نویسنده: گوهرشاد

1 سال قبل - 264 بازدید

در ادامه‌ی سرکوب و وضع محدودیت علیه زنان و دختران در افغانستان، شبکه منطقه‌ای زنان افغانستان، پاکستان و هند از کشورهای دارای سیاست خارجی «فمینیستی» خواسته‌ است که تا حقوق زنان و دختران افغان را در اولویت کاری‌شان قرار دهند. این شبکه با نشر گزارشی براساس تحقیقات مشارکتی فمینیستی و گفتگوهای اجتماعی زیر عنوان «مبارزه زنان افغان» گفته است که کشورها و نهادهای بین‌المللی باید زنان و دختران افغانستان که تحت تأثیر اقدامات حکومت سرپرست قرار گرفته‌اند، بورسیه تحصیلی و پناهند‌گی دهند. شبکه منطقه‌ای زنان افغانستان خواستار فشار دیپلماتیک بر حکومت فعلی برای احترام به حقوق زنان و دختران و تضمین آن شده است. این شبکه بر حمایت از حقوق زنان و دختران افغانستان، ارائه خدمات سلامت روان، افزایش دسترسی به عدالت و توزیع عادلانه کمک‌های بشردوستانه تاکید کرده است. این در حالی است که با روی‌کارآمدن حکومت سرپرست در افغانستان، محدودیت‌های بی‌شماری بر دختران و زنان وضع شده است. بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 330 بازدید

رسانه‌های بین‌المللی گزارش داده‌اند که کبرا حسنی، یک روزنامه‌نگار افغان و همکارش به‌دلیل عبور غیرقانونی از مرز روسیه به اروپا از سوی دادگاه شهر سن‌پترزبورگ به دو سال زندان محکوم شدند. روزنامه محلی فونتانکا ناوقت شب گذشته (سه‌شنبه‌، ۲۴ دلو) در گزارشی نوشته است که این حکم بالای کبرا حسنی به اتهام تلاش برای ترک غیرقانونی روسیه به مقصد اتحادیه اروپا صادر شده است. در گزارش روزنامه محلی فونتانکا آمده است که این روزنامه‌نگار افغان که پس از تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، به روسیه فرار کرده بود، دو سال را با همکارش در بازداشت سپری کردند و براساس حکم دادگاه، آنان دوباره به زندان نخواهند رفت. براساس اطلاعات موجود، آنان حدود دو سال پیش در شهر سن‌پترزبورگ روسیه بازداشت شده و قاچاقبر کبرا حسنی نیز به چهار سال زندان محکوم شده است. در ادامه آمده است که خانم حسنی پس از فرارش از افغانستان در یک برنامه انگلیسی زبان دانشگاه کی‌یف ثبت‌نام کرده بود، اما با آغاز حمله روسیه به اوکراین، تصمیم گرفت تا به اروپا برود. همچنین در گزارش آمده است که این روزنامه‌نگار افغان که پیش از سقوط کابل در سال ۱۴۰۰ با تلویزیون ملی افغانستان کار می‌کرد، اما اکنون با خطر اخراج اجباری از روسیه روبرو می‌باشد. طبق اطلاعات موجود، قرار است جلسه رسیدگی به پرونده تمدید بازداشت حسنی در یک مرکز نگه‌داری موقت، امروز (چهارشنبه، ۲۵ دلو) برگزار شود. باید گفت که اداره مهاجرت وزارت امور داخله روسیه پناهند‌گی حسنی را رد کرده است. این در حالی است که با تسلط حکومت سرپرست در افغانستان، شمار زیادی از خبرنگاران و روزنامه‌نگاران افغان به دلیل تهدیدات به کشورهای دیگر پناهنده شدند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 2147 بازدید

