نویسنده: گوهرشاد

2 سال قبل - 223 بازدید

مسوولان در فرماندهی پولیس ولایت کاپیسا می‌گویند که «افراد ناشناس» یک کودک را از مرکز این ولایت اختطاف کرده و سپس به قتل رسانده و جسدش را آتش زدند. عبدالفتاح فایز، سخنگوی پولیس کاپیسا در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که این کودک بلال نام داشت و پنج ساله بود. آقای فایز بیان کرد که این کودک روز چهارشنبه هفته‌ی گذشته (۹ حمل) از روستای «قصابان» مرکز این ولایت اختطاف شده و جسد سوخته‌ی او بعد از ظهر دیروز (جمعه، ۱۱ حمل) از روستای «کاکری» در حومه‌های شهر محمودراقی پیدا شده است. سخنگوی پولیس کاپیسا تاکید کرد که تا اکنون علت و انگیزه‌ی قتل این کودک روشن نیست، اما نیروهای امنیتی در این ولایت تحقیقات‌شان را در این مورد آغاز کرده اند. نزدیک به دو سال از حاکمیت حکومت سرپرست می‌گذرد و در این مدت قتل‌های مرموز در بین زنان و کودکان افزایش یافته است. این در حالی است که در تازه‌ترین مورد جسد یک زن ۵۰ ساله که در حکومت پیشین وظیفه اجرا می‌کرد، پس از ربودن به قتل رسیده و از بادغیس پیدا شده است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 237 بازدید

منابع محلی از ولایت زابل خبر می‌دهند که در اثر انفجار یک ماین منفجرناشده در این ولایت، یک تن کشته و سه کودک دیگر زخمی شدند. منبع در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که این رویداد روز (جمعه، ۱۱ حمل) در منطقه «سرخوگانوی» ولسوالی شاه‌جوی ولایت زابل رخ داده است. منبع تاکید کرد که این انفجار زمانی رخ داده که یک تراکتور از کوچی‌ها از کنار این ماین می‌گذشته است. از سویی هم، فرماندهی پولیس ولایت زابل با تایید این رویداد در خبرنامه‌ای گفته است که زخمیان این رویداد به مرکز صحی در ولسوالی شاه‌جوی منتقل شدند. در خبرنامه در باره‌ی وضعیت کودکان زخمی جزییاتی ارائه نشده است. انفجار ماین‌های منفجر نشده در مناطق مختلف افغانستان همواره از غیرنظامیان بخصوص کودکان قربانی می‌گیرد. این در حالی است که یونیسف یا نهاد حمایت از کودکان سازمان ملل گفته است که در سال ۲۰۲۲ میلادی، بیش از ۷۰۰ کودک به‌دلیل انفجار مهمات منفجرنشده و بقایای جنگ در افغانستان کشته یا معلول شدند. این نهاد بر حفاظت از کودکان تاکید کرده و می‌گوید که در حال افزایش تلاش‌های آموزشی در مورد خطر ماین برای کودکان و جوامع است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل تاکید کرد که به خانواده‌ها و کودکان آسیب‌دیده حمایت روانی و اجتماعی ارائه می‌کند. یونیسف گفته است: «ما باید برای حمایت از تلاش‌های ماین‌زدایی، آموزش خطر ماین و کمک به آسیب‌دیدگان و بازماندگان قربانیان با یک‌دیگر همکاری کنیم.» همچنین نزدیک به ۶۰۶ کیلومتر مربع خاک افغانستان ملوث به ماین و مهمات انفجاری است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 284 بازدید

