نویسنده: گوهرشاد

2 سال قبل - 234 بازدید

روزا اوتنبایووا، نماینده‌ی ویژه‌ی دبیرکل سازمان ملل متحد در امور افغانستان در دیدار با مقامات وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست گفته است که باید راه حل مناسبی برای رفع ممنوعیت کار زنان در ادارات دولتی و غیر دولتی جستجو شود. خبرگزاری دولتی باختر که تحت کنترل حکومت سرپرست است، گفت که خانم اوتنبایووا در دیدار با شیخ محمد فقیر، معاون مسلکی وزارت امر به معروف موضوع کار زنان در اداره‌های دولتی و غیردولتی را مورد بحث و بررسی قرار داده است. در ادامه آمده است که شیخ محمد فقیر به روزا اوتنبایووا گفته است که هر کشوری فرهنگ و قوانین خاص خود را دارد و حکومت افغانستان نیز تلاش می‌کند تا در پرتو فرهنگ و قوانین موجود، تسهیلاتی را در این زمینه فراهم کند. با این وجود وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی نیز در توییترش خبر داده است که معاون مسلکی این وزارت با خانم اوتبنایووا دیدار کرده است. یوناما یا دفتر هیات معاونیت سازمان ملل متحد در افغانستان هنوز در مورد دیدار و گفتگوی اوتنبایووا با این مقام حکومت فعلی چیزی نگفته است. این در حالی است که حکومت سرپرست پس از تسلط بر افغانستان در ماه آگوست سال ۲۰۲۱ میلادی، زنان و دختران را از جامعه حذف و محدودیت‌های شدیدی علیه آنان وضع کرده است. بیش از ۶۰۰ روز است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. همچنین زنان و دختران از کار در ادارات غیردولتی داخلی و بین‌المللی منع شده اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 234 بازدید

وزارت امنیت داخلی آمریکا (دی‌اچ‌اس) گزارش داده است که این وزارت فرآیند تازه‌ای را تصویب کرده است که به شهروندان واجد شرایط افغانستانی امکان می‌دهد مجوز زندگی و کار خود را در ایالات متحده تمدید کنند. این وزارت نوشته است: «تصمیم تازه روان‌تر شده است و هزینه‌ای نیز نخواهد داشت، و امکان تمدید دو ساله مجوز اقامت را برای افراد واجد شرایط فراهم خواهد کرد.» مجوز کار موقتی و معافیت از اخراج ابتدا در سال ۲۰۲۱ میلادی همزمان با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان صادر شده بود که سال پیش تمدید شد. وزارت امنیت داخلی آمریکا تاکید کرده است که پرونده‌های شهروندان افغان دنبال می‌شوند در صورت واجد بودن شرایط، وضعیت اقامت دایمی را دنبال می‌توانند. در ادامه آمده است: «درخواست‌های تمدید به صورت موردی براساس دلایل انسان دوستانه» بررسی خواهد شد. همچنین خبرگزاری آسوشیتدپرس یک ماه قبل به نقل از دو منبع معتبر گزارش داده بود که دولت آمریکا به ده‌ها هزار شهروند افغانستان اجازه خواهد داد همچنان به اقامت و کار در آن کشور ادامه دهند. این خبرگزاری نوشته بود که پناهندگان واجد شرایط به زودی قادر خواهند بود مجوز کار موقتی و معافیت از اخراج را برای دو سال دیگر تمدید کنند. این در حالی است که با وجود تحولات سیاسی در افغانستان و خروج نیروهای آمریکایی از کشور، نزدیک به ۱۰۰ هزار افغان کشور را ترک کردند. بسیاری از آن‌ها با آمریکا همکاری کرده بودند. با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، موجی از مهاجرت شهروندان افغانستانی شروع شد. اکثر پناه‌جویان در تلاش رسیدن به اروپا هستند، اما این مسیر بی‌نهایت دشوار و زمان‌بر می‌باشد.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 369 بازدید

