نویسنده: گوهرشاد

2 سال قبل - 214 بازدید

شبکه خبری اسکای‌نیوز اعلام کرده است که یکی از عوامل مرگ ده‌ها زن در زمین‌لرزه اخیر ولایت هرات، «ترس از نبود حجاب و محرم و قوانین سخت‌گیرانه‌ای حکومت سرپرست» بوده است. اسکای‌نیوز که با تعدادی از زنان زلزله‌زده در ولایت هرات مصاحبه کرده است با نشر گزارشی گفته است که بهبودی پس از زلزله برای افغانستان به عنوان یکی از فقیرترین کشورهای جهان دشوار است، اما در این میان سرکوب زنان از سوی حکومت فعلی وضعیت را بدتر کرده است. این شبکه خبری با نقل از یک زن افغان با حفظ هویت نوشته است: «تحت حاکمیت حکومت فعلی ما از حضور در انظار عمومی بدون برقع و محرم منع شده‌ایم.» او گفته است که در زمان زلزله نمی‌دانستد که از بودن در خانه و یا بیرون شدن، بدون حجاب و بدون محرم کدامش را انتخاب کند، با این‌حال او در نهایت از خانه خارج شده است. وی تاکید کرد: «همانطور که به سوی جای امن فرار کردم، زنان بی‌شماری را دیدم که همین کار را می‌کردند، بدون حجاب و یا یک همراه در خیابان‌ها می‌دویدند.» این زن گفته که این عملکرد آنها از منظر حکومت سرپرست «گناه و نقض قانون» بوده است.قابل ذکر است که پیشتر، سازمان ملل گزارش داده بود که بیش از ۹۰ درصد قربانیان این زلزله زنان و کودکان اند. همچنین یکی از امدادرسان‌ها نیز به اسکای‌نیوز گفته که پس از بازدید از روستاهای ولسوالی زنده‌جان دریافته است که بسیاری از زنان از ترس مرده‌ بودند. آنان از اعضای مرد خانواده خود می‌ترسیدند. این امدادرسان افزود که حکومت فعلی سهل‌انگاری کرده است و آن‌ها باید پاسخگو باشند. وی به شرط حفظ هویتش توضیح داد: «حکومت سرپرست می‌توانست جان مردم عمدتاً زن و کودکان زخمی زیر آوار را نجات دهد، اما سهل‌انگاری کرد.»به گزارش اسکای‌نیوز، یک گروه از امدادگران زن با وساطت یک مرد مسن از سوی حکومت فعلی اجازه یافتند تا به مناطق آسیب‌دیده بروند. این در حالی است که ولایت هرات از حدود دو هفته به این‌طرف گواه‌ زمین‌لرزه و پس‌لرزه‌های متعدد بوده است. اولین زمین‌لرزه به‌تاریخ هفتم اکتبر با چندین پس‌لرزه‌ی قدرتمند به وقوع پیوست و ویرانی گسترده برجای گذاشت. براساس معلومات موجود در این زمین‌لزره بیش از دو هزار و ۷۰۰ نفر در هرات جان باخته و دو هزار و ۴۴۰ نفر دیگر زخمی شده‌اند. همچنین هزاران خانه کامل ویران شده یا آسیب‌دیده است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 297 بازدید

در ادامه‌ی وضع محدودیت بر فعالیت رسانه‌ها و خبرنگاران در سراسر افغانستان، این‌بار ریاست امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست در ولایت فاریاب به کرایه‌دادن دوربین فیلم‌برداری و پخش‌کننده‌ی موسیقی را ممنوع کرده است. ریاست امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست با نشر ابلاغیه‌ای در شهر میمنه، مرکز ولایت فاریاب گفته است که فیلم‌برداری‎‌‎ها و «موزیک‌سنتر»ها پس از این حق به کرایه‌دادن دوربین فیلم‌برداری و پخش‌کننده‌ی موسیقی را به تالارهای عروسی جهت فیلم‌برداری و پخش موسیقی ندارند. این ریاست در ابلاغیه‌ی برای دارندگان این وسایل هشدار داده است که وسایل فیلم‌برداری‎‌‎ها و «موزیک‌سنتر»های متخلف ضبط خواهد شد. این در حالی است که حکومت سرپرست پس تسلط بر افغانستان