نویسنده: گوهرشاد

2 سال قبل - 225 بازدید

یک مجموعه‌ی تجارتی و فرهنگی ویژه‌ی زنان در بامیان افتتاح شد

مسوولان دفتر کمیشنری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در ولایت بامیان می‌گویند که کار ساخت یک مجموعه‌ی تجارتی، تفریحی و فرهنگی ویژه‌ی زنان در این ولایت زیر نام «باغ فامیلی» در «دشت عیسا خان» مرکز بامیان تکمیل و به بهره‌برداری سپرده شده است. محمداشرف نیازی، مسوول این دفتر در بامیان گفت که ساخت این مجموعه ۵۶ میلیون افغانی هزینه داشته که از سوی کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (UNHCR) تمویل شده است. آقای نیازی تاکید کرد که این مجموعه‌ی تجاری، تفریحی و فرهنگی شامل یک مرکز آموزش‌های فنی حرفوی، بازارچه با داشتن ۲۰ دکان، رستورانت، سالن پذیرایی، محیط سبز و پارک تفریحی و خدماتی مجهز با سیستم عصری آب و برق است. او افزود که در مرکز آموزشی این مجموعه تجارتی، تفریحی و فرهنگی ویژه‌ی بانوان، رشته‌های فنی حرفوی، کمپیوتر، زبان و قرآن آموزش داده خواهد شد. از سویی هم، محمدخان غازی، مسوول مالی و تأمیناتی ولایت بامیان از حمایت کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان جهت ساخت این مجموعه تجارتی، تفریحی و فرهنگی برای زنان ابراز قدردانی کرده است. آقای غازی گفت که موسسات داخلی و بین‌المللی می‌توانند با اطمینان کامل و با حفظ بی‌طرفی، پروژه‌های انکشافی و زیربنایی‌شان را در سراسر افغانستان تطبیق کنند. در حالی این مجموعه‌ی تجاری، تفریحی و فرهنگی ویژه‌ی زنان در بامیان افتتاح می‌شود که حکومت سرپرست طی دو سال گذشته محدودیت‌های گسترده‌ای را در برابر زنان و دختران در افغانستان وضع کرده است. بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 291 بازدید

یوناما: شاهد افزایش خشونت علیه هزاره‌ها و شیعیان در افغانستان هستیم

یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان اعلام کرده است که این کشور در یک ماه گذشته شاهد افزایش خشونت علیه جامعه‌ی هزاره و شیعه در ولایات کابل، بغلان و هرات بوده است. یوناما با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود با قربانیان حملات اخیر ابراز همدردی کرده است. این سازمان خواستار تحقیقات و پاسخگویی عاملان این حمله‌ها شده است. همچنین دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان در بخش از پیامش خواستار افزایش حمایت از افراد در معرض خطر شده است. این در حالی است که چهار روز قبل (جمعه، ۱۰ قوس) در شهرک شهدا از مناطق هزاره‌نشین شهر هرات، افراد مسلح شش نفر، شامل چهار مرد و دو زن را تیرباران کردند. در بین قربانیان دو روحانی شیعه نیز شامل هستند. قربانیان هنگامی که سوار بر یک ریکشا (سه‌چرخه) بودند، تیرباران شدند. عاملان این حمله تا اکنون روشن نیست و مسوولیت آن را هیچ گروهی برعهده نگرفته است. همچنین به‌تاریخ دوم قوس نیز دو روحانی شیعه به‌نام‌های رجب‌علی اخلاقی و خادم‌حسین هدایت در منطقه‌ی جبرئیل از مربوطات ناحیه سیزدهم شهر هرات در یک حمله‌ی مسلحانه کشته شدند‌. قبل‌تر از آن، به‌تاریخ ۳۰ میزان نیز یک عالم شیعه به‌نام عیدمحمد اعتمادی در ولسوالی انجیل هرات به قتل رسیده بود.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 300 بازدید