مسوولان در ولایت بدخشان می‌گویند که ریاست اطلاعات و فرهنگ این ولایت دروازه‌ی رادیو صدای بانوان را بسته کرده است. معزالدین احمدی، رییس اطلاعات و فرهنگ این ولایت به رسانه گوهرشاد گفت که این رادیو را امروز (پنج‌شنبه، ۱۰ حمل) در شهر فیض‌آباد، مرکز ولایت بدخشان، بسته کرده است. او بیان کرد که این رادیو به دلیل نشرات خلاف پالیسی حکومت سرپرست از سوی ریاست اطلاعات و فرهنگ بدخشان بسته شده است. باید گفت که پالیسی‌هایی که حکومت سرپرست برای رادیو بانوان در بدخشان تعیین کرده بودند شامل پخش نکردن موسیقی، عدم راه‌اندازی برنامه‌های زنده از سوی زنان و صحبت کردن مجریان زن با صدای نرم می‌باشد. مسوولان اداره اطلاعات و فرهنگ به مسوولان این رسانه هشدار داده است که پس از این حق فعالیت ندارند. این در حالی است که رادیو صدای بانوان تنها رسانه‌ی مربوط به زنان در بدخشان بود که حدود پنج سال پیش به فعالیت آغاز کرد. این رادیو با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان نیز فعالیت داشته است. با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، تا اکنون رسانه‌های مختلفی تحت فشارهای اقتصادی و محدودیت‌های وضع شده قرار داشته و بسته شده‌اند. همچنان در این میان صدها خبرنگار زن و مرد از کارشان بی‌کار شده‌اند. براساس یافته‌های مرکز خبرنگاران افغانستان با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، بیش از نیمی از مجموع ۶۰۰ رسانه‌ی صوتی، چاپی، تصویری و آنلاین به‌دلیل وضع محدودیت‌ها مسدود شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 336 بازدید

با سقوط حکومت جمهوریت و روی کار آمدن حکومت فعلی هزاران تن از شهروندان افغانستان بنابر مشکلات امنیتی و ترس از زندانی شدن؛ تن به مهاجرت اجباری به کشور پاکستان دادند که شماری زیادی از آنان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند، زنان از تیغ حکومت فعلی فرار کردند اما در پاکستان با تهدید، زندان، شکنجه و اخراج مواجه شده اند. بهاره اسلمی، ۲۷ ساله یکی از زنان خبرنگار افغان است که با روی کار آمدن حکومت فعلی و محدودیت‌های روزافزون مجبور به مهاجرت به کشور پاکستان شده است. خانم اسلمی چهار سال سابقه‌ی کاری در رسانه‌های مختلف را دارد، او بعد از سقوط جمهوریت بازهم به کار خود  در رسانه‌ها به عنوان یک دختر خبرنگار ادامه داد اما پس از سه ماه فعالیت با سیاست‌های سخت‌گیرانه مواجه شد و مجبور به ترک کشوراش شد. بهاره از دلایل مهاجرت‌اش چنین می‌گوید: «آخرین فعالیت رسانه‌ای من با تلویزیون بامیان و رسانه‌ی رخشانه بود، اما با حاکمیت دوباره‌ی حکومت فعلی زمینه‌ی اطلاع رسانی و کار با رسانه‌ها دشوار شده بود، محدودیت‌ها و سرکوب آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات هم‌چنان سخت‌تر شده بود؛ همین موضوعات سبب شد تا پس از سه ماه فعالیت در زمینه اطلاع رسانی کشور خود را ترک کنم.» بهاره ۱۳ ماه است که با همسرش در«اسلام آباد» پاکستان به سر می‌برد و اکنون چون هزاران مهاجر دیگر در تبعید است و پاکستان چون برزخی برای او شده است. خانم اسلمی، دختر خبرنگاری که سال‌ها با پوشش موضوعات مهم زنان و کودکان، انعکاس‌دهنده‌ی صدای آنان بود؛ اما اکنون با هیچ حمایتی در بی‌سرنوشتی قرار دارد. بهاره از چگونگی وضعیت خود در پاکستان می‌گوید: «من و همسرم در اسلام آباد زندگی می‌کنیم و از بودجه‌ی کاملا شخصی بدون حمایت هیچ نهادی از افغانستان خارج شدیم و اکنون نیز به همین منوال با مشکلات اقتصادی، روحی و روانی و نبود ویزه‌ی قانونی در پاکستان به سر