شانکروئید، یکی از انواع بیماری‌های مقاربتی است که می‌تواند از طریق رابطه جنسی از فرد آلوده به فرد سالم منتقل شود. این بیماری برای درمان نیازمند مراجعه به پزشک دارد و نمی‌توان سرخود آن را درمان کرد. شانکروئید یا زخم تناسلی، بیماری است که از طریق باکتری (Haemophilus ducreyi) ایجاد می‌شود. این باکتری وارد سیستم تناسلی می‌شود و اگر محیط مناسب باشد، ایجاد عفونت و سپس زخم می‌کند. این عفونت جنسی باعث ایجاد زخم‌های باز در آلت تناسلی می‌شود. زخم ممکن است خونریزی کند یا مایع مسری تولید کند که می‌تواند باکتری‌ها را در طول مقاربت دهانی، مقعدی یا واژینال پخش کند. شانکروئید ممکن است از تماس پوست به پوست با یک فرد مسری نیز سرایت کند. بیماری شانکرویید کمتر در کشورهای پیشرفته دیده می‌شود و بروز آن در کشورهای جهان سوم و در حال توسعه بیشتر است. شانکروئید به معنای زخم است و در زن و مرد دیده می‌شود. همچنین سنین مختلفی می‌توانند به این بیماری مبتلا شوند. راه‌های انتقال شانکروئید این بیماری به دو روش سرایت می‌کند. روش اول، ارتباط جنسی با فردی است که در نواحی تناسلی خود، زخم‌های باز دارد. روش دوم، زمانی است که مایع چرکی زخم از طریق هر نوع تماس فیزیکی به فرد دیگری منتقل شود. اگر به این بیماری مبتلا باشید، در صورت لمس زخم‌ها و بلافاصله دست‌دادن با فرد دیگر، ممکن است عفونت را به آن شخص انتقال دهید. چه کسانی در معرض خطر ابتلا به شانکروئید هستند؟ هر کسی که با باکتری عامل این بیماری در تماس باشد، ممکن است به آن مبتلا شود. بااین‌حال، تشخیص این بیماری در مردان، محتمل‌تر از زنان است. شانکروئید در زنان، بیشتر وقت‌ها بدون علامت است یا فقط با زخم‌هایی در واژن آن‌ها ظاهر می‌شود. علامت قابل مشاهده در زن‌ها، تورم غدد لنفاوی است که اگر علائم یا مشکلاتی ایجاد نکند، ممکن است پزشک متوجه این بیماری نشود. در صورت مشاهده علائمی مانند زخم و تورم غدد لنفاوی، حتما با متخصص زنان مشورت کنید. همچنان اگر به کشوری سفر می‌کنید یا در آن زندگی می‌کنید که این بیماری شایع‌تر است، ممکن است بیشتر در معرض خطر باشید. اگر یک مرد دگرجنس‌گرا هستید، خطر ابتلا به شانکروئید در شما افزایش می‌یابد. سایر عوامل خطر برای شانکروئید عبارتند از: رابطه جنسی با کارگران جنسی اختلال مصرف مواد مخدر یا الکل هر چیزی که با اعمال جنسی پرخطر مرتبط باشد شرکای جنسی متعدد علائم شانکروئید چیست؟ علائم ممکن است متفاوت باشد، اما معمولاً ممکن است پس  از چند روز مواجهه با این بیماری شروع ‌شود. مردان ممکن است متوجه یک برآمدگی کوچک و قرمز رنگ در اندام تناسلی خود شوند که ممکن است در عرض یک روز یا بیشتر به زخم باز تبدیل شود. زخم ممکن است در هر ناحیه از اندام تناسلی از جمله آلت تناسلی و کیسه بیضه ایجاد شود. زخم‌ها اغلب دردناک هستند. زنان ممکن است ‌برجستگی‌های قرمز در لابیا، بین لابیا و مقعد، یا روی ران‌ها ایجاد کنند. لابیاها چین‌های پوستی هستند که اندام تناسلی زن را می‌پوشانند. پس از زخمی شدن یا باز شدن برجستگی‌ها، زنان ممکن است احساس سوزش یا درد در حین دفع ادرار یا اجابت مزاج داشته باشند. زخم‌ها دارای یک مرکز نرم هستند که به رنگ خاکستری تا خاکستری مایل به زرد با لبه‌های مشخص یا تیز است. در صورت لمس زخم ممکن است به راحتی خونریزی کند. شایع‌ترین علائم شانکروئید که ممکن است در هر فردی رخ دهد: درد هنگام مقاربت جنسی یا هنگام ادرار کردن تورم در کشاله ران (جایی که قسمت پایین شکم و ران به هم می‌رسند) غدد لنفاوی متورم که می‌توانند