نویسنده: گوهرشاد

2 سال قبل - 196 بازدید

آمریکا و هند: حکومت افغانستان به حقوق‌ بشری شهروندان احترام بگذارد

نمایندگان وزرای خارجه و دفاع آمریکا در پنجمین نشست سالانه‌ی خود با وزاری خارجه‌ و دفاع هند موسوم به «گفتگوی ۲+۲» از حکومت سرپرست خواسته‌اند که به حقوق‌ بشری همه‌ی شهروندان افغانستان، از جمله زنان، کودکان و اعضای گروه‌های اقلیت قومی احترام بگذارند. نمانیدگان هند و آمریا با نشر بیانیه‌ای مشترک از حکومت فعلی خواسته شده است که به «آزادی سفر» شهروندان افغانستان احترام بگذارند. در ادامه بیانیه آمده است که حکومت فعلی به تعهدات‌اش در مورد جلوگیری از استفاده از خاک افغانستان توسط افراد یا گروه‌ها برای تهدید امنیت سایر کشورها نیز پابندی باشد. وزرای خارجه و دفاع آمریکا و هند به قطع‌نامه‌ی دو هزار و ۵۹۳ شورای امنیت سازمان ملل متحد اشاره کردند که در آن آماده است که از خاک افغانستان برای تهدید یا حمله به هیچ کشوری یا پناه دادن یا آموزش تروریست‌ها، یا برنامه‌ریزی و تأمین مالی حملات تروریستی استفاده نشود. نمانیدگان این دو کشور بر ارائه‌ی بدون مانع کمک‌های بشردوستانه به مردم افغانستان تاکید کرده‌اند و متعهد شده‌اند که رایزنی کنند تا زمینه برای آینده‌ی فراگیر و صلح‌آمیز برای همه‌ی مردم افغانستان تسهیل شود. این در حالی است که حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان به‌صورت گسترده متهم به نقض حقوق بشری شهروندان کشور شده‌اند. در کنار آن، بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 191 بازدید

سازمان ملل: اعمال محدودیت بر زنان به بخشی از ماموریت حکومت سرپرست تبدیل شده است

رزا اوتونبایوا، رییس یوناما یا هیأت معاونت سازمان ملل در افغانستان، از ادامه‌ی وضع محدودیت‌ علیه زنان و دختران در افغانستان ابراز نگرانی کرده و می‌گوید که حقوق اساسی نیمی از جمعیت افغانستان نقض شده است. خانم اوتونبایوا گفت که اعمال محدودیت‌ها علیه زنان و دختران، اکنون به بخشی جدایی‌ناپذیر از حکومت سرپرست در افغانستان تبدیل شده است. او تاکید کرد که در دیدارهایش با زنان و دختران در افغانستان متوجه شده است که اکثر زنان افغان با به رسمیت‌شناختن حکومت فعلی مخالف هستند. وی می‌گوید که بیش از ۵۰ درصد از زنان و دختران افغانستان بر این باورند که به رسمیت‌شناختن حکومت فعلی باید مشروط به رعایت حقوق زنان باشد. رییس یوناما خواستار اجماع جهانی برای حل بحران افغانستان شد. به گفته‌ی رزا اوتونبایوا، محدودیت‌های شدید اعمال‌شده علیه زنان و دختران در افغانستان، به انزوای این کشور در جامعه‌ی جهانی منجر شده است. خانم اوتونبایوا تاکید کرد: «‌پیام سازمان همکاری اسلامی و کشورهای عضو آن و صدای جمعی جهان اسلام باید در افغانستان شنیده شود. زنان بخش‌ ضروری هر ملت برای تحول، توسعه و رشد هستند.» این در حالی است که حکومت سرپرست در ابتدا اعلام کرده بود که منع تحصیل و کار زنان، جنبه دینی دارد و کار و تحصیل زنان خلاف شریعت اسلامی است. همچنین یک گزارش وال‌استریت ژورنال در ماه مارس امسال نشان داد که تعدادی از اعضای حکومت فعلی دختران‌شان را مخفیانه به مکاتب می‌فرستند تا تحصیل کنند. البته آن‌ها که توان مالی بهتری دارند، دختران خود را نزد بستگانه‌شان در کشورهای همسایه فرستاده‌اند تا آنجا به مکتب بروند. قابل ذکر است که بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 291 بازدید

