میگرن سردردی است که می‌تواند باعث درد شدید ضربان دار یا احساس نبض، معمولاً در یک طرف سر شود. اغلب با حالت تهوع، استفراغ و حساسیت شدید به نور و صدا همراه است. حملات میگرن می‌تواند از ساعت‌ها تا چند روز ادامه داشته باشد و درد آن‌قدر بد باشد که در فعالیت‌های روزانه‌تان اختلال ایجاد کند. ابتلا به میگرن، تا حد زیادی به جنسیت افراد وابسته است؛ به طوری که زنان ۲ تا ۳ برابر بیشتر از مردان، سردردها و حملات میگرنی را تجربه می‌کنند. علت میگرن در خانم‌ها، بیشتر به تفاوت‌های هورمونی و تغییرات سطح استروژن در بدن آن‌ها مربوط می‌شود! بانوان در طول چرخه قاعدگی یا در دوران قاعدگی، مقادیر متفاوتی از استروژن را در بدن خود دارند، و پس از یائسگی، سطح این هورمون در بدن زنان به ثبات می‌رسد. بر اساس تحقیقات انجام شده، این گونه نوسانات استروژن در بدن بانوان، باعث بروز حملات میگرنی و سردردهای شدید در دوران قاعدگی یا بارداری می‌شوند. برای درمان میگرن در خانم‌ها، تغییر سبک زندگی، مصرف منیزیم، استفاده از مکمل‌های استروژنی، هیدراته ماندن، خواب کافی و نداشتن استرس، راهکارهای مفیدی خواهند بود. تحقیقات علمی نشان می‌دهند که تفاوت در فعالیت هورمون‌های جنسی بدن بانوان و آقایان، علت اصلی شیوع میگرن در خانم‌ها نسبت به مردان است! در واقع، تغییر در سطح استروژن، با ایجاد حملات شدید میگرنی مرتبط است. حتی هورمون‌های دیگر مانند پرولاکتین، می‌توانند شدت میگرن را افزایش دهند؛ در مقابل، هورمون تستوسترون نقش محافظتی داشته و از تشدید سردرد جلوگیری خواهد کرد! با توجه به اینکه سطح هورمون‌ها در طول چرخه قاعدگی و در دوران بارداری بانوان، تغییرات بیشتری دارند، بنابراین معمولا در این دوران، احتمال بروز حملات میگرنی بیشتر خواهد بود. حال این که آیا میگرن چشمی قابل درمان است و یا میگرن همراه با اورا در این دوران، چگونه درمان می‌شود، باید توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب بررسی گردد. چگونه بفهمیم میگرن داریم یا فقط سردرد دارم؟ حمله میگرن با ناراحتی متوسط ​​تا شدید، حتی غیرقابل تحمل،  در سر مشخص می شود. این ناراحتی معمولاً در یک محل از سر (یک‌طرف یا هر دو، جلو یا عقب، پشت چشم یا استخوان گونه) متمرکز است و ممکن است مانند ضربان یا نبض باشد. میگرن چقدر طول می‌کشد؟ از فردی به فرد دیگر و حتی در هر حمله متفاوت است. برای برخی، میگرن می‌تواند چند ساعت یا چند روز طول بکشد اگر احساس کردم میگرن در حال آمدن است چه باید بکنم؟ برای بیشتر افراد، بهترین کار این است که فوراً از یک درمان میگرن مانند داروهای مسکن استفاده کنند و در اتاقی تاریک و ساکت بمانند. که ممکن است از بروز میگرن جلوگیری کند یا حداقل درد را کاهش دهد. علائم: به طور کلی، علائم میگرن در خانم ها می‌تواند شامل موارد زیر باشد: ۱: زیاد یا کم شدن اشتها ۲:حالت تهوع ۳: استفراغ ۴:اسهال ۵: سبکی سر ۶خستگی ۷: گرفتگی سر ۹: مشکل در صحبت کردن ۱۰: احساس گیجی ۱۱: حساسیت به نور، صدا، بو و دما؛ برخی از مبتلایان به میگرن، نورهای درخشان، خطوط زیگزاگ یا سایر اشکال هندسی را می‌بینند. برخی دیگر ممکن است مشکل تاری دید پیدا کنند یا محیط اطراف خود را به یک رنگ مثل زرد یا صورتی ببینند. مردم معمولا درد میگرن را به صورت زیر توصیف می‌کنند: ضربان‌دار ذق ذق‌کننده سوراخ‌کننده کوبنده ناتوان‌کننده و طاقت‌فرسا علل میگرن: هورمون‌ها(تغییر هورمونی در قاعدگی، پی ام اس، بارداری، شیردهی) تاثیز ژن‌ها استرس‌های محیطی خواب ناکافی مصرف کافئین و الکل رژیم غذایی نامناسب نور شدید کم‌آبی بدن برخی از بوها که گیرنده‌های عصبی را فعال می‌کنند شرایط جوی نامناسب میگرن قاعدگی چیست؟ میگرن زنان را بیشتر از مردان تحت تاثیر قرار می‌دهد، و ارتباط شناخته شده‌ای بین میگرن و تغییرات هورمونی در طول زندگی یک زن وجود دارد. بیش از نیمی از زنان مبتلا به میگرن، قاعدگی (پریود شدن) را به عنوان محرک حملات میگرنی خود گزارش می‌دهند. علائم میگرن قاعدگی به حملات میگرنی اطلاق می‌شود که با قاعدگی مرتبط هستند و با پریود شما رخ می‌دهند. آنها تمایل دارند شدیدتر باشند و کمتر به درمان پاسخ دهند. آنها همچنین می‌توانند طولانی تر از سایر انواع میگرن دوام بیاورند. اغلب زنان در دیگر زمان‌های ماه نیز میگرن را تجربه می‌کنند. تصور می‌شود که از هر ده زن کمتر از یک نفر «میگرن قاعدگی خالص» دارند. اینجاست که شما فقط در دوران قاعدگی دچار میگرن می‌شوید نه در هیچ زمان دیگری. چه چیزی باعث میگرن قاعدگی می‌شود؟ بین میگرن و کاهش سطح هورمون استروژن ارتباط وجود دارد. کاهش طبیعی سطح استروژن قبل از شروع قاعدگی با میگرن قاعدگی مرتبط است. زنانی که پریودهای سنگین و دردناکی دارند، سطوح بالاتری از پروستاگلاندین دارند که نقش مهمی در میگرن قاعدگی نیز دارد. میگرن قاعدگی چگونه تشخیص داده می‌شود؟ هیچ آزمایشی برای میگرن قاعدگی وجود ندارد. دقیق ترین راه برای تشخیص میگرن قاعدگی این است که حداقل به مدت سه ماه یک دفترچه داشته باشید که هم حملات میگرنی و هم روزهای قاعدگی را ثبت کند. برای تشخیص میگرن قاعدگی، میگرن باید عمدتاً بین دو روز قبل از قاعدگی و حداکثر تا سه روز پس از قاعدگی، حداقل در دو دوره از سه سیکل قاعدگی متوالی رخ دهد تست‌های میگرن پزشکان میگرن را با شنیدن علائم شما، دریافت یک سابقه‌ پزشکی یا خانوادگی دقیق و اجرای یک معاینه‌ی فیزیکی برای رد سایر عوامل بالقوه، تشخیص می‌دهند. روش‌های تصویربرداری مانند سی تی اسکن یا ام آر آی، می‌توانند احتمال سایر عوامل مانند موارد زیر را رد کنند: تومورها ساختارهای ناهنجار مغزی سکته مغزی درمان میگرن میگرن درمان نمی‌شود ولی پزشک مغز و اعصاب می‌تواند به شما در مدیریت آن کمک کند تا کمتر به آن دچار شده و در زمان بروز آن، علائم کمتری داشته باشید. درمان، هم‌چنین می‌تواند به شما کمک کند تا میگرنی که در حال حاضر دارید، شدت کمتری داشته باشد. همچین برخی از دارو‌‌ها مانند خانواده تریپتان‌ها و NASIDها برای ارام کردن درد‌های میگرنی مناسب هستند ک پزشک شما با توجه به علائم و وضعیت شما برای شما تجویز می‌کند. خلاصه میگرن به طور کلی می‌تواند بسیار ناراحت کننده باشد و واقعاً می‌تواند باعث آسیب در روز شما شود! بهترین درمان پیشگیری است، مانند ورزش، خوب خوابیدن و مدیریت استرس. اگر برای اولین بار است که به میگرن مبتلا می شوید، به پزشک مراجعه کنید تا علت‌های جدی تری را رد کنید. همچنین اگر میگرن شما با مراقبت‌های خانگی غیر قابل کنترل است یا با سرگیجه، بیهوشی، تب یا آشفتگی روانی همراه است، به پزشک مراجعه کنید. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

