مسوولان در نهاد نی یا دفتر حمایتکنندهی رسانههای آزاد افغانستان میگوید که پس از بازگشت دوبارهی حکومت فعلی به قدرت، ۲۸۶ پروندهی خشونت در برابر خبرنگاران را ثبت کرده که ۳۰ مورد آن، در سال ۲۰۲۳ میلادی رخ داده است.
ظریف کریمی، مسوول نهاد نی در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت پروندههای خشونت علیه خبرنگاران شامل قتل، زخمی شدن، لتوکوب، احضار، توهین و بازداشتهای خودسرانه میباشد.
به گفتهی او، در یک نیم سال گذشته بیشتر آمار خشونت مربوط تحقیر و توهین، احضار و بازداشتهای خودسرانه میباشد.
وی با ابراز نگرانی تاکید کرد که با گذشت هر روز، خشونت در برابر خبرنگاران و کارمندان رسانهای در افغانستان، بیشتر میشود.
همچنین آقای کریمی گفت که در حال حاضر چهار خبرنگار به شمول مرتضی بهبودی در کابل، خیر الله پرهر در خوست، قدرتالله نوری در پروان و سبحانالله سبحانی در تخار در بازداشت حکومت فعلی به سر میبرند.
در عین حال، ذبیحالله مجاهد، سخنگوی حکومت سرپرست گفته است که افراد بازداشت شده به دلیل کار خبرنگاری بازداشت نشدهاند.
او میگوید: «حکومت فعلی در زندانهای خود هیچکسی را ندارد که بخاطر فعالیتهای خبرنگاری بازداشت شده باشد. دوسیههای افراد بازداشت شده جرمی میباشد و به برخی ارگانها ارتباط میگیرد که آنها طبعاً تحقیق میکنند.»
همچنین نی روز گذشته گفته بود که فعالیت رسانهای و خبرنگاری در افغانستان هر روز بدتر از قبل و در حال وخیمشدن است.
این نهاد رسانهای افزود که بسیاری از رسانهها بهدلیل چالشهای موجود و مشکلات اقتصادی مسدود شده و صدها خبرنگار نیز بیکار شده و یا کشور را ترک کردهاند.
نی تاکید کرد که آغاز سال جاری میلادی برای رسانهها، فعالیت رسانهای و خبرنگاران نسبتاً چالش آفرین بوده است. طی سه ماه گذشته خشونت علیه خبرنگاران اوج گرفته است.
با این حال، نهاد حمایتکنندهی رسانههای آزاد افغانستان از حکومت سرپرست خواسته است که به فعالیتهای رسانهای و آزادی بیان در افغانستان احترام گذاشته و نگذارند آزادی بیان «نیمبند» بیشتر از این صدمه ببیند.
پس از تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، شماری از رسانهها درخواست حکومت برای نشرات طبق میل آنان را نپذیرفته و فعالیتشان را از خارج از کشور ادامه دادهاند.
براساس یافتههای مرکز خبرنگاران افغانستان با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، بیش از نیمی از مجموع ۶۰۰ رسانهی صوتی، چاپی، تصویری و آنلاین بهدلیل وضع محدودیتها مسدود شدهاند.
این در حالی است که شماری از خبرنگاران تصمیم دارند با این حرفه خداحافظی کنند. آنان وضع محدودیتها بر حق دسترسی به اطلاعات، نداشتن اقتصاد مناسب، نداشتن فکر آرام بخاطر ساختن گزارشها و فعالیتهای رسانهای را دلیل آن عنوان میکنند.