نویسنده: گوهرشاد

2 سال قبل - 302 بازدید

رسانه‌های بین‌المللی گزارش داده‌اند که پس از گذشت دست‌کم دو سال از دعوای حقوقی خانواده افغان و یک‌ خانواده آمریکایی بر سر پذیرش یک کودک بازمانده از جنگ افغانستان، اسناد محرمانه نشان می‌دهد که نگرانی آمریکا در مورد این‌ پرونده تا هنوز وجود دارد. خبرگزاری آسوشیتدپرس روز (جمعه، ۲۴ سنبله) با نشر گزارش گفته است که اسناد محرمانه این پرونده را بررسی کرده و شواهد نشان می‌دهد که دولت آمریکا نگران است تا مبادا این پرونده به‌عنوان «تایید کودک‌ربایی بین‌المللی» تلقی شود. در گزارش آمده است که دولت آمریکا با با طرح این نگرانی، می‌خواهد تا مسوولیت نگهداری این‌ کودک یتیم افغان به خانواده آمریکایی سپرده نشود. در ادامه تاکید شده است که دولت آمریکا به یک قاضی در ویرجینیا هشدار داده که بر‌اساس اسناد سری دادگاه، اجازه دادن به یک تفنگ‌دار آمریکایی برای نگهداری یک یتیم جنگی افغانستان، نقض قوانین بین‌المللی است. خبرگزاری آسوشیتدپرس می‌گوید که این‌ پرونده می‌تواند در سراسر جهان به عنوان «تایید یک اقدام بین‌المللی کودک‌ربایی» تلقی شود. در گزارش آمده است که ورود دولت آمریکا در یک پرونده محلی حضانت فرزند چیزی کم‌سابقه است؛ اما وزارت عدلیه این‌ کشور گفته است که این‌ پرونده فراتر از دادگاه روستایی است. این خبرگزاری افزود که دولت آمریکا هشدار داده است که اگر این کودک به خانواده افغان سپرده نشود، تلاش‌های آمریکا برای اسکان مجدد افغان‌ها با خطر مواجه می‌شود و ممکن است این موضوع به‌عنوان تبلیغات توسط افراط‌گرایان اسلامی مورد استفاده قرار بگیرد و اعضای مختلف دولت آمریکا از جمله سربازان را با خطر مواجه کند. این در حالی است که حکومت سرپرست سال گذشته با نشر اعلامیه‌ای به پرونده حضانت این کودک افغان واکنش نشان داده و خواستار بازگرداندن این کودک به خانواده افغان شدند. حکومت سرپرست آن زمان پرونده مذکور را آدم‌ربایی خوانده بود. قابل ذکر است که این کودک اهل افغانستان حدود چهار سال پیش توسط جاشوا ماست، تفنگ‌دار دریایی پس از حمله نیروهای هوایی آمریکایی بر یک‌ خانه مسکونی در جنوب افغانستان به آمریکا منتقل شد. پرونده حضانت وی سال گذشته با درخواست بسته‌گان این کودک در آمریکا برای بازگرداندنش سر تیتر رسانه‌ها قرار گرفت.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 337 بازدید

موسسه بین‌المللی مراقبت (کی‌یر) اعلام کرده است که درآمد ماهانه ۷۳ درصد مردم افغانستان، از پنج هزار افغانی کمتر است و این رقم نسبت به سال‌های گذشته کاهش یافته است. این موسسه با نشر یک گزارشی گفته است که در یک نظرسنجی تازه از ۳۸۱ نفر در ۹ ولایت افغانستان که نیمی از آنان را زنان تشکیل می‌دهند، درباره درآمد ماهانه‌ آنان پرسیده است. در ادامه آمده است که نتایج این نظرسنجی نشان می‌دهد که ۷۳ درصد از پاسخ‌دهندگان درآمد ماهانه‌ کمتر از پنج هزار افغانی (۵۹ دلار آمریکا) دارند. یافته‌های این موسسه نشان می‌دهد که درآمد ماهانه ۷۸ درصد از مردم افغانستان در مقایسه با ماه سپتامبر سال گذشته (۲۰۲۲) کاهش چشم‌گیر یافته است. در گزارش آمده است که ۶۱ درصد مردان و ۴۲ درصد زنان در این نظر‌سنجی گفته‌اند که برای خرید غذا از دوستان و اقوام خود پول قرض می‌کنند. طبق این نظرسنجی، به‌دلیل کاهش درآمد، میزان گرسنگی و سوءتغذیه به‌شدت افزایش یافته است و خدمات صحی نیز دور از دسترس است. در گزارش موسسه بین‌المللی مراقبت آمده است: « وضعیت اقتصادی بدتر شده و ۸۰ درصد دختران از تحصیل منع شده‌اند.» در نظرسنجی آمده است که کودکان آسیب‌پذیرترین، اصلی‌ترین قربانیان فقر، بیکاری و کاهش درآمد خانواده‌‌ها محسوب می‌شوند. همچنین در ادامه آمده است که یافته‌های این گزارش نشان می‌دهد که  ۸۰ درصد مردم برای تهیه غذای مناسب برای فرزندان خود پول ندارند و از هر سه