فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که تیم فوتبال زنان افغانستان در تبعید برای شرکت در تورنمنت بین‌المللی «FIFA Unites: Women’s Series 2025» به مراکش منتقل شده است. خبرگزاری نیوعرب بامداد امروز (پنج‌شنبه، ۱ عقرب) با نشر گزارشی گفته است که این مسابقات قرار بود از روز پنج‌شنبه در دوبی برگزار شود، اما به‌دلیل مشکلات صدور ویزه برای بازیکنان در تبعید، محل و زمان آن تغییر کرده و از روز یک‌شنبه هفته‌ی آینده آغاز خواهد شد. تیم زنا افغانستان در تبعید در این تورنمنت با تیم‌های چاد، تونس و لیبیا رقابت خواهد کرد. بازیکنان این تیم که افغانستان را ترک کرده و در کشورهای دیگر ساکن شده‌اند، نام تیم خود را «Afghan Women United» گذاشته‌اند. فهرست نهایی شامل ۱۳ بازیکن مقیم آسترالیا، ۵ بازیکن از بریتانیا، ۳ بازیکن از پرتگال و ۲ بازیکن از ایتالیا است. فیفا قبلاً در بیانیه‌ای گفته که این تورنمنت بخشی از «استراتژی اقدام گسترده برای فوتبال زنان افغان» است و شامل حمایت و آماده‌سازی بازیکنان افغان پیش از مسابقات می‌شود. تونس در حال حاضر در رده ۹۶ جهان قرار دارد، چاد و لیبیا تا کنون رتبه‌بندی فیفا را ندارند. قرار است در این رقابت‌ها، «کرشمه عباسی، سوین عظیمی، منتها مصلح، نجمه عارفی، نازیه علی، بهاره صمیمی، بهاره کوهستانی، مانوژ نوری، خرسند عزیزی، زینب مظفری، فاطمه حیدری، سوسن خجسته، مینا احمدی، نیلاب محمدی، مرسل سادات، الهه صفدری، فاطمه یوسفی، مونا امینی، مریم کریم‌یار، فاطمه عرفانی، عزیزه علی‌زاده، سوسن محمدی و بی‌بی نوری»، در قالب تیم فوتبال زنان پناهنده افغان مقابل حریفان خود به میدان بروند.

مسوولان فدراسیون موی‌تای افغانستان می‌گویند که تیم ملی موی‌تای کشور با ترکیب سه ورزشکار دختر، دو مربی و یک مسوول، در سومین دوره بازی‌های آسیایی جوانان ۲۰۲۵ میلادی در منامه بحرین شرکت کرده است. فدراسیون موی‌تان افغانستان با نشر اعلامیه‌ای گفته است که بر اساس برنامه، رقابت‌های موی‌تای از ۳۰ میزان تا چهارم عقرب ۱۴۰۴ در شهر منامه برگزار می‌شود. در اعلامیه آمده است که در این دوره از بازی‌های آسیایی جوانان، بیش از  هشت هزار ورزشکار از ۴۵ کشور آسیا در ۲۴ رشته ورزشی به رقابت می‌پردازند. در حالی تیم موی‌تای دختران افغانستان در این رقابت شرکت می‌کند که از زمان تسلط حکومت فعلی، قوانین سخت‌گیرانه‌ای علیه زنان وضع شده است؛ حضور زنان در ورزشگاه‌ها ممنوع و فعالیت در بسیاری از رشته‌های ورزشی زنان ممنوع شده است. همچنین حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند.

فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا)، فهرست ۲۳ بازیکن تیم پناهندگان زنان افغانستان را برای حضور در یک تورنمنت دوستانه چهار تیمه در امارات متحده عربی اعلام کرد. این رقابت‌ها بخشی از سلسله مسابقات «FIFA Unites: Women’s Series» است که در پایان ماه جاری میلادی برگزار خواهد شد. فیفا با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این نخستین حضور بین‌المللی تیم فوتبال زنان افغانستان پس از نزدیک به چهار سال به حساب می‌آید. در اعلامیه آمده است که بازیکنان این تیم در سه کمپ استعدادیابی که توسط فیفا در آسترالیا و انگلستان برگزار شده بود، انتخاب شدند. در این کمپ‌ها نزدیک به ۷۰ بازیکن از آسترالیا و اروپا زیر نظر «پالین هامیلی»، ملی‌پوش پیشین اسکاتلند و سرمربی فعلی تیم، ارزیابی شدند. در بخشی از اعلامیه آمده است که در کنار او بیش از ۲۰ متخصص زن در بخش‌های مختلف مربیگری، آمادگی جسمانی، دروازه‌بانی، روان‌شناسی، تغذیه و صحی بازیکنان را همراهی کردند. فدراسیون جهانی فوتبال تاکید کرده است که فهرست نهایی شامل ۱۳ بازیکن مقیم آسترالیا، ۵ بازیکن از بریتانیا، ۳ بازیکن از پرتگال و ۲ بازیکن از ایتالیا است. این ترکیب آمیزه‌ای از بازیکنان باتجربه و چهره‌های جوانی است که با انگیزه‌های بلند به میدان خواهند رفت. بازیکنان منتخب تیم زنان افغانستان: کرشمه عباسی، سوین عظیمی، منتها مصلح، نجمه عارفی، نازیه علی، بهاره صمیمی، بهاره کوهستانی، مانوژ نوری، خرسند عزیزی، زینب مظفری، فاطمه حیدری، سوسن خجسته، مینا احمدی، نیلاب محمدی، مرسل سادات، الهه صفدری، فاطمه یوسفی، مونا امینی، مریم کریم‌یار، فاطمه عرفانی، عزیزه علی‌زاده، سوسن محمدی و بی‌بی نوری. همچنین جیانی اینفانتینو، رییس فیفا، این اقدام را «لحظه‌ای تاریخی و نمادین» خوانده و گفته است: «این ابتکار نشان می‌دهد که فوتبال چگونه می‌تواند امید، فرصت و اتحاد را به ارمغان بیاورد. ما به این زنان شجاع کمک می‌کنیم تا دوباره استعداد و اشتیاق خود را در صحنه جهانی نشان دهند.» فیفا افزوده است که این پروژه تنها آغاز کار است و برنامه‌های حمایتی درازمدت برای بازیکنان طراحی خواهد شد. همچنان تلاش‌ها برای شامل‌ساختن دیگر بازیکنانی که در کمپ‌های نخست حضور نداشتند، ادامه دارد. این ابتکار پس از روند پیچیده حقوقی، اداری و لوجستیکی اکنون به الگویی در جهان ورزش تبدیل شده است: بازگشت دوباره زنان افغانستان به فوتبال بین‌المللی در چارچوب حمایت و حفاظت کامل فیفا. باید گفت که تیم فوتبال زنان پناهجوی افغانستان برای نخستین‌بار در یک تورنمنت بین‌المللی به میدان می‌رود. این رقابت‌ها از تاریخ ١ تا ٧ عقرب در دوبی برگزار می‌شود و قرار است تیم زنان پناهجوی افغانستان مقابل تیم‌های ملی زنان امارات، چاد و لیبیا به میدان برود.