یک دختر افغان با ٢٠ ضربه چاقو در مشهد به قتل رسید

خبرگزاری تسنیم ایران از قتل یک دختر ١٧ ساله افغان در بازار گلشهر مشهد خبر داده است. این خبرگزاری با نشر گزارشی گفته است که این دختر پنج‌شنبه شب با ٢٠ ضربه چاقو از سوی نامزادش به قتل رسید. در ادامه آمده است که این رویداد پس از دعوا بر سر ندادن شیربها رخ داده است. خبرگزاری تسنیم تاکید کرده است که قاتل پس از انجام این قتل، از ساحه فرار کرده است. مقام‌های ایرانی گفته‌اند که تحقیقات درباره این رویداد آغاز شده است و برای دستگیری قاتل تلاش می‌کنند. در گزارش آمده است که این دختر جوان با هشت ضربه چاقو به قفسه سینه، ٩ ضربه چاقو به پشت و یک الی دو ضربه چاقو به بازو و ران کشته شده است. خبرگزاری تسنیم نوشته است که قاتل و مقتول هر دو شهروند افغانستان بوده‌اند. قابل ذکر است که قتل‌های مرموز در این اواخر در بین افغان‌ها در ایران نیز افزایش یافته است. خشونت‌های خانوادگی، فقر و مشکلات روانی از دلایل اصلی این رویداد‌ها عنوان شده است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 226 بازدید

زنان افغان در پاکستان: اگر به زودی به بریتانیا منتقل نشویم، نوزادان ما می‌میرند

روزنامه گاردین به نقل از چند زن باردار افغان در پاکستان که «واجد شرایط» اسکان مجدد در بریتانیا هستند، گزارش داده که اگر به زودی به بریتانیا منتقل نشوند، ممکن است نوزادان آن‌ها در زمان تولد زنده نمانند. روزنامه گاردین با شماری از زنان بارداری صحبت کرده که قبلاً در افغانستان از کارکنان «شورای بریتانیا» بودند و بنا به یکی از طرح‌های اسکان مجدد بریتانیا واجد شرایط انتقال به این کشور هستند. این روزنامه نوشته است که شماری از این زنان حدود دو سال در انتظار انتقال به بریتانیا در هتل‌هایی با دسترسی محدود به مراقبت‌های پزشکی در پاکستان زندگی می‌کنند. در گزارش آمده است که این زنان در حالی که منتظر پاسخ دولت بریتانیا هستند، مهلت ویزای آن‌ها به پایان رسیده و در معرض اخراج و بازگردانده شدن به افغانستان می‌باشند. این در حالی است که دولت موقت پاکستان روند اخراج اجباری حدود ۱.۷ میلیون مهاجران افغان فاقد مدرک را از اول نوامبر آغاز کرده است. همچنین سازمان بین‌المللی مهاجرت (آی‌اوام) در پاکستان مسوول فراهم کردن مراقبت‌های بهداشتی به افرادی است که واجد شرایط اسکان مجدد در بریتانیا هستند. اما شهروندان اهل افغانستان در پاکستان می‌گویند که ارتباطات با آن‌ها دشوار است و درخواست‌شان حتی تا یک ماه بدون پاسخ مانده است. یک سخنگوی شورای بریتانیا گفته است که طرح اسکان مجدد از سوی دولت اجرا می‌شود و این اداره دخالتی در آن ندارد. به گفته‌ی سخنگوی شورای بریتانیا، افراد واجد شرایط در کشورهای ثالث مورد حمایت قرار خواهند گرفت و آن‌ها به مراقبت‌های صحی دسترسی دارند که هزینه آن از سوی دولت بریتانیا پرداخت می‌شود. همچنین با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان موج تازه‌ای از مهاجرت شکل گرفت که بیشتر این افراد به ایران و پاکستان مهاجر شدند. ترکیه یکی از مسیرهای اصلی مهاجران افغان برای رسیدن به اروپا بوده است. بیشتر این مهاجران از طریق ایران وارد ترکیه می‌شوند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 252 بازدید

