نویسنده: گوهرشاد

2 سال قبل - 247 بازدید

منابع محلی از ولایت دایکندی می‌گویند که ۴۵ موسسه‌ی امدادرسان در این ولایت فعالیت داشت، اما ۸۰ درصد این موسسات از زمستان سال گذشته به این طرف به‌دلیل باج‌گیری، مداخله و عدم همکاری افراد حکومت سرپرست، فعالیت خود را در دایکندی متوقف کرده‌اند. منبع امروز (شنبه، ۲۴ سرطان) به رسانه گوهرشاد گفت که فردی به نام ملامحمد‌الله اقبال، رییس اقتصاد حکومت سرپرست و خواهرزاده والی ولایت دایکندی در امور کاری نهادهای مددرسان مداخله می‌کنند. او گفت توقف فعالیت این موسسات مردم را در شرایط خیلی بد قرار داده‌ است. وی تاکید کرد که موسسات مددرسان گفته‌اند تا زمانی‌که مداخله و باج‌گیری افراد حکومت سرپرست متوقف نشود، فعالیت‌شان را از سر نخواهند گرفت. همچنین یک منبع دیگر به رسانه گوهرشاد گفت که در پی مداخله، باج‌گیری و عدم همکاری ملامحمدالله، تا اکنون ۱۷ سازمان کمک‌رسان از جمله اکشن‌اید، رازی، برک، سی‌آر اس و ام‌سی‌سی و ... فعالیت خود در این ولایت را متوقف کرده‌اند. با این وجود، سید مصطفی صالح، رییس اطلاعات و فرهنگ دایکندی با رد این موضوع به رسانه گوهرشاد گفت که توقف فعالیت موسسات مددرسان در این ولایت حقیقت ندارد و تمام موسسات در دایکندی فعال می‌باشند. آقای صالح می‌گوید که امکان دارد، شماری از موسسات مددرسان به دلیل نداشتن توافق‌نامه‌ی همکاری فعالیت‌شان بعد از یک ماه متوقف شده باشد، اما افراد حکومت سرپرست در روند کاری هیچ موسسه‌ی مداخله نکرده‌اند. او تاکید کرد: «به‌خدا والی دایکندی یک فرد دلسوز است و برای این‌که مردم این ولایت تماماً بی‌چاره و فقیر هستند، والی نهایت همکاری را با موسسات مددرسان دارد.» وی افزود که اگر مسوولان حکومتی موسسات را نظارت نکنند، آنان به فکر مردم بی‌چاره و فقیر نیستند و تنها به جیب و منفعت خودشان‌شان فکر می‌کنند. قابل ذکر است که پیش از این نیز گزارش‌های از مداخله مسوولان محلی در کار نهادهای مددرسان در سایر نقاط کشور منتشر شده است. این در حالی است که چندی پیش اداره بازرس ویژه امریکا برای بازسازی افغانستان (سیگار) اعلام کرده بود که افراد حکومت سرپرست از ماه نومبر ۲۰۲۲ تا فبروری ۲۰۲۳، ۴۹۴ بار در کار نهادهای کمک‌کننده بین‌المللی در افغانستان، مداخله کرده‌اند. ولایت دایکندی، یک ولایت محروم و دورافتاده بوده که اکثریت مردم این ولایت متکی به زراعت و مالداری می‌باشند. تمام باشندگان این ولایت را مردم هزاره و شیعه تشکیل می‌دهند که همواره مورد بی‌رحمی و کم‌لطفی حکومت‌های فعلی و قبلی قرار گرفته‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 283 بازدید

آژانس همکاری و هماهنگی ترکیه (TIKA) اعلام کرد که از آموزش فن و حرفه‌ی ۵۰ معلول زن و مرد در ولایت جوزجان، در شمال افغانستان، حمایت مالی می‌کند. خبرگزاری اناتولی ترکیه گزارش داده است که این ۵۰ فرد معلول در یک دوره شش‌ماهه آموزش فن و حرفه را فراخواهند گرفت. در ادامه آمده است که شرکت‌کنندگان این دوره‌ی آموزشی صابون‌سازی، کفاشی، نجاری و جوش‌کاری خواهند آموخت. خبرگزاری اناتولی به نقل از میکائیل تسدمیر، هماهنگ کننده آژانس همکاری و هماهنگی ترکیه در مزارشریف نوشته است که این افراد با آموزش‌های حرفه‌ای به‌سرعت وارد بازار کار خواهند شد. قابل ذکر است که این پروژه با همکاری شعبه مزارشریف آژانس همکاری و هماهنگی ترکیه و انجمن حمایت از معلولان افغانستان اجرا می‌شود. تا اکنون معلوم نیست که برای این برنامه چی‌مقدار پول پرداخت خواهد شد. در حالی این دوره‌ برای ۵۰ تن از باشندگان ولایت جوزجان برگزار می‌گردد که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، محدودیت شدید بر کار و آموزش زنان و دختران وضع کرد. در حال حاضر دختران و زنان اجازه‌ی تحصیل، آموزش و کار را ندارند. همچنین زنان و دختران اجازه رفتن به پارک‌های تفریحی، سالون‌های ورزشی، حمام‌های عمومی و معاینه توسط داکتران مرد را ندارند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 541 بازدید

