نویسنده: گوهرشاد

2 سال قبل - 258 بازدید

در ادامه‌ی وضع محدودیت‌های شدید بر آموزش و تحصیل دختران در افغانستان، شیرمحمد عباس ستانکزی، معاون سیاسی وزارت خارجه‌ی حکومت سرپرست گفته است که آموزش حق زنان و مردان است؛ اما اختلاف‌های میان عالمان دین در این مورد وجود دارد. آقای ستانکزی این اظهارات را به مناسبت دومین سالروز تسلط حکومت فعلی بر افغانستان در گفتگو با شبکه‌ی خبری الجزیره مطرح کرده است. وی در این گفتگو گفته است: «‎آموزش حق زنان و مردان است؛ اما می‌پذیرم که اختلاف‌های میان علما در این خصوص وجود دارد.» او تاکید کرد که حکومت فعلی مخالفت با آموزش ‎زنان ندارد، آموزش حق زنان و مردان است. معاون سیاسی وزارت خارجه‌ی حکومت سرپرست می‌گوید که با حل شدن اختلافات میان عالمان دین افغانستان، دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها به روی دختران باز خواهد شد؛ اما این مساله وقت گیر است. وی در مورد این‌که این اختلافات روی چی موارد است، معلومات ارائه نکرده است. این در حالی است که آقای ستانکزی قبلاً نیز گفته بود که اختلافات درباره‌ی آموزش دختران در افغانستان وجود دارد؛ اما امیدوار است این مشکل به‌زودی حل شود. معاون وزارت امور خارجه‌ی حکومت سرپرست از طرف‌داران برجسته آموزش دختران و زنان در میان مقامات حکومت فعلی است و او افزوده بود که بازگشایی مکاتب و دانشگاه‌ها به‌روی دختران به زمان نیاز دارد. در حالی آقای ستانکزی بر بازگشایی مکاتب و دانشگاه‌ها تاکید می‌کند، دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. قابل ذکر است که در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 349 بازدید

دادگاه عالی حکومت سرپرست اعلام کرده است که ۱۹ نفر، به‌شمول دو زن در یک ورزشگاه در ولایت سرپل مجازات شده‌اند. این دادگاه امروز (پنج‌شنبه، ۲۶ اسد) با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این افراد به اتهام‌های «ارتباط نامشروع، زنا، خانه‌درآمد، لواطت، سرقت مسلحانه، فرار از منزل و توهین به حدیث رسول‌الله» روز گذشته در ورزشگاه مرکزی سرپل مجازات شده‌اند. در ادامه آمده است که این افراد بر اساس حکم محاکم حکومت فعلی در ولایت سرپل و تاییدی دادگاه عالی مجازات شدند. در اعلامیه تاکید شده است، در گردهمایی که به‌خاطر «تطبیق تعزیرات» بر این افراد برگزار شده بود، شمار زیادی از مسوولان محلی، از جمله والی، رییس استخبارات، فرمانده پولیس، مسوولان محاکم مرافعه و ابتدائیه و رییس امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست و «تعداد کثیری» از باشندگان ولایت سرپل حضور داشته‌اند. قابل ذکر است که دادگاه عالی حکومت سرپرست مجازات هرکدام از این افراد و نوع آن را مشخص نکرده است؛ اما مسوولان محلی حکومت گفته‌اند که هرکدام از این افراد بین ۲۰ تا ۳۹ شلاق زده شده‌اند. قابل ذکر است که حکومت فعلی پس از تسلط‌‌اش بر افغانستان، تا اکنون بارها افراد به‌ویژه زنان را در ملاءعام شلاق زده‌ است. علاوه بر این، بر اساس گزارش‌های منتشر شده نیروهای حکومت فعلی تا اکنون دست‌کم چهار نفر را به جرم‌های مختلف در ولایت‌های فراه، هرات و لغمان اعدام کرده‌اند. سال گذشته یک مرد به‌نام تاج‌میر، باشنده‌ی ولایت فراه به اتهام قتل در مرکز شهر فراه در ملاءعام اعدام شد. همچنین بار دیگر نیروهای این گروه سه مرد متهم به تجاوز جنسی بر یک زن باردار و قتل دو کودک را در ولسوالی زاول ولایت هرات در ملاءعام تیر باران کردند. در سومین مورد در ولایت لغمان، نیروهای حکومت فعلی یک مرد را به اتهام قتل پنج نفر از باشندگان ولسوالی قرغی این ولایت«قصاص» کرده‌اند. نهادهای بین‌المللی حقوق بشری و سازمان ملل متحد، مجازات علنی افراد را نقض حقوق بشر دانسته‌ و خواستار توقف آن شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 266 بازدید