ترومای کودکی (childhood trauma) تجربه‌ای است که حس ترس را در کودک برمی‌انگیزد و معمولاً خشونت‌آمیز، خطرناک یا تهدید کننده است. از این تروما به عنوان تجربیات نامطلوب دوران کودکی یا ACE نیز نام می‌برند. اتفاقات مختلفی می‌تواند منجر به تروما شود. برای مثال آزار جسمی یا جنسی برای کودکان آسیب‌زا است. همچنین رویدادهای غیر منتظره‌ای مثل تصادف رانندگی، بلایای طبیعی (مثل طوفان، سیل یا زلزله)، از دست دادن یک عزیز یا ابتلا به بیماری شدید، آسیب‌های روانی به روان کودک وارد می‌کنند. ترومای دوران کودکی حتی ممکن است شامل تجربیاتی باشد که مستقیماً برای کودک رخ نمی‌دهد بلکه شاهد وقوع آن‌ها است. به عنوان مثال، تماشای یکی از عزیزان در حال تحمل یک بیماری سخت یا تماشای اخبار خشونت‌آمیز می‌تواند دلیلی بر ایجاد ترومای کودکی باشد. روانشناسان تخمین می‌زنند که 46 درصد از کودکان در مقطعی از زندگی خود دچار ترومای کودکی می‌شوند. اگرچه بچه‌ها در برابر اتفاقات انعطاف‌پذیر هستند اما بعضی از آسیب‌های دوران کودکی می‌تواند تأثیر مادام العمر داشته باشند. این به این معنا نیست که اگر کودک تجربه‌ای وحشتناک را تحمل کرد، برای همیشه از نظر عاطفی دچار زخم روحی می‌شود. اما تشخیص اینکه چه زمانی یک کودک برای مقابله با تروما به کمک حرفه ای نیاز دارد مهم است. این در حالیست که مداخله زودهنگام توسط دکتر روانشناس می‌تواند از اثرات مداوم تروما در دوران بزرگسالی جلوگیری کند. در مقاله تروما چیست به طور کامل به بررسی این اختلال پرداخته‌ایم. نمونه‌های از ترومای دوران کودکی را در ادامه نام می‌بریم: سوءاستفادة جسمی سوءاستفادة جنسی سوءاستفاده‌های هیجانی و روان‌شناختی غفلت قرارگرفتن در معرض بلایای طبیعی بی‌خانمانی نژادپرستی تصادفات جدی یا بیماری‌های تهدیدکنندة زندگی از دست دادن خشونت‌آمیز فردی از خانواده بهره کشی جنسی مشاهده یا تجربه‌ی خشونت اعضای خانواده عوامل اضطراب‌زا مانند از دست دادن یا دور شدن از اعضای خانواده چگونه ترومای دوران کودکی در فرد تأثیر می‌گذارد؟ تأثیر ترومای کودکی در افراد گوناگون متفاوت است. بااین‌حال نشانه‌ها و علائم مشترکی در کودکان و نیز بزرگسالان وجود دارد که باید مراقب‌شان باشید. در کودکان زیر سن نوجوانی علائم می‌تواند به‌صورت موارد زیر بروز پیدا کند: اضطراب جدایی مضطرب شدن و ترسیدن مشکلات خواب و کابوس‌های شبانه کاهش اشتها بدخلقی افزایش خشم و عصبانیت تحریک‌پذیری و حساسیت رفتاری و اما در نوجوانان می‌تواند علائم بالا در کنار علائمی که در ادامه ذکر می‌شوند وجود داشته باشند: کناره‌گیری از فعالیت‌های اجتماعی انزواطلبی مشکلات علمی سرزنش خود و احساس شرم و گناه داشتن افسردگی دشواری در تمرکز اختلالات تغذیه و سایر رفتارهای آسیب‌زا به خود مشکلات در فعالیت جنسی و مصرف مواد مخدر در بزرگسالان ممکن است تروماهای حل نشده‌ی ‌دوران کودکی اشکال مختلفی را به خود بگیرد. به‌عنوان مثال زنان بزرگسالی که با سوءاستفادۀ جنسی در کودکی یا نوجوانی مواجه بوده اند اغلب علائم اختلال اضطراب پس از سانحه، خود ادراکی تحریف شده، شرم، ترس، گناه، خود سرزنشی، احساس حقارت و درد جسمانی مزمن را نشان می‌دهند. بزرگسالانی که با PTSD ناشی از ترومای کودکی درگیر اند در شغل، روابط میان‌فردی و عاطفی و سلامت روانی‌شان به دردسر می‌افتند. در ادامه برخی از علائم هیجانی، جسمانی و رفتاری را به معرفی می‌گیریم تا درمورد آنها بدانید: اضطراب افسردگی حملات پنیک تمرکز ضعیف خستگی تکانش‌گری مشکلات خواب و اشتها تحریک‌پذیری بیماری‌های مزمن آسیب‌زدن به خود اضطراب و التهاب مزمن انزواطلبی افکار خودکشی کدام درمان‌ها برای بهبود ترومای کودکی در دسترس و قابل اجرا است؟ از آن‌جای‌که موضوع درمان‌ها و رویکردهای درمانی موضوعی کاملاً تخصصی و حرفه‌ای است پس صرفاً به نام بردن از آنها اکتفا می‌کنیم. درمان‌های ترومای کودکی به‌صورت زیر هستند: درمان پردازش شناختی یا CPT درمان رفتاری شناختی متمرکز بر تروما یا TF-CBT حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم و بازپردازش یا AMDR مواجهه درمانی یا NAT بازی درمان و رویکردهای CBT,ACT,REBT چه چشم‌اندازی پیشروی افرادی است که دچار ترومای کودکی شده‌اند؟ تأثیرات بلندمدت ترومای کودکی ممکن است خطر بیماری‌های روانی مثل PTSD، افسردگی، بیماری‌های مزمن یا اختلال مصرف مواد مخدر را افزایش دهد. بااین‌حال با درمان مناسب می‌توان از مشکل گذر کرده و علائم منفی را در افراد کاهش دهیم. بسته به نوع تروما و شدت آن درمان ممکن است مدتی طول بکشد بخصوص اینکه اگر به درمان مشکل در زمان بزرگسالی پرداخته شود. نتیجه‌ی نهایی درمان ترومای کودکی: درمان ترومای کودکی به کم شدن اثرات سوءاستفاده، نادیده‌انگاری، مشاهده‌ی خشونت، بلایای طبیعی و تصادفات جدی یا بیماری‌های تهدیدکنندة زندگی کمک می‌کند. پرداختن به درمان و بهبود این موضوعات در همان دوران کودکی و یا نوجوانی می‌تواند خطر بیشتر شدن مشکلات سلامت روان مثل افسردگی و اضطراب را تا حد قابل توجهی کاهش دهد. اما پیگیری درمان در بزرگسالی نیز مزیت‌های خودش را دارد از جمله اینکه به شناسایی تروما و مقابله با آن کمک می‌کند. سخن پایانی: کاهش یا جلوگیری از عواقب و اثرات ترومای کودکی امری غیرممکن نبوده و امکان‌پذیر است. اگر کودکتان با تأثیرات تروما دست به گریبان است نخستین گام این است که حمایتتان را به او نشان دهید، لازم است متخصص سلامت روان واجد شرایطی برای پرداختن به ترومای کودک نیز پیدا کنید و او را در زودترین فرصت برای درمان نزد متخصص ببرید. در کنار تمامی انواع درمان‌ها حمایت‌های خانوادگی می‌تواند تأثیری مثبت و چشمگیر در روند بهبود افراد داشته باشد. نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»

رفلاکس معده (GERD) یکی از بیماری‌های شایع دستگاه گوارشی است که بر حلقه عضلانی تأثیر می‌گذارد که بین مری و معده قرار دارد. برای معرفی مفهوم رفلاکس معده لازم است فرآیند آن را برایتان توضیح دهیم. در قسمت فوقانی معده جایی که محل اتصال مری به معده است، دریچه‌ای قرار دارد که در حالت معمول بسته است و زمانی باز می‌شود که غذا از مری به معده می‌آید. این دریچه را عضله تنگ‌کننده پایینی مری می‌گویند که در افراد مبتلا به ریفلاکس معده عملکرد درستی ندارد. یعنی یا دریچه کامل بسته نمی‌شود یا اینکه گاهی بی‌موقع باز می‌شود و نتیجه‌اش بازگشت محتویات معده به مری است. وجود آنزیم‌ها و اسیدی بودن محتویات معده به‌ مرور زمان به جداره مری آسیب می‌رساند و فرد به بیماری ریفلاکس معده مبتلا می‌شود. مشکل ذکرشده که با سوزش و درد در قسمت بالای شکم همراه است در ۳ حالت خفیف، متوسط و شدید بروز پیدا می‌کند. گاهی شدت و محل درد به‌ حدی است که با درد قلبی اشتباه می‌گیرند. علل بیماری ریفلاکس اسید یکی از علل شایع این بیماری، فتق هیاتال است. این عارضه زمانی اتفاق می‌افتد که قسمت بالایی معده و اسفنکتر تحتانی مری (LES) به بالای دیافراگم حرکت می‌کنند. دیافراگم، عضله‌ای است که معده را از قفسه سینه جدا می‌کند و به کنترل اسید معده کمک می‌کند. در صورت وجود فتق هیاتال، اسید می‌تواند به مری وارد شده و علائم بیماری ریفلاکس اسید را ایجاد کند. دیگر عوامل خطر برای ریفلاکس اسید عبارتند از: خوردن وعده‌های غذایی بزرگ یا دراز کشیدن بلافاصله پس از غذا. اضافه وزن یا چاقی. خوردن وعده غذایی سنگین و سپس دراز کشیدن به پشت یا خم شدن. مصرف میان‌وعده نزدیک به زمان خواب. نوشیدن