هنر مینیاتوری سبک کمال الدین بهزاد، در یونسکو یا سازمان آموزشی، علمی و ‏فرهنگی ملل متحد به عنوان میراث فرهنگی ناملموس افغانستان ثبت شد.‏ یونسکو با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این تصمیم در بیستمین جلسه کمیته‌ی میراث‌های فرهنگی ناملموس این سازمان که روز )سه‌شنبه، ۱۸ قوس) در دهلی نو برگزار شد، اتخاذ شده ‏است.‏ بر اساس اعلامیه‌ی یونسکو، سبک مینیاتور بهزاد همچنان یک سنت زنده است که از طریق موسسات هنری، کارگاه‌ها و مراکز فرهنگی در سراسر افغانستان آموزش داده شده و تمرین می‌شود. یونسکو در ادامه تاکید کرده است که این تعامل مستمر، ضامن حفظ تکنیک‌ها، نمادگرایی و زیبایی‌شناسی تاریخی این هنر است. سفارت افغانستان در فرانسه که نمایندگی این کشور را در یونسکو نیز بر عهده دارد، در حساب کاربری فیس‌بوک خود نوشته است که این دستاورد مهم فرهنگی نتیجه‌ی تلاش مشترک نمایندگی دایمی افغانستان در یونسکو، هنرمندان، استادان، پژوهشگران و جوامع هنری کشور است. این سفارت‌خانه از سوی نمایندگان منصوب دولت پیشین اداره می‌شود. تاریخ مینیاتور در منطقه با نام کمال‌الدین بهزاد، برجسته‌ترین هنرمند این عرصه، گره خورده است؛ هنرمندی که در هرات زاده شد و شماری از ماندگارترین آثارش را نیز در همین شهر خلق کرد. کمال‌الدین بهزاد نقاش سده‌های نهم و دهم هجری از برجسته‌ترین نگارگران تاریخ هنر و چهره‌ای اثرگذار در مکتب هرات و سپس مکتب تبریز بود. همچنین نوید مشعوف، استاد پیشین دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه هرات از ‏این تصمیم یونسکو استقبال کرده و گفته است: «بیش از یک‌ونیم سال ‏تلاش پیگیر، امیدهای پنهان و استواری و … امروز ثمره‌‌ی همه‌ی آن‌ها را ‏در دستان‌مان داریم. توانستیم، به‌صورت انفرادی و با اتکا به عشق و ‏باور، این افتخار بزرگ را برای میهن عزیزمان به دست آوریم‎.‌‏»‏ یونسکو گفته است که هنرمندان متعددی از طرح و سبک آثار کمال‌الدین بهزاد الهام گرفته و از آن به‌عنوان الگوی اصلی خود استفاده می‌کنند. او در نقاشی مینیاتور نوآور و دارای سبک یگانه بود و استعداد و نبوغ او در زمانش همگان را شگفت زده کرد.

جنبش شنبه‌های ارغوانی اعلام کرده است که از زمان تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، سیاست‌های تبعیض‌آمیز زبانی و سیستماتیک علیه فارسی‌زبانان به شدت افزایش یافته است. این جنبش امروز (شنبه، ۳۱ سنبله) در نامه‌ای اقدامات حکومت فعلی علیه زبان و ادبیات را به عنوان «آپارتاید زبانی» توصیف کرده و از جامعه‌ی جهانی خواسته که علیه سیاست‌های حکومت سرپرست در افغانستان وارد عمل شوند. جنبش شنبه‌های ارغوانی در این نامه به طور خاص بر سرکوب زبان و فرهنگ فارسی در افغانستان اشاره کرده و از سازمان‌های بین‌المللی خواسته است که برای جلوگیری از نابودی این میراث فرهنگی، اقداماتی فوری انجام دهند. در ادامه آمده است که اقدامات سرکوبگرانه حکومت فعلی شامل حذف زبان فارسی از مکاتبات رسمی دولتی، تحمیل واژه‌های پشتو به جای فارسی و ممنوعیت استفاده از واژه‌های فارسی در ادارات دولتی است. در نامه آمده است که سیاست‌های حکومت سرپرست نه تنها نقض حقوق بشر است، بلکه به بحران اجتماعی و فرهنگی در افغانستان منجر شده است. جنبش شنبه‌های ارغوانی تاکید کرد که سرکوب زبان فارسی و فعالان فرهنگی، تعطیلی رسانه‌ها و تهدید نویسندگان و تولیدکنندگان محتوای فارسی از دیگر سیاست‌های حکومت فعلی است. این جنبش می‌گوید که سرکوب زبان فارسی، بستر نارضایتی‌های اجتماعی و منازعات قومی و زبانی را فراهم کرده و تنش‌های داخلی را افزایش خواهد داد. همچنین در این نامه، از سازمان ملل، یونسکو و عفو بین‌الملل درخواست شده است تا در برابر این آپارتاید زبانی واکنش نشان داده و از حقوق زبانی و فرهنگی فارسی‌زبانان در افغانستان حمایت کنند. در ادامه تاکید شده است: «متأسفانه کشورهای که خود را میراث‌دار زبان فارسی/دری، تاریخ و تمدن آن می‌دانند، از جمله ایران، ترکیه، تاجیکستان و کشورهای فارسیزبان آسیای میانه، در برابر آپارتاید زبانی و فرهنگی حکومت سرپرست علیه زبان فارسی و تخریب آثار فرهنگی آن در افغانستان سکوت کرده‌اند.» در نامه آمده است: «ما از این کشورها می‌خواهیم تا به سکوت غیرقابل توجیه‌شان پایان دهند و نقش فعال در حفاظت از میراث فرهنگی مشترک و زبان فارسی ایفا نما یند. جنبش شنبه‌های ارغوانی از رسانه‌های داخلی و بین‌المللی درخواست کرده است که صدای سرکوب‌شدگان را به گوش جهان برسانند و از نویسندگان، هنرمندان و شاعران فارسی‌زبان خواسته شده تا از تلاش‌های فارسی‌زبانان افغانستان برای حفظ زبان و فرهنگ‌شان حمایت کنند. قابل ذکر است که حکومت فعلی از زمان تسلط‌‌ بر کشور، کلمات فارسی را از مکاتبات دولتی، تابلوهای دانشگاه‌ها و برخی از مراکز دیگر حذف کرده است.