کمیته روابط خارجی پارلمان کانادا اعلام کرده است که قتلعام هزارههای افغانستان در دوران امیر عبدالرحمن و ادامه آزار و اذیت آنها را بهرسمیت میشناسد. این کمیته با نشر گزراشی به شهادت پژوهشگران و متخصصان درباره «نسلکشی هزارهها» در دوره عبدالرحمان خان اشاره کرده و گفته است که هزارههای افغانستان به علت تحمل ظلم تاریخی دولت و وضعیت کنونی شان پس از بازگشت حکومت سرپرست به قدرت، شایسته شنیده شدن، حمایت و شناسایی رنجهایشان در سطح بینالمللی هستند. در گزارش ادامه آمده است که شناسایی ۲۵ سپتامبر به عنوان روز یادآوری کشتار هزارهها از ۱۸۹۱ تا ۱۸۹۳ در افغانستان، از آنها در آینده نیز محافظت میکند. کمیته روابط خارجی و کمیته فرعی حقوق بشر به تاریخ ۲۸ اپریل سال ۲۰۲۳ از شماری از پژوهشگران و متخصصان حوزه تاریخ و سیاست افغانستان دعوت کرد تا درباره وضعیت هزارههای افغانستان در این کمیته شهادت بدهند. شماری از آنان که در دانشگاههای کانادا و آسترالیا تدریس میکنند، تاکید کردند که کشتار هزارهها در دوره امیر عبدالرحمان، پادشاه وقت افغانستان در قرن نوزده، به عنوان نسلکشی به رسمیت شناخته شود. در گزارش به نقل از این پژوهشگران آمده که عبدالرحمن خان علیه هزارهها اعلام جهاد کرد و در جنگهای او از سال ۱۸۹۱ تا ۱۸۹۳، حدود ۶۲ درصد هزارهها از بین رفتند. به گفتهی آنان، عبدالرحمان بخش زیادی از هزارهها را از سرزمینهایشان بیرون راند و بسیاری از آنان را به عنوان برده به فروش رساند. همچنین در بخشی از این گزارش ۳۶ صفحهای آمده است: «کمیته به دقت به اظهارات افرادی که در این تحقیق شرکت کردند و شواهد قانع کنندهای که از آزار و اذیت تاریخی هزارهها در اواخر قرن ۱۹ ارائه کردند، گوش داده است.» در ادامه آمده است: «شهادتهای آنها درباره نسلکشی ۱۸۹۱ تا ۱۸۹۳ فهم جامعی از تاثیر پایدار آن و این که چگونه سکوت درباره این رویداد، عاملان آزار و اذیت هزارهها را قدرتمند ساخته است، فراهم کرد.» فعالان هزاره و حامیان آنها در چندین کازار از کشورهای جهان خواستهاند که کشتار تاریخی هزارهها و حملات داعش به این قوم را به عنوان نسلکشی به رسمیت بشناسند. کمیته روابط خارجی پارلمان کانادا تاکید کرد که شهادتها و شواهد ارائه شده به این کمیته، «به وضوح آسیبپذیری کنونی هزارهها در افغانستان را به تصویر کشید. زیرا، آنها با تهدیدهای دایمی روبرو هستند.» تداوم آزار و اذیت هزارهها همچنین در گزارش آمده که تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، با نقض گسترده حقوق بشر بهخصوص حقوق زنان، دختران و اقلیتها همراه بوده و هزارهها و شیعیان بیشتر متاثر شدهاند. کمیته روابط خارجی پارلمان کانادا گفت که هزارهها مورد خشونت شدید حکومت فعلی و گروههای تندرو قرار دارند.