می‌بریم.» او در ادامه‌ی صحبت‌هایش از چالش‌های دیگری که دامن‌گیر مهاجران است، می‌گوید: «سیم کارت‌های تلفن بر اساس مدت ویزه است و جای سیم‌کارت پس از مدتی بسته می‌شود، من تاکنون سومین سیم‌کارت خود را گرفته ام و مطمئن هستم که آن‌هم در آینده‌ی نزدیک بسته خواهد شد.» اسلمی چون صدها خبرنگار افغان دیگر که در افغانستان، پاکستان و ایران در بلاتکلیفی به سر می‌برند از عمل‌کرد نهادهای حامی رسانه‌ها شکایت دارد. «آن‌ها تا اکنون با مسوولیت و دَینی که در قبال خبرنگاران داشتند آن‌چنانی عمل نکرده‌اند.» بهاره که در یک ناامیدی به سر می‌برد می‌گوید: «در طول این مدت من در یک آینده‌ی مبهمی زندگی کرده‌ام، اگر وضعیت نامعلوم باقی بماند من مجبورم راه‌های قاچاق را در پیش ‌بگیرم و تصمیم برگشت به افغانستان را ندارم.» «هیچ کشوری مدافع زنان نظامی افغان نشد» در همین حال شمار دیگری از زنانی که در حکومت گذشته در بخش نظامی فعالیت داشتند کتله‌ی عظیمی از مهاجران را تشکیل می‌دهند، آن‌ها با قدرت گرفتن حکومت فعلی با کم‌ترین امکانات سرگردان در کشورهای مختلف آواره شده‌اند. زرغونه احراری، ۳۰ ساله، یکی از زنانی است که در وزارت دفاع افغانستان؛ در بخش معاونیت استخبارات فعالیت می‌کرد، او چون هزاران زن نظامی دیگر با حاکم شدن حکومت سرپرست و تهدیدهای روزافزون مجبور به فرار از کشور شده است. زرغونه می‌گوید: «مدتی پس از حاکم شدن این گروه، آن‌ها از دفتر وزارت دفاع برایم تماس گرفتند و گفتند که تو با خود سلاح بردی فوری برگردان و گفتند تو عضو نیروهای کماندو بودی؛ من برای شان گفتم سلاح ندارم و عضو کماندو نیز نبودم، اما برایم گفتند دروغ می‌گویی. از آن‌جایی که آدرس خانه‌ی من در دفتر کاری ام آرشیو بود، فورا خانه را ترک کردم و به پاکستان پناه آوردم.» خانم احراری می‌گوید: «بعد از آن‌که بخاطر تهدیدها از کشور فرار کردم،‌ نیروهای حکومت به خانه‌ام حمله کردند؛ پدرم را با خود بردند و لت‌وکوب اش کردند.» اکنون بیش از یک سال است که زرغونه با برادر کوچک‌اش در پاکستان سرگردان است و خانواده‌اش برای زنده ماندن در افغانستان پنهانی زندگی می‌کنند. این کارمند وزارت دفاع دوره‌ی جمهوریت که ۱۰ سال برای کشورش خدمت کرده است، اکنون درتبعید به سر می‌برد و می‌گوید: «هیچ کشوری مدافع زنان نظامی افغانستان نشد، حتی وقتی به رییس و معاون خود تماس گرفتم من را بلاک کردند. کسی از ما حمایت نمی‌کند، زنان نظامی افغانستان به کشورهای ایران، ترکیه و پاکستان آواره شده‌اند و کسانی که در افغانستان مانده‌اند نیز به قتل رسیدند.» عالیه عزیزی، رییس پیشین زندان زنانه هرات یکی از زنان نظامی دوره‌ی جمهوریت است که در اوایل حاکم شدن حکومت سرپرست از سوی آنان تیرباران شده است. زرغونه در ادامه‌ی صحبت‌هایش از چالش‌های موجود در پاکستان نیز می‌گوید: «من مجبور شدم غیرقانونی به پاکستان بروم، حالا در این‌جا اجازه‌ی گشت‌و گذار، کار و حتی داشتن سیم‌کارت تلفن را هم ندارم.» زرغونه احراری با آن‌که در بی‌سرنوشتی به سر می‌برد، اما هنوز هم امیدوار است تا بتواند روزی به کشوراش برگردد و بازهم برای مردم اش خدمت کند. فعالان حقوق زن: کار ما را خلاف شریعت اسلام می‌دانند با این حال شماری از فعالان حقوق زن و