نویسنده: گوهرشاد

2 سال قبل - 686 بازدید

سازمان داکتران بدون مرز (MSF) در افغانستان در تازه‌ترین مورد اعلان کرده است که ۹۵ درصد از پاسخ‌دهندگان در آخرین نظرسنجی این سازمان گفته اند که در ۱۲ ماه گذشته به‌دلیل افزایش بیکاری و قیمت مواد غذایی اساسی، در تهیه غذا با مشکل روبه‌رو شده‌اند. این سازمان امروز (چهارشنبه، ۱۰ حوت)  در رشته‌توییتی بخش‌های از این نظرسنجی را همگانی کرده است. داکتران بدون مرز در کابل با نشر این نظرسنجی گفته است که به طور کلی، وضعیت افغانستان بسیار بد است و همه چیز نگران شده است. این سازمان به نقل از یکی از کارمندهایش نوشته است که بسیاری از افراد به‌دلیل کاهش درآمد نمی‌توانند خانواده‌ی خود را تغذیه کنند. در ادامه آمده است که سیستم صحی ناکارآمد، فقر گسترده و افزایش محدودیت‌های اعمال شده بر زنان، افغانستان را در مرکز بحران انسانی کنونی قرار داده است. اوچا یا دفتر سازمان ملل برای کمک‌های بشردوستانه‌ گفته بود که در سال جاری میلادی بیش از ۲۸ میلیون نفر در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند. اوچا می‌گوید که کمک به ۲۳ میلیون نفر در اولویت قرار دارند. سازمان ملل برای عملیات بشردوستانه در افغانستان ۴.۶ میلیارد دالر درخواست کرده است. با قدرت گرفتن حکومت فعلی در افغانستان، تمام جمعیت افغانستان متأثر شده و میزان فقر و بیکاری به گونه‌ی بی‌سابقه در کشور افزایش یافته است. با این وجود درتازه‌ترین اظهار نظرها، رامز الاکبروف، معاون یوناما یا هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان می‌گوید که این کشور به استثنای ترکیه و سوریه که دچار زمین‌لرزه‌ی مرگبار شده‌اند، هنوز هم‌ درگیر بزرگ‌ترین بحران انسانی در جهان است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 666 بازدید

مسوولان فرماندهی پولیس ولایت هرات می‌گویند که یک زن و مرد به اتهام رابطه‌ی خارج از ازدواج از این ولایت بازداشت شده اند. عبدالله انصاف، مسوول مطبوعاتی پولیس هرات امروز (چهارشنبه، ۱۰ حوت) در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که این افراد توسط پرسونل آمریت حوزه‌ی سیزدهم امنیتی هرات بازداشت شده اند. آقای انصاف تاکید کرد که این افراد به اتهام ارتباط نامشروع (رابطه خارج از ازدواج) طی یک عملیات کشفی بازداشت شده اند. او علاوه کرد که این دختر خانم فاطمه نام دارد و ۲۰ ساله می‌باشد. همچنین وی می‌افزاید که این پسر ۲۲ ساله بوده و محمد نام دارد. مسوول مطبوعاتی پولیس هرات بیان کرد که این افراد مجرد می‌باشند. به گفته‌ی او، پرونده‌ی این افراد تکمیل شده و به ارگان‌های عدلی و قضایی سپرده شده است. این در حالی است که افراد حکومت سرپرست از آغاز هفته‌ی جاری تاکنون دست‌کم ۱۰ زن و هفت مرد را به اتهام‌های مختلف از جمله، ایجاد ارتباط خارج از ازدواج و فرار از منزل بازداشت کرده ‌اند. با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان در ماه آگست ۲۰۲۱ میلادی، بازداشت‌های زنان و دختران به بهانه‌های ارتباط خارج از ازدواج و فرار از منزل افزایش چشم‌گیری داشته است. قابل ذکر است که زنان و دختران در سراسر کشور به این اتهام‌های ذکر شده از سوی افراد حکومت فعلی بازداشت و در حضور مردم شلاق زده شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 680 بازدید