کودک، دو کودک‌ در معرض سوءتغذیه قرار دارند. این موسسه عوامل اصلی کاهش درآمد مردم را تورم و افزایش قیمت مواد غذایی، از دست دادن شغل و خشکسالی عنوان کرده است. در عین حال، برنامه جهانی غذای سازمان ملل، روز (چهارشنبه ۲۲ سنبله) اعلام کرده بود که برای جلوگیری از فاجعه انسانی در افغانستان، به یک میلیارد دلار بودجه نیاز است و این سازمان از هر پنج شهروند نیازمند در افغانستان، تنها می‌تواند برای یک نفر کمک غذایی فراهم کند. آمارهای دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد نیز نشان می‌دهد که در حال حاضر ۲۹.۲ میلیون افغان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند، اما به گفته دفاتر سازمان ملل در افغانستان، بودجه کافی برای کمک به این نیازمندان وجود ندارد. در حالی گزارش موسسه بین‌المللی مراقبت منتشر می‌شود که نهادهای سازمان ملل نیز پس از تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، در خصوص افزایش فقر، بیکاری و گرسنگی هشدار دادند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 281 بازدید

در ادامه‌ی وضع محدودیت‌های شدید حکومت سرپرست بر دختران و زنان افغان، نوازندگان جوان انستیتوت ملی موسیقی افغانستان، هنرمندان جوان ایران و اعضای ارکستر جوانان آلمان، به حمایت از حقوق زنان و دختران در افغانستان و ایران، کنسرت مشترک برگزار کردند. این کنسرت در «جشنواره بهتوون» در شهر بُن آلمان برگزار شد. احمد سرمست، رییس انستیتوت موسیقی افغانستان می‌گوید که این کنسرت نشان داد که صدای مردم افغانستان شنیده می‌شود. آقای سرمست تاکید کرد که نوازندگان در این کنسرت از طریق موسیقی می‌خواهند این پیام را برسانند که حقوق فرهنگی، حقوق موسیقی و در مجموع حق آزادی مردم افغانستان و ایران، قابل سازش نیست. او گفت که آنان در هماهنگی با موسیقی‌دانان، برای بازگشت آزادی‌های هنری، موسیقی و فردی و حقوق زنان و دختران در افغانستان و ایران به تلاش خودشان ادامه خواهند داد. وی افزود که این کنسرت نشان‌دهنده‌ی روابط مشترک فرهنگی و زبانی چند صد ساله بین افغانستان و ایران و روابط سیاسی بیش از صد ساله بین افغانستان و آلمان است. رییس انستیتوت ملی موسیقی افغانستان گفت که پس از تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، موسیقی‌دانان، مردم و سیاست‌مداران کشورهای مختلف، در راستای نجات ۲۷۳ موسیقی‌دان جوان، آموزگار موسیقی، کارمندان و خانواده‌‌های آنان با این انستیتوت همکاری کرده‌اند. این در حالی است که ارکستر جوانان انستیتوت ملی موسیقی افغانستان در روزهای گذشته کنسرت‌هایی را با عنوان «موسیقی در سرزمین خموش» در شهر جنیوای سوئیس برگزار کرده بودند. قابل ذکر است که انستیتوت ملی موسیقی افغانستان پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر کشور تعطیل شده و هنرجویان این انستیتوت اکنون در شهر براگای پرتقال به‌سر می‌برند و در تبعید فعالیت می‌کنند. همچنین حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع و دروازه‌‌های دانشگاه‌ها را نیز به روی دانشجویان دختر مسدود کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 249 بازدید

حامد کرزی، رییس‌جمهور پیشین کشور و توماس وِست، نماینده‌ی ویژه ایالات متحده آمریکا در امور افغانستان، در یک گفتگوی ویدیویی بر اهمیت آموزش دختران و پسران برای رشد اقتصادی و آینده‌ی روشن افغانستان تاکید کرده‌اند. آقای کرزی با انتشار پستی در شبکه اجتماعی ایکس خود نوشته است که وی بار دیگر از ایالات متحده آمریکا خواسته است تا در زمینه آموزش به جوانان افغان، انواع همکاری‌ها را لازم فراهم کند. در ادامه آمده است که در این گفتگو دو طرف بر ضرورت «گفتگوی بین‌الافغانی» برای رسیدن به صلح و ثبات دایمی در افغانستان نیز تاکید کرده‌اند. آقای کرزی افزود که دو طرف ابراز امیدواری