رینا امیری، نماینده‌ی ویژه‌ی آمریکا برای زنان افغانستان می‌گوید که آموزش دختران و پسران برای افغانستان با ثبات و دارای اقتصاد پایدار، حیاتی است و باید از آن حمایت شود. خانم امیری شب گذشته (شنبه، ۱۹ قوس) با نشر توییتی برگزاری نشست اندونیزیا به حمایت از حقوق زنان افغانستان را مثبت ارزیابی کرد و گفت که این نشست گامی مثبت در حمایت از حقوق زنان است. او در ادامه تاکید کرد: «این اولین گام مهم برای تایید حقوق زنان و دختران افغان بود. آن‌چه در ادامه باید روی دست گرفت، اقدام عملی است.» نماینده‌ی ویژه‌ی آمریکا برای زنان افغانستان از جامعه‌ی جهانی خواست که به وعده‌های خود در حمایت از حق تحصیل، کار و دیگر حقوق زنان و ‌دختران در افغانستان عمل کنند. اندونیزیا و قطر به‌گونه مشترک در ۸ دسامبر میزبان نشستی در مورد زنان افغانستان بودند که در آن نمایند‌گانی از ۱۰۰ کشور از جمله ۴۰‌ کشور اسلامی اشتراک داشتند. در آن نشست از حق تحصیل و کار زنان در افغانستان حمایت شد. خانم امیری در توییتی دیگر نوشته است که نمایندگان اکثریت کشورهای اسلامی در این نشست تاکید کردند که آموزش دختران و پسران یک اصل کلیدی اسلامی است. به گفته‌ی او، نمایندگان کشورهای اسلامی تاکید کرده‌اند که آموزش و پرورش برای همه در افغانستان برای ثبات اقتصادی این کشور حیاتی است. وی تاکید کرد که زنان در افغانستان برای حق تحصیل و کار مبارزه می‌کنند و باید از آن‌ها حمایت شود. نماینده‌ی ویژه‌ی آمریکا در حالی بر حمایت از زنان و دختران افغانستان تاکید دارد که دختران دانش‎‌آموز بالا تر از صنف ششم به آموزش دسترسی ندارند. تنها در هفته‌ی گذشته 37 زن و مرد در افغانستان شلاق زده شدند. در فراه  یک مرد اعدام و یک زن سنگسار شد. زنان از رفتن به حمام‌های عمومی، پارک‌های تفریحی، ورزشگاه‌ها و فعالیت در ادارات منع شدند.

همزمان به مناسبت تجلیل از روز جهانی حقوق بشر، تام وست نماینده‌ی ویژه‌ی آمریکا برای افغانستان می‌گوید که زنان و دختران افغان با محدودیت‌های غیرقابل دفاع مواجه هستند. آقای وست صبح امروز (یک‌شنبه، ۲۰ قوس) در توییترش نوشته است که زنان افغان در زمینه‌های آموزش، اشتغال و زندگی سیاسی با محدودیت‌های شدید مواجه شدند. وی بیان کرد که فضای آزادی بیان نیز برای شهروندان و رسانه‌ها در افغانستان کوچک‌تر شده است. همچنین او تاکید کرد: «ما باید حقوق بشر را در مرکز تعامل خود با حکومت سرپرست افغانستان، با همه افغان‌ها و برای نزدیک شدن به برنامه‌ها و دیپلماسی حفظ کنیم.» این مقام آمریکایی با اشاره به اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر گفت که همه آزاد به دنیا می‌آیند و از نظر کرامت و حقوق برابر هستند. آقای وست در ادامه تاکید کرد: «همه افراد این حقوق را دارند و باید آزادانه از آن‌ها استفاده کنند، بدون تبعیض، صرف نظر از این‌که چه اعتقادی دارند، چه کسی را دوست دارند یا در کجا زندگی می‌کنند. همه یعنی همه.» تام وست که اخیرا با وزیر دفاع حکومت سرپرست و شماری از سیاست‌مداران افغانستان به شمول حامد کرزی و عبدالله عبدالله دیدار کرده است و گفته است که مشروعیت داخلی و بین‌المللی حکومت افغانستان و ثبات اقتصادی و سیاسی آن، تا «حد خیلی زیادی با نحوه رفتار حکومت با مادران و دختران افغان مرتبط است.» علی‌رغم تاکید و مطالبه جامعه‌ی جهانی از حکومت فعلی افغانستان جهت رعایت حقوق بشر، حکومت نه تنها به خواست‌های جامعه‌ی جهانی توجه نکرده، بلکه در هفته‌های اخیر مجازات شهروندان را در ملاءعام شدت بخشیده است.  تنها در هفته‌ی گذشته 37 زن و مرد در افغانستان شلاق زده شدند. در فراه  یک مرد اعدام و یک زن سنگسار شد. همچنین دختران دانش‎‌آموز بالا تر از صنف ششم به آموزش دسترسی ندارند. زنان از رفتن به حمام‌های عمومی، پارک‌های تفریحی، ورزشگاه‌ها و فعالیت در ادارات منع شدند.