برخی نوشیدنی‌ها مانند الکل، نوشابه‌های گازدار، قهوه یا چای. سیگار کشیدن. بارداری. مصرف برخی داروها مانند آسپرین، ایبوپروفن، شل‌کننده‌های عضلانی و داروهای فشار خون. علائم GERD شایع‌ترین علامت بیماری GERD، سوزش سر دل مداوم است که ممکن است شامل موارد زیر باشد: احساس سوزش در معده که به قفسه سینه، گردن و گلو گسترش می‌یابد. طعم تلخ یا ترش در پشت دهان. بازگشت غذا یا مایعات از معده به دهان. دیگر علائم احتمالی GERD: احساس پری یا وجود توده‌ای در پشت گلو. سرفه مزمن. صدای خشن. بوی بد دهان. علائم هشداردهنده GERD در برخی موارد، علائم هشداردهنده مرتبط با GERD ممکن است ظاهر شوند. این علائم معمولاً پایدار بوده و علیرغم درمان پزشکی به‌تدریج بدتر می‌شوند. علائم هشدار شامل موارد زیر است: مشکل در بلع (دیسفاژی). درد هنگام بلع (ادینوفاژی). حالت تهوع یا استفراغ. کاهش وزن. کم‌خونی. خونریزی. اگر هر یک از این علائم را تجربه می‌کنید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. عوارض رفلاکس معده‌ای با گذشت زمان، التهاب مزمن ناشی از ریفلاکس اسید می‌تواند منجر به عوارض زیر شود: التهاب بافت مری (ازوفاژیت): اسید معده می‌تواند به بافت مری آسیب برساند و باعث التهاب، خونریزی یا ایجاد زخم شود. ازوفاژیت می‌تواند دردناک باشد و بلع را دشوار کند. باریک شدن مری (تنگی مری): آسیب مداوم به قسمت تحتانی مری ناشی از اسید معده باعث تشکیل بافت اسکار می‌شود. این بافت اسکار، مسیر عبور غذا را تنگ کرده و مشکلات بلع ایجاد می‌کند. تغییرات پیش‌سرطانی در مری (مری بارت): آسیب طولانی‌مدت ناشی از اسید می‌تواند باعث تغییرات سلولی در بافت پوششی قسمت تحتانی مری شود که خطر ابتلا به سرطان مری را افزایش می‌دهد. آزمایش‌های تشخیصی اگر دو بار یا بیشتر در هفته علائم رفلاکس اسید دارید یا داروها تسکین پایداری برایتان ایجاد نمی‌کنند، باید به پزشک مراجعه کنید. علائم شایع مانند سوزش سر دل، معمولاً برای تشخیص بیماری رفلاکس اسید کافی هستند، به‌ویژه اگر تغییر سبک زندگی، داروهای ضد اسید یا مسدودکننده‌های اسید به کاهش علائم کمک کنند. اگر این روش‌ها مؤثر نبود یا علائم شدید و مکرر داشتید، پزشک ممکن است آزمایش‌های زیر را برای تأیید تشخیص و بررسی مشکلات دیگر تجویز کند: رادیوگرافی بلع باریم: بررسی مری و معده پس از نوشیدن مایع حاوی باریم. اندوسکوپی: مشاهده مری و معده با استفاده از یک لوله باریک مجهز به دوربین. تعیین pH مری: اندازه‌گیری سطح اسیدیته در مری برای شناسایی رفلاکس. فشارسنجی مری: بررسی فشار و حرکت ماهیچه‌های مری. درمان و پیشگیری درمان دارویی: آنتی‌اسیدها برای خنثی‌کردن اسید معده. مهارکننده‌های پمپ پروتون مانند پنتوپرازول و امپرازول برای کاهش تولید اسید. داروهای افزایش‌دهنده تون عضلانی اسفنکتر تحتانی مری. همه این داروها باید با توجه به شرایط بیمار و تشخیص پزشک مصرف شوند. پیشگیری و مراقبت: از نوشیدنی‌ها و خوراکی‌های کافئین‌دار یا اسیدی مانند کاکائو، قهوه، چای، نوشابه‌های گازدار و مرکبات (پرتقال، لیموترش و...) اجتناب کنید. مصرف الکل، سیگار و مواد مخدر را کنار بگذارید. از دراز کشیدن بلافاصله پس از غذا خوردن پرهیز کنید. مصرف حجم زیادی از مایعات همراه با غذا و غذاهای چرب را کاهش دهید. از غذاهای تند و سبزیجاتی مانند پیاز، سیر و نعناع اجتناب کنید. هنگام خواب، بالاتنه خود را بالاتر از پایین‌تنه قرار دهید. از پوشیدن لباس‌ها و کمربندهای تنگ خودداری کنید. با رعایت این توصیه‌ها می‌توان علائم رفلاکس اسید را کاهش داد و از بروز عوارض آن جلوگیری کرد. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

