برای شماری از افراد مبتلا به دیابت، روزه گرفتن می‌تواند منجر به افزایش خطر سلامتی شود. نوع دیابت، درمان فعلی پزشکی و بیماری‌های احتمالی همراه و ثانویه و همچنین نوع فعالیتی که فرد انجام می‌دهد، در خطر سلامتی در طول روزه‌داری تأثیر دارد. مهمتر از همه، خطر هیپوگلیسمی شدید (سطح قند خون پایین) و همچنین هایپرگلیسمی (سطح قند خون بالا) باید ارزیابی شود. بنابراین، مشورت با پزشک معالج قبل از شروع ماه رمضان مهم است. افراد دیابتی باید به کنترل منظم قند خون، تغذیه، ورزش و مصرف داروهای خود توجه داشته باشند. اندازه گیری سطح قند خون باید به طور منظم در ماه رمضان انجام شود، زیرا تغییر ریتم غذا خوردن، می‌تواند بر قند خون تأثیر بگذارد. به خصوص بعد از وعده غذای افطار، سطح قند خون باید اندازه گیری شود تا از هیپرگلیسمی جلوگیری شود. تغییر در رفتار خوردن و آشامیدن در ماه رمضان می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر سطح قند خون داشته باشد. یک برنامه غذایی که شامل جایگزین‌های سالم برای برخی از غذاهای رایج است، مانند خوردن سبزیجات و سالاد بیشتر به جای غذاهای سرخ شده و شیرین، می‌تواند به جلوگیری از افزایش سطح قند خون بعد از غذا کمک کند. به دلیل افزایش خطر کاهش سطح قند خون و یا کمبود مایعات بدن (کم آبی) باید از فعالیت بدنی سنگین در طول روزه‌داری اجتناب شود. با این حال، حتی در این مرحله، ورزش‌های سبک تا متوسط، مانند پیاده روی، بسیار مهم است و باید هر روز انجام شود. در ماه رمضان ممکن است هیپوگلیسمی در روز و هیپرگلیسمی در شب افزایش یابد. بنابراین، مهم است که در مورد درمان دیابت از قبل با پزشک، صحبت کنید و در صورت لزوم، دوز، زمان مصرف یا نوع دارو را تنظیم کنید. فشار خون و سطح چربی خون نیز می‌تواند تحت تأثیر تغییرات در عادات خوردن و آشامیدن قرار گیرد. این نیز باید در طول درمان در نظر گرفته شود و با پزشک معالج در میان گذاشته شود.