برچسب: قتل عام
گروهی از شهروندان اهل افغانستان در شهر تلوز فرانسه در یک گردهمایی اعتراضی خواستار بهرسمیتشناختهشدن «نسلکشی» هزارهها در افغانستان و حفاظت از آنان شدند. معترضان با نشر قطعنامهی از سازمان ملل متحد خواستهاند که یک کمیسیون حقیقتیاب را برای تحقیق و بررسی «نسلکشی» هزارهها در افغانستان تشکیل دهد. آنان میگویند که دادگاه کیفری بینالمللی، تحقیقات خود در مورد پرونده نسلکشی هزارهها در افغانستان را برای شناسایی، پیگرد و مجازات مرتکبان این جنایات آغاز کند. شهروندان افغانستان از جامعهی جهانی و سازمان ملل متحد خواستهاند که اقدامات و تدابیر عملی و فوری را برای حفاظت از مردم هزاره، بهشمول ایجاد یک سیستم حفاظت خودی با کمک و نظارت بینالمللی و رسیدگی به قربانیان و بازماندگان جنایات ایجاد کنند. در قطعنامه آمده است که کشورهای پناهندهپذیر نیز به آسیبپذیری مردم هزاره در افغانستان توجه کنند و اسکان مجدد اعضای این جامعه را در اولویت قرار دهند. این در حالی است که مردم هزاره در افغانستان از سالها به اینطرف هدف حملات هدفمند قرار دارند. باید گفت که در تازهترین حمله، بهتاریخ ۲۲ سنبله ۱۴ نفر از باشندگان روستای «قریودال» ولسوالی سنگتختوبندر ولایت دایکندی در ساحهی مرزی این ولایت با غور توسط افراد مسلح به قتل رسیدند. مسوولیت این کشتار را گروه داعش برعهده گرفت. قتل ۱۴ باشندهی ولایت دایکندی واکنشهای گستردهای را در پی داشت. کشورها و سازمانها این رویداد را محکوم کردند. از دید فعالان، تیرباران باشندگان دایکندی ادامهی کشتار هدفمند هزارهها و مصداق نسلکشی این گروه قومی-مذهبی است.
صدها تن از شهروندان اهل افغانستان در کانادا به مناسبت سالگرد آغاز «نسلکشی هزارهها» در افغانستان و در واکنش به کشتار باشندگان ولایت دایکندی، با گردهمایی در شهرهای ونکوور و اوتاوا دست به اعتراض زدند. شهروندان افغانستان روز گذشته (یکشنبه، ۸ میزان) به وقت محلی در شهرهای ونکوور و اوتاوای کانادا با شعار «توقف فوری نسلکشی هزارهها» از نهادها و سازمانهای حقوق بشری بینالمللی خواستهاند که جنایات علیه هزارههای افغانستان را به عنوان نسلکشی به رسمیت بشناسند. اعتراضکنندگان بر تامین عدالت برای قربانیان نقض حقوق بشر تاکید کرده و خواستار ادامه دفاع از حقوق بشر، به ویژه حقوق زنان و اقلیتهای افغانستان، شدند. آنان یاد و خاطرهی قربانیان این نسلکشی را که امسال ۱۳۲مین سالگرد آن بود، گرامی داشتند و خواستار توجه بیشتر جامعهی جهانی به وضعیت هزارهها شدند. این تظاهرات با خوانش قطعنامهای به پایان رسید. در قطعنامه از جامعهی جهانی خواسته شد تا نسلکشی جاری علیه هزارهها-شیعیان در افغانستان را به رسمیت بشناسد و ماهیت سیستماتیک نقض حقوق بشر علیه آنان را اذعان کند. همچنین شرکتکنندگان خواستار اقدام فوری برای حفاظت از هزارهها طبق قوانین بینالمللی شدند تا از نسلکشی بیشتر آنان تحت حکومت سرپرست جلوگیری شود. باید گفت که در این قطعنامه از دولت کانادا و جامعهی جهانی نیز خواسته شده است که از عادیسازی روابط با حکومت فعلی خودداری کنند و تمام امکانات را برای پاسخگو کردن این گروه در قبال نقض حقوق بشر به کار گیرند. همچنین معترضان پیشنهاد کردند که کانادا تحقیقاتی مستقل از سوی سازمان ملل متحد درباره وضعیت حقوق بشری هزارهها به راه اندازد و قطعنامهای برای حفاظت فوری از آنان صادر کند. این در حالی است که بهتاریخ ۲۲ سنبله، ۱۴ نفر از باشندگان روستای «قریودال» ولسوالی سنگتختوبندر ولایت دایکندی در ساحهی مرزی این ولایت با غور توسط افراد مسلح به قتل رسیدند. مسوولیت این کشتار را گروه داعش برعهده گرفت. باید گفت که در این کشتهشدگان یک باشنده ولایت غور نیز شامل میباشند.