موسسه گالوپ: زنان و دختران شمال افغانستان در رنج زندگی می‌کنند

موسسه گالوپ در یک‌ نظرسنجی تازه اعلام کرده است که اکثر زنان و مردم شمال افغانستان در رنج زندگی می‌کنند. این نهاد با نشر نظرسنجی تازه گفته است که در کنار زنان، مردان نیز به این باور هستند که در افغانستان با زنان با احترام رفتار نمی‌شود. موسسه گالوپ پس از انجام یک نظرسنجی در میان زنان و مردان افغانستان نوشته است که چشم انداز وضعیت زنان و دختران در افغانستان در سال ۲۰۲۳ میلادی و همچنان صدها هزار زن و دختر پناهنده غیرقانونی که پاکستان در حال حاضر آن‌ها را مجبور به بازگشت به افغانستان می‌کند، همچنان بد است. این نظرسنجی نشان می‌دهد که تنها ۱۱ درصد از زنان افغانستان از آزادی و شرایط فعلی راضی هستند که رکورد پایینی دارد. موسسه گالوپ تاکید کرد که فقط ۱۷ درصد زنان معتقدند که در افغانستان با زنان محترمانه رفتار می‌شود. این آمار در عین حالی که روند طبیعی یک‌ نظرسنجی انجام شده است، بسیار پایین محسوب می‌شود. این نهاد تاکید کرد که میزان رضایت‌مندی زنان افغانستان از ۲۹ به ۱۱ درصد در سال ۲۰۲۳ میلادی کاهش پیدا کرده است. این موسسه همچنین اظهار داشته که در وضعیت مشابه زنان، همان محدودیت‌هایی‌ که زنان را رنج می‌دهد، مردان افغانستان را نمی‌رنجاند. موسسه گالوپ افراد را بر اساس نحوه رتبه‌بندی زندگی فعلی و آینده خود در مقیاس عمودی‌جدول‌ با شماره‌های صفر تا ۱۰ به عنوان «شکوفنده»، «مبارزه» یا «رنج می‌کشند» طبقه‌بندی کرده‌است که در این میان زنان افغانستان در طبقه رنج این‌جدول‌ قرار گرفته است. این‌‌موسسه گفته است که مردم شمال افغانستان در رنج‌ زندگی می‌کنند‌ که فیصدی آن‌ها ۹۰ درصد از سال ۲۰۲۱ تاکنون عنوان شده است و گالوپ در ادامه گفته‌ که این سطح رنج بالاترین درجه رنج از سال ۲۰۰۵ محسوب می‌شود. در حالی موسسه گالوپ وضعیت زندگی زنان افغانستان را نگران عنوان کرد که بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 228 بازدید

