شماری از زنان معترض کشور با ارسال نامه‌ی سرگشاده به سازمان ملل متحد از وضعیت فعلی افغانستان ابراز نگرانی کرده و گفته اند که پس از نشست دوحه، دریافته‌اند که بار دیگر سرنوشت ۱۸ میلیون زن در افغانستان، قربانی قراردادهای بین‌المللی شده است.
این زنان روز گذشته (جمعه، ۱۲ جوزا) در نامه‌‌شان از رویکرد این سازمان در مواجهه با حکومت سرپرست انتقاد کرده و نحوه تعامل سازمان ملل متحد با حکومت فعلی را پرسش‌برانگیز دانسته‌اند.
در نامه‌ی سرگشاده زنان افغان آمده است که نباید حق بشری آنان فدای معاملات سیاسی دستگاه بین‌المللی با حکومت سرپرست شود.
این زنان از سازمان ملل متحد خواسته اند که هرگونه همکاری مالی، سیاسی و نظامی با حکومت سرپرست به بهانه‌های متعدد بشری را قطع و بر تمام اعضای آنان تحریم وضع کنند.
همچنین آنان از جهان به‌ویژه خانواده‌های سربازان خارجی که در افغانستان کشته و یا معلول شدند، درخواست کرده اند که برای دفاع از خون فرزندان‌شان با زنان و دختران افغانستان همصدا شوند و اجازه ندهند تا حق آنان نادیده گرفته شود.
در نامه آمده است که ادارات مربوط به مبارزه با تروریسم سازمان ملل باید مطالعه دقیق و به دور از علاقه‌مندی و ترجیحات آمریکا، در مورد حکومت افغانستان را مطالعه کنند تا نتیجه بی‌طرفانه بگیرند.
زنان معترض با اشاره به زنان ایزدی که در عراق و سوریه از سوی گروه داعش به بردگی گرفته شده‌اند، گفته اند: «این‌جا در افغانستان نیز روزانه ده‌ها واقعیت عینی از این دست وجود دارد، چرا زن در یک جغرافیا تا جغرافیای دیگر فرق دارد؟»
شماری از زنان در حالی این نامه‌ی سرگشاده را به سازمان ملل متحد می‌فرستند که حکومت افغانستان طی نزدیک به دو سال، محدودیت‌های شدیدی را علیه زنان و دختران از جمله منع آموزش، تحصیل و ممنوعیت کار آنان با سازمان ملل، وضع کردند.
در کنار آن زنان از رفتن به باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد و سفر بدون محرم نیز منع شده‌اند.
