نویسنده: گوهرشاد

2 سال قبل - 274 بازدید

سازمان عفو بین‌الملل: منع آموزش دختران افغان به‌نام دین «ظلم بزرگی» است

سازمان عفو بین‌الملل در جریان کارزار ۱۶ روزه‌ی پایان دادن به خشونت‌ها علیه زنان و دختران در افغانستان، اعلام کرده است که منع آموزش دختران توسط حکومت سرپرست به‌نام دین «ظلم بزرگی» است. این سازمان امروز (سه‌شنبه، ۷ قوس) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که حکومت سرپرست در حمایت از حقوق بشر در افغانستان کوتاهی کرده است. سازمان عفو بین‌الملل از نقض حقوق بشر در افغانستان از سوی حکومت فعلی به شدت ابراز نگرانی کرده است. در ادامه آمده است که با گذشت دو سال از حاکمیت حکومت فعلی بر افغانستان، حکومت سرپرست به آن‌چه که درباره‌ی حقوق بشر تعهد کرده بودند، عمل نکرده‌اند. سازمان عفو بین‌الملل بار دیگر خواستار پایان دادن به نقض حقوق بشر در افغانستان شده و برای حق دسترسی دختران و زنان به آموزش و کار و همچنان برای تحقق حق آزادی بیان شهروندان افغانستان تاکید کرده است. همچنین این سازمان به نقل از یک زن افغانستانی نوشته است: «منع تحصیل دختران در افغانستان به نام دین ظلم بزرگی است. اسلام علم را برای همه توصیه می‌کند.» این سازمان تاکید کرد که ممنوعیت تحصیل دختران و زنان در افغانستان، نه تنها فرصت‌ها را از آن‌ها می‌گیرد، بلکه رویاها، آینده و اهداف آن‌ها را نیز از بین می‌برد. این در حال است که سازمان عفو بین‌الملل از روز شنبه (۴ قوس) برابر با روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، کارزار ۱۶ روزه‌ای را برای پایان دادن به خشونت‌ها علیه زنان در افغانستان آغاز کرده است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 279 بازدید

کمیته ناروی به ۱۰۵۰ زن بی‌سرپرست در کاپیسا مرغ تخمی توزیع کرد

مسوولان محلی از ولایت کاپیسا می‌گویند که کمیته ناروی برای افغانستان به بیش از یک هزار و ۵۰ زن بی‌سرپرست در این ولایت مرغ تخمی توزیع کرده است. حسیب‌الله اسدی، مسوول برنامه‌های کمیته ناروی در کاپیسا گفت، مرغ‌های تخمی به زنانی که از خانواده‌های‌شان سرپرستی می‌کنند، در ولسوالی‌های حصه اول کوهستان و نجراب این ولایت توزیع شده است. آقای اسدی تاکید کرد که هر زن بی‌سرپرست حدود ۳۰ قطعه مرغ با بسته‌های مرغ‌داری از طرف این کمیته دریافت کرده‌اند. او افزود که این کمک به ‌هدف رشد اقتصادی زنان نیازمند در کاپیسا توزیع شده است. از سویی هم، شماری از دریافت کنندگان این کمک‌ها خواستار گسترش و تداوم این‌گونه کمک‌ها در ولایت کاپیسا شدند. قابل ذکر است که پیش از این نیز کمیته ناروی برای افغانستان برای زنان بی‌سرپرست در مرکز و ولسوالی‌های تگاب و اله‌سای این ولایت مرغ تخمی توزیع کرده بود. با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، فقر و بی‌کاری به‌گونه کم‌پیشینه در کشور گسترش یافته است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 245 بازدید

