برچسب: رحم

24 ساعت قبل - 42 بازدید

تعداد کمی از زنان ممکن است بدانند آندومتر چیست. آندومتر بافت داخل رحم است که از بدن زن در طول دوره‌های قاعدگی جدا شده و می‌ریزد. هنگامی که بافتی شبیه به پوشش داخلی رحم در مکان‌هایی که نباید رشد می‌کند به نام آندومتریوز و آدنومیوز یاد می‌شود، می‌توانید شرایط مشابه اما جداگانه‌ای به نام آندومتریوز و آدنومیوز داشته باشید. آن‌ها قسمت‌های مختلف بدن زن را تحت تاثیر قرار می‌دهند، علائم مشترکی دارند اما ممکن است به درمان‌های متفاوتی نیاز داشته باشند. از سویی شما می‌توانید هر دوی این مشکلات را همزمان داشته باشید. خبر بد اینکه متاسفانه پزشکان دقیقاً نمی‌دانند چه چیزی باعث بوجود آمدن آن‌ها می‌شود. آندومتریوز چیست؟ آندومتریوز جزو آن دسته از بیماری‌هایی است که علت اصلی آن شناخته شده نیست و در واقع یک بافت به نام آندومتر در داخل حفره رحم است که جنین بر روی آن رشد می‌کند و در هر قاعدگی تخریب شده و با اتمام خونریزی مجدداً رشد می‌کند. بافت آستر رحم در بیماران آندومتریوز به‌طور نابجا در نقاط مختلف لگن و شکم کاشته می‌شود و رشد می‌کند. در حقیقت هنگامی که یک زن به آندومتریوز مبتلا می‌شود، تکه‌های میکروسکوپی این بافت روی اندام‌های دیگر مانند تخمدان‌ها، دیواره خارجی رحم، لوله‌های فالوپ، رباط‌هایی که از رحم حمایت می‌کنند، فضای بین رحم و راست روده و فضای بین رحم و مثانه در موارد نادر، ممکن است در سایر نقاط بدن نیز پیدا شوند. انواع آندومتریوز ۱- آندومتریوز سطحی عمدتاً در صفاق لگن یافت می‌شود. ۲- آندومتریوز تخمدان کیستیک (آندومتریوما) که در تخمدان‌ها یافت می‌شود. ۳- آندومتریوز عمیق در سپتوم راست واژن، مثانه و روده یافت می‌شود. ۴- در موارد نادر، آندومتریوز در خارج از لگن نیز یافت شده است. علائم بیماری آندومتریوز مهمترین علامت اولیه بیماری آندومتریوز درد لگن است که اغلب با دوره‌های قاعدگی همراه است. این درد ممکن است با گذشت زمان افزایش یابد. در موارد نادری برخی از افراد مبتلا به آندومتریوز هیچ علائمی ندارند. از دیگر علائم و نشانه‌های شایع اندومتریوز می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: دوره‌های قاعدگی دردناک: درد و گرفتگی لگن ممکن است قبل از قاعدگی شروع شده و تا چندین روز بعد از آن ادامه یابد. همچنین ممکن است احساس درد در ناحیه کمر و شکم نیز داشته باشید. درد هنگام رابطه جنسی: با وجود آندومتریوز، بروز درد در طول یا بعد از رابطه جنسی شایع است. درد هنگام اجابت مزاج یا ادرار کردن (علائم آندومتریوز مثانه): اغلب این علائم را در دوران قاعدگی تجربه می‌کنید. خونریزی بیش‌ از حد در دوران قاعدگی: ممکن است حتی خونریزی بین قاعدگی را به‌ صورت لکه‌بینی تجربه کنید (از علائم سرطان آندومتریوز). ناباروری: گاهی اوقات آندومتریوز در افرادی‌که به دنبال درمان ناباروری هستند، عامل اصلی تشخیص داده می‌شود. البته ممکن است علائم خستگی، اسهال، یبوست، نفخ یا حالت تهوع را نیز تجربه کنید (به ویژه در دوران قاعدگی). معمولا این‌ها علائم عود آندومتریوز در نظر گرفته می‌شوند. توصیه می‌کنیم علائم اندومتریوز را نادیده نگیرید چرا که با گذشت زمان مطمئنا شدت عوارض آن افزایش پیدا خواهد کرد. متاسفانه علائم آندومتریوز گاهی