کرده‌اند که زمینه‌ی چنین تفاهمی به زودی فراهم شود. او افزوده است که در این گفتگو در مورد وضعیت اقتصادی افغانستان نیز بحث شد و کمک‌های لازم به کشاورزان در زمینه‌ی آبیاری و معیشت بدیل، ضروری مهم شمرده شد. رییس‌جمهور پیشین افغانستان می‌گوید که از آمریکا خواسته است که برای فراهم‌سازی زمینه‌ی تحصیل به جوانان افغانستان همکاری کند. این در حالی است که حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع و دروازه‌‌های دانشگاه‌ها را نیز به روی دانشجویان دختر مسدود کرده‌اند. آقای کرزی یکی از منقدان این تصمیم حکومت سرپرست است و تا اکنون بارها از دولت خواسته است که به دختران اجازه‌ی آموزش بدهند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. همچنین در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 646 بازدید

عکاسی هنری است که در دهه‌های اخیر از اهمیت بالایی در جامعه خبری و مطبوعاتی برخوردار بوده و آن‌های که درک از عکاسی دارد، معتقدند که عکس‌ها حرف می‌زند، عکس‌‌ها پیام دارند. عکس‌ها مفهومی را  در  خود جا داده است که گاهی اوقات متون از بیان آن عاجز است. عکاسی یک شغل و حرفه نیست، بلکه یک هنر است؛ هنری که بیان‌گر احساسات، عواطف و هم‌چنان به انظار قراردادن اتفاقات شمرده می‌شود. ثبت عکس و  عکاسی در ادوار تاریخ، فراز و نشیب طولانی را طی نموده که خوش‌بختانه امروزه این هنر در حال باروری است. انسان‌ها از همان دوره‌ی ابتدایی زندگی به عکس  اهمیت و ارزش قایل بوده اند. گرچه در دوره‌های ابتدایی زندگی انسان‌ها دوربین‌‌های عکاسی وجود نداشت؛ ولی آن‌ها از طریق نقاشی این راز را زنده نگه‌داشته‌اند. آن‌ها برای بیان موقعیت، و جای‌گاه اجتماعی شان، ثبت وقایع و حوادث، در مغاره‌ها نقاشی و یا روی سنگ‌ها حکاکی می‌کردند. با  به‌وجود آمدن و اختراع دوربین، نخستین قشر که بیشتر به استفاده از دوربین روی آورد، نقاشان بود. آن‌ها برای ثبت واقعه‌ها، بیان و توضیح مطالب، ثبت خاطره‌ها و...  از دوربین استفاده کردند. البته  در آن زمان استفاده از دوربین به مثابه‌‌ی حال، آسان نبوده و دشواری‌های خودش را داشت. از آن‌جایی‌که نخسیتن عکس در سال ۱۸۲۲ م. توسط شخص فرانسوی بنام ژورف نیسه به ثبت رسیده  و  در زمان  رونوشت‌برداری از بین  رفته است، سپس چهار سال بعد از این اتفاق دوباره همین ‌شخص توانسته است که عکسی از طبیعت را ثبت نموده و روی آن نام اصطبل/کبوترخانه بگذارد. این خودش بیان‌کننده پربها بودن عکس در جهان است که ساختن آله‌ی برای ثبت یک تصویر چهار سال طول کشیده است که چهار سال زمان اندکی نیست. هنر عکاسی در  افغانستان هنر عکاسی در افغانستان در اوایل قرن بیستم از دربار شروع شده که در این قرن، هنر عکاسی در بین طبقات اجتماعی یک امتیاز محسوب می‌شده است و فقط درباریان از این امتیاز مستفید می‌شدند. نخستین عکاس در افغانستان امیر حبیب‌الله‌خان بود که وی علاقه‌ی زیادی به مظاهر دنیایی مدرن داشت. وی بر علاوه‌ی راه انداختن هنر عکاسی در افغانستان؛ سینما و تلفن را نیز به کابل آورد.  هنر عکاسی در زمان او رشد نموده و کم‌کم وارد مطبوعات شده و مردم با عکس آشنا شد. اما بهترین گسترش هنر عکاسی در افغانستان با به روی کارآمدن امان‌الله‌خان بود که وی بعد از سفر اروپایی خویش خواهان تجدد بیشتر و مدرن‌گرایی در کشور شده بود. علامه فیض محمد کاتب هزاره در جلد چهارم سراج‌التواریخ می‌نویسد: « در اوایل سال ۱۹۰۹ میلادی امیر حبیب‌الله خان که  به لهو و لعب و شکار شیر مصروف بود، از هندوستان هزاران روپیه را وسایل عکاسی خرید نموده و یک گوشه‌‌ی شمالی ارگ شاهی را به استدیویی عکاسی تبدیل کرد.» اولین عکاس‌خانه در جوار کوتی‌استور در باغ ارگ‌شاهی تأسیس و افتتاح شد که بنام عکاس‌خانه‌ی شاهی مشهور شد. بعد از آن این هنر به یک‌حالت باقی نمانده و روز به روز در افغانستان پیشرفت