مسوولان در فرماندهی پولیس ولایت بدخشان می‌گویند که یک کودک شش‌ساله در امتداد دریای کوکچه‌ِ این ولایت غرق شده بود، از دریا بیرون کشیده شده است. احسان‌الله کامگار، سخنگوی پولیس بدخشان در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که این کودک حوالی ساعت ۳:۳۰ بعد از ظهر روز گذشته (یک‌شنبه، ۹ میزان) در امتداد دریای کوکچه غرق شده بود. آقای کامگار تاکید کرد که این کودک «محمدظهیر» نام داشته و باشنده‌ی اصلی ناحیه‌ی هشتم شهر فیض‌آباد، مرکز ولایت بدخشان بوده است. وی افزود که جسد محمدظهیر امروز (دوشنبه، ۱۰ میزان) از روستای«حلقه جر» از مربوطات حوزه‌ی پنجم شهر فیض‌آباد، توسط مردم محل و با همکاری نیروهای امنیتی پیدا و از دریا بیرون کشیده شده است. قابل ذکر است که در سال جاری خورشیدی چندین نفر به‌شمول دختران و کودکان در رویدادهای مشابه در ولایت بدخشان غرق شده و جان باخته‌اند. این در حالی است که چند روز پیش نیز چهار دختر جوان در منطقه‌ی «تنگ شیوه»ی از مربوطات ولسوالی مایمی این ولایت در امتداد دریای آمو از یک پل «لرزانک» به دریا افتاده و غرق شده‌اند. مسوولان در فرماندهی پولیس بدخشان گفته‌ بودند که این چهار دختر حین عبور از پل «لرزانک» در این منطقه، در اثر لغزش پل به دریا افتاده‌اند. همچنین حدود دو ماه پیش نیز دو برادر جوان باشندگان روستای «سنکر» ولسوالی شیخ‌علی ولایت پروان، هنگام شنا در یکی از خلیج‌های بند امیر، پارک ملی کشور در بامیان غرق شده و جان باختند.

پتریشا گاسمن، معاون بخش آسیایی دیدبان حقوق بشر می‌گوید که وضع محدودیت بر زنان و دختران و وضعیت موجود در افغانستان، فعالیت کارمندان موسسات کمک‌رسان را دشوار ساخته است. خانم گاسمن به وضع محدودیت‌های حکومت سرپرست بر کار زنان و دختران اشاره کرده و گفت که وضعیت در افغانستان، فعالیت کارمندان کمک‌رسان را که کاملاً بی‌طرفانه کار می‌کنند، خیلی دشوار ساخته است. او تاکید کرد که عملیات سازمان‌های کمک‌رسان بین‌المللی، بیشتر مربوط به انعطاف‌پذیری است؛ اما آن‌ها در ارتباط به ادامه کارشان در افغانستان، در شرایطی بحرانی قرار دارند. وی در ادامه تاکید کرد که دشوارتر از شرایط کار و عملیات کارمند امدادرسانی در افغانستان، کاهش بودجه کمک‌های بین‌المللی به مردم نیازمند افغانستان می‌باشد. معاون بخش آسیایی دیدبان حقوق بشر افزود: «مشکل جدی که همین اکنون موسسات کمک‌رسان در افغانستان با آن روبرو هستند، کاهش کمک مالی می‌باشد که بالای همه عملیات کمک‌رسانی تاثیر گذاشته و زندگی بسیاری از افغان‌ها را به خطر مواجه کرده است.» باید گفت که با سلطه‌ی حکومت فعلی بر افغانستان، این کشور در بحران عمیق بشری فرو رفته است. بساط فقر و گرسنگی گسترده‌تر شده است و بیشتر سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی کشور را ترک کرده‌اند. سازمان ملل برای ارائه کمک‌های بشردوستانه به افغانستان در سال ۲۰۲۳، درخواست ۴.۶ میلیارد دلار کمک کرده است که تاکنون فقط ۵ درصد یعنی ۲۱۳ میلیون دلار آن تامین شده است. همچنین حکومت سرپرست با وضع محدودیت‌های شدید، زنان و دختران را از کار در موسسات داخلی و بین‌المللی منع کرده است. این تصمیمات تاثیر منفی بر وضع اقتصادی افغانستان گذاشته است. همزمان با این، برنامه جهانی غذا در افغانستان اعلام کرده بود که زنان در این کشور روز به روز آخرین راه نجات خود را از دست می‌دهند. این برنامه گفته است که این کمبود به این معنی است که یک میلیون مادر و کودک دیگر از حمایت تغذیه‌ای برخوردار نخواهند شد.