خبرگزاری رویترز درتازه‌ترین مورد گزارشی از تیم فوتبال دختران مهاجر افغانستان در برتون آپون ترنت، انگلستان منتشر کرده و گفته است این دختران در زمین فوتبال و به وسیله این ورزش به دنبال آزادی و داشتن صدا هستند. خبرگزاری رویترز با نشر گزارشی گفته است که الهه صفدری تنها ۱۷ سال داشت که نخستین بار به‌عنوان دروازه‌بان به تیم ملی فوتبال زنان افغانستان دعوت شد؛ اما با سقوط کابل در سال ۲۰۲۱ میلادی، مجبور به فرار شد. در گزارش آمده است که به او دستور دادند لباس‌ها و جام‌هایش را نابود کند و همه نشانه‌های حضورش در فوتبال را از شبکه‌های اجتماعی پاک کند. در بخشی از گزارش آمده است که چهار سال بعد، این هفته در سنت جورج پارک انگلستان، دوباره صدای خنده و ضربه به توپ‌ فضا را پر کرد. فیفا اردوی انتخابی بازیکنان زن مهاجر افغانستانی را برگزار کرد تا تیمی تازه شکل گیرد. الهه صفدری این اردو را «پر از عشق و شادی» توصیف کرد؛ فرصتی برای دیدار دوباره با هم‌تیمی‌هایی که نه‌تنها عشق به فوتبال، بلکه تاریخ مشترکی از رنج و مقاومت را با خود دارند. نجمه عارفی، مدافع تیم به خبرگزاری رویترز گفته است: «ما می‌خواهیم فوتبال را به‌عنوان سکویی برای رساندن صدای دختران افغانستان استفاده کنیم. با تأسف امروز یک سگ در خیابان بیشتر از زن در افغانستان حق دارد. ما می‌خواهیم دنیا بداند هنوز اینجاییم، هنوز صدای آن‌ها هستیم و ترسی نداریم.» این اردو بخشی از برنامه فیفا برای ساختن تیم ۲۳ نفره جهت حضور در بازی‌های دوستانه بین‌المللی است. هرچند جانی اینفانتینو، رئیس فیفا، آن را «گامی مهم» خوانده؛ اما صفدری تاکید کرد: «ما می‌خواهیم به‌رسمیت شناخته شویم و در تبعید نماینده افغانستان در سطح جهانی باشیم.» باید گفت، در حالی‌که تیم مردان افغانستان همچنان زیر پرچم کشور بازی می‌کند، حکومت سرپرست ورزش زنان را کاملاً ممنوع کرده است. صفدری و عارفی پس از مهاجرت به انگلستان با دشواری‌های زیادی روبرو شدند: غربت، زبان ناآشنا و احساس تنهایی. الهه صفدری گفت: «پناهنده بودن سخت بود؛ اما فوتبال دوباره به من قدرت داد.» عارفی که می‌خواهد وکیل حقوق بشر شود، افزود: «زمین فوتبال برای ما جای آزادی بود؛ جایی برای رهایی از همه دردها.» صفدری اکنون پیراهن تیم ملی و جام خود را که خانواده‌اش برایش فرستاده‌اند، به‌عنوان گنجینه نگه می‌دارد: «هر بار که این پیراهن را می‌پوشم، حس می‌کنم برای تمام زنانی بازی می‌کنم که مجبور به سکوت شده‌اند. هر بار که بوت‌هایم را می‌بندم، برای زنانی بازی می‌کنم که حتی اجازه یک قدم آزاد راه‌رفتن را ندارند.»

جیانی اینفانتینو، رییس فیفا یا فدراسیون بین‌المللی فوتبال از آغاز نخستین اردوی جهانی استعدادیابی برای تیم فوتبال زنان پناهنده‌ی افغانستان به عنوان «گامی مهم» یاد کرده و از این اقدام استقبال کرده است. شبکه‌ی الجزیره به نقل از فیفا گزارش داده است که شماری از بازی‌کنان زن افغانستانی که پس از روی کار آمدن حکومت سرپرست، افغانستان را ترک کرده‌اند، ماه گذشته در نخستین مرحله از سه اردوی استعدادیابی جهانی در شهر سیدنی استرالیا شرکت کردند. در گزارش آمده است که این اردو بخشی از برنامه فیفا برای تشکیل یک تیم ۲۳ نفره از زنان فوتبالیست افغانستانی است تا در بازی‌های دوستانه‌ی بین‌المللی امسال شرکت کنند. در ادامه آمده است که در کنار برگزاری اردوها، حمایت‌هایی نظیر تأمین تجهیزات، ایجاد ارتباط با باشگاه‌های محلی، ارائه‌ی مشوره، آموزش رسانه‌ای و کمک به شناسایی مسیرهای آموزشی برای این بازیکنان نیز در نظر گرفته شده است. همچنین پائولین همیل، بازیکن پیشین تیم ملی اسکاتلند، به عنوان مربی این تیم منصوب شده و از ۲۳ تا ۲۹ جولای نخستین اردوی تمرینی را در سیدنی برگزار کرده است. او در گفتگو با وب‌سایت فیفا این طرح را «پروژه‌ای باورنکردنی» توصیف کرده و گفته است: «حضور بازیکنان در اینجا فوق‌العاده است. این پروژه به آنان فرصت داده که دوباره در کنار هم بازی کنند، خاطره بسازند و نماینده‌ی افغانستان باشند.» قابل ذکر است که از زمان تسلط حکومت سرپرست در آگوست ۲۰۲۱ میلادی، بسیاری از بازی‌کنان تیم ملی فوتبال زنان به دلیل تهدیدها و محدودیت‌های شدید، افغانستان را ترک کردند. فدراسیون فوتبال افغانستان فعالیت زنان در ورزش را ممنوع کرده و به همین دلیل، تیم زنان از حضور در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی محروم شد.