با روی‌کار آمدن حکومت سرپرست دسترسی خبرنگاران به اطلاعات به یک مشکل جدی و اساسی تبدیل شده است. با وجود این‌که هر از گاهی رهبران حکومت وعده‌هایی برای خبرنگاران داده‌اند، اما روند اطلاع‌رسانی هنوز بهبود نیافته و خبرنگاران از اطلاع‌رسانی به موقع و پاسخ‌گویی سخنگویان ادارات دولتی برای رسانه‌ها شاکی‌ هستند. شماری از خبرنگاران در صحبت با رسانه گوهرشاد از این روند انتقاد نموده و می‌گویند که اطلاعات به گونه‌ی انحصاری و سانسور شده در دسترس رسانه‌ها قرار می‌گیرند. آن‌ها عملکرد نهاد‌های حامی رسانه‌ها را نیز موفقانه نمی‌دانند و تاکید دارند که این نهادها بشدت کم کاری می‌کنند. فوزیه ناصری خبرنگاران در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت: «دسترسی به اطلاعات خلاف میل حکومت سرپرست ناممکن است. در بسیاری موارد، حکومت فعلی هیچ‌گونه اطلاعاتی را در اختیار خبرنگاران بی‌طرف قرار نمی‌دهد.» او می‌گوید که آن‌ها (سران حکومت) فقط همان اطلاعات دست‌کاری شده و مهندسی شده را به شماری از خبرنگاران ارائه می‌کنند که سودی به سفیدنمایی حکومت خودشان داشته باشد. به باور خانم ناصری، تنها نهادهای بین المللی و حامی آزادی بیان می‌توانند روزنه‌ی امیدی برای آزادی بیان، رسانه‌های خبری و خبرنگاران باشند. زیرا با توجه به شرایط متشنج جاری آن‌ها می‌توانند اهرم فشاری بر حکومت فعلی باشند. خانم ناصری افزود که روند اطلاع‌رسانی و ارائه‌ی معلومات نسبت به دوره‌ی جمهوریت بدتر و محدود‌تر شده، رفتار مسوولان حکومت سرپرست با خبرنگاران بی‌طرف خشن و زشت است. او تاکید کرد که مقام‌های حکومت در تلاش‌اند تا خبرها را دست‌کاری کرده و از طریق خبرنگاران هم‌سو‌ی‌شان به خورد مردم دهند. این خبرنگار در پاسخ به این پرسش که چه چیزی باعث بهبود وضعیت کنونی می‌شود گفت: «نمی‌شود از حکومت فعلی چیزی خواست. من که تجربه‌ی شکنجه، توهین و تحقیر از سوی این حکومت را دارم، هیچ امیدی جهت احترام گذاشتن از طرف افراد حکومت به رسانه‌های آزاد و خبرنگاران بی‌طرف ندارم. وقتی امیدی نباشد، بهبودی هم بوجود نخواهد آمد. فقط امیدوارم هیچ خبرنگاری اتفاقاتی را که من تجربه کرده‌ام را هرگز تجربه نکند.» آنگونه که شمار زیادی از خبرنگاران  به شمول خانم ناصری می‌گوید هم اکنون خبرنگاران از هیچ گونه حقوقی برخوردار نیستند و مهمتر اینکه محصولات رسانه‌ای شان را در ترس و هراس تهیه کرده و در بسا موارد با نام مستعار به نشر می‌رسانند. توهین، تحقیر و شکنجه پیامد بیان واقعیت همزمان حضرت سالک خبرنگار رسانه رخشانه، به رسانه گوهرشاد گفت که متأسفانه روحیه‌ی همکاری مسوولان حکومتی با خبرنگاران بسیار پایین و نزدیک به صفر رسیده است. آن‌ها با هر خبرنگاری صحبت نمی‌کنند و معلومات مفیدی که قابلیت کار در اخبار و یا گزارش‌ها را داشته باشد، ارائه نمی‌‌دهند. وی ازعمل‌کرد سخنگویان و مسوولان حکومت انتقاد کرد و تاکید کرد که وقتی خبرنگاران برای جمع‌آوری معلومات گزارش یا خبر به مسوولان و سخنگویان حکومت فعلی مراجعه می‌کنند، پاسخی از سوی آن‌ها دریافت نمی‌کنند. به گفته‌ی او مسوولان حکومت از خبرنگاران کارت و جواز وزارت اطلاعات و فرهنگ را درخواست می‌کنند و در بعضی مواقع حتی حاضر به ارائه‌ی اطلاعات نیستند. آقای سالک با ابراز تاسف افزود که کار خبرنگاری و رسانه‌ای در زمان حکومت پیشین و حکومت فعلی ۱۸۰ درجه تغییر کرده است. در حکومت قبلی آزادی بیان