گوردون براون، فرستاده ویژه‌ی سازمان ملل متحد در امور آموزش جهانی و نخست‌وزیر پیشین بریتانیا به عمل‌کرد حکومت فعلی واکنش نشان داده و می‌گوید که منع تحصیل و کار زنان و دختران افغانستان از سوی حکومت فعلی «جنایت علیه بشریت» بوده و حکومت سرپرست باید مورد تعقیب دیوان بین‌المللی کیفری قرار گیرد. آقای براون این اظهارات را در یک نشست خبری مطرح کرده است. او گفت که رهبران حکومت فعلی مسوول «وحشیانه‌ترین، شرورانه‌ترین و دفاع‌ناپذیرترین نقض حقوق دختران و زنان در جهان امروز» می‌باشند. وی در بخشی از صحبت‌هایش تاکید کرد که با ارسال یک نظر حقوقی به کریم‌ خان، قاضی دیوان بین‌المللی کیفری لاهه استدلال کرده که منع تحصیل دختران و اشتغال زنان یک «تبعیض جنسیتی‌» است و باید از طرف دادگاه بین‌المللی مورد تعقیب قرار گیرد. فرستاده ویژه‌ی سازمان ملل متحد در امور آموزش جهانی و نخست‌وزیر پیشین بریتانیا افزود: «جامعه بین‌المللی امروزه باید تلاش‌های خود را برای بازگرداندن آزادی به دختران و زنان برای رفتن به مکتب، دانشگاه، کار، قدم زدن در مکان‌های عمومی و بهرمندی از اختیارات ابتدایی و پایان دادن به آنچه بسیاری آپارتاید جنسیتی علیه دختران و زنان می‌دانند، افزایش دهد.» آقای براون به سیاست اتحادیه اروپا در قبال رهبران بنیادگرای حکومت فعلی اشاره نموده و تصریح کرده است: «هر دولتی از جمله بریتانیا و ایالات متحده باید به پیروی از اتحادیه اروپا مسوولان اتخاذ این تصمیمات تبعیض‌آمیز علیه دختر‌ها و زنان افغانستان را تحریم کند. من امروزه خواستار آزادی رهبران سازمان‌های دولتی هستم که به دلیل دفاع از حقوق زنان و دختران زندانی شده‌اند.» در حالی او بر رعایت حقوق زنان و دختران افغانستان تاکید دارد که دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. قابل ذکر است که در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 236 بازدید

با ادامه‌ی وضع محدودیت‌های شدید از سوی حکومت سرپرست بر آموزش و کار دختران و زنان، سیما باهوس، مدیر اجرایی زنان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که جامعه‌ی جهانی باید به اعمال فشارها علیه حکومت فعلی به دلیل نقض گسترده‌ی حقوق زنان و دختران ادامه دهد. خانم باهوس با نشر بیانیه‌ای به مناسبت دو سالگی تسلط حکومت فعلی بر افغانستان گفت: «حکومت سرپرست با صدور بیش از ۵۰ فرمان، دستور و محدودیت، هیچ جنبه‌ای از زندگی زنان را دست نخورده باقی نگذاشته و هیچ آزادی را در امان نگذاشته‌اند.» او به حکومت فعلی هشدار داده و گفته است که آنان هزینه اقداماتی که طی دو سال بر مردم افغانستان تحمیل کرده‌اند را برای حال و آینده این کشور بسنجند. وی با اشاره به وضع محدودیت‌های شدید بر آموزش و کار دختران و زنان افغان افزوده است: «من از جامعه بین‌المللی می‌خواهم که به اعمال فشارها ادامه دهد و از هر ابزاری که در اختیار دارد برای فشار به‌منظور تغییر استفاده کند، از جمله با پاسخ به نیازهای بشردوستانه و تمویل کامل درخواست‌های بشردوستانه برای افغانستان.» قابل ذکر است که در این دو سال گذشته حکومت سرپرست محدودیت‌های شدید بر شهروندان کشور، به‌ویژه زنان و دختران وضع کرده‌اند. در حال حاضر زنان و دختران زیر حاکمیت حکومت فعلی از حقوق آموزش، کار و گشت‌وگذار آزادانه محروم هستند. با این وجود فعالان حقوق بشر می‌گویند که رفتار سران حکومت سرپرست با زنان و دختران ممکن است که جنایت بشری مبتنی بر جنسیت و به‌عنوان آپارتاید جنسیتی توصیف شود.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 230 بازدید