این‌جا خط انتهاست؛ جایی که زنان افغان ایستاده‌اند

افغانستان در پایین‌ترین شاخص شکاف جنسیتی قرار دارد. این را گزارش مجمع جهانی اقتصاد (WORLD ECONOMIC FORUM)  در مورد وضعیت شکاف جنسیتی در ماه ژون  سال ۲۰۲۳ میلادی می‌گوید. گزارش شکاف جنسیتی میزان نابرابری بین زن و مرد در  حوزه‌های اشتغال و فرصت‌های اقتصادی، آموزش و پیشرفت تحصیلی، بهداشت و سلامت و حضور در مناصب سیاسی و قدرت را نشان می‌دهد. افغانستان پیشتازترین کشور جهان از حیث دارا بودن بیشترین نابرابری جنسیتی در این مؤلفه‌هاست. زنان افغانستانی در این جایگاه قرار دارد؛ جایگاهی که زنان افغان صد ای‌کاش می‌کند که در خاک افغانستان متولد نشده بود و شهروند آنجا به حساب نمی‌آمد تا در سایه قوانین سخت‌گیرانه و ظالمانه که وضعیت بد امروزشان را رقم زده است، قرار نمی‌گرفتند. به نقل از مجمع جهانی اقتصاد، قشر زنان که نیمی از جمعیت کشورهای جهان را تشکیل می‌دهند، از حقوق کامل به اندازه مردان برخوردار نیستند. قصه زنان افغانستان، اما حکایت تلخ‌تر دارد. قشر زنان در افغانستان حتی از حقوق حداقلی‌شان محروم هستند. مردان آموزش می‌بینند و تحصیل می‌کنند و به وظایف متعددی که بخواهند، قانوناً می‌توانند دست یابند ولی زنان نه اجازه تحصیل دارند و نه اینکه حق دارند به وظایف خانمانه‌شان مثل آرایشگری مشغول شوند. در حالی که کشورهای توسعه یافته در حال گرفتن گوی سبقت پیشرفت علم و تکنولوژی از دیگری است و کشورهای توسعه نیافته با شناسایی و برداشتن موانع ترقی  در حال گذار از عقب‌ماندگی علمی و افت اقتصادی است. اما در این بین افغانستان، همچنان به موانع ترقی و توسعه علمی خود می‌افزاید و از جمعیت علمی خود می‌کاهد. براساس معلومات تحقیق‌های مختلف، دختران دانش‌آموز و دانشجو علاقه بیشتری به درس و تحصیل دارند و انرژی بیشتری روی تحصیل علم خرج می‌کردند. متأسفانه دولت حاکم افغانستان به جای این‌که از این قشر سخت‌کوش و علم‌دوست در راه ترقی و توسعه کشور کار بگیرند و مسیر تعلیم و تحصیل را فراروی آنان هموار کنند؛ اما این راه را به روی آنان می‌بندند و مانع بالندگی دختران و زنان افغان و بالتبع کشور می‌شوند. گزارش شکاف جنسیتی علاوه بر آن که نشان می‌دهد نیمی از جمعیت افغانستان در رنج نابرابری و بی‌عدالتی زندگی می‌کنند و فرصت‌های رشد از آن‌ها سلب شده است، نشان می‌دهد که ما اهالی افغانستان اعم از باسواد و بی‌سواد حتی به توسعه فکر نمی‌کنیم. کدام کشور با در تنگنا قرار دادن نیمی از نیروی انسانی خود به توسعه و پیشرفت رسیده است؟ رشد و توسعه هر کشوری از جمله افغانستان از مسیر دانش و فناوری می‌گذرد. اگر در کشوری دروازه علم و فرهنگ به روی حتی یک نفر بسته شود، به همان اندازه کشور دچار عقب‌ماندگی علمی و فرهنگی می‌شود؛ چه برسد به نیمی از جمعیت که این کار کشور را به پرتگاه تاریکی رهنمون می‌کند. این شرایط (نابرابری جنسیتی) به قدری تیره است که انتظار می‌رود، تمامی دستگاه‌های دولتی و اجرایی، تمامی همّ و غم خود را به خرج دهند تا نابرابری جنسیتی در افغانستان را کاهش دهند، تمامی دستگاه‌ها همه نیروی خود را صرف اجرای برنامه‌های عدالت جنسیتی کنند؟ تمامی فعالان مدنی، اگر آب هم دستشان است زمین بگذارند تا عدالت جنسیتی در افغانستان را محیا سازند. مگر می‌شود با وجود چنین وضعیت ناگواری در مورد نیمی از جامعه، کار دیگری هم کرد؟. نویسنده: مهدی مظفری