برگزاری مراسم عروسی دسته‌جمعی ۱۰۰ زوج جوان در سرپل

منابع محلی می‌گویند که مراسم عروسی دسته‌جمعی ۱۰۰ زوج جوان با حمایت مالی یک بازرگان در مرکز ولایت سرپل در شمال کشور برگزار شده است. محمداکبر سلطان‌زاده، یکی از تاجران ملی کشور هزینه‌ی این مراسم را که (جمعه، ۱۹ عقرب) در ولایت سرپل برگزار شده است، تامین کرده است.  این مراسم عروسی با حضور مسوولان محلی حکومت سرپرست، بزرگان قومی، علمای دینی، خویشاوندان عروس و داماد و صدها تن از باشند‌گان ولایت سرپل در استدیوم ورزشی این ولایت برگزار شده بود. شیرمحمد شریفی، نماینده‌ی این بازرگان به رسانه گفته است که برای هر زوج جوان یک تخته قالین شش متره، کالای عروسی و مبلغ ۲۰ هزار افغانی پول نقد داده شده است. همچنین حمیدالله، یکی از بزرگان قومی ولایت سرپل، برگزاری چنین مراسم‌ها را در راستای جلوگیری از مصارف گزاف عروسی مفید می‌داند. او از سایر بازرگان‌ها نیز خواست که برای کمک به جوانان «تنگ‌دست»، این گونه مراسم‌ها را برگزار کنند. در همین حال، شماری از زوج‌ها که در این مراسم اشتراک کرده بودند، ضمن ابراز خوشحالی، می‌گویند که برخی از جوانان تا هفت سال نامزد مانده بودند، اما به‌دلیل مصارف بالا، موفق به برگزاری مراسم عروسی نشده بودند. آنان نیز از تاجران ملی خواسته‌اد که این گونه کارها را به یک فرهنگ تبدیل کرده و از مصارف گزاف عروسی‌ها جلوگیری کنند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 236 بازدید

عفو بین‌الملل: زنان اخراج شده از پاکستان از دسترسی به امنیت و آموزش محروم شدند

سازمان عفو بین‌الملل به اخراج اجباری مهاجران افغان از پاکستان واکنش نشان داده و از این کشور خواسته است که تداوم بازداشت، اخراج و آزار و اذیت مهاجران و پناه‌جویان اهل افغانستان را به‌صورت فوری متوقف کند. این سازمان به نقل از لیویا ساکاردی، معاون بخش منطقه‌ای عفو بین‌الملل برای جنوب آسیا گفته است: «اگر دولت پاکستان فوراً اخراج‌ها را متوقف نکند، هزاران افغان در معرض خطر، به‌ویژه زنان و دختران را از دسترسی به امنیت، آموزش و معیشت محروم خواهد کرد.» وی تاکید کرد که هیچ‌کس نباید در معرض اخراج اجباری و «دسته‌جمعی» قرار گیرد. او افزود که بهتر است پاکستان تعهدات حقوقی بین‌المللی خود، از جمله اصل عدم بازگشت را رعایت کند. معاون بخش منطقه‌ای عفو بین‌الملل گفت: «از هزاران پناه‌جوی افغانستانی به‌عنوان مهره‌های سیاسی برای بازگرداندن به افغانستان تحت حکومت فعلی استفاده می‌شود، جایی که زندگی و جان آن‌ها در بحبوحه‌ی سرکوب شدید حقوق بشر و یک فاجعه انسانی مداوم، ممکن است در خطر باشد.» خانم ساکاردی می‌گوید که پس از ۱۷ سپتامبر، ۱۷۰ هزار مهاجر و پناه‌جوی اهل افغانستان پاکستان را ترک کرده‌اند و از اول نوامبر تا اکنون، پولیس فراتر از ثبت پرونده‌ برای مهاجران «غیرقانونی» مطابق قانون ۱۹۴۶، آنان را به‌صورت مستقیم بازداشت می‌کنند. این نهاد از ایجاد مراکزی موسوم به «مراکز نگهداری» توسط دولت پاکستان انتقاد کرده و می‌گوید که این مراکز طبق قانون مشخصی ساخته نشده‌اند و موازی با نظام حقوقی پاکستان ایجاد شده‌اند. سازمان عفو بین‌الملل‌ ایجاد این مراکز ر ناقض حق «آزادی» و «دادرسی عادلانه» دانسته است. این در حالی است که پاکستان با پایان مهلت داده شده به مهاجران و پناه‌جویان «غیرقانونی» روند بازداشت و اخراج آنان را آغاز کرده است. مقام‌های پاکستانی اعلام کرده‌اند که این مهاجران و پناه‌جویان پس از بازداشت به مراکزی موسوم به مراکز نگهداری منتقل می‌شوند و پس از طی مراحل روند اداری در این مراکز، به کشور شان بازگردانده می‌شوند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 221 بازدید