اداره حفاظت مدنی و کمک‌های بشردوستانه اتحادیه اروپا اعلام کرده است که با گذشت دو سال از حاکمیت حکومت فعلی در افغانستان، دو سوم جمعیت این کشور به کمک‌های بشردوستانه فوری نیاز دارند و افغانستان با یک بحران انسانی بی‌سابقه مواجه می‌باشد. این اداره با نشر گزارشی گفته است که در سال ۲۰۲۳ میلادی، ۲۸.۳ میلیون تن در افغانستان برای زنده ماندن نیاز به کمک‌های بشردوستانه فوری دارند. در ادامه آمده است که بیش از ۱۷ میلیون تن در سال ۲۰۲۳ با گرسنه‌گی حاد روبه‌رو بوده و از جمله شش میلیون تن در سطوح اضطراری ناامنی غذایی یک قدم با قحطی مواجه هستند. در گزارش آمده است که این نهاد با سازمان غیردولتی (People in Need) همکاری می‌کند تا از آسیب‌پذیرترین خانواده‌ها با کمک‌های نقدی، بازسازی منابع آب، جلسات صحی و تغذیه حمایت کند. اداره حفاظت مدنی و کمک‌های بشردوستانه اتحادیه اروپا تاکید کرده است که افغانستان همچنان به شدت مستعد خطرات طبیعی است که فراوانی و شدت آن با اثرات تغییرات آب‌وهوایی تشدید می‌شود. براساس معلومات نهادهای جهانی، حدود ۹۰ درصد مردم افغانستان زیر حاکمیت حکومت فعلی، به‌شدت وابسته به کمک‌های جهانی هستند. پیش از اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل در افغانستان اعلام کرده بود که برای کمک به مردم افغانستان تا پایان سال جاری میلادی به ۲.۲۶ میلیارد دالر بودجه نیاز است. اوچا گفته بود که کاهش ۱.۳ میلیارد دالری بودجه این نهاد سبب می‌شود که شماری از افراد آسیب‌پذیر در افغانستان در فصل سرما با گرسنه‌گی، بیماری و حتی مرگ مواجه شوند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 236 بازدید

در ادامه‌ی وضع محدودیت بر فعالیت رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران در افغانستان، فدراسیون بین‌المللی خبرنگاران از حکومت سرپرست خواسته است که آزار و اذیت کارمندان رسانه‌ها در کشور را متوقف کرده و به شغل آنان و حق رسانه‌ها برای گزارشگری، احترام بگذارد. این فدراسیون امروز (چهارشنبه، ۲۵ اسد) با نشر گزارشی گفته است که حکومت فعلی در ماه آگوست سال جاری میلادی موج جدیدی از بازداشت کارمندان رسانه‌ها را آغاز کرده و در این راستا سه خبرنگار را در ۱۴ آگوست در ولایت قندهار بازداشت کرده‌ است. در ادامه آمده است که عطاءالله عمر، خبرنگار طلوع‌نیوز، وحیدالرحمان افغانمل و شمس‌الله عمری، خبرنگاران آزاد روز ۱۴ آگوست در قندهار بازداشت شده‌اند. طبق معلومات این نهاد، از میان این سه خبرنگار، وحیدالرحمان افغانمل پس از بازداشت به قید وثیقه آزاد شده است. فدراسیون بین‌المللی خبرنگاران تاکید کرده است که با بازداشت این سه نفر، شمار خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای بازداشت‌شده در دو هفته‌ی اخیر به ۱۲ نفر رسیده‌اند. این نهاد افزوده است که استخبارات حکومت سرپرست شماری از این خبرنگاران را به اتهام کار برای رسانه‌هایی که بیرون از افغانستان فعالیت می‌کنند بازداشت کرده‌اند. همچنین در بخش این گزارش، فدراسیون بین‌المللی خبرنگاران به نقل از اتحادیه ملی خبرنگاران افغانستان نوشته است که از زمان تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، ۱۹ خبرنگار و کارمند رسانه‌ای در کشور کشته و ۲۱ نفر دیگر زخمی شده‌اند. قابل ذکر است که این فدراسیون فهرست اسامی کشته و زخمیان را منتشر نکرده است. در ادامه آمده است که در این مدت، ۹۱ خبرنگار و کارمند رسانه‌ای بازداشت شده‌اند. ۳۸ مورد حمله و ۴۸ مورد تهدید علیه آنان ثبت شده است. فدراسیون بین‌المللی خبرنگاران به نقل از اتحادیه خبرنگاران مستقل افغانستان نوشته است که در دو سال گذشته از ۶۰۰ رسانه در افغانستان تنها ۲۱۳ رسانه فعال مانده‌اند و هشت هزار شغل در رسانه‌های افغانستان از بین رفته است. براساس گفته‌های این نهاد حدود دو هزار و ۵۰۰ خبرنگار و کارمند رسانه‌ای در دو سال گذشته افغانستان را ترک کرده‌اند و اکنون در تبعید زندگی می‌کنند. این در حالی است که حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره‌ی بر افغانستان محدودیت‌های شدیدی بر کار رسانه‌ها و خبرنگاران وضع کرده‌اند و در مورد متعدد متهم به سرکوب، شکنجه و بازداشت خودسرانه‌ی خبرنگاران شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 257 بازدید

