روزنامه نیو هیومنترین گزارش داده است که اگر صدور ویزای بشردوستانه آلمان برای افغان‌ها دوباره شروع شود، این دفعه فقط از پاکستان ویزا صادر خواهد شد و از ایران این موضوع ممکن نیست. این روزنامه به نقل از وزارت خارجه‌ی آلمان نوشته است که حدود ۶۲۰ افغانستانی در پاکستان و ۷۰۰ افغان دیگر در ایران در بی‌سرنوشتی مطلق قرار دارند. آلمان سال گذشته میلادی اعلام کرده بود که هر ماه هزار شهروند افغانستان را از طریق برنامه بشردوستانه به آلمان انتقال خواهد داد. اما این کشور در اوایل ماه حمل سال جاری خورشیدی اعلام کرد که به دلیل گزارش‌های سواستفاده، برنامه تخلیه را به حالت تعلیق درمی‌آورد. همچنین با گذشته حدود هشت ماه، تا هنوز هیچ شهروند افغانستانی از طریق این برنامه وارد آلمان نشده است. روزنامه نیو هیومنترین در گزارشش نوشته است که افراد گیرمانده در ایران و پاکستان، قبلا از طرف وزارت خارجه آلمان تاییدیه دریافت کرده و منتظر صدور ویزه بودند. اما تا اکنون آلمان در این مورد هیچ اقدام نکرده است. در ادامه آمده است که پس از تعلیق برنامه در ماه حمل سال جاری، آن‌ها اکنون نمی‌دانند چه سرنوشتی در انتظارشان است. این در حالی است که وزارت خارجه آلمان دلیل تعلیق این برنامه را گزارش‌های سواستفاده از روند انتقال شهروندان افغانستانی بیان کرده بود. این وزارت به روزنامه نیو هیومنترین گفته است که برخی‌ها تلاش داشتند تا افرادی را که قبلاً از افغانستان خارج شده بودند، یا خواهرزاده و برادرزاده خودشان را شامل پروسه کنند. وزارت خارجه تاکید کرده است: «در یک مورد، حتی این وزارت؛ یک خطر بالقوه را شناسایی کرد، این فرد هنوز وارد آلمان نشده بود و قبل از آن‌ که او بتواند وارد این کشور شود پروسه متوقف شد.» وزارت خارجه‌ی آلمان از شروع برنامه تخلیه خبر داده است، اما تا اکنون در مورد زمان دقیق آن معلومات ارائه نکرده است. با این وجود کمیته بین‌المللی نجات (IRC) در تازه‌ترین گزارشش کشورهای اتحادیه اروپا را متهم به بی‌توجهی به پناه‌جویان اهل افغانستان کرده و گفته است که میلیون‌ها تن در افغانستان و کشورهای همسایه آن در بلاتکلیفی قرار دارند. با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، موجی از مهاجرت شهروندان افغانستانی شروع گردید. اکثر پناه‌جویان در تلاش رسیدن به اروپا هستند، اما این مسیر بی‌نهایت دشوار و زمان‌بر می‌باشد.

در ادامه‌ی تلاش‌ها برای رهایی مرتضی بهبودی، خبرنگار افغانستانی-فرانسوی، این‌بار سازمان گزارش‌گران بدون مرز و سازمان عفو بین‌الملل خواستار رهایی فوری و بدون قیدوشرط  وی از بند حکومت سرپرست شده اند. کریستف دلور، دبیرکل سازمان گزارش‌گران بدون مرز در بیانیه‌ای گفته است که آقای بهبودی به صورت خودسرانه از سوی حکومت افغانستان بازداشت و طی مدت پنج ماه بدون رعایت رویه‌های عدالت کیفری، زندانی شده است. او می‌گوید که مقام‌های حکومت فعلی هیچ مدرکی را برای توضیح این‌که چرا مرتضی بهبودی، روزنامه‌نگاری که آشکارا برای حرفه‌ای بودن خود هزینه‌ می‌کند، در بند نگه‌داشته‌اند، ارائه نکرده‌اند. کریستف دلور تاکید کرد: «ما از حکومت سرپرست می‌خواهیم که با رهایی فوری مرتضی