مسوولان در فرماندهی پولیس ولایت بادغیس می‌گویند که یک موترسایکل سوار‌ یک کودک شش ساله را در این ولایت زیر گرفت و کشت. صدیق‌الله صدیقی، سخنگوی پولیس ولایت بادغیس در صحبت با رسانه گوهرشاد این خبر را تایید کرده است. آقای صدیقی می‌افزاید که این رویداد عصر روز گذشته (سه‌شنبه، ۹ حوت) در روستای «سنجیدک» در ولسوالی مقر ولایت بادغیس رخ داده است. وی دلیل این رویداد را بی‌احتیاطی موترسایکل‌سوار عنوان کرده است. سخنگوی پولیس ولایت بادغیس تصریح کرد که فرد موترسایکل‌سوار بازداشت شده است و تحقیقات بیشتر در این مورد جریان دارد. او علاوه کرد که این کودک شش ساله پسر بوده و بعد از تصادف فوراْ جان باخته است. همچنین او گفت که فرد بازداشت شده به مراجع مربوطه تحویل داده شده است. این در حالی است که همواره بی‌احتیاطی رانندگان، خرابی جاده و عدم آگاهی از قوانین ترافیکی از دلایل عمده حادثات ترافیکی در کشور عنوان شده است. طی ماه‌های اخیر وقوع حادثات ترافیکی در سراسر کشور افزایش یافته است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 584 بازدید

رامز الاکبروف، معاون یوناما یا هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان می‌گوید که این کشور به استثنای ترکیه و سوریه که دچار زمین‌لرزه‌ی مرگبار شده‌اند، هنوز هم‌ درگیر بزرگ‌ترین بحران انسانی در جهان است. آقای الاکبروف این مطلب را شب گذشته (سه‌شنبه، ۹ حوت) در یک نشست ویدیویی به خبرنگاران در نیویورک مطرح کرده است. وی می‌گوید که ۲۸ میلیون نفر در افغانستان برای حفظ زندگی‌شان به کمک‌های بشردوستانه و حمایت نهادهای بین‌المللی نیاز دارند. معاون یوناما علاوه کرد که طی ۱۸ ماه گذشته تولید ناخالص داخلی در افغانستان زیر کنترل حکومت سرپرست ۳۵ درصد و هزینه تامین غذای مردم ۳۰ درصد کاهش یافته است. او در ادامه تاکید کرده است که در عین زمان بیکاری ۴۰ درصد بیشتر شده است. آقای الاکبروف در این نشست ویدیویی گفته است که در حال حاضر ۷۵ درصد درآمد خانواده‌های افغان تنها صرف هزینه غذا می‌شود. وی تصریح کرد: «با کمال تأسف باید بگویم که تا به امروز ما هیچ خبر یا پیشرفت دلگرم‌کننده‌ای در زمینه‌ی تحصیل دختران ندیده‌ایم.» پیش از این، اوچا اعلام کرده بود که در سال جاری میلادی بیش از ۲۸ میلیون نفر در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند. به‌گفته‌ی این دفتر، کمک به ۲۳ میلیون نفر در اولویت قرار دارد. دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد برای عملیات بشردوستانه در افغانستان ۴.۶ میلیارد دالر درخواست کرده بود. همچنین اوچا گفته که در سال ۲۰۱۹ میلادی میزان افراد نیازمند به کمک‌های بشردوستانه در افغانستان به ۶.۳ میلیون نفر می‌رسید. در سال ۲۰۲۰ این رقم به ۱۴ میلیون نفر، در سال ۲۰۲۱ به ۱۸.۴ میلیون نفر، در سال ۲۰۲۲ به ۲۴.۴ میلیون نفر و در سال جاری به ۲۸.۳ میلیون نفر افزایش یافته است. با قدرت گرفتن حکومت فعلی در افغانستان، تمام جمعیت افغانستان متأثر شده و میزان فقر و بیکاری به گونه‌ی بی‌سابقه در کشور افزایش یافته است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 594 بازدید