اوقات با علائم سایر شرایطی که می‌توانند باعث درد لگن شوند، مانند بیماری التهابی لگن (PID) یا کیست تخمدان اشتباه گرفته می‌شوند. حتی ممکن است این بیماری با سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) اشتباه گرفته شود. وضعیتی که باعث حملات اسهال، یبوست و گرفتگی شکم می‌شود. در مواردی (IBS) می‌تواند با آندومتریوز همراه شود که چنین شرایطی روند تشخیص را پیچیده‌تر می‌کند. علائم آندومتریوز اغلب پس از یائسگی بهبود می یابند، اما نه همیشه. عوامل شایع آندومتریوز آندومتریوز یک بیماری پیچیده است که بسیاری از زنان را در سراسر جهان از شروع اولین قاعدگی  تا یائسگی، بدون توجه به منشا قومی یا موقعیت اجتماعی، تحت تاثیر قرار می‌دهد. تصور می‌شود عوامل مختلفی در توسعه آن نقش دارند. اگرچه هنوز علت دقیق ابتلا به این بیماری مشخص نیست اما دلایل احتمالی آن شامل موارد زیر هستند: ۱- قاعدگی بازگشتی: در این مورد، خون قاعدگی حاوی سلول‌های آندومتر به جای خارج شدن از بدن، از طریق لوله‌های فالوپ به داخل حفره لگن جریان می‌یابد. این سلول‌های آندومتر به دیواره‌های لگن و سطوح اندام‌های لگن می‌چسبند، در آنجا رشد می‌کنند و در طول هر چرخه قاعدگی ضخیم می‌شوند و خونریزی می‌کنند. ۲- تغییر شکل سلول‌های صفاقی: طبق «نظریه القایی»، متخصصان پیشنهاد می‌کنند که هورمون‌ها یا عوامل سیستم ایمنی بدن می‌توانند باعث تبدیل سلول‌های صفاقی (سلول‌هایی که در قسمت داخلی شکم شما قرار دارند) به سلول‌های شبه آندومتر شوند. ۳- دگرگونی سلول‌های جنینی: هورمون‌هایی مانند استروژن ممکن است سلول‌های جنینی (سلول‌هایی که در مراحل اولیه رشد هستند) را در دوران بلوغ به سلول‌های شبیه به آندومتر تبدیل کنند. ۴- اسکار جراحی: بعد از عمل‌های جراحی مانند هیسترکتومی یا سزارین، سلول‌های آندومتر ممکن است به محل برش جراحی متصل شوند. در نتیجه به فضای خارجی رحم دسترسی پیدا می‌کنند. ۵- انتقال سلول‌های آندومتر: رگ‌های خونی یا سیستم مایع بافتی (لنفاوی) ممکن است سلول‌های آندومتر را به سایر قسمت‌های دیگر بدن منتقل کنند. ۶- اختلال سیستم ایمنی بدن: بروز مشکل در سیستم ایمنی بدن ممکن است باعث شود که بدن نتواند بافت شبه آندومتر که در خارج از رحم رشد می‌کند را تشخیص دهد و از بین ببرد. چگونگی تشخیص بیماری آندومتریوز اصولا برای تشخیص اندومتریوز و سایر شرایطی‌که می‌توانند باعث درد لگن شوند، پزشک از شما می‌خواهد علائم خود را از جمله محل درد و زمان بروز آن را شرح دهید. پس از آن، آزمایش‌هایی که برای بررسی دقیق‌تر این بیماری انجام می‌شوند عبارتند از: معاینه لگن سونوگرافی تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) لاپاراسکوپی آندومتریوز اغلب می‌تواند علائمی را نشان دهد که شبیه سایر بیماری‌ها است که این خود باعث تاخیر در تشخیص می‌شود. آندومتریومای تخمدان، چسبندگی و اشکال ندولری عمیق بیماری اغلب برای تشخیص به سونوگرافی یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) نیاز دارند. بررسی بافت شناسی، معمولاً به دنبال جراحی یا لاپاراسکوپی، می‌تواند در تأیید تشخیص، به ویژه برای شایع‌ترین ضایعات سطحی مفید باشد. فاکتورهای خطر شایع بیماری آندومتریوز سابقه خانوادگی؛ اگر فردی در خانواده‌ی شما مبتلا