سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان مستقر در آلمان با ارسال نامه‌ی سرگشاده به دفتر دبیرکل سازمان ملل متحد گفته است که وضعیت اسفناک آزادی بیان و چالش‌های خبرنگاران در افغانستان را به صفت «تراژدی انسانی» به رسمیت بشناسد. این نامه‌ی سرگشاده را ۶۰۰ خبرنگار امضاء کرده اند. آنان مشکلات و سرنوشت مبهم خبرنگاران در داخل و بیرون از افغانستان را برجسته کرده و از ملل متحد و دیگر سازمان‌های بین‌المللی خواسته اند که به وضعیت آزادی بیان و خبرنگاران افغان توجه جدی صورت بگیرد. در نامه آمده است: «ﺑﺎ تاثر اﻣﺮوز در داﺧﻞ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن همه‌ی دﺳﺘﺎوردها ﺑﺮ ﺑﺎد رﻓﺘﻪ و ﺑﯿﮑﺎری، ﻓﻘﺮ، ﺗﺤﻘﯿﺮ و ﺗﺮس از ﻣﺮگ، اﻣﺎن ﻣﺎ را ﺑﺮﯾﺪه اﺳﺖ و اﮔﺮ در ﺗﺒﻌﯿﺪ اﺟﺒﺎری از ﮐﺸﻮر به سر می‌ﺑﺮﯾﻢ در سراسر جهان سرگردانیم.»  در ادامه خطاب به دبیرکل سازمان ملل گفته شده است که پس از تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، ۳۸۷ رسانه مسدود شده یا هم در آستانه‌ی بسته شدن قرار دارند و دست اندرکاران این رسانه‌ها در وضعیت بد در داخل افغانستان قرار دارند و یا هم در بیرون از این کشور با سرنوشت مبهم سرگردان اند. در نامه تاکید شده است: «روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎران ﺗﺒﻌﯿﺪی در ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن، اﯾﺮان و هندوستان ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ رﺳﯿﺪه‌اﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ اﻋﻀﺎی ﺑﺪن و ﺟﺴﻢ ﺧﻮد را ﺑﻔﺮوﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮای ﻓﺮزﻧﺪان‌ﺷﺎن ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺮای اﺛﺒﺎت اﯾﻦ ادﻋﺎ، اﺳﻨﺎد ﻣﻮﺛﻘﯽ ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ هر ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﯿﻦ‌المللی ﺑﺨﻮاهند ﺑﺎ آن‌ها در ﻣﯿﺎن می‌گذاریم.» این نهاد مدافع خبرنگاران افغان افزوده است که خبرنگاران ﺑﺎﻗﯽ‌ﻣﺎﻧﺪه در افغانستان هر لحظه با مرگ،‌ تحقیر و تهدید روبه‌رو هستند. سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان علاوه کرد که تا اکنون ۱۱۵ تن از روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎران دﺳﺘﮕﯿﺮ، آزار و اذﯾﺖ، ﺗﮭﺪﯾﺪ ﯾﺎ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺷﺪه‌اﻧﺪ. ﺗﻨﻬﺎ در ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﻨﺞ خبرﻧﮕﺎر ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ و ﺗﻌﺪادی ﻧﯿﺰ ﻣﻔﻘﻮد ﺷﺪه‌اﻧﺪ. همچنین در بخشی از این نامه به محدودیت حکومت سرپرست بر رسانه‌های فعال در داخل افغانستان اشاره شده و آمده است که بسته بودن این رسانه‌ها بهتر از فعالیت کنونی شان است. این نامه به فلتر شدن نشرات آنلاینِ شماری از رسانه‌های برون مرزی در داخل افغانستان اشاره کرده است. این در حالی است که حکومت سرپرست در جریان ۲۰ ماه گذشته فعالیت چندین رسانه را در افغانستان مسدود کرده است. حکومت فعلی در ماه حمل سال گذشته نشرات تلویزیونی صدای آمریکا را که از طریق تلویزیون‌های طلوع، طلوع نیوز، لمر و شمشاد نشر می‌شد قطع کرده بود. سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان در این نامه تقاضاها برای «تعامل سازنده» با حکومت سرپرست را «روحیه‌‌ی سازش و باج‌دهی» عنوان کرده و گفته است که چنین چیزی برای مردم افغانستان غیرقابل قبول است. در این نامه آمده است: «ﻧﻘﺾ آزادی ﺑﯿﺎن، آزادی رﺳﺎﻧﻪها وﺣﻖ دسترسی ﺑﻪ اطلاﻋﺎت در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﺎﯾﺪ در ﺳﻄﺢ ﺑﯿﻦ‌المللی ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﺗﺮاژدی اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ رﺳﻤﯿﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ حکومت فعلی ﻣﺠﺎزات و ﺗﺤﺮﯾﻢهای ﺷﺪﯾﺪ اعمال ﺷﻮد.» سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان از سازمان ملل متحد خواسته است تا خبرنگارانِ سرگردان افغان در ایران، پاکستان و هند به مکان‌های امن منتقل شوند و در زمینه‌ی ارایه اطلاعات دقیق به افغان‌ها گزینه‌های جای‌گزین جستجو شود. این نامه در حالی به دبیرکل سازمان ملل متحد ارسال می‌شود که نهادهای مدافع رسانه‌ها و خبرنگاران و سازمان‌های حقوق بشری، حکومت افغانستان را به سرکوب و محدود کردن حقوق بشر و آزادی بیان متهم کرده‌اند.