وزارت خارجه‌ی حکومت سرپرست در تازه‌ترین اظهار نظرش گفته که براساس اطلاعات رسیده به این وزارت، نزدیک به ۸۰ شهروند افغانستان در پی غرق‌شدن قایق چوبی در ایتالیا جان باخته‌اند. این وزارت شب گذشته (سه‌شنبه، ۹ حوت) با نشر پیامی گفته است که در بین قربانیان این رویداد زنان و کودکان نیز شامل هستند. این در حالی است که این کشتی چوبی چهار روز پیش در سواحل ایتالیا در پی برخورد با یک صخره غرق شده است. رسانه‌های بین‌المللی گزارش داده است که سرنشنیان این کشتی شهروندان افغانستان، ایران و پاکستان بوده اند. همچنین شماری از بازماندگان این رویداد گفته اند که این قایق هنگام حرکت از ترکیه ۲۰۰ مسافر داشته است. با این وجود وزارت خارجه‌ی حکومت فعلی به شهروندان توصیه کرده که از سفر از راه‌های قاچاقی، غیرقانونی و نادرست به کشورهای دیگر پرهیز کنند. همچنین این وزارت از نهادهای خیریه، به‌ویژه صلیب سرخ خواسته است که برای جستجو و انتقال اجساد شهروندان غرق‌شده، از روی «مکلفیت انسانی»، مسوولیت خود را ایفا کنند. از سویی هم، گروه‌‌های امدادگران ایتالیایی می‌گویند که بیشتر پناهجویان سوار بر این قایق شهروندان افغانستان بودند. پولیس ایتالیا روز گذشته نیز گفته بود که سه نفر از جمله یک شهروند ترکیه و دو تبعه‌ی پاکستان را به اتهام انتقال غیرقانونی حدود ۲۰۰ پناهجو توسط این قایق بازداشت کرده است. برخی افرادی که از این حادثه نجات یافته‌ گفته‌اند که آنان در بدل هشت هزار یورو سوار این قایق شده اند. همچنین در تازه‌ترین مورد، روز شنبه هفته‌ی گذشته، پولیس بلغارستان یک کامیون رها شده در نزدیکی صوفیه پایتخت این کشور را کشف کرد که حامل ۵۲ مهاجر «غیرقانونی» از افغانستان بود و ۱۸ تن از آنان جان باخته اند. با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان موج تازه‌ای از مهاجرت شکل گرفت که بیشتر این افراد به ایران و پاکستان مهاجر شدند. همچنین شمار زیادی از مهاجران افغان در ایران از مسیر این کشور و ترکیه و کشورهای اروپای شرقی عازم اروپای غربی شدند. به‌گفته‌ی کارشناسان، با توجه به وضعیت فعلی افغانستان روند مهاجرت شهروندان ادامه خواهد داشت.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 610 بازدید

هشت مارچ «روز جهانی همبستگی زنان» به عنوان یادآور روزی که زنان، جهان مرد سالار را به پذیرش حقوق برابر وا داشتند و اما در افغانستانِ پس از سقوط، صدها حق از خط برابرش بیجا و دستاوردهای میلیون‌ها زندگی نابود شده است. شما کجای این تغییر ایستاده اید؟ مبارزه‌ی شما در یک و نیم سال اخیر چه بوده است؟ رسانه گوهرشاد به مناسبت هشت مارچ، در فراخوانی پیام شما را به نشر می‌رساند. شما می‌توانید سرگذشت زندگی‌تان را در قالب ویدیو، عکس و روایت با ما شریک سازید. آخرین مهلت ارسال: تا ۶ مارچ (۱۵حوت) است پل ارتباطی Email: [email protected] 0799686808

ادامه مطلب


2 سال قبل - 668 بازدید

اوچا یا دفتر سازمان ملل برای کمک‌های بشردوستانه‌ می‌گوید که برای حمایت از برنامه‌های آموزشی در افغانستان به ۲۱۵ میلیون دالر نیاز است. اوچا امروز (سه‌شنبه، ۹ حوت) در توییترش نوشته است که از ۸.۷ میلیون نفری که نیاز به حمایت آموزشی دارند، ۳.۱ میلیون نفر در سال ۲۰۲۳ در اولویت قرار دارند. دفتر سازمان ملل برای کمک‌های بشردوستانه، تاکید کرده است که برای حمایت از آموزش‌ جامعه‌‌محور، از جمله دختران، تهیه مواد آموزشی و لوازم مکاتب و آموزش استادان، نیاز به ۲۱۵ میلیون دالر است. این در حالی است که بیش از ۵۳۰ روز است که دروازه‌های مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم مسدود است. زنان و دختران اجازه آموزش در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی و اجازه کار در نهادهای غیردولتی داخلی و خارجی را ندارند. همچنین زنان از رفتن به حمام‌های عمومی، پارک‌های تفریحی، ورزشگاه‌ها و تداوی توسط پزشکان مرد منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 668 بازدید