همزمان با دو سالگی تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان و وضع محدودیت‌های شدید بر زنان و دختران، نجات ولوبلقاسم، وزیر پیشین آموزش عالی فرانسه می‌گوید که افغانستان در دوره‌ی حکومت فعلی سیاه‌ترین و بدترین زادگاه زنان در جهان می‌باشد. خانم ولوبلقاسم از رییس‌جمهوری فرانسه خواسته است که با تسهیل اعطای ویزای ورود برای زنان افغان به این کشور موافقت کرده و از زنانی‌که در پاکستان و ایران آواره و بی‌پناه هستند، حمایت کند. وی روی کار آمدن حکومت فعلی را تاریخی سیاه برای افغانستان عنوان کرده و گفته است که این کشور وارد دوره‌ای بی‌انتها و بی‌سابقه از قهقهرا در جهان شده است. نجات ولوبلقاسم از افغانستان به‌عنوان سیاه‌ترین و بدترین زادگاه زنان در جهان یاد کرده و افزود: «در  دسامبر آینده فرانسه از جمله برگزارکنندگان اجلاس جهانی حمایت از پناهندگان خواهد بود و نمی‌توان تصور کرد که به این مناسبت مسئلۀ زنان افغانستان از جمله اولویت‌های این اجلاس نباشد.» او خواستار تسهیل ورود قانونی زنان پناه‌جوی افغان به فرانسه شده و افزوده است : «بدون مسیر ورود قانونی به اروپا، زنان افغانستان، علاوه بر حاکمیت حکومت فعلی، قربانی رژیم‌های ستمگر همسایه نیز خواهند بود.» در حالی این مقام پیشین فرانسوی خواستار حمایت از حقوق زنان افغان می‌شود که دیروز (سه‌شنبه، ۲۴ اسد) برابر با ۱۵ آگست سالگرد سقوط کابل به‌دست حکومت فعلی بود. همچنین سران حکومت سرپرست از این روز در کابل تجلیل کرده و آن را به مردم افغانستان تبریک گفته‌اند؛ اما دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. قابل ذکر است که در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 936 بازدید

