نویسنده: مهدی مظفری
در هنگامه‌ای که طبیعت با شکوفه‌های رنگارنگ و نسیمِ دل‌انگیزِ بهاری جان می‌گیرد، گویی زمینی دیگر در اعماقِ وجودمان سر بر می‌آورد. گویی دلیلی برای شادمانیِ عمیق‌تر و اتصالی عمیق‌تر در قلبِ خانواده‌ها نهفته است.
آری، رمضان است، بهارِ معنویت و صمیمیت، فصلِ شکوفاییِ ایمان و عشق در آغوشِ گرمِ خانواده. در این ایام مبارک، گویی هاله‌ای از نورِ الهی بر زندگی ما سایه می‌گستراند و فرصتی ناب برای خودسازی و تربیت و تهذیب نفس فراهم می‌شود.
اذانِ مغرب، نوایِ دلنشینی است که نویدِ ضیافتِ الهی را به ارمغان می‌آورد. سفره‌ی افطار، رنگ و بویِ دیگری به خود می‌گیرد و عطرِ نانِ داغ و بویِ سبزی و خرما، شور و شوقِ عبادت را در دل‌ها زنده می‌کند.
اما رمضان فقط به ضیافتِ افطار و سحر محدود نمی‌شود. این ماه پربرکت، فرصتی بی‌نظیر برای تجدیدِ میثاق با ارزش‌های والای انسانی؛ تقویت صبر و تقوا و ارتقای سطحِ معنویت در خانواده است.
رمضان، فرصتی برای صمیمیت و همدلی بیشتر با خانواده
در این ایام مبارک، دور هم جمع شدنِ اعضای خانواده در کنار سفره‌ی افطار، زمینه و زمینی پربار و حاصل‌خیز برای پرورشِ صمیمیت و عشق است. گفتگوهایِ گرم و صمیمانه، تبادل نظر در مورد مسائل دینی و اخلاقی، همدلی و هم‌دردی با یکدیگر، تار و پود محبت را در خانواده مستحکم‌تر می‌کند.
رمضان، فرصتی برای بخشش و آشتی است. کدورت‌ها کنار گذاشته می‌شود و دل‌ها به یکدیگر نزدیک‌تر می‌شوند. در سایه‌سار رحمت الهی در این ماه مبارک، بندگان خدا با گشودن آغوش بخشش، کینه‌ها را از دل می‌زدایند و با صبر و گذشت، پلی از مهر و محبت میان خود و دیگران می‌سازند. گویی رمضان، نغمه‌ای از صلح و آشتی را در قلب‌ها می‌نوازد و انسان‌ها را به سوی یکدیگر رهنمون می‌کند.
شب‌های قدر، نقطه عطفی در این مسیر نورانی است. در این شب‌های پرفیض، انسان‌ها در خلوت خود با معبود خویش نجوا می‌کنند و در پرتو رحمت الهی، گناهان خود را به بوته فراموشی می‌سپارند. همین طور گناهان کسانی را که ظاهرا به او بد کرده‌اند. گویی رمضان، فرصتی دوباره برای بازگشت به سوی خدا و آغوش گرم اوست. همچنین فرصتی قوی و مغتنم برای صلح و آشتی با دیگران.
کسانی که از ماه پرآموزه‌ی رمضان به صلح و آشتی و قربت و مودت رسیده‌اند، حتما چراغ فروزان رمضان را که مسیر زندگی او را پرفروغ کرده است، خاموش نمی‌کند و از صلح و آشتی درونی و بیرونی بیرون نمی‌شوند.
رمضان، فصل دستگیری از مستمندان دور و نزدیک
سفره‌های افطار، نمادی از بخشش و مهربانی خداوند هستند. در این سفره‌ها، اعضای خانواده گرد هم می‌آیند و با تناول غذای ساده، طعم شکرگزاری و قناعت را می‌چشند. دعوت از اقوام و نیازمندان به این سفره‌ها، برکات و معنویت آن را دوچندان می‌کند.
هر چه افراد گِرد سفره بیشتر باشد، مراسم افطار پرشورتر خواهد بود. آری، سفره‌های افطار مملو از عشق و ایثار می‌شود آن هنگام که نیازمندان و مستمندانِ نزدیک و دور در آغوش گرم مهربانی مؤمنان قرار بگیرند. این زمانی است که رحمت و عطوفت الهی در وجود انسان‌ها متجلی می‌شود و قلوب را به یکدیگر پیوند می‌دهد.
آری، در این ماه پرفیض، دستِ یاری به نیازمندان دور و نزدیک دراز می‌کنیم و با نوایِ دلنشینِ «وَ أَنْفِقُوا مِنْ مَا رَزَقَهُمُ اللَّهُ» شعله‌هایِ سخاوت و احسان را در قلب‌مان روشن نگه می‌داریم. بلی، با یاری رساندن به نیازمندان، در واقع به خودمان کمک می‌کنیم. زیرا با این کار، روحیه ایثار و فداکاری را در خود تقویت می‌کنیم و به آرامش و سعادت درونی دست می‌یابیم.
در این ماه مبارک، از خداوند متعال توفیق یاری رساندن به نیازمندان و محرومان را مسئلت می‌نماییم.
رمضان و آموزش معنویت به کودکان
در ماه رمضان که به بهار قرآن معروف است، اعضای خانواده‌های دینی حتما با قرآن کریم اُنس بیشتری می‌گیرند و در تمام این ماه زمزمه آیات الهی، فضای خانه را عطرآگین می‌کند. تلاوت قرآن در کنار یکدیگر، نه تنها نورانیت و معنویت را به خانه هدیه می‌دهد، بلکه فرصتی برای تعلیم و تربیت کودکان و ترویج آموزه‌های دینی فراهم می‌کند.
کودکان در این جمعِ گرم، درس ایمان و معنویت را از بزرگترها می‌آموزند و در پرتوِ انوارِ الهی، روحِ لطیف‌شان شکوفاتر می‌شود.
باری، رمضان، بهارِ شکوفاییِ ایمان، صمیمیت و عشق در خانواده است. فرصتی بی‌نظیر برای رهایی از قید و بندهای نفس اماره و معراجِ روح به سویِ کمالِ مطلق.
بیایید در این بهار معنویت، با همدلی و صمیمیت، سفره‌ای به وسعتِ تمامِ خوبی‌ها بگسترانیم و در پرتوِ انوارِ الهی، به ضیافتِ عشق و ایمان در آغوشِ گرمِ خانواده بنشینیم.