محدودیت‌های شدید بر فعالیت اجتماعی، سیاسی و آموزش مردم به ویژه زنان و دختران وضع کرده است. همچنان شنیدن موسیقی را حرام می‌داند و می‌گویند که موسیقی حتی در مراسم‌های خوشی و عروسی نباید پخش شود. همچنین با تسلط دوباره‌ی حکومت فعلی بر افغانستان شماری زیادی از هنرمندان و آوازخوانان از هنر دست کشیده یا کشور را ترک کرده‌اند. پیش از این، وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست، در نشستی با مالکان تالارهای عروسی در شهر کابل، پایتخت کشور، پخش هر نوع موسیقی در محافل عروسی را ممنوع کرده بود.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 261 بازدید

از دیدن صحنه‌ی روبرویم اشکم چکید. پدرم یونیفرم مکتبم را پاره کرده بود و داشت با تکه‌ای ازآن جایی را تمیز می‌کرد و به من نگاه می‌کرد. از گریه به زمین نشستم و به ناچاری و بدبختی‌های خودم ضجه زدم. پدرم خیلی خونسرد به من گفت دیگر چیزی نداری که با آن به مکتب بروی، پس برای ازدواج آماده شو. اشک‌هایم را پاک کردم و به پدرم گفتم من ازدواج نمی‌کنم. من هنوز کوچک هستم و هیچ درکی از ازدواج ندارم. سعی کردم خیلی آرام و منطقی با او حرف بزنم. گفتم پدر جان! مادرم خیلی کوچک بود که ازدواج کرد و مشکلات بسیاری را تجربه کرد. شاید اگر سواد می‌داشت می‌توانست کار کند و شماری از مشکلات حل می‌شد. دوست ندارم زن توسری خوری باشم. دوست دارم درس بخوانم و برای خودم آینده‌ی خوبی رقم بزنم. از شما، مادر و خواهر و برادرم حمایت کنم. پدرم باز مخالفت کرد و مرا فحش داد. گفتم دوست ندارم مثل مادرم زجرکش شوم و هر روز کتک بخورم. چه کسی با عروسی خوشبخت شده که من شوم؟ به مادرم اشاره کردم و گفتم آیا او خوشبخت شده؟ نخیر و باز پدرم عصبانی شد و فحش داد. بحث ما پایان یافت و جالب بود که پدرم مرا لت و کوب نکرد. در دلم خوشحال شدم و به خودم آفرین گفتم که توانستم منطقی حرف بزنم. تصمیم گرفتم از این به بعد روش منطقی را در پیش بگیرم و سکوت نکنم. اما همه چیز خیالی بیش نبود. نیمه‌های همان شب بود. خواب بودم که یک دفعه با ضربات کتری(چای­جوش) از خواب پریدم، پدرم چنان با آن کتری مرا می­زد که کتری از قیافه افتاد و کج وکوله شد. حتی فرصت نکردم بپرسم چه اتفاقی افتاده است. مرا از طبقه‌ی دوم که خانه‌ی خودمان بود، بیرون کرد و به سمت پله‌های طبقه‌ی اول کشید. از سه چهار پله سُرخوردم و حسابی زخمی شدم. او باز دست از سرم برنداشت. از موهایم گرفت و مرا کشان کشان به سمت حمام طبقه‌ی پایین برد. دروازه‌ی حمام را باز کرد و مرا در آن زندانی کرد. داشتم از درد و شوکی که به یکباره به من وارد شده بود، در خود می‌پیچیدم. با خود گفتم حتی جانی‌ترین مجرمان هم اینگونه شکنجه نمی‌شوند. حداقل بیدارند و در عالم خواب و کاملا بی‌دفاع مورد حمله قرار نمی‌گیرند. سمت راست سرم بشدت درد می‌کرد. دعا کردم که آسیبی به مغزم وارد نشده باشد. ترسیدم از اینکه معیوب شوم و دیگر حتی نتوانم راه بروم و یا دیگر نتوانم خودم از پس کارهایم برآیم و دیگران به من غذا بدهند. چند ساعت در آن حمام بودم. خانم همسایه‌ طبقه‌ی پایین آمد و دروازه‌ی حمام را باز کرد. پدرم دست مرا گرفت و به خانم همسایه ما گفت: «بیا این دختر را برای شوهرت بگیر.» مادرم هم پا به پای من گریه می‌کرد ولی کاری از دستش ساخته نبود. این نخستین باری نبود که این حرف را به خانم همسایه ما می‌زد. پدرم از زمانی که بالغ شده بودم شروع کرد به اینکه باید عروسی کنم و حین لت و کوب هر کسی مرد یا زن؛ اگر حرفی می‌زد فوری می‌گفت بیا این دختر را برای خودت یا پسرت بگیر. عادت کرده بود هر باری که مرا از خانه بیرون می‌کرد، مرا به همه عرضه می‌کرد. آنقدر این جمله را تکرار کرده بود که برای همه بخصوص همسایه‌ها عادی شده بود.    