با وجود شروع سال جدید تعلیمی در افغانستان و بسته‌ماندن مکاتب بالاتر از صنف ششم به روی دختران، شماری از معترض و اعضای جنبش اعتراضی «هم‌بستگی زنان افغانستان» به این محدودیت‌ها واکنش نشان داده و از حکومت سرپرست می‌خواهند که هر چه زودتر دروازه‌های مکتب‌ها و دانشگاه‌ها را به‌روی دختران این کشور باز کنند. زنان معترض با نشر نوارهای تصویری در حساب کاربری ایکس خود گفته‌اند که آموزش حق شرعی و اساسی زنان و دختران است و شروع مکتب‌ها به‌روی پسران، نشان‌دهنده‌ی «آپارتاید جنسیتی» در افغانستان است. اعضای جنبش هم‌بستگی زنان افغانستان تاکید کردند: «به‌جز افغانستان، دیگر در هیچ جایی از جهان دختران و زنان از حق آموزش محروم نیستند.» آنان با توجه به محرومیت‌های آموزشی در این کشور افزوده‌اند که دختران و زنان این کشور نیز مستحق آموزش با نصاب جهانی و استندرد می‌باشند، حکومت فعلی هر‌چه زودتر باید ممنوعیت‌های آموزشی را از سر را بردارند. باید گفت که پس از آغاز سال جدید آموزشی بدون حضور دختران، شماری از فعالان حقوق زن، کشورها و سازمان‌های بین‌المللی از این اقدام حکومت فعلی انتقاد کرده و خواستار پایان دادن به ممنوعیت‌های آموزشی دختران شده‌اند. این در حالی است که یونسکو یا سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی سازمان ملل متحد هم‌زمان با آغاز سال جدید آموزشی در افغانستان و ادامه‌ی ممنوعیت آموزش دختران در این کشور گفته بود که ۱.۴ میلیون دختر بالاتر از صنف ششم از آموزش محروم شده‌اند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است. براساس آمارهای سازمان ملل متحد، براثر این دستورات حکومت فعلی بیش از دو میلیون دختر در افغانستان از آموزش و تحصیل بازمانده‌اند.

سازمان صحی جهان به مناسب «روز جهانی توبرکلوز» اعلام کرده است که بیماری توبرکلوز (سل) همچنان یک چالش بزرگ برای بخش صحت عامه در سراسر افغانستان است. این سازمان امروز (یک‌شنبه، ۵ حوت) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که توبرکلوز یک بیماری قابل پیش‌گیری و درمان است، اما در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع می‌تواند کُشنده باشد. باید گفت که آمار وزارت صحت عامه حکومت سرپرست نشان می‌دهد که بیماری توبرکلوز در کشور سالانه از ۱۰ تا ۱۲ هزار تن قربانی می‌گیرد. سازمان صحی جهان در گزارشی گفته بود که در سال ۲۰۲۳ میلادی حدود ۸۰ هزار مورد بیماری توبرکلوز در افغانستان ثبت شد که از این میان حدود ۷۶ هزار واقعه عادی توبرکلوز و سه هزار و ۷۰۰ واقعه مقاوم به دوا بود. روز جهانی توبرکلوز (سل) همه‌ساله در ۲۴ مارچ برای افزایش آگاهی در مورد آن و تلاش برای پایان‌ دادن به این بیماری همه‌گیر جهانی تجلیل می‌شود. این در حالی است که پس از تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، شماری از زیادی از داکتران متخصص به کشورهای دیگر پناهنده شده و اکنون سیستم صحت افغانستان با مشکل کمبود داکتران متخصص، کمبود امکانات و دوا مواجه می‌باشد. همچنین وضع محدودیت علیه زنان و دختران باعث شده است که نهادهای بین‌المللی کمک‌هایش را در بخش صحت افغانستان نیز کاهش دهند.