تیرباران ۱۴ نفر از باشندگان ولایت دایکندی در مناطق مرزی این ولایت با ولایت غور با واکنش و محکومیتهای گسترده از سوی شهروندان، گروهها، چهرههای سیاسی افغانستان و نهادهای بینالمللی مواجه شده است. بسیاری از شهروندان، گروههای سیاسی و نهادهای بینالمللی این حمله را در ادامهی «حملات هدفمند» و «نسلکشی» مردم هزارهها-شیعیان در افغانستان عنوان کرده و آن را محکوم کرده و همچنان خواستار رسیدگی و مجازات عاملان این رویدادها شدند. حزب عدالت و آزادی افغانستان با نشر اعلامیهای این رویداد را محکوم کرده و گفته است: «آنچه امروز در دایکندی اتفاق افتاده است در ادامهی نسلکشی سیستماتیک هزارهها صورت گرفته است و نشانهای از وقایع تلخ و دردناک در آینده است.» همچنین شماری از زنان معترض و اعضای «جنبش زنان پنجره امید» نیز با نشر اعلامیهای گفتهاند که هزارهها بیش از یک قرن است که در افغانستان «نسلکشی» میشوند. این جنبش از سازمان ملل متحد و نهادهای حقوقبشری جهان خواسته است که از جنایات علیه هزارهها چشمپوشی نکنند. همچنین آنان از نهادها خواستهاند که «نسلکشی هزارهها» را به رسمیت بشناسند و عاملان آن را محاکمه و مجازات کنند. در ادامه «جبهه آزادی افغانستان» نیز با نشر اعلامیهای، گفته است که قربانیان این حمله همه از قوم هزاره هستند و آن را «نسلکشی» و «جنایت علیه بشریت» دانسته است. ابن جبهه افزود که قتلهای هدفمند و رخدادهای مشابه پیش از این نیز از ولایتهای دایکندی و غور گزارش شده و در سه سال اخیر «صدها» خانواده از این دو ولایت «کوچ اجباری» داده شدهاند. در اعلامیه آمده است: «توقف موترهای مسافران عادی و غیرنظامی و به رگبار بستن مکرر آنان بدون هیچ دلیلی، مصداق بارز جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است.» همچنین حامد کرزی، رییسجمهور پیشین افغانستان، این حمله را «کشتار وحشیانه» و «یک عمل تروریستی و جنایت ضدبشری و ضداسلامی» توصیف کرده و آن را محکوم کرده است. عطا محمد نور، از رهبران حزب جمعیت اسلامی افغانستان نیز ضمن محکوم کردن این حمله گفته است: «این رویداد در ادامهی کشتارهای هدفمندی است که در قلمرو تحت سلطهی حکومت فعلی انجام میشود و درکنار دیگر باشندگان کشور، بیشترین هدف آن پیروان اهل تشیع و مردم شریف هزاره اند.» در ادامه عبدالله عبدالله، رییس پیشین شورای عالی مصالحه ملی افغانستان نیز این حمله را «کشتار بیرحمانه» توصیف کرده و آن را محکوم کرده است. «حکومت فعلی مسوول هستند» همچنین حزب وحدت اسلامی مردم افغانستان نیز با نشر اعلامیهای به این حمله واکنش نشان داده و گفته است: «مسوولیت این فاجعه که [در] زنجیرهای از قتلعامها و کشتار سیستماتیک علیه هزارهها و شیعیان در افغانستان هست به دوش امارت است.» در ادامه آمده است که از یکسو حکومت سرپرست کنترل امنیتی این مناطق را به عهده دارند و از سوی دیگر تبلیغات «ضدشیعی» را افزایش داده است و اینگونه تبلیغاتها باعث شده است که جامعهی هزاره هدف هجوم و جان هزارهها در معرض خطر قرار گیرد. محمد کریم خلیلی، رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان در واکنش به این حمله گفته است که ادعای تأمین امنیت از سوی حکومت سرپرست «دروغ» و «فریب» است. آقای خلیلی با نشر اعلامیهای گفته است: «تروریستان جنایتکار در حالی علیه مردم عام و بیدفاع دست به این کشتار میزنند، که مقامات مسوول حکومتی به تازگی از امنیت