بهبودی، این پرونده‌ی پوچ را یک بار و برای همیشه ببندند.» در ادامه آمده است که مرتضی بهبودی در سال‌های اخیر در فرانسه اقامت داشت و در تاریخ پنجم جنوری امسال برای تهیه‌ی گزارش به افغانستان رفت، اما هنگام اخذ اعتبارنامه رسانه‌ای از نزدیکی ساختمان وزارت خارجه‌ی حکومت افغانستان بازداشت شد. سازمان گزارش‌گران بدون مرز افزوده است: «ما اطمینان حاصل کردیم که مرتضی بهبودی از زمان بازداشت تا اکنون در بازداشت‌گاه استخبارات حکومت فعلی به اتهام «جاسوسی» بدون هیچ مدرکی نگهداری می‌شود.» از سویی هم، آگنس کالامارد، دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل نیز در توییتی نوشته است که مرتضی بهبودی در پنج ماه گذشته بدون هیچ دلیلی، فقط به‌خاطر کار خبرنگاری‌اش در بازداشت حکومت فعلی به‌سر می‌برد. خانم کالامارد تاکید کرده است: «مرتضی بهبودی باید آزاد شود.» این در حالی است که طی ماه گذشته درخواست‌های زیادی از سوی نهادهای مختلف رسانه‌ای و حقوق‌بشری به‌خاطر رهایی مرتضی بهبودی صادر شده است، اما حکومت سرپرست به این درخواست‌ها تا اکنون واکنشی نشان نداده است. قابل ذکر است که الکساندرا مستواجا، همسر مرتضی بهبودی نیز بارها نسبت به وضعیت روانی و صحی او ابراز نگرانی کرده و خواستار رهایی همسرش شده است. او روز  گذشته با انتشار یک پیامی در صفحه‌ی توییترش نوشته بود که پنج ماه را بدون عشق زندگی کرده است، چرا که عشقی بدون آزادی مرتضی بهبودی برایش وجود ندارد.

مسوولان در ولایات زابل و بامیان می‌گویند که در  پی دو رویداد ترافیکی در این ولایات ۹ نفر جان باخته و ۴۴ نفر زخمی شده‌اند. نذیراحمد حریفال، سرطبیب شفاخانه ولایتی زابل گفته که در پی تصادف یک بس مسافربری با یک موتر باربری در شهر قلات، مرکز این ولایت ۹ نفر جان باخته و ۳۱ نفر دیگر زخمی شدند. موتر مسافربری نوع «۵۸۰» متعلق به شرکت مسافربری احمدشاه ابدالی بوده که با یک موتر نوع «مازدا» تصادم کرده است. آقای حریفال افزوده است که این رویداد ترافیکی صبح امروز (پنج‌شنبه، ۱۸ جوزا) در روستای «پل سنگی» شهر قلات رخ داده است. او گفت که در این رویداد ۹ نفر به شمول زنان، کودکان و مردان جان باخته و ۳۱ نفر زخمی شدند. به گفته‌ی وی، در میان زخمیان زنان و کودکان نیز شامل هستند. براساس معلومات سرطبیب شفاخانه‌ی ولایتی زابل، زخمیان در شفاخانه ولایتی تحت تداوی هستند. همچنین در یک رویداد ترافیکی دیگر در ولایت بامیان در ولسوالی پنجاب این ولایت دست‌کم ۱۳ نفر به شمول شش زن، سه کودک و چهار مرد زخمی شدند. فرماندهی پولیس بامیان با نشر خبرنامه‌ای گفته است که این رویداد بعد از ظهر دیروز(چهارشنبه، ۱۷ جوزا) رخ داده است. در خبرنامه آمده است که این رویداد در روستای«شاهی تگاب برگ» این ولسوالی زمانی رخ داده که یک موتر نوع فلانکوچ به سوی یک عروسی روان بوده، در مسیر راه از جاده منحرف و واژگون شده است. فرماندهی پولیس ولایت بامیان گفته است که این حادثه ناشی از بی‌احتیاطی راننده‌ی فلانکوچ بوده است. بی‌احتیاطی رانندگان، عدم رعایت قوانین ترافیکی از سوی رانندگان، خرابی و کم‌عرض بودن جاده‌ها از دلایل عمده‌ی وقوع حادثات ترافیکی عنوان می‌شود.