جامعه مدنی که سال‌ها برای احقاق حقوق زنان در افغانستان دادخواهی کردند، پس از سقوط با خانواده‌های شان به پاکستان آواره شده‌اند. بی‌نظیر امیری، ۳۱ ساله، یکی از زنانی است که بیش از یک دهه برای هم‌جنسان اش دادخواهی کرده است. اما او اکنون با اعضای خانواده‌اش در پاکستان است و حتی «اجازه بیرون شدن از خانه» را هم ندارد. خانم امیری سال‌های زیادی با موسسه (CRS)، شبکه زنان افغان (AWN) و مجتمع جامعه مدنی افغانستان و سایر نهادهای حامی حقوق زنان کار کرده است و در این راه حتی در دوران جمهوریت با مشکلات امنیتی زیادی مواجه شده است. بی‌نظیر می‌گوید: «زمانی که در ولسوالی‌های دور دست برای آگاهی دهی از حقوق زنان می‌رفتیم به ما می‌گفتند حرف‌های تان مخالف شریعت اسلامی است، یادم هست که پس از برگزاری یکی از سیمینارها در راه برگشت به خانه موتر ما مورد حمله‌ی مسلحانه قرار گرفت.» خانم امیری در ادامه می‌گوید: «بعد از سقوط جمهوریت از شماره‌های مختلف برایم تماس می‌آمد و تهدید به مرگ می‌شدم و حتی آدرس خانه و آدرس کودکستان بچه‌هایم را داشتند و من را با جان خودم و آنان تهدید می‌کردند.» اما اکنون که او با خانواده‌اش به پاکستان مهاجر شده است، بازهم با چالش‌های روزافزون دیگری مواجه هستند. بی‌نظیر می‌گوید: «برای چهار نفر از اعضای خانواده ام به هزینه‌ی دوهزار و ۲۰۰ دالر ویزه‌ی پاکستان را گرفتم، اما این ویزه‌ها جعلی بودند و اکنون من و بچه‌هایم حتی از خانه بیرون شده نمی‌توانیم، مشکلات اقتصادی داریم و در وضعیت بد روحی و روانی قرار داریم.» او می‌افزاید، نهادهای حقوق بشری باید از او حمایت کند تا بتواند بعد از سپری کردن این همه درد و رنج به کشور مقصد برسد. در همین حال شماری دیگری از خانواده‌های افغان که در پاکستان به سر می‌برند از بی‌سرنوشتی خسته شده‌اند، اما نه توان ماندن و نه برگشتن را دارند. عبدالمنان یوسفی، ۶۰ ساله، یکی از خانواده‌های افغان، مهاجر در پاکستان است که با دو فرزند و همسرش به پاکستان مهاجر شده‌اند. آقای یوسفی سال‌ها با یکی از موسسه‌های خارجی کار کرده است و این موضوع سبب شده تا امنیت او و خانواده اش با خطر مرگ مواجه شود، آن‌‎ها سه ماه است که در پاکستان به سر می‌برند و هنوز امیدی برای خروج و رسیدن به کشور مقصد نیست.  عبدالمنان می‌گوید: «خانه‌ی که در افغانستان داشتیم به رحن دادیم و این سه ماه از همان پول خرج می‌کنیم. حالا پاکستان آمدیم زبان این کشور را نمی‌فهمیم، مدت ویزه‌ی ما در حال تمام شدن است، کرایه‌های خانه و ترانسپورت به شدت گران است و همه‌ی هزینه‌ها را باید از جیب خود بدهیم.» او در ادامه می‌افزاید، دغدغه‌ی بزرگ او فرزندانش هستند که هر دو بی‌‎سرنوشت شده و از مکتب و دانشگاه محروم شده‌اند. یوسفی می‌گوید، او چون میلیون‌ها افغان دیگر بی‌سرنوشت شده است و دیگر حتی نمی‌تواند به کشوراش برگردد. یادداشت: نام شماری از منابع در این گزارش بخاطر موضوعات امنیتی مستعار ذکر شده است. نویسنده: عارفه مهدوی

ادامه مطلب


2 سال قبل - 301 بازدید