ادامه مطلب


2 سال قبل - 229 بازدید

دیدبان حقوق بشر: زنان و دختران در افغانستان با آزار و اذیت جنسی مواجه هستند

دانیلا گاوشون، مدیر دید‌بان حقوق بشر در استرالیا اعلام کرده است که زنان و دختران در افغانستان با آزار و اذیت جنسی از سوی نیروهای حکومت سرپرست مواجه هستند. گاوشون امروز (دوشنبه، ۱۳ قوس) با نشر بیانیه‌ای از استرالیا خواسته است تا با اتخاذ سیاست خارجی فیمینستی بر علیه تهدیدها در برابر حقوق زنان در سراسر جهان از جمله افغانستان مبارزه کند. وی تاکید کرد: «دولت استرالیا باید با پیشبرد سیاست خارجی، با قوانین، سیاست‌ها و عملکردهای جدید در سراسر جهان که حقوق زنان و دختران را تهدید می‌کند، مقابله کند.» او افزود که کشورهای آسیا و اقیانوسیه که در آن زنان و دختران با ستم گسترده‌تری مانند آزار جنسی از سوی نیروهای حکومت سرپرست در افغانستان روبه‌رو هستند، باید توجه ویژه‌ای را به خود جلب کنند. دانیلا گاوشون در ادامه گفت که دولت استرالیا باید از توسعه معاهده‌ای در مورد جنایات علیه بشریت حمایت کند که فرصت حیاتی برای تقویت حمایت‌های حقوق کیفری بین‌المللی از زنان و دختران را فراهم می‌کند. مدیر دید‌بان حقوق بشر در استرالیا می‌گوید که این کشور با داشتن دو مقام زن در رأس ادارات تصمیم‌گیرش می‌تواند با استفاده از فرصت به رهبر جهانی برای تأمین حقوق زنان تبدیل شود. گاوشون در حالی از حقوق زنان و دختران در افغانستان دفاع می‌کند که بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 238 بازدید

اتحادیه اروپا: ۸۰ درصد بزرگ‌سالان در افغانستان با ناتوانی جسمی و ذهنی روبرو هستند

نمایندگی سیاسی اتحادیه اروپا در افغانستان به‌مناسبت «روز بین‌المللی افراد دارای معلولیت» اعلام کرده است که ۸۰ درصد از بزرگ‌سالان در این کشور با نوعی از ناتوانی جسمی و ذهنی زندگی می‌کنند. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «ما همراه با شرکای خود از شهروندان افغانستان حمایت می‌کنیم و دسترسی همه‌جانبه و عادلانه‌ی آنان به نیازهای اساسی را تضمین می‌کنیم.» از سویی هم، سازمان جهانی صحت نیز به این ‌مناسبت گفته است که ده‌ها درگیری و شماری از بحران‌های صحی، تعداد قابل توجهی از شهروندان افغانستان را با طیفی از ناتوانی جسمی و ذهنی مواجه کرده است‌. این سازمان تاکید کرد که افراد دارای معلولیت در معرض خطر ابتلا به طیف وسیعی از بیماری‌ها هستند و در زندگی روزمره‌ی خود محدودیت‌های بیشتری را تجربه می‌کنند. این در حالی است که روز سوم دسامبر به‌منظور یادآوری از حقوق، چالش‌ها و مشکلات افراد دارای معلولیت و افزایش آگاهی در مورد توانایی‌ها و دست‌آوردهای آنان به‌نام «روز بین‌المللی افراد دارای معلولیت» نام‌گذاری شده است. بر اساس آمار سازمان ملل متحد، یک میلیارد نفر دارای معلولیت هستند و ۸۰ درصد آنان در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند. طبق معلومات موجود افراد دارای معلولیت در معرض خطر ابتلا به طیف وسیعی از بیماری‌ها هستند و در زندگی روزمره‌ی خود محدودیت‌های بیشتری را تجربه می‌کنند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 220 بازدید

پدر شکنجه‌گر؛ روایت خانواده‌ای که دو دهه مرگ تدریجی را سپری کرده‌اند(۱۴)