کریمه شبرنگ، شاعر و نویسنده کشور، مثل هر افغان دیگر مشکلات موجود در افغانستان سبب مهاجرت خانواده وی به پشاور پاکستان شد. وی در 13 عقرب 1365 در پشاور دیده به جهان گشود. خاطرات کودکی وی به دلیل غریب بودن محیط همه و همه ایستاده جان دادند. و اما بعد از مدتی به وطن بازگشت و در بدخشان ماند. او در مورد تحصیلاتش بیان می کند: من به دلیل آگاهی پدرم از مزیت مکتب خواندن بهره‌مند بودم در 1381 مکتب را تمام کردم، عمر پدرم دراز باد!  وی برخلاف پندارهای سنتی هیچ‌گاه بین فرزندانش فرق قایل نشد. جهت فراگیری تحصیلات دانشگاه، همراه خانواده‌ام به کابل آمدم. کابل را دیدم مخروبه‌ای بیش نیست آن تصویر زیبا در ذهن من و این گداهای ده‌افغانان و انتحاری‌های هر روزه و در به دری زنان بیوه، خانه بدوشی کودکان، قحطی عاطفه و درکل این بدبختی‌ها کریمه را « شبرنگ» می‌سازد. کریمه شبرنگ دیگر با آن همه پاکیزگی طبیعت و زیبایی بدرود گفته بود، هر روز در هوای آلوده‌ای کابل با هزار سوژه‌ای دردناک روبرو می‌شد و بغض گلویش را می‌فشرد. دوره‌ای دانشگاه هم با همین تلخ وار‌گی به پایان رسید. مدتی به حیث آموزگار مضمون ادبیات در یکی از مکاتب کابل مشغول به کار شد. شبرنگ در مورد اولین سروده‌اش چنین بیان می‌دارد: گرچه شاید نخستین کار، شعر شده نتواند. چون هرازگاهی چیزهای شکسته و ریخته در ذهنم می‌آمد و یاد داشت می‌کردم و باز دوباره یاداشت‌هایم را دور می‌ریختم، نخستین شعر که موضوع و مضمون آن ( درد تهی دستی یک سرزمین) بود، خودم را تا جایی باورمند ساخت که من در آن زمان صنف دوازده‌ای مکتب در ولسوالی جرم بدخشان بودم. از شبرنگ چند مجموعه‌ای شعری  به نام‌های « فراسوی بدنامی، نگفته‌های اهورایی، عنکبوت دام میبافد، من خیال و از پله‌های گنه آلود» در دست است. کریمه شبرنگ هویت خود را در صدای خود که همان شعر اوست جستجو می‌کند. گویی او بیرون از این صدا هویتی ندارد. اوبا تمام هستی به شعر خود چسبیده و گویی می‌خواهد دنیای دیگری برای زیستن خود ایجاد کند. سال ۱۳۸۹ خورشیدی بود که انجمن قلم افغانستان نخستین گزینه‌ای شعری کریمه شبرنگ را زیر نام « فراسوی بدنامی» به نشر رساند، این گزینه شهرت خوبی برای شاعر به‌ بار آورد و در پیوند به چگونه‌گی شاعری او درکابل بحث‌هایی در میان شاعران نسل جوان که گاهی با مشکل پسندی‌های نیز دست و گریبانند، به راه افتاد. با این حال سروده‌های شبرنگ زمانی که به بدخشان رسید گروهی که در هرزمینه‌ای حتی در زمینه‌های ادبی_فرهنگی با هرگونه تغییری سرسازگاری ندارند، هرچه از واژگان نفرت و نفرینی در انبان داشتند چنان پاره‌سنگی در فلاخن کردند و کوبیدند بر سر و روی شاعر! با دریغ که گزینه‌ای « فراسوی بدنامی» در بدخشان با استقبال گرمی روبرو نشد. این هراس وجود داشت که شبرنگ لب از سرایش فرو بندد؛ اما خوشبختانه چنین نشد بلکه او بیشتر از گذشته با عشق و دلبستگی به شاعری خود ادامه داد؛ اما این بار با پرخاش بیشتر و اعتراض بیشتر. نتیجه‌ی این همه مبارزه و استواری گزینه‌ای دوم شعری اوست که زیر نام « پله‌های گنه آلود» به وسیله‌ای انتشارات برگ در 1391 خورشیدی به نشر رسیده است. او بخش بیشتر این شعرها را در بدخشان سروده است. در سال‌های که گویی او خود در زادگاه خود در انزوا و تبعید به سر می برد: روزگاری اگر بدخشان آمدی مرا از پشت هفت‌کوه سیاه صدا کن اگر رابطه‌ات با خدا سرد بود نشانی‌ام را از مهتاب بپرس مهتابی که هرشب سر می‌زند از روزنه‌ی خانه‌ی من و از دسترخوان دلهره‌ام آب می‌نوشد. بدبینی از و‌یژگی شعرهای شبرنگ است. بد بینی آمیخته با نوع زبان پرخاش و اعتراض و عصیان. گویی با همه چیز در جنگ است. گاهی با خدا در مناظره است و گاهی با خویشتن خویش در ستیز. در شعر او پرسش‌هایی در برابر هویت انسانی زن وجود دارد. گاهی از منظرگاه غریزه به زند‌گی نگاه می کند؛ اما بعداً این نگاه با مسایل و موضوعات زندگی خصوصی و اجتماعی شاعر در می‌آمیزد. زنان در شعر او سرنوشتی ندارند، اگر دارند سرنوشتی است سیاه و یا هم در اختیار مردان. زن محکوم سر نوشت است، سر نوشتی که دیگران برایش رقم زده‌اند. کریمه شبرنگ، شاعری‌ست که شعرهایش به‌خصوص از نظر اندیشه، شاخصه‌های خود را دارد. خوبی شعرهای شبرنگ این بوده که در کارنامه‌ای شاعری و هنری‌اش ذوق‌زد‌گی ندارد. منظور از ذوق‌زدگی این است که تعدادی از شاعران می‌کوشند پست‌مدرن و… باشند؛ القاب‌ کمایی کنند، جایزه بگیرند و گل سر سبد محفل‌ها و جشنواره‌ها باشند. اما شبرنگ، نشسته کار شاعری را انجام داده و آنچه‌‌را که به‌عنوان نگرانی‌های هنری و هستی‌شناسانه در خویشتن احساس می‌کرده، به‌عنوان عشق و اندوه اجتماعی بیان کرده‌است. اگر از حقیقت نگذریم مسوولیت هنری یک شاعر، همین مسیری‌ست که شبرنگ رفته‌است. زیرا مسوولیت هنری، مسوولیت هستی‌شناسانه و وجودی‌ست که یک شاعر با جان‌مایه وجود درگیر این مسوولیت وجودی‌ست و از خویشتن خویش در حاشیه جهان و انزوای روزگار، دلجویی و تسلا می‌کند. اگر ابعاد اشعار کریمه شبرنگ را در نظر بگیریم، به‌طور مشخص ابعاد چهارگانه داشته‌است: بعُد اندیشه، بُعد عمومی اجتماعی، بُعد زن‌بودن و بُعد عاطفی است. شبرنگ شعر را با نگرانی‌ها و دغدغه‌های اندیشه‌یی، مساله‌های چون زندگی چیست، مرگ چیست، چرا انسان است، بودن و نبودن و… شروع می‌کند؛ کم کم این نگرانی‌ها جنبه اجتماعی پیدا می‌کند، مسایل و عوامل اجتماعی نیز وارد شعر می‌شود؛ سپس جنبه عمومی اجتماعی شعر، کارکرد خاص‌تر پیدا می‌کند که مساله زن‌بودن در اجتماع است؛ سرانجام شعرهای شبرنگ در مجموعۀ «عنکبوت دام می‌بافد من خیال» وارد جنبۀ عاطفی می‌شود. طبعا که شعر نمی‌تواند از جنبه‌های اندیشه، اجتماع، عاطفه و مسایل جنسیتی، خالی باشد، اما معمولا یکی از این جنبه‌ها در هر دوره شعری یک شاعر، غالب‌تر است؛ بنابر این بر اساس غالب‌بودن، جنبه شعر را می‌توان مشخص کرد. کریمه شبرنگ، در تاریخ شعرسرایی‌اش، آگاهانه متاثر از فروغ بوده‌است؛ شاید درست نباشد که بگوییم شبرنگ می‌خواسته، دیدگاه فروغ را از هر نگاه گسترش بدهد، اما در شعرهای او می‌توان جایگاه فروغ را چنان دید که گویا شاعر نسبت به فروغ تعهدی دارد تا دیدگاه او را در شعرهایش برای خواننده افغانستانی گسترش بدهد. شبرنگ مجموعۀ ‌شعری «عنکبوت دام می بافد و من خیال»، دید هنری-شعری‌اش نسبت به زند‌گی عوض شده و دیدی نسبتا مثبت به زند‌گی پیدا کرده‌است، که این دید باعث شده تا شاعر، از جهان‌بینی‌ سنگینی که قبلا از سایۀ فروغ بر او بود، دور شود و وارد فضاهای نسبتا متفاوت از جهان‌بینی فروغ شود. جهان‌بینی نومیدانۀ فروغ، در این مجموعه، خیلی کم احساس می‌شود. به‌نوعی در شعرهای شاعر عشق و امید، پر رنگ و احساس‌کردنی است. کریمه شبرنگ مثال تمام زنان دیگر افغان، با وجود مشکلات و نابسامانی‌ها نگذاشت استعدادش قربانی تاریکی و جهالت گردد. سروده‌های او مانند روزنه‌ای در اتاق تاریک می‌مانند که اهالی اتاق را به امید واداشته و مژده از روشنایی مطلق را به همراه دارد. نمونه کوچکی از شعر کریمه شبرنگ: و عادت باید کرد به بالا رفتن از پله‌های گناه‌ آلود زمان درد من همه از دست بلند و بی‌مایه‌ی روزگار است. چگونه می‌توانم زنده باشم؟ وقتی آزادی پروانه‌‌ای را که با عطر گیاه آمیزش عجیبی دارد در چار راه بزرگی به دار می‌آویزند. نویسنده: قدسیه امینی