دیدبان حقوق بشر به بازداشت‌های اخیر حکومت سرپرست واکنش نشان داده و می‌گوید که این حکومت در ماه‌های اخیر به طور فزاینده‌ای منتقدان خود از جمله زنان معترض، فعالان جامعه‌ی مدنی و مدافعان حقوق بشر را هدف قرار داده است. این سازمان با نشر گزارشی در مورد تداوم بازداشت و بلاتکلیفی پرونده‌ی مرتضی بهبودی، خبرنگار افغانستانی-فرانسوی که در تاریخ (۵ جنوری) از ولایت کابل بازداشت شده بود، گفته است که داستان بهبودی غیر معمول نیست و حکومت سرپرست اخیراً منتقدان خود را هدف قرار می‌دهد. براساس معلومات دیدبان حقوق بشر، بهبودی برای پوشش رویدادهای خبری به افغانستان سفر کرده بود و دو روز بعد از ورودش در کابل، از سوی حکومت سرپرست بازداشت شد. در ادامه آمده است که تا اکنون هیچ اطلاعاتی در مورد وضعیت صحی، دلیل بازداشت و یا محل نگهداری او وجود ندارد. همچنین این سازمان به نقل از الکساندرا، همسر بهبودی نوشته است: «خیلی نگرانم، اکنون نزدیک به سه ماه است که با مرتضی صحبت نکرده‌ام. او یک عکاس، روزنامه‌نگار و مدافع آزادی بیان است. او به زندان تعلق ندارد.» در گزارش به نقل از ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت سرپرست نیز نوشته شده که او در ۲۶ فبروری بازداشت آقای بهبودی را انکار کرده و مدعی شده که بهبودی، خوب است و با او به خوبی رفتار شده است. سازمان دیدبان حقوق بشر می‌افزاید که حکومت سرپرست ده‌ها تن از معترضان حقوق زنان را در سراسر کشور در یک سال گذشته بازداشت کرده است که به دلیل محدودیت‌های شدید رسانه‌های محلی، بسیاری از این بازداشت‌ها به‌ویژه در ولایات دورافتاده گزارش نشده است. در ادامه آمده است که نیروهای حکومت فعلی در مورد این بازداشت‌ها و محاکمه‌ها، هیچ معلوماتی ارائه نکرده و حتی مشخص نیست که حکومت افغانستان چه قوانین و رویه‌هایی را برای بازداشت افراد اعمال می‌کند. در گزارش آمده است که حکومت سرپرست به این باور است که با سرکوب کردن منتقدان خود به مشروعیت سیاسی می‌رسد. این سازمان از دیپلمات‌های خارجی، مقامات سازمان ملل و نمایندگان سازمان‌های بین‌المللی خواسته است که باید به حکومت سرپرست واضح بسازد که این بازداشت‌های خودسرانه، آینده‌ی افغانستان را به خطر می‌اندازد. قابل ذکر است که اخیراً بازداشت فعالان مدنی و فعالان حقوق زنان و آموزش به دلیل اعتراضات و انتقادات از سیاست حکومت سرپرست، افزایش یافته است. در تازه‌ترین مورد سه زن معترض چهار روز قبل از کابل بازداشت شدند که بعدا با قید ضمانت و با پا درمیانی بزرگان قومی آزاد شدند. آنان در پیوند به مسدود ماندن مکاتب و دانشگاه‌ها دست به اعتراض خیابانی زده بودند. این بازداشت‌ها در حالی ادامه دارد که بیش از ۵۵۰ روز است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. همچنین زنان و دختران اجازه رفتن به دانشگاه‌ها و کار در سازمان‌های غیردولتی داخلی و خارجی را نیز ندارند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 217 بازدید