به آندومتریوز باشد، خطر ابتلا به آن بیشتر از افرادی است که سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند. آندومتریوز در اعضای نزدیک خانواده، مانند مادر، مادربزرگ یا خواهر، خاله، عمه شما را در بالاترین سطح خطر ابتلا به این بیماری قرار می‌دهد. شرایطی که با جریان طبیعی قاعدگی تداخل دارد؛ مانند سیکل‌های قاعدگی کوتاه مدت و یا قاعدگی‌های سنگین که بیشتر از هفت روز طول بکشد. یکی از تئوری‌های علل مرتبط با آندومتریوز، جریان قاعدگی رتروگراد یا جریانی است که به سمت عقب حرکت می‌کند. اگر شرایط پزشکی دارید که جریان قاعدگی شما را افزایش می‌دهد، مسدود می‌کند یا تغییر مسیر می‌دهد، این می‌تواند یک عامل خطر باشد. شروع قاعدگی در سنین پایین یائسگی در سنین بالا اختلالات و ‌بیماری‌های سیستم تناسلی عدم باروری و زایمان اختلالات سیستم ایمنی بدن داشتن میزان بالایی از استروژن در سطح بدن بروز هرگونه بیماری که مانع از خروج خون از بدن در دوران قاعدگی شود درمان درمان آندومتریوز اغلب شامل دارو یا جراحی است. رویکردی که شما و پزشکتان انتخاب می‌کنید . البته درمان به این بستگی دارد که علائم شما چقدر جدی است و بیماری شما تا چه اندازه پیشرفت کرده است. به طور معمول، ابتدا دارو توصیه می‌شود. مانند داروهای ضد درد، اگر به اندازه کافی کمک نکند، از سایر روش‌ها مانند جراحی باید کمک گرفت. اگر شما قصد بارداری ندارید، ممکن است پزشکان راه هورمون درمانی همراه با مسکن را به شما توصیه کنند. هورمون درمانی راه حل دائمی برای آندومتریوز نیست؛ زیرا علائم این بیماری ممکن است پس از قطع درمان دوباره عود کند. جراحی محافظه کارانه: جراحی محافظه کارانه تمرکز آن روی برداشتن بافت آندومتریوز و ازبین بردن آن است. زیرا پزشکان در این روش درمانی تلاش می‌کنند رحم و تخمدان‌‌ها را حفظ کنند. هیسترکتومی با برداشتن تخمدان‌ها: هیسترکتومی یک عمل جراحی برای برداشتن رحم است. طی یک بازه‌ی زمانی تصور بر این بود که بیرون آوردن رحم و تخمدان‌ها موثرترین درمان برای بیماری آندومتریوز باشد؛ امروزه اما برخی از متخصصان آن را آخرین راه حل برای تسکین درد و از بین بردن بیماری می‌دانند. پزشکان زمانی از این روش استفاده می‌کنند که سایر درمان‌ها مؤثر نبوده‌اند. عوارض احتمالی آندومتریوز شما نباید آندومتریوز را نادیده بگیرید. در مواردی با گذشت زمان و عدم درمان به موقع، این بیماری منجر به ناباروری و سرطان تخمدان یا رحم می‌شود. عارضه اصلی آندومتریوز اختلال در باروری است. تقریباً یک سوم تا نیمی از زنان مبتلا به آن برای بارداری مشکل دارند. برای باردار شدن، یک تخمک باید از تخمدان آزاد شود، از طریق لوله فالوپ عبور کند، توسط یک سلول اسپرم بارور شده و خود را به دیواره رحم متصل کند تا شروع به رشد کند. آندومتریوز ممکن است باعث انسداد لوله فالوپ شود و از اتصال تخمک و اسپرم جلوگیری کند. با این وجود، بسیاری از افراد مبتلا به آندومتریوز خفیف تا متوسط ​​هنوز می‌توانند باردار شده و دوران بارداری را به پایان برسانند. بعضی اوقات پزشکان به افراد مبتلا به اندومتریوز توصیه می‎کنند که بچه‌دار شدن را به تعویق نیندازند زیرا ممکن است با گذشت زمان وضعیت بدتر شود. متاسفانه سرطان تخمدان در افراد مبتلا به آندومتریوز بیشتر از حد انتظار رخ می‌دهد. اگرچه خطر ابتلا به سرطان تخمدان در ابتدای ابتلا بسیار کم است. به ندرت نوع دیگری از سرطان با نام آدنوکارسینوم مرتبط با آندومتریوز، می‎تواند بعداً در افرادی ‌که اندومتریوز داشته‌اند بروز کند. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ در صورت داشتن علائم و نشانه‌هایی که ممکن است نشان‎دهنده‌ی آندومتریوز باشد، به پزشک مراجعه کنید. اصولا آندومتریوز یک بیماری چالش‌برانگیز است و تشخیص زودهنگام آن منجر به مدیریت بهتر علائم شما می‌شود. همچنین در صورت نیاز می‌توانید به متخصص آنکولوژی زنان مراجعه کرده و راهنمایی‌های لازم را دریافت نمایید. تا آنجا که می‌توانید در مورد آندومتریوز مطالعه کنید و وضعیت خود را به درستی بررسی کنید. زیرا هرچه زودتر متوجه علائم خود شوید و به موقع به پزشک مراجعه کنید، روند تشخیص و درمان شما سریع‌تر انجام می‌شود و درمان شما موفقانه‌تر خواهد بود. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

ادامه مطلب


12 ماه قبل - 270 بازدید

سرطان دهانه رحم چیست؟ سرطان دهانه رحم یا (‏cervical cancer) از سطح دهانه رحم شروع می‌شود. زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های دهانه رحم شروع به تبدیل شدن به سلول‌های پیش سرطانی می‌کنند. همه سلول‌های پیش سرطانی به سرطان تبدیل نمی‌شوند، اما یافتن این سلول‌های مشکل‌ساز و درمان آن‌ها قبل از تغییر، برای پیشگیری از سرطان دهانه رحم بسیار مهم است. انواع سرطان دهانه رحم دو نوع اصلی سرطان دهانه رحم وجود دارد: کارسینوم سلول سنگفرشی و آدنوکارسینوم. حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد سرطان‌های دهانه رحم را سرطان سلول سنگفرشی تشکیل می‌دهد، در حالی که ۱۰ تا ۲۰ درصد آن آدنوکارسینوم است. دهانه رحم چیست؟ دهانه رحم پایین‌ترین قسمت رحم شما (جایی که کودک در دوران بارداری رشد می‌کند) است. کمی شبیه دونات است و رحم شما را به دهانه واژن شما متصل می‌کند. در بافت‌های ساخته شده از سلول‌ها پوشیده شده است. این سلول‌های سالم همان چیزی هستند که می‌توانند رشد کنند و به سلول‌های پیش سرطانی تبدیل شوند. سرطان دهانه رحم چقدر شایع است؟ افراد بین ۳۵ تا ۴۴ سال بیشتر به سرطان دهانه رحم مبتلا می‌شوند. میانگین سنی در هنگام تشخیص ۵۰ سال است. میزان مرگ و میر بر اثر سرطان رحم به دلیل غربالگری‌ها و واکسن (HPV) رو به کاهش است. شایع‌ترین علائم و نشانه‌های سرطان دهانه رحم چیست؟ مراحل اولیه سرطان دهانه رحم معمولاً با علائم همراه نیست و به سختی قابل تشخیص است. اولین علائم سرطان دهانه رحم ممکن است چندین سال طول بکشد تا ایجاد شود. یافتن سلول‌های غیر طبیعی در طول غربالگری سرطان دهانه رحم بهترین راه برای جلوگیری از سرطان دهانه رحم است. علائم و نشانه‌های مرحله اول سرطان دهانه رحم می‌تواند شامل موارد زیر باشد: ترشحات آبکی یا خونی واژن که ممکن است سنگین باشد و بوی بدی داشته باشد. خونریزی واژینال بعد از مقاربت، بین دوره‌های قاعدگی یا بعد از یائسگی دوره‌های قاعدگی ممکن است سنگین‌تر و طولانی‌تر از حد معمول طول بکشد. اگر سرطان به بافت‌ها یا اندام‌های مجاور گسترش یافته باشد، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد: ادرار دشوار یا دردناک، گاهی اوقات همراه با خون در ادرار اسهال، یا درد یا خونریزی از مقعد هنگام مدفوع خستگی، کاهش وزن و اشتها احساس کلی بیماری کمردرد مبهم یا تورم در پاها درد لگن/شکم اگر خونریزی غیرطبیعی، ترشحات واژن یا هر علامت غیرقابل توضیح دیگری را تجربه کردید، باید معاینه کامل زنان را انجام دهید. چه چیزی باعث سرطان دهانه رحم می‌شود؟ بیشتر سرطان‌های دهانه رحم توسط ویروس (HPV)، یک عفونت مقاربتی ایجاد می‌شود. (HPV) از طریق تماس جنسی (مقعدی، دهانی یا واژینال) گسترش می‌یابد و می‌تواند منجر به سرطان شود. اکثر مردم در مقطعی از زندگی خود به (HPV) مبتلا می‌شوند و متوجه نمی‌شوند زیرا بدن‌شان با عفونت مبارزه می‌کند. با این حال، اگر بدن شما با عفونت مبارزه نکند، می‌تواند باعث شود سلول‌های دهانه رحم به سلول‌های سرطانی تبدیل شوند. (‏HPV) و سرطان دهانه رحم بیش از ۱۰۰ نوع (HPV) وجود دارد و نشان داده شده است که حدود ۱۲ نوع از آن‌ها منجر به سرطان می‌شود. تشخیص زودهنگام این نوع (HPV) در پیشگیری از سرطان دهانه رحم کلیدی است. غربالگری‌های منظم و معاینه منظم به شناسایی تغییرات سلولی قبل از تبدیل شدن به سرطان کمک کند. واکسن (HPV) می‌تواند با محافظت از شما در برابر (HPV) که تا ۹۰ درصد از سرطان‌های دهانه رحم را ایجاد می‌کند، از عفونت (HPV) جلوگیری کند. درد سرطان دهانه رحم چگونه است؟ درد ناشی از سرطان دهانه رحم ممکن است در مراحل اولیه بیماری چندان احساس نشود، شاید اصلاً چیزی احساس نکنید. همانطور که سرطان پیشرفت می‌کند و به بافت‌ها و اندام‌های مجاور گسترش می‌یابد، ممکن است درد در لگن خود احساس کنید یا مشکلات ادراری داشته باشید. سایر افراد به طور کلی احساس ناخوشی، خستگی یا از دست دادن اشتهای خود می‌کنند. سرطان دهانه رحم چگونه تشخیص داده می‌شود؟ سرطان دهانه رحم به کندی و در طی سالیان متمادی ایجاد می‌شود. قبل از روی آوردن به سرطان، سلول‌های دهانه رحم شما تغییرات زیادی را تجربه می‌کنند. سلول‌های طبیعی در دهانه رحم شروع به ظاهر نامنظم یا غیر طبیعی می‌کنند. این سلول‌های غیر طبیعی ممکن است از بین بروند، ثابت بمانند یا به سلول‌های سرطانی تبدیل شوند. غربالگری‌های منظم زنان با تست پاپ می‌تواند بیشتر موارد سرطان دهانه رحم را تشخیص دهد. پاپ اسمیر، آزمایشی است که سلول‌های دهانه رحم را جمع آوری می‌کند. این سلول‌ها از نظر علائم پیش سرطانی یا سایر بی‌نظمی‌ها بررسی می‌شوند. اگر پاپ شما غیرطبیعی برگشت، آزمایشات بیشتری لازم است. این می‌تواند شامل آزمایش (HPV) باشد، که یک آزمایش خاص است که سلول‌های دهانه رحم شما را برای عفونت (HPV) بررسی می‌کند. انواع خاصی از عفونت (HPV) با سرطان دهانه رحم مرتبط است. پزشک شما همچنین ممکن است دهانه رحم شما را معاینه کند و در صورت مشکوک بودن به سرطان، نمونه‌ای از بافت را برای بیوپسی بگیرد. تکنیک‌های زیادی وجود دارد که می‌توان برای به دست آوردن بافت استفاده کرد، مانند بیوپسی پانچ یا کورتاژ آندوسرویکس. در موارد دیگر، از یک حلقه سیم یا (conization) برای جمع آوری بافت از دهانه رحم برای بیوپسی استفاده می‌شود. اگر بیوپسی سرطان را تأیید کند، آزمایش‌های بیشتر مشخص می‌کند که آیا بیماری گسترش یافته است . این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد: مطالعات عملکرد کبد و کلیه آزمایش خون و ادرار عکس برداری با اشعه ایکس از مثانه، روده و حفره شکم مراحل سرطان دهانه رحم چیست؟ مرحله اول: سرطان فقط در دهانه رحم شما یافت می‌شود. پخش نشده و کوچک است. مرحله دوم: سرطان فراتر از دهانه رحم و رحم شما گسترش یافته است، اما هنوز به دیواره لگن (بافت‌هایی که قسمتی از بدن بین باسن شما را می‌پوشاند) یا واژن شما گسترش نیافته است. مرحله سوم: سرطان به قسمت پایین واژن شما گسترش یافته و ممکن است به دیواره لگن، حالب‌ها (لوله‌هایی که ادرار را حمل می‌کنند) و غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشد. مرحله چهارم: سرطان به مثانه، رکتوم یا سایر قسمت‌های بدن مانند استخوان‌ها یا ریه‌ها گسترش یافته است. چگونه متوجه می‌شوید که سرطان دهانه رحم دارید؟ اکثر مردم تا زمانی که به طور رسمی به این بیماری مبتلا نشده باشند، نمی‌دانند که به سرطان دهانه رحم مبتلا هستند. پزشک شما می‌تواند سرطان دهانه رحم را از طریق یک سری آزمایش و بیوپسی تایید کند. اولین علائم سرطان دهانه رحم معمولاً خفیف است و فقط توسط پزشک  قابل تشخیص است. مراحل پیشرفته سرطان دهانه رحم به احتمال زیاد باعث ایجاد علائم و نشانه ها می‌شود. سرطان دهانه رحم چگونه درمان می‌شود؟ تیم درمان سرطان دهانه رحم شامل یک متخصص انکولوژی زنان (پزشکی که در سرطان‌های اندام های تناسلی زنانه تخصص دارد) است. درمان توصیه شده برای سرطان دهانه رحم بر اساس فاکتورهای زیادی از جمله مرحله بیماری، سن و سلامت عمومی شما و اگر در آینده فرزندی می‌خواهید دارد، است. درمان‌های سرطان دهانه رحم عبارتند از پرتو درمانی، شیمی درمانی، جراحی، درمان هدفمند و ایمونوتراپی. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

ادامه مطلب


1 سال قبل - 419 بازدید

فیبروم رحم یک نوع شایع تومور غیرسرطانی است که می‌تو‌اند در داخل و روی رحم رشد کند. همه فیبروم‌ها علائمی ایجاد نمی‌کنند، اما زمانی که علائمی ایجاد ‌کنند، علائم می‌تواند شامل خونریزی شدید قاعدگی، کمردرد، تکرر ادرار و درد در حین رابطه جنسی باشد. فیبروم‌های کوچک، اغلب نیازی به درمان ندارند، اما فیبروم‌های بزرگتر را می‌توان با دارو یا جراحی درمان کرد. همانطور که ذکر شد، فیبروم‌ها، توده‌های غیر سرطانی هستند که در داخل یا اطراف رحم ایجاد می‌شوند. زائده‌ها از بافت ماهیچه‌ای و فیبری تشکیل شده اند و اندازه آن‌ها متفاوت است. آن‌ها گاهی اوقات به عنوان میوم رحم یا لیومیوم شناخته می‌شوند. این بیماری می‌تواند باعث نازایی شود. این موضوع به نوع و شدت بیماری وابسته است. همچنین خطر دچار شدن به این بیماری در زنانی که نسبت به قدشان، افزایش وزن دارند، بالا و در زنانی که بچه‌دار شده اند، پایین است. بعد از یائسگی معمولاً فیبروم‌ها کوچک‌تر می‌شوند. علائم فیبروم رحم بسیاری از زنان از داشتن فیبروم غافل هستند زیرا هیچ علامتی ندارند و علائم آن معمولا به تعداد و اندازه آن‌ها بستگی دارد. زنانی که علائم دارند ممکن است این موارد را تجربه کنند: دوره‌های سنگین یا پریودهای دردناک لکه‌بینی و خونریزی مداوم بین دو پریود درد شکم درد پایین کمر نیاز مکرر به ادرار کردن احساس فشار به لگن یبوست درد یا ناراحتی در حین رابطه جنسی