زخم معده یا Stomach Ulcer به‌دلیل از بین رفتن پوشش محافظ معده بر اثر ترشح بیش از حد اسید معده ایجاد می‌شود. این اسید باعث بروز زخم‌های بازی در معده خواهد شد که در موارد حاد با درد، التهاب شدید و خونریزی همراه است. درد گوارشی یک وضعیت آزاردهنده جسمانی است که در صورت عدم درمان می‌تواند زندگی روزمره فرد را مختل کند. زخم معده از انواع رایج دردهای گوارشی محسوب می‌شود که خوشبختانه در حال حاضر قابل درمان خواهد بود، اما باید جدی گرفته شود. زیرا این بیماری با وجود این‌که مرگ و میر بالایی ندارد اما به‌دلیل شیوع نسبتا زیاد (حدود 15 درصد) از لحاظ روانی، اجتماعی و اقتصادی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اگر شما هم گاهی دچار دردهای خفیف تا شدید در معده می‌شوید تا انتهای این مقاله همراه ما باشید که می‌خواهیم علت، علائم، روش تشخیص و راه‌کارهای درمان زخم معده را بررسی کنیم. زخم‌های گوارشی شامل زخم‌های باز در لایه داخلی معده و قسمت بالایی روده کوچک هستند. شایع‌ترین علامت زخم معده، درد معده است. انواع زخم‌های گوارشی: زخم معده: زخمی که در داخل معده ایجاد می‌شود. زخم اثنی عشر: زخمی که در قسمت داخلی روده کوچک (دوازدهه) ظاهر می‌شود. علل شایع زخم معده: عفونت با باکتری هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) استفاده طولانی‌مدت از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) استرس و غذاهای تند باعث ایجاد زخم معده نمی‌شوند، اما ممکن است علائم را تشدید کنند. علائم زخم معده بسیاری از افراد مبتلا به زخم معده، علائمی ندارند. اگر علائمی وجود داشته باشد، ممکن است شامل موارد زیر باشد: درد مبهم یا سوزش معده: در برخی افراد، درد ممکن است بین وعده‌های غذایی یا شب‌ها بدتر شود. در برخی دیگر، درد بعد از غذا خوردن تشدید می‌شود. احساس سیری یا نفخ آروغ زدن سوزش سردل حالت تهوع علائم خونریزی ناشی از زخم معده: استفراغ خون (به رنگ قرمز یا سیاه) وجود خون تیره در مدفوع یا مدفوع سیاه و قیری‌شکل احساس سرگیجه یا غش کردن چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر خون استفراغ می‌کنید، مدفوع سیاه یا خونی دارید، یا دچار سرگیجه می‌شوید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. اگر آنتی‌اسیدها و مسدودکننده‌های اسید بدون نسخه درد شما را کاهش می‌دهند، اما درد دوباره بازمی‌گردد، به پزشک متخصص مراجعه کنید. زخم معده: شایع و قابل درمان زخم معده شایع و قابل درمان است، اما اگر برای مدت طولانی بدون درمان رها شود، می‌تواند به مشکلات جدی منجر شود. برخی از زخم‌ها ممکن است به طور مداوم خونریزی کنند که می‌تواند باعث از دست دادن قابل‌توجه خون در طول زمان شود. علل زخم معده زمانی ایجاد می‌شود که اسید معده یا روده کوچک، لایه محافظ دستگاه گوارش را تخریب کرده و زخم باز دردناکی ایجاد کند که ممکن است خونریزی کند. دستگاه گوارش به طور طبیعی با لایه‌ای از مخاط پوشیده شده است که از اسید محافظت می‌کند. با این حال، افزایش اسید یا کاهش مخاط می‌تواند به ایجاد زخم منجر شود. علل شایع: هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori): این میکروب در لایه مخاطی معده و روده کوچک زندگی می‌کند و معمولاً مشکلی ایجاد نمی‌کند. اما در برخی موارد، می‌تواند باعث التهاب و تحریک لایه داخلی معده شود که در نهایت