رسانه‌ها گزارش داده‌اند که در پی کشف جسد یک زوج افغانستانی در راولپندی ‏پاکستان، پولیس گزارش دادند که مرد این زوج، در ‏نخست همسرش را به قتل رسانده و سپس خودکشی کرده است. در گزارش رسانه‌‌ی نیشن آمده است که اجساد این زوج، در ساحه‌ی «بنگاش ‏کلونی» منطقه‌ی «پیر ودهائی» از مربوطات راولپندی پیدا شده است.‏ در بخشی از گزارش آمده است که پولیس پیر ودهائی اعلام کرد که ظاهرا یک شهروند افغانستان روز ‏شنبه پس از کشتن همسرش در خانه‌‌، خودکشی کرده است.‏ گزارش به نقل از یکی از باشندگان منطقه نوشته است که جسد ثنا و همسرش امیر ‏در خانه‌ی اجاره‌ای‌شان پیدا شده و آثار شکنجه روی اجساد ‏وجود داشته است.‏ همچنین در بخشی از پرونده آمده است که یک افسر پولیس آگاه از این پرونده گفت که هر دو زن و شوهر ‏شهروندان افغانستان بوده‌اند. طبق تحقیقات اولیه، امیر دو ماه پیش از ‏افغانستان به پاکستان آمده بود تا با ثنا ازدواج کند.‏ رسانه نیشن گزارش داده است که این زوج از طریق تیک‌تاک با یک‌دیگر آشنا شده بودند. ثنا مادر یک پسر ‏دوساله بود.‏ در ادامه‌ی گزارش تاکید شده است که امیر به ثنا قول داده بود که در زمان ‏عروسی‌شان به ثنا جواهرات طلا هدیه دهد، اما نتوانست به قول ‏خود عمل کند.‏ در گزارش آمده است که این بی‌عملی منجر به درگیری ثنا و امیر شده ‏بود و در نهایت، امیر قبل از خودکشی، ثنا را با شلیک گلوله به قتل ‏رسانده است.‏ با این وجود، منابع از میان مهاجران نیز از کشف جسد این زوج افغانستانی ‏خبر می‌دهند.‏ همچنین در تصاویر گذرنامه‌ی «امیر» که در اختیار رسانه‌ها ‏قرار گرفته است، نام کامل او امیرداد جعفری، باشنده‌ی اصلی ولایت ‏دایکندی درج شده است.

پولیس پیشاور اعلام کرده است که یک زوج «عاشق» اهل افغانستان که برخلاف خواست خانواده‌های‌شان ازدواج کرده بودند، در منطقه غفارآباد به ضرب گلوله کشته شدند. پولیس پیشاور با نشر اعلامیه‌ای گفته است که تحقیقات ابتدایی نشان می‌دهد که انگیزه این قتل، «ناموسی» بوده و مظنون پس از شلیک گلوله از محل متواری شده و تحقیقات در مورد این پرونده ادامه دارد. در گزارش رسانه‌های پاکستانی آمده است که عدنان و همسرش، زوج افغانستانی، حدود یک‌سال قبل باهم ازدواج کرده بودند. در گزارش آمده است که تا اکنون هویت متهم مشخص نشده است. قتل‌های ناموسی در افغانستان و مناطق قبیله‌ای پاکستان معضل جدیدی نیست. فعالان حقوق بشری برآورد کرده‌اند که سالانه حدود هزار زن تحت عنوان حفاظت از «ناموس» تنها در پاکستان به قتل می‌رسند. آخرین آمار قتل‌های «ناموسی» مرتبط به سال ۲۰۲۰ میلادی است که کمیسیون حقوق‌بشر افغانستان از قتل دستکم ۱۶۷ با انگیزه «ناموسی» خبر داده بود. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور و به‌ویژه در ولایت فاریاب افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. براساس گزارش‌ها، عاملان قتل‌های مرموز غالبا «افراد مسلح ناشناس» دانسته می‌شود و حکومت فعلی کم‌تر از شناسایی و مجازات آنان خبر می‌دهند.

