نتایج تحقیقات منتشر شده توسط انجمن روان‌شناسی آمریکا نشان می‌دهد که والدین ممکن است برخی از فرزندان خود را بیش از سایرین دوست داشته باشند. اگر تا به حال به این فکر کرده‌اید که والدین شما به طور پنهانی یکی از خواهر و برادرهای شما را بیشتر دوست دارند، ممکن است این‌ تصور شما درست باشد. مطالعه منتشر شده توسط انجمن روان‌شناسی آمریکا نشان می‌دهد که والدین ممکن است فرزندان دارای شخصیت سازگار و وظیفه‌شناس را به عنوان "فرزند محبوب" خود بدانند. الکساندر جنسن، استاد دانشگاه بریگام یانگ و نویسنده اصلی این تحقیق گفت: برای دهه‌ها، محققان می‌دانستند که تفاوت در نحوه برخورد والدین با فرزندان می‌تواند پیامدهای بلندمدتی برای آن‌ها داشته باشد. این مطالعه به ما کمک می‌کند تا درک کنیم کدام کودکان بیشتر احتمال دارد که از طرف والدین مورد توجه ویژه قرار بگیرند، که این امر ممکن است هم جنبه‌های مثبت و هم منفی داشته باشد. این مطالعه ارتباط میان ویژگی‌های کودکان و تفاوت‌های رفتار والدین با آن‌ها را بررسی کرده است و عواملی همچون سن کودک، جنسیت والدین و روش‌های اندازه‌گیری را نیز در نظر گرفته است. پژوهشگران دریافتند که دختران و کودکانی که وظیفه‌شناس‌تر و با والدین خود سازگارتر هستند، بیشتر از سایرین محبوب والدین خود می‌باشند. دکتر الکساندر جنسن، دانشیار دانشگاه بریگم یانگ در ایالت یوتا و نویسنده اصلی این گزارش، می‌گوید: «بار بعدی که به این فکر افتادید که آیا خواهر یا برادرتان فرزند محبوب والدینتان است، به یاد داشته باشید که موضوع معمولاً به دلایلی فراتر از تنها بودن بزرگ‌ترین یا کوچک‌ترین فرزند خانواده بستگی دارد. ممکن است مسائل مربوط به میزان مسئولیت‌پذیری یا خلق‌وخو نیز در میان باشد؛ یا شاید کنار آمدن با او ساده‌تر باشد.» دکتر الن وبر لیبی، روانشناس بالینی بازنشسته، باور دارد که این ترجیحات ممکن است موقتی باشند و بسته به شرایط تغییر کنند. او بیان می‌کند که ممکن است فرزند مورد علاقه والدین به آن‌ها یاد مادربزرگ محبوبی بیاندازد که دیگر در قید حیات نیست؛ یا اینکه این کودک بهتر بتواند با احساسات والدین هماهنگ باشد و بعد از یک روز سخت، آن ها را آرام کند.  پیامدهای رفتار والدین با فرزندان بیشتر محبوب طبق این مطالعه، فرزندانی که بیشتر مورد علاقه والدین خود هستند، از مزایای زیادی بهره‌مند می شوند. این مزایا شامل سلامت روانی بهتر، نمرات تحصیلی بالاتر، توانایی بیشتر در کنترل احساسات و روابط سالم‌تر می‌باشد. خطرات پرورش «فرزند ارجح» با این وجود، دکتر لیبی هشدار می‌دهد که این ترجیحات لزوماً همیشه به نفع فرزند محبوب نیست. حمایت بیش از حد از این کودکان ممکن است منجر به این شود که آن‌ها نتوانند مهارت‌های لازم برای زندگی را به‌درستی یاد بگیرند. علاوه بر این، ممکن است دیگر فرزندان تحت تأثیر این وضعیت قرار بگیرند و به روش‌های خاصی برای کسب محبت والدین متوسل شوند که ممکن است آن‌ها را از داشتن یک زندگی آزاد و مستقل باز دارد. فرزندانی که کمتر مورد توجه والدین هستند، ممکن است در بزرگسالی با مشکلات بیشتری مواجه شوند. این مشکلات می‌تواند شامل خطر مصرف مواد مخدر، سلامت روانی ضعیف‌تر و روابط خانوادگی کم‌تر باشد. همچنین در محیط‌های تحصیلی و خانه نیز ممکن است بیشتر دچار مشکلات شوند. نحوه رفتار عادلانه با فرزندان دکتر جنسن تاکید می‌کند که چالش بزرگ والدین این است که فرزندان خود را به‌گونه‌ای متفاوت اما مناسب تربیت کنند. با این حال، والدین باید اطمینان حاصل کنند که تفاوت‌های رفتاری آن ها منصفانه و قابل درک باشد. به عقیده او، این مطالعه می‌تواند والدین را تشویق کند که به چگونگی رفتار خود با فرزندان توجه کنند و اطمینان یابند که تفاوت‌هایی که میان آن‌ها قائل سردند، منصفانه باشد. دکتر لیبی پیشنهاد می‌کند که والدین به نظرات دیگران نیز گوش دهند و زمانی که اعضای خانواده یا دوستان به تفاوت‌های فرزند پروری آن‌ها اشاره می‌کنند، آماده باشند رفتارشان را اصلاح کنند. همچنین دکتر جنسن توصیه می‌کند که والدین نباید از پرسیدن از فرزندان خود در این باره بترسند و سعی کنند با آن‌ها به آرامی گفتگو کنند تا اگر احساس نابرابری وجود دارد، برطرف شود.