نمود تا این‌که عکاس‌خانه‌‌های زیادی در گوشه و کنار شهر کابل سر برکشیدند. در رابطه به ترویج فرهنگ عکاسی در افغانستان، نقش سراج‌الاخبار را نیز نمی‌توان نادیده گرفت. این روزنامه  که در سال ۱۹۱۱ توسط محمود طرزی تاسیس و در کابل به فعالیت آغاز نمود،‌ در سال اول نشراتش به صورت لیتوگرافی به  نشرات پرداخته و در سال دوم فعالیت به شکل تیپوگرافی به نشراتش ادامه داد؛ بنا بر باور عبدالغفور فرهادی هنر عکاسی از هند وارد افغانستان  شده و امیر حبیب‌الله‌خان با استفاده از وسایل استدیو ایجاد شده در ارگ، عکس‌های که خود می‌گرفت از طریق سراج‌الاخبار به نشر می‌رسانید. روزنامه سراج‌الاخبار در گسترش عکاسی سهم مهمی را در افغانستان ایفا نموده است. این روزنامه در سال‌ ۱۹۱۲ یک مسابقه عکاسی را برگزار نموده و عکس های درجه اول را در شماره دوم به دست نشر سپرد. نقش بسزای امان‌الله‌خان در ترویج و گسترش عکاسی در افغانستان نیز قابل تأمل است؛ زیرا زمانی‌که امان‌الله‌خان در سفر اروپایی به سر می‌بُرد، عکس‌های خود را همراه ملکه ثریا به کابل فرستاد. این  در حالی بود که حین بازگشت، وسایل عکاسی را نیز با خود آورد که این جرقه‌ی بود برای عمومی‌شدن عکاسی در افغانستان. در زمان امان‌الله‌خان عکس‌های زیادی از مردم عام گرفته شد که به  نمونه‌‌های بارز آن می‌توان  به دانشجویان  دانشگاه کابل، عکس مردم با امان‌الله خان، عکس‌های ملکه ثریا با متعلمین مکتب و... اشاره کرد. عکس: شبکه‌های اجتماعی نادرشاه به هنر عکاسی علاقه داشت یا خیر؟ در مورد این‌که نادرشاه به هنر عکاسی علاقه  داشت یاخیر. اما و اگر زیادی وجود دارد.  زیرا از این دوره در متون تاریخی، روایتی وجود ندارد و همین دلیلی است برای شک و شبهه‌ی علاقه‌ وی به  هنر عکاسی. از این  دوره یک عکس وجود دارد که شاید این عکس توسط عکاسان افغان گرفته شده باشد. این عکس شرح‌کننده و به تصویرکشاننده‌ی صحنه‌ی کشته شدن نادرشاه به دست عبدالخالق‌خان هزاره است که بعدا به انگلیس فرستاده و در آنجا با ابهت زیادی در روزنامه نشر شد. تا قبل از این عکسی وجود نداشت که صحنه کشته شدن شاه یک مملکت را به تصویر کشیده باشد، جز عکس کالسکه‌ی شاه و ملکه در اسپانیا که مورد هدف بمب دستی قرار گرفته بود.  در این باره اخبار مصون لندن نیز گفته است. « هنوز هیچ عکسی از قتل یک  رهبر سیاسی گرفته نشده است، این عکس به نوع خودش منحصر به فرد است.» این در حالی بود که عکس عبدالخالق‌خان با دست و پای بسته به غول و زنجیر نیز به روزنامه‌های داخلی نشر شد. بر خلاف نادرشاه، ظاهر شاه در عکاسی علاقه‌ی زیادی داشت طوری‌که وی یک از عکس مجسمه شکسته گرفته و در اختیاری فرانسوی‌ها قرار داد. فرانسوی‌ها با توجه به عکس به کاوش‌گری پرداخته و شهر آی‌خانم را کشف کردند. از زمان حکومت ظاهر شاه آن‌چه در هنر عکاسی اهمیت دارد، رواج دوربین‌های صندوق چوبی ( دوربین فوری) است. این  نوع  دوربین  بسیارساده و ارزان بود که روی سه پایه چوپ تنظیم شده و توانایی  چاپ عکس‌های سیاه‌وسفید را در ظرف چند دقیقه داشت.  نخستین دوره‌ی فراگیری هنر عکاسی نیز در همین  دوره با تدریس آقای افندی برگزار شد. زیرا اداره حکومتی ظاهرشاه  تصمیم گرفت که برای مردم تذکره/شناس‌نامه توزیع نماید؛ بناً به اشخاص عکاس در افغانستان نیاز مبرم  حس می‌شد. هنر عکاسی و عکس‌برداری در افغانستان به مرور زمان پیش‌رفت نموده و امروزه به‌عنوان یک نیاز مبرم در جامعه مدنی شمرده می‌شود. عکس: شبکه‌های اجتماعی نخستین عکس‌ها از افغانستان جان‌بورک ایرلندی دستیار ویلیام بیکر از نخستین عکاسانی است که تصاویری از طبیعت زیبایی افغانستان را ثبت و در دسترس رسانه‌ها قرار داد. جان‌بورک در آن زمان در ارتش انگلیس خدمت می‌نمود و سربازان انگلیسی را در جنگ جهانی دوم همراهی می‌نمود. در تصاویر اخذ شده‌ی جان‌بورگ مناظر زیبای افغانستان  