تیم تحلیل و نظارت کمیته‌ی تعزیرات شورای امنیت سازمان ملل متحد در واکنش به محدودیت زنان و دختران، مذاهب و اقوام افغانستان گفته است که حکومت سرپرست به سیاست‌های «مستبدانه‌ی پشتون‌محور» و حذف سال‌های ۱۹۹۰ شان بازگشته‌اند. نصیراحمد فایق، سرپرست نمایندگی افغانستان در سازمان ملل صبح امروز (شنبه، ۲۰ جوزا) بخش‌های گزارش کمیته‌ی تعزیرات شورای امنیت سازمان ملل را در توییتر خود نشر کرده است. در این گزارش آمده است که ساختار اداره‌ی حکومت سرپرست بیشتر مبتنی بر سیاست حذف، «پشتون‌محور» و سرکوب مخالفان است. نزدیک به دو سال می‌شود که حکومت فعلی قدرت را در دست دارد، در این مدت زنان و دختران از آموزش در مکاتب و از تحصیل در دانشگاه‌ها بازمانده اند. همچنان زنان از کار در سازمان‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در سراسر افغانستان نیز منع شده اند. همچنین زنان از فعالیت‌های اجتماعی، سیاسی و در کل از جامعه حذف شده اند. آنان اجازه رفتن به پارک تفریحی، حمام عمومی، سالون‌های ورزشی و معاینه توسط داکتران مرد را نیز ندارند. در ادامه گزارش آمده است که تنها پنج وزیر و ۹ والی غیرپشتون از ۳۴ والی بیانگر سیاست «پشتون‌گرایی» سال‌های ۱۹۹۰ سران حکومت فعلی است. قابل ذکر است که در این مدت زمانی، حکومت سرپرست محدودیت شدیدی بر مذهب اهل تشیع و قوم هزاره وضع کرده است. نصاب درسی اهل تشیع از دانشگاه‌ بامیان حذف و کارمندان شیعه‌ی دادگاه عالی نیز به صورت کلی برکنار شده اند. همچنین شیعیان و قوم هزاره‌ی افغانستان در قدرت و تصمیم‌گیری‌های کلان سیاسی دخیل نیستند. تیم تحلیل و نظارت کمیته‌ی تعزیرات شورای امنیت سازمان ملل گفته است که نشانه‌‌ی تأثیر رهبران حکومت سرپرست مقیم کابل در تغییر پالیسی‌های آنان وجود ندارد و امید تغییر در آینده‌ی نزدیک تا میان‌مدت‌ کم است. این تیم در بخشی از این گزارش خود گفته است که اختلاف میان سران حکومت فعلی بر سر تقسیم سمت‌ها در ساختار دولت و ادارات محلی هم قابل ملاحظه است. همچنین در بخشی این گزارش آمده است که حکومت سرپرست رابطه‌شان با گروه‌های تروریستی از جمله القاعده و طالبان پاکستانی محکم کرده است. حکومت سرپرست تا اکنون به گزارش جدید تیم تحلیل و نظارت کمیته‌ی تعزیرات شورای امنیت سازمان ملل متحد واکنش نشان نداده است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 218 بازدید

در ادامه‌ی واکنش‌ها به ممنوعیت فعالیت موسسات آموزشی خارجی در افغانستان، استفان دوجاریک، سخنگوی آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد گفته است که گزارش‌ها در مورد ممنوعیت فعالیت آموزشی این موسسات نگران‌کننده و گامی هولناک به عقب می‌باشد. آقای دوجاریک در یک نشست خبری در مقر سازمان ملل گفت که اگر این تصمیم عملی شود، آینده‌ی افغانستان و مردم این کشور، به‌ویژه زنان، دختران و جوانان به عقب برمی‌گردد. او در ادامه تاکید کرد که سازمان ملل متحد تا اکنون هیچ اطلاع کتبی‌ای را در این مورد از سوی حکومت سرپرست دریافت نکرده است. اما همکاران این سازمان در کابل با مقام‌های حکومت فعلی صحبت می‌کنند تا مشخص شود که دقیقا چه چیزی در حال اتفاق افتادن است. آقای دوجاریک افزود: «پیام ما به حکومت افغانستان این است که هر فرد حق تحصیل دارد و ما می‌خواهیم مطمئن شویم که مقام‌های کنونی دسترسی کودکان و بزرگ‌سالان به آموزش را تضمین می‌کنند.» این درحالی است که دو روز پیش منابع به رسانه گوهرشاد گفته بود که حکومت سرپرست فعالیت آموزشی موسسات خارجی را در افغانستان ممنوع کرده‌اند. با این وجود روز گذشته (پنج‌شنبه، ۱۸ جوزا) سامانتا مورت، سخنگوی یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در افغانستان در صحبت با خبرگزاری رویترز درباره‌ی ممنوعیت فعالیت موسسات خارجی در بخش آموزش ابراز نگرانی کرد و گفته بود که با این ممنوعیت ممکن است بیش از ۵۰۰ هزار کودک به شمول ۳۰۰ هزار دختر از آموزش محروم شوند. در کنار این محدودیت، بیش از ۶۰۰ روز است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. حکومت سرپرست بارها تاکید کرده است که ممنوعیت آموزش دختران دایمی نیست و پس از آماده‌کردن محیط مناسب شرعی، به آنان اجازه‌ی رفتن به مکتب داده خواهد شد.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 281 بازدید

