یک زن افغان‌تبار در سویدن، برندهی جایزه بهترین معلم سویدن در سال ۲۰۲۳ میلادی شده است و او از زنان مهاجر افغان در این کشور می‌خواهد تا از فرصت‌ها در سویدن به خوبی بهره ببرند و برای رسیدن به هدف‌های شان تلاش کنند.
زهرا گوانی، ۳۲ سال سن دارد و در حومه‌ی شهر استکهلم، پایتخت سویدن زندگی می‌کند. او در یک مکتب متوسطه که اکثریت دانش‌آموزان آن مهاجر هستند، درس می‌دهد و ۱۳ سال در این رشته کار کرده است.
زهرا گوانی می‌گوید: «این جایزه برای من خیلی ارزش دارد و خیلی خوشحالم. دانش‌آموزانم من را نامزد این جایزه ساخته بودند. معلمی و آموزش افراد، برای من انرژی می‌دهد.»
خانم گوانی از ولایت فاریاب است، اما در شهر مشهد ایران متولد شده است. او هرگز افغانستان را ندیده است و هنگامی که او هشت سال داشت خانواده‌اش رخت مهاجرت از ایران به سویدن می‌بندد؛ جایی که از کودکی و از هنگام دانش‌آموزی در مکتب، هوای معلم شدن در سر داشت.
او گفت: «همواره به این فکر می‌کردم که باید یک معلم باشم، چون من دوست دارم که در آموزش افراد نقش داشته باشم و دوست دارم که جلو جوانان باشم و جوانان مفکوره‌های جالبی دارند. از بودن با جوانان و از یادگیری افراد خیلی انرژی می‌گیرم و این برایم لذت بخش است.»
باید گفت که فرصت‌های تحصیلی در سویدن برای همه یکسان و رایگان فراهم است. چیزی که شاید زهرا گوانی چون بسیاری از دیگر مهاجران افغان در ایران، این فرصت را به خوبی نداشتند.
وی تاکید کرد: «واضح است که زندگی در یک کشور جدید سخت است، چون همه چیز نو است و جامعه نو است و یک فرهنگ جدید است و باید با همه این‌ها و قوانین کنار بیایید تا بتواند زندگی‌اش را قشنگ پیش‌ببرد. اینجا فرصت‌ها بسیار زیاد است تا روی پای خود ایستاده شود و اما باید یک هدف مشخص داشته باشد.»
زهرا گوانی می‌گوید که از محدودیت بر آموزش و کار زنان و دختران در افغانستان رنج می‌برد.
او می‌گوید: «وقتی به افغانستان و زنان افغانستان فکر می‌کنم دلم می‌سوزد. بسیار لذت بخش است که آدم درس بخواند و ذهن آدم‌ها رشد کند و دانستن شیرین است. علم کلید توانایی و پیشرفت است. هرقدر زنان علم داشته باشند جامعه قوی‌تر می‌شود و جامعه رشد می‌کند.»
در حالی این زن افغان‌تبار برندهی جایزه بهتر معلم سویدن می‌شود که بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده است.
وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است.
این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند.
در کنار آن زنان از رفتن به باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.
علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.
