وزارت صحت عامه‌ی حکومت سرپرست اعلام کرده است که شفاخانه «طفل و مادر» در کابل با هزینه ۲۹۶ میلیون افغانی به بهره‌برداری سپرده شد. این وزارت می‌گوید که این شفاخانه با سرمایه‌گذاری احسان‌الله بیات و بنیاد خیریه بیات و با هزینه ۲۹۶ میلیون افغانی (حدود ۳ میلیون و ۴۰۰ هزار دلار) ساخته شده است. وزارت صحت عامه تاکید کرد که این شفاخانه در چهار طبقه به صورت اصولی و استاندارد ساخته شده است که در آن درمان مادران و کودکان انجام می‌شود. وزارت صحت افزود که ساخت این شفاخانه باعث کاهش میزان مرگ‌ومیر مادران و کودکان در کشور می‌شود. همچنین قلندر عباد، سرپرست وزارت صحت عامه در مراسم افتتاح این شفاخانه گفت که مرگ‌ومیر مادران در کشور در مقایسه با سال گذشته کاهش چشم‌گیر یافته است. او تاکید کرد که در بخش بهداشت به کارمندان مسلکی صحی زن نیاز است و دولت فعلی تلاش دارد تا به این بخش توجه جدی کند. وی می‌گوید که ارائه خدمات خوب در کلینیک‌های مادر و کودک و رسیدگی به موقع بیماران باعث شده است که امروز میزان مرگ‌ومیر مادران و کودکان در کشور به ۲۵۶ تن کاهش یافته است. از سویی هم، احسان‌الله بیات، رییس بنیاد بیات نیز در این مراسم صحبت کرده و گفت که افتتاح این شفاخانه به کاهش بیش‌تر مرگ‌و‌میر مادران و کودکان و رفع مشکلات مردم در این زمینه کمک می‌کند. بربنیاد اطلاعات وزارت صحت‌عامه، پس از روی کار آمدن حکومت فعلی،۳۰۰ کلینیک در ولایت‌های مختلف کشور ساخته شده و این وزارت در نظر دارد در سال جاری در ۳۰۰ ولسوالی کشور کلینیک‌های جدیدی را نیز اعمار کند. قابل ذکر است که قابله‌ها و پرستاران در افغانستان با کم‌ترین امکانات و در سخت‌ترین شرایط جان هزاران تن را نجات می‌دهند. حال آنکه کمترین امتیاز را دریافت می‌کنند و به فعالیت‌های شان بهای کمتری داده می‌شود. این در حالی است که پس از تسلط حکومت فعلی بر افغانستان و ادامه‌ی محدودیت‌های سختگیرانه‌ علیه زنان و دختران، شمار زیادی از قابله‌ها و دیگر کارمندان صحی زن شغل خود را ترک کرده و شماری معدود به کار خود در این بخش ادامه داده اند. همچنین وزارت صحت عامه گفته بود که بر اساس سروی سال ۲۰۲۰ میلادی، نزدیک به ۳۷ هزار قابله در سراسر افغانستان فعالیت می‌کردند که از این میان هفت هزار آن در شفاخانه‌ها و مراکز صحی دولتی و حدود پنج هزار نیز در سکتور خصوصی مشغول کار بودند. اما پس تسلط حکومت فعلی و مهاجرت شماری زیادی از متخصصان، تا اکنون آمار دقیق قابله‌ها و پرستاران معلوم نیست.

سازمان بین‌المللی مهاجرت «IOM» اعلام کرده است که ۷۹ درصد از مردم افغانستان به آب آشامیدنی کافی دسترسی ندارند. این سازمان با نشر پیامِ در شبکه اجتماعی ایکس خود نوشته است که ۲۰ بمبه آب را در ولایت هرات ساخته است که می‌توانند آب آشامیدنی پاک را برای بیش از ۱۰ هزار نفر تامین کند. این نهاد بین‌المللی با ابزار نگرانی گفته است که ۷۹ درصد از مردم سراسر افغانستان به آب آشامیدنی کافی و پاک دسترسی ندارند. سازمان بین‌المللی مهاجرت در مورد این‌که، این بمبه‌های آب را در کدام مناطق هرات ساخته است، جزییات نداده است؛ اما این سازمان اظهارات نذیر یک باشنده این ولایت را نشر کرده، می‌گوید که اکنون بدون آن که ساعت‌ها در زیر آفتاب گرم در قطار‌های طولانی منتظر بماند، به آب آشامیدنی دسترسی پیدا کرده است. همچنین اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی امور بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد در آغاز ماه اسد اعلام کرده بود که از ۳۴ ولایت افغانستان ۲۵ ولایت آن با شرایط شدید خشکسالی مواجه‌اند. بر اساس آمار این نهاد، افغانستان در میان ده کشوری که با پی‌آمدهای شدید تغییرات اقلیمی مواجه‌اند، در جایگاه چهارم قرار دارد. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد می‌گوید که دو تا سه میلیارد تن در جهان با کمبود آب آشامیدنی پاک مواجه‌اند و آب تمیز برای آنان یک امتیاز نیست. آقای گوترش گفته بود که بشریت در شاه‌راهی به‌سوی جهنم آب‌و‌هوایی روان است. همچنین اوچا گفته بود که به‌‌دلیل کمبود بودجه‌ی نهادهای امدادرسان، ۶.۳ میلیون نفر در افغانستان به آب پاک و سالم دسترسی نخواهند داشت. این در حالی است که پایتخت افغانستان به خصوص دشت برچی، غرب کابل با مشکل جدی کمبود آب آشامیدنی روبه‌رو است و باشندگان این ساحه ساعت‌های متوالی در صف توزیع آب منتظر دریافت چند بشکه آب در طول روز هستند.

