«دیسمنوره» اصطلاح پزشکی برای دردهای قاعدگی است. این درد به دلیل انقباض رحم برای ریزش پوشش داخلی آن ایجاد می‌شود. معمولاً درد درست قبل از شروع پریود آغاز شده و پس از چند روز کاهش می‌یابد. دیسمنوره به دو نوع اولیه و ثانویه تقسیم می‌شود. دیسمنوره اولیه به دردهای مکرر و بدون دلیل پزشکی مشخص گفته می‌شود، در حالی که دیسمنوره ثانویه ناشی از بیماری‌هایی مانند آندومتریوز است. گرفتگی‌های خفیف تا متوسط در قاعدگی طبیعی است، اما برخی افراد درد شدیدی تجربه می‌کنند که زندگی روزمره‌شان را مختل می‌کند و مانع انجام فعالیت‌های روزانه می‌شود. خوشبختانه داروها و روش‌های درمانی مختلفی برای کاهش این دردها وجود دارد. انواع دیسمنوره: - دیسمنوره اولیه: این نوع به گرفتگی‌هایی گفته می‌شود که در هر دوره قاعدگی رخ می‌دهد بدون آنکه دلیل پزشکی خاصی داشته باشد. درد معمولاً یک یا دو روز قبل از شروع پریود یا همزمان با آغاز خونریزی شروع می‌شود و ممکن است در ناحیه پایین شکم، کمر یا ران احساس شود. شدت درد از خفیف تا شدید متغیر است و معمولاً ظرف دو تا سه روز بهبود می‌یابد. این نوع دیسمنوره شایع‌ترین نوع است. دیسمنوره ثانویه  اگر پریودهای دردناکی دارید که به دلیل یک بیماری یا عفونت در اندام‌های تولیدمثل شما ایجاد شده‌اند، این حالت دیسمنوره ثانویه نامیده می‌شود. درد در دیسمنوره ثانویه معمولاً زودتر از چرخه قاعدگی شروع می‌شود و طولانی‌تر از گرفتگی‌های معمول قاعدگی ادامه دارد. به‌عنوان مثال، ممکن است چند روز قبل از پریود گرفتگی عضلات را تجربه کنید و درد تا پایان خونریزی ادامه داشته باشد. این نوع دیسمنوره کمتر شایع است. آیا داشتن دیسمنوره طبیعی است؟  داشتن مقداری درد در دوران قاعدگی طبیعی است. تقریباً ۶۰٪ زنان در طول پریود خود گرفتگی‌های خفیف دارند. حدود ۵٪ تا ۱۵٪ از افراد درد پریودشان آنقدر شدید است که بر فعالیت‌های روزانه‌شان تأثیر می‌گذارد. با این حال، ممکن است این آمار بیشتر باشد، چون بسیاری از افراد درد قاعدگی خود را گزارش نمی‌کنند. علت اصلی قاعدگی‌های دردناک چیست؟  گرفتگی‌های قاعدگی زمانی رخ می‌دهد که ماده‌ای شیمیایی به نام پروستاگلاندین باعث انقباض رحم می‌شود. در طول قاعدگی، سطح پروستاگلاندین افزایش می‌یابد، بنابراین رحم با شدت بیشتری منقبض می‌شود و این همان گرفتگی و ناراحتی است که احساس می‌کنید. این انقباضات به ریزش پوشش رحم کمک می‌کند که به صورت خون و بافت از واژن خارج می‌شود. سطح پروستاگلاندین درست قبل از شروع قاعدگی بالا می‌رود و پس از آغاز قاعدگی کاهش می‌یابد، به همین دلیل گرفتگی پس از چند روز کاهش پیدا می‌کند. چرا گرفتگی‌های قاعدگی بسیار دردناک هستند؟  احساس درد ناشی از سفت و شل شدن عضلات رحم است. رحم برای ریزش پوشش خود منقبض می‌شود. متخصصان به‌طور دقیق نمی‌دانند چرا برخی افراد درد بیشتری دارند، اما احتمال می‌دهند که سطح پروستاگلاندین در بدن آنها بالاتر باشد. همچنین ممکن است هیچ توضیح روشنی وجود نداشته باشد و این تفاوت به ویژگی‌های فردی بدن هر شخص بستگی داشته باشد. علائم گرفتگی‌های دردناک قاعدگی چیست؟  اگر قاعدگی دردناکی دارید، ممکن است این علائم را تجربه کنید: - درد ضربان‌دار و شدید در شکم - احساس فشار در ناحیه شکم - درد در باسن، کمر و قسمت داخلی ران - علائم همراه دیگر مانند حالت تهوع، سرگیجه و سردرد معمولاً درد ۲۴ تا ۴۸ ساعت قبل از شروع پریود آغاز می‌شود و ظرف ۴۸ ساعت پس از شروع خونریزی کاهش می‌یابد.  دیسمنوره ثانویه چگونه باعث گرفتگی‌های قاعدگی می‌شود؟  