ملاله یوسفزی، برنده جایزه صلح نوبل می‌گوید که حمایت از ورزشکاران زن افغانستان، به‌ویژه آنانی که در تبعید به‌سر می‌برند، نمادی از «شجاعت و جسارت» و شکلی از مقاومت در برابر محدودیت‌ها است. خانم یوسفزی این اظهارات را در گفتگو با شبکه خبری سی‌ان‌ان، مطرح کرده و گفته است: «خواستار اقدام جدی و فوری نهادهای ورزشی جهانی برای به رسمیت شناختن و حمایت از تیم‌های ورزشی زنان افغانستان هستم.» وی در ادامه تاکید کرد: «آنها (سازمان‌های بین‌المللی ورزشی) قطعاً می‌توانند فرصت‌هایی برای بازی این بازیکنان پیدا کنند. این نوعی مقاومت در برابر حکومت سرپرست است، وقتی به زنان افغان قدرت می‌دهیم تا بازی کنند.» او افزوده است: «حکومت فعلی به معنای واقعی کلمه ورزش، تحصیل و کار زنان را ممنوع کرده است و فعالان افغانستان‌ از وضعیت کنونی به عنوان «آپارتاید جنسیتی» یاد می‌کنند.» او به سرنوشت تیم ملی فوتبال زنان افغانستان اشاره کرد که پس از تسلط حکومت فعلی در سال ۲۰۲۱، به تبعید رفت و اکنون در استرالیا مستقر است. ملاله که در جریان جام جهانی فوتبال زنان با این تیم دیدار کرده بود، از فیفا خواسته است این تیم را به رسمیت بشناسد. با این حال، علی‌رغم تصویب استراتژی اقدام برای فوتبال زنان افغانستان از سوی فیفا، هنوز هیچ رسمیتی برای این تیم صادر نشده است. مرسل سادات، یکی از بازیکنان تیم فوتبال زنان افغانستان، نیز در این گفت‌وگو گفت: «ما قبلاً شانس رقابت در دو جام جهانی را از دست داده‌ایم. فیفا باید برای توقف تبعیض جنسیتی و فراموش‌نشدن زنان و دختران در افغانستان اقدام کند.» ملاله یوسفزی به اقدام اخیر شورای بین‌المللی کریکت (ای‌سی‌سی) اشاره کرد که یک گروه ویژه برای حمایت از زنان کریکت‌باز افغانستان‌ در تبعید تشکیل داده است. او تاکید کرد: «ما می‌توانیم در خارج از کشور برای تمام زنان افغان تبعیدی که جان خود را به خطر انداخته‌اند، کارهای زیادی انجام دهیم. ایجاد فرصت برای تیم‌های فوتبال و کریکت زنان افغانستان نه تنها عدالت است، بلکه پیامی روشن به حکومت فعلی است که زنان سکوت نخواهند کرد.» خانم، یوسفزی از نهادهای ورزشی جهان خواست تا خود را برای ایجاد تغییر اجتماعی «به چالش بکشند» و گفت: «نمی‌توانند به ما بگویند که حمایت از این زنان سخت است. ورزش متعلق به ورزشکاران است، نه به سیاستمداران یا ایدئولوژی‌ها.»