نمی‌فهمی تو که دختر چی هستند معــمای ازین دفتـــر چی هستند شاعر؟ زنان افغانستانی، زنان هستند که در مسیر تاریخ همواره حماسه آفریده است، فرزند معلم و میهن‌دوست را تقدیم جامعه نموده است، این زنان قهرمانانی است که برای همیشه در دل تاریخ جاویدان خواهد ماند. این قشر زحمت‌کش و کم‌توقع، با احساس و آرام، خوش‌خلق و نیک‌پسند، با عواطف بیرونی و درونی که نام‌اش دختر هست،  نام‌اش مادر است، نام‌اش همسر است. همیشه صفحات خوب زندگی را برای اطرافیان شان ورق زده‌اند و همیشه دست مهر بر سر و روی خانواده‌ی‌شان کشیده‌اند. تصورش را بکنید که این قشر که همیشه شب و روز در تلاش بوده و به فکر آبرومندی و موفقیت خانواده و اطرافیان‌‌شان است،‌ برای‌شان فرقی ندارد و هیچ‌گونه تفاوت هم قایل نمی‌شود که این جنس مخالف کیست؛ خواه پدرش باشد، خواه برادرش، خواه همسرش. همیشه مطیع‌الامر بوده و خواهان صمیمت بیشتر در ساختار نظام خانوادگی‌ست. این قشر لطیف و نازک فقط شرافت‌مندی و آبرومندی آن قشری را می‌خواهد که حتی خودش را در قید و بند نگهداشته، تفاوت‌های ناپسند انسانی را نادیده گرفته و از حق و حقوق خویش منصرف شده تا این که قشر مخالف، آبرومند و سربلند زندگی کنند. خودش را در تنگنای زندگی زندانی نموده و چشم پوشی‌های را که در حق و حقوقش شده به دید مثبت نگریسته است. در صورت که قلبش پر از درد و جنجال‌های لامطیع روزگار است. باز هم لبخندی لبش را در حین تقابل با جنس مخالف از یادش نمی‌برد و با تمام عشق و محبت به جنس مخالف‌شان این لبخند زیبا را با لبان غنچه مانند هدیه می‌کنند. تلخی‌های که این جامعه، نامتناسب با روش زندگی انسانی به او روا داشته، وی به دست فراموشی می سپارد.  نور رضایت از این زندگی ناملموس و مشقت‌بار از چشمانش می‌بارد. باز هم احساس خرسندی را تقدیم اطرافیان‌شان می‌کند.  به این مورد فکر کنید که در سر سفره‌ی غذا نخستین کس که دست از میل‌نمودن غذا بر می‌دارد کیست؟ مدت‌های مدید، شب و روز روزگار  خودش را به گرسنه‌گی زده و از غذاهای لذیذ و خوشمزه دوری می‌جوید تا جنس مقابل تناول نموده و شکم‌اش را سیر نماید. اگر پس مانده غذا مانده بود نوش‌جان نموده و اگر نمانده بود با شکم گرسنه و چشمان امیدوار می‌خوابد چرا که احساس مادرانه دارد و شرافت جنس مقابل و کودکان را در نظر می‌گیرد، تا احساس کم‌بودی و کاستی در جنس مقابل حس نشود، تا آن لبخند‌های بانشاط از لب جنس مقابل رخت بر نبسته و خوشی‌های شان را نه رباید، تا جنس مقابل شاد و مسرور زندگی کنند و لبخندهای مداوم با تمام شهد و شیرینی در آن لب‌ها جاری باشد، فقط برای این که از آن لب‌ها کلمه‌های محبت‌آمیز جاری شود نه خشونت. این‌ها از مرد شان انتظار دارند که باید مردانه در مقابل‌شان ظاهر شده و تکیه‌گاه امنی برای شان شود. این‌ها انتظار دارد که در خانواده؛ مهر و‌ محبت جای خشونت و آزردگی را بگیرد. اینان خودش را قربانی می‌کنند تا به خانواده نظم بخشیده و خانه سر و سامان بگیرد. این‌ها سرنوشت خویش را به دستان مرد شان می‌سپارد و هم‌چنین بدون هیچ تغافلی برای پیش‌برد امور زندگی مشترک جانانه سهم گرفته و همواره مشوقِ خوبی برای همسرش شده و به زندگی زیبایی و آرامش می‌بخشد. این‌ها احساس مادرانه دارد، این‌ها احساس خواهرانه دارد؛ به چشم‌های حسرت‌زده‌ی زندگی شان، اشک‌های مادرانه و‌ خواهرانه جاری‌ست. این‌ها زندگی را برای مردان زیبا ساخته‌اند، این‌ها نقاشان خوبی برای ترسیم یک زندگی موفقیت‌آمیز هستند. اما در آن‌سوی جامعه افغانستان اکثریت مردان به زنان با دید کج نگریسته و آنان را از حق آزادی، تحصیل و کار محروم نموده است. جامعه‌ی که