مسوولان در وزارت اطلاعات و فرهنگ حکومت سرپرست می‌گویند که آنان برای رسانه‌های افغانستان قانون جدید می‌سازد. مولوی مهاجر فراهی، معین نشرات وزارت اطلاعات و فرهنگ امروز (سه‌شنبه، ۹ حوت) در صحبت با رسانه گوهرشاد این خبر را تایید کرده است. آقای فراهی گفته است که این قانون برای توشیح و تنفیذ به ملا هبیت‌الله آخوندزاده، رهبر حکومت افغانستان فرستاده شده و به‌زودی در اختیار صاحبان رسانه‌ها قرار داده خواهد شد. وی در مورد چگونه‌گی طی مراحل و تهیه این قانون جزییات اضافه ارائه نکرده است، اما می‌افزاید که حکومت سرپرست از رسانه‌ها خواستار احترام به ارزش‌های اسلامی، فرهنگ و منافع ملی هستند. همچنین او در بخشی از صحبت‌هایش تاکید کرد که حکومت سرپرست خبرنگارانی را که پس از تسلط آنها بیکار شده‌اند، در بخش‌های مناسب و رسانه‌ی دولتی (رادیو تلویزیون ملی و خبرگزاری باختر) به کار گماشت و خواهد گماشت. معین نشرات وزارت اطلاعات و فرهنگ همچنین روز گذشته (دوشنبه، ۸ حوت) در دیدار با مسوولان محلی این وزارت در ننگرهار و شماری از خبرنگاران از توشیح قانون جدید برای رسانه‌ها خبر داده است. آقای مهاجر گفته است که قانون جدیدی که توشیح می‌شود برگرفته از قانون رسانه‌های همگانی حکومت پیشین می‌باشد. در حالی این مقام دولتی از تهیه و توشیح قانون جدید رسانه‌ها سخن می‌گوید که ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت سرپرست، حدود یک سال قبل قانون رسانه‌های همگانی حکومت پیشین را قابل تنفیذ اعلام کرده بود. همچنین با تسلط حکومت فعلی سرپرست بر افغانستان، تا اکنون رسانه‌های زیادی تحت فشارهای اقتصادی و محدودیت‌های وضع شده قرار داشته و بسته شده اند. همچنان در این میان صدها خبرنگاران زن و مرد از کارشان بی‌کار شدند. براساس یافته‌های مرکز خبرنگاران افغانستان با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، بیش از نیمی از مجموع ۶۰۰ رسانه‌ی صوتی، چاپی، تصویری و آنلاین به‌دلیل وضع محدودیت‌ها مسدود شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 603 بازدید

