آپارتاید جنسیتی» در فیستوال هات داکس در تورنتو به نمایش گذاشته شده است. در این مستند، زندگی سه نماینده‌ی سابق پارلمان و یک روزنامه‌نگار گنجانیده شده است. در همین حال، Hitplay Productions، در مورد این مستند نوشته است: «هنگامی که حکومت فعلی در سال ۲۰۲۱، در افغانستان به قدرت می‌رسند، چهار زن شجاع، سه نماینده‌ی سابق پارلمان و یک روزنامه نگار، یک شبه از موقعیت و حقوق خود محروم می‌شوند و برای امنیت خود از کشور تخلیه می‌شوند. آنان که در کانادا مستقر شده‌اند، از جدا شدن از خانواده‌های‌شان دل شکسته‌اند و برای زنانی که پشت سر گذاشته‌اند می‌ترسند، زیرا می‌دانند که تحت حاکمیت حکومت فعلی، محدودیت‌های حقوق زنان در تاریخ مدرن بی‌نظیر است.» این در حالی است که پس از سقوط نظام جمهوریت و روی کار آمدن حکومت فعلی، سیاست‌مداران، فعالان حقوق زن، روزنامه‌نگاران و شماری از افغانستانی‌های دیگر در روند تخلیه از افغانستان خارج شدند. این مستند در حالی روایت زنان در تبعید و اعتراض زنان در افغانستان را به نمایش می‌گذارد که اعتراض‌های خیابانی زنان و دختران به‌شدت سرکوب شده و آنان حق اعتراض و راه‌پیمایی را نیز در برابر نقض حقوق شان ندارند. همچنین حکومت در بیش از دو سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.‎

شماری از زنان معترض، فعالان مدنی، حقوق بشر، رسانه‌ای و روزنامه‌نگاران اهل افغانستان از کارزار جهانی علیه آپارتاید جنسیتی به رهبری زنان کشور اعلام حمایت کردند. آنان در شهر تهران ایران در یک گردهمایی اعتراضی از این کارزار اعلام حمایت کرده و با نشر قطعنامه‌ی می‌گویند که حکومت سرپرست آپارتاید جنسیتی را در افغانستان تحت حاکمیت خود نهادینه کرده است. در ادامه آمده است که حکومت فعلی با لجاجت، تهدید، خشونت و شکنجه، تبعیض سیستماتیک شدیدی علیه زنان و دختران افغانستان اعمال کرده است. این فعالان می‌گویند که دستگاه «تروریست‌پرور» حکومت سرپرست از جنایت «آپارتاید جنسیتی» به‌عنوان «جهاد فی‌سبیل‌الله» یاد می‌کنند و با سکوت جامعه‌ی جهانی در برابر حکومت، آن‌ها با گذشت هر روز به هدف شوم خود نزدیک‌تر می‌شوند. در قطعنامه آمده است که در حال حاضر براندازی حکومت فعلی یک وظیفه‌ی حیاتی، انسانی، وجدانی و ایمانی تمامی شهروندان کشور است. آنان افزوده‌اند که سازمان ملل متحد و نهادهای کیفری بین‌المللی باید جنایت «آپارتاید جنسیتی» در افغانستان را به‌رسمیت شناخته و عاملان آن را به دادگاه بکشانند. این در حالی است که کارزار جهانی علیه آپارتاید جنسیتی طی چند روز گذشته از سوی فعالان زن آغاز شده و هدف آن دادخواهی برای حقوق زنان و دختران و به‌رسمیت شناساندن آپارتاید جنسیتی در افغانستان از سوی سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری است. حکومت سرپرست در بیش از دو سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.

