مارکس پوتزل، معاون یوناما یا هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان می‌گوید که اگر محدودیت‌ها بر زنان و دختران همچنان ادامه یابد، روابط جامعه‌ی جهانی با حکومت سرپرست بهبود نخواهد یافت.
آقای پوتزل امروز (سه‌شنبه، ۱۳ سرطان) به رسانه سازمان ملل متحد گفت که افغانستان تنها کشوری در جهان است که به دختران اجازه نمی‌دهد بیشتر از صنف ششم به مکتب یا به دانشگاه بروند.
وی هشدار داد که این موضوع قابل بحث و ابزاری برای چانه‌زنی نیست، بنابرین باید این محدودیت‌ها به صورت فوری برداشته شود.
او افزود: «من مطمئن هستم که اکثر مردم افغانستان، از جمله اعضای حکومت فعلی، مخالف این احکام هستند. آن‌ها طرفدار تحصیل دختران هستند. من با هیچ مقامی از مقامات رسمی که موافق احکام منع دختران از رفتن به مکتب یا دانشگاه باشند، ملاقات نکرده‌ام.»
معاون یوناما تاکید کرد که این احکام حکومت فعلی برای پیشرفت اقتصادی افغانستان مضر است و از همین‌رو باید دختران و زنان نظر بدهند و در جامعه‌ی افغانستان حرفی برای گفتن داشته باشند.
این مقام سازمان ملل می‌گوید: «مقامات حاکم باید این ممنوعیت را در اسرع وقت لغو کنند، در غیر این صورت همیشه سایه‌ای بر روابط افغانستان با جامعه‌ی جهانی وجود خواهد داشت.»
آقای پوتزل گفت که ملا هبت‌الله آخوندزاده، رهبر حکومت فعلی در قندهار و حلقه نزدیک وی «ترکیبی از استدلال‌های مذهبی و روایت‌های فرهنگی» را برای اجرایی‌شدن دستورات ارائه می‌دهند، در حالی که بر اساس استدلال‌های مذهبی هیچ کشور دیگر اسلامی چنین ممنوعیت را بر زنان وضع نکرده‌اند.
او می‌افزاید: «قران می‌گوید اقرآ یعنی بخوان. این ]امر[ همه مردم، مردان، زنان، پسران و دختران را به خواندن، نوشتن و یادگیری تشویق می‌کند و از نظر فرهنگی در این کشور سنتی وجود دارد که دختر و پسر آموزش می‌بینند.»
به گفته‌ی وی، در زمان حکومت جمهوری، در مناطق دورافتاده دختران به مکتب رفته نمی‌توانستند، اما قانون اساسی و سایر قوانین به آن‌ها این حق را داده بود که تحصیل کنند که اکنون دیگر چنین حقی نیز وجود ندارد.
در حالی معاون خواهان رفع محدودیت‌ها بر زنان و دختران می‌شود که بیش از ۶۵۰ روز است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده است.
وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است.
این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر را از آموزش باز ماند.
همچنین در کنار آن زنان از رفتن به باشگاه‌های ورزشی، رستوران‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.