من صدیقه طوفان، دانشجوی رشته‌ی علوم سیاسی روابط بین‌الملل در دانشگاه ابن سینا هستم. چند سال پیش تحصیل را با تمام شور، هیجان ‌و اهداف دراز مدت آغاز کردم. تمام این سال‌ها هر روز، زحمت کشیدم. طی کردن مسیر طولانی، مشکلات رفت و آمد، ترانسپورت و... کار هر روز من بود. همه را به جان خریدم تا بتوانم به موقع به صنف درسی‌ام حاضر شوم. درسی که با تمام وجودم می‌خواندم و عاشق‌اش بودم. اکنون دانشجوی سمستر ششم دانشگاه هستم، دو- سه سمستر اخیر را با هزاران مشکل، زیر چتر حکومت سرپرست خواندم. طی این مدت قوانین محدود کننده‌ی زیادی بر زنان وضع شد. تمام این قوانین و مقررات را تنها بخاطر آرزو و آرمان‌هایی که داشتم پذیرفتم صرف به این جهت که نمی‌خواستم قطار رسیدن به آرزوهایم متوقف شود. می‌خواستم از تاریکی و جهل نجات پیدا کنم. زیرا خواستار زندگی ذلت بار و زندگی کور کورانه نبودم. می‌خواستم آگاهانه زندگی کنم. درک اساسی و درستی از زندگی داشته باشم و مفهوم زندگی را درست بدانم و به هیچ وجه خواهان یک زندگی معمولی نبودم. باور داشتم که تمام این‌ها از طریق علم و دانایی امکان پذیر است. اما با هزاران تأسف همه چیز نابود شد. روزهای آخر آزمون‌مان بود، صبح زود در مسیر کورس بودم که یکی از دوستانم به من تماس گرفت و پس از احوال پرسی، پرسید که آیا امتحانات ام را تمام کرده ام یا خیر؟ پاسخ دادم که هنوز امتحان‌هایم تمام نشده و باقی مانده است و با کلی ذوق و هیجان برایش گفتم که اگر امتحان نداری خوب است که شب یلدا را با هم جشن بگیریم. اما او گفت که خبر داری که دانشگاه‌ها را بسته‌اند!؟ باورم نمی‌شد. با تعجب پرسیدم چه می‌گویی؟ و او بار دیگر حرفش را تکرار کرد و گفت که دانشگاه‌ها را بسته‌اند. من از این خبر بی‌اطلاع بودم. شوکه شدم، باورم نمی‌شد. سریع انترنت‌ام را روشن کردم. اطلاعیه وزارت تحصیلات عالی را دیدم که به ‌راستی دانشگاه‌ها را به روی دختران بسته است. بسیار ناامید و جگرخون شدم، به راه ام ادامه دادم تا به کورس درسی‌ام برسم. در مسیر راه دختران دانش‌آموز کورس «کاج» و«کوثر دانش» را دیدم که گریه کنان، کتاب‌های‌شان را به دست گرفته و به سمت خانه‌های‌شان می‌روند. از آن‌ها پرسیدم چی شده؟ گفتند کورس‌ها را هم بستند و دختران اجازه‌ ندارند در هیچ جایی درس بخوانند. از من پرسیدند که خواهر؛ تو بگو گناه ما چیست؟ منی که خود هنوز در شوک بسته شدن دانشگاه‌ها بودم و نتوانسته بودم که این موضوع را هضم کنم، تنها با سکوت به آن‌ها نگاه کردم و تمام جواب من بغضی بود که راه گلویم را بسته بود. خسته و ناامیدتر از هر زمان دیگری شدم. حتی آفتاب به قشنگی روزهای دیگر نبود. احساس کردم دیگر حتی نمی‌توانم نفس بکشم. لحظه‌ای آرزو کردم؛ ای‌کاش خداوند از این زندگی نامعلوم و بی‌معنی آزادمان کند. دعا کردم که خدا جانم را بگیرد. این‌گونه حداقل یک‌بار می‌مُردم نه هر لحظه. من تنها نیستم، این تنها درد من نیست. تمام زنان و دختران افغانستان مشترک هر لحظه مرگ را تجربه می‌کنند. گاهی خودمان و گاهی آرزوهای‌مان زنده زنده دفن می‌شود. خطاب من و هم‌نسلانم به کسانی است که باعث و بانی تمام این نابرابری‌ها، ظلم و استبداد شدند؛ زندگی ۳۶ میلیون انسان را به قهقراء بردند؛ زندگی نسل جوانی که نیمی از پیکر جامعه هستند را خراب و نابود کردند. اما زندگی‌ خودشان را نجات دادند و اکنون در بهترین کشورهای دنیا و در بهترین شرایط زندگی می‌کنند. شماها دختران و پسران‌تان در امن‌ترین و بهترین دانشگاه‌های دنیا درس می‌خوانند. شما ما را فروختید تا برای فرزندان و خانواده‌های‌تان آسایش بخرید؛ ما مردم غریب و بی‌چاره را قربانی خواسته‌ها وامیال شخصی خود ساختید؛ ما هرگز شما را نمی‌بخشیم. برای تک تک آزمون‌های مان شب‌ها و روزها تلاش کردیم. سال‌ها پای درس مکتب و دانشگاه نشستیم. ما هرگز چنین نتیجه‌ای را تصور نمی‌کردیم. قطعاً این پایان این تلاش‌ها نخواهد بود و ما آن را هرگز به دید پایان حساب نمی‌کنیم. ما ادامه خواهیم داد. این جفای بزرگ و جبران ناپذیر؛ پذیرفتنی نیست و نخواهد بود.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 655 بازدید