به شکل نیم‌بند وجود داشت. خبرنگاران آزاد بودند، گزارش‌های افشاگرانه را با در نظر گرفتن اصل بی‌طرفی و واقعیت تهیه می‌کردند اما در حال حاضر خبرنگاران بخاطر بازتاب واقعیت‌ها بازداشت، شکنجه و حتی زندانی می‌شوند. او می‌گوید اکنون خبرنگاران باید گزارش‌ها و اخباری را تهیه کنند که به نفع نظام فعلی باشد و یا حداقل بر ضد نظام نباشد. این خبرنگار تاکید کرد درصورتی‌که خبر یا گزارشی مخالف نظام فعلی باشد، حتی اگر واقعیت هم داشته باشد، استخبارات حکومت در صدد پیدا کردن گزارش‌گر و یا خبرنگار بر می‌آید و اگر آن خبرنگار و یا گزارش‌گر را پیدا کند سرنوشت‌اش زندان، شکنجه و تحقیر و توهین است. او بر این باور است که حکومت با چنین رویکردی روند دسترسی به اطلاعات را نه تنها مشکل کرده بلکه در برخی موارد غیرممکن ساخته است. آقای سالک می‌گوید: «یک خبرنگار اگر بخواهد در مورد یک چالش گزارشی تهیه کند باید ریسک بازداشت، شکنجه و حتا زندانی شدن را به جان بخرد. حتا اگر آن گزارش بر اساس واقعیت تهیه شده باشد.» او می‌افزاید: «خواست ما از نهادهای حامی خبرنگاران و رسانه‌ها این است که از خبرنگاران و گزارش‌گران در افغانستان حمایت کنند. برای آن‌ها دادخواهی کنند و تلاش کنند تا آزادی بیان به معنای واقعی آن در افغانستان روی کار بیاید و قضایای رسانه‌ای و خبرنگاران باید از طریق کمیسیون رسیدگی به تخطی‌ها و تخلفات رسانه‌ای حل و فصل شود.» این در حالی است که پیش ازاین شمار زیادی از خبرنگاران از عملکرد حکومت نسبت به خبرنگاران آزاد انتقاد کرده بودند و از حکومت خواستند تا در برخورد با خبرنگاران قانون رسانه‌های همگانی را رعایت کرده و اجازه دهند آن‌ها در روشنی قانون به فعالیت‌های خود ادامه دهند. تحریف رویدادها از سوی مسوولان علی رضایی یکی دیگر از خبرنگارانی است که در حوزه‌ی شمال کشور فعالیت می‌کند. او می‌گوید مسوولان ابتدا حاضر به پاسخگویی نمی‌شوند و در صورتی که اطلاعات را در دسترس خبرنگار قرار دهند، آن را تحریف می‌کنند. به گونه‌ای که رویدادی اتفاق افتاده اما آن‌ها با صراحت تمام آن را انکار می‌کنند و اطلاعات دروغ به رسانه‌ها می‌دهند. آقای رضایی از تجربه‌ی شخصی‌اش می‌گوید که با شماری از خبرنگاران جهت مصاحبه به یکی از ساحات رفته بودند اما مسوولان از ارائه‌ی اطلاعات سرباز زدند. او تاکید می‌کند که پیش از آمدن آن‌ها با مسوولان آن بخش هماهنگی نیز صورت گرفته بوده است. مشکلات اقتصادی، عدم دسترسی به اطلاعات و مهمتر تهدید‌ها علیه خبرنگاران و فعالان رسانه‌ها در حکومت کنونی سبب شده تا شمار زیادی از خبرنگاران این مسلک را رها کرده و دست به مهاجرت بزنند. ابراهیم شیرزاد یکی از خبرنگاران آزاد است که به اخیرا کشور را ترک کرده است. او می‌گوید تهدید‌ها و برخورد غیر انسانی مسوولان حکومت سبب شد تا کشور را ترک کند. او تاکید می‌کند که پس از تغییر رژیم و تحولات سیاسی در کشور بسیار تلاش کرده است تا به حرفه‌ی خبرنگاری ادامه دهد اما پس از تهدید‌ها و هشدارهای زیاد ناگزیر به ترک کشور شده است. آقای شیرزاد می‌گوید در مدت زمانی که پس از تحولات مشغول فعالیت رسانه‌ای بوده مسوولان تنها به خبرنگاران و رسانه‌هایی که تریبون آن‌ها هستند اطلاعات می‌دهند. این اطلاعات شامل تعریف‌های حکومت فعلی و کارکردهایی است که آن‌ها را خوب جلوه دهند و اذهان عامه را به نفع آن‌ها سمت و سو دهند. این در حالی است که سازمان خبرنگاران بدون مرز نیز در گزارشی گفته است که با روی‌کار آمدن حکومت سرپرست ۴۳ درصد رسانه‌های فعال در افغانستان متوقف و ۸۶ درصد خبرنگاران زن در افغانستان بیکار شده است. این سازمان از تداوم قوانین سخت‌گیرانه‌ی حکومت فعلی برای رسانه‌ها و خبرنگاران، ابراز نگرانی می‌کنند. در