دبورا لیون، سفیر سابق کانادا در افغانستان اعلام کرده است که اتفاقات پس از تسلط حکومت فعلی در کشور، به‌شدت نگران‌کننده و وضعیت زنان و دختران در افغانستان ناامیدکننده است. خانم لیون در صحبت با یک روزنامه کانادایی گفته است: «داستان افغانستان تمام نشده است. فصل سختی است؛ اما همه ما باید بسیار تلاش کنیم.» وی خواستار تقویت همکاری کشورش با مردم افغانستان شده است. او تاکید کرد: «پیدا کردن راه به جلو یک مبارزه است؛ اما باید به آن ادامه دهیم.» این دیپلمات کانادایی تصریح کرد که وضعیت مردم افغانستان به‌ویژه زنان در کشور ناامیدکننده است. خانم لیون که از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ به‌عنوان سفیر کانادا در افغانستان و از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲ میلادی نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد برای افغانستان بود. سفیر سابق کانادا در افغانستان گفت که حکومت فعلی طی دو سال گذشته گروهای خاص قومی را سرکوب کرده و و کارمندان حکومت پیشین به‌ویژه نظامیان نیز هدف اقدامات انتقام‌جویانه این دولت قرار گرفته‌اند. وی از کانادا و سایر کشور خواسته تا سقف کمک‌های بشردوستانه خود به مردم افغانستان را افزایش دهند. این دیپلمات کانادایی، خواستار تعامل با حکومت فعلی شده و تاکید کرده است: «شما می‌توانید با آنها ملاقات کنید، با آن‌ها کار کنید، با آن‌ها صحبت کنید، سعی کنید راه‌هایی را بیابید که به مردم افغانستان کمک کند.» این در حالی است که حکومت فعلی پس از تسلط دوباره‌شان بر افغانستان، محدودیت‌های زیادی علیه زنان و دختران و گروه‌های قومی وضع کرده است. قابل ذکر است که به‌رغم خواست‌های مکرر جامعه‌ی جهانی مبنی بر تشکیل حکومت فراگیر در افغانستان و لغو ممنوعیت آموزش دختران؛ اما حکومت فعلی تا اکنون کاری در این زمینه انجام نداده است.

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که دولت استرالیا هشت میلیون دالر استرالیایی، معادل پنج میلیون و ۱۱۵ هزار و ۸۷۵ دالر آمریکایی را به صندوق بشردوستانه‌ی افغانستان کمک کرده است. این نهاد امروز (یک‌شنبه، ۹ میزان) با نشر اعلامیه‌ای در شبکه اجتماعی ایکس خود نوشته است که استرالیا از زمان تأسیس صندوق بشردوستانه برای افغانستان، حدود ۶۹ میلیون دالر استرالیایی را به این صندوق کمک کرده است. دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد از استرالیا به‌دلیل حمایت از بودجه‌ی بشردوستانه برای افغانستان سپاسگزاری کرده است. باید گفت که این کمک در حالی صورت گرفته می‌گیرد که نهادهای بین‌المللی بارها از کمبود بودجه برای کمک به افراد آسیب‌پذیر در افغانستان هشدار داده‌اند. همچنین در تازه ترین مورد، برنامه جهانی غذا سازمان ملل متحد (WFP) روز (سه‎‌شنبه، ۴ میزان) از کاهش بودجه این سازمان ابراز نگرانی کرده گفت که با کاهش منابع مالی یک میلیون مادر افغان و فرزندان‌شان از دریافت کمک غذایی محروم خواهد شد. باید گفت که با سلطه‌ی حکومت فعلی بر افغانستان، این کشور در بحران عمیق بشری فرو رفته است. بساط فقر و گرسنگی گسترده‌تر شده است و بیشتر سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی کشور را ترک کرده‌اند. سازمان ملل برای ارائه کمک‌های بشردوستانه به افغانستان در سال ۲۰۲۳، درخواست ۴.۶ میلیارد دلار کمک کرده است که تاکنون فقط ۵ درصد یعنی ۲۱۳ میلیون دلار آن تامین شده است.