منابع محلی از ولایت قندهار می‌گویند که یک زن از سوی همسرش در ولسوالی میوند این ولایت به صورت فجیع به قتل رسیده است. منبع در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که این رویداد روز گذشته (شنبه، ۴ حمل) در منطقه «شاکی» از مربوطات ولسوالی میوند ولایت قندهار رخ داده است. منبع گفت که این زن با ضرب گلوله از سوی شوهرش به قتل رسیده است. به گفته‌ی منبع، این زن مادر شش فرزند نیز می‌باشد. منبع گفت که دلیل و انگیزه‌ی قتل این زن را خشونت‌های خانواد‌گی می‌باشد. منبع تاکید کرد که شوهرش این خانم پس از این رویداد از ساحه فرار کرده است. تا اکنون مسوولان محلی در ولایت قندهار در مورد این رویداد اظهار نظر نکرده است. این در حالی است که پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور و به‌ویژه در ولایت فاریاب افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

رینا امیری، نماینده‌ ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر برای افغانستان می‌گوید که مسدودبودن مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم توسط حکومت سرپرست «دل‌خراش» می‌باشد. خانم امیری با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که احکام «تبعیض‌آمیز و بی‌امان» حکومت فعلی علیه زنان و دختران، افغانستان را فقیر و وابسته به کمک‌های بین‌المللی نگه می‌دارد. او تاکید کرد که این موضوع دلیل می‌شود تا خانواده‌های افغان مجبور به ترک کشور شوند. نماینده‌ ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر برای افغانستان افزود که هیچ جاگزینی برای مردم افغانستان جز آموزش فرزندان‌شان که بیش از ۱۰۰ سال می‌شود در این کشور رایج است، وجود ندارد. این در حالی است که حکومت سرپرست از تسلط بر افغانستان، آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را منع کرده‌اند و این اقدام محکومیت‌های داخلی و بین‌المللی را در پی داشته است. این اقدام حکومت باعث شد که میلیون‌ها دختر از آموزش محروم شوند.

منابع محلی از ولایت هلمند می‌گویند که در اثر انفجار مواد منفجرناشده در این ولایت، سه کودک جان باخته و دو کودک دیگر زخمی شدند. منبع گفت که این رویداد صبح امروز (شنبه، ۴ حمل) در منطقه «پارچوی» از مربوطات ولسوالی گرمسیر هلمند رخ داده است. به گفته‌ی منبع، این انفجار زمانی رخ داده است که کودکان مواد منفجرناشده را از بیرون به داخل خانه‌شان انتقال داده و سرگرم بازی‌های کودکانه بودند. منبع در مورد جنسیت و سن این کودکان معلومات ارائه نکرد. براساس معلومات موجود قربانیان این رویداد همه اعضای یک خانواده هستند. تا اکنون مسوولان محلی در ولایت هلمند در مورد این انفجار اظهار نظر نکرده است. این در حالی است که به دلیل چندین دهه جنگ، بخشی از اراضی افغانستان آلوده به ماین و مواد انفجاری به جامانده از جنگ است. انفجار این گونه مهمات هرازگاهی از شهروندان این کشور به ویژه کودکان قربانی می‌گیرد. براساس آمارهای موجود بیش از ۶۰۰ کیلومتر مربع خاک افغانستان ملوث به ماین و مهمات انفجاری است. با این وجود کمیته صلیب سرخ نیز گفته بود که در جریان سال گذشته‌ی میلادی ۹۹۵ نفر در نتیجه‌ی انفجار ماین و مهمات منفجرناشده در افغانستان کشته یا زخمی شده‌اند. از این میان، ۹۷ درصد غیرنظامیان و ۵۶ درصد از مجموع کل آنان، کودکان هستند که در پی ۴۵۰ انفجار ماین و مهمات منفجرناشده در افغانستان کشته یا زخمی شده‌اند. همچنین گفته شده که ۱۳ درصد از نفوس افغانستان از معلولیت رنج می‌برند.

برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) نسبت به بحران کم‌آبی در سراسر افغانستان هشدار داده و اعلام کرده است که این چالش میلیون‌ها تن در افغانستان را متأثر کرده است‌. این سازمان با نشر گزارشی به مناسبت ۲۲ مارچ، روز جهانی آب گفته است که تقریباً ۷۹ درصد از جمعیت افغانستان به آب کافی دسترسی ندارند. برنامه توسعه سازمان ملل متحد تاکید کرد که خشک‌سالی شدید، بی‌ثباتی اقتصادی، اثرات مخرب درگیری‌های طولانی‌مدت و تغییرات اقلیمی که منجر به تخریب تأسیسات حیاتی آب شده است، عواملی هستند که در این بحران نقش دارند. این سازمان بر نقش حیاتی آب تاکید کرده و گفته است که از صدها پروژه تامین آب آشامیدنی در ولایت‌های مختلف کشور حمایت کرده است. در ادامه آمده است که پروژه‌های آن در زمینه تامین آب آشامیدنی و کشاورزی بر ۴.۴ میلیون تن در سراسر کشور تأثیر مثبت داشته است. همچنین برنامه توسعه سازمان ملل گفت که خانواده‌های با تنها سرپرست زن دسترسی کمتری به منابع عمومی آب دارند و آسیب‌پذیرتر هستند. قابل ذکر است که در بخش‌های از کابل در تابستان گذشته مردم ساعت‌ها در صف آب آشامیدنی می‌ماندند. تغییرات اقلیمی، تکرار و شدت خشکسالی و سیلاب را افزایش داده است. بررسی دوساله‌ای این آژانس که در ۲۰۲۳ انجام شد، نشان داد که ۶۷ درصد خانواده‌ها در افغانستان مواجه با دشواری‌های خشکسالی‌ هستند و ۱۶ درصد نیز متاثر از سیلاب‌ها شده‌اند. با این وصف، موج‌های برف‌باری و بارند‌گی شدید در ماه حوت سال گذشته خورشیدی امیدواری‌ها به سال آینده پرآب در کشور را بیشتر کرده است.

منابع محلی از ولایت ننگرهار می‌گویند که یک مرد در این ولایت همسر، عروس و پسرش را در «هنگام افطاری» تیرباران کرده و به قتل رسیدند. منبع در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که این رویداد شام‌گاه روز گذشته (جمعه، ۳ حمل) در ساحه عظم‌آباد از مربوطات حوزه هشتم امنیتی شهر جلال‌آباد، مرکز ولایت ننگرهار رخ داده است. منبع تاکید کرد که این مرد همسر، عروس و پسرش را توسط سلاح نوع «کلاشینکوف» به قتل رسانده است. منبع افزود که قربانیان این رویداد نخست زخمی شده، اما در شفاخانه در اثر زخم‌های شدید جان باختند. از سویی هم، فرماندهی پولیس ننگرهار با نشر خبرنامه‌ای نیز وقوع این رویداد را تایید کرده و گفته است که فرد متهم به قتل این سه تن از سوی نیروهای امنیتی بازداشت شده است. همچنین خبرگزاری باختر که تحت کنترول حکومت فعلی فعالیت دارد، در مطلبی نوشته است که قاتل مواد مخدر مصرف می‌کرد و هر از چند گاهی با خانواده‌اش درگیر می‌شد. وی اعضای خانواده خود را به دلیل نبود مواد مخدر تهدید به مرگ کرد و روز گذشته اعضای خانواده را با شلیک گلوله کشته است. باید گفت که پس از فرا رسیدن ماه رمضان خشونت‌های خانوادگی و رویدادهای جنایی در شماری از ولایت‌های کشور افزایش یافته است. این در حالی است که سه روز پیش نیز، یک زن در پکتیکا همسرش را «با کوبیدن چوب بر سرش» در هنگام «افطاری» به قتل رسانده بود. در ۲۲ حوت هم در پی درگیری مسلحانه میان دو خانواده در روستای «کولیانو» منطقه «لکن» ولایت خوست، یک مرد جوان جان باخت و شش تن دیگر زخمی شدند. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور و به‌ویژه در ولایت فاریاب افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است.