نخستین لحظه‌ای که مکتوب وزارت تحصیلات عالی حکومت افغانستان را دیدم، با تمام وجودم ناامید شدم. آن‌ها در این مکتوب به صراحت بیان کردند که آغاز دروس دانشگاه‎‌های دولتی و خصوصی تا امر ثانی به تعلیق در آورده شده است. هرگز نمی‌توانم احساس آن لحظه‌ام را بیان کنم. لحظه‌ای که با تمام وجود احساس کردم تمام آن‌چه که تاکنون ساخته‌ام به یک باره نابود شده است. از خودم پرسیدم آیا نتیجه‌ی تمام آن تلاش‌های خستگی ناپذیر و شبانه روزی‌ام همین بود؟ بدون آن‌که به رویاهایم دست یابم دوباره خانه‌نشین شدم؟ هزاران سوالی که برای هیچ یک پاسخی نداشتم. هنوز باورم نمی‌شود که با یک مکتوب یک ملت را عزادار ساختند. نیمی از جمعیت افغانستان زنده زنده دفن شدند. مسلماً من تنها نیستم که آرزو و امید‌هایم نابود شده‌ است اما این موضوع هرگز نمی‌تواند نفس قضیه را تغییر دهد. دردی که در حقیقت میلیون‌ها دختر و زن فقط بخاطر جنسیت‌شان دارند تجربه می‌کنند. آه می‌کشم و گلویم پُر از بغض می‌شود. به روزگاری می‌اندیشم که شب‌ها تا صبح بیدار بودم. خودم را برای آزمون سرنوشت ساز کانکور آماده می‌کردم. به تلاش‌هایم فکر می‌کنم به این‌که چه سختی‌هایی را پشت سر گذراندم. شب‌های که تا نیمه‌های آن درس می‌خواندم. خواب ورود به دانشگاه را می‌دیدم. مشکلات اقتصادی، تلاش‌های شبانه روزی، خاطرات و لحظات تلخ و شیرین؛ همه را سپری کردم. هنگامی که در سال ۱۳۹۹ از مکتب فارغ شدم امید و آرزوی ورود به دانشگاه را داشتم. روزهای پایانی سال ۱۴۰۰ بود که در نهایت نتایج اعلان شد. توانستم آزمون کانکور را موفقانه سپری کنم و به رشته‌ی دلخواه ام «حقوق و علوم سیاسی» قبول شوم. برای تک تک آن شب‌ها و روزهایی که زحمت کشیدم خوشحال شدم. زیرا نتیجه آن چیزی بود که می‌خواستم. آزمون کانکور را در زمان جمهوریت سپری کردم. نتایج اما در زمان حکومت فعلی اعلان شد. حکومت فعلی با ورودش تمام مکاتب را به روی دختران بست. با گذشت هر روز محدودیت‌ها بیشتر شد. هنگامی که نتایج‌مان اعلان شد امیدوار شدم که می‌توانم به دانشگاه بروم و آینده‌ی خوبی را برایم بسازم. آینده‌ای که خیلی قبل‌ها در ذهنم ساخته بودم اش. اکنون اما دانشگاه‌ها نیز بسته شد. امید و آرزوهایی که تمام این سال‌ها در ذهنم پروراندم همه به یک باره نابود شد. اکنون من چون هزاران دختر دانشجوی دیگر ناامید و خسته هستم. در سرزمین خودم، در زادگاه خودم همانند یک فردی زندگی می‌کنم که گویا هرگز به این جغرافیا تعلق ندارد و از هیچ حقوقی برخوردار نیست.

ادامه مطلب