روزهای بعد کار به جایی رسید که همسایه‌ها برای گرفتن من به نزد پدرم آمدند و هرکس برای گرفتن من به پسرش یا به عنوان همسر دوم یا سوم به خود، جمع شده و مزایده به راه انداختند. من در اتاقی دیگر نشسته بودم. آن روز‌ها پدرم بخاطر حیله خود، کتک زدن مرا موقتاً به وقت دیگری موکول کرده بود. سر و صدای شان مشخص بود. هرکس به اندازه‌ی توانش برای خرید من قیمتی را پیشنهاد می‌داد. یکی می‌گفت دو صد هزار افغانی دیگری می‌گفت به سه صد هزار افغانی این دختر را به پسرم بده. پدرم در میان آن جمع صدایش می‌آمد سرگرم چانه زدن بود. صدای خنده‌هایش و با خنده می‌گفت: «نه، پنج لک (پنج صد هزار افغانی) کمتر نمی‌شود.» من آن لحظه حس کالایی را داشتم که از خود اراده‌ای ندارد و سزاوار فروختن است. دیگر غروری برایم باقی نمانده بود, با این حال خود را ناچار احساس می‌کردم و می‌دانستم که سرنوشت من در دستان خودم نیست. بنا هرآنچه در بیرون از آن خانه در حال وقوع بود از اراده‌ی من خارج و هیچ کدام انتخاب من نبودند. پدرم گاهی که هوای فروش و عروس کردنم به سرش می­زد به طرز عجیبی با من مهربان می­شد و با چرب زبانی می‌خواست که مرا راضی کند در حالی که باقی روز‌ها مرا کتک می‌زد. او تنها با من سرستیز نداشت. مادرم را کتک می‌زد. خواهر و برادر دوقلویم که کودکانی بیش نبودند را گرسنه نگه می‌داشت. چیزی زیادی در خانه برای خوردن نداشتیم. برنج و روغنی که بود را در اتاق دیگری قفل می‌کرد و اجازه نمی‌داد ما غذا بخوریم. من و مادرم، بزرگ ‌سال بودیم و می‌توانستیم گرسنگی را تحمل کنیم اما دوقلو‌ها خیلی کوچک‌تر از آن بودند که علت را بفهمند. نمی‌توانستند گرسنگی را تحمل کنند و گریه می‌کردند. چندین بار مجبور شدم قفل دروازه را با سوزن باز کنم و به بچه‌ها غذا بدهم تا حداقل از گرسنگی نمیرند. هنگامی که پدرم از این موضوع اطلاع یافت، مرا تا مرز مردن لت و کوب کرد. شب‌های زیادی بیرون از خانه خوابیدم. تقریبا مدت زمانی که با پدرم زندگی کردیم یک شب در میان؛ گاهی هر شب، من در بیرون از خانه، کنار دوازه‌ی حویلی می‌خوابیدم. پدرم عادت کرده بود یا مرا لت و کوب می‌کرد یا مرا متهم می‌کرد که با فلان مرد ارتباط نامشروع برقرار کردی. مردانی که من اصلا نمی‌شناختم‎‌شان. او مرا بدکاره و هرزه خطاب می‌کرد و روحم را با بدترین حرف‌ها و فحش‌ها می‌کشت. افسرده شده بودم. گاهی از زنده ماندنم تعجب می‌کردم که چطور هنوزنفس می‌کشم؟ پدرم اوایل فحش می‌داد و با بهانه‌هایی که هیچ کدام منطقی نبودند مرا لت و کوب می‌کرد و از خانه بیرونم می‌کرد. اواخر از راه که به خانه می‌رسید ابتدا مرا لت و کوب می‌کرد و بعد از بیرون کردن من از خانه، به باقی کارهایش می‌رسید. گاهی حس می‌کردم لت و کوب و بیرون کردن من جزئی از کارش شده است. نویسنده: طیبه مهدیار بازنویسنده: علیزاده

ادامه مطلب