در نزدیکی خانه‌ی ما زیارتی بود که گه‌گاهی به آنجا می‌رفتم. مکان آرامی بود و می‌توانستم لحظاتی به آرامش آنجا پناه ببرم. آن روز نیز به همان زیارت رفتم. تمام بغض و خشمم نسبت به زندگی را آنجا بیرون ریختم و تا توانستم گریه کردم. به بخت بدم، به زندگی خواهر و برادرم، به مادرم و نگاه‌هایش که درماندگی را فریاد می‌زد، من آن روز به جای تمام روزهای سیاه زندگی‌ام گریه کردم. چند نفری که به زیارت آمده بودند همه دورم جمع شده و از من می‌پرسیدند چه اتفاقی افتاده است؟ مشکل چیست بگو شاید بتوانیم آن را حل کنیم. چه می‌گفتم؟ از کدام درد زودتر حرف می‌زدم. مگر درد‌های من یکی دو تا بود؟ با چشمانی که سرخ شده بود و خبر از یک ساعت گریه‌ام را می‌داد به خانه برگشتم. روزهای بعد مجبور شدم با پدربزرگم به حوزه‌ی پولیس بروم. اولین بار بود که پایم به حوزه‌ باز می‌شد. با کارهایی که پدرم انجام می‌داد و شکایت‌هایش، در عمر کمی که خدا به من داده بود تقریبا تمام جاهایی که با قانون و مجرمین سر و کار دارند را دیده بودم. وقتی به حوزه‌ی پولیس رسیدیم. پدرم آنجا بود. از من پرسید بخاطر کی آنجا آمده‌ام؟ منظورش این بود که حتماً با کسی رابطه دارم که آنجا آمده‌ام. تعجبی نکردم. او همیشه مرا به چشم یک دختر هرزه می‌دید. اما از اینکه مقابل همه و هر جا که فرصت پیدا می‌کرد این حرف را می‌زد و زمینه‌ی این را فراهم می‌کرد که همه مرا به چشم یک دختر بدکاره ببینند، قلبا ناراحت ‌شدم. برایش گفتم: «شما مرا مجبور کردید که پایم به اینجا باز شود، من که آرام به خانه‌ نشسته بودم و به کسی کاری نداشتم. اگرشما آن همه بلا را سرم نمی­آوردید من این­جا چه کاری داشتم؟» و برایش توضیح دادم که لطفا دیگر با چشم هرزه بودن به من نگاه نکند. برای پدرم گفتم: «حتما خود شما آن نوع کارها را انجام می‌دهید که مرا همیشه به آن چشم می‌بینید.» پدرم اعصبانی شد و تا می‌توانست مقابل دیگران مرا لت و کوب کرد. حرف‌ها و توهین‌های پدرم سبب شد تا حتی سربازانی که در حوزه بودند هم جسارت این را پیدا کنند تا به پرونده‌ی من و پدرم دخالت کنند. آن‌ها به من می‎گفتند: «خوب مشکلی ندارد یکی از کسانی که این­جا هستند را انتخاب کن که نکاح تو را بسته کنیم وعروسی کن.» دوستان پدرم و شماری از اقوامش همه آنجا بودند و هر کدام به من به چشم طعمه می‌گریستند. از نگاه‌های هر کدام‌شان چیزی جز شهوت و هرزگی پیدا نبود. من آنجا فقط سرم را پایین انداختم و با سلول سلول بدنم  خدا را در دلم فریاد ‌زدم و از او کمک خواستم. حوزه‌ی پولیس، پرونده‎ی ما را به دادگاه ارجاع داد. این چندمین باری بود که دوباره به محکمه می‌رفتیم؛ ولی بعد از مدتی که رفت و آمد­های پدرم به دادگاه نتیجه نداد، اظهار پیشمانی کرد و گفت: «من دیگر عوض شدم. نازنین دخترم است، پاره‌ی تنم است، من ازاین پس از او مراقبت می­کنم.» با تمام وجودم می‌دانستم که دارد دروغ می‌گوید اما چاره‌ای نبود. پدربزرگم هم قانع شد. آن روز من با خواهر و برادرم به خانه‌ی پدرم رفتیم تا از این پس با او زندگی کنیم. مادرم