مسوولان در وزارت دولت در امور رسیدگی به حوادث حکومت سرپرست می‌گویند که شمار تلفات حوادث طبیعی به دلیل بارندگی و سیلاب شدید طی ۱۰ روز گذشته به ۱۳ نفر افزایش یافته است. شفیع‌الله رحیمی، سخنگوی این وزارت امروز (پنج‌شنبه، ۱۰ حمل) به رسانه گوهرشاد گفت که تنها در دو روز گذشته ۱۱۴ خانه در بیش از پنج ولایت به‌گونه‌ی کلی و قسمی تخریب شده است. آقای رحیمی علاوه کرد که طی ۱۰ روز گذشته به دلیل باران و سیلاب‌های شدید دوهزار و ۷۰۰ جریب زمین زراعتی نیز تخریب شده است. او بیان کرد که در این مدت تا اکنون ۱۳ نفر بر اثر زمین‌لرزه، سیلاب و بارندگی‌های شدید جان باخته و ۷۲ نفر دیگر زخمی شدند. وی در مورد جنسیت افراد جان باخته و زخمیان این حوادث جزییاتی ارائه نکرد. سخنگوی وزارت دولت در امور رسیدگی به حوادث می‌افزاید که در کنار تلفات انسانی حدود یک‌هزار و ۸۹۳ خانه به‌گونه‌ی کلی و قسمی تخریب شده و حاصلات ده‌ها هزار جریب زمین زراعتی نیز از بین رفته است. این در حالی است که پیش از این اوچا یا دفتر سازمان ملل برای هماهنگی کمک‌های بشردوستانه نیز گفته بود که با آغاز فصل بهار، باران‌های شدید و جاری‌شدن سیلاب بیش از ۷۰۰ خانواده را در افغانستان متأثر کرده است. این سازمان تاکید کرد که نهادهای کمک‌رسان در حال ارزیابی تاثیرات و ارائه‌ی کمک‌ها در صورت نیاز اند. این نهاد افزود، اما بودجه‌ی محدود، توانایی نهادهای کمکی را محدود کرده است. سیلاب‌های اخیر در ولایات مختلف به خصوص در ولسوالی زارع ولایت بلخ خسارات سنگینی برجای گذاشته است. براساس آمار ارائه شده از سوی ادارات دولتی، در این ولسوالی بیش از ۵۰۰ خانه‌ی مسکونی و چهار هزار جریب زمین زراعتی تخریب شده‌ است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 192 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل می‌گوید که در سال تعلیمی ۱۴۰۲ به دلیل تداوم منع آموزش در دوره‌ی متوسطه و لیسه، رویاهای یک میلیون دختر افغانستانی نابود شده است. یونیسف با نشر مقاله‌ای تحت عنوان «ویران و ناامید، دختران در افغانستان که از ادامه‌ی تحصیل محروم می‌شوند، امید خود را از دست می‌دهند» گفته است که با شروع سال تعلیمی جدید، دختران امیدوار بودند که با برادران خود به صنف‌های‌شان برگردند، اما برای سومین سال متوالی مکاتب متوسطه و لیسه به روی دختران در افغانستان بسته ماند. این سازمان می‌گوید که تصمیم منع آموزش دختران و زنان از سوی حکومت سرپرست «غیر موجه و کوتاه‌بینانه» است و نقطه‌ای عطف وحشتناک دیگری در «تضعیف مداوم حقوق دختران» در افغانستان است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل به نقل از آرزو، دانش‌آموز صنف یازدهم نوشته است: «بیش از ۵۴۰ روز است که در صنف درسی نبوده‌ام. در حال شمارش هستم. اگر مکاتب باز نشوند، باید به شمارش ادامه دهم و این افسردگی ادامه خواهد داشت.» او گفت که می‌خواست داکتر دندان شود، اما حالا از صبح تا عصر فقط کارهای خانه را انجام می‌دهد. او قبلاً دچار افسردگی شده و برای درمان نزد داکتر مراجعه کرده است. او گفت: «من شروع به احساس یک صدای عمیق در قلبم کردم. می‌خواهد فریاد بزند، خیلی بلند و احساس می‌کنم چیزی از درون من باید فرار کند.» او تاکید کرد که در حال حاضر تنها چیزی که دارد کتاب‌ها و فصل‌های سال‌های قبل مکتب است که سعی می‌کند گاهی در خانه مطالعه کند. همچنین مرسل دانش‌آموز دیگری می‌گوید: «هفته‌های ابتدایی وحشتناک و بسیار خسته کننده بود. من در ابتدا امیدی نداشتم. اما بعد به خودم گفتم، مرسل، نمی‌توانی فقط بی‌حرکت بمانی. سپس از روی برخی از کتاب‌هایی که در خانه دارم شروع به مطالعه کردم، می‌خواستم خودم را از نظر ذهنی مشغول کنم، بنابرین