دو زن فعال حقوق بشر و حقوق زنان به نمایندگی از زنان و دختران معترض افغانستان با اشتراک در کنفرانس تحت عنوان «مجمع بین‌المللی زنان، صلح و امنیت» در کشور کوسوو، مدال شجاعت ریاست‌جمهوری این کشور را دریافت کردند. مدینه دروازی و عارفه فاطمی، فعالان حقوق بشر و زنان، مدال شجاعت را از ویوسا عثمانی، رییس‌جمهور کوسوو دریافت کردند. در اعلامیه آمده است که در این مجمع شخصیت‌های سرشناس از جمله هیلاری کلنتون، وزیر خارجه سابق آمریکا، رییس‌جمهور اسلوانیا، آلبانیا و نمایندگانی کشورهای مختلف جهان به‌گونه حضوری و آنلاین شرکت داشتند. در ادامه آمده است که اشتراک کننده‌ها در خصوص امنیت و صلح و انعکاس صدای بازماندگان خشونت جنسی  سخنرانی داشتند. مدال شجاعت در حالی به فعالان زن افغانستان اهدا می‌شود که به‌ گفته‌ی اشتراک کننده‌گان این مجمع بین‌المللی زنان، حکومت سرپرست مانع سفر چهار زن معترض به کشور کوسوو شده‌اند. رییس‌جمهور کوسوو در مراسم اهدای این مدال گفته است که مردم کوسوو از مبارزات زنان افغانستان حمایت می‌کنند. در این مراسم چهار زن، مدینه دروازی، عارفه فاطمی، نادیه و زهرا نادر به عنوان نمایندگان زنان افغانستان حضور داشتند. این در حالی است که حکومت سرپرست با تسلط بر افغانستان، محدودیت‌های گسترده‌ای در بخش‌های مختلف بر حقوق و آزادی‌های زنان و دختران وضع کرده است. باید گفت که فعالان حقوق زن و زنان معترض در طی بیش از دو و نیم سال گذشته در اعتراض با محدودیت‌های حکومت فعلی بارها اعتراض‌های خیابانی و در مکان‌های سربسته را راه‌اندازی کرده‌اند.

شماری از زنان معترض و اعضای ائتلاف مستقل جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان در واکنشی به آن‌چه سوءاستفاده از مبارزات زنان عنوان می‌کند، می‌گویند که این ائتلاف به افراد «فرصت‌جو» اجازه نمی‌دهد تا از آدرس زنان مبارز برای مقاصد سیاسی و اقتصادی خود استفاده کنند. این ائتلاف با نشر بیانیه‌ای نوشته است که شمار زیادی از زنان مبارز از چندی به این طرف کمپین جهانی را برای مبارزه با «آپارتاید جنسیتی» در افغانستان، ایران و پاکستان راه‌اندازی کردند. آنان می‌گویند: «ما زنان قربانی‌شده افغانستان که در برابر گلوله، شلاق، ظلم و حذف حکومت فعلی ایستاده‌ایم و زنان ایرانی که مانند سپاه گم‌نام داخل ایران دسته‌دسته زندانی، اعدام و شکنجه می شوند، همراه با زنان پاکستانی که درگیر سنت‌های آپارتایدی نظام‌های مستبد‌شان هستند و حتی اجازه بلند کردن صدای خود را ندارند، برای حقوق و آزادی‌های از دست‌رفته بشر در افغانستان ایران و پاکستان مبارزه می‌کنیم.» در بیانیه آمده است که به هیچ یک از افراد استفاده‌جو و فرصت‌طلب اجازه نمی‌دهد تا از آدرس زنان مبارز به سود سیاست‌های مقطعی مبتنی بر منافع شخصی یا گروهی‌شان استفاده کنند. ائتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان: «بنابراین در واکنش به کمپین اتحاد علیه آپارتاید جنسیتی از آدرس چند فرد سیاسی، ما زنان افغانستان کمپینی را زیر عنوان کارزار جهانی علیه آپارتاید جنسیتی تا به‌رسمیت‌شناسی این پدیده به رهبری مشترک جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان نهادهای حقوق بشری، چهره‌های مستقل و شناخته‌شده‌ای افغانستان آغاز کرده‌ایم.» آنان تاکید کردند که کمپین جهانی مبارزه با «آپارتاید جنسیتی» تا رسیدن به «تحقق عدالت، برابری، طلوع آزادی و پایان آپارتاید جنسیتی» میان شهروندان افغانستان ادامه خواهد داشت. این در حالی است که پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، حکومت حقوق اساسی شهروندان، به‌ویژه زنان را نقض کرده است. در حال حاضر دختران بالاتر از صنف ششم اجازه آموزش و زنان اجازه کار در نهادهای داخلی و بین‌المللی را ندارند.