به مناسبت تجلیل از روز جهانی حقوق بشر کرن دکر، کاردار سفارت آمریکا برای افغانستان «از رهبران قندهاری» می‌خواهد به تلاش‌های جهانی برای فراهم آوردن کرامت انسانی، آزادی و عدالت برای همه بپیوندند. خانم دکر امروز (شنبه، ۱۹ قوس) در توییترش نوشته است که آمریکا از حقوق همه‌ی افغان‌ها بدون در نظر داشت جنسیت، قومیت، مذهب و توانایی آن‌ها دفاع می‌کند. او در ادامه تاکید کرد: « ما روز گذشته با شماری از فعالان حقوق بشر افغان صحبت کرده‌ایم. آن‌ها از حق دسترسی به آموزش، حق کار و گروه‌های متفاوت اجتماعی افغانستان دفاع کردند و آنان شجاع‌ترین افرادی هستند که می‌شناسم.» کاردار سفارت آمریکا برای افغانستان تاکید کرد که بسیاری از کشورها به صورت خستگی‌ناپذیر برای بهبود سوابق حقوق بشری خود تلاش می‌کنند، زیرا هر کشوری که شهروندان خود را شامل زندگی مدنی نکند، هرگز نمی‌تواند در صلح باشد. به گفته‌ی خانم دکر: «امروز اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر توسط سازمان ملل تصویب شده، سندی که می‌گوید همه‌ی انسان‌ها دارای ارزش و سزاوار احترام هستند، اما همچنان وظیفه دارند با روحیه‌ی برادری نسبت با یکدیگر رفتار کنند.» سازمان ملل متحد همه‌ساله از دهم دسامبر به عنوان روز جهانی حقوق بشر تجلیل می‌کند. از روز جهانی حقوق بشر در حالی تجلیل می شود که بیش از چهار صد روز است که دختران دانش‎‌آموز بالا تر از صنف ششم به آموزش دسترسی ندارند. تنها در هفته‌ی گذشته 37 زن و مرد در افغانستان شلاق زده شدند. در فراه  یک مرد اعدام و یک زن سنگسار شد. زنان از رفتن به حمام‌های عمومی، پارک‌های تفریحی، ورزشگاه‌ها و فعالیت در ادارات منع شدند.

همزمان با تجلیل از روز جهانی حقوق بشر، سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید که حکومت افغانستان باید به عقب‌گرد حقوق بشری در این کشور پایان داده و به حقوق زنان و دختران احترام بگذارد. سازمان عفو بین‌الملل امروز (شنبه، ۱۹ قوس) با نشر گزارشی گفت که با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، دوره‌ی جدیدی از نقض حقوق بشر نیز آغاز شده است. عفو بین‌الملل تاکید کرد که حکومت افغانستان چرخه‌ی خشونت را دوباره شروع کرده و با مصونیت کامل حقوق بشر را نقض می‌کنند. این سازمان همچنان می‌گوید که حکومت سرپرست به وعده‌های خود مبنی بر حمایت از حقوق مردم افغانستان به ویژه حقوق زنان و دختران عمل نکرده است. طبق معلومات عفو بین‌الملل در جریان یک سال گذشته، حکومت فعلی به طور سازمان‌دهی شده نهادهای کلیدی برای حمایت از حقوق بشر را منحل کرده است. این نهاد تاکید کرد که حکومت آزادی بیان، انجمن، محاکمه‌ی عادلانه و سایر حقوق را نیز تحت فشار قرار داده است. در ادامه‌ی گزارش آمده است که با تسلط حکومت فعلی، حقوق اساسی زنان و دختران سلب شده و هزاران نفر  به شمول؛ روزنامه‌نگاران، مدافعان حقوق بشر، هنرمندان، دانشگاهیان، اقلیت‌های مذهبی و قومی به طور خودسرانه بازداشت، شکنجه، ناپدید و حتی کشته شده‌اند. عفو بین‌الملل از جامعه جهانی خواسته حکومت افغانستان را تحت فشار قرار داده تا به حقوق اساسی زنان و دختران، از جمله کار، حرکت آزادانه، تحصیل، لباس پوشیدن و زندگی آزادانه احترام بگذارند. در همین حال، یوناما دفتر معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان نیز به همین مناسبت گفته افغانستان اعلامیه جهانی حقوق بشر را امضا کرده و حکومت فعلی این کشور باید از آن حمایت و مطابق آن عمل کند. یوناما گفته که زنان و دختران افغان با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، به تدریج از حقوق خود برای مشارکت کامل در آموزش، محل کار و سایر جنبه‌های زندگی عمومی و روزمره محدود و در بسیاری از موارد کاملاً محروم شده‌اند.