ادامه مطلب


1 سال قبل - 235 بازدید

همزمان با روز جهانی رادیو، یوناما یا هیأت معاونت سازمان ملل در افغانستان می‌گوید که تصور دنیایی بدون رادیو بسیار دشوار است. یوناما امروز (سه‌شنبه، ۲۴ دلو) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که از «حق دسترسی به اطلاعات و آزادی بیان» در افغانستان حمایت می‌کند. در ادامه آمده است که با گذشت بیش از دو سال از تسلط حکومت فعلی در افغانستان، در حال حاضر ۱۵۰ شبکه‌ی رادیویی در کشور فعالیت دارند. در همین حال، رزا اوتونبایوا، رییس یوناما به مناسب این روز از رادیو کلید و رادیو مرسل در کابل دیدار کرده و گفت: «تصور جهان بدون رادیو بسیار دشوار است.» خانم اوتونبایوا از رادیو در افغانستان به‌عنوان منبع حیاتی خبر، تعلیم و تربیه و بحث‌های عمومی در نزدیک به یک قرن ستایش کرد. همچنین یونسکو یا سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد به این مناسبت اعلام کرد که با وجود تحولات و پیشرفت‌های جهانی، رادیو همچنان نقش مهمی در ارائه اطلاعات موثق فرامرزی به مردم دارد. یونسکو می‌گوید که رادیو با ارائه معلومات جوامع را توان‌مند نموده و علیه انتشار اطلاعات نادرست مبارزه می‌کند. این در حالی است که تا سال ۲۰۰۲ میلادی فقط «رادیو افغانستان» وجود داشت، اما پس از آن، طی دو دهه اخیر روند تأسیس رادیوهای خصوصی در کشور آغاز شد. باید گفت که در این مدت صدها رادیو در کابل و ولایات نشرات داشتند و زمانی تعداد رادیوهای خصوصی در افغانستان به ۳۰۷ پایه رسید. اما پس از بازگشت حکومت فعلی به قدرت، تعداد این رادیوها به‌طور بی‌سابقه‌ای کاهش یافته است. شماری از نهادهای بین‌المللی و ملی حمایت از خبرنگاران و رسانه‌ها، دلیل توقف نشرات این رادیوها را مشکلات اقتصادی، ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های پی‌هم حکومت سرپرست بر رسانه‌ها و خبرنگاران عنوان می‌کنند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 301 بازدید

استفان دوجاریک، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد می‌گوید که یوناما یا دفتر هیأت معاونت این سازمان از ادامه‌ی بازداشت‌های خودسرانه زنان و دختران توسط حکومت سرپرست به بهانه عدم رعایت حجاب مورد نظر حکومت نگران است. آقای دوجاریک این اظهارات را در یک نشست خبری مطرح کرده و گفت: «یوناما می‌ترسد که محدودیت‌های اعمال ‌شده بر زنان در افغانستان سبب به حاشیه ‌راندن بیش‌تر آنان و افزایش خشونت‌های خانوادگی شود.» او تاکید کرد: «یوناما در حال بررسی اتهام‌های مربوط به بدرفتاری و بازداشت‌های غیرقانونی است و به نظر می‌رسد که جوامع اقلیت‌های مذهبی و قومی به‌طور نامتناسبی تحت تأثیر آن قرار گرفته‌اند.» وی افزود که یوناما از وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست خواسته است تا زنان بازداشت‌شده را فوراً آزاد کند. این در حالی است که نیروهای حکومت سرپرست چند وقت پیش به بهانه عدم رعایت حجاب مورد نظر خود، ده‌ها زن و دختر را در کابل و برخی از ولایت‌ها بازداشت و شکنجه کرده‌اند. بازداشت زنان و دختران واکنش‌های گسترده را در پی داشته است. در کنار آن بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 348 بازدید

برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد در تازه‌ترین مورد اعلام کرده است که به حدود ۱۹ میلیون تن طی سال گذشته میلادی در افغانستان مواد غذایی و پول نقد توزیع کرده است. این سازمان امروز (سه‌شنبه، ۲۴ دلو) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است این کمک‌ها در سال گذشته میلادی برای افراد نیازمند در سراسر افغانستان توزیع شدند. برنامه جهانی غذا تاکید کرد که مواد غذایی و پول نقد توزیع شده به تقویت اقتصاد محلی، جلوگیری از سوءتغذیه، توزیع غذا خانواده به فرزندان‌شان و یادگیری بهتر دانش‌آموزان کمک کرده است. مواد غذایی برنامه جهانی غذا، شامل بیسکویت برای کودکان، آرد، روغن و حبوبات است. این نهاد چند روز پیش نیز اعلام کرده بود که برای بیش از شش میلیون نفر در افغانستان کمک نقدی توزیع کرده است. افغانستان در حال حاضر با بحران بشری مواجه است و بیش از ۲۳ میلیون نفر نیاز به کمک دارند. سازمان ملل متحد برای کمک‌رسانی در سال ۲۰۲۴ در افغانستان سه میلیارد دالر درخواست کرده است. تسلط حکومت سرپرست در افغانستان، بیشتر شهروندان کشور شغل خود را از دست داده و نیازمند دریافت کمک‌های بشردوستانه هستند. در تازه‌ترین مورد، دیدبان حقوق بشر روز گذشته اعلام کرد که کاهش شدید کمک‌های خارجی به نظام صحی افغانستان، در کنار سوءاستفاده‌های جدی حکومت سرپرست علیه زنان و دختران، حق سلامت میلیون‌ها افغان را با خطر مواجه کرده است. به گفته این نهاد، مردم افغانستان به‌دلیل بحران صحی در این کشور به‌طور فزاینده‌ای در برابر سوءتغذیه شدید و سایر بیماری‌ها آسیب‌پذیر شده‌اند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 278 بازدید

در ادامه‌ی وضع محدودیت علیه حقوق زنان و دختران افغان، رینا امیری، نماینده‌ی ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر در افغانستان می‌گوید که به‌دلیل سیاست‌های افراطی حکومت سرپرست افغانستان با کمبود پرستار، داکتر و بحران صحی مواجه است. خانم امیری این اظهارات را شب گذشته (دوشنبه، ۲۳ دلو) به‌مناسبت روز جهانی زنان و دختران در ساینس در حساب کاربری ایکس خود بیان کرده است. او تاکید کرد: «به یاد می‌آوریم به دلیل سیاست‌های افراطی، زنان و دختران افغانستان از حق خدمت به کشور شان به‌عنوان داکتر، مهندس، دانشمند و سایر حرفه‌ها محروم هستند.» وی گفت که افغانستان به‌‌دلیل سیاست‌های افراطی با کمبود پرستار و پزشک و بحران صحی مواجه است. همچنین دیدبان حقوق بشر نیز در گزارشی گفته بود که محدودیت‌های حکومت فعلی بر حقوق زنان و دختران، سلامت مردم افغانستان و به‌خصوص زنان و دختران را با خطر مواجه کرده است. قابل ذکر است که روز ۱۱هم فبروری از سوی یونسکو به‌عنوان روز جهانی زنان و دختران در ساینس نام‌گذاری شده است. حکومت سرپرست پس از حاکمیت خود بر افغانستان دختران و زنان را از تحصیل و کار منع کرده است. این محدودیت‌ها در کنار سایر پی‌آمدهای منفی، بر نظام صحی افغانستان به‌گونه‌ی جدی تأثیر می‌گذارد. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. علاوه بر این، حکومت سرپرست محدودیت‌های گسترده بر حضور زنان در اجتماع و فعالیت‌های آنان در عرصه‌های مختلف ایجاد کرده‌ است. باید گفت که درصورتی‌که زنان و دختران افغانستان اجازه‌ی تحصیل نداشته باشند، در آینده داکتر زن نخواهد بود و به این ترتیب دسترسی نیمی از جمعیت به خدمات صحی دشوار خواهد شد.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 399 بازدید