برنامه جهانی غذا: ۴ میلیون مادر و کودک در افغانستان دچار سوءتغذیه هستند

برنامه جهانی غذا برای افغانستان اعلام کرده است که حدود چهار میلیون مادر و کودک در این کشور دچار سوءتغذیه هستند. این برنامه با نشر یک ویدیوی کوتاه از یک کودک گفته است که چهار میلیون مادر و کودک در افغانستان از سوءتغذیه رنج می‌برند. در ادامه آمده است که کمک سخاوت‌مندانه‌ی اهداکنندگان، برنامه جهانی غذا را قادر می‌سازد تا در پیشگیری و درمان افراد مبتلا به سوءتغذی، در سراسر افغانستان سرمایه گذاری کند. همچنین این نهاد قبلاً نیز گفته بود که قربانیان بیشتر گرسنگی در افغانستان، زنان و کودکان هستند. قابل ذکر است که با تسلط حکومت سرپرست در افغانستان، فقر و بیکاری در سراسر کشور گسترش یافته است. همچنین براساس گزارش‌های موجود، آمار کودکان مبتلا به سوءتغذیه نیز در کشور بالا است. باید گفت که در گزارشی که از سوی برنامه‌ جهانی غذای سازمان ملل متحد (دبلیواف‌پی) در ۲۷ میزان سال جاری منتشر شد، نشان می‌دهد که شمار بیماران مبتلا به سوءتغذیه‌ی حاد در افغانستان به چهار میلیون نفر می‌رسد. از این میان، ۳.۲ نفر آنان کودکان هستند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 289 بازدید

پدر شکنجه‌گر؛ روایت خانواده‌ای که دو دهه مرگ تدریجی را سپری کرده‌اند(۱۱)