درد قاعدگی در دیسمنوره ثانویه ناشی از بیماری‌هایی است که اندام‌های تولید مثل را تحت تأثیر قرار می‌دهند. برخی از این بیماری‌ها عبارتند از: - اندومتریوز: وضعیتی که در آن بافت پوششی رحم (آندومتر) خارج از رحم رشد می‌کند. این بافت‌ها در طول پریود خونریزی می‌کنند و باعث تورم، ایجاد جای زخم و درد می‌شوند. - آدنومیوز: حالتی که پوشش رحم به داخل عضله رحم نفوذ می‌کند، که موجب بزرگ‌تر شدن رحم، خونریزی غیرطبیعی و درد می‌شود. - فیبروم: تومورهای غیرسرطانی که می‌توانند داخل، خارج یا در دیواره‌های رحم رشد کنند و باعث درد و ناراحتی شوند. چه کسانی بیشتر در معرض دیسمنوره قرار دارند؟  احتمال ابتلا به دیسمنوره در افرادی که شرایط زیر را دارند، بیشتر است: - شروع قاعدگی قبل از ۱۲ سالگی - سن کمتر از ۲۰ سال - دوره‌های قاعدگی سنگین یا طولانی‌تر از ۷ روز - سیگار کشیدن - داشتن سابقه دیسمنوره در خانواده این عوامل می‌توانند ریسک دردهای شدید قاعدگی را افزایش دهند و نیاز به مراقبت و پیگیری پزشکی دارند. آیا دوره‌های دردناک می‌توانند عوارضی داشته باشند؟  گرفتگی‌های قاعدگی معمولاً خودشان عوارض جدی ایجاد نمی‌کنند، اما می‌توانند زندگی روزمره را مختل کنند و کیفیت زندگی را پایین بیاورند. با این حال، اگر درد قاعدگی ناشی از یک بیماری زمینه‌ای مانند اندومتریوز یا بیماری التهابی لگن باشد، ممکن است عوارضی مثل ناباروری یا بارداری خارج رحمی رخ دهد. به همین دلیل مهم است که در صورت درد شدید و مداوم به پزشک مراجعه کنید تا علت اصلی درد بررسی و درمان مناسب آغاز شود. چگونه دیسمنوره تشخیص داده می‌شود؟  پزشک ابتدا سابقه پزشکی شما را می‌گیرد و معاینه فیزیکی و لگنی انجام می‌دهد. اگر لازم باشد، آزمایش‌های بیشتری برای تشخیص دقیق‌تر تجویز می‌شود که ممکن است شامل سونوگرافی، ام‌آر‌آی یا لاپاراسکوپی باشد تا وجود بیماری‌های زمینه‌ای بررسی شود. دیسمنوره چگونه درمان می‌شود؟  درمان دیسمنوره بستگی به موارد زیر دارد: - سن و وضعیت کلی سلامت شما - شدت و نوع دیسمنوره (اولیه یا ثانویه) - علت زمینه‌ای بیماری درمان‌ها ممکن است شامل داروهای ضد درد، هورمونی، تغییر سبک زندگی و در موارد خاص، درمان بیماری‌های زمینه‌ای باشد که پزشک تشخیص می‌دهد. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

آب‌مروارید یک ناحیه کدر در عدسی چشم شما (بخش شفاف چشم که به تمرکز نور کمک می کند) است. آب‌مروارید با افزایش سن بسیار شایع  می‌شود. در واقع، بیش از نیمی از آمریکایی‌های 80 ساله یا بالاتر یا آب‌مروارید دارند یا برای خلاص شدن از شر آب‌مروارید تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اند. در ابتدا ممکن است متوجه کاتاراکت نشوید. اما با گذشت زمان، آب‌مروارید می تواند دید شما را تار، مه آلود یا کم رنگ کند. ممکن است در خواندن یا انجام سایر فعالیت‌های روزمره مشکل داشته باشید. با گذشت زمان، آب‌مروارید می تواند منجر به کاهش بینایی شود. خبر خوب این است که جراحی می تواند آب‌مروارید را از بین ببرد. جراحی آب‌مروارید بی خطر است و مشکلات بینایی ناشی از آب‌مروارید را اصلاح می‌کند. انواع آب‌مروارید چیست؟ بیشتر آب‌مرواریدها به سن مربوط می شوند؛  به دلیل تغییرات طبیعی در چشمان شما با افزایش سن رخ می دهد. اما ممکن است به دلایل دیگری مانند پس از آسیب چشم یا پس از جراحی برای مشکل چشمی دیگر (مانند گلوکوم) به آب‌مروارید مبتلا شوید. مهم نیست که چه نوع آب‌مروارید دارید، برای درمان آن به جراحی نیاز خواهید داشت. علائم آب‌مروارید چیست؟ ممکن است در ابتدا، زمانی که آب‌مروارید خفیف است، هیچ علامتی نداشته باشید. اما با رشد آن، آب‌مروارید می تواند تغییراتی در بینایی شما ایجاد کند. برای مثال، ممکن است متوجه شوید که: یک هاله در اطراف چراغ ها می‌بینید دو برابر می بینید (گاهی اوقات با بزرگتر شدن آب‌مروارید این مشکل از بین می رود؛ دیدی که ابری، تار، مه آلود یا فیلمی است؛ تغییر در نحوه مشاهده رنگ (رنگ ها ممکن است محو شده یا واضح به نظر نرسند)؛ حساسیت به نور شدید خورشید، چراغ های جلو یا لامپ‌ها؛ تابش خیره کننده، از جمله هاله یا رگه‌های که در اطراف نور ایجاد می شود. مشکل دید در شب. تغییرات در نسخه بینایی شما، از جمله نزدیک‌بینی که بدتر می‌شود. برای خواندن به نور روشن تری نیاز دارید. آیا آب‌مروارید دردناک است؟ آب‌مروارید معمولاً درد ندارد، اما می‌تواند با حساس تر کردن چشمان شما به نور باعث ناراحتی شود. چه چیزی باعث آب‌مروارید می‌شود؟ علت اصلی آب‌مروارید، تجزیه تدریجی پروتئین‌های عدسی شما است. با این حال، برخی از عوامل ژنتیکی و محیطی می‌توانند خطر ابتلا به آن را در سنین پایین‌تر در مقایسه با دیگران افزایش دهند. عوامل خطر آب‌مروارید چیست؟ عوامل خطر برای تشکیل آب‌مروارید به سه گروه اصلی تقسیم می شوند: محیطی، پزشکی و ژنتیکی. عوامل خطرزای محیطی عوامل خطرزای محیطی آنهای هستند که در دنیای اطراف خود با آنها مواجه می‌شوید. آنها گاهی اوقات مواد سمی هستند که شماآنرا تنفس می کنید یا می بلعید. عوامل محیطی مضر هستند زیرا میزان رادیکال های آزاد را در بدن شما افزایش می دهند. این‌ها مولکول‌های ناپایداری هستند که به سلول‌های سالم آسیب می‌رسانند. رادیکال‌های آزاد، با آسیب رساندن به سلول‌های عدسی چشم، می‌توانند منجر به تشکیل آب‌مروارید شوند. عوامل خطرزای محیطی عبارت اند از: آلودگی هوا؛ دود تنباکو؛ الکل؛ مواد شیمیایی صنعتی؛ آفت کش‌ها قرار گرفتن طولانی مدت در معرض اشعه ماوراء بنفش خورشید؛ سابقه پرتودرمانی در قسمت بالایی بدن شما. محدود کردن قرار گرفتن در معرض محیطی ممکن است تشکیل آب‌مروارید را کند کند. عوامل خطر پزشکی عوامل خطر پزشکی که می‌توانند خطر ابتلا به آب‌مروارید را افزایش دهند عبارتند از: ابتلا به دیابت یا قند خون بالا؛ انجام برخی جراحی های چشم، مانند گلوکوم؛ استفاده از کورتیکواستروئیدها برای درمان برخی شرایط پزشکی (مانند آرتریت روماتوئید)؛ داشتن بیماری های چشمی خاص، مانند پیگمانتوزای شبکیه یا یووئیت. عوامل خطر ژنتیکی سابقه خانوادگی آب‌مروارید خطر ابتلا به آن را افزایش می‌دهد. برخی جهش‌های ژنتیکی منجر به آب‌مروارید مادرزادی می‌شوند (که در بدو تولد وجود دارد). وقتی صحبت از آب‌مروارید مرتبط با افزایش سن می‌شود، جهش‌های ژنتیکی ممکن است لنز شما را در برابر آسیب‌های ناشی از عوامل خطر محیطی آسیب پذیرتر کند. بنابراین، در حالی که نمی توانید خطر ژنتیکی خود را تغییر دهید، دانستن سابقه خانوادگی و به اشتراک‌گذاری آن با پزشک تان کمک می‌کند. تشخیص و آزمایشات آب‌مروارید چگونه تشخیص داده می‌شود؟ پزشکان چشم و اپتومتریست ها آب‌مروارید را از طریق یک معاینه جامع چشم تشخیص می دهند. پزشک چشمان شما را از نزدیک بررسی می‌کند تا علائم آب‌مروارید را جستجو کند و شدت آن را ارزیابی کند. پزشک شما همچنین از شما در مورد بینایی، سابقه پزشکی و اینکه آیا در انجام کارهای روزمره مشکل دارید، می پرسد. آزمایشاتی برای تشخیص آب‌مروارید تست‌های خاصی که ممکن است داشته باشید عبارت اند از: اندازه‌گیری قدرت بینایی معاینه شبکیه معاینه‌ی میکروسکوپیک چشم (اسلیت لمپ) نویسنده: داکتر معصومه پارسا