مسوولان محلی حکومت سرپرست از ولایت خوست می‌گویند که یک گور دسته‌جمعی حاوی اجساد ۱۰۰ نفر در نزدیکی دانشگاه شیخ زاید پیدا شده است. بسم‌الله بلال، شهردار ولایت خوست گفته است که این گور دسته‌جمعی هنگام ساخت یک بند آب‌گردان کوچک (ذخیره‌ی آب) در ساحه «څل‌بنى» کشف شده است. او تاکید کرد که یک کمیته برای بررسی این گور دسته‌جمعی تعیین شده و طی دو روز اجساد ۱۰۰ نفر شناسایی شدند. وی افزود که این افراد با لباس‌های‌شان زیر خاک شده‌اند و لباس زنان و کودکان نیز در میان آنان وجود دارد. همچنین منابع محلی از ولایت خوست می‌گویند که بربنیاد تحقیقات ابتدایی این افراد با ضرب گلوله به قتل رسیده‌اند. [caption id="attachment_10630" align="aligncenter" width="527"] عکس: شهرداری خوست[/caption] هویت این افراد و زمان قتل آنان تا اکنون روشن نشده است. برخی از باشندگان ولایت خوست به رسانه‌ها گفته‌اند که اجساد کشف‌شده از افرادی هستند که در سال ۱۳۵۸، در دوره‌ی حکومت حزب دموکراتیک خلق به‌گونه‌ی گروهی به قتل رسیده و دفن شده‌اند. پیش از این نیز گورهای دسته‌جمعی در ولایت‌های مختلف کشور کشف شده است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 330 بازدید

منابع محلی از ولایت تخار می‌گویند که شش عضو یک خانواده در شهر تالقان، مرکز این ولایت براثر گازگرفتگی جان باختند. منبع در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که این رویداد در ساحه‌ی «مکتب زرد» از منطقه‌ی «چشمه شیر» از مربوطات شهر تالقان رخ داده است که در آن دو مرد، یک زن و سه کودک جان باخته‌اند. منبع تاکید کرد که این حادثه (یک‌شنبه‌شب، ۲۲ دلو) در شهر تالقان رخ داده است. منبع افزود که در این رویداد یک کودک دیگر نیز مسموم شده و اکنون در حالت کما به‌سر می‌برد. در عین حال شماری از رسانه‌ها گزارش داده‌اند که افراد جان‌باخته شامل دو کودک، یک زن و سه مرد می‌شوند. با این حال، مبین صافی، سخنگوی فرماندهی پولیس ولایت تخار این رویداد را تایید کرده است. او می‌گوید که در این رویداد سه نفر براثر گازگرفتگی در منطقه‌ی «چشمه شیر» شهر تالقان جان باخته‌اند. وی افزود که افراد جان‌باخته شامل دو مرد و یک زن می‌شوند. این در حالی است که همه‌ساله با فرا رسیدن فصل سرما و بی‌احتیاطی خانواده‌ها در استفاده از گاز مایع، این‌گونه رویدادها افزایش پیدا می‌کند. پیش از این از ولایت‌های دیگر کشور نیز مرگ افراد براثر گازگرفتگی گزارش شده است. در آخرین مورد، در ۹ دلو سال روان نیز دو جوان در نتیجه گازگرفتگی در ساحه روضه از مربوطات حوزه اول امنیتی شهر غزنی جان باخته بودند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 274 بازدید

همزمان با وضع محدودیت‌های شدید علیه زنان و دختران در افغانستان، سازمان جهانی صحت اعلام کرده است که ۶۰ کارمند صحی به‌شمول ۳۰ زن را در بخش برنامه‌ی مدیریت مشکلاتPM+) ) در ولایت هرات آموزش داده است. این سازمان امروز (دوشنبه، ۲۳ دلو) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این کارکنان مراقبت‌های صحی، پس از سپری کردن این دوره‌ی آموزشی، مسائل رایج سلامت‌روان مانند افسردگی، اضطراب و استرس را در مرکزهای مراقبت اولیه‌ی تشخیص خواهند داد. در ادامه آمده است که برنامه‌ی مدیریت مشکلات، به عنوان یک روش درمانی روان‌شناختی‌ست که برای مدیریت و درمان مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب، استرس و مشکلات روان‌سلامتی استفاده می‌شود. این در حالی است که پیش‌تر بخش زنان سازمان ملل، با نشر گزارشی گفته بود که زنان افغانستانی به دلیل محدودیت‌های وضع شده بر حقوق شان با مشکل‌های فراینده‌ی سلامت‌روانی روبه‌رو اند. در این گزارش آمده که ۶۹ درصد زنان افغانستانی احساس اضطراب، انزوا و افسردگی دارند. زنانی که در این گزارش مورد مصاحبه قرار گرفته‌اند، از فقر، مشکلات مالی و روانی به دلیل محدودیت وضع شده توسط حکومت سرپرست سخن گفته‌اند.

ادامه مطلب