در ‌آن زنان در ادوار قبلی رکن مهم از ادارات، موسسات انتفاعی و غیرانتفاعی را شکل می‌داد و در پیش‌برد امورات محوله نقش فعال را داشتند، فعلا این نیروی توانا را از دست داده و توسط یک گروه خاص با محدودیت‌های وضع شده خانه‌نشین نموده است. با وجود که این برای همه عین و عیان است در جامعه‌ی که زنان باسواد شوند و در کارهای اجتماعی سهم گرفته و بارِ از جامعه را به دوش بگیرند، آن جامعه بسیار زود به ترقی و شگوفایی رسیده و زندگی مدرن در آن جامعه رواج می‌افتد. زیرا عصر حاضر، عصری است که انسان‌ها به زندگی مدرن رسیده و از اهمیت آن‌ آگاه است. پس نمی‌توان اطفال امروز را با روش دیروز برای فردا تربیت نمود. روش دیروز روش نیست که جواب‌گویی نیازهای امروزی جامعه باشد، عصر سنگ را نمی‌توان با عصر تکنالوژی برابر دانست که البته به هیچ وجه برابر هم نیست. از این رو تأمین نمودن حق و حقوق زنان در تمام جوامع الزامی است و مبانی پیش‌رفت‌ها را باید برای آن‌ها مهیا ساخت تا آنان با روش امروزی به تربیت فرزندان و خواسته‌های خودشان رسیده، تا جامعه عاری از خشونت و جامعه آگاه از زندگی مدرن داشته باشیم. با این طریقه‌ی راهبردی که حکومت فعلی برای زنان در نظر گرفته و هر روز محدودیت‌های جدید وضع می‌کنند؛ شکی نیست که افغانستان به سال‌های قبل برگشته و مردم آن از آشنایی و دست‌رسی به علمِ روز  محروم و بی‌بهره می‌ماند. برای فردای بهتر؛ نیاز مبرم بر این است که زنان باید حمایت شده و برای آن‌ها هم‌پایه‌ی مردان در تمام امور زندگی و کشوری فرصت داده شود. زیرا یک جامعه پیش‌رفته و مدرن، با سهم‌گیری تمام اقشار جامعه به شگوفایی رسیده و زنان نقش و عمل‌کرد بی‌نظیری را در این راستا داشته است. زن دانش می‌آفریند، زن تربیت می‌کنند، زن حماسه خلق می‌کند، زن زندگی را رهبری می‌کند و... زنان که بار مهم جامعه را از بدو تولد الی کنون به دوش شان حمل نموده، آثار ادبی خلق نموده، فرزندان برومند و لایق تربیت نموده که باعث خلق حماسه‌های جاویدان شده و چی بسا زن‌های که نام شان به عنوان رهبر و بهترین افراد در تاریخ ثبت شده است. ولی حکومت فعلی در افغانستان بدون در نظر گرفتن مسیر تاریخ، بدون در نظر گرفتن توانایی و استعدادها، زنان را با استناد به شریعت خانه‌نشین نموده و محدودیت‌های غیرقابل باور را برای آنان وضع نموده است که درک چنین تصمیم برای زنان و انسان‌های که با درک و نیروهای انسانی بشری واقعاً‌ سخت است. این را ذهن تحمل نمی‌تواند و ذهن توانایی تحلیل‌شان را هم ندارد که چگونه یک مرد می‌تواند این‌قدر خشن و بی‌درک باشد و بالای کسانی محدودیت وضع کنند که همیشه در تمام امور مملکت‌داری سهیم بوده و از خودش راست‌گراتر در مسایل انسانی و قانونی است. ضمناً عقلانی نیز نمی‌باشد که بر دامنی پرورده شوی و سپس با آن به دیده‌ی کج بنگری. محدودیت زنان با هیچ توجیه نمی‌تواند تطابق یابد؛ زیرا کار، تحصیل و آزادی حق انسانی و بشری آن‌ها بوده و مردان در این راستا نباید کوتاهی نماید. نگاهی در مسیر تاریخ داشته‌باشید که زنان چی کسانی بوده‌اند، زنان چی ابهت در جوامع مختلف داشته‌اند، زنان در امور خانه‌داری، مملکت‌داری و کشوری و بین‌المللی چی‌کارهای و چی معضل‌های را حل نموده و کشورهای‌شان را به چی درجات شگوفایی رسانیده است. پس محدودیت زنان قابل توجیه نبوده و آزادی، تحصیل و کار حق مسلم آنان‌ است، باید به زودترین فرصت به آنان برگردانده شده و محدودیت‌ها را از سر راه آن‌ها بردارند. زیرا زنان نقاشان خوبی برای ترسیم یک زندگی موفقیت‌آمیز است که بدون آنان جامعه افغانستان رو به قهقهرا می‌رود. نویسنده: محمدرضا رامز