حزب جمعیت اسلامی به رهبری صلاح‌الدین ربانی، با استقبال از اعلامیه‌ی جنبش زنان معترض در مورد روش کاری یوناما، این سازمان را به‌عنوان نهاد «عیب‌پوش» حکومت سرپرست عنوان نموده و از سازمان ملل خواسته است که ماهیت‌ کارکردهای یوناما را مورد ارزیابی جدی قرار دهد. این حزب صبح امروز (سه‌شنبه، ۲۲ حمل) با  نشر خبرنامه‌ای در صفحه‌ی کاربری فیس‌بوکش نوشته است که از اعلامیه‌ی ائتلاف جنبش‌ زنان معترض درباره‌ی فعالیت یوناما استقبال کرده است. این حزب در خبرنامه‌اش با موضع زنان معترض همسویی کرده و گفته است که یوناما را به‌عنوان عیب‌پوش حکومت افغانستان می‌داند. حزب جمعیت اسلامی تاکید کرده است که یک‌بار دیگر از سازمان ملل متحد می‌خواهد که ماهیت کارکردهای یوناما در افغانستان را باید مورد ارزیابی جدی قرار دهد و رویکرد عملی تازه‌ای جایگزین شیوه‌ی‌ کاری کنونی آن ساز‌د. زنان معترض روز گذشته (دوشنبه، ۲۱ حمل) با برگزاری یک نشست خبری در کابل در واکنش به منع کار کارمندان زن سازمان ملل، از این سازمان خواستند که دفتر خود را در کابل بسته کند. آنان گفته بودند که این دفتر حتی از حقوق کارمندان خود دفاع نمی‌تواند و فعالیت‌اش مؤثر نیست. همچنین حزب جمعیت در خبرنامه‌اش افزوده است که عدم کفایت و ناتوانی یوناما یکی از موضوعاتی است که صلاح‌الدین ربانی در نامه‌ی خود به دبیرکل سازمان ملل یادآوری کرده است. حزب جمعیت در حالی از اعلامیه‌ی زنان معترض استقبال می‌کند که حدود دو هفته قبل، حکومت سرپرست در ننگرهار کارمندان زن این سازمان را از فعالیت منع کرد. یوناما یا هیأت سازمان ملل متحد در افغانستان درباره‌ی این ممنوعیت ابراز نگرانی کرده و تاکید کرده که نهادهای سازمان ملل نمی‌توانند بدون کارمندان زن فعالیت کنند و کمک‌های حیاتی ارائه دهند. شورای امنیت سازمان ملل نیز درباره‌ی تصمیم اخیر حکومت سرپرست تشکیل جلسه داد، اما جزئیات این نشست منتشر نشده است. مقامات حکومت سرپرست تا اکنون در این مورد چیزی نگفته است. حکومت سرپرست سال گذشته خورشیدی نیز طی مکتوبی، زنان را از کار در نهادهای غیر دولتی داخلی و خارجی منع کرد.

یک دانشجوی دختر افغان که برای تحصیلات عالی به دانشگاه آمریکایی بیروت در لبنان رفته بود، اکنون برای مقطع ماستری به پنج دانشگاه مختلف جهانی راه یافته است. فاطمه رضایی، با نشر پیامی در صفحه‌ی کاربری فیس‌بوکش نوشته است که در مقطع ماستری به پنج دانشگاه مختلف در آمریکا، خاورمیانه و آسیای میانه راه پیدا کرده است. خانم  رضایی تاکید کرد: «چهار سال پیش بود که با اخذ بورس تحصیلی از سفارت آمریکا برای شروع دوره‌ی لیسانس در دانشگاه‌ آمریکایی بیروت به لبنان آمدم. تازه در طب معالجوی هرات قبول شده بودم. تصمیم بسیار دشواری بود تا بین طب و‌ سیاست یکی را انتخاب کنم. حال، بعد از گذشت چهار سال که پر از فراز و‌‌ نشیب‌های سازنده بود، به جرات می‌توانم بگویم که به خودم و‌ تصمیمی که گرفتم، می‌بالم.» پیش از این نیز فریده رزاقی، یک دانشجوی دیگر افغان که برای تحصیلات عالی به آمریکا سفر کرده بود، موفق به دریافت چهار بورسیه‌ معتبر تحصیلی از دانشگاه‌های آمریکایی شد. همچنین بنین ارجمند، دختر دانش‌آموز هزاره‌ی اهل افغانستان که در ساسکاتون کانادا زندگی می‌کند نیز برنده‌ی جایزه‌ی معتبر بنیاد دانش‌پژوهان لوران در کانادا شد. رسانه‌های کانادایی گزارش داده بودند که ارزش این جایزه بیش از ۱۰۰ هزار دالر می‌باشد و به خانم ارجمند این فرصت را می‌دهد که در یکی از دانشگاه‌های کانادا چهار سال تحصیل کند. بنین ارجمند در ماه آگوست ۲۰۲۱ میلادی، پس از سقوط حکومت قبلی افغانستان به‌دست حکومت فعلی، با خانواده‌اش به کانادا مهاجرت کرد. فاطمه رضایی در حالی همزمان موفق به دریافت پنج بورسیه شده که بیش از ۵۵۰ روز است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. همچنین وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است.