رینا امیری، نماینده‌ی ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر برای افغانستان به بازداشت زنان معترض واکنش نشان داده و خواستار آزادی فوری ژولیا پارسی و ندا پروانی، دو زن معترض افغان و سایر افرادی که با «بی‌عدالتی مشابه» مواجه شده‌اند، از زندان حکومت سرپرست شد. خانم امیری با نشر پیامِ در شبکه اجتماعی ایکس خود نوشته است که حکومت فعلی نمی‌توانند ادعای بهبود وضعیت زندگی در افغانستان را مطرح کنند، درحالی‌که نیمی از جمعیت آن کشور در حال حذف‌شدن هستند و «فرهنگِ ترس و سرکوب» در جامعه وجود دارد. این  در حالی است که نیروهای حکومت سرپرست ندا پروانی را همراه با کودک و همسرش به‌تاریخ ۲۸ ماه سنبله و ژولیا پارسی را به‌تاریخ پنج میزان از شهر کابل بازداشت کردند. نهادهای امنیتی و سخنگویان حکومت سرپرست تا اکنون در مورد بازداشت این فعالان حقوق زن اظهار نظر نکرده‌اند. با این وجود یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان نیز در یک اعلامیه، خواستار توقف بازداشت‌های خودسرانه از سوی حکومت سرپرست شد. قابل ذکر است که حکومت فعلی پیش از این هم بارها زنان معترض را بازداشت و زندانی کرده‌اند. نیروهای حکومت سرپرست بارها اعتراضات و تجمات زنان را هم سرکوب می‌کند. زنان معترض هرازگاهی در مکان‌های سربسته تجمعات اعتراضی برگزار می‌کنند.

سیدرسول موسوی، دستیار وزیر امور خارجه‌ی ایران و‌ مدیر کل آسیای جنوبی این وزارت می‌گوید که از حق آموزش دختران در افغانستان حمایت می‌کند. آقای موسوی این اظهارات را با نشر پیامی در شبکه اجتماعی ایکس خود به‌مناسبت اولین سالگرد حمله بر آموزشگاه کاج مطرح کرده است. او تاکید کرد: «دلیل دفاع من از حق آموزش برای دختران افغانستان این است که در هیچ کجای دنیا دختران دانش‌آموز به‌خاطر عشق به آموختن این چنین به خاک و خون کشیده نشده‌اند.» وی افزود که انفجار در مرکز آموزشی کاج در دشت برچی شهر کابل، موجب کشته و زخمی شدن ده‌ها دانش‌آموز دختر شده است. این در حالی است که روز (جمعه، ۸ میزان) سال گذشته، صدها تن از دانش‌آموزان آموزشگاه کاج که در یک امتحان آزمایشی کانکور شرکت کرده بودند، هدف حمله انتحاری قرار گرفتند. در آن حمله شمار زیادی از دانش‌آموزان این کشور کشته و زخمی شدند. قابل ذکر است که چندی پس از این حمله پولیس کابل اعلام کرده بود که در نتیجه یک عملیات عاملان حملات انتحاری بر مسجد وزیر محمد اکبرخان و آموزشگاه کاج در کابل را کشتند. حمله بر مرکز آموزشی کاج و کشته‌شدن ده‌ها دانش‌آموز دختر در این حمله، با واکنش‌ها و اعتراضات گسترده در سراسر جهان مواجه شد. شهروندان افغانستان پس از این حمله کارزاری را در شبکه‌های اجتماعی با هشتگ «نسل‌کشی هزاره‌ها را متوقف کنید» راه‌اندازی کردند که از مرز چند میلیون توییت در توییتر سابق گذشت. امسال نیز به‌مناسبت اولین سالگرد این حمله، شهروندان کشور با اشاره به قتل‌های زنجیره‌ای باشندگان منطقه‌ی هزاره‌نشین «جوی‌نو» در ولسوالی خاص ارزگان ولایت ارزگان، می‌گویند که «نسل‌کشی‌» هزاره‌ها هنوز ادامه دارد و باید به رسمیت شناخته شود. پیش از آن مکتب سیدالشهدا، مرکز آموزشی موعود و مرکز آموزشی کوثر دانش نیز هدف حملات تروریستی قرار گرفته بودند.