و زندگی عادی شهروندان این سرزمین به زیبایی انعکاس یافته است. تصاویر اخذ شده توسط این فرد از افغانستان در موزیم بریتانیا  نگهداری می‌شود که به کمک بنیاد آغاخان چند سال پیش در کابل به نمایش درآمد، گفتنی است که برای دومین بار عکاسی در افغانستان در زمان جنگ دوم افغان – روس دوباره از کنار میله‌های تفنگ ظاهر شدند و واقعه‌های جنگی و کشوری را ثبت نمودند. ثبت عکس از مناظر افغانستان و زندگی عادی مردم، بعضی از عکاسان را به شهرت جهانی رسانده است که می‌توان به طوری نمونه به عکس دختر چشم آبی افغانستان اشاره کرد که توسط استیومک کیوری در اردوگاه مهاجرین افغانستان در پاکستان گرفته شده است. بعد از این اتفاق عکاسان خارجی با انگیزه‌های خاص وارد افغانستان می‌شدند و از دریچه‌ی دوربین؛ مناظر افغانستان و واقعه‌های زندگی مردم این مرز و بوم را تحت پوشش قرار می‌دادند. در جنگ‌های داخلی احزاب سیاسی در افغانستان، این دوربین‌های خارجی‌ها بودند که واقعه‌های جنگی افغانستان را به زبان تصویر ثبت می‌نمودند. شماری از رهبران سیاسی این احزاب عکاس شخصی داشته و واقعه‌های جنگی احزاب را ثبت و از طریق روزنامه و نشرات احزاب به دست نشر می‌سپردند که با تسلط یافتن حکومت فعلی در دوره قبل؛ نگارگری یعنی عکاسی در افغانستان ممنوع اعلام شده و اعضای رهبری حکومت سرپرست اخذ تصویر از انسان را به مثابه شرک با خداوند می‌دانستند. با این وجود بازهم بازار عکاسی در افغانستان از میان نرفته و عکاسان لحظات خوشی مردم را در زیرزمینی‌ها به دور از چشم حکومت سرپرست ثبت می‌نمودند. عکس: شبکه‌های اجتماعی رونق عکس خبری رونق این دوره عکاسی بر می‌گردد به سال ۲۰۰۱ که تحریم‌های علیه عکاسی و عکاسان برداشته‌شده و عکاسان داخلی که بیرون از کشور رفته بودند، همراه شماری از عکاسان خارجی به افغانستان برگشتند. پس از سقوط حکومت فعلی در دوره قبلی،‌ رضا دقتی عکاس فرانسوی‌-ایرانی‌الاصل همراه استیو مک کیوری امریکایی – که شناخت خوبی از افغانستان داشتند، زیرا وی در جنگ افغانستان با شوروی در پشت سنگر‌های جنگی عکاسی می‌کردند- به افغانستان برگشته و با راه‌اندازی مرکز آموزشی عکاسی در مرکز فرهنگی آیینه در کابل به آموزش و پرورش عکاسان جوان در افغانستان پرداختند. با برگشتن عکاسان باتجربه‌ی که از افغانستان رفته بود و شریک‌ساختن تجربیات شان در عرصه نگارگری و تصویرنگاری به عکاسان جوان و داخلی افغانستان، بازار عکاسی در افغانستان به اشکال حرفه‌یی و غیرحرفه‌یی رونق گرفت. زمان هر قدر می‌گذشت نتیجه به سود عکاسان جوان خاتمه می‌یافت. زیرا با رفتن حکومت سرپرست در دوره قبلی؛ ناشران و روزنامه‌نگاران با راه‌اندازی رسانه‌های چاپی، دیداری و شنیداری به صحنه آمده و با گسترش دستگاه‌های چاپ و نشر؛ فرصتی به عکاسان داده شد که روی‌کرد تصویرنگاری و عکاسی در افغانستان بیشتر شد. این فرصت بود که رسانه‌ها در اختیار عکاسان حرفه‌ی و آماتور گذاشتند و آن‌ها توانستد با استفاده از این فرصت با رسانه‌های خارجی نیز در ارتباط شوند. از سویی عکاسان خارجی به دلایل مختلف از جمله آشنایی نداشتن با مناظر افغانستان و نابلدی مسیر‌ها، رجوع به عکاسان افغانستانی نموده و آن‌ها را برای شان هم‌کار برگزیدند. تا سال ۲۰۰۲ آثار عکاسان افغانستان زیاد به چشم نمی‌خورد، تا این‌که نجیب‌الله مسافر - دانش‌آموخته‌ی فاکولته‌ی هنرهای زیبایی دانشگاه کابل در زمان حکومت داکتر نجیب‌الله احمدزی-  نمایشگاهی مستند از وضعیت ساکنان مناطق مرکزی  هزاره‌جات در کابل راه‌اندازی و عکس‌های که در زمان تحریم حکومت سرپرست در دوره‌ی قبل در برنامه‌ی «کمربند گرسنه‌گی هزاره‌جات» گرفته بود به نمایش گذاشت. وی این نمایشگاه را در مرکز فرهنگی آیینه برگزار نموده و توجه زیادی عکاسان، روزنامه‌نگاران و رسانه‌های بیرونی را جلب نمودند که با دعوت منوچهر دقتی، وی در مرکز فرهنگی