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد برای افغانستان اعلام کرده است که ممکن است ۱۷۳ مرکز تغذیه در این کشور به‌‌دلیل کمبود بودجه بسته شود. این سازمان با نشر پیامِ در شبکه‌ی اجتماعی ایکس خود نوشته است، درصورتی‌که این مراکز تغذیه و سلامت سیار بسته شود، حدود ۱.۸ میلیون نفر، از جمله ۹۴۴ هزار کودک زیر سن پنج سال مبتلا به سوءتغذیه‌ی متوسط و ۵۲۱ هزار و ۹۳۴ کودک زیر پنج سال مبتلا به سوءتغذیه‌ی حاد از ارائه‌ی خدمات صحی محروم خواهند شد. دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد، از بسته شدن مراکز تغذیه و صحی سیار در افغانستان هشدار داده است. در حالی اوچا از بسته‌شدن مراکز تغذیه ابزار نگرانی می‌کند که افغانستان درگیر بزرگ‌ترین بحران بشری چند دهه‌ی اخیر است. همچنین نهادهای بین‌المللی در سال جاری میلادی بارها از پی‌آمدهای کمبود بودجه برای ارائه‌ی کمک‌های بشردوستانه به افراد آسیب‌پذیر در افغانستان هشدار داده‌اند. بر اساس آمار نهادهای زیرمجموعه‌ی سازمان ملل متحد، ۲۹.۲ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند و وضعیت بشری در این کشور رو به وخامت است. باید گفت که زیر سایه حاکمیت حکومت فعلی با گذشت هر روز، فقر و بیکاری در جامعه افزایش می‌یابد و بسیاری از شهروندان افغانستان برای فرار از سلطه‌ حکومت فعلی، تلاش می‌کنند از هر طریق ممکن به کشورهای همسایه و اروپایی مهاجرت کنند. قابل ذکر است که دستور حکومت فعلی مبنی بر ممنوعیت کار زنان در نهادهای امدادرسان به‌شمول دفترهای سازمان ملل متحد در افغانستان، باعث کاهش کمک‌های بشردوستانه به این کشور شده است؛ اما حکومت سرپرست کاری برای لغو این محدودیت‌ها نکرده‌ است. در موارد اخیر، حکومت سرپرست فعالیت‌ آرایشگاه‌های زنان را در سراسر کشور منع کردند که در پی آن، هزاران زن یگانه منبع درآمد خود را از دست دادند.