آخرین مورد پنج‌شنبه رادیو نهاد پس از ۱۶ سال فعالیت به دلیل مشکلات اقتصادی به نشرات اش پایان داد. با این وجود مرکز خبرنگاران افغانستان چندی پیش اعلام کرده بود که در جریان ۱۲ ماه گذشته دست‌کم ۲۱۳ مورد خشونت، تهدید و بازداشت خبرنگاران در کشور ثبت شده که در مقایسه با سال قبل، ۶۴ درصد افزایش داشته است. همچنین یوناما، به مناسبت روز جهانی آزادی مطبوعات با نشر بیانیه‌ای گفته بود پس از تسلط حکومت سرپرست، متخصصان رسانه‌ای از افغانستان فرار کرده، تعداد زیادی از رسانه‌‌ها بسته شده‌ و خبرنگاران زن به‌طور نامتناسبی تحت تأثیر محدودیت‌‌ها قرار گرفته که عملاً کاری انجام داده نمی‌توانند. گزارشگر: محمدرضا رامز

ادامه مطلب


2 سال قبل - 232 بازدید

نمایندگی افغانستان در جنوا با ابراز نگرانی از وضعیت هنر در افغانستان، گفت که فرهنگ غنی، موسیقی و هنرهای سنتی این کشور زیر حاکمیت حکومت فعلی در خطر نابودی قرار دارد. این نمایندگی این موضوع را با نشر بیانیه‌ای در نشست سازمان جهانی مالکیت فکری مطرح کرده است. در ادامه آمده است که آنان خواستار راه‌حلی برای حفظ میراث‌های فرهنگی و فولکور افغانستان با کمک هنرمندان و موسیقی‌دان‌های این کشور در بیرون از افغانستان شده است. در بیانیه آمده است که حکومت فعلی آوازخوانی و شنیدن موسیقی را حرام می‌داند و پس از حاکمیت فعلی، هنرمندان افغانستان را ترک کرده یا این که از هنر دست کشیده‌اند. نمایندگی افغانستان در جنوا تاکید کرد که با خروج افراد تحصیل‌کرده، موسسات با کمبود کارکنان تحصیل کرده و مجرب مواجه شده‌اند. این نمایندگی تصریح کرد که این وضعیت با ممنوعیت آموزش مدرن توسط حکومت فعلی و همپنان محرومیت زنان و دختران از تحصیل و کار تشدید می‌شود. در بیانیه از سازمان جهانی مالکیت فکری خواسته شده است که مشارکت خود را برای جوانان و زنان افزایش دهد تا افغانستان بتواند از استعدادها و خلاقیت‌های جوانان و زنان در پیشبرد رشد اجتماعی و اقتصادی خود استفاده کند. در ادامه آمده است که با وجود محدودیت‌های حکومت فعلی بر آموزش زنان و دختران، جامعه‌ی بین‌المللی و سازمان ملل می‌توانند با کمک فن‌آوری‌های معاصر و نوآوری، به موضوع آموزش و ظرفیت‌سازی جوانان و زنان در افغانستان رسیدگی کنند. در حالی نمایندگی افغانستان در جنوا خواستار رسیدگی به محدودیت‌های شدید حکومت فعلی می‌شود که بیش از ۶۵۰ روز است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. همچنین در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 258 بازدید

رسانه‌های بین‌المللی گزارش داده است که دولت بریتانیا دست‌کم پنج هزار اتاق خالی در هتل‌ها دارد، اما همکاران افغانستانی‌اش در کشور‌های دومی را انتقال نمی‌دهد. روزنامه دیلی‌میل در گزارش نوشته است، ترجمان‌های افغانستانی جان خود را برای بریتانیا به خطر انداخته‌اند به‌دلیل کمبود مسکن نمی‌توانند اجازه انتقال به این کشور را دریافت کنند. این روزنامه می‌گوید که وزارت داخله بریتانیا گفته که در حال حاضر پنج هزار اتاق خالی در هتل‌های این‌ کشور دارد، اما ویژه پناه‌جویان دیگر از جمله کسانی است که از کانال مانش به‌گونه غیرقانونی به این کشور می‌آیند. در ادامه آمده است که این عمل‌کرد دولت بریتانیا با موجی از انتقادها از سوی همکاران افغانستانی این کشور و کسانی دیگر در بریتانیا مواجه شده است. دیلی‌میل گفته است که این عمل‌کرد وزارت داخله بریتانیا از سوی وکلای پناه‌جویان افغان به چالش کشیده شده و همه امیدها به رأی دادگاه عالی این کشور بسته شده تا دستور رفع این‌ بلاتکلیفی را بدهد. قابل ذکر است که در حال حاضر حدود دو هزار پناه‌جوی افغان در کشورهای دومی در انتظار تخلیه هستند، زیرا بدون تثبیت