ادامه مطلب


2 سال قبل - 273 بازدید

سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) اعلام کرد که ۷۹ درصد از مردم افغانستان به آب کافی برای آشامیدن، پخت‌وپز، حمام‌کردن و شست‌وشو دسترسی ندارند. این سازمان امروز (چهارشنبه، ۲۵ اسد) در صفحه‌ی شبکه اجتماعی ایکس خود نوشته است که عدم دسترسی مردم به آب آشامیدنی کافی، نشان‌دهنده‌ی بحران آب و بهداشت در سراسر افغانستان است. در ادامه آمده است که در سال ۲۰۲۲ میلادی به ۱۶۰ هزار نفر در افغانستان خدماتی در زمینه‌ی دسترسی به آب آشامیدنی و بهداشت ارائه کرده است. سازمان بین‌المللی مهاجرت تاکید کرد که در سال ۲۰۲۳ میلادی برای این‌که بتواند به ۲.۳ میلیون نفر خدمات در قسمت دسترسی به آب آشامیدنی ارائه کند، به ۳۳ میلیون دالر بودجه نیاز دارد. این نهاد از عدم دسترسی ۷۹ درصد از مردم افغانستان به آب کافی هشدار داده و افزود که زمان در حال از دست‌رفتن است. این در حالی است که شهروندان کشور امسال در ولایت‌های مختلف از خشک‌سالی شدید و عدم دسترسی به آب آشامیدنی پاک شکایت دارند. قابل ذکر است که اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد پیش از این نیز اعلام کرده بود که افغانستان سه سال متوالی است که خشک‌سالی شدید را تجربه می‌کند. بر اساس آمار این نهاد، افغانستان در میان ده کشوری که با پی‌آمدهای شدید تغییرات اقلیمی مواجه‌اند، در جایگاه چهارم قرار دارد. همچنین آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد می‌گوید که دو تا سه میلیارد تن در جهان با کمبود آب آشامیدنی پاک مواجه‌اند و آب تمیز برای آنان یک امتیاز نیست. آقای گوترش گفته بود که بشریت در شاه‌راهی به‌سوی جهنم آب‌و‌هوایی روان است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 253 بازدید

در ادامه‌ی وضع محدودیت‌های شدید بر کار، آموزش، گشت‌وگذر و زندگی اجتماعی زنان و دختران افغانستان، هیدر بار، مسوول بخش زنان دیدبان حقوق بشر می‎گوید که داده‌گاه کیفری بین‌الملی لاهه باید افغانستان را در اولویت قرار دهد. خانم بار بامداد امروز (چهارشنبه، ۲۵ اسد) در صحفه‌ی شبکه اجتماعی ایکس خود نوشته است که بازداشت شماری از اعضای حکومت سرپرست ممکن است که سیاست‌های حکومت فعلی در مورد زنان و اقلیت‌های قومی در افغانستان را تغییر دهد. او تاکید کرد: «ما باید به‌دنبال دادگاه کیفری بین‌المللی باشیم تا افغانستان را در اولویت قرار دهد. حکم بازداشت برخی از اعضای حکومت فعلی ممکن است کمی وضعیت را تغییر دهد.» وی در ادامه افزود: «دو سال پس از تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، ما به شدت نقض مداوم و فزاینده حقوق بشر، به‌ویژه نقض حقوق زنان و دختران و عدم پاسخ موثر جامعه‌ی بین‌المللی را محکوم می‌کنیم.» قابل ذکر است که حکومت فعلی پس از تسلط دوباره‌شان بر افغانستان، به‌صورت مکرر به نقض حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان و دختران در افغانستان متهم شده است. چند روز پیش مسوول بخش زنان دیدبان حقوق بشر گفته که حکومت فعلی سیاست‌های دهه ۹۰ را در برابر زنان و دختران و اقلیت‌های قومی در افغانستان دنبال می‌کند. همچنین دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. قابل ذکر است که در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب