سونیا شولتسه، وزیر همکاری‌های اقتصادی و انکشافی آلمان به محدودیت‌های وضع شده علیه زنان افغان واکنش داده و گفت که نباید از کمک‌های توسعه‌ای برای افغانستان خودداری شود و پایمال کردن حقوق زنان و دختران از سوی حکومت سرپرست قابل پذیرش نیست.
خانم شولتسه از محدودیت‌های موجود بر زنان و دختران افغان انتقاد کرده و تاکید کرد که جامعه‌ی جهانی نباید وضعیت را فقط نظاره کند.
او می‌گوید: «اگر ما به عنوان جامعه‌ی غربی از [افغانستان] برویم، در این صورت ما آخرین کسانی خواهیم بود که بیرون می‌شویم که زنان را کمک می‌کند. این تصور غیر قابل تحمل است که مردم افغانستان را کاملاً به حال خودشان گذاشت و به عنوان جامعه‌ی جهانی، فقط تماشا کرد. من فکر می‌کنم که ما چنین وضعیتی را به عنوان جامعه‌ی جهانی تحمل نمی‌کنیم.»
وزیر همکاری‌های اقتصادی و انکشافی آلمان افزود که باید به حکومت افغانستان واضح کرد که پایمال کردن حقوق زنان و دختران با این شکل، قابل پذیرش نیست.
وی بیان کرد: «این امر باید پیامد‌هایی را نیز در پی داشته باشد. ما نمی‌توانیم بگوییم که می‌خواهیم از یک طرف ارزش‌های دموکراتیک را تقویت نماییم و سپس بعد از صادر کردن فرمان منع زنان از کار و دانشگاه، به سادگی همین‌طور به کار ادامه دهیم، گویا که اصلاً هیچ چیزی رخ نداده است.»
این مقام آلمانی تصریح کرد که فشار بر حکومت فعلی را همچنان ادامه می‌دهد تا به این وسیله بسیاری از ممنوعیت‌ها علیه زنان و دختران بار دیگر لغو شود.
خانم شولتسه تصریح کرد: «ما معیارهای روشنی را برای برنامه‌های مان مشخص کرده‌ایم: ما نمی‌گذاریم که مردان جانشین زنان شوند، هرچند حکومت سرپرست خواستار آن شود. در این مورد ضرور است که خط و مرز را مشخص کرد.»
به گفته‌ی وی وزارت همکاری‌های انکشافی آلمان از نهادهایی حمایت خواهد کرد که در جاهایی فعالیت کنند تا زنان اجازه داشته باشند در آنجا به کار ادامه دهند.
وزیر همکاری‌های اقتصادی و انکشافی آلمان تشریح کرد: «زنان نه تنها در بخش‌های صحی و غذایی دارای شایستگی‌ها هستند، بلکه آن‌ها دسترسی از نوعی دیگری نسبت به مردان، به‌خصوص به زنان رنجدیده دارند. به این دلیل ناممکن است که مردان را جانشین آن‌ها کرد.»
خانم شولتسه گفت که در حال حاضر حدود ۱۵ درصد از پروژه های وزارت همکاری‌های اقتصادی و انکشافی آلمان نمی‌تواند به دلیل ممنوعیت‌ها به کار ادامه دهند.
او تاکید کرد: «ما تاهنوز هیچ پرسونل سفارت در محل نداریم و هیچ گفتگویی را با مقامات کنونی انجام نمی‌دهیم. بلکه از سازمان‌های امدادی که در آنجا هستند و روزانه با حکومت افغانستان سروکار دارند، معلومات دریافت می‌کنیم.»
خانم شولتسه بار دیگر تاکید کرد: «این سوال که ما تا چه مدتی می‌توانیم در افغانستان بمانیم، وابسته به این است که شرایط سیاسی چگونه در آنجا انکشاف خواهد کرد. قبل از تصمیم‌گیری برای عقب‌گرد از افغانستان، ما همواره در قدم اول بار دیگر تلاش خواهیم کرد که به مردم کمک کنیم.»
این در حالی است که حکومت سرپرست پس از تسلط بر افغانستان حقوق بشری زنان را همواره محدود کرده است. سران این گروه زنان و دختران را از آموزش و کار در سازمان‌های بشری منع کرده اند.