مکان بودوباش برای آنان ویزا صادر نمی‌شود. روزنامه دیلی‌میل به نقل از کریم، ۳۶ ساله، ناظر سابق مترجمان نظامی بریتانیا که بیش از یک سال است به همراه همسر و فرزندش در هتلی در اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان به‌سر می‌برد با انتقاد از عمل‌کرد بریتانیا گفته است: «حکومت فعلی از رفتن فرزندان ما به مکاتب جلوگیری کردند، اکنون دولت بریتانیا با نگهداری ما در هتل‌ها، آنان را از تحصیل نیز باز می‌دارند.» این روزنامه نوشته است که دکتر سارا دی‌جونگ از کمپاین کنندگان برای ترجمان‌های افغانستانی می‌گوید که هتل‌های بریتانیا راه حل دایمی نیستند، اما بی‌نهایت بهتر از هتل‌های پاکستان و سایر کشورهای دومی هستند. این در حالی است که دولت بریتانیا ماه حمل سال جاری به پناه‌جویان افغان که در بریتانیا به‌سر می‌بردند، دستور تخلیه هتل‌ها را داد، در حالی‌که جای بدیل برای آنان در نظر گرفته نشده است. قابل ذکر است که از زمان تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، دست‌کم ۲۴ هزار و ۵۰۰ تن از همکاران بریتانیا و خانواده‌های‌شان و افراد آسیب‌پذیر منتقل شده‌اند، اما هنوز ده‌ها خانواده افغان در کشورهای دومی در انتظار تخلیه هستند. با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان موج تازه‌ای از مهاجرت شکل گرفت که بیشتر این افراد به ایران و پاکستان مهاجر شدند. شمار زیادی از مهاجران افغان در ایران از مسیر ترکیه و کشورهای اروپای شرقی عازم اروپای غربی شدند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 258 بازدید

وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست به در خواست ملا هبت‌الله آخوندزاده، رهبر حکومت فعلی نوشته است، افرادی‌که زنان را وادار به نکاح اجباری یا از ازدواج اجباری آنان برای پایان منازعه استفاده می‌کنند، محاکمه خواهند شد. تلویزیون ملی تحت کنترول حکومت فعلی به نقل از محمدخالد حنفی، وزیر امر به معروف نوشته است که این اقدام‌ها پس از توصیه ملا هبت‌الله آخوندزاده روی دست گرفته شده است. آقای حنفی از مسوولان ولایتی اداره امر به معروف خواسته که با چنین افراد برخورد کنند. وی همچنان از مقام‌های محلی خواسته است، علیه کسانی‌که مهریه یا میراث زنان را نمی‌پردازند هم اقدام کنند. با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان و با وجود وضع محدودیت گسترده حکومت علیه زنان در کشور، ملا هبت‌الله آخوندزاده همواره تاکید کرده است: «همه حقوق زنان باید تامین شود.» همچنین آقای حنفی به این مقام‌های محلی توصیه کرده است که اجازه ندهند زنان برخلاف میل خود ازدواج کنند یا از حقوق خود محروم شوند. قابل ذکر است که حکومت فعلی مراکز مستقل حمایت از حقوق زنان را منحل کرده و این امر منجر به افزایش خشونت خانوادگی روزافزون علیه زنان و دختران شده است. بیش از ۶۵۰ روز است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. همچنین در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. گرچند سازمان‌های بین‌المللی بارها خواستار لغو این محدودیت‌ها شده‌اند، اما حکومت فعلی تا اکنون نه تنها از موضع خود عقب‌نشینی نکرده، بلکه ادعا نیز کرده است که حقوق شرعی زنان در افغانستان تامین است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 362 بازدید