گفتگوهای امنیتی هرات؛ گروه‌های افراطی اصلی‌ترین تهدید برای زبان فارسی اند

در یازدهمین دور گفتگوهای امنیتی هرات، در میز گفتگوی «نوروزستان؛ ایران‌شهر و همیشگی همسایگان»، عبدالله رهنما، مشاور مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست‌جمهوری تاجیکستان اعلام کرده است که اصلی‌ترین تهدید برای ایران‌شهر و زبان فارسی، گروه‌های افراطی و ایدئولوژی افراطی هستند. آقای رهنما امروز (سه‌شنبه، ۷ قوس) در روز دوم گفتگوهای امنیتی هرات گفت که سه کشور فارسی‌زبان (افغانستان، ایران و تاجیکستان)، ارزش‌های فرهنگی-تمدنی را اولویت نمی‌دانند و از این میان، دو کشور توسط حاکمان مذهبی اداره می‌شوند و این یک تهدید است. او در این نشست، به ملاقات اخیر مقام‌های حکومت سرپرست و ایران اشاره کرده و گفت که مقامات حکومت فعلی برای فهمیدن زبان فارسی در ایران، با خود مترجم می‌برند. انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان که برگزارکننده‌ی گفتگوهای امنیتی هرات است، اظهارات عبدالله رهنما را در حساب کاربری ایکس خود منتشر کرده است. از سویی هم، جاوید احور، از دیگر حاضران میز گفتگوی «نوروزستان؛ ایران‌شهر و همیشگی همسایگان» گفته است که زبان و نام‌های فارسی در طول تاریخ بارها مورد تبعیض سیستماتیک قرار گرفته و حذف شده است. آقای احور تاکید کرد: ««تاریخ‌های دوره‌های مختلف به زبان فارسی نوشته شده‌اند، اما حاکمان تلاش‌ کرده‌اند تا ریشه‌ها را تضعیف ساخته و از بین ببرند.» در این میز گرد نظیف شهرانی، استاد مردم‌شناسی و پژوهشگر اقوام افغانستان نیز حضور داشته و گفته است که در دوره‌ی استعمار حوزه‌ی زبان فارسی از هم پاشید. او افزوده است: «فرهنگ سیاسی هویت‌ها را از هم پاشید و کشورها را زیر نام اقوام به‌وجود آورد.» یازدهمین دور نشست امنیتی هرات با حضور ده‌ها تن از کشورهای مختلف در شهر دوشنبه تاجیکستان در حال برگزاری است. این نشست که بامداد روز گذشته آغاز شد، قرار است امروز پایان یابد.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 231 بازدید

یونیسف: ۸۳۸ هزار کودک افغان تحت تداوی قرار گرفته‌اند

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در کابل اعلام کرده است که ۸۳۸ هزار کودک شش تا ۵۹ ماهه در جریان ماه اکتوبر سال جاری میلادی در افغانستان تحت تداوی قرار گرفته‌اند. یونیسف این آمار را در تازه‌‌ترین گزارش خود در مورد وضعیت کودکان در افغانستان نشر کرده است. در گزارش آمده است که از این میان ۴۵ هزار و ۵۹۶ کودکی که با خطرات جدی روبه‌رو بوده‌اند، تداوی شده‌اند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل تاکید کرد که در همکاری با سایر نهادهای مددرسان برای ۱۴۲ هزار و ۸۷۰ تن در ۱۷ ولایت آب آشامیدنی صحی نیز فراهم کرده است. این نهاد افزود که در ماه اکتوبر سال جاری میلادی، ۷۸۱ هزار و ۳۵۱ کودک از جمله سه هزار و ۴۱۲ کودک دارای معلولیت نیز از خدمات مراقت‌های صحی بهره‌مند شده‌اند. همچنین یونیسف در گزارش خود به به زمین‌لرزه‌های اخیر در هرات اشاره کرده و گفت که حادثه طبیعی دست‌کم به ۱.۶ میلیون تن به‌گونه مستقیم و غیر مستقیم آسیب‌ رسانده است. باید گفت که حکومت سرپرست با تسلط دوباره‌ی خود بر افغانستان، سکتور صحی در کشور به‌شدت آسیب دیده است. در کنار کمبود کادر صحی به‌ویژه در مناطق دور دست کشور، افزایش سطح فقر در میان خانواده‌ها هم در مبتلا شدن شهروندان به امراض گوناگون کمک کرده است. همچنین منع کار زنان و دختران در نهادهای داخلی و بین‌المللی باعث شده است که روند خدمات‌رسانی برای مردم در ساحات دور دست کاهش پیدا کند و این موضوع نیز باعث افزایش کودکان به بیماری‌های گوناگون شده است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 303 بازدید

پدر شکنجه‌گر؛ روایت خانواده‌ای که دو دهه مرگ تدریجی را سپری کرده‌اند(۱۳)

