حکومت سرپرست پس از تسلط بر افغانستان، در حالی آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را منع کرده است که سایت خبری «سیبیاس» گزارش داده است که باوجود محرومیتها، اما برخی از دختران نوجوان و شجاع در افغانستان از پذیرش فرمانهای حکومت فعلی، «سر باز زدند» و به فراگرفتن آموزش بهصورت غیر رسمی روی آوردهاند.
این سایت خبری، به سراغ دختران دانشآموز، دانشجو و آموزگارهای رفته است که پس از روی کار آمدن حکومت فعلی، خانهنشین شدند. آنان اما میگویند که مکتبهای مخفی را به هدف مبارزه با محدودیتها و دست یافتن به ادامهی آموزش دور از چشم حکومت سرپرست، ایجاد کردهاند.
سایت خبری سیبیاس تاکید کرد: «با وجود این خطرها، بسیاری از دختران افغانستان از از دست دادن امید، خودداری کردهاند و برای ادامهی تحصیل به مکتبهای غیررسمی و دور از چشم حکومت فعلی روی آوردهاند.»
بهباور این دختران، امید آنان این است که اگر حکومت فعلی تغییر یا از طریق فشارهای بینالمللی مجبور شوند محدودیتهای خود را کاهش دهند، مکتبهای مخفیانه به آنان کمک میکند تا از طریق همتاهای بینالمللی خود قادر به قبولی در امتحانات شوند.
باید گفت که حکومت سرپرست تنها چند روز پس از گرفتن قدرت، ممنوعیتهای گستردهی را بر حقوق زنان و دختران وضع کرد. صدها هزار دختر در پی فرمانهای حکومت فعلی، امیدهای شان را از دست داده و آموزش را رها کردهاند.
دیده بان حقوق بشر، نیز در بیانیهای گفته بود که جامعهی افغانستان و آیندهی این کشور با از دست دادن بسیاری از زنان حرفهای «هرگز به طور کامل بهبود نخواهد یافت»، به ویژهی در کشوری که پیش از این با نرخ پایین سواد جوانان دستوپنجه نرم میکردند.
همچنین هم سازمان ملل متحد، حکومت فعلی را به اجرای «آپارتاید جنسیتی» با احکام، سیاستها و سیستم تبعیض نهادینه شده علیه زنان و دختران متهم میکند و افغانستان را تحت سلطهی «اسلامگرایان تندرو» به «قبرستان امیدهای مدفون شدهی دختران» میخواند.