رینا امیری، نماینده‌ی ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر برای افغانستان در واکنش به محدودیت‌های روزافزون حکومت سرپرست علیه زنان و دختران، می‌گوید که با عادی‌سازی سرکوب زنان توسط حکومت فعلی، یک سابقه‌ی خطرناک ایجاد می‌شود و حقوق زنان در همه جا به خطر می‌افتد. خانم امیری ناوقت شب گذشته (چهارشنبه، ۱۷ جوزا) در توییتی نوشته است که در نشست شبکه زنان، صلح و امنیت درباره‌ی وضعیت زنان و دختران افغانستان صحبت کرده است. او افزوده است: «همان‌طوری که تاکید کردم، آنانی که به‌طور ضمنی سرکوب سیستماتیک زنان توسط حکومت سرپرست را در افغانستان عادی‌سازی می‌کنند، یک سابقه‌ی خطرناک ایجاد می‌کنند و حقوق زنان را در همه جا به خطر می‌اندازند.» در حالی خانم امیری به این موضوع واکنش نشان می‌دهد که حکومت سرپرست هر روز با صدور فرمان‌ جدیدی بر محدودیت زنان و دختران افزوده است. در حال حاضر زنان و دختران به‌جز در بخش صحت، در سایر بخش‌های نهادهای داخلی و بین‌المللی اجازه‌ی کار ندارند. همچنین بیش از ۶۰۰ روز است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. حکومت سرپرست بارها تاکید کرده است که ممنوعیت آموزش دختران دایمی نیست و پس از آماده‌کردن محیط مناسب شرعی، به آنان اجازه‌ی رفتن به مکتب داده خواهد شد.

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد برای افغانستان می‌گوید که این کشور بدترین بحران بشردوستانه را در جهان تجربه می‌کند و بیش از دو سوم جمعیت افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند. اوچا امروز (چهارشنبه، ۱۷ جوزا) در رشته توییتی این موضوع را مطرح کرده است. این سازمان تاکید کرده است که در سال ۲۰۲۳ میلادی شرکای بشردوستانه قصد دارند به ۲۳.۳ میلیون تن با بودجه تجدیدنظر شده ۳.۲ میلیارد دالر خدمات ارائه یا کمک‌های بشردوستانه توزیع کنند. این در حالی است که دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد پیش از این نیز گفته بود که شمار نیازمندان در افغانستان از ۲۸.۳ میلیون تن به ۲۸.۸ میلیون تن افزایش یافته است. قابل ذکر است که با سلطه‌ی حکومت فعلی بر افغانستان، این کشور در بحران عمیق بشری فرو رفته است. بساط فقر و گرسنگی گسترده‌تر شده است و بیشتر سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی کشور را ترک کرده‌اند.

مسوولان در فرماندهی پولیس ولایت سرپل می‌گویند که در نتیجه‌ی یک حادثه‌ی ترافیکی مرگ‌بار در این ولایت، ۲۴ نفر به شمول ۱۲ زن، هشت کودک و چهار مرد جان باخته اند. دین محمد نظری، سخنگوی پولیس سرپل به رسانه گوهرشاد گفت که این حادثه امروز (چهارشنبه، ۱۷ جوزا) در مسیر ولسوالی صیاد این ولایت رخ داده است. آقای نظری تاکید کرد که در این رویداد ترافیکی ۱۲ زن،  هشت کودک و چهار مرد جان باخته‌اند و یک زن دیگر زخمی شده است. او می‌گوید که در این حادثه یک موتر مسافربری نوع «فلانکوچ» در مسیر روستاهای «علتو» و «خواجه یگانه» از جاده منحرف و واژگون شده است. وی افزود که تیم صحی و نیروهای پولیس اجساد قربانیان این حادثه و یک نفری که در آن زخمی شده است، به یک کلینیک در ولسوالی صیاد انتقال داده شده‌اند. سخنگوی پولیس سرپل علت این حادثه را بی‌احتیاطی راننده عنوان کرده است.اخیراً وقوع حادثات ترافیکی در ولایات مختلف کشور افزایش یافته است. این در حالی است که حادثات ترافیکی در افغانستان سالانه جان صدها نفر را می‌گیرد و خسارات هنگفت مالی را نیز برجای می‌گذارد. بر اساس آمار ارائه شده از سوی ریاست ترافیک افغانستان، در سال ۱۴۰۱ دست‌کم ۷۰۰ نفر در حوادث ترافیکی کشته و بیش از یک هزار نفر دیگر زخمی شده‌اند. بی‌احتیاطی رانندگان، عدم رعایت قوانین ترافیکی از سوی رانندگان، خرابی و کم‌عرض بودن جاده‌ها از دلایل عمده‌ی وقوع حادثات ترافیکی عنوان می‌شود.