در یکی از شب‌هایی که از خانه بیرون انداخته شده ‌و در کوچه کنار دروازه‌ی حویلی‌مان نشسته بودم، یکی از مردان همسایه‌ که خودش متاهل بود روبروی من ایستاد. خود را جمع و جور کردم و به گوشه‌ای خزیدم. از نگاه‌ها و اینکه تلاش داشت به نحوی به من دست درازی کند فهمیدم اصلا نیت خیری ندارد. هر چه من عقب‌تر می‌رفتم او جلوتر می‌آمد و هنگامی که از ترس قلبم در دهانم آمده بود گفت: «پدرت تو را به من داده و باید تو را به خانه‌ام ببرم.» ترسیدم و با صدای بلندی گفتم هرکس این حرف را گفته غلط کرده، من با شما هیچ جایی نمی‌آیم. بعد این جمله با تمام توان به دروازه‌ی حویلی‌مان با مشت کوبیدم و تقاضای کمک کردم. آن مرد دستم را گرفت. خون در تمام بدنم یخ بست. اشکم چکید. به او التماس کردم که با من کاری نداشته باشد. گوش او اما بدهکار نبود و همچنان دستم را می‌کشید و من باز به دروازه‌ی خانه می‎کوبیدم و درخواست کمک می‌کردم. چند متری مرا روی خاک‌ها کشید و من فریاد می‌زدم و کمک می‌خواستم. بخاطر اینکه پدرم تقریبا هر شب مرا بیرون می‌کرد، نباید توقع می‌داشتم کسی به فریادها و درخواست کمکم پاسخ مثبت بدهد. اما فریادهایم آنقدر ادامه یافت که در نهایت چند نفری از خانه‌های‌شان بیرون شدند. من داشتم به آن مرد التماس می‌کردم که دست از سرم بردارد و نخستین بار بود که چنین موقعیتی را تجربه می‌کردم. همسایه‌هایی که بیرون شده بودند، به کمک من آمدند و به هر نحو ممکنی که بود خودم را از دست آن مرد نجات دادم. از یکی موبایل قرض گرفتم و همان شب به مادربزرگم تماس گرفتم. بعد از نیم ساعتی مادربزرگم پیشم آمد. برایم غذا آورده بود. من به همراه مادربزرگم شب را در خیابان کنار دروازه‌ی حویلی‌مان سپری کردیم. پدرم با آن همه سر و صدا و فریاد‌های من حتی حاضر نشد یکبار به پایین بیاید و بشنود که چه بر سر من آمده است. تا صبح در آغوش مادبزرگم گریه کردم و او مرا با حرف‌هایش آرام کرد. هنگامی که صبح پدرم دروازه‌ی حویلی را باز کرد و مادربزرگم را کنارم دید، با مادربزرگم دعوا کرد که او آنجا چه می‌کند و کلی حرف‌های زشت به او زد. مادربزرگم از او خواست که مرا کمتر شکنجه کند و دیگر مرا داخل کوچه در دست مردان بی‌گانه نسپارد. مادربزرگم خانه‌ی خودش رفت و من نیز به طبقه‌ی بالا رفتم. فکر کردم موضوع همانجا تمام شده است اما بعدا فهمیدم پدرم بعد از دعوا با مادربزرگم مستقیم به حوزه‌ی پولیس رفته است و آنجا از مادربزرگم مبنی بر اینکه او می‌خواهد مرا از پدرم دزدی کند، شکایت کرده است. او دردسر‌های زیادی به خانواده پدربزرگم بخصوص مادربزرگم ایجاد کرد و با سختی‌های زیاد آن‌ها توانستند مشکل را حل کنند. از آن شب به بعد درک کردم که دیگر در خانه‌ی پدرم امنیت ندارم و اگر اینجا بمانم آن وحشتی را که تحمل کرده بودم، باز هم تکرار خواهد شد. تصمیم گرفتم قبل از آنکه پدرم به خانه برگردد از خانه فرار کنم. چند دست لباس بیشتر نداشتم همان‌ها را برداشتم و به خانه‌ی پدربزرگم رفتم تا آنجا زندگی کنم. از آن پس در خانه‌ی پدربزرگم بودم و تمام سعی‌ام را می‌کردم که خودم را از دید پدرم مخفی نگه دارم. با اینکه در خانه‌ی پدربزرگم از آن شکنجه‌ها و شب بیرون ماندن‌ها خبری نبود اما نگرانی وضعیت مادرم و مهمتر خواهر و برادر کوچک‌ام خواب را از چشمانم ربوده بود. شب‌ها تا دیر وقت خوابم نمی‌برد. به آن‌ها فکر می‌کردم و از اینکه کاری از دستم برنمی‌آمد کلافه بودم. برای‌ شان هر شب دعا می‌کردم و از خدا می‌خواستم مراقب‌شان باشد. تقریبا تمام روز‌ها به خانه‌ی پدرم می‌رفتم تا از سلامتی آن‌ها مطمئن