از طریق پوست بترکند و منجر به آبسه‌های بزرگ یا جمع آوری چرک شوند که تخلیه می‌شوند. تشخیص شانکروئید تشخیص این بیماری ممکن است شامل نمونه برداری از مایعی باشد که از زخم تخلیه می‌شود. این نمونه‌ها برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند. پزشک شما همچنین ممکن است غدد لنفاوی در کشاله ران شما را از نظر تورم و درد معاینه کند. توجه به این نکته مهم است که تشخیص شانکروئید به دلیل شباهت ظاهری آن به بیماری‌های مقاربتی مانند تبخال تناسلی و سیفلیس، گاهی اوقات می‌تواند تنها در معاینه بصری دشوار باشد. این دو بیماری مقاربتی اغلب باید از طریق آزمایش منبع مطمئن قبل از تشخیص شانکروئید، رد شوند. درمان شانکروئید شانکروئید ممکن است با دارو یا جراحی با موفقیت درمان شود. دارو: پزشک آنتی‌بیوتیک‌ها را برای ازبین بردن باکتری‌هایی که باعث زخم شما می‌شوند، تجویز می‌کند. آنتی بیوتیک‌ها همچنین ممکن است به کاهش احتمال ایجاد اسکار با بهبود زخم کمک کنند. پزشک شما بر اساس نیازهای بهداشتی شما تعیین می‌کند که کدام آنتی بیوتیک و دوز بهترین است. مهم است که آنتی بیوتیک را طبق تجویز پزشک مصرف کنید و کل دوره آنتی بیوتیک را مصرف کنید، حتی اگر متوجه شوید که زخم‌های شما شروع به بهبود کرده است. عمل جراحی: پزشک ممکن است یک آبسه بزرگ و دردناک در غدد لنفاوی شما را با سوزن یا از طریق جراحی تخلیه کند. این امر تورم و درد را با بهبود زخم کاهش می‌دهد. این بیماری در صورت سپری کردن دوره‌ی کامل درمان، قابل درمان است. اگر همه داروها طبق تجویز پزشک شما مصرف شوند، زخم‌های شانکروئید ممکن است بدون ایجاد اسکار قابل توجه، بهبود یابد. شرایط شانکروئید درمان نشده ممکن است باعث ایجاد اسکار دائمی در آلت تناسلی شود یا منجر به عوارض جدی در زنان شود. اگر شانکروئید در شما تشخیص داده شود، در معرض خطر سایر بیماری‌های مقاربتی نیز هستید، بنابراین باید برای آن‌ها نیز آزمایش شوید. افرادی که مبتلا به شانکروئید تشخیص داده می‌شوند نه تنها در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به HIV هستند، بلکه در معرض خطر بیشتری برای انتقال این بیماری نیز هستند. علاوه بر این، افرادی که اچ آی وی مثبت هستند و به شانکروئید مبتلا می‌شوند، دیرتر بهبود می‌یابند. روش پیشگیری از شانکروئید چیست؟ شما می‌توانید با استفاده از کاندوم و سایر روش‌های بازدارنده در هنگام تماس جنسی از ابتلا به این بیماری جلوگیری کنید. سایر اقدامات پیشگیرانه عبارتند از: استفاده از کاندوم در طول رابطه جنسی دهانی، واژینال و مقعدی محدود کردن تعداد شرکای جنسی و انجام رابطه جنسی ایمن‌تر اجتناب از فعالیت‌هایی که ممکن است احتمال ابتلای شما به شانکروئید یا سایر عفونت‌های مقاربتی (STI) را افزایش دهد. عدم ارتباط جنسی با فردی که زخم باز در ناحیه تناسلی و کشاله ران دارد. اطلاع‌رسانی به تمام شرکای جنسی در صورت ابتلا به این بیماری تا او نیز آزمایش و درمان شود. دوری از فعالیت‌های پر اصطکاک در رابطه جنسی و آگاهی از عوارض رابطه مقعدی  نویسنده: داکتر معصومه پارسا

