امروز مادران و خواهران‌مان که ازهر نوع حقوقی محروم شده‌اند چشم به برادران و پسران‌شان دوخته‌اند. آن‌ها می‌نگرند که ما چگونه و به چه میزان از حقوق‌شان که حق طبیعی و قانونی آن‌ها است، دفاع می‌کنیم. عملکرد امروزمان برگی از تاریخ خواهد شد و نسل‌های بعدی در مورد ما مردان، قضاوت خواهند کرد. اکنون مردان افغانستان در جایگاه گزینش قرار دارند. می‌توانید کنار بکشید تا آسیبی نبینید و تنها نظاره‌گر وضعیت فعلی زنان باشید. می‌توانید سکوت کنید و اجازه دهید ظلم با قوت تمامش بر حقوق زنان بتازد. اما انتخاب شما ثبت تاریخ خواهد شد.
امروز آنچه بر سر زنان و دختران افغان آمده، همانند روز روشن است که چگونه آن‌ها در محرومیت و انزوای کامل قرار گرفته‌اند. چگونه آن‌ها برای ذره‌ای از آزاد زیستن تقلا می‌کنند. چگونه برای آموختن، بهتر زیستن و پیشرفت عطش دارند. چگونه برای بدست آوردن این حقوق از جان مایه می‌گذارند. لت و کوب می‌شوند، بازداشت می‌شوند اما باز ادامه می‌دهند.
ما می‌توانیم ظلم را ببینیم و سکوت کنیم. اما چگونه می‌توانید در برابر آن‌هایی که قوانین انسانیت و وجدان را نقض کرده‌اند، سکوت کنید؟ چگونه می‌توانید در برابر ناقضان حقوق حرفی نزنید؟ زن‌ها بخشی از وجود اجتماع ما هستند. چگونه می‌توانید برای احقاق حقوق آن‌ها مبارزه نکنید؟ حقیقت آن است که ما بی‌طرف بوده نمی‌توانیم. ما با دانش، با فهم و آگاهی‌مان از انسانیت در برابر ظلم دفاع می‌کنیم.
تمام تلاش من این است که در سمت درستی از تاریخ ایستاده شویم. حتی اگر در حاشیه‌ها هم ایستاده هستیم، برای احقاق حقوق خواهران‌مان گام برداریم و تلاش کنیم. نباید اجازه دهیم با گذشت هر روز بیشتر از دیروز لگد مال شویم و بیشتر خواب‌مان ببرد. آنچه می‌خواهم بر آن تاکید کنم این است که تا زمانی که زنان و دختران افغان همسان با ما از حقوق‌شان برخوردار نشوند، دست از دادخواهی نکشیم. ما نمی‌خواهیم آن حقوقی که تنها برای ما باشد.
زیرا زنان و دختران افغان همانند ما انسان هستند و مستحق آن اند که از تمام حقوق‌شان؛ برابر با مردان بهره‌مند شوند. آن‌ها بخش انکار ناپذیر این اجتماع هستند. درد آن‌ها درد ما است. شکنجه‌ی آن‌ها شکنجه‌ی ما است. زیرا ما همه انسان هستیم و درد‌مان مشترک است. تعلیم، تحصیل از حقوق اساسی و بنیادی‌ای است که بدون قید و شرط به تمام جامعه‌ی انسانی داده شده است و هیچ کسی در هیچ شرایطی نمی‌تواند آن را به تعلیق در آورد.
زنان و دختران سخت‌ترین روزهای‌شان را دارند سپری می‌کنند. روزگاری که بر ما سیاه گذشته و در این بین دختران بیشرین آسیب را دیده‌اند. آن‌ها در اعماق این تاریکی به جستجوی ذره‌ای از روشنایی‌اند. پس نگذارید خواهران و دختران‌تان بی‌سواد بمانند. فراموش نکنید تاریخ عملکرد شما را ثبت خواهد کرد و اگر سکوت کنید، این بی‌غیرتی پنهان نخواهد ماند.
یا همه باهم تحصیل می‌کنیم یا هیچ کس.