مولوی عبدالکبیر، معاون سیاسی رییس‌الوزرای حکومت سرپرست در دیدار با شماری از علما و متنفذین اهل تشیع افغانستان گفت که شیعیان همانند دیگر افغان‌ها «بخش مهمی» از کشور بوده و برای همه آنان (شیعیان) در «روشنایی شریعت» حقوق برابر و عادلانه داده می‌شود. دفتر معاون سیاسی رییس‌الوزرای حکومت سرپرست در خبرنامه‌ای گفته است که در این دیدار مولوی عبدالکبیر از شیعیان افغانستان خواستار همکاری نزدیک آن‌ها با حکومت شده است. او در ادامه تاکید کرده است که نشست‌ علما و متنفذین اهل تشیع با مقام‌های حکومت فعلی می‌تواند باعث «پیشرفت» افغانستان شود. وی افزود که حکومت فعلی این بخش (برگزاری جلسات بین مقام‌های حکومت و سران شیعیان افغانستان) را در اولویت قرار می‌دهد. همچنین این خبرنامه به نقل از این علما نوشته است: «علما اهل تشیع از هرگونه هم‌کاری شان با حکومت فعلی اطمینان دادند.» در این دیدار که روز (پنج‌شنبه، ۲۲ سرطان) انجام شد که راه‌های همکاری بیشتر با ادارات حکومت فعلی بررسی شده است. در حالی مولوی عبدالکبیر بر حقوق برابر و عادلانه مردم شیعه و هزاره در افغانستان خبر می‌دهد که با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، آنان همواره محدودیت‌هایی را علیه اقلیت‌های مذهبی به ویژه مذهب شیعه و قوم هزاره وضع کرده‌اند. در تازه‌ترین مورد چندی قبل وزارت تحصیلات عالی حکومت سرپرست درخواست شورای علمای شیعه افغانستان برای شامل‌ساختن فقه جعفری در نصاب آموزشی دانشگاه‌های کشور را رد کرده است. وزارت تحصیلات عالی گفته بود: «تقاضای شورای علمای شیعه به دلیل این ‌که یک نظام واحد، نیازمند نصاب و قانون واحد است، عملی نیست.» در حال حاضر هیچ یکی از وزیران کابینه‌ی حکومت فعلی هزاره یا شیعه نمی‌باشد. همچنین چند ماه پیش کمیسیون آزادی مذهبی بین‌المللی کنگره آمریکا در گزارشی گفته بود: «برخی از اقلیت‌های مذهبی با خطر نابودی روبرو هستند، برخی دیگر به خاطر ترس از انتقام، مراسم خود را پنهانی انجام ‎می‌‎دهند.» در گزارش آمده که رویکرد حکومت فعلی با وجود دو دهه دوری از قدرت، تغییر نکرده است و «اقدامات خشونت‌آمیز» با قرائت سخت‌گیرانه از اسلام، «نقض آزادی‌ مذهبی» است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 268 بازدید

کمیساری عالی امور پناهندگان سازمان ملل متحد اعلام کرد که ۹.۲ میلیون شهروند افغانستانی به‌صورت اجباری در سراسر جهان بی‌جا شده‌اند. این نهاد این آمار را در صفحه‌ی رسمی فیس‌بوک خود اعلام کرده و گفت که در سراسر جهان ۵.۶ میلیون شهروند افغانستانی یا مهاجر هستند و یا هم در وضعیت مشابه به پناهنده به‌سر می‌برند. در اعلامیه آمده است که ۲۹۵ هزار پناه‌جو نیز از افغانستان در سراسر جهان وجود دارند. کمیساری عالی امور پندهندگان سازمان ملل تاکید کرد که براساس آمارهایی این نهاد، ۳.۲۵ میلیون نفر دیگر از شهروندان افغانستان در داخل این کشور بی‌جا شدند. این نهاد در ادامه تاکید کرده است: «باید این نکات را در مورد وضعیت افغانستان بدانیم.» این نهادهای بین‌المللی هدف از نشر این آمار را مشخص نکرده است، اما از شرایط موجود در افغانستان درک می‎‌شود که آن را به‌منظور توجه جامعه‌ی جهانی به وضعیت این کشور منتشر کرده است. نهادهای مختلف سازمان ملل در روزهای اخیر اعلام کره‌اند که با کمبود بودجه مواجه هستند و مجبور شده که سطح کمک‌های خود به افراد نیازمند را کاهش دهند. با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان موج تازه‌ای از مهاجرت شکل گرفت که بیشتر این افراد به ایران و پاکستان مهاجر شدند. شمار زیادی از مهاجران افغان در ایران از مسیر ترکیه و کشورهای اروپای شرقی عازم اروپای غربی شدند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 243 بازدید