همزمان با روز جهانی حقوق بشر، یوناما یا دفتر معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان می‌گوید که نقض ظالمانه‌ی حقوق زنان یکی از برجسته‌ترین «جنبه‌های اداره‌ی حاکم» تا به امروز بوده است. یوناما امروز (شنبه، ۱۹ قوس) با نشر اعلامیه‌ای گفته است که زنان و دختران افغان با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، به تدریج از حقوق خود برای مشارکت کامل در آموزش، محل کار و سایر جنبه‌های زندگی عمومی و روزمره محدود و در بسیاری از موارد کاملاً محروم شده‌اند. یوناما تاکید کرده که محدودیت‌‌های حق کار و آزادی رفت و آمد، زنان افغان را در معرض خطر بیشتر حاشیه‌‌نشینی و آسیب‌‌پذیری در برابر استثمار و سوءاستفاده قرار می‌‌دهند. این سازمان افزوده است که سازمان ملل در افغانستان از مقامات حاکم این کشور می‌خواهد که به تعهدات مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر متعهد بمانند. در ادامه از حکومت سرپرست خواسته شده که دستورات و اقداماتی را که حقوق اولیه افغان‌ها، به‌‌ویژه حقوق زنان و دختران را محدود می‌کنند، لغو کنند. در اعلامیه آمده است که باوجود این موارد، بهره‌‌مندی مردم از حقوق و آزادی‌های اولیه‌ بشری آنها به طوری قابل ملاحظه‌ای به وخامت گراییده است. در ادامه آمده است: «حکومت با سرکوب اعتراضات و محدود کردن آزادی رسانه‌ها، از جمله با دست‌گیری خودسرانه خبرنگاران، معترضان و فعالان جامعه‌ی مدنی و اعمال محدودیت‌هایی که شهروندان و رسانه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌‌دهند، مخالفت و نارضایتی‌ها را محدود کرده‌‌اند.» به‌گفته‌ی یوناما، ظریفه یعقوبی و چهار نفر دیگر از فعالان حقوق زن، بیش از یک ماه می‌شود، بدون این‌که اطلاعات روشنی در مورد اتهامات علیه آنها وجود داشته باشد در بند حکومت هستند. همچنین یوناما در بخشی از اعلامیه افزوده است که به نظر می‌رسد حکومت در حال افزایش استفاده از مجازات جسمانی مانند شلاق زدن در محضر عام هستند. این سازمان این نوع مجازات را رفتار ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز خوانده و گفته است که در معاهدات و کنوانسیون‌های بین‌المللی ممنوع است. سازمان ملل متحد گفته است که در هر شرایطی شدیدا مخالف اعدام است و حکومت سرپرست باید مجازات اعدام را لغو و فورا آن‌ را توقف دهند.