کامل در این مسیر به ساکنان منطقه اطمینان داده بودند. اما این جنایت آشکارا نشان میدهد که این ادعاها چیزی جز دروغ و فریب نمیباشد.» آقای خلیلی گفته است که «گروه حاکم و مسوولان محلی و مرکزی شان باید در برابر این قتل عام و دیگر جنایاتی که هرازگاهی در گوشه و کنار کشور شاهد آن هستیم و مردم هزاره و شیعه را به دلیل قومیت و مذهب شان مورد کشتار سیستماتیک قرار میدهند، پاسخگو باشند.» همچنین نادر نادری، رییس پیشین کمیسیون مستقل اصلاحات اداری و خدمات ملکی و عضو هیأت مذاکرهکنندهی صلح با حکومت فعلی گفته است: «تیرباران ۱۴ تن از مردم ملکی ما در مسیر ولایت غور به دایکندی جنایت نابخشودنی و تداوم رسم غیرانسانی است که در بیست سال گذشته گروههای خشونت پرور بر مردم ما روا داشته و بنا گذاشته بودند.» در عین حال، بسیاری از شهروندان کشور نیز این حمله را در تداوم «حملات هدفمند» و «سیستماتیک» علیه هزارهها به هدف «نسلکشی» آنان دانستهاند. کاربران شبکههای اجتماعی در افغانستان با استفاده از هشتگ «نسلکشی هزارهها را متوقف کنید» به این حمله واکنش نشان داده و از سیاستهای حکومت سرپرست در قابل هزارهها و شیعیان انتقاد کردهاند. این در حالی است که بعد از ظهر روز (پنجشنبه، ۲۲ سنبله) افراد مسلح موتورسایکلسوار در ساحهی میان روستای «قریودال» ولسوالی سنگتختوبندر ولایت دایکندی و روستای «پهلو سنگ» ولایت غور، ۱۴ نفر از باشندگان دایکندی را تیرباران و شش نفر دیگر را زخمی کردند. این افراد باشندگان روستای «قریودال» ولسوالی سنگتختوبندر ولایت دایکندی بودند که برای استقبال از زائران کربلا به مناطق مرزی ولایت غور رفته بودند. شاخهی خراسان گروه داعش مسوولیت این حمله را به عهده گرفته و گفته است که در آن ۱۵ نفر از شیعیان کشته و شش نفر دیگر زخمی شدهاند. باید گفت که مسافران هزاره پیش از این نیز بارها در مسیر مواصلاتی میان غور و دایکندی از سوی افراد مسلح متوقف و تیرباران شدهاند.
یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان به تیرباران شماری از باشندگان ولایت دایکندی واکنش نشان داده و خواستار «انجام تحقیقات برای دستگیری و پاسخگو ساختن» عاملان این حمله در مناطق مرزی این ولایت و ولایت غور شده است. یوناما امروز (جمعه، ۲۳ سنبله) با نشر اعلامیهای گفته است: «حملهی دیروز در نواحی مرکزی افغانستان را محکوم میکند که باعث کشته و زخمی شدن تعداد کثیری از اعضای جامعه شیعه گردید.» در اعلامیهی یوناما آمده است: «ما مراتب غمشریکی خود را با خانوادههای کشتهشدگان شریک ساخته و خواهان انجام تحقیقات برای دستگیری و پاسخگوساختن عاملین این حمله هستیم.» این در حالی است که بعد از ظهر دیروز چهار فرد مسلح موتورسایکلسوار در ساحهی میان روستای «قریودال» ولسوالی سنگتختوبندر ولایت دایکندی و روستای «پهلو سنگ» ولایت غور، ۱۴ نفر از باشندگان دایکندی را تیرباران و شش نفر دیگر را زخمی کردند. این افراد باشندگان روستای «قریودال» ولسوالی سنگتختوبندر ولایت دایکندی بودند که برای استقبال از زائران کربلا به مناطق مرزی ولایت غور رفته بودند. قابل ذکر است که شاخهی خراسان گروه داعش مسوولیت این حمله را به عهده گرفته و گفته است که در آن ۱۵ نفر از شیعیان کشته و شش نفر دیگر زخمی شدهاند. همچنین مسافران هزاره پیش از این نیز بارها در مسیر مواصلاتی میان غور و دایکندی از سوی افراد مسلح متوقف و تیرباران شدهاند.