نی یا نهاد حمایت‌کننده‌ی رسانه‌های آزاد افغانستان در واکنش به تعطیلی رادیوی محلی نهاد در بلخ اعلام کرد که با متوقف‌شدن فعالیت‌ رسانه‌ها، دامنه‌ی اطلاع‌رسانی و آزادی بیان تنگ‌تر و قشر بزرگی از خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای بیکار می‌شوند. این نهاد امروز (پنج‌شنبه، ۲۲ سرطان) با نشر اعلامیه‌ای گفت که مرکز حمایت‌کننده‌ی رسانه‌های آزاد افغانستان از مسدود شدن منابع اطلاع‌رسانی شدیداً نگران است. نی تاکید کرد که طی دو سال گذشته شاهد متوقف‌شدن نشرات رسانه‌های مختلف در سرتاسر کشور بوده است. در اعلامیه آمده است: «یکی از دست‌آوردهای بیست سال گذشته حضور رسانه‌های جمعی و کثرت‌گرایی رسانه‌ای در افغانستان است که متاسفانه این دست‌آورد بیست‌ساله در شرایط فعلی در حال زوال است.» به ‌تازگی نشرات رادیوی محلی «نهاد» در بلخ متوقف شده است. نجیب پیکان، صاحب‌امتیاز رادیو نهاد در صحبت با رسانه  گوهرشاد، علت توقف نشرات رادیو نهاد را مشکلات اقتصادی‌، بلندبودن بهای برق، نبود حمایت از سوی نهادهای حامی رسانه‌های خصوصی، چالش دسترسی به اطلاعات، کاهش سرمایه‌گذاری در بخش اعلان تجارتی و خلا حقوقی در برخورد حکومت سرپرست با رسانه‌ها بیان کرد. پیکان می‌گوید که نشرات تلویزیون پیکان در شبکه‌های اجتماعی نیز متوقف شده است. نشرات این رسانه پس از حاکمیت طالبان متوقف شد، اما در شبکه‌های اجتماعی به فعالیت‌های خود ادامه داده بود. همچنین نی با ابراز نگرانی گفت: «با متوقف‌شدن رسانه‌ها نه تنها دامنه‌ی اطلاع‌رسانی و آزادی بیان تنگ‌تر شده است، بلکه قشر بزرگی از خبرنگاران و کارکنان رسانه‌ای نیز بیکار شده‌اند که  ادامه‌ی بقا برای‌شان سنگینی می‌کند.» براساس معلومات نهاد نی، در پی تحولات سیاسی در کشور نزدیک به نیمی از رسانه‌های افغانستان فعالیت‌شان را متوقف کرده‌اند که با متوقف‌شدن رسانه‌ها بیش از ۶۵ درصد از خبرنگاران و کارکنان رسانه‌ای نیز بیکار شده‌اند. نی افزوده است که با این وجود دسترسی به اطلاعات، تمثیل آزادی بیان و حق انتقاد در افغانستان شدیداً آسیب دیده و هروز شاهد برخوردهای غیراصولی در برابر خبرنگاران بوده است. به‌گفته‌ی این نهاد، در یک ماه گذشته نزدیک به ۱۰ مورد برخوردهای غیراصولی در مقابل خبرنگاران در داخل و خارج از افغانستان ثبت شده و ادامه‌ی چنین وضعیت کار خبرنگاری و اطلاع‌رسانی را دشوار ساخته و خبرنگاران را در یک فضای ترس و وحشت قرار داده‌ است. نهاد حمایت کننده‌ی رسانه‌های آزاد افغانستان از نهادهای حامی رسانه‌ها در سطح ملی و بین‌المللی خواست که در کنار رسانه‌ها و خبرنگاران افغانستان بی‌ایستند و براساس تعهدات بیست ساله خویش در قبال رسانه‌ها و خبرنگاران افغانستان عمل نمایند. این نهاد از مسوولان وزارت اطلاعات و فرهنگ نیز خواست که تا قضایای مرتبط به کار رسانه‌ها و خبرنگاران را به کمیسیون تخطی رسانه‌ها راجع سازند و از برخورد‌های غیراصولی در برابر خبرنگاران نظارت کند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 978 بازدید

خالده فروغ از شاعران و نویسنده‌های زنِ سرشناس و نام‌آشنایی افغانستان است که همواره بدون خسته‌گی در راستای خلقِ آثار ادبی و غنامندی ادبیات قلم می‌زند. وی در سال ۱۳۵۱ خورشیدی در شهر کابل دیده به جهان گشوده و سایه‌ي مهرآگین وی  بر ادبیات فارسی گسترانیده شد.  خالده فروغ، آموزش ابتدایی و متوسطه خویش را در لیسه‌ی مریم خواند و راهی دانشگاه شد. از دانشکده‌ی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کابل؛ سند کارشناسی گرفت. پس از ختم تحصیل، در رادیو افغانستان در بخش هنر و ادبیات مشغول کار شد. وی با قوه‌ي ادراک و ظرفیت‌ کاری که داشت مدتی بعد به عنوان مسوول ادبی رسانه نام‌برده برگزیده شد. با شروع جنگ‌های داخلی و شکل‌گیری مقاومت در افغانستان خالده فروغ راهی دیار مهاجرت شده و در کشور پاکستان رحل اقامت گزید. زمانه و شرایط نابسامان افغانستان بهانه‌ي خوبی برای قلم‌زنی و فریاد آوازهای بغض‌شده در گلو، به دست شاعران و نویسنده‌گان داد که خالده فروغ نیز از