انسانها به عنوان موجوداتی اجتماعی دارای یک سری نیازهای بنیادی و فطری هستند. داشتن یک رابطهی عاطفی بخشی از این نیازهاست. در حقیقت انسان فطرتا به دنبال برقراری ارتباط است زیرا تنهایی و انزوا به مدت طولانی در او منجر به خلق احساسات منفی میشود. بخشی از تلاش ما در زندگی صرف جستوجوی روابط خصوصی میشود به ویژه پیدا کردن یک شریک عاطفی مناسب؛ اما شاید کمتر پیش آمده باشد که در پی شناخت ویژگیهای یک شریک عاطفی خوب باشیم. انتخاب شریک عاطفی که بتوانید روزهای خوبی را در کنار او سپری کنید به ویژگیهای مثبت او بستگی دارد که متاسفانه اغلب مردم بدون توجه به این موضوع، وارد روابط عاطفی نامناسبی میشوند که یا به ضرر هر دو طرف رابطه تمام میشود یا اینکه یکی از طرفین با چالشهای جدی مواجه شده و آسیب میبیند. حقیقت همین است که انتخاب شریک عاطفی سختتر از آن چیزی است که در ذهن دارید، اگر از ویژگیهای شریک عاطفی که خوب است، مطلع نباشند. ممکن بگویید تاکنون به این ویژگیها فکر کرده اید و بلافاصله لیستی از خصوصات فردی شریک عاطفیتان را ارائه دهید. اما در اکثر مواقع این ویژگیها به قدری عمومی و ناواضح هستند که اگر از خودتان خواسته شود که در توضیحش چیزی بگویید، سکوت میکنید و یا توضیح قناعت بخشی ارائه نمیدهید. ممکن تلخ اما حقیقت این است که اکثر انسانها زمانی به درک نسبی از رابطه، ویژگیهای فردی و حتی خواستههای خود دست پیدا میکنند که چند رابطهی ناموفقی را سپری کرده باشند، آسیب دیده باشند و یا به فرد یا افرادی خواسته یا ناخواسته آسیب زده باشند. با این حال، ما در این مطلب به مهمترین ویژگیهای یک شریک عاطفی خوب میپردازیم. شناخت این ویژگیها به انتخاب صحیح شریک عاطفی و افزایش سطح رضایت از روابط، کمک بسیار مهمی میکند. یک شریک عاطفی شما را در همه موقعیتها درک میکند. وارد شدن به یک رابطه عاطفی به معنای تعطیل شدن کار، ورزش، تفریح، درس و به طور کلی تعطیل شدن زندگی فعلی نیست. متاسفانه کم نیستند تعداد کسانی که به این موضوع توجه نداشته و شریک عاطفی خود را درک نمیکنند. چنین کسانی توقع دارند مخاطبشان تحت هر شرایطی و هر لحظهای که آنها اراده کنند؛ گوش به فرمانشان باشند. بدون شک چنین روابط عاطفی؛ موفق، لذت بخش و پایدار نیستند. امکان پذیر بودن فراموش کردن مادیات به طور کلی؛ یک دروغ بزرگ است و در شرایط امروزی که در آن زندگی میکنیم، نشدنی است. پول و مادیات هم به اندازه خودشان بر زندگی و روابط عاطفی تاثیرگذار هستند، ولی نباید در توجه کردن به آنها افراطی برخورد کرد. یک شریک عاطفی خوب انتظار فراهم کردن شرایطی بسیار متفاوتتر از آنچه که در آن قرار دارید را از شما ندارد. البته فراموش نکنید توجه به مادیات و فراهم کردن شرایط مالی جدید در رابطه مختص خانمها نیست، بلکه بسیاری از آقایان هم انتظاراتی را از پارتنر خود دارند و به همین علت در کمترین زمان ممکن به روابطی که شکل داده اند ولی مطابق با نظرشان نیست، پایان میدهند. یک شریک عاطفی خوب در غم و شادی شما شریک است و شما را در اوج مشکلات و چالشهای زندگی تنها نمیگذارد. شروع و برقراری یک رابطه عاطفی به معنای فراهم شدن شرایط جهت خوش گذارنی نیست، زمانی که اسم رابطه عاطفی را بر معاشرتهای خود با یک فرد خاص میگذارید باید به فکر توجه به همه جوانب آن نیز باشید. بهتر است بدانید وجود ذرهای حسادت، نه سوءظن در رابطه نشان دهنده علاقه طرفین آن به یکدیگر است. در غیر این صورت بیتفاوت بودن افراد نسبت به یکدیگر؛ شیرینی رابطه را از بین میبرد. متاسفانه کم