یک فیلمساز شناخته شده افغانستان، جایزه جهانی «بنیاد اکثریت فمینیستی» را در ایالات متحده آمریکا دریافت کرد. صحرا مانی به‌خاطر به تصویرکشیدن مقاومت زنان و دختران افغانستان در برابر حکومت فعلی در فیلم مستند «نان و گل‌های سرخ» مستحق این جایزه شناخته شده است. بنیاد اکثریت فمینیستی با نشر اعلامیه‌ای گفته است که هفته گذشته میزبان شانزدهمین مراسم سالانه جوایز حقوق زنان در لس آنجلس آمریکا بود. در اعلامیه آمده است که در این مراسم، جایزه مِویس لنو برای حقوق جهانی زنان به صحرا مانی و تیم مستند «نان و گل‌های سرخ» اهدا شد. این جایزه توسط جی لنو، مجری سرشناس سابق تلویزیون در آمریکا و همسرش مِویس لنو، عضو هیأت مدیره بنیاد، و دکتر سیما سمر، رییس سابق کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان به صحرا مانی اهدا شد. خانم مانی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که با مستند «نان و گل‌های سرخ»، هدفم این بود که مبارزه زنان کشورم را برای نسل بعدی انتقال دهم. او ابراز امیدواری کرد که بتواند صدای زنان افغانستان را منعکس کند و بخشی از تغییر در این کشور باشد. باید گفت که مستند «نان و گل‌های سرخ» نگاهی است از درون به مقاومت زنان افغانستان در برابر حکومت فعلی در کابل. این فیلم داستان سه زن افغان را روایت می‌کند و نشان می‌دهد چگونه زندگی‌شان پس از تصرف حکومت فعلیتغییر کرده و چگونه با شجاعت در مقابل «آپارتاید جنسیتی» ایستادگی می‌کنند. نان و گل‌های سرخ در سال ۱۴۰۲ در هفتاد و ششمین دوره جشنواره بین‌المللی کن نمایش ویژه داشت. در کنار خانم مانی، کارولین مالونی، نماینده سابق کانگرس آمریکا و دکتر آستین دنارد، پزشک زنان مستحق جوایز بنیاد اکثریت فمینستی شناخته شدند. جایزه جهانی حقوق زنان بنیاد اکثریت فمینیستی هر ساله به تعداد محدودی از افرادی اهدا می‌شود که به طور چشمگیری در پیشبرد حقوق زنان و دختران و افزایش آگاهی از بی‌عدالتی‌هایی که زنان به دلیل جنسیت خود با آن مواجه هستند، کمک کرده‌اند.

مستند «سفر نا تمام» که زندگی چهار زن افغانستانی را پس از سقوط نظام جمهوریت و تبعید آنان را دنبال کرده است؛ در فیستوال «هات داکس» در کانادا به نمایش گذشته شد. نیلوفر مرادی، روزنامه‌نگار اهل افغانستان که پس از سقوط نظام جمهوریت، افغانستان را ترک کرده است، یکی از چهار بانوی‌ است که داستان زندگی‌اش در این مستند گنجانیده شده است. خانم مرادی با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود، از نمایش این مستند خبر داده است. «سفر نا تمام»، زندگی چهار زن افغانستانی را پس از سقوط در تبعید دنبال کرده است و هم‌زمان اعتراض‌های زنان در داخل افغانستان را نیز نشان می‌دهد. این مستند با پیام «نه به آپارتاید جنسیتی» در فیستوال هات داکس در تورنتو به نمایش گذاشته شده است. در این مستند، زندگی سه نماینده‌ی سابق پارلمان و یک روزنامه‌نگار گنجانیده شده است. در همین حال، Hitplay Productions، در مورد این مستند نوشته است: «هنگامی که حکومت فعلی در سال ۲۰۲۱، در افغانستان به قدرت می‌رسند، چهار زن شجاع، سه نماینده‌ی سابق پارلمان و یک روزنامه نگار، یک شبه از موقعیت و حقوق خود محروم می‌شوند و برای امنیت خود از کشور تخلیه می‌شوند. آنان که در کانادا مستقر شده‌اند، از جدا شدن از خانواده‌های‌شان دل شکسته‌اند و برای زنانی که پشت سر گذاشته‌اند می‌ترسند، زیرا می‌دانند که تحت حاکمیت حکومت فعلی، محدودیت‌های حقوق زنان در تاریخ مدرن بی‌نظیر است.» این در حالی است که پس از سقوط نظام جمهوریت و روی کار آمدن حکومت فعلی، سیاست‌مداران، فعالان حقوق زن، روزنامه‌نگاران و شماری از افغانستانی‌های دیگر در روند تخلیه از افغانستان خارج شدند. این مستند در حالی روایت زنان در تبعید و اعتراض زنان در افغانستان را به نمایش می‌گذارد که اعتراض‌های خیابانی زنان و دختران به‌شدت سرکوب شده و آنان حق اعتراض و راه‌پیمایی را نیز در برابر نقض حقوق شان ندارند. همچنین حکومت در بیش از دو سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.‎