شوم. خیلی تلاش می‌کردم پدرم مرا نبیند. گاهی ساعت‌ها منتظر می‌ماندم تا او از خانه خارج شود و من بتوانم به خانواده‌ام سر بزنم. خیال پوچی بود که فکر می‌کردم با رفتن من تمام شکنجه‌ها به پایان می‌رسد و این زندگی رنگ آرامش می‌بیند. پدرم انگار عادت کرده بود که قولنج دست و پاهایش‌ را با تن فردی که صد البته یک زن؛ که ضعیف و بی‌دفاع باشد بشکند. در نبود من هیچ گزینه‌ی بهتر دیگری از مادرم وجود نداشت. کودکان کوچک‌تر از آن بودند که تحمل ضربات او را داشته باشند. این بدان معنی نبود که آن‌ها ازشکنجه بی‌نصیب می‌ماندند، بلکه آن‌ها با روش‌های دیگری شکنجه می‌شدند. پدرم بعد از من، شروع به لت و کوب مادرم کرد. لحظاتی که من در خانه بودم و پدرم مادرم را لت و کوب می‌کرد، مقابل مادرم می‌ایستادم تا او کمتر آسیب ببیند. پدرم عادت داشت با چاقو به جان مادرم می‌رفت. چاقو را به زیر گلویش می‌گذاشت و هزاران فحشی که حتی به زبان نمی‌شود آن را بیان کرد را نثار مادرم می‌کرد. او را هرزه و بدکاره می‌خواند. مادرم طی همین لت و کوب‌ها و ضرباتی که بارها به سرش وارد شده بود، به مشکل اعصاب مبتلا شد و بشدت مشکلات روانی پیدا کرد. تنها لت و کوب نبود، آزارهای جنسی، تجاوزات مکرر و تهدید برای کشتن در صورت تمرد، بشدت جسم و روح مادرم را شکسته بود. هنگامی که مادرم وضعیت‌ روحی و جسمی‌اش شدیدا وخیم شد، پدرم او را از خانه بیرون انداخت و گفت که از خانه‌اش گم شود و دیگر آنجا برنگردد. مادرم هم به خانه‌ی پدربزرگم آمد. حالش خیلی خراب بود. وقتی به او می‌نگریستم اشک در چشمانم حلقه می‌بست. آخر یک زن مگر چقدر توان دارد؟ چقدر شکنجه؟ به چین و چروک‌ها و کبودی‌های صورتش که نگاه می‌کردم قلبم می‌شکست. او هرگز جوانی نکرده بود. او هرگز شانس این را پیدا نکرد که ملکه‌ی خانه‌ی مشترک خود و همسرش باشد. او هرگز طعم عشق و یک هم‌آغوشی محبت‌آمیز را تجربه نکرد. انتظار، لت و کوب، تنهایی، حسرت، تجاوز و در نهایت جسمی ضعیف و کتک خورده، تمام چیزهایی بودند که از زندگی مشترک نصیبش شده بود. ازدواج کرده بود اما هرگز دوست داشته نشد. هنگامی که پدرم سال‌ها او را تنها گذاشته بود به پای عشقش نشست و چشمش را به روی تمام نبودن‌هایش بست. من ده سال بی‌پدری را تجربه کرد و او ده سال تمام، نه تنها یار و همدمش را کنار خود نداشت بلکه باید جای پدر را هم برایم پر می‌کرد. هرگز نمی‌توانم اشک‌های او که همه از سر تنهایی و دوری از همسرش بود را فراموش کنم. من و او هر دو به پدرم نیاز داشتیم اما در بهترین سال‌های زندگی‌مان تنها بودیم و حالا در روزگاری بودیم که همان بی پدر بودن را هزار بار ترجیح می‌دادیم. به درستی به خاطر دارم؛ هنگامی که پدرم بعد ده سال دوباره برگشت؛ مادرم با آغوشی باز و پر از عشق، فرصت دیگری به او داد. درست است که بارها هنگامی که در حمام زندانی بودم، از عملکرد مادرم انتقاد کردم که چرا به پدرم فرصت دیگری داده و بار دیگر اجازه داده چنین مردی وارد زندگی‌اش شود اما حقیقت همین است که او خود و من را سزاوار عشق می‌دانست و همین باعث شد که بار دیگر به زندگی‌اش فرصت دیگری بدهد تا حداقل این بار خود و تنها دخترش طعم خوشبختی را بچشند. اما قرار نبود تصورات قشنگ او عملی شود. آشبانه‌ی زندگی مشترک او اگرچه دوباره شکل گرفت اما نه خودش طعم عشق را چشید و به آرامش رسید و نه فرزندان قد و نیم قدش. از مادرم راضی بودم. به اندازه‌ای که یک زن می‌توانست تلاش کند، تلاش کرده بود. خوب زنانگی کرده بود. خوب مقاومت کرده بود اما برای فردی نامناسب. نویسنده: طیبه مهدیار بازنویسنده: علیزاده