در ادامه وضع قوانین و صدور فرمان‌ها در بخش عروسی و گرفتن شیربها از سوی حکومت سرپرست، این‌بار اداره‌ی امر به معروف و مدیریت حج و اوقاف حکومت در ولسوالی اشترلی دایکندی همراه با شورای علمای این ولسوالی فیصله کرده اند  که گَله تحت هیچ نام و عنوانی جواز شرعی نداشته و گرفتن آن ممنوع می‌باشد. این ادارات گفته اند که این تصمیم را جهت تسهیل ازدواج جوانان گرفته است. در این فیصله‌نامه که روز (دوشنبه، ۱۵ جوزا) صادر شده و یک نسخه‌اش به دست رسانه گوهرشاد رسیده است، آمده است که مهریه «حق مخصوص زوجه» است و فقط در صورتی‌ جهیزیه را خانواده‌ی عروسی تهیه کند، با رضایت عروس می‌تواند از خانواده‌ی داماد تا مبلغ ۱۲۰ هزار افغانی اخذ و آن را جزء مهریه حساب کنند. در ادامه آمده است: «عناوینی مثل روی‌دیدنی، روز آخر، لباس قودغو و بخش‌خوری به کلی ممنوع می‌باشد.» همچنین در یکی از بندهای این فیصله‌نامه آمده است که مصارف «تویانه» و «ولیمه» هرچه ساده‌تر و خالی از اسراف باشد بهتر است و از طرف خانواده داماد پرداخت شود. شورای علما ولسوالی اشترلی و امر به معروف فیصله کرده اند که مهریه‌ی موجّل دختر باید بیش از حد معمول نباشد و باید براساس پول رایج کشور تعیین گردد و نه بر اساس «سکه‌ی بهار آزادی و امثال آن و اگر مهریه بیش از حد معمول یا براساس سکه‌ی بهار آزادی باشد، علما مسوولیت دارند که آنان را عقد اجرا نکنند. در این بخش این فیصله‌نامه آمده است که با آسان‌شدن شرایط ازدواج، «فراری‌دادن دختران» دیگر قابل توجیه نیست و در صورت ارتکاب و تجاوز به حریم خانواده‌ی کسی، متجاوز مورد تعقیب قرار گرفته و ملزم به پرداخت مبلغ سه لک افغانی جریمه به خانواده‌ی دختر می‌شود. اداره امر به معروف، مدیریت حج و اوقاف و شورای علمای ولسوالی اشترلی دایکندی تاکید کرده اند که «گله و سایر موانع» بر سر راه ازدواج جوانان، مشکلات زیادی را به‌وجود آورده است که شامل فرار از منزل، هتک حرمت خانواده‌ها، بازی با حیثیت و آبروی آن‌ها، زیر پا شدن شریعت، بنا شدن خانواده‌های جدید با عمل خلاف شرع، بلندرفتن سن ازدواج، احتمال فساد اخلاقی، احتمال ازدواج نامناسب، فریب خوردن دختر، قرض‌دارشدن و مهاجرت می‌باشند. در فیصله‌نامه آمده است که این مصوبات از تاریخ صدور قابل اجرا است و متمرد پاسخگو خواهد بود. این در حالی است که پیش از این ادارات حکومت سرپرست و شورای علمای ولسوالی سنگ‌تخت‌و‌بندر ولایت دایکندی نیز فیصله‌ای مشابهی را صادر کرده بودند. در آن فیصله‌نامه آمده بود که مبلغ ۲۵۰ هزار افغانی از طرف داماد به‌عنوان بخشش جهت مصارف عروسی برای بستگان عروس پرداخت گردد.