این برهه‌زمانی بهره جسته و اشعار مقاومتی خویش را به سُرایش گرفت. وی در آن زمان به عنوان مدیر مسوول مجله صدف ایفای وظیفه می‌نمود. فروغ، با فروپاشی حکومت داخلی افغانستان و مداخله‌ی بیگانه‌گان مخصوصاً ایالات متحده آمریکا در امور حکومت‌داری افغانستان؛ به کشور برگشته و به سِمَّت آموزگار در رشته‌ي زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه کابل  مشغول تدریس شد. وی سوای آن‌ که استاد دانشگاه بود، برنامه‌ی فرهنگی-ادبی را تحت عنوان «کاخ بلند دُرِ دری» در تلویزیون طلوع نیز گرداننده‌گی می‌کرد. فروغ از شمار شاعرانی زن معاصر افغانستانی است که باگونه‌ها و سبک‌های ادبی گوناگونی شعر فارسی، طبع‌آزمایی می‌کند. او از شمار شاعران امروز افغانستان است که هم به گونه‌ي نیمایی شعر می‌سُراید و هم به‌گونه‌ي سنتی. سبک برگزیده‌ی شعری خالده فروغ، غزل است که وی در سُرایش ابیات غزل‌های خویش بیشتر به اسطوره‌ها و شخصیت‌های تاریخی با استفاده از بحرهای عروضی نامتداول تراوشِ خامه می‌چَکاند. با این وجود خالده فروغ دوگانه‌گی سُرایش (زنانه و مردانه) در ادبیات و شعر را رد نموده و نقد می‌کند: «جنسیت شاعر نمی‌تواند تأثیری بر احساسات و عواطف شاعرانه داشته باشد.» نکته‌ی بارزی که خالده فروغ را از دیگر اُدیبّا متمایز می‌سازد، علاوه‌ی طبع منظوم، تبحر وی در ادبیات داستانی است. وی ادبیات داستانی را به خوبی دانسته و استفاده از انواع نثر در آثار وی ملموس است که ثمره‌ی این بارزیتِ آشکار؛ کتاب‌های رمان‌ وی است. وی در اشعار خویش بیشتر گرایش مردانه و در غزل پیرو واصف باختری شاعر معاصر افغانستانی است. منتقدانی چون: محمدکاظم کاظمی و محبوبه ابراهیمی؛‌ معتقدند که احساسات مردانه نسبت به احساسات زنانه در اشعار وی بیشتر تلاطم و گداز دارد. خالده فروغ در نوشته‌های  خویش یک انسان تعاد‌ل‌گرا و میهن‌دوست جلوه می‌نماید، او که مدتی را دور از وطن در سایه‌ی سیاهی مهاجرت زندگی‌کرده‌ است، همواره از غمِ غریبِ غربت گلایه دارد. «سال‌هاست که سلطه‌جویان قدرت سرزمینم، فریفته و خشونت در این خطه بیداد می‌کند. پرنده‌گان اندوه در آسمانش به پرواز در آمده و صدایی آشفته‌گی و ذلّت از هر گوشه‌ی آن به گوش می‌رسد. آروزی صلح، آرامش و به‌زیستی برای هم‌میهن‌های خویش متمنی‌ام.» خالده فروغ در این اواخر عضو انجمن ادبی قلم بود که همواره برای غنامندی ادبیات با دوستان و هم‌کاران ادب‌ارجِ شان زحمت کشیده و آثار ادبی قابل ملاحظه‌ی را از آدرس این انجمن به اقبال چاپ رسانده است. با سقوط دولت جهموری اسلامی افغانستان و روی‌کار آمدن حکومت فعلی؛ وی دوباره راه مهاجرت را در پیش گرفته و راهی کشور ناروی شد. از خالده فروغ آثار ادبی منظوم و منثور ( زنی که زندگی پس‌انداز می‌کرد، سرنوشت دست‌های نسل فانوس، مریم مقدس بودنت یک جو نمی‌ارزد،‌ زمان پایان‌ناپذیری‌ست گورستان، پنجره‌یی بر فصل صاعقه، کوچه‌های خالی دنیا، همیشه پنجِ عصر، عبور از قرن هابیل، فردای من اتفاق می‌افتد در دیروز، در خیابان‌های خواب و خاطره، قیام میترا و راهِ‌ ناکجا ) در داخل و خارج از کشور اقبال چاپ یافته‌اند که برخی آثار وی به زبان‌های زنده‌ي جهان ( فرانسوی، انگلیسی و ناروژی)‌ برگردان شده که در دسترس علاقه‌مندان قرار دارد. نمونه کلام: دختران! شبانه‌های بی‌امید دختران شکست‌های بی‌صدا ای چراغ‌های آسمان سوخته با من از سپیده‌های گم‌شده عشق سرکنید دختران! اساس‌نامه‌های تان شام‌نامه‌ی عداوت است این‌ چنین اگر غروب چشم‌های تان ادامه یافت این‌ چنین اگر وفای‌تان به جوی‌های کوچک حقیر پوست داد این چنین اگر یقین‌تان سیاه‌ ماند سنگ‌فرش می‌شوید. (سرنوشت دست‌های نسل فانوس. فروغ؛ ۱۳۷۹) گردآورنده: محمدرضا رامز

ادامه مطلب