همزمان با نزدیک‌شدن به دوسالگی تسلط حکومت فعلی بر کشور، معترضان افغانستانی در سراسر جهان می‌گویند که با تسلط حکومت سرپرست، بنیاد زندگی مردم به‌شکل سرسام‌آوری فرو ریخته است، شیرازه‌ی امید برای دوام زندگی معمولی واژگون شده و آزادی‌های جمعی و فردی از بین رفته است.
این معترضان با نشر قطع‌نامه‌ای به مناسبت «هفته‌ی همبستگی مردم افغانستان علیه حکومت سرپرست، حکومت فاشیستی و تک‌جنسیتی» گفته‌اند که در دو سال حاکمیت حکومت فعلی بر افغانستان، شیرازه‌ی امید برای دوام زندگی معمولی در افغانستان واژگون شده، آزادی‌های جمعی و فردی از میان رفته و تاریکی و جهالت، جای روشنایی و امید را پر کرده است.
در ادامه آمده است: « در دوسالگی تسلط حکومت فعلی بر افغانستان قرار داریم و دو سال است که جهان با چشمان باز شاهد همه‌ی جنایت‌های جنگی، جنایت‌های ضد انسانی، اعمال آپارتاید جنسیتی و قومی، جابه‌جایی‌ها و کوچ‌های اجباری، نسل‌کشی و تبعیض نژادی از سوی حکومت فعلی هستند.»
آنان افزودند که جهانیان به خوبی می‌بینند که مردم افغانستان حتی بدون دستور حکومت فعلی نفس هم کشیده نمی‌توانند و هیچ تنوعی در منطق حکومت سرپرست قابل پذیرش نیست.
در قطع‌نامه به سرکوب دسته‌های عزاداری زنان در روز عاشورا در کابل و تیراندازی نیروهای حکومت فعلی به عزاداران در غزنی اشاره شده و تاکید شده است، دیری نگذشته است که مراسم مذهبی مردم هزاره از سوی حکومت سرپرست مورد حمله قرار گرفت و ده‌ها انسان عزادار کشته و زخمی شدند.
در ادامه آمده است که پیروان مذهبی «اسماعیلیه» در بدخشان به زور تفنگ و شلاق از سوی نیروهای حکومت سرپرست مجبور به ترک مذهب و تغییر عقاید شده‌اند.
همچنین در بخشی از قطع‌نامه‌ی معترضان تاکید شده است: «تجاوز جنسی به زنان در زندان‌ها، سنگ‌سار، اعدام، کشتار، شکنجه، شلاق، خودکشی، فشار سنگین و کشنده‌ی روانی، محرومیت از کار و آموزش و افزایش ازدواج‌های اجباری، زندگی روزمره‌ی مردم افغانستان، به‌ویژه زنان را حلقه زده است.»
معترضان با ابزار تاسف گفته‌اند که افغانستان به صحرای بی‌قاعده و بدون قانونی می‌ماند که مردمش از شدت ناامیدی، فقط به خودکشی و فرار فکر می‌کنند.
در ادامه آمده است، زنان که نصف پیکر جامعه‌ی افغانستان را تشکیل می‌دهند، توسط حکومت فعلی به کلی حذف شده‌اند، می‌خواهند که کشور از وجود حکومت سرپرست پاک‌سازی شده تا دیگر هیچ زنی در افغانستان قربانی جنسیت و هیچ‌نوع تبعیض نباشد و خود تصمیم گیرنده‌ی سرنوشت شان باشند.
آن‌ها از جامعه‌ی جهانی، سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری می‌خواهند، توافق‌نامه‌ی دوحه که بین حکومت سرپرست و آمریکا امضاء شده و نتیجه‌اش تسلط حکومت بر کشور و «آوارگی میلیون‌ها انسان، گرسنگی و آپارتاید جنسیتی و قومی» شده است، باید لغو شود.
زنان و پایان حکومت فعلی
معترضان در ادامه گفته‌اند که وقت آن رسیده است که سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری بین‌المللی، مسوولیت خود در قبال افغانستان را به‌طور واقعی انجام دهند و به جنایت‌های جنگی، جنایت‌های ضد انسانی و نسل‌کشی‌ها از سوی حکومت فعلی در افغانستان پایان دهند.
در اخیر این قطع‌نامه آمده است که خواست همه‌ی مردم، به‌ویژه زنان و دختران افغانستان چیزی غیر از پایان بی‌قید و شرط رژیم فعلی نیست.
همچنین نزدیک به دو سال است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده است.
وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است.
این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند.
قابل ذکر است که در کنار آن زنان از رفتن به باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.
همچنین افغانستان یگانه کشور در جهان است که دختران و زنان در آن از رفتن به مکتب‌های متوسطه و لیسه و همچنان دانشگاه‌ها محروم شده‌اند.