در ادامه تلاش‌ها برای آزادی مرتضی بهبودی، خبرنگار افغانسانی-فرانسوی که در زندان حکومت سرپرست به سر می‌برد، الکساندرا مستواجا، همسر او گفته است که پنج ماه در غیاب عشق زندگی کرده است. خانم مستواجا امروز (چهارشنبه، ۱۷ جوزا) در رشته‌توییتی نوشته است: «پنج ماه از زندانی‌شدن همسرم، مرتضی بهبودی می‌گذرد. من در این مدت در غیاب عشق زندگی کرده‌ام، چرا که عشقی بدون آزادی همسرم وجود ندارد. و آزادی‌ای نخواهد بود اگر برایش مبارزه نکنیم.» او افزوده است که مطلب فوق یک نقل قول از کتابی است که همین اکنون او در حال خواندن است. همسر مرتضی بهبودی در ادامه تاکید کرده است که آرزویش فقط آزادی فوری مرتضی است. همچنین او در توییتی دیگر نوشته است: «به عزیزم مرتضی! دلم برات خیلی تنگ شده است هر روز بدون تو عذاب است، زیرا تو آسمان من، ابرهای من، خورشید من، همه چیز من هستی. من نمی‌گذارم ساکت شوی، زیرا تو به خاطر گفتن حقیقت خود مستحق بازداشت نیستی.» این در حالی است که آقای بهبودی، خبرنگاری فرانسوی-افغانستانی در پنجم جنوری به‌منظور تهیه گزارش به افغانستان آمد و ۴۸ ساعت پس از ورودش، در حالی‌که قصد داشت اعتبار مطبوعاتی خود را دریافت کند، توسط افراد حکومت سرپرست بازداشت شد. تا اکنون حکومت سرپرست در مورد بازداشت او چیزی نگفته است، اما سازمان گزارشگران بدون مرز می‌گوید که بهبودی از سوی حکومت افغانستان متهم به جاسوسی شده است.

ظریفه یعقوبی یکی از فعالان حقوق زن که سال گذشته‌ی خورشیدی از سوی نیروهای حکومت سرپرست از کابل بازداشت شده‌ بود، اعلام کرده است که مسوولان زندان حکومت سرپرست او و تمام زنان زندانی را به شدت شکنجه کرده ‌است. خانم یعقوبی در صحبت با شبکه تلویزیونی ۴ بریتانیا  گفته است: «۴۱ روز در زندان حکومت سرپرست بودم که مثل ۴۱ سال گذشت. آن‌ها من را می‌زدند و می‌پرسیدند کدام کشور به شما پول می‌دهد که علیه حکومت تظاهرات کنید.» او تاکید کرد: «آن‌ها [افراد حکومت سرپرست یا مسوولان زنان] می‌گفتند که شما از اسرائیل، آمریکا و کشورهای دیگر پول می‌گیرید.» ظریفه یعقوبی در ماه عقرب سال گذشته خورشیدی از سوی استخبارات حکومت سرپرست در محل برگزاری یک کنفرانس مطبوعاتی در دشت برچی کابل دستگیر شد. او و دیگر زنان معترض در این کنفرانس می‌خواستند موجودیت «جنبش زنان افغانستان برای برابری» را اعلام کنند. همچنین عظیم عظیمی یکی دیگر از همراهان خانم یعقوبی که همزمان با او بازداشت شده بود، گفت: «من را به ریاست ۹۰ استخبارات بردند. وقتی مرا به زیر زمینی بردند، داد و بیداد مردم را شنیدم. یکی شکنجه می‌شد. دیگری از سقف آویزان بود. کسی را می‌زدند. کسی را با پیپ آب شکنجه می‌کردند.» او نیز به شبکه ۴ بریتانیا گفته است: «آن‌ها می‌گفتند که شما از اسرائیل، آمریکا و کشورهای دیگر پول می‌گیرید.» هر دوی این قربانیان توانستند از کشور بیرون شوند. اما مقامات حکومت سرپرست به شبکه ۴ بریتانیا، شکنجه این فعالان را رد کرده‌اند. مقامات طالبان مدعی اند که آنان برای دریافت پناهندگی ادعای شکنجه را مطرح می‌کنند. با این وجود خالد قادری، نویسنده‌ای که ۱۱ ماه در زندان حکومت سرپرست بسر برد و پروانه ابراهیم خیل؛ فعال مدنی چشم دیدهای مشابه خود را از شکنجه توسط افراد حکومت سرپرست باز گو کردند. این در حالی است که حکومت سرپرست از زمان تسلط ‌اش بر افغانستان بارها اقدام به بازداشت خودسرانه‌ی فعالان حقوق زن، فعالان مدنی و خبرنگاران کرده‌ است. براساس گزارشی که رسانه‌های مختلف و نهادهای حقوق بشری نشر کرده اند، دیده می‌شود که بسیاری از آنان در زندان‌های حکومت سرپرست به صورت خیلی وحشتناک شکنجه می‌شوند. با این وجود تا اکنون نهادهای حقوق بشری ملی و بین‌المللی، موفق نشده اند که در این زمینه نظارت‌های دقیق و همه جانبه از زندان‌های حکومت فعلی داشته باشند.