منابع محلی از ولایت دایکندی می‌گویند که یک زوج جوان در ولسوالی شهرستان این ولایت، در اثر گازگرفتگی جان باخته‌اند. منبع در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که حفیظ‌الله و لطیفه که به‌تازگی ازدواج کرده بودند، در روستای «خواجه چاشت» از مربوطات ولسوالی شهرستان دچار گازگرفتگی شده و جان شان را از دست داده‌اند. منبع تاکید کرد که این زن و شوهر حدود ۳۰ سال عمر داشتند. به گفته‌ی منبع، این رویداد جمعه شب (۱۵ جدی) رخ داده است. این در حالی است که طی هفته‌های اخیر این چندمین مورد گازگرفتگی مرگباری است که از ولایت‌ها گزارش می‌شود. چندی پیش نیز یک مرد و دخترش در ولسوالی میرامور دایکندی بر اثر گازگرفتگی جان باخته بودند. همچنین از بدخشان و غزنی نیز از جان باختن افراد به‌دلیل گازگرفتگی گزارش شده بود. باید گفت که در فصل سرما در افغانستان خانواده‌ها از گاز و زغال‌سنگ جهت گرمایش خانه‌ها استفاده می‌کنند که هرازگاهی باعث حوادث مرگ‌بار گازگرفتگی و زغال‌گرفتگی می‌شود. بی‌احتیاطی و عدم امکانات معیاری از عوامل این حادثه دانسته می‌شود.

مراسم عروسی ۵۰ زوج جوان از سوی بنیاد خیریه‌ی «سیلاب» در ولایت کابل برگراز شد. این جشن عروسی دست‌جمعی با اشتراک ۵۰ زوج جوان از ولایت‌ها و اقوام مختلف در شهر کابل دایر گردیده است. سیداحمد سیلاب، مسوول این نهاد با ابزار خوشحالی می‌گوید که ۵۰۰ زوج در این برنامه ثبت نام کرده بودند که از این میان، ۵۰ زوج آن واجدشرایط شناخته شده که محفل عروسی‌شان برگزار شد. آقای سیلاب تاکید کرد: «اولین شرط باید معتاد به مواد مخدر نباشد، تکلیف روانی نداشته باشد، بی‌کار نباشد، از ۳۰۰ تا ۵۰۰ افغانی عاید داشته باشد، قرض‌دار نباشد و باید خسران تویانه‌اش را ببخشند.» او هدف از برگرازی محافل عروسی دست‌جمعی را ازدواج سالم، آسان و به‌دور از هزینه‌ی گزاف در جامعه عنوان کرد. وی تاکید کرد که مراسم‌‌‌های عروسی در سال‌های اخیر به دلیل رسم‌ورواج‌های نامناسب، به شدت هزینه‌بر و برای جوانان بی‌بضاعت سنگین شده است. به گفته‌ی سیلاب، در این مراسم عروسی، ۵۰ زوج جوان از اقوام و ولایت‌های مختلف کشور شرکت کرده بودند و هزینه‌ی مجموعی آن ۶ میلیون افغانی شده که از سوی افراد خییر به این بنیاد کمک شده است. براساس گفته‌های مسوول برگزاری این مراسم، برای هر زوج جوان، وسایل خانه از قبیل فرش، ظرف، کمپل و دیگر لوازم ضروری تهیه شده است. همچنین حکمت‌الله، یکی از دامادان در این محفل گفت که سه سال منتظر مانده که محفل عروسی‌اش را برگزار کند؛ اما به دلیل تویانه‌ی گزاف و وضعیت اقتصادی هنوز نتوانسته بود محفل عروسی‌اش را برگزار کند. او از خانواده‌ها و مردم می‌خواهد که برای ایجاد روابط بهتر میان زوج‌ها، از مصارف گزاف خودداری کنند. این در حالی است که نخستین عروسی گروهی در ۱۳۸۷ در شهر مزارشریف و با پشتیبانی عالمان دینی برگزار شده بود و از آن پس، در شماری دیگر از ولایت‌ها ادامه یافت. شهروندان از ترویج عروسی‌های دست‌جمعی در کشور استقبال می‌کنند.