منابع از مرکز ولایت دایکندی می‌گویند که طی دو هفته‌ی اخیر ۱۶ خانواده و ۹ تن دیگر از روستاهای «نرمگ» و «میانه‌قل» از مربوطات حوزه‌ی دوم امنیتی این ولایت به‌دلیل تهدید و ترس از حکومت سرپرست، خانه‌های‌شان را ترک کردند. منبع که نخواست نامش در خبر ذکر شود به رسانه‌ گوهرشاد گفت که افراد حکومت سرپرست پس از کشتار «سیوک و شیبر» به شوراها و مردم حوزه‌ی دوم امنیتی اخطار داده و از آنان خواسته‌اند تا افرادی که قبلا در صفوف نیروهای خیزش‌های مردمی بودند را به آنان معرفی کنند. حوزه‌ی دوم امنیتی حکومت در روستای «شیش» مرکز دایکندی موقعیت دارد. این منبع تاکید کرد که افراد حکومت خانه‌های مردم این روستا را تلاشی نموده و آنان را به بهانه‌های مختلف مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند. منبع افزود که این خانواده‌ها برای جلوگیری از اتفاق همچو سیوک-شیبر خانه‌های‌شان را ترک کردند. یک منبع دیگر به رسانه گوهرشاد گفت که حکومت سرپرست این خانواده‌ها را متهم به همکاری با گروه مقاومت کرده است. به گفته‌ی وی، شماری از این خانواده‌ها به ایران و شماری دیگر به ولایت بلخ مهاجرت کردند. افراد حکومت سرپرست در سوم قوس سال روان با حمله به روستای «سیوک و شیبر» مرکز دایکندی، ۹ عضو دو خانواده به‌شمول کودکان را کشتند. قتل‌عام اعضای این دو خانواده واکنش‌های جهانی را برانگیخت. حکومت سرپرست اما قربانیان را «بغاوت‌گر» خواند و گفت که آنها قصد مقاومت مسلحانه داشته‌اند. این در حال است که سال گذشته نیز نیروهای حکومت سرپرست در ولسوالی خدیر ولایت دایکندی ۱۳ نظامی و دو غیر‌نظامی را پس از بازداشت، کشتند.

دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما)، در واکنش به شلاق ‌زده ‌شدن ۲۷ زن و مرد در پروان از سوی دادگاه استیناف این ولایت، گفته که مجازات بدنی توسط قوانین بین‌المللی ممنوع است. یوناما، روز(جمعه، ۱۸ قوس) در صفحه‌ی فیس‌بوکش نوشته است: «ما خواستار احترام به تعهدات بین المللی حقوق بشری هستیم.» بنابر فیصله‌ی دادگاه عالی افغانستان روز (پنج‌شنبه، ۱۷ قوس) ۹ زن و ۱۸ مرد به اتهام لواط، فریب‌کاری، جعل اسناد، شاهدی ناحق، فساد اخلاقی، خرید و فروش تابلت (k)، فرار از منزل و راهزنی محکوم به مجازات شدند. در همین حال یک زن و دو مرد دیگر در ننگرهار و یک زن و شش مرد در غور در هفته‎‌ی گذشته شلاق زده شدند. به همین ترتیب ۹ زن و ۲۴ مرد دیگر نیز در کابل و لوگر در روزهای گذشته شلاق زده شدند. پیش از این، سفارت آلمان در افغانستان شلاق زدن زنان و مردان در محضر عام را شدیداً محکوم کرده و آن را نقض شنیع کرامت انسانی خوانده بود. سازمان عفو بین‌الملل نیز روز (چهارشنبه، ۱۶ قوس) با نشر گزارشی عملکرد اخیر حکومت افغانستان را به شدت محکوم کرد و آن را آخرین مرحله‌ی نقض حقوق بشر خواند.

رینا امیری، نماینده‌‌ی ویژه‌ی آمریکا برای زنان و حقوق بشر در افغانستان در واکنش به شلاق زدن زنان و مردان از سوی حکومت فعلی گفت که سیاست‌های حکومت سرپرست عواقب منفی فراتر از مرزهای افغانستان خواهد داشت. خانم امیری شب گذشته (جمعه، ۱۸ قوس) در توییترش نوشته است که حکومت افغانستان به رغم تعهد به جامعه‌ی جهانی و مردم به عدم تکرار «اشتباهات» گذشته خود، دوباره به دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی برگشته است. همچنین خانم امیری در یک توییت جداگانه از دیدار با وزیران خارجه‌ی اندونیزیا و پاکستان خبر داده است. وی از اندونیزیا به خاطر حمایت از زنان و دختران افغان سپاسگزاری نمود و گفت که مشتاقانه منتظر همکاری با آنان است. او افزود که در تلاش گسترش گروه رهبران مدافع حقوق زنان و دختران افغان است. در کنفرانس بین‌المللی که در اندونیزیا برگزار شده بود، روی اهمیت همبستگی با افغان‌ها و اهمیت آموزش زنان افغان به منظور دست‌یابی به صلح، ثبات و رفاه پایدار تاکید شد. این کنفرانس با میزبانی مشترک اندونیزیا و قطر دایر شد و در آن نمایند‌گان ۲۰ کشور و سازمان به شمول آمریکا، قطر، اندونیزیا و پاکستان اشتراک داشتند. در این کنفرانس هیچ نماینده‌‌ای از حکومت افغانستان حضور نداشت. این در حالی است که زنان و دختران افغان با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان از آزادی و حقوق ابتدایی‌شان محروم شده‌اند.