منابع محلی از ولایت تخار می‌گویند که یک زن ۶۰ ساله در مربوطات ولسوالی خواجه‌‎غار این ولایت توسط افراد ناشناس به قتل رسیده است. منبع در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که این رویداد حوالی ساعت ۱۲:۰۰ شب (شنبه، ۱۸ سنبله) در روستای «اسفنددشت» ولسوالی خواجه‌غار رخ داده است. منبع تاکید کرد که این زن «بی‌بی صورت» نام داشته و با ریسمان حلق‌آویز شده است. با این وجود، مبین‌ صافی، سخنگوی پولیس تخار با تایید این قتل به رسانه گوهرشاد گفت که یک زن ۶۰ توسط افراد ناشناس به‌شکل مرموز به قتل رسیده است. آقای صافی گفت که در پیوند به قتل این زن، نیروهای امنیتی پسر وی را بازداشت کرده‌اند و بررسی‌های بیشتر ادامه دارد. وی افزود که از نزد فرد متهم یک مقدار موادمخدر نوع تابلیت (K) نیز به‌دست آمده است. او تاکید کرد که برای روشن‌شدن علت و انگیزه‌ی این قتل، تحقیقات از نزد فرد بازداشت شده، آغاز شده است. قابل ذکر است که موارد قتل‌های مرموز و هدف‌مند اخیراً در سراسر کشور افزایش یافته است. روز شنبه هفته‌ی جاری از قتل یک جوان ۲۴ ساله در ولسوالی بگرام ولایت پروان نیز گزارش شده بود. بیماری‌های روانی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

در ادامه‌ی کاهش بودجه سازمان‌های امدادرسان برای افغانستان، اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد از «شکاف‌های مالی» ناشی از کاهش کمک‌های بشری برای نیازمندان در افغانستان ابراز نگرانی کرده است. اوچا امروز (یک‌شنبه، ۱۹ سنبله) در شبکه‌ اجتماعی ایکس خود نوشته است که به‌دلیل نبود بوجه کافی، بیش از ۳۶٫۶ هزار کودک زیر پنج سال در افغانستان از بسته‌های کمکی محروم شده‌اند. دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل تاکید کرد که همچنان دسترسی حدود ۱۰۰ هزار تن به خدمات اولیه صحی در سراسر افغانستان به‌دلیل کمبود بودجه کاهش یافته است. با این وجود چند وقت پیش اوچا گفته بود که کاهش ۱٫۳ میلیارد دالری بودجه این نهاد سبب می‌شود که شماری از افراد آسیب‌پذیر در افغانستان در فصل سرما با گرسنگی، بیماری و حتی مرگ روبه‌رو شوند. اوچا افزود که به‌دلیل پایین آمدن سقف بودجه، اکنون از ۹ میلیون افغان آسیب‌پذیر، تنها پنج میلیون تن آن‌ها کمک دریافت می‌کنند. همچنین این سازمان می‌گوید که در کنار این، حدود ۲۶۲ مرکز صحی سیار که برای دو میلیون افغان در بخش صحت فعالیت می‌کردند نیز مجبور به توقف ارائه خود خدمات شده‌اند. براساس اطلاعات اوچا، این نهاد در سال روان تنها ۸۰۱ میلیون دالر بودجه دریافت کرده است که حدود ۲۵ درصد نیازها را فراهم می‌کند. همچنین نهادهای بین‌المللی در سال جاری میلادی بارها از پی‌آمدهای کمبود بودجه برای ارائه‌ی کمک‌های بشردوستانه به افراد آسیب‌پذیر در افغانستان هشدار داده‌اند. بر اساس آمار نهادهای زیرمجموعه‌ی سازمان ملل متحد، ۲۹.۲ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند و وضعیت بشری در این کشور رو به وخامت است. باید گفت که زیر سایه حاکمیت حکومت فعلی با گذشت هر روز، فقر و بیکاری در جامعه افزایش می‌یابد و بسیاری از شهروندان افغانستان برای فرار از سلطه‌ حکومت فعلی، تلاش می‌کنند از هر طریق ممکن به کشورهای همسایه و اروپایی مهاجرت کنند. قابل ذکر است که دستور حکومت فعلی مبنی بر ممنوعیت کار زنان در نهادهای امدادرسان به‌شمول دفترهای سازمان ملل متحد در افغانستان، باعث کاهش کمک‌های بشردوستانه به این کشور شده است؛ اما حکومت سرپرست کاری برای لغو این محدودیت‌ها نکرده‌ است.