اما بخاطر شوک‌هایی که دیده بود راضی نشد به خانه‌ی پدرم برگردد. حال روحی او اصلا خوب نبود؛ گریه می‌کرد و با چشمانی پر از ترس تنها می‌گفت من آنجا (خانه پدرم) بر نمی‌گردم. هنگامی که او را در چنین وضعیتی می‌دیدم دلم می‌خواست زار زار گریه کنم. ببین این مرد (پدرم) چگونه عشق مادرم را کشته  و او را شکنجه کرده بود که حاضر نبود قدمی به خانه‌ی او بگذارد. حق داشت؛ این را منی که چندین سال متوالی، شب و روز زیر دست و پای او لت و کوب شده بودم خوب می‌توانستم درک کنم. ما همه از سوی پدرم شکنجه شده بودیم. اما مادرم به نوع دیگری هم شکنجه شده بود. او در تمام این مدت از لحاظ روحی، جسمی و جنسی مورد آزار و اذیت قرار گرفته بود. خشونت‌هایی را تجربه کرده بود که تنها یک زن می‌تواند درد کند. بعد از گذشت چند روز از زندگی ما با پدرم، همان طور که از او انتظار می‌رفت؛ بار دیگر زیر قولش زد و باز به لت و کوب من و آزار و اذیت خواهر و برادرم شروع کرد. گاهی مرا به مدت یک هفته تشنه و گرسنه در حمام و یا خانه زندانی می‌کرد. شب‌هایی هم که مرا زندانی نمی‌کرد هنگامی که به خانه برمی‌گشت مرا از خانه بیرون می‌کرد. گاهی تمام شب به بیرون از خانه در کوچه پشت دروازه‌ی حویلی می‌ماندم. در بیرون از خانه، گاهی ده تا پانزده دقیقه‌ای پا برهنه روی زمین خوابم می‌برد اما باز از ترس رهگذران و یا سگ‌های ولگرد بیدار می‌شدم. در آن ساعات زندگی‌ام را مرور می‌کردم. به خودم می‌گفتم نازنین چگونه توانستی از پس تمام این شکنجه‌ها برآیی؟ واقعا چگونه توانسته بودم پس از تحمل آن همه سختی‌ها هنوزم زنده بمانم و نفس بکشم؟ شکنجه‌هایی که تمامی نداشت! هنوز ادامه داشت و خدا می‌دانست چه شب و روز‌های سخت دیگری انتظارم را می‌کشید. گاهی به آن شب‌های کودکی‌ام فکر می‌کردم که هنوز پدرم را ملاقات نکرده بودم و آرزو داشتم فقط یک بار او را ببینم. به این فکر می‌کردم که چگونه عشق فرزندی مرا نابود کرد. در دل من و همسرعاشقش (مادرم)، نفرت کاشت. شب و روز‌های زیادی زندانی بودم. گاهی در این مدت مادربزرگم برای اینکه از زور گرسنگی نمیرم، از پنچره‌ی خانه به من غذا می‌رساند. مقداری از آن را می‌خوردم و باقی را در گوشه‌ای پنهان می‌کردم تا در صورت دوام روز‌های حبس‌ام، حداقل یک وعده غذا داشته باشم. روز‌هایی هم بود که می‌توانستم به مکتب بروم و مادربزرگم در مسیر راه برایم خوراکی می‌داد تا من و خواهر و برادرم بخوریم و از گرسنگی‌هایی که پدرم به ما سه تا می‌داد، نمی‌ریم. بیرون کردن‌های شبانه‌ی من از سوی پدرم و اینکه بساط فروش من را تقریبا هر شب پهن می‌کرد و مرا به هر رهگذری که می‌گذشت و یا ایستاده بود عرضه می‌کرد، سبب شد تا تمام همسایه‌ها از این کار پدرم به ستوه بیایند؛ مخصوصاً شبی که آنقدر شدید لت و کوب شده بودم که مچ دستم کامل چرخیده و دستم را نمی‌توانستم حرکت بدهم. وقتی مردم از حال و زورم آگاه شدند؛ تصمیم گرفتند که هر کاری از دست‌شان ساخته است دریغ نکنند و اینگونه شورایی تشکیل دادند. نویسنده: طیبه مهدیار بازنویسنده: علیزاده