ادامه مطلب


2 سال قبل - 191 بازدید

رینا امیری: حملات بر هزاره‌ها باید تحقیق و بررسی شود

‏رینا امیری، نماینده ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر افغانستان در‌ واکنش به حمله انفجاری در برچی غرب کابل، گفته است که حمله بر هزاره‌ها باید تحقیق شود. خانم امیری با نشر پیامی در صفحه اجتماعی ایکس خود نوشته است که هر حمله بر جامعه هزاره باید تحقیق شود. وی تاکید کرد که حمله بر هزاره‌ها بارها و‌ بارها تکرار شده است و نمی‌توان آن‌ها را به عنوان اهداف نرم رها کرد. او افزود که عامل‌های این حمله‌ها باید پاسخگو باشند و این گونه حمله‌های وحشیانه باید پایان یابد. پیش از این نیز ریچارد بنت گزارشگر، ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در افغانستان و توماس وست، نماینده ویژه آمریکا در امور افغانستان خواستار تحقیقات کامل در مورد حمله بر هزاره‌ها شدند. این در حالی است که حملات تروریستی بر هزاره‌ها و شیعیان افغانستان، در این اواخر شدت گرفته است. تاکنون سه حمله مرگبار از سوی داعش در طول یک‌ماه در ولایت‌های کابل و بغلان صورت گرفته که بیش از ۱۴۰ کشته و زخمی‌ برجای گذاشته است. روز سه‌شنبه (۱۶ عقرب) یک موتر مسافربری نوع کاستر که تمام سرنشینان آن هزاره بودند، در منطقه گولایی مهتاب قلعه از مربوطات حوزه ششم امنیتی هدف ماین جاسازی شده قرار گرفت که باعث کشته شدن ۸ تن و زخمی شدن ۲۰ نفر گردید. داعش طی اعلامیه‌ای مسوولیت این حمله را برعهده گرفت و گفت که ۳۰ تن از شیعیان و هزاره‌ها در این حمله کشته شده‌ است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 200 بازدید

کمیسیون آزادی‌های مذهبی آمریکا: اخراج اقلیت‌های مذهبی از پاکستان خطرناک است

همزمان با سرعت گرفتن روند اخراج اجباری مهاجران افغان از پاکستان، کمیسیون آزادی‌های مذهبی آمریکا از بازگرداندن اقلیت‌های مذهبی به افغانستان ابراز نگرانی کرده است. این کمیسیون با نشر بیانیه‌ای گفته است که آینده اقلیت‌های مذهبی در افغانستان تحت سلطه‌ی حکومت فعلی خطرناک بوده و خواستار بازنگری در تصمیم دولت پاکستان شده است. در ادامه آمده است که در هفته‌های اخیر، دولت پاکستان اعمال «خشونت و ارعاب» علیه مهاجران افغان و جوامع احمدیه (جنبش دینی برآمده از پنجاب هند) را افزایش داده است و این مهاجران به اجبار به اردوگاه‌های اخراج، فرستاده می‌شوند. کمیسیون آزادی‌های مذهبی آمریکا به نقل از دیوید کری، کمیشنر این کمیسیون با اشاره به فشارها و سرکوب اقلیت‌های مذهبی در افغانستان گفت: «ما به‌ویژه از این نگران‌ایم که دولت پاکستان اقلیت‌های مذهبی را که از آزار و شکنجه گریخته‌اند، به زور به افغانستان بازگرداند.» او افزود که در حاکمیت حکومت فعلی، مسیحیان، مسلمانان شیعه، مسلمانان احمدیه و سیک‌ها نمی‌توانند مراسم مذهبی‌شان را آزادانه برگزار کنند. این کمیسیون از دولت ایالات متحده خواست به تعامل با مقام‌های پاکستانی ادامه دهد و آن‌ها را تحت فشار بگذارد تا در این تصمیم سیاسی تجدیدنظر کنند. قابل ذکر است که از اول نوامبر، دولت پاکستان روند اخراج اجباری را شروع کرد و در یک هفته اخیر با موج عظیمی از بازداشت‌ها در سراسر این کشور، هزاران مهاجر افغان را از مرزها اخراج کرد. به گزارش کمیسیون رسیدگی به مهاجران در یک ماه گذشته بیش از ۲۰۰ هزار مهاجر افغان تنها از طریق گذرگاه مرزی تورخم به افغانستان بازگشته‌اند. این در حالی است که پیش از این سازمان‌ عفو بین‌الملل و دیدبان حقوق بشر نیز با ابراز نگرانی شدید از سرنوشت افراد اخراج‌شده از پاکستان، گفته بودند از میان مهاجرانی در معرض اخراج قرار دارند، حدود ۶۰۰ هزار نفر کسانی‌اند که در دو سال گذشته و پس از سلطه حکومت فعلی بر افغانستان و ترس از انتقام‌جویی‌ها به پاکستان گریخته‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 190 بازدید