2 سال قبل - 209 بازدید

در ادامه‌ی کاهش کمک‌های بین‌المللی برای نیازمندان در افغانستان و وضع محدودیت بر فعالیت، آموزشی، اجتماعی و سیاسی زنان و دختران، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان اعلام کرده است که افغانستان یکی از کشورهای با نرخ بالای مرگ‌ومیر مادران و کودکان در جهان است. این نهاد امروز (یک‌شنبه، ۷ عقرب) با نشر پستی در شبکه اجتماعی ایکس خود نوشته است که در سال ۲۰۲۰ میلادی، روزانه حدود ۲۰ زن در افغانستان هنگام زایمان یا در حالت بارداری جان می‌دادند. در گزارش آمده است که برای مقابله با مرگ‌ومیر مادران و کودکان، در یک برنامه‌ی دوساله، قابله‌هایی را برای مناطق دوردست افغانستان آموزش می‌دهد. کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان افزود که دانشجویانی که در این برنامه آموزش داده می‌شوند، از مناطق دوردست و با دسترسی محدود به خدمات صحی هستند و پس از پایان دو سال، «دپیلم» دریافت خواهند کرد. این نهاد نگفته است که چه تعداد دانشجو را در این برنامه آموزش می‌دهد. این سازمان می‌گوید که برای دانشجویان علاوه بر فرصت آموزش، فرصت کار نیز فراهم خواهد شد. این در حالی است که پیش از این سازمان جهانی صحت نیز گفته بود که افغانستان یکی از کشورهای با بالاترین میزان مرگ‌ومیر مادران در هنگام زایمان است و بر نقش قابله‌ها در جلوگیری از مرگ‌ومیر مادران تأکید کرده بود.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 301 بازدید

سازمان جهانی صحت هشدار داده است که جابه‌جایی بین افراد زلزله‌زده در ولایت هرات و ازدحام بیش از حد در پناهگاه‌های موقت می‌تواند خطر شیوع بیماری‌ها را افزایش دهد. این سازمان با نشر گزارشی گفته که تاکنون به ۳۶ هزار و ۷۰۹ زلزله‌زده کمک‌های صحی ارائه کرده است. در گزارش آمده است که در هماهنگی با شرکای خود تلاش‌های واکنش اضطراری را برای ارائه کمک‌های صحی حیاتی به افراد نیازمند افزایش داده است. سازمان جهانی صحت گفت که به دلیل ادامه جابه‌جایی‌ها افراد زلزله‌زده، نیازهای مرتبط به سلامت مردم از جمله مراقبت‌های اولیه صحی، رسیدگی به آسیب‌دیدگان و توان‌بخشی، سلامت روان، حمایت روانی و اجتماعی و سلامت مادر و کودک در حال افزایش است. همچنین در بخش گزارش از ضرورت بازسازی ۴۰ مرکز صحی برای رسیدگی به آسیب‌دیدگان زلزله نیز یاد کرده است. این سازمان در گزارشش آمار کشته‌شدگان زمین‌لرزه‌های پیهم در ولایت هرات را یک هزار و ۴۸۲ نفر اعلام کرده است. در ادامه آمده است که سه هزار و ۳۳۰ خانه نیز در این زمین‌لرزه‌ها ویران شده است. براساس آمارهای این سازمان، حدود ۴۳ هزار و ۴۰۰ نفر در ولسوالی انجیل، رباط سنگی، زنده‌جان، گلران، کوهسان و کشک کهنه تحت تأثیر مستقیم زمین‌لرزه قرار گرفته‌اند. سازمان صحی جهان با اشاره به چالش‌های فزاینده گفته است که حدود ۳۶ هزار و ۷۰۹ نفر در مناطق زلزله‌زده بسیار آسیب دیده‌اند. این سازمان از نیازمندی ۱۱۴ هزار نفر به کمک‌های بشردوستانه یاد کرده و افزوده که برای کمک به آسیب‌دیدگان و پوشش خدمات صحی آنان تا شش ماه آینده به ۷.۹ میلیون دالر نیاز است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 209 بازدید