آیینه مشغولِ هم‌کاری در عرصه عکاسی با این نهاد شد. با وجود که نام عکاسان افغانستانی تا سال۲۰۱۱ کم‌تر شنیده شده و عکاسان خارجی یا سوژه‌های انتخابی‌شان از افغانستان هرازگاهی خبرساز شده و برنده جایزه می‌شده است، با این وجود در همین دوره، عکاس افغانستانی به نام مسعود حسینی در کارنامه خود دوجایزه‌ی بین‌المللی دارد که فنون عکاسی را در مرکز فرهنگی آیینه فراگرفته بود. مسعود حسینی تا ۲۰۱۱ زیاد نامش آوازه‌ی گوش‌ها در عرصه عکاسی نشده بود تا این‌که وی در همین سال با سوژه عکس خبری از کابل تحت عنوان عاشورای خونین کابل برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر عکاس خبری شده و نامش در میان بهترین عکاسان افغانستانی در عرصه عکاسی  بر سر زبان‌ها افتاد. هم‌چنین در سال ۱۳۸۷ مرکز فتوژورنالیزم به منظور فن عکاسی در کابل ایجاد شد که هیأت موسسین آن جوانان عکاس کابل بودند؛ که بعد‌ها با همکاری نجیب‌الله مسافر شماری از عکاسان افغانستان بزرگ‌ترین نمایشگاهی عکاسی را در ده ولایت افغانستان تحت عنوان «افغانستان جدید از دید افغان‌ها» برگزار نمودند که نهادهای حامی این نمایشگاه‌ عکاسی بخش فرهنگی سفارت آمریکا و اداره انکشافی سویس بودند. همگانی شدن عکاسی با به وجود آمدن وسیله‌های تکنالوژی و شبکه‌های اجتماعی، عکاسی در افغانستان همگانی شده و اکثریت همه روزه عکس‌های را از سوژه‌های مختلف در شبکه‌های اجتماعی بارگذاری می‌نماید. البته این در حالی است که مردم بیشتر به شکل غیرحرفه‌ی عکاسی می‌کند. قبل از موبایل و دوربین‌های پیش‌رفته؛ مردم از دوربین‌های نواری برای گرفتن عکس استفاده می‌‌نمودند که آن دوربین‌ها، نواری خاص داشت و سوژه به شکل تصویر روی نوار واقع شده و سپس در عکاس‌خانه‌ها؛ عکس‌ها را چاپ می‌نمودند. با به‌وجود آمدن دوربین‌های پیش‌رفته و موبایل؛ استفاده‌  از دوربین‌های نواری کم‌رنگ شده تا این‌که امروزه از آن نوع دوربین کس استفاده نمی‌کند. با استفاده از دوربین‌های دیجیتالی و کمره‌های مجهز روزانه هزاران تصویر در شبکه‌های اجتماعی بارگذاری می‌شود که بعضی‌ تصاویر به شکل کاپی نیز بارگذاری شده و مشکلاتی را برای عکاسان حرفه‌ی به بار آورده است، زیرا بدون توجه به اخلاق عکاسی و قانون کپی‌رایت آسیب‌های را به امور شخصی مردم زده و نشر بدون اجازه‌ی عکس‌های شخصیت‌های حقیقی و حقوقی چشم‌انداز عکاسی را با مشکلات و بن‌بست‌های حقوقی، اخلاقی و اجتماعی مواجه کرده است. این درحالی است که فتوژورنالیستان و عکاسان آماتور همواره تلاش می‌کنند تا بهترین سوژه‌ها را در اختیار رسانه‌ها قرار داده و توجه اشخاص خارجی را به سمت افغانستان و مناظرش معطوف نماید. زیرا عکس‌ها به مثابه‌ی متن حرف برای گفتن و تصویر برای تحلیل دارد. از این رو بعضی از اشخاص هنردوست، روی هنر عکاسی در افغانستان سرمایه‌گذاری نموده که متاسفانه پروژه‌ها به شکل درست آن تطبیق نشده و اکثر پروژه‌های آموزش عکاسی در افغانستان حیف‌ومیل شده است. بیش از یک‌دهه است که ما شاهد هستیم با تحولاتی که در عرصه این حرفه در افغانستان ایجاد شده، عکاسان آماتور و حرفه‌ی خارجی با راه‌اندازی پروژه‌های عکاسی در کابل و برخی ولایات جوانان را چند صباحی به روش‌های عکاسی آشنا نمودند. اما نتایج این پروژه‌ها آن‌طور که باید مثمر واقع می‌شد، نشده و جوانان عکاس افغانستانی از امتیازات محروم ماندند. اگر این پروژ‌ه‌ها موقتی نمی‌بود و یا به شکل درست آن تطبیق می‌شد؛ امروز شاهد ظهور عکاسان حرفه‌ی و آماتور بیشتر می‌بودیم. نویسنده: محمدرضا رامز

ادامه مطلب


2 سال قبل - 267 بازدید