نماینده‌ی ویژه آمریکا: حملات بی‌رحمانه علیه هزاره‌ها باید متوقف شود

توماس وِست، نماینده‌ی ویژه آمریکا در امور افغانستان به حمله انفجاری اخیر در کابل واکنش نشان داده و خواستار توقف حملات علیه هزاره‌ها در این کشور شده است. آقای وست با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «از تلفات غم‌انگیز سومین حمله بر هزاره‌ها در کم‌تر از یک ماه گذشته، سوگواریم.» او در ادامه تاکید کرد: «این حملات بی‌رحمانه باید توقف یابد، خواستار تحقیقات کامل هستم.» این درحالی است که شامگاه روز (سه‌شنبه، ۱۶ عقرب) در ساحه‌ی مهتاب‌قلعه در منطقه‌ی هزاره‌نشین دشت برچی در جاده شهید عبدالعلی مزاری، یک بس شهری نوع کاستر هدف انفجار مرگ‌بار قرار گرفت. سخنگوی پولیس کابل شمار تلفات این انفجار را هفت کشته و ۲۰ زخمی اعلام کرده است. همچنین مسوولیت این حمله را گروه داعش برعهده‌ گرفته است. این انفجار دومین حمله‌ی مرگ‌بار طی یک ماه اخیر در غرب کابل و سومین حمله علیه شیعیان در افغانستان است. به‌تاریخ چهارم ماه جاری (عقرب) انفجاری در سالن ورزشی «ملت» در دشت برچی رخ داد. بر اساس آماری که آن زمان از شفاخانه‌ها گردآوری شده بود، در این انفجار شش نفر کشته و ۱۱ نفر زخمی شدند، اما پولیس کشته‌شدن دو نفر و زخمی‌شدن هفت نفر دیگر را تایید کرد. داعش مسوولیت این حمله را برعهده گرفت. گروه داعش مسوولیت انفجار ۲۱ میزان در یک مسجد متعلق به شیعیان در ولایت بغلان را نیز برعهده گرفته بود. در این انفجار ۳۰ نفر کشته و ۴۰ نفر دیگر زخمی شدند. همچنین ریچارد بنت، گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل متحد درباره‌ی وضعیت حقوق بشر در افغانستان نیز خواستار انجام تحقیقات برای شناسایی و پاسخ‌گویی عاملان حمله‌ی اخیر علیه‌ هزاره‌ها شده است. قابل ذکر است که گروه داعش در سال‌های گذشته نیز اماکن مذهبی، مکاتب و تجمعات شیعیان و هزاره‌ها را هدف قرار داده است. ادامه‌ی حملات این گروه در حالی است که حکومت سرپرست بارها اعلام کرده است که داعش در افغانستان حضور ندارند و تهدیدی نیست.

ادامه مطلب