خانم میرمن قمرگل، آوازخوان محبوب و پر آوازه‌ی افغانستان عصر روز(جمعه، ۱۸ قوس) در دیار غربت چشم از جهان بست. نزدیکان خانم قمرگل می‌گویند که او به اثر بیماری که عاید حالش گریده بود در شهر تورنتوی کانادا چشم از جهان بست. قمرگل از چهره‌های مشهور و شناخته شده در موسیقی افغانستان بود که سروده‌ها، آهنگ‌ها و ترانه‌هایش برای حدود نیم قرن در این کشور طنین انداز بود و آهنگ‌‌های متعددی سروده است. خانم قمرگل فرزند، گل شیرین خان در سال ۱۹۵۲ میلادی درقریه‌ی «شگه» ولایت ننگرهار دیده به‌جهان گشود. قمرگل زمانی که هفت سال داشت در عروسی‌ها و دیگر محافل خوشی‌های قریه‌اش آواز می‌خواند، آوازه‌ی هنرش در قریه‌ها پیچید تا سرانجام به ولایت ننگرهار رسید و توجه هنردوستان را به خود جلب کرد. بعد از آن، او در کنسرت‌ها و خوشی‌های قریه‌ها و ولایت ننگرهار دعوت می‌شد. او بنام خواننده‌ی محلی در سراسر ولایت ننگرهار شهرت گرفت. بعد از یک مدت کوتاه او با استاد حفیظ الله خیال آشنا شد، استاد خیال از وی دعوت کرد، تا آهنگ‌هایش را در رادیو افغانستان وقت ضبط کند. قمرگل با آهنگ زیبای « ورو ورو کیژده قدمونه آشنا» سر زبان‌ها آمد و از طرف محمد ظاهر شاه، پادشاه وقت افغانستان به اخذ مدال طلا موفق شد. آوازه‌ی هنر قمرگل در افغانستان محدود نماند. او در مسکو، کشورهای آسیا‌ی میانه مانند تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان، ایران، پاکستان و کشور هند نیز هنرنمایی کرد. همچنان او از طرف صدراعظم وقت پاکستان مرحوم ذوالفقار علی بوتو «پدر بی نظیر بوتو» در سال ۱۹۷۲ میلادی به صفت هنرمند حنجره طلایی افغان شناخته شد. در سال ۱۹۸۳ از طرف مرحوم ببرک کارمل رییس جمهور وقت افغانستان نیز لقب هنرمند حنجره طلایی را کسب کرد و مدال طلا را بدست آورد. در سال ۲۰۰۷ میلادی از طرف حامد کرزی، رییس جمهور پیشین افغانستان نیز لقب «بلبل افغانستان» را کسب کرد. میرمن قمرگل در سال ۱۹۹۷ میلادی وطن را ترک کرد و به پاکستان اقامت گزید. او در سال ۱۹۹۸ “میلادی با دو فرزندش «ایمل زاخیل و خیبر زاخیل» به کانادا اقامت دایمی گرفت. خبر درگذشت خانم قمرگل واکنش‌های گسترده‌ای در شبکه‌‌های اجتماعی نیز به دنبال داشت. محبوب شاه محبوب، نویسنده و رییس اداره‌ی امور فرهنگی و اجتماعی حکومت پیشین افغانستان در توییترش نوشت:«خانم قمرگل یک نام خاص در موسیقی پشتو است. آواز و انتخاب موسیقی او عالی بود. قمرگل در زمانی آواز خود را در موسیقی پشتو معرفی کرد که ما هنرمندان انگشت شمار زن داشتیم.»