عفونت تریکوموناس یا تریکومونیازیس یک بیماری شایع مقاربتی است که اکثر افرادی که به آن مبتلا هستند، هیچ علامت خاصی را تجربه نمی‌کنند. در واقع سالانه میلیون‌ها نفر مبتلا به تریک‌مونیازیس تشخیص داده می‌شوند اما از مسری بودن خود آگاه نیستند. این عفونت در خانم‌ها بسیار رایج‌تر است و بیشتر در خانم‌های مسن بروز می‌کند. انتقال این عفونت بسیار ساده است و به راحتی از طریق رابطه جنسی محافظت نشده، از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. برای جلوگیری از عفونت با انگلی که باعث ایجاد Trichomoniasis می‌شود، هر دو طرف در رابطه جنسی باید با راه‌های جلوگیری از شیوع بیماری آشنا بوده و در صورت ابتلا، تحت درمان قرار گیرند. شما می‌توانید با استفاده صحیح از کاندوم در هر بار رابطه جنسی، خطر ابتلا به این عفونت را کاهش دهید. اگر می‌خواهید در ارتباط با علائم و نحوه درمان تریکومونیازیس بیشتر بدانید، توصیه می‌شود ادامه مقاله را از دست ندهید. تریکومونیازیس چیست؟ تریکومونیازیس یک عفونت شایع مقاربتی است که توسط یک انگل ایجاد می‌شود. در زنان، تریکومونیازیس می‌تواند باعث ترشحات بدبوی واژن، خارش ناحیه تناسلی و ادرار دردناک شود. مردانی که تریکومونیازیس دارند معمولاً هیچ علامتی ندارند. زنان باردار مبتلا به تریکومونیازیس ممکن است در معرض خطر بیشتری برای زایمان زودرس باشند. درمان تریکومونیازیس مصرف آنتی بیوتیک است. برای جلوگیری از ابتلای مجدد، شرکای جنسی باید همزمان درمان شوند. توقف زودهنگام درمان یا برقراری تماس جنسی قبل از از بین رفتن عفونت، می‌تواند منجر به عفونت مجدد شود. علائم عفونت تریکومونازیس اگرچه بیماری تریکوموناس دارای علائم مشخصی است، اما افراد مبتلا به تریک اغلب هیچ علامتی ندارند و معمولاً در طولانی‌مدت دچار عوارض خاصی نمی‌شوند. بااین‌حال، علائم ممکن است در طول زمان ایجاد شود. هنگامی که علائم و نشانه‌ها ایجاد می‌شود، برای مردان و زنان متفاوت است. در زنان، علائم و نشانه‌های تریکومونیازیس عبارتند از: مقدار زیادی از ترشحات رقیق و اغلب بدبو از واژن، که ممکن است شفاف، سفید، خاکستری، زرد یا سبز باشد. قرمزی، سوزش و خارش ناحیه تناسلی درد همراه با ادرار یا رابطه جنسی ناراحتی در ناحیه تحتانی معده در مردان، تریکومونیازیس به ندرت علائم ایجاد می‌کند. با این حال، وقتی مردان علائم و نشانه‌هایی دارند، ممکن است شامل موارد زیر باشد: خارش یا تحریک داخل آلت تناسلی سوزش با ادرار یا بعد از انزال ترشح از آلت تناسلی خروج ترشحات غیرطبیعی از آلت تناسلی بیماری تریکومونازیس چگونه انتشار می‌یابد؟ تریکومونیازیس توسط نوعی انگل کوچک به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد می‌شود. این انگل در طول رابطه جنسی به‌راحتی از فرد آلوده به فرد غیر آلوده منتقل می‌شود. به دلیل داخلی بودن اندام تناسلی زنان، این بیماری در آن‌ها شایع‌تر است. عمده‌ترین قسمت بدن که درگیر این انگل شده و عفونی می‌شود، دستگاه تناسلی تحتانی (فرج، واژن، دهانه رحم یا مجرای ادرار) است. در مردان شایع‌ترین عضو بدن که عفونی می‌شود، داخل آلت تناسلی (مجرای ادرار) است. در طول رابطه جنسی، انگل معمولاً از آلت تناسلی به واژن یا از واژن به آلت تناسلی انتشار می‌یابد. تریکومونیازیس همچنین می‌تواند از واژن به واژن دیگر نیز سرایت کند. طبق آمارهای منتشرشده، انتقال این انگل از سایر اعضای بدن مانند دست‌ها، دهان یا مقعد شایع نیست و نمی‌تواند در این اندام‌ها ایجاد عفونت کند. از نظر علائم نیز مشخص نیست که چرا برخی از افراد مبتلا به عفونت، علائم را واضح نشان می‌دهند درحالی‌که برخی دیگر از افراد مبتلا، هیچ علامتی ندارند. تحقیقات نشان داده که شدت علائم احتمالاً به عواملی مانند سن، جنسیت و وضعیت سلامت فرد بستگی دارد. بااین‌وجود، نکته‌ای که شایان توجه است این است که افراد آلوده بدون علائم، می‌توانند عفونت انگلی را به‌راحتی به دیگران منتقل کنند. زمان بین قرار گرفتن در معرض انگل و عفونت ناشناخته است. اما تصور می‌شود که بین چهار تا ۲۸ روز باشد. حتی بدون علائم، شما یا همسرتان همچنان می‌توانید عفونت را گسترش دهید. چه عواملی خطر ابتلا به تریکومونازیس را افزایش می‌دهد؟ عوامل خطر ابتلا به تریکومونیازیس عبارتند از: شرکای جنسی متعدد سابقه سایر عفونت‌های مقاربتی (STD) سابقه داشتن تریکومونیازیس رابطه جنسی بدون کاندوم عوارض عفونت تریکومونیازیس ابتلا به تریکومونیازیس باعث تحریک در ناحیه تناسلی می‌شود که ممکن است ورود سایر عفونت‌های مقاربتی (STD) به بدن یا انتقال آن‌ها به دیگران را آسان‌تر کند. تریکومونیازیس باعث آسان‌تر شدن ابتلا به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) می‌شود. تریکومونیازیس با افزایش خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم یا پروستات مرتبط است. عفونت تریکومونیازیس درمان نشده می‌تواند ماه‌ها تا سال‌ها ادامه داشته باشد. عوارض این عفونت در زنان باردار مبتلا به تریکومونیازیس: زایمان خیلی زود هنگام (قبل از موعد) نوزادی با وزن کم ممکن است با عبور نوزاد از کانال زایمان، عفونت به نوزاد منتقل شود. پیشگیری از تریکومونازیس تنها راه جلوگیری قطعی از ابتلا به بیماری‌های مقاربتی این است که رابطه جنسی واژینال، مقعدی، یا دهانی بدون کاندوم نداشته باشید. اگر از نظر جنسی فعال هستید، می‌توانید راهکارهای زیر را برای کاهش احتمال ابتلا به تریکومونیازیس انجام دهید: با فردی که آزمایش بیماری‌های مقاربتی انجام داده و نتایج آزمایش آن منفی شده، در رابطه باشید. هر بار که رابطه جنسی دارید، از کاندوم،‌ آن هم به روش صحیح استفاده کنید. این کار شانس ابتلا به تریکومونیازیس را کاهش می‌دهد. برای همسر خود در مورد خطرات بالقوه ابتلا به بیماری‌های مقاربتی و علائم آن‌ها توضیح دهید تا در صورت داشتن علائم، فرد مقابل نیز آزمایش دهد. اگر به ابتلا به این بیماری مشکوک هستید، بهتر است آزمایش بیماری‌های مقاربتی مانند آزمایش تریکوموناس، آزمایش HPV و تست پاپ اسمیر را انجام دهید. با یک شریک جنسی وارد یک رابطه تک همسری شوید. تعداد شرکای جنسی خود را محدود کنید. عفونت تریکومونیازیس چگونه تشخیص داده می‌شود؟ این عفونت مانند سایر بیماری‌های مقاربتی ازطریق معاینه فیزیکی و گرفتن شرح حال بیمار ممکن است. پزشک دستگاه تناسلی را معاینه می‌کند و در مورد علائم با شما صحبت خواهد کرد. این آزمایش از طریق گرفتن نمونه از تشرحات واژن و یا آلت تناسلی انجام می‌شود. درمان عفونت تریکومونیازیس تریکومونیازیس یک بیماری قابل درمان است که بعد از تشخیص درمان آن با آنتی بیوتیک انجام می‌شود. این درمان تا زمانی ادامه می‌یابد تا انگل، عامل آن از بین برود. نکته مهم در روند درمان این بیماری این است که حتما باید دوره مصرف داروها تکمیل شود. آیا تریک به شکل کامل، قابل درمان است؟ بله، تریک قابل درمان است. پزشک عفونت تریک را با آنتی بیوتیک درمان می‌کند. آیا تریکومونیازیس به خودی خود از بین می‌رود؟ خیر، تریک به خودی خود از بین نمی‌رود. برای درمان عفونت به آنتی بیوتیک نیاز دارید. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر علائم تریکومونیازیس را دارید یا اگر متوجه شدیده‌اید که شریک جنسی شما به این عفونت مبتلا شده است، به پزشک مراجعه کنید.  نویسنده: داکتر معصومه پارسا

افرادی که از نظر جنسی فعال هستند، ممکن است به تبخال تناسلی که یکی از بیماری‌های شایع مقاربتی (STD)است، مبتلا شوند. تبخال تناسلی یا Genital herpes یک عفونت شایع است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می‌شود. تماس جنسی راه اصلی انتشار این ویروس است. متاسفانه بعد از عفونت اولیه، ویروس در بدن شما به حالت خفته باقی می‌ماند و به‌همین‌دلیل می‌تواند چندین بار در سال دوباره فعال شود. تبخال تناسلی می‌تواند در قالب تاول‌های دردناکی که مملو از مایعات هستند باعث ایجاد درد، خارش و زخم در ناحیه تناسلی شما شود اما در مواردی ممکن است هیچ علائم و نشانه‌ای از آن نداشته باشید. در صورت آلودگی، حتی اگر هیچ زخم قابل‌مشاهده‌ای نداشته باشید، این عفونت می‌تواند مسری باشد؛ بنابراین، استفاده از کاندوم حین رابطه جنسی می‌تواند به جلوگیری از شیوع عفونت تبخال تناسلی کمک زیادی کند. هم اکنون، هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد اما داروها می‌توانند شدت علائم و خطر ابتلا به دیگران را کاهش دهند؛ بنابراین به‌محض مشاهده علائم آن به پزشک متخصص عفونی مراجعه کنید. چگونه بفهمیم تبخال تناسلی داریم؟ بیشتر مبتلایان به ویروس هرپس سیمپلکس از آلودگی خود به این ویروس اطلاعی ندارند، زیرا هیچ علامت و نشانه‌ای ندارند یا علائم و نشانه‌های آن‌ها بسیار خفیف است. علائم ممکن است حدود ۲ تا ۱۲ روز پس از قرارگرفتن در معرض ویروس ظاهر شوند. در صورت بروز، نشانه‌های تبخال تناسلی شامل موارد زیر است: درد یا خارش در اطراف اندام تناسلی (ممکن است تا زمانی که عفونت برطرف نشود، در ناحیه تناسلی احساس درد و حساسیت داشته باشید.) برجستگی‌ها یا تاول‌های کوچک سفید یا قرمز در اطراف اندام تناسلی، مقعد یا دهان زخم‌های دردناکی که هنگام پاره شدن تاول‌ها و ترشح یا خونریزی ایجاد می‌شوند دلمه‌هایی که با بهبود زخم‌ها ایجاد می‌شوند ادرار دردناک ترشح از مجرای ادرار ترشح از واژن در طول اولین دور ابتلا به این بیماری، معمولاً ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا داشته باشید مانند: تب سردرد بدن درد متورم شدن غدد لنفاوی در کشاله ران زخم‌ها در جایی ظاهر می‌شوند که عفونت وارد بدن می‌شود. شما می‌توانید عفونت را با لمس زخم و سپس مالش یا خاراندن، به ناحیه دیگری از بدن خود گسترش دهید. این شامل انگشتان یا چشمان شما می‌شود. زخم‌ها می تواند در نواحی زیر ایجاد شوند: باسن ران رکتوم مقعد دهان مجرای ادرار واژن دهانه رحم آلت تناسلی کیسه بیضه تکرار شیوع پس از اولین شیوع تبخال تناسلی، علائم اغلب دوباره ظاهر می‌شوند. به این موارد شیوع مکرر یا دوره‌های مکرر می‌گویند. هر چند وقت یکبار که شیوع مکرر اتفاق می‌افتد، بسیار متفاوت است. شما معمولاً در سال اول پس از عفونت بیشترین شیوع را خواهید داشت. ممکن است در طول زمان کمتر ظاهر شوند. علائم شما در طول طغیان‌های مکرر معمولاً به مدت طولانی دوام نمی‌آورند و به شدت اولی نیستند. ممکن است چند ساعت یا چند روز قبل از شروع شیوع جدید، علائم هشداردهنده داشته باشید. این علائم عبارتند از: درد ناحیه تناسلی درد، سوزن سوزن شدن یا سوزش و‌گز‌گز درد در پاها و ‌باسن علت ایجاد تبخال تناسلی چیست؟ اصولاً دو نوع ویروس هرپس سیمپلکس می‌تواند باعث بروز تبخال تناسلی شود: HSV-1: این نوعی است که معمولاً باعث ایجاد تبخال یا تاول در اطراف دهان می‌.‌شود. این نوع ویروس از طریق تماس پوست به پوست پخش می‌شود، اگرچه می‌تواند در ناحیه تناسلی شما در حین رابطه دهانی نیز منتقل شود اما احتمال عود آن بسیار کمتر از عفونت HSV-2 است. HSV-2: این نوعی است که به طور معمول باعث تبخال دستگاه تناسلی می‌شود. ویروس از طریق تماس جنسی و تماس پوست با پوست گسترش می‌یابد. HSV-2 بسیار شایع و بسیار مسری است، چه شما یک زخم باز داشته باشید یا نداشته باشید. ‏HSV1 یا HSV-2 را می‌توان در مایعات مختلف بدن یافت. مانند: پوشش مرطوب یا مایعات دهان پوشش مرطوب یا مایعات واژن یا رکتوم مایع منی وترشحات واژن یافت ویروس در طول فعالیت جنسی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود اما احتمال انتقال تبخال تناسلی در افراد مجرد پایین است. تبخال دهان چیست؟ ‏HSV-1  اغلب باعث تبخال دهان می‌شود که می‌تواند منجر به تبخال یا تاول‌های تب بر روی دهان یا اطراف آن شود. با این حال، اکثر افراد مبتلا به تبخال دهان، هیچ علامتی ندارند. اکثر افراد مبتلا به تبخال دهان در دوران کودکی یا بزرگسالی از تماس غیر جنسی، همراه با بزاق به آن مبتلا می‌شوند. تبخال تناسلی چگونه منتقل می‌شود؟ از تماس پوست به پوست با ناحیه عفونی (از جمله رابطه جنسی واژن، مقعدی و دهانی) زمانی که هیچ زخم یا تاول قابل مشاهده‌ای وجود ندارد اگر تبخال به اندام تناسلی شما برخورد کند با انتقال عفونت روی انگشتان از شخص دیگری به اندام تناسلی شما با به اشتراک گذاشتن اسباب بازی‌های جنسی با فردی که تبخال دارد تبخال تناسلی توسط مواردی چون کارد و چنگال یا فنجان، ملافه ،حوله، توالت، استخر، صابون منتقل نمی‌شود. عوامل خطر ابتلا به تبخال کدام‌ها اند؟ تبخال تناسلی از اولین سوزن سوزن شدن یا خارش (قبل از ظاهر شدن تاول) تا زمانی که زخم‌ها به طور کامل بهبود یافته‌اند بسیار آسان منتقل می‌شود، زیرا این بیماری بشدت مسری است. حتی اگر هیچ علامتی نداشته باشید، ممکن است ویروس را منتقل کنید. یکی از اصلی‌ترین مواردی که می‌تواند در ابتلا به تبخال تناسلی موثر باشد، این است که زن باشید. جنسیت از مهم‌ترین عوامل خطر ابتلا به تبخال است. البته که این بیماری از مردان به زنان بیشتر و راحت‌تر منتقل می‌شود، اما زن بودن در بیمار شدن موثرتر است. نوجوانان بیشتر از دیگر افراد به این بیماری مبتلا می‌شوند. اگر سن شما زیر ۲۰ باشد، احتمال بیشتری دارد که به این بیماری مبتلا شوید. مخصوصا اگر رابطه‌ی جنسی محافظت‌نشده و یا رفتارهای پرخطر در رابطه جنسی داشته‌باشید. اگر شرکای جنسی متعددی داشته‌باشید؛ اگر در زندگی خود بیشتر از ۳ پارتنر جنسی داشته‌باشید، پرخطر محسوب می‌شود. پس تعداد شرکای جنسی در ابتلا به این بیماری بسیار موثر است. داشتن رابطه‌ی جنسی با کسی که به این بیماری مبتلا بوده‌است. تغییر سریع در شریک جنسی می‌تواند در ابتلا به این بیماری موثر باشد. کسانی که از کاندوم استفاده نمی‌کنند و یا به اشتباه از آن استفاده می‌کنند، احتمال ابتلا به این بیماری را دارند. اگر به بیماری‌های مقاربتی دیگری مبتلا باشید، احتمال اینکه به این بیماری هم مبتلا شوید، زیاد است. یکی از مهم‌ترین عوامل خطری که در ابتلا به بیماری تبخال تناسلی وجود دارد، ابتلا به عفونت HIV است. کسانی که به بیماری‌های نقص ایمنی مبتلا هستند و یا شرایطی دارند که جنگیدن با تبخال برای آن‌ها سخت می‌شود، می‌توانند به این بیماری مبتلا شوند. یکی دیگر از عوامل خطر ابتلا به این بیماری داشتن رابطه‌ی جنسی در سن پایین است. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

سوزاک چیست؟ بیماری سوزاک (Gonorrhea) یک بیماری مقاربتی (STD) است که طی یک تماس جنسی محافظت نشده از فرد آلوده به شریک جنسی او منتقل می‌شود. عامل ایجاد این بیماری، یک باکتری به نام نایسریا گنوره‌آ است. این باکتری نواحی گرم و مرطوب بدن مانند مجرای ادرار، مقعد، واژن، گلو و چشم را آلوده می‌کند. پرهیز از روابط جنسی پر خطر و استفاده کردن از وسایل محافظتی مانند کاندوم امکان ابتلا را کاهش می‌دهد. سوزاک بیشتر در طول فعالیت جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی منتشر می‌شود. اما نوزادان ممکن است در هنگام زایمان به این عفونت مبتلا شوند. در نوزادان، سوزاک بیشتر چشم‌ها را درگیر می‌کند. پرهیز از فعالیت جنسی پرخطر و نداشتن رابطه جنسی محافظت شده از گسترش سوزاک جلوگیری می‌کند. استفاده از کاندوم در حین فعالیت جنسی می‌تواند به جلوگیری از گسترش سوزاک کمک کند. قرار گرفتن در یک رابطه متقابل تک همسری، که در آن هر دو طرف فقط با یکدیگر رابطه جنسی دارند و هیچ یک از طرفین آلوده نباشند، خطر ابتلا به عفونت را نیز محدود می‌کند. علائم سوزاک در بسیاری از افراد، عفونت سوزاک هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند. اگر علائم وجود داشته باشد، اغلب بر دستگاه تناسلی تأثیر می‌گذارد، اما ممکن است در مکان‌های دیگر نیز رخ دهد. علائم مردانه عفونت سوزاک عبارتند از: ادرار دردناک ترشحات چرک مانند از نوک آلت تناسلی درد یا تورم در یک بیضه تنگ شدن مجرای ادرار همچنین سوزاک خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش می‌دهد علائم زنانه عفونت سوزاک عبارتند از: افزایش ترشحات واژن ادرار دردناک درد در حین مقاربت جنسی خونریزی واژینال بین پریودها، و یا بعد از مقاربت واژینال درد شکم یا لگن خطر ابتلا به بیماری PID راه‌های انتقال بیماری سوزاک بیماری سوزاک از طریق رابطه‌ی جنسی واژینال، مقعدی و رابطه‌ی اورال یا دهانی قابلیت انتقال دارد. اما پرهیز از روابط جنسی پرخطر می‌تواند تا حد زیادی راه انتقال را محدود کند. به این صورت که روابط جنسی به یک نفر محدود باشد و در رابطه‌ی جنسی حتماٌ از کاندوم استفاده شود. انتقال سوزاک از طریق مایع منی یا ترشحات واژینال است، بنابراین علاوه بر ارتباط جنسی، آلوده بودن دست به مایعات جنسی و تماس آن با چشم می‌تواند موجب درگیر شدن چشم به سوزاک نیز شود. اما تماس‌های معمولی مانند عطسه، سرفه، بوسیدن، بغل کردن یا دست دادن نمی‌تواند موجب انتقال سوزاک شود. بنابراین نباید نگران استفاده از سرویس بهداشتی مشترک با فرد مبتلا یا تماس با لوازم فرد مبتلا باشید. کسانی که مبتلا به بیماری سوزاک می‌شوند، در دوران ۹ هفتگی که هنوز علائم بیماری در آن‌ها آشکار نشده است، می‌توانند بیماری را به دیگران انتقال دهند. بنابراین لزوم بروز علائم سوزاک دلیل محافظت در روابط جنسی نیست و حتی در صورت ارتباط با فردی که علائم بیماری را ندارد باز هم باید مسائل بهداشتی رعایت شود. چه کسانی در معرض خطر ابتلا به سوزاک هستند؟ کسانی که در روابط جنسی از کاندوم یا محافظ دندان استفاده نمی‌کنند. کسانی که شرکای جنسی متعدد دارند. در صورت ارتباط جنسی با کسی که شرکای جنسی متعدد دارد، فرد مبتلا به بیماری سوزاک می‌شود. کسانی که رفتارهای پر خطر مانند مصرف الکل، مواد مخدر و مواد روان‌گردان دارند. زنان قبل از سن ۲۵ سالگی در معرض ابتلا به سوزاک هستند. در مردان همجنسگرا خطر ابتلا به سوزاک بالا است. داشتن سابقه سوزاک عدم رعایت نکات بهداشتی در زمان رابطه جنسی عدم رعایت بهداشت فردی داشتن سایر عفونت‌های مقاربتی سوزاک همچنین می‌تواند سایر قسمت‌های بدن را تحت تاثیر قرار دهد: رکتوم: علائم عبارتند از خارش مقعد، ترشحات چرک مانند از رکتوم، لکه‌های خون در حین اجابت مزاج. چشم‌ها: هنگامی که بیماری سوزاک چشم را درگیر کند، می‌تواند باعث درد چشم، حساسیت به نور و ترشحات چرک