منابع معتبر محلی از ولایت قندوز می‌گویند که یک زن جوان باردار در ناحیه‌ی ششم شهرداری این ولایت با خوردن تیزاب به زندگی‌اش پایان داده است. منبع امروز (جمعه، ۱۹ جوزا) در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که این زن در روستای «حمیدبای» از مربوطات ناحیه ششم شهرداری ولایت قندوز خودکشی کرده است. به گفته‌ی منبع،  این رویداد شب گذشته رخ داده است. منبع در ادامه تاکید کرد که این زن جوان چند ماه پیش ازدواج کرده و باردار بوده است، با خوردن تیزاب خودش همراه با فرزندش فوت کرده است. در عین حال، جمعه‌الدین خاکسار، سخنگوی پولیس قندوز در صحبت با رسانه گوهرشاد خودکشی این زن را تایید کرد، اما می‌گوید که این زن جوان نامزد بوده و باردار نیز نبوده است. او گفت که این زن به‌دلیل خشونت خانوادگی در ابتدا تیزاب نوشیده و سپس خودش را حلق‌آویز کرده است. این در حالی است که آمار خودکشی در این اواخر در سراسر افغانستان افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 231 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در مورد ممنوعیت فعالیت موسسات خارجی در بخش آموزش از سوی حکومت سرپرست ابراز نگرانی کرده و می‌گوید که با این ممنوعیت ممکن است بیش از ۵۰۰ هزار کودک به شمول ۳۰۰ هزار دختر از آموزش محروم شوند. خبرگزاری رویترز امروز (پنج‌شنبه، ۱۸ جوزا) به نقل از سامانتا مورت، سخنگوی یونیسف در افغانستان نوشته است که در حال بررسی ممنوعیت اخیر حکومت سرپرست در قسمت آموزش است که آیا سازمان‌های بین‌المللی از ممنوعیت مستثنا خواهند بود یا خیر. او هشدار داده است که با این تصمیم حکومت افغانستان صدها هزار دانش‌آموز تحت تاثیر قرار خواهند گرفت. وی تاکید کرده است که اگر سازمان‌های بین‌المللی غیردولتی فعال در زمینه‌ی آموزش دیگر اجازه فعالیت نداشته باشند، ممکن است بیش از ۵۰۰ هزار کودک دختر و پسر از آموزش محروم شوند. سامانتا مورت به خبرگزاری رویترز گفته است: «یونیسف از مقام‌های [حکومت فعلی] می‌خواهد که منافع کودک را در قلب تصمیم گیری‌ها قرار دهند و تکرار می‌کند که هر کودکی حق یادگیری دارد.» این در حالی است که روز گذشته منابع به رسانه گوهرشاد گفته بود این تصمیم بعد از دیدار ملا هبت‌الله آخوندزاده، رهبر حکومت فعلی با شماری از رییسان معارف کشور وضع شده است. منبع تاکید کرده بود که فعالیت موسسات خارجی در بخش «آموزش» منع شده است، اما فعالیت یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در افغانستان از این فرمان مستثنا است. منبع در مورد علت و انگیزه‌ی این ممنوعیت چیزی نگفته است. همچنین در فایلی صوتی که به دست رسانه گوهرشاد رسیده است و به نظر می‌رسد از اعضای حکومت فعلی است، شنیده می‌شود که او می‌گوید فعالیت موسسات خارجی در «ساحه» ممنوع شده است. این فرد تاکید می‌کند که برای موسسات یک ماه فرصت داده شده است تا فعالیت‌‌شان را متوقف کنند. وی گفته است که موسسات داخلی نیز باید شرایط وزارت معارف حکومت فعلی را بپذیرند. این در حالی است که وزارت معارف چند وقت پیش فعالیت موسسات آموزشی در قندهار و هلمند را به حالت تعلیق درآورده بود. همچنین بیش از ۶۰۰ روز است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. حکومت سرپرست بارها تاکید کرده است که ممنوعیت آموزش دختران دایمی نیست و پس از آماده‌کردن محیط مناسب شرعی، به آنان اجازه‌ی رفتن به مکتب داده خواهد شد.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 268 بازدید

