همزمان با برگزاری نشست دوحه به میزبانی سازمان ملل، شماری از نهادهای مدنی و جنبش‌های اعتراضی زنان طی یک نامه‌ای سرگشاده به اشتراک‌کنندگان این نشست گفته اند که نگران چشم‌انداز نشست دوحه هستند که مبادا دری را به‌روی به رسمیت‌شناختن حکومت سرپرست باز کند. قرار است نشست دوحه به میزبانی سازمان ملل و اشتراک نمایندگان ۲۵ کشور و سازمان‌های بین‌المللی امروز (دوشنبه، ۱۱ ثور) و فردا سه‌شنبه پشت درهای بسته برگزار شود. نهادهای مدنی و جنبش‌های اعتراضی زنان این نامه را عنوانی آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل و وزیران خارجه‌ی کشورهای اشتراک‌کننده در نشست دوحه نوشته‌اند. دراین نامه‌ی سرگشاده به اظهارات امینه محمد، معاون دبیرکل سازمان ملل واکنش نشان داده شده و آمده است که از اینکه سازمان ملل یا هر یک از کشورهای عضو این سازمان، حکومت سرپرست را به رسمیت بشناسند، خشمگین هستند. پیش از این خانم محمد گفته بود که قرار است این سازمان برای بحث درباره‌ی روند به رسمیت‌شناختن حکومت سرپرست نشستی برگزار کند. این اظهارات معاون دبیرکل سازمان ملل با انتقادات تند برخی از نهادهای جامعه‌ی مدنی و دیگر فعالان مواجه شده است. نهادهای مدنی و جنبش‌های اعتراصی زنان افغانستان، حکومت فعلی را گروهی تروریستی، رژیم «عمیقا سرکوبگر» توصیف کرده است. آنان تاکید کرده است که حکومت فعلی زنان و دختران را از حقوق اساسی‌شان محروم کرده و به تنها رژیم در جهان تبدیل شده است که از سیستم آپارتاید جنسیتی حمایت می‌کند. در ادامه آمده است که تجربه‌ی گذشته نشان می‌دهد که سازش‌کردن در مورد حقوق بشر، تنها باعث تقویت قدرت حکومت فعلی و طولانی‌شدن رنج مردم افغانستان می‌شود. آنان از سازمان ملل خواسته‌اند که تمام طرح‌ها برای به رسمیت‌شناختن حکومت افغانستان را لغو کند. در نامه آمده است که سازمان ملل متحد و کشورهای اشتراک کننده باید تضمین کند که حقوق‌بشری همه شهروندان افغانستان، به‌ویژه زنان و دختران رعایت، محافظت و حمایت می‌شود. آنان افزوده اند که نمایندگان جامعه مدنی و زنان باید اجازه داشته باشند که پیام‌های قوی و بدون سانسور را در مورد واقعیت وحشیانه‌ای که زنان و دختران تحت سلطه حکومت فعلی با آن روبه‌رو هستند، ارائه دهند. در نامه آمده تاکید شده است که سازمان ملل متحد با مردم افغانستان همکاری کند تا یک حکومت فراگیر و براساس خواست مردم افغانستان ایجاد شود. سازمان ملل در نشست دوحه؛ میزبانی که با پنبه سر زنان افغان را می‌برد شماری از فعالان مدنی در صحبت با رسانه گوهرشاد گفتند که زنان نخستین قربانیان حکومت فعلی هستند و باید زنان در این نشست حضور می‌داشتند. آنان می‌گویند که اظهارات مسوولان سازمان ملل بیانگر این است که آن‌ها خود تلاش دارند این گروه را به رسمیت بشناسند. سارا سلطانی، فعال حقوق بشر در کابل می‌گوید: «ما هر روز به خیابان‌ها می‌رویم و اعتراض می‌کنیم. خون مان بر روی خیابان‌ها ریخته. در تمام این مدت لت و کوب شدیم. زندانی شدیم با هزاران توهین و تحقیر، چگونه سازمان ملل با دیدن تمام این خشونت‌ها نشستی را برگزار می‌کند که عامل تمام این بدبختی‌ها را به رسمیت بشناسد.» خانم سلطانی بر این باور است که جهان نباید زنان افغان را بیش از این در حاشیه قرار دهد و از حقوق انسانی آن محروم سازد. او تاکید می‌کند که نگران آینده‌ی این نشست است و مبادا این گروه پس از نزدیک به دو سال انجام اعمال وحشیانه در افغانستان، مورد احترام قرار گیرد و به خشونت‌های کنونی مهر دوام زده شود. فریبا اسلمی، دیگر فعال حقوق زن بر این باور است که طی دو سال گذشته زنان در افغانستان زیر تسلط حکومت فعلی بدترین شکنجه‌های تاریخ را تجربه کردند. او می‌گوید: «وقتی حرف از نشست دوحه می‌شود، همهی زنان افغان یاد آن توافق‌نامه‌ی ننگین آمریکا با حکومت سرپرست می‌افتند. در نشست دوحه‌ی قبلی آمریکا رسما به یک گروه تروریست مشروعیت داد و همان نشست آغازگر بحران در افغانستان قلمداد می‌شود.» او بر این باور است که علی‌رغم اینکه آمریکا بارها ادعا کرده است که حکومت سرپرست را به رسمیت نشناخته است اما همواره این گروه را مورد حمایت مالی خود قرار داده است. خانم اسلمی: «در کجای دنیا به حکومتی که هیچ رسمیتی ندارد، ماهانه میلیون‌ها دالر کمک می‌شود؛ در کجا دیده شده به یک گروه تروریستی که دختران را خانه‌نشین کردند اینقدر ارزش داده شود. آمريکا در نشست دوحه‌ی گذشته حکومت فعلی را به رسميت شناخت و در این نشست این رسميت دادن همگانی خواهد شد.» این فعال حقوق زن از سازمان ملل به عنوان یک نهاد دو رو یاد می‌کند که از یک سو نقش دایه‌ی بهتر از مادر را بازی می‌کند و از جانب دیگر نشستی را میزبانی می‌کند که در مورد به رسمیت شناختن حکومت فعلی است و تصامیم ضد حقوق زن افغان را می‌گیرد. این در حالی است که هیچ زنی از آدرس افغانستان در نشست دوحه دعوت نشده است. پیش از این هیدر بار، مسوول بخش زنان دیدبان حقوق بشر نیز گفته بود که علی‌رغم درخواست‌های مکرر، در نشست دوحه از آدرس زنان افغانستان هیچ زنی دعوت نشده است. خانم بار تاکید کرده بود که نشست دوحه به رهبری سازمان ملل متحد برای زنان افغانستان و آینده‌ی کشورشان کلیدی است. در حالی زنان درافغانستان نسبت به دورنمای این نشست ابراز نگرانی می‌کنند که قرار است امروز و فردا پشست درهای بسته تصامیم مهم و سرنوشت سازی در خصوص زنان افغان، آینده‌ی تحصیلی، کاری و حقوق بشری آن‌ها و مهمتر از همه شیوه‌های تعامل با حکومت سرپرست گرفته شود. تصامیمی که می‌تواند شرایط کنونی زنان را بهبود ببخشد و یا تاریک‌تر از اکنون سازد.