در ادامه‌ی وضع محدودیت بر کار موسسات بین‌المللی و بازداشت کارمندان آن، یک نهاد امدادرسان بین‌المللی موسوم به «مأموریت کمک بین‌المللی» تایید کرده است که نیروهای حکومت سرپرست ۱۸ کارمندش را از ولایت غور بازداشت و به کابل منتقل کرده‌اند. این نهاد بین‌المللی امروز (جمعه، ۲۴ سنبله) با نشر اعلامیه‌‌ای گفت که از دلیل بازداشت کارمندانش مطلع نیست و تا اکنون دلیل بازداشت این کارمندان به آن‌ها گفته نشده است. در ادامه آمده است که سه نفر از کارمندان دفترش در ولایت غور، شامل دو کارمند محلی و یک کارمند بین‌المللی، روز یک‌شنبه (۱۲ سنبله) و ۱۵ کارمند محلی دیگرش روز چهارشنبه (۲۲ سنبله) بازداشت و اکنون همه‌ی آنان به کابل منتقل شده‌اند. این نهاد تاکید کرد که سلامتی و امنیت همکاران‌شان، برای آن‌ها مهم است و تمام تلاش خود را برای ایمنی و آزادی سریع آن‌ها انجام می‌دهد. مأموریت کمک بین‌المللی افزود که به مأموریت خود در افغانستان متعهد می‌ماند و برای ساختن «افغانستان عادلانه‌تر و صلح‌آمیز‌تر» تلاش می‌کند. در عین حال یک منبع محلی از ولایت غور به رسانه گوهرشاد گفت که نیروهای حکومت سرپرست هفته‌ی گذشته یک داکتر خارجی، مدیر عمومی و یک محافظ این موسسه را حین اجرای وظیفه از مرکز ولسوالی لعل و سرجنگل این ولایت بازداشت و به کابل منتقل کرده‌اند. او تاکید کرد که شخصی به‌نام «جودید»، یک داکتر آمریکایی این موسسه، «رضا»، مدیر عمومی دفتر این موسسه در ولسوالی لعل و سرجنگل و یک محافظ این موسسه را در تاریخ (۱۲ سنبله) از مرکز این ولسوالی بازداشت کرده و به کابل منتقل کرده‌اند. منبع در ادامه تاکید کرد که ۱۵ نفر دیگر به شمول شش تن از کارمندان زن این نهاد روز گذشته توسط نیروهای استخبارات حکومت سرپرست بازداشت و به کابل منتقل شده‌اند. این منبع محلی از ولایت غور فهرستی از مشخصات این کارمندان را با رسانه گوهرشاد شریک ساخته؛ اما به دلیل حساسیت‌های امنیتی از ذکر مشخصات آنان خودداری می‌شود. در عین حال، عبدالواحد حماس، سخنگوی والی غور به طلوع نیوز گفته است ۲۱ کارمند یک نهاد خارجی در این ولایت بازداشت شده‌اند. آقای حماس افزود که یکی از بازداشت شدگان یک خانم آمریکایی است و این افراد را نیروهای امنیتی حکومت فعلی «به دلیل تبلیغ و ترویج دین مسیحیت» بازداشت کرده‌اند. قابل ذکر است که حکومت سرپرست محدودیت گستره بر فعالیت نهادهای امدادرسان بین‌المللی وضع و آنان را از استخدام کارمندان زن منع کرده است. باید گفت که موسسه «مأموریت کمک بین‌المللی» یا «IAM» یکی از موسسات بین‌المللی در افغانستان است که بیشتر در بخش صحت محیطی و آب‌رسانی در برخی از ولایت‌های کشور خدمات ارائه می‌کند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 283 بازدید

منابع محلی از ولایت دایکندی می‌گویند که یک دختر جوان در این ولایت خودش را حلق‌آویز و زندگی‌اش پایان داده است. منبع در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که این دختر جوان، ۱۸ سال سن داشته و در روستای «اشو غولکه» از مربوطات ولسوالی شهرستان زندگی می‌کرد. منبع گفت که این دختر شریفه نام داشت و حوالی ساعت ۱۰:۰۰ پیش‌ازچاشت روز گذشته (پنج‌شنبه، ۲۳ سنبله) خودش را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. منبع تاکید کرد که انگیزه‌ی خودکشی این دختر جوان تا اکنون روشن نیست. این در حالی است که این نهمین مورد خودکشی طی سه ماه اخیر در ولایت دایکندی است. بیماری‌های روانی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 195 بازدید

منابع محلی از ولایت هرات می‌گویند که یک مرد با دخترش توسط افراد «مسلح ناشناس» در منطقه‌ی «مناره‌های» این شهر به قتل رسیده و یک دختر دیگرش نیز زخمی شده است. منبع در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که این رویداد پس‌ازچاشت روز گذشته (چهارشنبه، ۲۲ سنبله) در خانه‌ی شخص مقتول در منطقه‌ی «مناره‌های» شهر هرات رخ داده است. به گفته‌ی منبع، این مرد محمدایوب نام داشت و هدف حمله‌ی دو فرد مسلح ناشناس قرار گرفته است. در ادامه آمده است که در این حمله محمدایوب با یک دخترش کشته شده‌اند و