هیدر بار، معاون بخش امور زنان دیدبان حقوق بشر در واکنش به بسته فعالیت آموزشی موسسات خارجی در افغانستان گفت که سازمان با معضلات بزرگی در افغانستان مواجه است و آژانس‌های این سازمان در کشور به حکومت فعلی «امتیازات غیراصولی» می‌دهند. خانم بار امروز (پنج‌شنبه، ۱۸ جوزا) با همرسانی خبری در مورد واکنش یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل به ممنوعیت فعالیت آموزشی موسسه‌های خارجی در رشته توییتی نوشته است که سازمان ملل با «معضلات بزرگی» در افغانستان مواجه است. وی هشدار داده است که آژانس‌های سازمان ملل متحد در افغانستان پس از دادن «امتیازات غیراصولی» به حکومت سرپرست به‌دلیل ممنوعیت کار زنان، اکنون خود را در مواجهه با حملات بیشتر آنان به برنامه‌های‌شان می‌بینند. معاون بخش امور زنان دیدبان حقوق بشر تاکید کرد: «درس؟ اقدامات غیراصولی برای آرام‌کردن حکومت سرپرست به شما نفعی نمی‌رساند.» این در حالی است که روز گذشته منابع به رسانه گوهرشاد گفته بود که حکومت سرپرست با صدور دستورات شفاهی، فعالیت آموزشی موسسه‌های خارجی در افغانستان را ممنوع کردند. سران حکومت سرپرست تا اکنون دلیل ممنوعیت فعالیت آموزشی موسسات خارجی در افغانستان را اعلام نکرده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 360 بازدید