در موارد نادر، عوارض بیشتر ناشی از فیبروم می‌تواند بر بارداری تأثیر بگذارد یا باعث ناباروری شود. انواع فیبروم رحم انواع مختلفی از فیبروم‌های رحمی بسته به محل قرارگیری و نحوه چسبندگی آن‌ها وجود دارد. انواع خاصی از فیبروم‌های رحمی عبارتند از: فیبروم‌های داخل دیواره: این فیبروم‌ها در دیواره عضلانی رحم شما فرو رفته اند. آن‌ها رایج ترین نوع هستند. فیبروم ساب سروزال: این نوع فیبروم در زیر پوشش سطح خارجی رحم رشد می‌کند. آن‌ها می‌توانند بسیار بزرگ شوند و در لگن رشد کنند. فیبروم‌های زیر مخاطی: این فیبروم‌ها در زیر پوشش داخلی رحم رشد می‌کنند. (نادر است) چه کسانی به فیبروم مبتلا می‌شوند؟ بیشتر زنان ممکن است تا سن یائسگی دچار این بیماری شوند اما در مواردی احتمال بیشتر رشد فیبروم در رحم وجود دارد: زنان باردار کسانی که قاعدگی زودرس دارند. افرادی که سابقه فیبروم در خانواده خود دارند. زنان بالای ۳۰ سال زنانی که اضافه وزن دارند. چرا فیبروم‌ها ایجاد می‌شوند؟ به طور دقیق علت بوجود آمدن فیبروم رحم مشخص نیست، اما می‌توان برخی عوامل را در بروز این بیماری موثر دانست: ژنتیک (داشتن سابقه خانوادگی) داشتن اضافه وزن (چاقی) استرس نداشتن رژیم غذایی مناسب عدم توازن هورمونی استروژن هورمون تولید مثل زنانه است که توسط تخمدان‌ها تولید می‌شود. فیبروم‌ها معمولاً در سال‌های باروری زنان تا زمان یائسگی زمانی که سطح استروژن در بالاترین حد خود است، ایجاد می‌شود. هنگامی که سطح استروژن پایین است، مانند پس از یائسگی که دوره ماهانه یک زن متوقف می‌شود، تمایل به کوچک شدن دارند. عوارض فیبروم گاهی اوقات، فیبروم رحم می‌تواند عوارضی مانند کم خونی به دلیل از دست دادن مداوم خون در دوره‌های سنگین ایجاد کند. اکثر افراد مبتلا به فیبروم می‌توانند باردار شوند و بارداری طبیعی داشته باشند. اما برخی از فیبروم‌ها شکل رحم را تغییر می‌دهند و ممکن است خطر مشکلات زیر را ایجاد کند: ناباروری مشکلات در حین زایمان یا بعد از تولد زایمان زودرس سقط جنین فیبروم رحم چگونه تشخیص داده می‌شود؟ پزشک در مورد علائم و سلامت عمومی شما سوال خواهد کرد. او شما را معاینه خواهد کرد و ممکن است از شما بخواهد که معاینه داخلی انجام دهید. آزمایشاتی که می‌تواند به تشخیص فیبروم کمک کند عبارتند از: سونوگرافی لگن سونوگرافی واژینال ام آر آی لگن چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ از آنجایی که فیبروم‌ها اغلب علائمی ایجاد نمی‌کنند، گاهی اوقات به طور تصادفی در طی معاینه لگنی یا سنوگرافی  تشخیص داده می‌شوند. اگر علائم فیبروم را دارید به پزشک عمومی مراجعه کنید تا بتواند علل احتمالی را بررسی کند. اگر پزشک فکر می‌کند که شما ممکن است فیبروم داشته باشید، معمولاً شما را برای سونوگرافی برای تأیید تشخیص معرفی می‌کند. درمان فیبروم فیبروم‌ها اگر علائمی ایجاد نکنند نیازی به درمان ندارند. پس از یائسگی، اغلب بدون درمان کوچک می‌شوند. اگر علائم ناشی از فیبروم را دارید، معمولاً ابتدا دارو برای کمک به تسکین علائم توصیه می‌شود. همچنین داروهایی برای کمک به کوچک کردن فیبروم وجود دارد. اگر این روش‌ها بی اثر باشند، جراحی یا سایر روش‌های کم تهاجمی ممکن است توصیه شود.  نویسنده: داکتر معصومه پارسا

ادامه مطلب