به زخم منجر می‌شود. استفاده مداوم از مسکن‌های خاص: مصرف مداوم داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB)، ناپروکسن سدیم (Aleve) و کتوپروفن، می‌تواند باعث تحریک یا التهاب معده شود. این داروها شامل استامینوفن (Tylenol) نمی‌شوند. عوارض زخم معده درمان‌نشده ممکن است منجر به موارد زیر شود: خونریزی داخلی انسداد مسیر معده به اثنی‌عشر سوراخ شدن دیواره معده یا روده سرطان معده ناشی از عفونت هلیکوباکتر پیلوری روش‌های تشخیص گرفتن تاریخچه پزشکی و شرح حال بیمار انجام اندوسکوپی سی‌تی اسکن آزمایش خون آزمایش مدفوع تست تنفسی درمان زخم معده برای درمان زخم معده، ابتدا علت بیماری شناسایی می‌شود. پزشک گوارش بر اساس علت، بهترین روش درمان را انتخاب می‌کند که شامل استفاده از دارو یا در موارد حاد جراحی است. درمان‌های غیر جراحی: آنتی‌بیوتیک‌ها مهارکننده‌های پمپ پروتون مسدودکننده‌های گیرنده هیستامین عوامل محافظت‌کننده سلولی آنتی‌اسیدها درمان جراحی: در موارد نادر و پیچیده، زخم معده ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

سرطان پستان چیست؟ سرطان پستان (‏Breast Cancer) زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های غیرطبیعی در سینه شروع به رشد و تقسیم به شکلی کنترل نشده می‌کنند و در نهایت رشد (تومور) تشکیل می‌دهند. سرطان سینه معمولاً در سلول‌هایی که مجاری شیر پستان را پوشانده اند، شروع می‌شود. این بیماری عمدتاً زنان را مبتلا می‌کند، اما مردان نیز به آن مبتلا می‌شوند. پستان‌ها پستان‌ها از موارد زیر تشکیل شده اند: چربی بافت غده‌ای که به لوب‌ها تقسیم می‌شود (هر کدام حاوی لوبول‌های زیادی است.) شبکه‌ای از مجاری یا مجاری شیر بافت همبند لوبول‌ها برای شیردهی شیر تولید می‌کنند و به مجاری متصل می‌شوند. مجاری از لوب‌ها به سمت نوک پستان گسترش می‌یابد. علائم سرطان سینه اولین علامت سرطان سینه که بیشتر افراد متوجه آن می‌شوند، وجود توده در سینه یا مقداری ضخیم شدن آن است. علائم سینه که باید مراقب آن‌ها بود: یک توده جدید یا ضخیم شدن در سینه یا زیر بغل تغییر در اندازه، شکل یا حساس شدن سینه تغییرات پوستی در سینه مانند چروکیدگی، فرورفتگی، بثورات یا قرمزی پوست نشت مایع از نوک پستان در زنی که باردار یا شیرده نیست تغییر در موقعیت نوک پستان انواع سرطان سینه انواع مختلفی از سرطان پستان وجود دارد. این‌ها می‌توانند قسمت‌های مختلف سینه را تحت تاثیر قرار دهند. سرطان سینه اغلب به انواع غیرتهاجمی و تهاجمی تقسیم می‌شود. سرطان سینه غیرتهاجمی سرطان غیرتهاجمی پستان به عنوان سرطان یا کارسینوم درجا یا سلول‌های پیش سرطانی نیز شناخته می‌شود. این در مجاری سینه دیده می‌شود و توانایی انتشار به خارج از سینه را ندارد. این نوع سرطان به ندرت به صورت توده‌ای در سینه ظاهر می‌شود و معمولاً در معاینات معمول با ماموگرافی یافت می‌شود. شایع‌ترین نوع سرطان غیرتهاجمی، کارسینوم مجرای درجا (DCIS) است. سرطان مهاجم سرطان مهاجم تهاجمی‌تر است و به خارج از سینه گسترش می‌یابد. شایع‌ترین شکل سرطان سینه، سرطان سینه مجرای مهاجم است. این نوع در اطراف مجاری پستان ایجاد می‌شود و حدود ۸۰ درصد از کل موارد سرطان پستان را تشکیل می‌دهد. انواع دیگر سرطان سینه انواع کمتر رایج سرطان سینه شامل سرطان سینه تهاجمی لوبولار، سرطان سینه التهابی و بیماری پاژه پستان است. چه چیزی باعث سرطان سینه می‌شود؟ سرطان سینه زمانی اتفاق می‌افتد که تغییراتی در ماده ژنتیکی (DNA) ایجاد شود. اغلب، علت دقیق این تغییرات ژنتیکی ناشناخته است. اما گاهی اوقات این تغییرات ژنتیکی ارثی است، یعنی شما با آن‌ها متولد می‌شوید. سرطان سینه که در اثر تغییرات ژنتیکی ارثی ایجاد می‌شود، سرطان پستان ارثی نامیده می‌شود. همچنین، تغییرات ژنتیکی خاصی وجود دارد که می‌تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد، از جمله تغییرات در ژن‌های (BRCA1) و (BRCA2) این دو تغییر همچنین خطر ابتلا به سرطان تخمدان و سایر سرطان‌ها را افزایش می‌دهد. علاوه بر ژنتیک، سبک زندگی و محیط می‌تواند بر خطر ابتلا به سرطان سینه تأثیر بگذارد. چه کسانی در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند؟ عواملی که خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهند عبارتند از: افزایش سن سابقه سرطان سینه یا بیماری خوش خیم (غیر سرطانی) پستان خطر ارثی سرطان سینه، از جمله داشتن تغییرات ژن (BRCA1) و (BRCA2) بافت متراکم سینه سابقه باروری که منجر به قرار گرفتن بیشتر در معرض هورمون استروژن شود. قاعدگی در سنین پایین در سنین بالاتر که برای اولین بار زایمان کرده اید یا هرگز زایمان نکرده اید شروع یائسگی در سنین بالاتر مصرف هورمون درمانی برای علائم یائسگی پرتودرمانی سینه یا قفسه سینه چاقی نوشیدن الکل سرطان سینه چگونه تشخیص داده می‌شود؟ پزشک شما ممکن است از ابزارهای زیادی برای تشخیص سرطان سینه و تشخیص نوع سرطان سینه استفاده کند: معاینه فیزیکی، از جمله یک معاینه پستان بالینی که شامل بررسی هرگونه توده یا هر چیز دیگری است که در سینه‌ها و زیر بغل غیرمعمول به نظر می‌رسد. سابقه پزشکی آزمایشات تصویربرداری مانند ماموگرافی، سونوگرافی یا (MRI) بیوپسی سینه آزمایشات شیمی خون که مواد مختلف موجود در خون شامل الکترولیت‌ها، چربی‌ها، پروتئین‌ها، گلوکز (قند) و آنزیم‌ها را اندازه گیری می‌کند. برخی از آزمایش‌های خاص شیمی خون اگر این آزمایشات نشان دهد که شما به سرطان سینه مبتلا هستید، آزمایشاتی خواهید داشت که سلول‌های سرطانی را بررسی می‌کند. این آزمایشات به پزشک شما کمک می‌کند تا تصمیم بگیرد که کدام درمان برای شما بهترین است. راه‌های درمان سرطان سینه چیست؟ راه‌های درمان‌ سرطان سینه عبارتند از: جراحی مانند: ماستکتومی که کل سینه را برمی‌دارد. لامپکتومی برای برداشتن سرطان و برخی بافت‌های طبیعی اطراف آن، اما نه خود سینه پرتو درمانی شیمی درمانی هورمون درمانی که سلول‌های سرطانی را از دریافت هورمون‌های مورد نیاز برای رشد جلوگیری می‌کند درمان هدفمند، که از داروها یا سایر موادی استفاده می‌کند که با آسیب کمتری به سلول‌های طبیعی به سلول‌های سرطانی خاص حمله می‌کنند ایمونوتراپی آیا سرطان پستان قابل پیشگیری است؟ شما ممکن است بتوانید با ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی سالم از این بیماری جلوگیری کنید: ماندن در وزن سالم محدود کردن مصرف الکل ورزش کافی محدود کردن قرار گرفتن در معرض استروژن اگر می‌توانید به نوزادان خود شیر بدهید محدود کردن هورمون درمانی اگر در معرض خطر بالایی هستید، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که داروهای خاصی را برای کاهش خطر مصرف کنید. برخی از زنان در معرض خطر بسیار بالا ممکن است تصمیم به ماستکتومی (سینه‌های سالم خود) برای جلوگیری از سرطان سینه بگیرند. همچنین انجام منظم ماموگرافی بسیار مهم است. آن‌ها ممکن است بتوانند سرطان سینه را در مراحل اولیه شناسایی کنند، زمانی که درمان آن آسان‌تر است. نویسنده: داکتر معصومه پارسا