یک دختر دیگرش زخمی شده است. براساس معلومات موجود محمدایوب باشنده‌ی اصلی ولسوالی غوریان هرات بود و در مرکز شهر با خانواده‌اش زندگی می‌کرد. از سویی هم، مولوی نثاراحمد الیاس، سخنگوی والی هرات در صحبت با رسانه گوهرشاد قتل این مرد و دخترش را تایید کرد و گفت که عاملان این قتل دزدان مسلح بوده که وارد خانه این مرد شده بودند. وی تاکید کرد که این مرد در مقابل خواست دزدان مقاومت نموده که در نتیجه خودش با یک دختر کشته و یک دختر دیگر با ضرب گلوله زخمی شده است. او افزود که دزدان مسلح موفق به فرار شده‌اند؛ اما تحت تعقیب ارگان‌های کشفی حکومت سرپرست قرار دارند. موارد چشم‌گیری از کشف اجساد و قتل‌های مرموز از سراسر کشور گزارش می‌شود. این در حالی است که در اواخر ماه سرطان سال جاری نیز پولیس حکومت سرپرست در شهر هرات تایید کرد که یک خواهر و برادر در خانه‌ی‌شان در ناحیه‌ی سوم این شهر به ضرب چاقو به قتل رسیده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 185 بازدید

در ادامه‌ی وضع محدودیت بر کار و آموزش زنان و دختران افغان، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد می‌گوید که حقوق زنان و دختران افغانستان محور همه‌ی نگرانی‌ها است و این موضوع در دستور کار مجمع عمومی سازمان ملل متحد که قرار است در هفته‌ی آینده آغاز شود، خواهد بود. آقای گوترش این اظهارات را در یک نشست خبری مطرح کرده است. دبیرکل سازمان ملل متحد در پاسخ به سوالی درباره‌ی حقوق بشر و حقوق زنان در افغانستان و ایران گفت: «مسأله‌ی حقوق زنان و دختران در افغانستان کاملاً محور همه‌ی نگرانی‌ها است و یکی از موضوعاتی خواهد بود که بسیار در دستور کار قرار خواهد گرفت.» اخیرا شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد نیز در نشست‌های خود به وضعیت حقوق بشر به‌ویژه حقوق زنان و دختران در افغانستان پرداخته است. همچنین نهاد بین‌المللی در پنجاه‌وچهارمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، برخی از سوءاستفاده‌های حکومت فعلی از مردم به‌ویژه زنان و دختران در افغانستان را جنایت علیه بشریت و آزارواذیت جنسی خوانده بود. دیدبان حقوق بشر گفته بود که حکومت فعلی طی دو سال گذشته، به نقض گسترده و سیستماتیک حقوق زنان و دختران دست زده‌ و آن‌ها را از زندگی عمومی حذف کرده‌اند. از سویی هم، برخی از فعالان حقوق زن و حقوق بشر افغانستان اخیراً در شماری از کشورها دست به اعتصاب غذا زده و خواستار به رسمیت‌شناختن آپارتاید جنسیتی در افغانستان شده‌اند. حکومت سرپرست پس از حاکمیت خود بر افغانستان محدودیت‌های جدی بر حقوق زنان و دختران وضع کرده‌اند. باید گفت که  بیش از دو سال می‌شود حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. همچنین در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 426 بازدید

منابع محلی از ولایت فاریاب می‌گویند که یک زن جوان در شهر میمنه، مرکز این ولایت توسط همسرش به قتل رسیده است. منبع امروز (چهارشنبه، ۲۲ سنبله) به رسانه گوهرشاد گفت که این رویداد در روستای «افغانکوت» از مربوطات ناحیه‌ی پنجم شهر میمنه رخ داده است. او تاکید کرد که این زن جوان حدود ۲۰ سال سن داشته است. به گفته‌ی منبع، این رویداد شب گذشته (سه‌شنبه، ۲۱ سنبله) رخ داده است. براساس معلومات موجود همسر این زن جوان باشنده‌ی اصلی روستای «میرزاباشی» از مربوطات ولسوالی پشتونکوت ولایت فاریاب می‌باشد. منبع افزود که این مرد پس از قتل همسرش از ساحه‌ی رویداد فرار کرده است. منبع در مورد علت و انگیزه‌ی این قتل جزئیات بیشتر ارائه نکرده است. مسوولان محلی حکومت سرپرست در فاریاب تا اکنون به تماس‌های مکرر رسانه گوهرشاد پاسخ نداده است. قتل‌های مرموز، به‌ویژه قتل مرموز زنان در این اواخر در شماری از ولایت‌های کشور افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب