اکلامپسی یک عارضه نادر اما جدی پره اکلامپسی است. پره اکلامپسی یک اختلال بارداری است که در آن فردی که باردار است فشارخون بالا و پروتئین در ادرار خود دارد. اکلامپسی زمانی است که فرد مبتلا به پره اکلامپسی در دوران بارداری دچار تشنج می‌شود. تشنج دوره‌هایی از لرزش، و گیجی است که در اثر فعالیت غیرطبیعی مغز ایجاد می‌شود.
اکلامپسی معمولاً بعد از هفته بیستم بارداری رخ می‌دهد. این نادر است و کمتر از سه درصد از افراد مبتلا به پره اکلامپسی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اکلامپسی می‌تواند در دوران بارداری عوارضی ایجاد کند و نیاز به مراقبت‌های پزشکی اورژانسی دارد.
تفاوت بین پره اکلامپسی و اکلامپسی چیست؟
اکلامپسی شکل شدید پره اکلامپسی است که باعث تشنج می‌شود. این یک عارضه پره اکلامپسی در نظر گرفته می‌شود، اما می‌تواند بدون علائم پره اکلامپسی اتفاق بیفتد. این تشنج‌‌ها می‌تواند باعث گیجی و بی نظمی‌شود یا زن باردار را در کما قرار دهد. در برخی موارد می‌تواند منجر به سکته مغزی یا مرگ شود. در بیشتر موارد، پره اکلامپسی قبل از اینکه به اکلامپسی تبدیل شود، مدیریت می‌شود. متخصص زنان و زایمان شما را در طول بارداری از نزدیک تحت نظر خواهد داشت و ممکن است داروهایی را تجویز کند. با هر دو حالت، تنها راه درمان این است که نوزاد خود را به دنیا بیاورید.
عوامل خطر اکلامپسی چیست؟
بزرگترین عامل خطر برای اکلامپسی پره اکلامپسی است. اکثر افراد مبتلا به پره اکلامپسی به اکلامپسی مبتلا نمی شوند. همچنین ممکن است در معرض خطر اکلامپسی باشید اگر:
شما چندقلو باردار هستید
شما یک بیماری خود ایمنی دارید.
رژیم غذایی نامناسبی دارید یا چاقی دارید بیشتر از 30 (BMI)
دیابت، فشارخون بالا یا بیماری کلیوی دارید.
شما کمتر از 17 سال یا بزرگتر از 35 سال دارید.
این اولین بارداری شماست.
سابقه خانوادگی یا شخصی پره اکلامپسی یا اکلامپسی.
علائم و علل
علائم هشدار دهنده اکلامپسی چیست؟
بسیاری از افراد قبل از تشنج ناشی از اکلامپسی علائم هشدار دهنده دارند. برخی از این نشانه‌‌ها عبارت‌اند از:
سردردهای شدید.
دشواری در تنفس.
حالت تهوع یا استفراغ.
مشکل در ادرار کردن یا عدم دفع مکرر ادرار.
درد شکم (به‌خصوص در سمت راست بالا).
تاری دید، دو برابر دیدن یا از دست‌دادن بینایی.
تورم دست‌‌ها، صورت یا مچ پا.
شایع‌‌‌ترین علائم اکلامپسی عبارت‌اند از:
تشنج.
پریشانی یا گیجی شدید.
از دست‌دادن هوشیاری.
چه چیزی باعث اکلامپسی می‌شود؟
اکلامپسی معمولاً از پره اکلامپسی ایجاد می‌شود. فشارخون بالا (ناشی از پره اکلامپسی) به رگ‌های خونی شما فشار وارد می کند. ممکن است در مغز شما تورم وجود داشته باشد که ممکن است منجر به تشنج شود.
ژنتیک و رژیم غذایی می‌تواند خطر ابتلا به اکلامپسی را افزایش دهد.
تشخیص و آزمایشات
اکلامپسی چگونه تشخیص داده می‌شود؟
متخصص زنان و زایمان شما اکلامپسی را بر اساس وجود تشنج تشخیص می‌دهد. آنها معاینه، آزمایش خون و پایش منظم فشارخون را انجام خواهند داد. آنها همچنین آزمایش ادرار را برای بررسی افزایش پروتئین در ادرار تجویز می کنند.
آزمایش خون: آزمایش خون ممکن است عوامل غیرطبیعی مانند تعداد گلوبول‌های قرمز یا تعداد پلاکت‌‌ها را نشان دهد.
آزمایش ادرار: آزمایش ادرار به طور معمول مقادیر زیادی پروتئین در ادرار شما را نشان می‌دهد.
آزمایشات کراتینین: کراتینین یک ماده زائد است که معمولاً توسط کلیه‌‌ها از خون شما فیلتر می‌شود. سطوح بالای غیر طبیعی کراتینین می‌تواند نشانه‌ی از نارسایی کلیه باشد.
پزشک جنین را زیر نظر می‌گیرد و ضربان قلب، حرکت، اندازه و سایر عوامل را از طریق سونوگرافی بررسی می‌کند تا اطمینان حاصل کند که بارداری را به خوبی تحمل می‌کند.
مدیریت و درمان
اکلامپسی چگونه درمان می‌شود؟
بهترین درمان برای اکلامپسی زایمان است. اگر جنین در هفته 37 بارداری یا بیشتر باشد، القای زایمان معمولا بهترین انتخاب است. اگر شما و جنین پایدار باشید، ممکن است هنوز زایمان طبیعی داشته باشید.
پزشک شما ممکن است داروهایی را برای اکلامپسی در دوران بارداری تجویز کند مانند:
داروهای ضد تشنج یا تزریق سولفات منیزیم برای جلوگیری از تشنج.
داروی فشارخون برای کاهش فشار خون.
کورتیکواستروئیدها برای کمک به رشد و تقویت ریه‌های جنین.
عوارض اکلامپسی چیست؟
افراد مبتلا به اکلامپسی در معرض خطر بیشتری برای موارد زیر هستند:
جدا شدن جفت.
زایمان زودرس
مشکلات لخته شدن خون
سکته.
مرده‌زایی
مرگ
پیش‌گیری
چگونه می توانم خطر ابتلا به اکلامپسی را کاهش دهم؟
دریافت درمان برای پره اکلامپسی می‌تواند خطر ابتلا به اکلامپسی را کاهش دهد. دریافت مراقبت‌های پزشکی سریع، پیروی از یک شیوه زندگی سالم نیز می‌تواند به کاهش خطر کمک کند. برخی شرایط خاص (برخی خارج از کنترل شما) می توانند شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پره اکلامپسی و اکلامپسی قرار دهند. شروع آسپرین با دوز پایین در سه ماه اول ممکن است خطر ابتلا به پره اکلامپسی را در صورت افزایش خطر کاهش دهد.