موسیقی و هنر را تمرین می‌کنم.» او بیان کرد: «اگر مکاتب دوباره باز نشوند. به این فکر هستم که بر من چه خواهد گذشت. من هیچ راهی برای نگاه کردن به آینده ندارم. هر ثانیه و هر دقیقه به تدریج مرا در هم می‌شکند.» حکومت سرپرست پس از تسلط بر افغانستان، مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم را تا «امر ثانی» تعطیل کرده و همچنان در ماه دسامبر ۲۰۲۲، دختران و زنان را از ادامه‌ی تحصیل در دانشگاه‌ها نیز منع کرد. جامعه‌ی بین‌المللی و نهادهای حامی حقوق بشر بارها بر محدودیت آموزش دختران در افغانستان انتقاد کرده، اما حکومت فعلی این ممنوعیت را موقتی عنوان کرده و می‌گوید که روی نصاب تعلیمی و «محیط مناسب تحصیلی مطابق شریعت اسلامی»  برای دختران کار می‌کند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 246 بازدید

وزارت امور خارجه‌ی آلمان می‌گوید که روند بررسی اسناد درخواست پناهندگی شهروندان افغانستانی به این کشور را به طور موقت متوقف کرده است. رسانه‌های آلمانی به نقل از وزارت خارجه این کشور گزارش داده اند که این روند به دلیل «نشانه‌هایی از سوءاستفاده احتمالی» در کشورهای پاکستان و ایران، از سوی این کشور توقف پیدا کرده است. در ادامه آمده است: «پس از این‌که در چند هفته‌ی گذشته نشانه‌های مجزایی از تلاش‌های احتمالی برای سوءاستفاده وجود داشت، وزارت امور خارجه و وزارت کشور به طور مشترک روندها را در سفارت اسلام‌آباد بررسی کردند.» در ادامه تاکید شده است: «از جمله، با معرفی یک بررسی امنیتی اضافی برای جلوگیری از تلاش برای فریب موافقت شده است.» وزارت امور خارجه‌ی آلمان با نشر آمارهایی افزوده است که از زمان به قدرت رسیدن حکومت فعلی، نماینده‌گی‌های این کشور در خارج از افغانستان بیش از ۲۸ هزار و ۶۰۰ ویزا برای افغان‌ها صادر کرده است. در ادامه آمده است که از این میان ۴ هزار و ۱۰۰ تن‌شان شامل کارمندان محلی این کشور در افغانستان می‌شدند. براساس معلومات این وزارت حدود ۳۰ هزار افغان به شمول کارمندان سابق محلی و افرادی که در معرض خطر قرار داشتند در آلمان پذیرفته شده‌اند. افزون بر آن، دولت آلمان تاکنون به بیش از ۴۴ هزار افغان وعده‌ی پذیرش در این کشور را داده است. با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان موج تازه‌ای از مهاجرت شکل گرفت که بیشتر این افراد به ایران و پاکستان مهاجر شدند. همچنین شمار زیادی از مهاجران افغان در ایران از مسیر این کشور و ترکیه و کشورهای اروپای شرقی عازم اروپای غربی می‌شوند. شمار زیادی از این افراد اکنون یا در کشور سومی قرار دارند و یا راه پُرخطر قاچاق را به جان خریدند. به‌گفته‌ی کارشناسان، با توجه به وضعیت فعلی افغانستان روند مهاجرت شهروندان ادامه خواهد داشت.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 247 بازدید