«جبهه آزادی افغانستان» به تیرباران شماری از باشندگان ولایت دایکندی واکنش نشان داده و میگوید که تیربارانشدن ۱۴ نفر از باشندگان این ولایت در مناطق مرزی با ولایت غور «نسلکشی» و «جنایت علیه بشریت» است. این جبهه دیشب (پنجشنبه، ۲۲ سنبله) با نشر اعلامیهای گفته است که قربانیان این حمله همه از قوم هزاره-شیعه و باشندگان ولسوالی سنگتختوبندر ولایت دایکندی بودند. «جبهه آزادی افغانستان» حکومت فعلی مهتم کرده و تاکید کرده است که عاملان این حمله نیز «ملیشههای نیروهای حکومت فعلی» میباشند. در اعلامیه آمده است که «این کشتار وحشیانه در حالی اتفاق افتاده که همهی مردم محل خلع سلاح اند و تنها عناصر تفنگدار در ولایتهای غور، دایکندی و حومه، ملیشههای حکومتی هستند.» ابن جبهه افزود که قتلهای هدفمند و رخدادهای مشابه پیش از این نیز از ولایتهای دایکندی و غور گزارش شده و در سه سال اخیر «صدها» خانواده از این دو ولایت «کوچ اجباری» داده شدهاند. این جبهه افزوده که این رویدادها نشان میدهد که طالبان در مناطق مرکزی، شمال و غرب کشور با انگیزههای قومی و با هدف تغییر بافتجمعیتی مناطق دارای تنوع قومی و مذهبی، به کشتار مردم، بهویژه هزارهها و کوچ اجباری آنان اقدام میکنند. در اعلامیه آمده است: «توقف موترهای مسافران عادی و غیرنظامی و به رگبار بستن مکرر آنان بدون هیچ دلیلی، مصداق بارز جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است.» این در حالی است که بعد از ظهر دیروز چهار فرد مسلح موتورسایکلسوار بر باشندگان ولایت دایکندی در ساحهی میان روستاهای «قریودال» دایکندی و «پهلوسنگ» غور، تیراندازی کردند که براثر آن دستکم ۱۴ نفر کشته و چهار نفر زخمی شدند. قربانیان این حمله همه باشندگان روستای «قریودال» ولسوالی سنگتختوبندر ولایت دایکندی بودند که برای استقبال از زائران کربلا به نوار مرزی این ولایت با ولایت غور رفته بودند. منابع محلی به رسانه گوهرشاد روز گفتهاند که مهاجمان چهار نفر و سوار بر دو دو موتورسایکل بودند. همچنین گروه داعش با نشر اعلامیهای مسوولیت این حمله را به عهده گرفته است و گفته است که در آن ۱۵ نفر کشته و شش نفر دیگر زخمی شدهاند. قابل ذکر است که مسافران هزاره پیش از این نیز بارها در مسیرهای مواصلاتی غور و دایکندی هدف حملات مسلحانه قرار گرفته و تیرباران شدهاند. گروه داعش مسوولیت شماری از این حملات را به عهده گرفته است، اما مسئولیت برخی از این حملات مرگبار را هیچ گروهی به عهده نگرفته است.
انجمن وکلای آمریکا میگوید که همهی دولتها اقدامات نسلکشی علیه مردم هزاره و دیگر گروههای اقلیت تحت تعقیب در افغانستان را به رسمیت بشناسند و از آن جلوگیری کنند. این انجمن در گزارشی به کنگرهی آمریکا گفته است که مردم هزاره از اواخر قرن نزدهم قربانی اعمال خشونتآمیز و کشتار جمعی غیرقابل توصیف به دست حاکمان مختلف افغانستان بوده و این روند تاهنوز نیز ادامه دارد. انجمن وکلای آمریکا خواستار اقدام دفتر عدالت جنایی جهانی وزارت امور خارجهی ایالات متحده برای ترویج عدالت و تلاشهای پاسخگویی برای پایان دادن به معافیت از مجازات برای نسلکشی در افغانستان شده است. همچنین این انجمن از کنگرهی آمریکا خواسته است که برای تقویت چارچوبهای ملی، منطقهای و بینالمللی به هدف جلوگیری از جنایات جمعی در افغانستان و محافظت از گروههایی در معرض خطر مانند هزارهها اقدام کند. این انجمن مروری کوتاه بر برخی رویدادهایی است که بهگفتهی این انجمن، به وخامت اوضاع حقوق بشری مردم هزاره کمک کرده و مساوی با نسلکشی است. در گزارش آمده است که اولین نمونهی قتلعام وحشیانه علیه هزارهها که توسط مؤرخان ثبت شده، در زمان عبدالرحمانخان، حاکم پشتون از ۱۸۸۰ تا ۱۹۰۱ رخ داده که نزدیک به ۶۰ درصد هزارهها قتلعام و به کشورهای همسایه و آسیای مرکزی آواره شدهاند. در گزارش آمده است که عبدالرحمانخان هزارهها را بهعنوان «کافر» طبقهبندی کرد و با تجاوز و قتل، هزارهجات را تخلیه و با صدور فرمانهای سلطنتی اجازهی استفاده از زمینهای هزارهها توسط کوچیها را صادر کرد. انجمن وکلای آمریکا میگوید که تبعیض و انسانیتزدایی که توسط عبدالرحمانخان برای توجیه آزار و اذیت هزارهها بهکار میرفت، دوباره توسط حکومت فعلی در دههی ۱۹۹۰ مورد استفاده قرار گرفت. قتلعام افشار همچنین در گزارش انجمن وکلای آمریکا به نقل از دیدبان حقوق بشر آمده است که در جریان جنگهای تنظیمهای جهادی از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳، «شواهد قانعکنندهی» وجود داشت مبنی بر اینکه جناحها بهطور منظم و عمداً غیرنظامیان و مناطق غیرنظامی را برای حمله هدف قرار میدادند و بیپروا و بدون تفکیک سلاح به مناطق غیرنظامی شلیک میکردند. به نقل از این گزارش، در فبروری ۱۹۹۳ نیروهای جمعیت اسلامی و اتحاد اسلامی بر سر منطقهی افشار کابل با نیروهای حزب وحدت درگیر شدند، اگرچه گفته میشود که نیروهای حزب وحدت از منطقه فرار کردند، اما گروههای جناح جمعیت و اتحاد در جریان حملهی زمینی به هزارهها حمله کردند. انجمن وکلای آمریکا نوشته است که گزارشهای دیگر حاکی از آن است که افراد مسن، زنان، کودکان و حتا سگهایشان سر بریده شده و بدنشان در چاهها انداخته شدند. این علاوه بر گزارش شاهدان عینی از تجاوز جنسی، شکنجه، آدمربایی، غارت، و کار اجباری است. قتلعام مزار شریف در گزارش انجمن وکلای آمریکا دربارهی کشتار غیرنظامیان عمدتا هزاره توسط نیروهای حکومت فعلی در مزار شریف آمده است که اگرچه هزارهها تحت آزار و اذیت دولت ربانی (۱۹۹۲-۱۹۹۶) قرار گرفتند، اما ظهور مجدد حکومت فعلی در آن زمان، مشکلات بزرگ دیگری را برای امنیت این گروه قومی ایجاد کرد. در این گزارش به نقل از دیدبان حقوق بشر آمده است که در جریان تسلط حکومت فعلی در آن زمان، بر شهر مزار شریف در آگوست ۱۹۹۸ تخمین زده میشود که بین دو هزار تا پنج هزار غیرنظامی «بهطور سیستماتیک و وحشیانه اعدام شدهاند». کارشناسان خاطرنشان کردند که این خشونت «یک عیاشی از کشتار است که بهدلیل تعصبات نژادی و مذهبی انجام میشود.» قتلعام یکاولنگ در سال ۲۰۰۱ میلادی همچنین در بخشی از گزارش انجمن وکلای آمریکا آمده است که در ماه جنوری ۲۰۰۱، نیروهای حکومت فعلی در آن زمان، عملیات جستوجو را در یکاولنگ بامیان انجام دادند و ۳۰۰ مرد غیرنظامی را بازداشت کردند. طبق این گزارش، این افراد به نقاط تجمع معینی برده شدند و سپس توسط جوخهی تیراندازی در معرض دید عموم تیرباران شدند. این انجمن تاکید کرد که حکومت فعلی در آن زمان، این اقدامات شنیع را بهعنوان «مجازات دستهجمعی» برای باشندگان محلی که با نیروهای مخالف همکاری میکردند، در نظر داشتند. ادامهی اعمال نسلکشی انجمن وکلای آمریکا در گزارش خود گفته است که نسلکشی هزارهها تا امروز ادامه دارد. طبق گزارش این انجمن، از زمان عبدالرحمانخان، بسیاری از کسانی که قدرت را در افغانستان در دست داشتند، از جمله حکومت فعلی و جناحهای جدیدتر مانند داعش خراسان به جنایات علیه هزارهها ادامه دادهاند. در این گزارش آمده است که حتی در کشورهای دیگر، هزارهها دیگر در امنیت نیستند و در خطر خشونت و تبعید اجباری توسط سایر دولتهای منطقه قرار دارند. درگیری هزارهها و کوچیها همچنین در گزارش انجمن وکلای آمریکا به درگیری در هزارهجات، بهویژه غزنی و میدان وردک بین کوچیهای پشتون و هزارهها بر سر چراگاه نیز اشاره شده است. در گزارش آمده است که اقدامات عبدالرحمانخان در مصادرهی زمین از هزارهها و دادن آن به کوچیها از طریق فرمان سلطنتی تأثیرات آسیبزای ماندگاری بر جامعهی هزاره داشت. کارشناسان معتقد اند که حکومت فعلی به سوءاستفاده از رویدادهای تاریخی برای ادامهی الگوهای خشونت علیه هزارهها ادامه میدهند. کوچهای اجباری در گزارش انجمن وکلای آمریکا آمده است که کوچهای اجباری به ابزار رایج حکومت سرپرست در برابر هزارهها تبدیل شده است. در گزارش آمده است که هزاران هزاره از ولایتهای هلمند، کابل، میدان وردک و بلخ در سه سال گذشته به زور از خانههای خود بیرون رانده شدهاند. طبق این گزارش، در سال ۲۰۲۱ تخمین زده میشود که بیش از دو هزار و ۵۰۰ خانوادهی هزاره مجبور به ترک خانههای خود شدند و هیچ راهحل قانونی برای اعتراض به دستورات به آنان داده نشد. در این گزارش به خشونت علیه هزارهها در جوی نو ارزگان اشاره شده و آمده است که این مردم با کوچ اجباری مواجهاند. از زمان تسلط دوبارهی حکومت سرپرست بر افغانستان، موارد متعددی از قتل باشندگان منطقهی هزارهنشین ولسوالی خاص ارزگان گزارش شده است.
شهروندان افغانستان و فعالین مدنی در شماری از شهرهای جهان در واکنش به «نسلکشی هزارهها» و سرکوب زنان در کشور توسط حکومت سرپرست دست به اعتراض زده و خواهان توقف این روند شدند. تاکنون ویدیوها و تصاویر از این تظاهرات شهروندان افغانستان در اسلامآباد، پایتخت پاکستان، آلمان، سویدن و ایتالیا منتشر شدهاند. فعالان مدنی و حقوق زن در پاکستان در اعتراض شان علیه تبعیض در برابر زنان در افغانستان زیر حاکمیت حکومت سرپرست شعار داده و گفتند: «ما زنان بیداریم، از تبعیض بیزاریم.» فعالان مدنی و حقوق زنان در پاکستان تاکید کردند که «نسلکُشی هزارهها» نیز در افغانستان جریان دارد. براساس ویدیوهای که در شبکههای اجتماعی منتشر شده است، تظاهراتکنندگان در دیگر شهرهای جهان نیز شعار «نسلکُشی هزارهها را متوقف کنید» را در دست داشتند. این در حالی است که پیش از این فعالان مدنی برای برگزاری تظاهرات در ۳۰ شهر جهان فراخوان داده بودند. این تظاهراتها در حالی برگزار میشود که اخیراً محدودیت علیه زنان توسط تشدید شده و چندین حمله در منطقهی هزارهنشین کابل، هرات و بغلان انجام شده است.
هزارهها، که یکی از سه قوم بزرگ افغانستان است، دهههاست که با چالشها و مشکلات متنوعی دست و پنجه نرم میکنند. در زمان جمهوریت، بین سالهای (۲۰۰۱-۲۰۲۱م) هزارهها بیشترین تلفات انسانی و خسارات مالی را متحمل شدند؛ تنها در دو دهه جمهوریت، بیش از ۳۰ حمله تروریستی علیه قوم هزاره صورت گرفت، حمله تروریستی به شفاخانه ۱۰۰ بستر دشتبرچی در کابل در تاریخ (۲۳ ثور ۱۳۹۹) و حمله به مکتب دخترانه سیدالشهدا در تاریخ (۱۸ ثور ۱۴۰۰)، حملات مرگبار انتحاری به تظاهرات اعضای جنبش روشنایی در میدان دهمزنگ در غرب کابل، مشتی از نمونهی خروار فجیعترین جنایات انجام شده علیه قوم هزاره است. از زمان تغییر رژیم و قدرتگیری دولت جدید در افغانستان، توقع میرفت نقطهی پایانی به این جنایات خونین گذاشته شود، اما در کمال ناباوری، همچنان با قوت پابرجا ادامه یافتهاست. در بیش از دو سال اخیر، حملات «هدفمند» و «سیستماتیک» متعددی علیه هزارهها در افغانستان انجام شده است. تنها در سال روان خورشیدی، دستکم چهار حمله مرگبار علیه هزارهها در منطقه دشت برچی در غرب کابل اتفاق افتاده است که در پی آن، شمار زیادی از غیرنظامیان کشته و زخمی شدند. علاوه بر کابل (پایتخت)، دقیقا در همین سال، در ولایت هرات(غرب افغانستان)، حملات هدفمندی علیه هزارهها انجام شد. در تاریخ (۱۰ قوس ۱۴۰۲) در پی یک حمله مسلحانه در منطقه هزارهنشین جبرئیل در ناحیهی سیزدهم شهر هرات، دستکم پنج نفر از غیر نظامیان کشته و سه نفر دیگر زخمی شدند. این افراد ابتدا از سهچرخهای پائین آورده شده و سپس به رگبار گلوله بسته شدند. دو روحانی شیعه، یک زن، یک کودک و یک مرد قربانیان این حادثه بودند. در شهر بغلان در شمالشرق افغانستان، نمازگزاران شیعه و هزاره هنگام ادای نماز جمعه هدف حمله تروریستی قرار گرفتند که شمار زیادی از آنان کشته و زخمی شدند. این حادثه در (۱۳ اکتبر ۲۰۲۳) اتفاق افتاد. کشتار جمعی، ترور، حملات هدفمند و سیستماتیک، تنها مشکلات هزارهها در افغانستان نیست؛ زیرا این قوم چه در سایه حکومت قبلی و چه اکنون، متحمل تبعیضهای متعددی بوده است؛ بازداشت