سلامت و بهداشت روانی زنان به عنوان یک حق انسانی همواره یک موضوع تامل برانگیز بوده است. زیرا سلامت بخش عمده‌ی جامعه درگروه سلامت زنان است. رفتن به باشگاه، تفریح‌گاه‌ها و انجام حرکات ورزشی نه تنها یکی از نیاز‌های اساسی هر زنی‌ست بلکه یکی از الزامات بیمارانی است که حداقل با ورزش، درمان و یا بهبود نسبی بدست می‌آورند. در چند سال اخیر زنان افغانستان نیز برای حل بسیاری از بیماری‌های جسمی و روحی به ورزش متوسل شدند. این اتفاق خوب اما با روی کارآمدن حکومت سرپرست دوام نیافت و دروازه‌های باشگاه‌ها به روی زنان افغان مسدود شد. در حقیقت ممنوعیت ورزش زنان نیز بخش دیگری از کارزار رو به گسترش محدودیت‌های حکومت افغانستان است که دختران و زنان را از زندگی روزمره اجتماعی حذف کرده است. شماری از زنان و دخترانی که سال‌ها تجربه‌ی رفتن به باشگاه‌ را داشتند و اکنون خانه‌نشین شده‌اند در صحبت با رسانه گوهرشاد می‌گویند که حکومت افغانستان زنان را در کنار سایر آزادی‌های فردی و اجتماعی، از زیستن سالم نیز محروم ساخته است. ویدا عظمیی، بانویی‌ست که به مدت دو سال به باشگاه می‌رفت. اما با محدودیت‌ها از باشگاه باز مانده است. او در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که باشگاه زنانه کنار خانه‌ی شان بوده و مربی با تجربه‌ای داشته و بیشتر رشته‌ی فیتنس را انجام می‌داده است. او می‌افزاید که بیشتر حرکات ورزشی‌ای که آن‌ها انجام می‌دادند حرکات کششی و یوگا بوده که البته باشگاه نیز با دستگاه‌های زیادی مجهز بوده است. خانم عظمیی تاکید می‌کند که موجودیت دستگاه‌های ورزشی باعث می‌شد انجام برخی حرکات ورزشی برای‌شان راحت‌تر شود و ورزش‌شان از کیفیت بالاتری برخورد دار باشد. او در پاسخ به این پرسش که چه انگیزه‌ای باعث شد که به باشگاه برود این‌گونه پاسخ داد: «من سه سال قبل یک حادثه‌ی ترافیکی را سپری کردم. در این حادثه از نواحی دست، زانو و ستون فقرات آسیب دیدم. متخصصین ارتوپیدی برایم ورزش سبک و بخصوص حرکات کششی را توصیه کردند. اوایل دقیقا هفته‌های اول پس از حادثه هنگامی که به باشگاه رفتم قادر نبودم حتی ساده‌ترین فعالیت‌ها را انجام دهم. بدنم بشدت ضعیف بود و نیاز به تمرین داشت و زمان می‌برد تا آسیب‌های آن حادثه بهبود پیدا کند.» خانم عظیمی افزود: «رفتن من به باشگاه و تمرین‌های خاصی که مربی‌مان در طول این دو سال داد، برایم فوق‌العاده موثر بود و من توانستم تقریبا سلامت کامل‌ام را بدست آورم.» این بانو اما می‌گوید برای این‌که همیشه سالم باشد و از درد مفاصل و بخصوص استخوان درد درامان بماند، باید متواتر ورزش کند. آن‌گونه که خانم عظیمی می‌گوید حدود سه ماه قبل در حالی که آن‌ها در باشگاه در حال تمرین بودند، ماموران امر به معروف و نهی از منکر به باشگاه آن‌ها حمله کردند و آن‌ها را از باشگاه بیرون و سپس دروازه‌ی باشگاه را نیز بستند. اکنون او از دردهایی شکایت می‌کند که به دلیل انجام ندادن تمرین‌های ورزشی به سراغ‌اش آمده است. خانم عظیمی می‌گوید: «از وقتی که مرا از رفتن به باشگاه منع کردند، در این مدت متاسفانه شمار زیادی از درد‌هایم برگشتند و اکنون مدتی هست که ستون فقراتم در ناحیه‌ی کمر بشدت درد می‌کند. صبح‌ها به سختی می‌توانم از بسترم بلند شوم. درد زانویم برگشته و بشدت احساس کسالت و گرفتگی عضلات دارم.» خانم عظیمی تنها فردی نیست که از نرفتن به باشگاه متحمل آسیب‌هایی شده است. آنگونه که او می‌گوید در باشگاه آن‌ها افراد با سنین مختلف از دختر ۱۴ ساله تا خانم ۷۰ ساله ورزش می‌کردند. هرچند او از تعداد دختران و زنانی که به باشگاه آن‌ها می‌رفتند آمار دقیقی ارائه نمی‌دهد اما می‌گوید که تعداد کمی برای تناسب اندام ورزش می‌کردند و اکثرا برای درمان یکی از بیماری‌ها رو به ورزش آورده بودند و مربی‌شان با تجربه‌ای که داشته است به تک تک افراد متناسب با مشکل‌شان تمرین خاصی را می‌داده است. با توجه به محدودیت‌های وضع شده از سوی حکومت سرپرست، زنان حق رفتن به پارک‌ها و مراکز تفریحی را ندارند و این بدان معنی است که مجبورهستند بیشتر درفضای خانه بمانند که این خود آمار بیماری‌های روانی را به‌شدت افزایش می‌دهد. منع فعالیت زنان در موسسات و سایر بخش‌ها، ممنوعیت رفتن به دانشگاه و حتی مکتب عواملی اند که زنان را در وضعیت روحی و روانی بدی قرار داده است. به حدی که شماری دست به خودکشی زده و تلاش کردند به زندگی‌شان پایان دهند. خانم عظیمی هرچند به شغلش اشاره نمی‌کند اما می‌گوید: «نظر به شغلی که دارم و استرس زیادی که در طول روز با آن روبرو هستم چنان وضعیت روحی مرا خراب کرده است که نمی‌توانم چگونه آن را بیان کنم. باور کنید گاهی عصر بعد از پایان روز کاریُ  زمانی که به خانه بر می‌گردم چنان سردرد می‌شوم که با هیچ دارویی بهبود نمی‌یابد. این بد است. می‌ترسم به میگرن مبتلا شده باشم.» او ورزش را یکی از فعالیت‌های حیاتی برای زنان عنوان می‌کند و بر این باور است که زنان برای این‌که بتوانند بهتر امور خانه و بیرون را مدیریت کنند، به ورزش نیاز دارند و نباید حکومت آن‌ها از این حق ابتدایی و طبیعی شان محروم سازد. در همین حال شمار دیگری از دخترانی که پس از سال‌ها ورزش از رفتن به باشگاه‌های ورزشی منع شده اند می‌گویند که پس از مسدود شدن باشگاه‌های شان از افسردگی، اضافه وزن، درد مفاصل و مبتلا شدن به انواع بیماری‌های ویروسی رنج می‌برند. مژگان سلجوقی، یکی از دخترانی است که پس از چهار سال ورزش از رفتن به باشگاه‌های ورزشی منع شده است. مژگان دختر ۲۵ ساله‌ای است که به دلیل افسردگی و درد مفاصل ورزش می‌کرد او در چند سال اخیر با ورزش توانسته بود معافیت بدن خود را افزایش دهد، اما بعد از تهدیدهای فراوان باشگاه ورزشی او مسدود شده است. خانم سلجوقی می‌گوید، باشگاه برای او مثل یک «معجزه» عمل کرده است و او را از افسردگی همیشگی و درد مفاصل نجات داده بود اما در یک سال اخیر از بسته شدن باشگاه‌اش او دوباره به یک فرد افسرده تبدیل شده است. مژگان می‌گوید: «من سال‌هاست در حین قاعدگی به مدت ۱۰ روز در هر ماه، درد طاقت‌فرسایی را تحمل می‌کنم، اما ورزش باعث شده بود تا شدت درد ام کاهش پیدا کند و این معجزه بود زیرا با خوردن داروهای مختلف درد مفاصل و عظلات من همچنان پایدار بود.» خانم سلجوقی می‌گوید، در باشگاه ورزشی‌شان زنان زیادی در سنین متفاوت حضور داشت که هر یک از آن‌ها نظر به نیاز روح و جسم‌شان ورزش می‌کردند. «اما تهدیدهای هر روزه‌ی نیروهای حکومت فعلی باعث محرومیت ما از ورزش شد. یادم است روزی که نیروهای حکومت به باشگاه ما آمدند و گفتند: زنان از دستگاه‌های ورزشی مشترک با مردان در تایم متفاوت استفاده نکنند چون حرام است و پس از آن روز باشگاه ما با این منطق پلمپ شد.» زنان ورزشکار با خطر کمتر افسردگی مواجه اند تحقیقات نشان داده زنانی که بیشترین زمان خود را در خانه و بدور از هر گونه تعامل با اجتماع بیرون سپری می‌کنند، به مراتب از زنانی که در جامعه فعال بوده و با گروه‌های اجتماعی بیشتری در ارتباط هستند، از سلامت روانی کمتری برخوردارند. از سویی صرفا فعالیت در خانه و مهم‌تر سروکله زدن با فرزندان و باقی اعضای خانواده آن هم روز‌ها و ساعات طولانی سبب می‌شود تا ذهن زنان بیشتر درگیر فعالیت‌های دیگران شود و کمتر به سلامت روحی خود بیاندیشند. روان‌شناسان بر این باورند که زنانی که برای سلامت جسمی و روحی‌شان بها می‌دهند و در کنار سایر فعالیت‌ها زمان مشخصی را به خود اختصاص می‌دهند از روحیه‌ی بهتری برخوردار بوده و در مدیریت کارها خوب‌تر عمل می‌کنند. معصومه عادل، روانشناس به رسانه گوهرشاد می‌گوید که ورزش خود به تنهایی می‌تواند درمان افسردگی، کم توجهی و اضطراب باشد. او می‌گوید تحقیقات نشان داده است، انجام انواع مختلف ورزش علاوه بر فواید جسمی فراوان در مقابله با مشکلات عصبی و روانی نیز تاثیرات مفیدی بر بدن دارد. او می‌افزاید اگر به زنان و دخترانی که در عرصه ورزش پیشرفت‌های چشم‌گیری داشته‌اند توجه شود، مشخص می‌شود که تقریبا تمام آن‌ها از موقعیت‌های خوب اجتماعی برخوردار بودند. این بدان معنی است که افتخاراتی که آن‌ها از این راه بدست می‌آوردند تحولات بزرگی را روی روان و موقعیت اجتماعی‌شان می‌گذاشت. خانم عادل شرایط و روش زندگی در افغانستان را دشوار توصیف می‌کند و بر این باور است که زنان افغانستان برای اینکه از پس تمام این چالش‌ها برآیند، باید ورزش کنند. او ورزش را یک نیاز اساسی می‌داند. چند دهه جنگ در افغانستان آسیب‌های روانی عمیقی را بر افغان‌ها بر جای گذاشته است. آسیب‌هایی که ترمیم آن نیاز به زمان و بهبود شرایط زندگی دارد. حال آنکه این شرایط نه تنها بهبود نیافته که با گذشت هر روز و وضع محدودیت دیگری از سوی حکومت سرپرست تشدید یافته است. این روانشناس در پاسخ به این پرسش که زنان با مسدود شدن باشگاه‌ها و تفریگاه‌ها چگونه کنار بیایند گفته است که: «همه ما دوره‌ی سختِ، مبارزه و مقاومت در برابر کرونا را تجربه کردیم. در آن دوره، بهترین توصیه برای افراد، ورزش بود. دختران و زنان می‌توانند ورزش و تمرینات خود را در خانه ادامه دهند و در گروه‌های چند نفری به تمرینات بپردازند.» او تاکید کرد که دختران ورزشکار تلاش کنند آمادگی جسمانی خود را حفظ کنند و روحیه‌ی خود را قوی نگه دارند. همچنان او از خانواده‌ها خواست تا در چنین برهه‌ی زمانی که زنان از تمام فعالیت‌های اجتماعی و انجام حرکات ورزشی منع شده‌اند، بیشترمتوجه روحیه‌ی آن‌ها باشند. تابوشکنی دو دهه، یک‌ شبه نابود شد در عین حال، مصطفی نظری، مربی رشته والیبال در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که او سال‌های زیادی مربی ورزشی دختران و پسران بوده است. او تا قبل از سقوط جمهوریت ۴۱ والیبالیست دختر و ۱۶ پسر را تمرین می‌داده است. او می‌گوید که ورزش کردن و فعالیت بدنی یکی از فاکتورهای‌ حیاتی یک انسان سالم است. زیرا با ورزش کردن انسان‌ها می‌توانند عمر بیشتر داشته باشند. همچنین وی تاکید کرد که انجام فعالیت‌های ورزشی از بیماری‌های زیادی جلوگیری می‌کند و «ما با ورزش کردن به تناسب وزن، خواب مطلوب، مفاصل سالم و تناسب اندام دست پیدا خواهیم کرد. چرا که با بالا رفتن سن و انجام فعالیت‌های روزمره، نیازمندِ بدن سالم و قوی هستیم که با ورزش کردن می‌توانیم از لحاظ روحی و جسمی صحتمند باقی بمانیم.» آقای نظری در بخشی از صحبت‌هایش گفت: «از اثرات منع ورزش زنان نمی‌توانیم چشم‌پوشی کنیم، زیرا ما تلاش می‌کردیم تا شروع یک تابوشکنی را به فرجام برسانیم و زنان و دختران وطن خود را شجاع‌تر و استوارتر از قبل در جامعه معرفی کنیم، یعنی در واقع تلاش می‌کردیم تا یک جامعه سالم و دور از تک جنسیتی داشته باشیم.» این مربی رشته والیبال گفت که در شروع این کار با مشکلات و موانع زیادی روبرو بوده است، ورزش کردن زنان، آن‌ها را دچار مشکلات جدی ساخته بود و حتی در بعضی مواقع با خطر مرگ نیز مواجه کرده است. او افزود، با منع شدن ورزش زنان خیلی از استعدادهای ورزشی پس از سال‌ها تلاش و دستاورد خانه‌نشین شدند و اکنون توان افتخارآفرینی را برای کشور شان ندارند. قابل ذکر است که حتی پیش از روی کار آمدن دوباره‌ی حکومت فعلی، ورزش زنان با مخالفت‌های بسیاری در جامعه‌ی محافظه‌کار افغانستان روبرو بوده است، اما زنان با آن هم در دو دهه‌ی اخیر با تابو شکنی و مبارزه همواره برای افغانستان افتخارآفرینی می‌کردند. زنان در زیر پرچم حکومت جمهوریت از حمایت‌های بین‌المللی برخوردار بودند، آن‌ها با آموزش رشته‌های مختلف در سطح جهان موفقانه افتخار کسب می‌کردند. بعد از سقوط جمهوریت و روی کار آمدن حکومت سرپرست فعلی، زنان در سراسر افغانستان از رفتن به باشگاه‌های ورزشی منع شدند و در حال حاضر حتی اکثریت زنان ورزشکار بخاطر تهدیدهای امنیتی در خفا زندگی می‌کنند. گزارش: رسانه گوهرشاد