مانند از یک یا هر دو چشم شود. گلو: علائم عفونت گلو ممکن است شامل گلودرد و غدد لنفاوی متورم در گردن باشد. مفاصل: هنگامی که مفاصل دچار عفونت شوند؛ ممکن است گرم، قرمز، متورم و بسیار دردناک باشند، به خصوص در حین حرکت. این وضعیت به عنوان آرتریت سپتیک شناخته می‌شود. عوارض اگر سوزاک به موقع درمان نشود، ممکن است که منجر به عوارض یا مشکلات طولانی مدت شود. با این حال، بدون درمان، می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن شما نیز سرایت کند و مشکلات جدی ایجاد کند. هر چه تعداد دفعات سوزاک بیشتر باشد، احتمال بروز عوارض بیشتر است. در زنان، سوزاک می‌تواند به اندام‌های تناسلی گسترش یابد و باعث بیماری التهابی لگن (PID) شود. در دوران بارداری، سوزاک می‌تواند باعث موارد زیر شود: سقط جنین زایمان زودرس و زایمان نوزادی که با ورم ملتحمه متولد می‌شود. اگر نوزاد به موقع با آنتی بیوتیک درمان نشود، خطر آسیب بینایی پیشرونده و دائمی وجود دارد. خطرابتلا به ایدز را نیز افزایش می‌دهد. در مردان، سوزاک می‌تواند باعث عفونت دردناکی در بیضه‌ها و غده پروستات شود که ممکن است در تعداد کمی از موارد منجر به کاهش باروری شود. همچنین سوزاک خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش می‌دهد. در موارد نادر، هنگامی که سوزاک درمان نشده باشد، می‌تواند از طریق جریان خون پخش شود و باعث عفونت‌های تهدید کننده زندگی در سایر قسمت‌های بدن (سپسیس) شود. پیشگیری بهترین راه برای پیشگیری رعایت نکات بهداشتی در رابطه جنسی می‌باشد. همچنین استفاده از کاندوم و ‌و‌سایل محافظتی در زمان رابطه جنسی می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را بسیار کاهش دهد. همینطور اگر زمانی احساس کردید که ممکن است به سوزاک مبتلا باشید و یا علائم آن را در خود مشاهده کردید، حتما باید به شریک جنسی خود اطلاع دهید و‌ رابطه جنسی را متوقف کنید و به پزشک مراجعه کنید. حتما ‌تا بهبودی کامل از داشتن رابطه جنسی خوداری کنید. تشخیص بیماری سوزاک علاوه بر گرفتن سابقه پزشکی، تست ادرار، گرفتن نمونه از ترشحات و کشت باکتری از جمله راه‌های تشخیص بیماری می‌باشد. همچنین پزشک ممکن است انجام آزمایشاتی را برای سایر عفونت‌های مقاربتی توصیه کند. سوزاک  خطر ابتلا به این عفونت‌ها، به ویژه کلامیدیا که اغلب با سوزاک همراه است، را افزایش می‌دهد. درمان بیماری سوزاک یک‌بیماری مقاربتی خطرناک است که قدرت انتقال بالایی دارد. با توجه به عامل بیماری که باکتریایی است، بهترین راه درمان آن ، درمان با آنتی بیوتیک می‌باشد که نظر به وضعیت بیمار و تشخیص پزشک صورت می‌گیرد. لطفا از درمان‌های خودسرانه جدا خودداری کنید. درمان نوزادان مبتلا به سوزاک به نوزادانی که علائم عفونت سوزاک در بدو تولد دارند یا به دلیل ابتلای مادرشان به سوزاک در معرض خطر عفونت قرار دارند، معمولاً بلافاصله پس از تولد آنتی‌بیوتیک داده می‌شود. این  روش معمولا به نوزاد آسیبی نمی‌رساند و از کوری و سایر عوارض سوزاک جلوگیری می‌کند. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر متوجه علائمی مانند احساس سوزش هنگام ادرار یا ترشحات چرک مانند از آلت تناسلی، واژن یا رکتوم خود شدید، حتما به پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر همسرتان به سوزاک مبتلا شده است، به پزشک‌مراجعه کنید. ممکن است شما علائمی نداشته باشید، اما اگر عفونت دارید، می‌توانید شریک خود را حتی پس از درمان سوزاک مجدداً به عفونت مبتلا سازید. نویسنده: داکتر معصومه پارسا