مدینه عظیمی فرزند عنایت‌الله بانوی شاعرِ سپیدسرا، متولد سال ۱۳۷۹ خورشیدی کابل می‌باشد. وی فراگیری دانش را در لیسه عالی محراب‌الدین شروع نموده، در سال ۱۳۹۶ از مکتب مذکور با دریافت سند بلکوریا به درجه‌ی اعلی، در آزمون کنکور کشور شرکت نموده که به دانشکده‌ی زبان و ادبیات فارسی-دانشگاه کابل راه یافته است. بانو عظیمی نسبت به علاقه‌ی که در فراگیر علوم اسلامی داشت؛ هم‌زمان با تحصیل در دانشگاه کابل در انستیتوت اساسات علوم اسلامی نیز مشغول تحصیل و فراگیری علوم اسلامی بود.
وی در دانشکده زبان و ادبیات فارسی از بانوان فعال و کوشا بوده که در ایجاد گردهمایی‌ها و همایش‌های ادبی نقش بی‌سزایی را ایفا نموده است. او مدتی را نیز به سمت «معاون انجمن زبان و ادبیات دانشگاه کابل» کار کرده و مجری برنامه‌های فرهنگی این انجمن بوده است.
عظیمی بانویی توانا، خلاق، ژرف‌نگر و با اندیشه‌ی بروز بوده که همواره برای اتحاد و انسجام مردم تبلیغات گسترده‌ی را از طریق برگزرای سیمینارهای انگیزشی و گفتمان‌های دانش‌جویی انجام داده است.
مجموعه‌ی فعالیت‌های وی قرار مصاحبه؛ به شرح زیر است.
۱. ایجاد زنجیره کتاب خوانی
۲. برگزاری نمایش‌گاه معامله‌ی شیرین
۳. تدریس در پروسه تدریس آنلاین برای زنان
۴. مجری گفتمان‌های دانش‌جویی در اتاق ایران‌شناسی دانشگاه کابل
۵. مسوول کانون ادبی پَر در کابل
۶. مسوول کمیته تشکیلات کنگره فارسی‌گویان جهان
۷. معاون نهاد سخن‌وران افغانستان
هرچند در این اواخر بساط تعلیمی بانوان از کشور برچیده شده و گلایه‌های از گوشه و کنار این سرزمین به گوش می‌رسد؛ ولی هستند بانوانی که با هرگونه شرایط زمانی و مکانی تعامل کرده و دست از مبارزه در راه علم و دانش برنداشته است. بانو عظیمی یقین دارد که آینده یک کشور به وسیله نسل نَو آن تضمین شده و باید سرمایه‌گذاری بی‌نهایت روی اطفال آن مرز و بوم صورت گیرد.
این بانو تیمی را تشکیل داده که اعضای آن بانوان علم‌جو و وطن‌دوست است. اعضای این تیم با ایده مشترک‌شان، برنامه‌های متفاوت را در مکاتب شهر کابل اجرا می‌کند. کتاب‌خوانی یک نمونه‌ي از فعالیت‌های بانو عظیمی و تیم شان است.
وی می‌گوید که با همکاری مدیران مکاتب در چند مکتب شهر کابل جلسه‌ی کتاب‌خوانی ماهوار را برای اطفال دایر نموده است. برعلاوه‌ی کتاب‌خوانی برای این اطفال سیمینارهای زندگی موفق را نیز برگزار می‌کند.
وی می‌افزاید: «تیم ما همواره می‌کوشد برای دخترانی که در خانه هستند و زمینه‌ی تحصیل برای‌شان فراهم نیست، کاری انجام دهد. به همین منظور سیمینارهای آنلاین را برگزار می‌نماید.»
وی در کنار فعالیت‌های اجتماعی خویش، شعر نیز می‌سُراید و در اشعار خویش درد و رنج مردم و عوامل ناهنجار اجتماعی را همراه با پیامد کوبنده‌ي آن به تصویر می‌کشد. وی سپید می‌سُراید و در سپیدسُرایی پیرو نزار قبانی و فروغ فرخ‌زاد است. اشعار وی قابل تامل بوده و حس زنانه‌گی در اشعار وی موج می‌زند.
نمونه کلام:
در این دیار
در هر زن زنی‌ست که مُرده
زنی که لبخند نمی‌زند
زنی که گیسوی بلندش را قطع می‌کند
و
حتی به چشمان‌اش سیاهی نمی‌زند
این زنان نفس می‌کشند،ولی مُرده‌اند.
نویسنده: محمدرضا رامز