با توجه به فرهنگ و اجتماعی که در افغانستان حاکم است، صحبت در مورد مسایل جنسی با فرزندان، از جمله‌ی تابوهایی شمرده می‌شود که کمتر کسی در مورد آن صحبت کرده و یا تمایل به آن دارد. اما صحبت نکردن در مورد این موضوع، سبب نمی‌شود که حقیقت ماجرا تغییر کند. زیرا تمام افراد چه آنانی که کودک هستند، نوجوان، جوان و یا بزرگ‌سال، باید نظر به اقتضای سن شان در مورد این موضوع آگاهی مفید داشته باشند. با توجه به آمارهای نشر شده، کودکان دختر و یا پسر در افغانستان چه در اماکن آموزشی، خانه، بیرون از خانه و از سوی افراد متفاوت مورد آزار جنسی قرار گرفته اند. شماری از این کودکان به دلیل اینکه آگاهی از مسایل جنسی ندارند، حتی قادر به تفکیک و سوءاستفاده‌ای که دیگران از آنان می‌کنند، نیستند. این حقیقت است که صحبت کردن از مسائل جنسی برای بسیاری از والدین دشوار و چه بسا غیرممکن است و بسیاری از والدین کنونی نیز هیچگاه از طریق پدر و مادران‌شان با مسائل جنسی آشنا نشده اند. شاید همین امر سب می‌شود که آن‌ها در مورد صحبت در مورد مسایل جنسی با فرزندان، هیچ تجربه‌ای نداشته باشند. از سوی دیگر با توجه به میزان ارتباطات مجازی و دسترسی کودکان به اینترنت و شبکه‌های اجتماعی لازم است تا فرزندان خود را هر چه زودتر و بر اساس استاندارهای علمی برای سنین مختلف با مسایل جنسی آشنا کنیم. زیرا اگر فرزندان‌تان به شکل درست و مناسب آن این آگاهی را از طریق شما حاصل نکنند، آن‌ها از طریق اینتترنت، گروه‌های همسن و سال و یا سایر افراد دیگر خواهند فهمید. ای بسا که در شماری از موارد، آن‌ها اطلاعات غلطی را بدست می‌آورند و مشکلات بسیاری را برای خود و دیگران ایجاد می‌کنند. ممکن بارها فکر کرده باشید که با فرزندتان در این مورد صحبت کنید اما ندانید از کجا و چگونه شروع کنید. باید بدانید که اصلا نیاز نیست تمام آگاهی‌ها را در یک جلسه تمام کنید، بلکه شما می‌توانید در قالب مکالمات کوچک آن هم در طول زندگی به فرزندان‌تان موارد جنسی را آموزش دهید. آمادگی‌های لازم برای صحبت در مورد مسائل جنسی برای آنکه بتوانید مکالمه مداوم و موفقی با فرزند خود در مورد مسائل جنسی داشته باشید به این پیشنهادها عمل کنید: قبل از صحبت با فرزندتان در مورد مسائل جنسی لازم است تا آنجایی که می‌توانید در مورد مسائل جنسی اطلاعات داشته باشید.هر چه بیشتر بدانید در مکالمه کمتر لکنت خواهید داشت. برای کمک به فرزند خود کتاب‌ها، مقالات و فیلم‌های مناسب سن او را تهیه کنید. می‌توانید این مطالب را با یکدیگر مطالعه کنید یا ببینید یا این که آن‌ها را در اختیار فرزند خود قرار دهید. آنچه را که قصد دارید در مورد مسائل جنسی با فرزند خود در میان بگذارید، قبلاً با صدای بلند تمرین کنید. کلمات و واژه‌های مناسب را بیابید تا در زمان صحبت راحت باشید. در مورد آموزش جنسی به عنوان یک روند مداوم فکر کنید. گفتگوهای كوچك و مكرر بهتر از یك مکالمه مفصل و یكباره است. بنابراین بهتر است