معصوم استانکزی، رییس هیأت مذاکره‌کننده صلح حکومت پیشین مدعی است که هیأتی از حزب جمعیت علمای پاکستان در سفر به کابل و قندهار با مقام‌های حکومت سرپرست دیدار نموده و گفته‌اند که اگر به زنان و دختران اجازه آموزش دهند، «تباه و برباد» خواهند شد. آقای استانکزی امروز (یک‌شنبه، ۱۹ سنبله) با نشر پیامی در شبکه اجتماعی ایکس خود نوشته است که هیأت حزب جمعیت علمای پاکستان، سه عضو داشته و در راس آن صلاح‌الدین ایوبی، از اعضای ارشد این حزب قرار داشته است. او تاکید  کرد که سفر هیأت حزب جمعیت علمای پاکستان به افغانستان هم‌زمان با سفر «علمای جهان اسلام» برای قناعت دادن حکومت سرپرست در مورد اجازه آموزش زنان و دختران صورت گرفته است. وی افزود: «هنگامی گروهی از علمای جهان اسلام وارد افغانستان شدند تا حکومت فعلی را با توجه به اصول اسلامی برای اجازه دادن آموزش دختران ترغیب کنند، یک هیأت سه نفره از حزب مولانا فضل‌الرحمان به رهبری مولوی صلاح‌الدین ایوبی در همان روز به کابل و قندهار سفر کرد و به رهبران حکومت فعلی توصیه کرده که اگر به زنان اجازه تعلیم را بدهند، تباه و برباد خواهند شد.» آقای استانکزی در ادامه نوشته است: «باید جلوی این منافقت‌ها گرفته شود.» قابل ذکر است که کارشناسان سیاسی مولانا فضل‌الرحمان، رهبر جمعیت علمای پاکستان را «پدر معنوی حکومت فعلی» می‌خوانند. این در حالی است که یک هیأت سازمان همکاری اسلامی در تاریخ ۹ سنبله وارد افغانستان شد و با شماری از مقام‌های حکومت فعلی از جمله امیرخان متقی، وزیر خارجه و مولوی عبدالکبیر، معاون رئیس‌الوزرای حکومت فعلی دیدار کردند. این هیٔات با حبیب‌الله آغا و ندا محمد ندیم، وزیران معارف و تحصیلات عالی حکومت فعلی نیز دیدار کرده و گفته‌اند که با اجماع علما، تحصیل برای زن و مرد در اسلام فرض است. این هیأت در تمام دیدارهای خود با مقام‌های حکومت فعلی، درباره حق آموزش زنان گفتگو و و تاکید کرده است. سران حکومت فعلی، اما دست‌کم در دو مورد، ملاقات مولوی عبدالکبیر و امیرخان متقی با این هیأت، از گفتگو درباره آموزش دختران چیزی نگفته‌‌اند. در حالی آقای استانکزی از دیدار علمای پاکستانی و ادامه منع آموزش دختران و زنان خبر می‌دهد که  بیش از دو سال می‌شود حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. همچنین در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

سازمان جهانی غذا اعلام کرده است که حکومت سرپرست زنان و دختران را از کار کردن در ادارات غیردولتی داخلی و بین‌المللی از جمله نهادهای سازمان ملل منع کرده است که این مسئله منجر به مختل‌شدن جریان توزیع کمک‌های بشردوستانه شده است. این سازمان با نشر پیامِ در صفحه اجتماعی ایکس خود نوشته است که زنان و دختران در افغانستان بیش از هر زمان دیگر از زندگی اجتماعی، به حاشیه رانده شده‌اند. قابل ذکر است که حدود یک‌سال می‌شود حکومت فعلی، زنان و دختران را از کار در دفاتر و ادارات سازمان‌های بین‌المللی کمک‌رسانی از جمله سازمان ملل متحد منع کرده است. سازمان جهانی غذا گفت که فرصت‌های زنان برای اشتغال و تمویل فرزندانشان، به دلیل به حاشیه‌راند‌ه‌ شدن از زندگی اجتماعی، محدود شده است. این سازمان یکی از ادارات مرتبط با سازمان ملل است. با این وجود این نهاد قبلاً در یک اعلامیه‌ای دیگر گفته بود که کمک‌های غذایی به ویژه برای جلوگیری از سوءتغذی برای یک میلیون زن و کودک افغان، کاهش یافته است. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت فعلی بر افغانستان، در بیش از دو سال گذشته محدودیت‌هایی شدید بر دختران و زنان در زمینه‌های آموزش و کار، خروج از خانه و مشارکت در امور اجتماعی وضع شده است. همچنین نهادهای بین‌المللی در سال جاری میلادی بارها از پی‌آمدهای کمبود بودجه برای ارائه‌ی کمک‌های بشردوستانه به افراد آسیب‌پذیر در افغانستان هشدار داده‌اند. بر اساس آمار نهادهای زیرمجموعه‌ی سازمان ملل متحد، ۲۹.۲ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند و وضعیت بشری در این کشور رو به وخامت است. باید گفت که زیر سایه حاکمیت حکومت فعلی با گذشت هر روز، فقر و بیکاری در جامعه افزایش می‌یابد و بسیاری از شهروندان افغانستان برای فرار از سلطه‌ حکومت فعلی، تلاش می‌کنند از هر طریق ممکن به کشورهای همسایه و اروپایی مهاجرت کنند. قابل ذکر است که دستور حکومت فعلی مبنی بر ممنوعیت کار زنان در نهادهای امدادرسان به‌شمول دفترهای سازمان ملل متحد در افغانستان، باعث کاهش کمک‌های بشردوستانه به این کشور شده است؛ اما حکومت سرپرست کاری برای لغو این محدودیت‌ها نکرده‌ است.