نویسنده: مهدی مظفری
اخیرا یکی از شخصیت‌های مسئول و بلندرتبه حکومت ادعاهای عجیبی در دانشگاه سید جمال الدین افغان کرده است که می‌بایست نقد و بررسی شود چه از سوی نویسندگان آزاد و چه از طرف قلم به‌دستان و فرهنگیان سازمانی و حکومتی. چرا که در اظهارات ایشان شمار کثیری از شهروندان افغانستان نادیده گرفته شده است.
آقای ندامحمد ندیم که وزیر تحصیلات عالی حکومت است، ادعا می‌کند که عدم مشکلات در افغانستان زیر لوای امارت اسلامی، بخاطر نبود احزاب و گروه‌ها است و اینکه اگر تنشی در کشور وجود ندارد، برای این است که عموم شهروندان افغانستان پیرو مذهب حنفی اند.
این مدعیات، آن هم از طرف یک مقام مسئول که از قضا سِمَت بلند علمی کشور را دارد، بسی مایه تعجب و شگفت است. مدعای اول ایشان این است که «در افغانستان هیچ مشکلی وجود ندارد.» نخست می‌بایست متذکر می‌شد چه نوع مشکلی، مشکلی از نوع جنگ احزاب یا مشکلاتی از نوع اجتماعی!. اگر منظورشان جنگ احزابی است، بلی هیچ کنش و واکنش قابل توجهی در سایه حکومت فعلی بین گروه‌ها دیده نمی‌شود. اما اگر منظورشان این است که هیچ معضل اجتماعی در افغانستان وجود ندارد، باید گفت که این حرف ایشان متناقض با واقعیت مشهود است. با نگاهی اندک، عادی ترین افراد درمیابد که مشکلات و معضلات عدیده و بی شماری برای عموم قشرها در جامعه افغانستان وجود دارد. نمونه‌اش معضل اعتیاد، بیکاری، بیگاری، عدم دسترسی دختران و زنان به آموزش و کار و… است. این معضلات هر کدام صنفی از مشکلات اجتماعی افغانستان است؛ اینکه صدای مردم از این همه بیداد بلند نمی‌شود، دلیل دیگر دارد که ما یادآور آن نمی‌شویم.
مدعای عجیب‌تر اقای ندیم شگفت‌آورتر است. ایشان می‌گوید: «عموم شهروندان افغانستان پیرو مذهب حنفی اند.» ادامه دادند: «بخاطر همین تک‌مذهبی است که هیچ تنشی بین افراد جامعه دیده نمی‌شود.» اینکه افغانستانی‌ها باهم متحد اند و هیچ تنشی بینشان وجود ندارد، درست است. امّا این نه بخاطر آن است که عموم مردم افغانستان، پیرو یک مذهب (حنفی) هستند. با نگاه به آخرین یافته‌های آماری، جمعیت افغانستان تقریباً 40.5 میلیون است که 99% آن پیرو دین اسلام اند. از این تعداد مسلمان، مذهب حنفی در اکثریت قرار دارد و مذهب شیعه یک سوم نفوس افغانستان را تشکیل می‌دهد. غیر از حنفیان و شیعیان که از لحاظ جمعیتی در برتریت است. مذاهب اسلامی دیگر نیز وجود دارد. خلاصه، بین 35% الی 40% از شهروندان افغانستان پیرو مذاهبی غیر از مذهب حنفی است.
با وجود این آمار موثق از نفوس جمعیتی کشور، آن وقت وزیر تحصیلاتی عالی مدعیاتی را مطرح می‌کند که می‌بایست به آن نشان «شاخدار» داد. تا کنون عموم افغان‌ها صرف نظر از اختلاف عقیدتی، قومی و حزبی زیر آسمان افغانستان به آرامی زیسته‌اند، به گفته آقای ندیم تنشی بینشان وجود نداشته است. اما اظهارات و ادعاهایی که در مجالس بزرگ کشوری آن هم از سوی مقامات بلند رتبه دولت مطرح و در آن مدعیاتی می شود به مانند مدعاهای مذکور، باید گفت که اینگونه ادعاها به اتحاد و همزیستی مسالمت‌آمیز افغان‌ها پایان خواهد داد.
من به عنوان شهروند افغانستانی به حکومت سرپرست پیشنهاد می‌کنم که نسبت به بیانیه‌ها و اظهارات مسئولین حساسیت خرج دهد و اجازه ندهد که کسی با اظهاراتش مشکلاتی چون:
- برهم زدن افکار عمومی؛
- تنش بین مذاهب؛
- بدبینی شهروندان نسبت به حکومت؛
و مشکلات دیگر برای مردم و حکومت را بوجود بیاورد.