بعد زندانی شدن پدرم همه نفس راحتی کشیدیم و من دوباره درسم را به شکل جدی شروع کردم. دلم می­خواست به مکتب بروم و به خودم فرصت بدهم که به چیزی غیر از شکنجه­های شب و روزی پدرم فکر کنم. تلاش می­کردم اصلاً به او فکر نکنم. گویا قرار نیست هرگز دوباره برگردد. اما باقی خانواده حساب روزها را داشتند. می‌دیدم از تاریخی که او به زندان رفته است به طور متواتر روز‌ها را می‌شمارند. گاهی از لابه‌لای حرف‌های‌شان متوجه می‌شدم که چند ماه گذشته است. تصمیم من اما این بود که دیگر به او فکر نکنم. من به خودم قول داده بودم این یک سال را حسابی به درس و تعلیم و خواهر و برادر کوچک‌ام فکر کنم. تلاش‌ها و ذوق و شوق‌ام نسبت به درس در نهایت نتیجه داد؛ من در آخر سال تعلیمی پنجم نمره شده بودم که خودش پیشرفت بزرگی محسوب می‌شد و همه از کوشش و نتیجه‌ام خوشحال بودیم. به هفته‌های آخر حبس پدرم که رسید؛ از بس خانواده دچار استرس شده بودند و جو روانی سنگینی در خانه حاکم شده بود ناخودآگاه من نیز مغلوب شدم و دوباره نگران حضور آن مرد در زندگی‌ام شدم. روزهای آخر حبسش هر شب می‌رفتم و برق خانه‌اش را بررسی می‌کردم که روشن است یا خاموش. اینگونه می‌فهمیدم که آزاده شده است یا خیر زیرا او عادت داشت که تمام شب بیدار بماند. هنگامی که به خانه‌‌ی پدرم می‌رسیدم و با برق خاموش خانه‌اش روبرو می‌شدم، خدا را بابت یک روز آرامش‌بخش دیگر شکر می‌کردم و به خانه‌ی پدربزرگم برمی‌گشتم. ما همه؛ حتی خواهر و برادر کوچک‌ام با اینکه هنوز درک عمیقی از خیلی از مسایل نداشتند، هم می‌دانستیم که به محض آزاد شدن پدرم، زندگی دوباره به کام همه ‌مان زهر خواهد شد. ترس و نگرانی را تک تک مان با بند بند وجودمان درک می‌کردیم. از این حجم از نگرانی بیزار بودم اما نمی‌توانستم آن را از خودم دور کنم. حس می‌کردم در خونم تزریق شده است. روزهای آخر به سرعت گذشت و خیلی زودتر از آنچه توقع داشتیم پدرم از زندان آزاد شد. پدرم پس از آزادی خیلی تلاش کرد که ما را مجددا نزد خود ببرد اما سابقه‌ی رفتاری او با ما سبب شد که هیچ یک مان راضی نباشیم که به خانه‌ی او برگردیم. وقتی پدرم از راضی کردن ما ناامید شد تلاش کرد تا مرا از راه مکتب دزدی کند. او چندین بار تلاش کرد. یک روز هنگامی که از مکتب به خانه برمی‌گشتم، در مسیر راه او را دیدم. ظاهرا منتظر من بود. ترسیدم و سعی کردم به روی خودم نیاورم و تلاش کردم با سرعت بیشتری راه بروم و خودم را از او دور بسازم. دست خودم نبود؛ وقتی او را می‌دیدم تمام شکنجه‌هایی که تاکنون تجربه کرده بودم، در ذهنم مرور می‌شد و بیشتر از قبل می‌ترسیدم. هر چه من سرعت راه رفتن‌ام را بیشتر کردم، او نیز مرا تعقیب کرد و در نهایت مقابلم قرار گرفت. خواستم به هر نحوی شده از دستش فرار کنم اما اینبار او موفق شد. مرا کشان کشان به خانه برد و مرا در خانه زندانی کرد. برایش گفتم نمی‌خواهم با او زندگی کنم. دوست دارم به خانه‌ی پدربزرگم بروم. به من گفت اگر خانه را ترک کنم و کنار او نمانم او مادر و خواهر و برادرم را به خانه خواهد آورد و آن‌ها را اذیت و آزار خواهد کرد. تهدید کرد و رفت. با خودم فکر کردم اگر آن‌ها را اذیت می‌کرد هرگز نمی‌توانستم خودم را ببخشم. از سویی دلم نمی‌خواست خودم با او تنها باشم و مورد شکنجه قرار بگیرم. من تازه از لت و کوب رهایی پیدا کرده بودم. نمی‌دانستم چه باید بکنم. در نهایت تصمیم گرفتم در خانه‌ی پدرم بمانم. شکنجه را به جان خریدم تا از مادر و خواهر و برادر کوچک‌ام مراقبت کنم. باز شکنجه‌ها شروع      شده بود و من در سکوت بدون آنکه شکایتی کنم بخاطر خانواده‌ام آن را به جان می‌خریدم. نمی‌دانستم چقدر می‌توانم طاقت بیاورم و تا کجا می‌توانم زیر این شکنجه‌ها دوام آورم. گاهی شب‌ها مجبور می‌شدم زیر بالشتم چاقو بگذارم تا اگر قصد و نیت دیگری داشت بتوانم از خودم دفاع کنم. شب‌های زیادی از ترس خوابم نمی‌برد. پدرم با شکنجه‌ی من تخلیه نمی‌شد گویا همه را می‌خواست و از اینکه مادر و خواهر و برادر کوچکم کنارش نبودند ناراحت بود. او باز از ترفند قدیمی‌اش استفاده کرد و از پدربزرگم مبنی بر اینکه خانواده‌اش را به زور نگه داشته است، شکایت کرد. او به این شکایت کردن‌ها عادت کرده بود. پرونده‌ی حقوقی ما دیگر از دوره‌ی جمهوریت گذشته بود و وارد دوره‌ی حکومت سرپرست شده بود. او در یکی از حوزه‌های پولیس رفت و از پدربزرگم شکایت کرد. او چون گذشته دست به دامن پارتی و رشوه شد و تلاش کرد تا پرونده‌ی شکایت را به نفع خود به پایان برساند. ما امید چندانی نداشتیم و بیشتر این هراس را داشتیم که مبادا وضعیت وخیم‌تر شود. در میان این کشمکش‌ها یکی از مجاهدین که مشخص نبود از دعوای حقوقی خانوادگی ما چگونه مطلع شده، به پدربزرگم نوید‌های بسیاری ‌داد و بار‌ها گفته بود که: «ما مشکل شما را حل می­کنیم و نگران نباشید. می­فهمیم که شما چقدر سختی کشیده­اید ولی از این به بعد همه چی درست می­شود.» پدربزرگم و ما از کمک‌ها و حمایت‌های او بسیار خوشحال بودیم و برایش دعای خیر ‌کردیم. اما او نیز کاری نکرد و در نهایت مشخص نشد که او قصد کمک داشت و یا از آشناهای پدرم بود که می‌خواست از آب گل آلود ماهی بگیرد. تنها او نبود؛ زیرا دوستان پدرم هر کدام روی تصاحب من دندان تیز کرده بودند و می‌خواستند با پرداخت مبلغی مالک من شوند. از آنجایی که پدرم بیش از من، پول را دوست داشت، شدیدا علاقمند این گونه وصلت‌ها بود و همین باعث می‌شد بیش از گذشته از آینده‌ام هراس داشته باشم. پدربزرگم بعد از رفت و آمد بسیار به حوزه‌ی پولیس خسته شد و در نهایت گفت که این پرونده حل نمی‌شود. او با اندوه بسیار برایم گفت که پدرت تصمیم گرفته است که تو را به یکی از دوست و اقوامش که معتاد هم است بدهد و خواهر کوچک‌ات را به پسرش بده و یک دختر هم از آن‌ها برای برادرخود بگیرد. پدربزرگم در حالی که ناچاری و ناراحتی از چشمانش می‌بارید این حرف‌ها را برایم گفت. او افزود که باز هم تلاشش را می‌کند و اجازه نمی‌دهد کسی با آینده‌ی من و خواهرم بازی کند. آن دوست پدرم، پدربزرگم را تهدید کرده بود و هنگامی که مخالفت پدربزرگم را دیده بود به پدربزرگم گفته بود: «من پول دارم. با پولم دختر ترامپ (رییس جمهور آمریکا) را هم می‌گیرم و راضی می‌کنم تو که جای خود داری.» در برابر حرف‌های پدربزرگم تنها توانستم بغض کنم. چنان فشاری برسینه‌ام وارد شده بود که قدرت بیان هر نوع کلمه‌ای را از من گرفته بود. با خودم می‎گفتم اکنون نه تنها می‌خواهند روی زندگی من قمار بزنند که خواهرکوچکم که هنوز ۹ سالش هم تکمیل نشده است نیز به سرنوشت من دچار می‌شود. به پدربزرگم هیچ حرفی نزدم. نویسنده: طیبه مهدیار بازنویسنده: علیزاده

ادامه مطلب


2 سال قبل - 253 بازدید

کارزار سراسری تطبیق واکسن پولیو در افغانستان آغاز شد

نهاد «افغانستان عاری از پولیو» از آغاز کارزار واکسن پولیو یا فلج اطفال در سراسر کشور خبر داده است. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این کارزار امروز (دوشنبه، ۶ قوس) آغاز شده است. در ادامه آمده است که آغاز این روند مناطق مختلف کشور را در بر می‌گیرد. در سال جاری چهار مورد مثبت بیماری فلج کودکان در کشور ثبت شده که همه در ولایت ننگرهار است. در حال حاضر افغانستان و پاکستان تنها کشورهای جهان هستند که بیماری فلج کودکان در آن‌ها به صفر نرسیده است. همه ساله کارزارهای مختلف مبارزه با بیماری فلج کودکان و واکسن پولیو در برابر این بیماری در سراسر کشور راه‌اندازی می‌شود. در این دو کشور کارزار تطبیق واکسن همواره با تهدیدات امنیتی مواجه بوده است. در حال حاضر کارزار تطبیق واکسن پولیو با محدودیت‌های حکومت سرپرست مواجه است و این حکومت در برخی از ولایت‌ها اجازه‌ی کار به واکسیناتوران زن را نمی‌دهد.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 288 بازدید

بشرا گوهر: زنان افغان برای حقوق زنان در منطقه و فراتر از آن مبارزه می‌کنند

بشرا گوهر، فعال حقوق‌‌ بشر پاکستانی در یازدهمین دور «گفتگوهای امنیتی هرات» در شهر دوشنبه تاجیکستان گفت که زنان و دختران افغانستان برای حقوق زنان در منطقه و فراتر از آن مبارزه می‌کنند. خانم گوهر امروز (دوشنبه، ۶ قوس) در پنل «آپارتاید جنسیتی: همبستگی شعاری؛ مکانیزم مؤثر» گفتگوهای امنیتی هرات این اظهارات را مطرح کرده است. وی تاکید کرد: «این زنان افغانستان هستند که در حال حاضر در داخل و خارج از افغانستان در برابر اشغال حکومت سرپرست مقاومت می‌کنند.» او افزود: «بنابراین ما باید شجاعت آنان را بپذیریم، زیرا آنان فقط برای حقوق خود نمی‌جنگند، برای حقوق زنان در منطقه و فراتر از آن مبارزه می‌کنند.» این فعال حقوق‌‌ بشر پاکستانی از سیاست‌ها و واکنش‌های جهان در قبال محدودیت‌های حکومت سرپرست علیه زنان انتقاد نموده و گفت که اگر جهان به این موضوع اهمیت می‌داد، یک وضعیت اضطراری توسط سازمان ملل و جامعه‌ی بین‌المللی اعلام می‌شد. قابل ذکر است که یازدهمین دور گفتگوی امنیتی هرات امروز با حضور شمار زیادی از چهره‌های سیاسی، فعالان مدنی و فعالان حقوق‌‌ بشر در شهر دوشنبه تاجیکستان آغاز شده است و فردا نیز ادامه خواهد داشت. این نشست از سوی انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان پیش از این در شهر هرات در غرب کشور برگزار می‌شد، اما پس از تسلط حکومت فعلی بر کشور، این دومین‌بار است که در تاجیکستان برگزار می‌شود.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 430 بازدید

سمیه عادل برنده‌ی مدال طلای مسابقات پومسه آلمان شد

سمیه عادل، تکواندو کار افغانستانی موفق به کسب طلای مسابقات پومسه سراسری آلمان شده است. مسابقات پومسه سراسری آلمان تحت عنوان تورنمنت نیکولاس در شهر برلین آلمان برگزار شده بود که سمیه عادل، مقام قهرمانی این مسابقات را از آن خود کرده است. سمیه عادل عضو پیشین تیم ملی تکواندوی افغانستان بوده که بعد از تسلط حکومت فعلی بر افغانستان به آلمان پناهنده شده است. در حالی خانم عادل موفق به کسب طلای مسابقات پومسه سراسری آلمان می‌شود که زنان و دختران در افغانستان، حق ورزش ندارند. در کنار آن، حکومت سرپرست در بیش از دو سال حاکمیت خود بر کشور، مکاتب دخترانه را به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم مسدود کرده است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 240 بازدید

برنامه جهانی غذا: برای کمک به ۷ میلیون افغان به ۸۴۰ میلیون دالر بودجه نیاز است

برنامه جهانی غذا اعلام کرده است که در شش ماه آینده برای کمک به حدود ۷ میلیون فرد نیازمند در افغانستان به ۸۴۰ میلیون دالر بودجه نیاز دارد. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که در ماه اکتبر سال جاری میلادی توانسته است، تنها به ۴.۴ میلیون نیازمند در افغانستان مواد غذایی و پول نقد کمک کند. در گزارش آمده است که در این میان حدود دو میلیون تن کمک‌های غیر نقدی دریافت کرده و یک میلیون نفر دیگر حواله‌های نقدی به شمول برخی از مواد اولیه زمستان را دریافت کردند. برنامه جهانی غذا تاکید کرد که بخش دیگر این کمک‌ها شامل ارائه مواد تغذیه برای زنان شیرده و باردار، کودکان شیرخوار و برخی اطفال مکتب می‌شود. این سازمان تاکید کرد که در تلاش است تا در صورت تامین منابع مالی، به ۶.۵ میلیون نفر در ۳۸۶ منطقه‌ی افغانستان در طول زمستان کمک غذایی کند. قابل ذکر است که با رسیدن فصل سرما شمار زیادی از افراد نیازمند در ولایات می‌گویند که توان خرید مواد اولیه زندگی‌شان را ندارند. بر اساس آمار قبلی اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد در کابل، در حال حاضر ۲۹.۲ میلیون نفر در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند. اوچا افزوده است که اخراج صدها هزار مهاجر بدون اسناد از کشورهای همسایه از جمله پاکستان بر شمار نیازمندان در زمستان پیش‌رو خواهد افزود. پاکستان روند اخراج بیش از ۱.۷ میلیون مهاجر فاقد اسناد را از چند هفته بدینسو آغاز کرده است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 233 بازدید

آی‌اف‌آرسی: محدودیت‌های حکومت افغانستان بیشتر زنان را متضرر کرده است

فدراسیون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر (IFRC) اعلام کرده است که با وجود کاهش تلفات غیرنظامیان پس از ماه آگوست سال ۲۰۲۱ میلادی، اما وضعیت اقتصادی مردم افغانستان همچنان شکننده است. این نهاد این موضوع را در گزارش شش ماه نخست سال ۲۰۲۳ میلادی خود مطرح کرده است. در گزارش آمده است که به‌دلیل محدودیت‌های حکومت سرپرست، چالش‌های در زمینه کمک‌رسانی به افغان‌ها فرا راه نهادهای امدادرسان وجود دارند. در ادامه آمده است که محدویت‌های اعمال‌شده از سوی حکومت فعلی، بیشتر زنان و دختران را متضرر کرده است. فدراسیون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر به نقل از سازمان‌های کمک‌رسان بین‌المللی گفته است که ۲۸.۸ میلیون تن در افغانستان یعنی دو سوم جمعیت این کشور به کمک‌های فوری نیاز دارند. این نهاد تاکید کرد: «بحران اقتصادی افغانستان گسترده است و بیش از نیمی از خانواده‌ها شوک‌های اقتصادی را تجربه می‌کنند. سطوح بالای بیکاری و تورم بهای کالاهای کلیدی باعث شده است که بدهی‌های متوسط خانواده‌ها افزایش یابد.» در گزارش گفته شده است که بیش از ۸۵ درصد از جمعیت کشور در حال حاضر زیر خط فقر زندگی می‌کنند. آی‌اف‌آرسی افزود که تکرار وقوع حادثات طبیعی، تغییرات اقلیمی، بحران اقتصادی و تهدیدات حفاظتی به‌ویژه برای زنان و دختران را از چالش‌های عمده در سال جاری در افغانستان عنوان کرده است. براساس معلومات این گزارش، تنها در سه ماه نخست ۲۰۲۳ میلادی، دست‌کم ۲۶ هزار مورد مثبت مریضی نقایص مادرزادی قلب (CHD) در سراسر کشور به ثبت رسیده است. قابل ذکر است که با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، بیشتر شهروندان کشور شغل خود را از دست داده‌اند و به‌شدت نیازمند کمک‌های جهانی هستند. همچنان شماری زیادی از مردم افغانستان به دلیل فقر و بیکاری دست به مهاجرت زده‌اند و به پاکستان و ایران رفته‌اند.

ادامه مطلب