انستیتوت جورج تاون و موسسه تحقیقات صلح اسلو با نشر گزارشی گفته است که افغانستان با کسب کمترین امتیاز در میان ۱۷۷ کشور جهان در بخش پیشرفت و وضعیت زنان و دختران، در رتبه آخر قرار گرفته است.
انستیتوت جورج تاون برای زنان، صلح و امنیت اعلام کرد که وضعیت زنان را در ۱۷۷ کشور جهان برمبنای مشارکت، عدالت و امنیت، تحصیلات، مرگومیر مادران، شغل، خشونتهای سیستماتیک، خشونتهای جنسی بررسی کرده است.
در گزارش آمده است که یافته این تحقیق از نهادهای چون سازمان ملل متحد، بانک جهانی، موسسه نظرسنجی گالوپ جمعآوری شده است.
در گزارش آمده است که نسخه ۲۰۲۳ شاخص جهانی صلح و امنیت زنان (WPS)، شاخص ۱۷۷ کشور را از نظر وضعیت زنان، رتبهبندی کرده است.
براساس این فهرست، هیچ کشوری در شاخص WPS عملکرد کاملی ندارد و نتایج تحقیق نشان دهندهی تفاوتهای گسترده بین کشورها، مناطق و شاخصها است.
همچنین تورون ال تریگستاد، مدیر مرکز تحقیقات صلح اسلو برای جنسیت، صلح و امنیت، در یک بیانیهای مطبوعاتی گفته است: «زنان افغان هر روز بدون شغل، بدون تحصیل و خودمختاری از خواب بیدار و به زندهگیشان ادامه میدهند.»
براساس معلومات این گزارش، حکومت سرپرست پس از تسلط دوبارهشان بر افغانستان، بدترین عملکرد را با زنان افغان داشتند و وضعیت زنان در این کشور به سرعت در حال بدتر شده است.
در همین حال، النا اورتیز، مدیر تحقیقات و نویسنده اصلی این گزارش تاکید کرد: «مشارکت، عدالت و امنیت زنان فقط مسایل زنان نیست. وقتی زنان خوب کار میکنند، همه افراد جامعه خوب کار میکنند و دادههای ما بهطور تجربی آن را تایید میکند.»
در گزارش آمده است که پس از افغانستان سوریه، سومالیا، یمن، سودان، عراق افریقای مرکزی و جمهوری کنگو، بهعنوان بدترین کشور برای زنان شناخته شدهاند.
همچنین دنمارک، سویس، سویدن، فنلند، آیسلند، لوکزامبورگ، ناروی، اتریش، هالند و نیوزیلند بهعنوان کشورهای برتر در پیشرفت زنان معرفی شدهاند.
در این گزارش تحقیقی آمده است که از زمان نسل کشی رواندا در سال ۱۹۹۴، سال ۲۰۲۲ مرگبارترین سال ثبت شده برای مرگ ومیر ناشی از درگیری است و در بیشتر کشورهایی که رتبه پایین دارند، بیش از نیمی از زنان در مجاورت درگیری زندگی میکنند.
این در حالی است که چندی پیش نیز مجمع جهانی اقتصاد، افغانستان را بهعنوان بدترین مکان برای زنان در سطح جهان معرفی کرده بود.
افغانستان در حالی یکی از بدترین کشورهای جهان برای زنان شناخته میشود که پس از حاکمیت دوبارهی حکومت سرپرست، زنان و دختران از تمامی حقوق ابتدایی خود محروم شدهاند.