ادامه مطلب


2 سال قبل - 287 بازدید

۲۰۰ کودک «کام‌چاک و لب‌چاک» تخاری توسط یک نهاد خیریه رایگان جراحی می‌شوند

مسوولان یک نهاد خیریه در ولایت تخار می‌گویند که در هماهنگی با ریاست صحت عامه‌ی حکومت سرپرست عملیات جراحی حدود ۲۰۰ کودک «کام‌چاک» و «لب‌چاک» را به صورت رایگان انجام می‌دهند. نورالله عرفانی، رییس مؤسسه‌ی خیریه سعادت برای جامعه بشری گفته است که عملیات جراحی این کودکان در ۱۵ روز آینده انجام خواهد شد. آقای عرفانی تاکید کرد که این کودکان از ۱۶ ولسوالی ولایت تخار جمع‌آوری و انتخاب شدند که توسط یک متخصص گوش و گلو، درمان خواهند شد. او با استناد به آمار ریاست صحت عامه‌ی حکومت سرپرست می‌گوید که در حال حاضر هزار کودک در تخار با مشکل «لب‌چاک» و «کام‌چاک» روبرو هستند، اما آنان تنها کودکانی را درمان می‌کنند که بالای چهار سال سن داشته باشند. وی علاوه کرد که تداوی این کودکان بیمار تحت نظر یک پزشک جراح که به تازگی از ترکیه به قندوز آمده است، انجام خواهد شد. از سویی هم، عبدالغفار غیور، متخصص عملیات کودکان لب‌چاک و کام‌چاک می‌گوید که استفاده‌ی خودسرانه مادران از ادویه در هنگام بارداری و نرسیدن فولیک اسید باعث می‌شود تا کودکان با لب‌ها و کام‌های چاک به دنیا بیایند. شکاف لب و کام نوعی نقص مادرزادی است و شماری از کودکان با یکی از این نقیصه‌ها یا با هردو به دنیا می‌آیند. به دلیل کمبود امکانات صحی، در تمام ولایت‌های افغانستان امکان درمان این نقیصه وجود ندارد. بنیاد خیریه سعادت از هشت سال به این طرف این روند را در ولایت قندوز و تخار تطبیق می‌کند تا کودکان لب چاک، کام چاک، سوختگی و پرده‌ی چشم را به صورت رایگان تداوی کند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 248 بازدید

سازمان ملل: بیش از ۲ میلیون افغان با معلولیت جدی زندگی می‌کنند

یونسکو یا سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در افغانستان بیش از دو میلیون نفر با معلولیت جدی زندگی می‌کنند. این سازمان امروز (یک‌شنبه، ۱۲ قوس) با نشر پیامی در حساب کاربری فیس‌بوک خود به‌مناسبت «روز بین‌المللی افراد دارای معلولیت» نوشته است که ۵۰۰ نفر از این افراد در صنف‌های آموزشی این نهاد درس می‌خوانند. در پیام یونسکو آمده است که این تعداد افراد «کتله‌ی کوچکی از معلولان» در افغانستان می‌باشد که به آموزش دسترسی دارند‌. یکی از دانش‌آموزان این نهاد ابراز امیدواری کرده است که سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی سازمان ملل متحد و سایر نهادهای بین‌المللی به افراد دارای معلولیت در افغانستان، توجه بیشتر کنند تا آنان بتوانند تحصیلات عالی داشته باشند. از سویی هم، اتحادیه اروپا نیز به‌مناسبت این روز گفته است که ۸۰ درصد از بزرگ‌سالان در افغانستان با نوعی از معلولیت جسمی و ذهنی مواجه هستند. این اتحادیه تاکید کرده است: «ما همراه با شرکای خود از افغان‌ها حمایت می‌کنیم و دسترسی همه‌جانبه و عادلانه‌ی آنان به نیازهای اساسی را تضمین می‌کنیم.» همچنین سازمان جهانی صحت نیز به این ‌مناسبت گفته است که دهه‌ها درگیری و شماری از بحران‌های صحی، تعداد قابل توجهی از شهروندان افغانستان را با طیفی از ناتوانی جسمی و ذهنی مواجه کرده است‌. در ادامه آمده است که افراد دارای معلولیت در معرض خطر ابتلا به طیف وسیعی از بیماری‌ها هستند و در زندگی روزمره‌ی خود محدودیت‌های بیشتری را تجربه می‌کنند. این در حالی است که روز سوم دسامبر به‌منظور یادآوری از حقوق، چالش‌ها و مشکلات افراد دارای معلولیت و افزایش آگاهی در مورد توانایی‌ها و دست‌آوردهای آنان به‌نام «روز بین‌المللی افراد دارای معلولیت» نام‌گذاری شده است. بر اساس آمار سازمان ملل متحد، یک میلیارد نفر دارای معلولیت هستند و ۸۰ درصد آنان در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند.

ادامه مطلب