ادامه مطلب


2 سال قبل - 291 بازدید

مسوولان در فرماندهی پولیس ولایت سمنگان می‌گویند که یک دختر ۱۸ ساله در شهر ایبک،  مرکز این ولایت از سوی پدر و مادرش به دار آویخته شده و جان باخته است. فرماندهی پولیس سمنگان با نشر خبرنامه‌ای این رویداد را تایید کرده است. در ادامه آمده است که این دختر ۱۸ ساله، سهیلا نام داشته و شب گذشته (چهارشنبه، ۱۷ جوزا) در مربوطات حوزه اول امنیتی شهر ایبک، مرکز ولایت سمنگان در زیرزمین خانه‌اش حلق‌آویز شده است. پولیس سمنگان گفته است که علت و انگیزه‌ی این رویداد خشونت خانوادگی بوده است. براساس معلومات پولیس پدر و مادر این دختر بازداشت شده و به جرم خویش نیز اعتراف کرده اند. خبرنامه جزییات بیشتری در مورد این قتل ارائه نکرده است. این در حالی است که آمار خشونت علیه زنان و دختران و خودکشی در این اواخر در سراسر افغانستان افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند

ادامه مطلب


2 سال قبل - 273 بازدید

مسوولان در ریاست معارف ولایت لوگر می‌گویند که یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در افغانستان برای پنج هزار و ۴۲۰ دانش‌آموز در ۲۷۶ باب مکتب در این ولایت مواد آموزشی و خیمه کمک کرده است. محمد شاهپور عرب، سخنگوی ریاست معارف ولایت لوگر امروز (پنج‌شنبه، ۱۸ جوزا) به رسانه گوهرشاد گفت که ۲۷۱ بسته مواد آموزشی در مرکز و چند ولسوالی این ولایت برای دانش‌آموزان دختر و پسر توزیع شده است. او افزوده است که این مواد آموزشی شامل کیف، کتابچه، قلم و خیمه می‌شود و توسط ریاست معارف توزیع شده است. آقای عرب گفت که ارزش مجموعی این کمک‌ها، ۲۳ هزار دالر برآورد شده است.یونیسف پیش از این نیز به دانش‌آموزان مکاتب در ولایت‌های بادغیس، جوزجان، هرات، غور و... مواد آموزشی توزیع کرده است. در حالی یونیسف به صورت جدی روند توزیع کمک‌هایش را به دانش‌آموزان مکاتب آغاز کرده است که بیش از ۶۰۰ روز است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. همچنین در تازه‌ترین مورد رهبر حکومت سرپرست در دیدار با شماری از رؤسای معارف کشور فعالیت آموزشی موسسات خارجی را در افغانستان «ممنوع» کرده است.

ادامه مطلب