نیستند تعداد کسانی که به این حسادت کوچک و شیرین، پر و بال داده و آن را تبدیل به یک مشکل بزرگ میکنند. یک شریک عاطفی خوب نه تنها حسادت را مشکل ساز نمیکند، بلکه زمینه ایجاد چنین مشکلی را نیز با رفتارها و کارهای اشتباه فراهم نخواهد کرد. ابراز احساسات به موقع نیازمند تقویت هوش عاطفی یا هیجانی است و اتفاقا برای پیشرفت در زندگی و پایداری روابط مختلف اعم از عاطفی، کاری، اجتماعی، دوستانه و غیره ضروری محسوب میشود. یک شریک عاطفی خوب احساسات خود و مخاطبش را به خوبی میشناسد و با کنترل احساسات و ابراز به موقع، سنجیده و به اندازه آنها باعث رفع نیازهای عاطفی مخاطب و در نتیجه پایداری رابطه میشود. بدون شک هر فردی در طول زندگی بارها و بارها در موقعیتهایی قرار میگیرد که باعث ناراحتی، عصبانیت، به هم خوردن نظم زندگی میشوند. هر یک از ما در این شرایط به همدلی دیگران نیاز داریم و با بودن اطرافیانمان در کنار خود، حس بهتری پیدا میکنیم. شریک عاطفی خوب میداند در چه شرایطی باید با پارتنر خود همدلی کند و او را تنها نگذارد. استقلال فکری یکی از موارد مهمی است که برای پیشرفت در زندگی شخصی یا به عبارتی زندگی فردی، ضروری محسوب میشود و یک شریک عاطفی خوب باید بتواند به موقع و به تنهایی فکر کند، به دیگران وابسته نباشد و رابطه را به خاطر وابستگی فکری به دیگران، دچار چالش نکند. وارد شدن به یک رابطه عاطفی و حفظ آن نیازمند درک یکسری شرایط است. یک شریک عاطفی خوب نباید با بهانه جویی انتظار داشته باشد مخاطب او از زندگی قبلیاش به طور کلی فاصله بگیرد. از طرفی باید درک کند که شکل گیری رابطه عاطفی باعث به وجود آمدن یکسری شرایط جدید در زندگی میشود. بنابراین، باید حد تعادل را رعایت کرده و هم به کارهای فردی خود و پارتنرش و هم به شرایط رابطه مشترک، توجه داشته باشد.
برچسب: معاشرت
نویسنده: مهدی مظفری زنگ خطر به صدا درآمده است! صوت نگرانکنندهای که از اُفت تحصیلی دانشآموزان در سراسر جهان سر برآورده، گوشِ جهانیان را کر کرده است. نتایج معروفترین آزمون سنجش توانمندی دانشآموزان، یعنی برنامهی بینالمللی ارزیابی دانشآموزان (پیآیاساِی)، نشان از اُفت تدریجی و نگرانکنندهی عملکرد تحصیلی دانشآموزان در طی چند سال گذشته دارد. آخرین گزارش برنامه سنجش بینالمللی دانشآموزان (PISA) در سال ۲۰۲۲م اذعان میکند که «هیچ کشوری در چند سال اخیر(حدودا ۱۵سال اخیر) در هیچ یک از دروس، روند رو به رشدی را تجربه نکرده و بسیاری از کشورها در حداقل یک درس با اُفت عملکرد مواجه بودهاند.» حتی در کشورهایی با سابقه عملکرد تحصیلی درخشان مانند فنلاند، سوئد و کره جنوبی، نمرات (پیآیاسای) در یکی یا چند درس در سالهای اخیر رو به کاهش بوده است. در ابتدا، همگان گمان میکردند همهگیری کرونا و شرایط نامطلوب آموزش در آن دوره، مقصر اصلی این اُفت بیسابقه بوده است. اما تحقیقات اخیر، پرده از راز دیگری برداشت. گویی این اُفت تحصیلی، ریشهای عمیقتر از بحران کرونا دارد و ازخیلی وقت پیش آغاز شده بود. اما چه چیزی میتواند عامل این اُفت فاجعهبار باشد؟ (پیآیاساِی) و تحقیقیاتی دیگر، در آخرین گزارش خود، انگشت اتهام را به سوی موبایلها نشانه میرود و آنها را مقصر اصلی این داستان غمانگیز معرفی میکند. علاوه بر (PISA)، گزارشات پژوهشهای دیگر نشان میدهد که گوشیهای همراه در مدارس، سلاحهای حواسپرتیِ جمعی هستند. طبق یافتههای پژوهشی، دانشآموزانی که مشغول گوشیهایشان هستند کمتر یادداشت برمیدارند و کمتر مطالب کلاس در خاطرشان میماند، «رفتوآمد» بین رسانههای اجتماعی و تکالیف درسی با معدل پایین ارتباط مستقیم دارد، دانشآموزانی که در کلاسها زیاد پیام متنی میفرستند در آزمونها ضعیفتر عمل میکنند و دانشآموزانی که در روند آزمایشها تلفنهای همراهشان را تحویل میدهند در آزمونها نمرات بهتری میگیرند. همانطور که هایتِ روانشناس در آتلانتیک نوشته است، صرف حضور یک گوشی هوشمند در دیدرس ما باعث میشود تمام تمرکزمان معطوف آن شود. حتی گوشی قفلشده در جیبمان یا روی میز کارمان بیصدا فریاد میزند و حواس تکهپاره و پخشوپلای ما را به سوی خود میکشد. در ده سال اخیر، جهانِ برخط آزمایشی گسترده بر روی ذهن ما، و به ویژه بر روی ذهن نوجوانان، اجرا کرده است. حواس نوجوانان بهراحتی پرت میشود و به قضاوت همسالان خود شدیداً حساساند. اکنون، نتایج حاصل از یک دهه تحقیقات مشاهدهای بهکرات نشان داده است که بین استفاده از گوشی همراه و رضایت از زندگی، احساس شادمانی، توجه به تکالیف مکتب، یادسپاری درسها، یادداشتبرداری در کلاس، رفتوآمد بین چند کار و پیشرفت دانشآموزان رابطهٔ معکوس وجود دارد. هرچه «وابستگی به دستگاه» بیشتر باشد، هزینههای شناختی و احساسی فرد هم بیشتر میشود. بنابر این، گوشیهای همراه، این یارِ غارِ همیشگیِ نوجوانان و دانشآموزان، ظاهراً تبدیل به خنجری شدهاند که بر پیکرِ تحصیل و دانش و موفقیت فرود میآیند. گویی این ابزارهایِ بهظاهر مفید، تمرکز و قدرت یادگیری دانشآموزان را بلعیدهاند و آنها را از مسیرِ علم و دانش دور میکنند. اما چرا موبایلها تا این حد مخرب هستند؟ حواسپرتی: اعلانها، پیامها، بازیها و شبکههای اجتماعی، دائماً ذهنِ دانشآموز را به خود مشغول میکنند و مانع از تمرکزِ او بر روی درس و مطالعه میشوند. وابستگی: وابستگیِ افراطی به موبایل (که بیشتر نوجوانان این وابستگی را دارند)، باعث میشود دانشآموزان از فعالیتهایِ مفید و ضروریِ دیگر، مانند مطالعه، ورزش و معاشرت با دوستان و خانواده، غافل شوند. خوابِ آشفته: استفاده از موبایل قبل از خواب، باعث اختلال در ترشح هورمون ملاتونین و در نتیجه، خوابِ آشفته و بیکیفیت میشود. خوابِ آشفته نیز، تمرکز و قدرت یادگیری را به شدت تحتالشعاع قرار میدهد. چه باید کرد؟ مسئولیتِ حل این معضل، بر عهدهی همگان است. از خانوادهها گرفته تا مکاتب و دولتها، همه باید دست به دست هم داده و برای نجاتِ نسلِ آینده از چنگالِ موبایلها تلاش کنند. خانوادهها: باید با فرزندان خود در مورد مضراتِ استفادهی بیرویه از موبایل صحبت کنند و برای آنها قوانینی در این زمینه وضع کنند. همچنین، باید آنها را به انجامِ فعالیتهایِ جایگزین، مانند مطالعه، ورزش و بازیهایی با اندک مضرات، تشویق کنند. مکاتب: باید استفاده از موبایل در طولِ ساعاتِ درسی را به طورِ کامل ممنوع کنند و برای دانشآموزان، برنامههایِ آموزشیِ جذاب و پویایی ارائه دهند تا آنها را از موبایل دور نگه دارند. برخی روانشناسان از جمله آقایان هایت و توئنگی پس از بررسیهای خود پیشنهاد کردهاند که گوشیهای همراه را بهطور کامل در مدارس ممنوع کنند. گزارشات (PISA) و دیگر تحقیقات و تحلیل این گزارشها نیز نشان میدهد که این سیاست، سیاست خوب و مؤثری به نظر میرسد. دولتها: عرصه سیاست و حکومت نیز میباید به نوبه خود در تقلیل تأثیرات مضر موبایل بر آموزش سهم بگیرند. حکومت باید با وضعِ قوانینِ سختگیرانه، جلویِ تبلیغاتِ فریبندهیِ شرکتهایِ تولیدکنندهی موبایل را بگیرند و همچنین، برنامههایِ آموزشیِ جامعی در حوزه کمترسازی تأثیرات مضر موبایل برای دانشآموزان و خانوادهها ارائه دهند.