شماری از زنان معترض و اعضای جنبش زنان حماسهآفرین افغانستان به توشیح قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست واکنش نشان داده و میگویند که این قانون در ادامهی سایر فرمانها و در راستای سرکوب و تحقیر زنان و دختران است.
این جنبش با نشر اعلامیهای قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست را به شدت محکوم کرده است.
در ادامه آمده است که این قانون نه بهخاطر ایمان، بلکه به منظور سرکوب و تحقیر مردم، بهویژه زنان و دختران افغانستان طراحی شده است.
زنان معترض تاکید کردند که این قانون با استفاده از پوشش ظاهری شریعت، بهدنبال تحمیل یک سلطهی بیرحمانه و نابودی آزادیهای فردی و اجتماعی در افغانستان است.
در اعلامیه آمده است که زنان و دختران افغانستان هدف اصلی این سرکوبها قرار گرفتهاند و محدودیتهای شدید در مورد پوشش، صدا و حضور اجتماعی آنان، نشاندهنده هراس حکومت سرپرست از قدرت و آزادی زنان است.
همچنین در بخشی از اعلامیه آمده است که حکومت سرپرست با تحمیل این قوانین تلاش دارند تا زنان را از جامعه حذف کرده و به «موجوداتی بیصدا و بیقدرت» تبدیل کنند؛ اما زنان و دختران افغانستان این تلاشها را نخواهند پذیرفت و به مقاومت در برابر آن ادامه خواهند داد.
جنبش زنان حماسهآفرین گفت که قانون جدید حکومت سرپرست، با دخالت و تجسس در حریم خصوصی افراد، نمایانگر حکومتی است که از مردم خود میترسد و بهجای اعتماد به آنان، به سرکوب و کنترل پناه برده است.
این قانون شامل یک مقدمه، چهار فصل و ۳۵ ماده است.
باید گفت که مادهی سیزدهم این قانون که دارای هشت بند است به «احکام مربوط به حجاب زن» اختصاص داده شده است.
براساس قانون اعلام شده، در بند اول این ماده آمده است که «ستر تمام بدن زن لازمی است»، در بند دوم هم ذکر شده است که «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بند سوم آن تاکید شده که «صدای زنان (بلند خواندن آهنگها، نعتها و قرائت در مجمع) عورت است.»
همچنین در بند چهارم این ماده آمده است که «لباس زنان نازک، کوتاه و چسپ نباشد»، در بند پنجم آمده است که «زنان مسلمان مکلفاند که بدن و روی خویش را از مردان نامحرم پنهان کنند» و در بند ششم هم آمده است که «ستر زنان مسلمان و صالح از زنان کافر و فاسق از ترس فتنه واجب» است.
این قانون واکنشهایی را نیز در پی داشته است.
آنالنا بربوک، وزیر امور خارجهی آلمان از توشیح قانون امر به معروف و نهی از حکومت فعلی به شدت انتقاد کرده و آن را حدود ۱۰۰ صفحه «نفرت از زنان» خوانده است.