در مکالمات کوتاه و مجزا از مسائل صحبت کنید تا هم فهم آن برای فرزندتان راحت‌تر باشد و هم فرصتی برای پرسش‌های فرزندتان ایجاد کنید. منتظر نمانید تا فرزندتان موضوع را مطرح کند. آن‌ها ممکن است فکر کنند که شما ناراحت یا عصبانی می‌شوید یا برای این مسائل آماده نیستید و بنابراین از شما سوال نمی‌کنند. بنا لازم است تا شما برنامه ریزی کنید که خودتان مکالمات مربوط به آموزش جنسی را شروع کنید. سعی کنید گفتگوها را به عنوان بحث دو طرفه ببینید نه سخنرانی یا نصیحت. هدف تنها این نیست که اطلاعات‌تان را به فرزند‌تان منتقل کنید بلکه باید بتوانید شرایط و گفتگو را به گونه‌ای مدیریت کنید که فرزند شما به راحتی پرسش‌ها، افکار و احساساتش را با شما در میان بگذارد. گفتگو را چگونه باید شروع کرد؟ صحبت در مورد مسائل جنسی را به عنوان یک موقعیت خاص و مهم انجام ندهید. نیاز نیست وقت خاصی را به این گفتگوها اختصاص دهید بلکه از موقعیت‌های روزمره و صمیمی برای صحبت کردن راجع به مسائل جنسی استفاده کنید. زمانی که با فرزند خود در مورد مسائل جنسی صحبت می‌کنید، اجتناب از تماس چشمی می‌تواند موجب این تصّور شود که شما از این صحبت‌ها خجالت می‌کشید یا از بیان آن‌ها ناراحت هستید و ممکن این پیام را به فرزندتان منتقل کنید که مسائل جنسی در نظر شما شرم آور، سخت یا تابو است. بنابر این برقرای و حفظ تماس چشمی موجب راحتی فرزند شما بر ای طرح پرسش‌ها و مسائل می‌شود و به شما هم کمک می‌کند که بر خجالت خود فائق آیید. شروع مکالمه می‌تواند صحنه‌های عاشقانه در فیلم‌های تلویزیونی یا اتفاقاتی باشد که برای شخصی که می‌شناسید رخ داده است. می‌توانید این کار را با پرسیدن سوالاتی مانند این شروع کنید: «اگر در چنین شرایطی قرار می‌گرفتی چه می‌کردی؟» اگر احساس راحتی می‌کنید، می‌توانید برخی از مسائل و نکات جنسی را با بیان خاطرات و داستان‌هایی از تجربه خود شرح دهید. این باعث می‌شود تا موضوع عینی‌تر و راحت‌تر مطرح شود و فرزندتان از این طریق با ارزش‌ها و باورهای شما نیز آشنا شود. دیدگاه‌ها، اصول و باورهای ارزشمند خود را برای فرزندتان توضیح داده و بیان کنید، اما انتظار نداشته باشید و حُکم نکنید که فرزند شما نیز چنین باور، اصول و ارزش‌هایی داشته باشد. بر سر اینکه نظرات فرزندتان اشتباه است، بحث نکنید. انتقاد نکنید، نصیحت نکنید، با وحشت واکنش نشان ندهید یا عصبانی نشوید. حرف‌های فرزندتان را قطع نکنید و تا پایان با صبوری به او گوش دهید. اگر کودک شما راجع به رابطه جنسی از شما سوال می‌کند، تصور نکنید کودک شما رابطه جنسی داشته یا «مشکلی دارد.» یک پاسخ فوری و نسنجیده‌ی شما احتمالاً باعث می‌شود که کودک شما هرگز دوباره چیزی در مورد رابطه جنسی از شما نپرسد. اگر از صحبت در مورد تجارب جنسی خود ناراحت می‌شوید، این را صادقانه بگویید و توضیح دهید که افراد به حریم خصوصی خود نیاز دارند. اگر جواب چیزی را نمی‌دانید، بدون حرف دیگری بگویید «نمی دانم.»