دختران هزاره و باجگیری از برخی هزارههای ولایات مرکزی چالش عمدهی دیگری است که هزارهها با آن دست و پنجه نرم میکنند. به استناد گزارش رسانههای ملی و بینالمللی، دهها دختر مسکونی منطقه دشتبرچی (منطقه هزارهنشین کابل) از تاریخ ۱۳ جدی به این سو، از سوی ماموران امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی بازداشت شدهاند. از سرنوشت شماری از این دختران هنوز اطلاعی در دست نیست. این بازداشتها و بگیر و ببندهای دختران هزاره، ترس و واهمهای به دل این قوم انداخته که زندگی را به کام این قوم بزرگ افغانستان تلخ ساخته است. شماری حتی مجبور به مهاجرت و ترک وطن شدهاند. باجگیری از هزارههای مناطق مرکزی(غزنی، دایکندی، میدانوردک، بامیان و ارزگان) نمک تیز دیگری است که بر زخم التیام نیافتهی این قوم پاشیده شده است. بررسی گزارشهای رسانهها نشان میدهد که کوچیهای مناطق مرکزی از بدو قدرتیافتن حکومت فعلی، به بهانههای مختلف از هزارهها باج میگیرند. باجگیری کوچیها از هزارهها به هر دلیلی دردآور است، اما حمایت مستقیم حکومت از باجگیرندهها، به این زخم افزوده است. در تاریخ (۲۷ جدی سال۱۴۰۲)، مسوولان حکومت فعلی، طی فیصلهای، باشندگان منطقه کندیر ولسوالی گیزاب ولایت ارزگان را مجبور کردند تا با استفاده از زمینهای شخصیشان به کوچیها مبلغ ۳۰ میلیون افغانی پرداخت کنند. این در حالیاست که مسوولان حکومت در آغازین روزهای حکومتداریشان نیز ۴۰۰ خانواده این منطقه را مجبور به کوچ اجباری کرده بودند. اخاذی از انواع جرایم کیفری و عمدی است و به قدری از نظر قانونی مهم دانسته میشود که قاتونگذار این عمل مجرمانه را به صورت مستقل «زورگیری و اخاذی» معنی کرده است. ناتوانی حکومت در شناسایی عاملان حملات بر هزارهها تقریبا تمام حملات انجام شده علیه هزارهها، با تلفات گستردهی غیر نظامیان و خسارات هنگفت و سکوت مسوولان حکومت به پایان رسیده است. در خوشبینانهترین حالت ممکن، مسوولان وعدهی پیگیری و شناسایی مهاجمان و عاملان را میدهند، وعدهای که در بسا موارد هرگز تحقق نیافته است. عدم بازداشت عاملان حملات تروریستی علیه هزارهها از سوی دولت، گمانهزنیهای متعددی را ایجاد کرده که گویا حکومت فعلی «عمدا» پروندهی این حملات را بررسی نمیکند و نمیخواهد که عاملان چنین حملاتی شناسایی و هویت آنها افشا شود. گمانهزنی دیگری نیز وجود دارد که با توجه به گزارشهای متعدد سازمان ملل متحد و نهادهای بین المللی از عدم قطع ارتباط حکومتیان امروزی افغانستان با گروههای تروریستی، حکومت سرپرست در انجام حملات علیه شیعیان و هزارهها نوعی همکاری دارند و به همین دلیل عاملان این حملات شناسایی و یا بازداشت نمیشوند. ناتوانی حکومت در تأمین امنیت و رفع مشکلات حملات تروریستی علیه شیعیان و هزارهها و دیگر مشکلات فراروی این قوم، به همان پیمانه که آسیبپذیری این مردم را نشان میدهد، بیانگر ناتوانی حکومت در تأمین امنیت و تنگنظری حکومتیان نسبت به مردم هزاره نیز است. وعدهی مسوولان حکومت فعلی به مرد افغانستان از بدو قدرتگیری «پایان جنگ»، «تأمین امنیت سراسری» و «پایان دادن به مشکلات عظیم مردمان افغانستان» بوده است، اما نه تنها مشکلات امنیتی برطرف نشده که شماری از آنان همچنان پابرجاست.