کمیته‌‌ی بین‌المللی المپیک در نشستی از حکومت سرپرست خواسته است که محدودیت‌های وضع شده بر ورزشکاران زن در افغانستان را هرچه زودتر لغو کند. این کمیته صبح امروز (پنج‌شنبه، ۱۰ حمل) با نشر گزارشی در توییترش نوشته است که وضعیت ورزشکاران در افغانستان، ایران، هند و گواتیمالا در نشستی به بررسی گرفته شده است. در گزارش آمده است که آنان در این نشست، خواستار پایان بخشیدن به محدودیت‌های وضع شده علیه ورزشکاران زن در افغانستان شده اند. در ادامه آمده است که با وجود خواست کمیته‌ی بین‌المللی المپیک در آخرین نشست آن در دسامبر سال ۲۰۲۲، هیچ پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در تضمین دسترسی زنان و دختران به ورزش و تحصیل در افغانستان از طرف حکومت سرپرست دیده نشده است. کمیته‌‌ی بین‌المللی المپیک تاکید کرد که این کمیته و ریاست تربیت بدنی افغانستان که از سوی افراد حکومت فعلی مدیریت می‌شود، انتظار دارد تضمین از سوی حکومت افغانستان برای دسترسی امن زنان و دختران به ورزش داده شود. این کمیته افزوده است که با وجود وضعیت فعلی متعهد به ادامه‌ی حمایت از ورزشکارانی که قصد اشتراک در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس را دارند، است. در ادامه آمده است که در حال حاضر ۱۰ ورزشکار افغان در رشته‌های مختلف با حمایت مالی کمیته‌ی بین‌المللی المپیک سرگرم تمرین‌ها در بیرون از افغانستان برای اشتراک در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس هستند. حکومت سرپرست با تسلط بر افغانستان در ماه آگست سال ۲۰۲۱، ابتدا وعده داد که حقوق زنان را در چارچوب شریعت اسلامی تضمین می‌کند، اما با گذشت هر روز محدودیت‌های شدیدی بر زنان و دختران افغان وضع کرد. حکومت سرپرست طی فرمان‌های متعدد وزرش‌های مختلف زنان را منع کرده و تا اکنون در مورد این تصمیمات‌شان تجدید نظر نکرده است. محدودیت‌های موجود باعث شده است که شماری زیادی از ورزشکاران افغانستان، کشور را ترک کرده و به کشورهای دیگر پناهنده شوند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 252 بازدید

سازمان جهانی صحت اعلام کرد که در جریان زمستان سال گذشته در افغانستان، بیش از ۴.۳ میلیون واقعه‌ی بیماری‌های شدید تنفسی ثبت شده است. این سازمان صبح امروز (پنج‌شنبه، ۱۰ حمل) با نشر گزارشی در توییترش نوشته است که حدود ۴۵ درصد از بیماران، کودکان زیر پنج سال بوده اند. در گزارش آمده است که علت اصلی افزایش بیماری‌های تنفسی در افغانستان، سرمای بیش از حد بوده است. سازمان جهانی صحت در مورد میزان مرگ‌و‌میر افراد و کودکان در جریان این بیماری‌ها چیزی نگفته است، اما در گزارش این سازمان آمده است که کارمندان بخش طبی‌اش در تمام افغانستان مشغول هستند و برای شمار زیادی از بیماران «انتی بیوتیک» تجویز و توزیع کرده اند. این سازمان تاکید کرده است که طی ماه جاری میلادی از طریق ۸۳۲ مرکز صحی در ۳۰۵ ولسوالی افغانستان برای یک میلیون و ۸۲ هزار و ۶۷۲ تن خدمات بهداشتی بشردوستانه ارائه کرده است. سازمان جهانی صحت از این ماه، به عنوان ماه پرکار یاد کرده است. در گزارش آمده است که طی سال ۲۰۲۳ میلادی قرار است برای ۱۵.۶ میلیون تن در سراسر افغانستان به ویژه مناطق دورافتاده و صعب‌العبور خدمات صحی ضروری ارائه کند. صدها تن در جریان زمستان سال گذشته به دلیل سردی هوا و مشکلات تنفسی جان‌های‌شان را از دست دادند. تا اکنون وزارت صحت عامه در این مورد آمار دقیقی ارائه نکرده است. پیش از این اما وزارت حوادث طبیعی گفته بود که به دلیل سردی هوا بیش از ۱۱۰ تن جان باخته و شماری زیادی مواشی نیز تلف شده است.

ادامه مطلب