منابع محلی از ولایت ننگرهار می‌گویند که در اثر انفجار یک بالون گاز در این ولایت، یک زن با کودک یک ساله‌اش جان باختند و شش عضو دیگر این خانواده زخمی شدند. منبع در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که این رویداد روز (شنبه، ۶ عقرب) در روستای «کمپ دورخی» از مربوطات ولسوالی سرخ‌رود ولایت ننگرهار رخ داده است. منبع تاکید کرد که زخمیان این رویداد به شفاخانه ولایتی ننگرهار انتقال داده شده‌اند. به گفته‌ی منبع، وضعیت صحی دو تن از زخمیان وخیم گزارش شده است. مسوولان محلی در ولایت ننگرهار تا اکنون در این مورد چیزی نگفته‌اند. این در حالی است که دو سال پیش نیز، در پی انفجار یک بالون گاز در ننگرهار دست‌کم نُه دانش‌آموز یک مکتب در ولسوالی لعل پوره ننگرهار جان باختند. بی‌احتیاطی خانواده‌ها و عدم رعایت موارد ایمنی از جمله موارد انفجار بالون‌های گاز عنوان شده است.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 458 بازدید

سازمان ملی مهاجرت جمهوری اسلامی ایران امسال اقدام به طرح و راه اندازی سامانه هوشمند «سهما» کرد تا کلیه فرآیند ثبت‌نام تمام دانش‌آموزان اتباع و خارجی در مدارس ایران از طریق این سامانه انجام شود. این طرح جهت ساماندهی مطلوب و هدفمند اتباع و مهاجرین خارجی در این کشور اتخاذ و عملی گردید. بر اساس آمار اداره کل آموزش و پرورش استان خرسان رضوی ایران هم اکنون ۶۵ هزار دانش‌آموز مهاجر در این استان وجود دارد که همه نیازمند آموزش و پرورش هستند. بر اساس طرح سازمان ملی مهاجرت جمهوری اسلامی ایران، دانش‌آموزان غیر ایرانی جهت برخورداری از آموزش و رفتن به مدرسه باید به دو سامانه «سهما» و «مای میدیو» ثبت‌نام کنند. با توجه به تجربه نخست اجرایی این طرح، تنوع مدارک اقامتی اتباع و مهمتر عدم آگاهی خانواده‌های مهاجر برای پیشبرد ثبت‌نام فرزندان‌شان در این سامانه، مشکلات بسیاری ایجاد شد. مجتمع آموزشی فروغ رسالت و کانون نخبگان جوان افغانستانی در استان خراسان رضوی با درک شرایط موجود و عدم آشنایی مهاجرین از این فرآیند دفتری را ایجاد تا برای دانش‌آموزان مهاجر ثبت‌نام را به گونه‌ی رایگان انجام دهند. عبدالقدوس یاسین زاده مسوول این مجتمع در صحبت با رسانه گوهرشاد می‌گوید: «پروسه ثبت‌نام دانش‌آموزان مهاجر در مدارس ایران امسال تغییر کرد. پروسه مغلق بود و ما می‌دیدیم که والدین اصلا نمی‌توانند فرزندان‌شان را در این سامانه ثبت کنند و روزها و هفته‌ها سرگردان بودند، بنا ما این دفتر را در هماهنگی با دفتر اتباع و مهاجرین اداره کل آموزش و پرورش استان خراسان رضوی ایجاد کردیم تا کار هموطن ما در ایران زودتر و راحت‌تر انجام شود و تمام این خدمات را هم رایگان ساختیم.» دفتر انجمن نخبگان جوان افغانستانی تحت نظر مجتمع آموزشی فروغ رسالت و هماهنگی خیریه امام جواد فعالیت‌اش را از تاریخ یازدهم سنبله آغاز کرد. معصومه حسن زاده، مسوول اجرایی این دفتر در استان خراسان رضوی ایران می‌گوید مهاجران، مدل‌های گوناگونی از اقامت دارند که این تنوع خود سبب پیچیدگی بیشتر فرآیند ثبت‌نام دانش‌آموزان شده است. او می‌افزاید: «مدارک اقامت مهاجران گوناگون است؛ یک تعداد سربرگه دارند، یک تعداد کارت آمایش دارند، تعدادی کارت هویت دارند، یک تعداد دفترچه اقامت با ویزا دارند، تعدادی دفترچه اقامت دایم دارند و تعدادی دفترچه اقامت ویژه دارند. این تنوع و تعدد در مدارک اقامت سبب شده تا والدین دانش‌آموزان هنگام ثبت نام ندانند چه نوع کدی را و مشخصا در کجا وارد کنند. خانواده‌ها هفته‌ها سرگردان بودند. مبالغ هنگفتی را به کافی‌نت‌ها پرداخت می‌کردند و کارشان هم نمی‌شد و این برای ما نگران کننده بود و ما سعی کردیم تسهیل‌گری کنیم.» خانم حسن زاده می‌گوید گوناگونی مدارک بخشی از مشکلات بود. اداره کل آموزش و پرورش استان خراسان رضوی به این حجم از تنوع مدارک اقامتی اشراف نداشتند، حجم کار بالا بود و مهمتر از همه هنگامی که افغانستان سقوط کرد افغان‌ها از ولایت‌های مختلف به ایران پناه آوردند و تعدد لهجه‌های بومی و منطقوی به قدری بود که آموزش و پرورش ایران متوجه این لهجه‌ها نمی‌شدند و این بیش از هر زمان دیگری تاسیس چنین دفتری را می‌طلبید. مسوول اجرایی دفتر انجمن نخبگان جوان افغانستانی می‌افزاید هنگامی که این دفتر ایجاد شد اداره کل آموزش و پرورش استان خراسان رضوی تمامی دانش‌آموزان مهاجری که به این اداره مراجعه می‌کردند را به این دفتر ارجاع می‌دادند. پیش از تاسیس این دفتر خانواده‌های مهاجر جهت ثبت‌نام دانش‌آموزشان یا به اداره کل آموزش و پرورش استان خرسان رضوی مراجعه می‌کردند یا ناگزیر بودند تا با پرداخت هزینه‌ها‌ی هنگفت دست به دامن کافی‌نت‌ها شوند. خانم حسن زاده می‌گوید: «نظر به شرایط دانش‌آموز، ما در این دفتر خدمات ارائه می‌کردیم؛ عده‌ای باید معادل سازی می‌شدند، تعدادی نیاز بود سطح بندی شوند، ما راهنمایی می‌کردیم که کجا و چگونه آزمون بدهند، چگونه روند ثبت‌نام شان را پیگیری و مدارک‌شان را تکمیل کنند، چگونه تعیین سطح شوند، چگونه کد شناسایی یکتا با مراجعه به دفتر کفالت تهیه کنند، چگونه سنجش نزد آن‌ها انجام شود و در هر بخشی اگر نیازمند همکاری و کمک داشتند ما با آن‌ها همکاری می‌کردیم.» روزانه ۳۰۰ تا ۴۰۰ دانش‌آموز مهاجر و خارجی به دفتر انجمن نخبگان افغانستانی مراجعه می‌کردند. بر اساس آماری که مسوول اجرایی این دفتر ارائه می‌دهد از شروع فعالیت این دفتر تا کنون نزدیک به ۱۰ هزار دانش‌آموز از طریق این مرکز ثبت مدارس ایران شدند که ۹۸ درصد این آمار را اتباع کشور افغانستان و مابقی را دانش آموزان کشورهای عراق، هند، ترکیه و پاکستانی تشکیل می‌دهند. دانش‌آموزان مهاجر محروم از آموزش بر اساس آمار اداره کل آموزش و پرورش استان خراسان رضوی از ۶۵ هزار دانش آموز افغانستانی موجود در این استان تنها ۶۵ الی ۷۰ درصد این آمار توانستند در مدارس ثبت‌نام و از آموزش بهرمند شوند. خانم حسن زاده می‌گوید باقی دانش‌آموزان که تعداد شان هم کم نیست بنابر مشکل در مدرک اقامت‌شان از رفتن به مدرسه محروم شدند. او می‎‌گوید: «برخی از دانش‌آموزان نوع مدرک اقامتی پدر با مادر متفاوت بوده و دانش‌آموز نتوانسته جذب مکتب شود، یا سربرگه خانواده از استان دیگری صادر شده و خانواده در حال حاضر در استان دیگری زندگی می‌کند و یا پاسپورت و یا مدرک اقامتی خود را نتوانستند تمدید کنند و اینگونه دانش‌آموز از ثبت نام مدرسه باز مانده است.» او تاکید می‌کند که بر اساس آماری که به شکل غیر رسمی منتشر شده حدود ۲۰ هزار دانش‌آموز مهاجر و خارجی امسال از استان خرسان رضوی از رفتن به مدرسه بازمانده‌اند. هرچند خانم حسن زاده می‌گوید که اداره کل آموزش و پرورش استان خراسان رضوی نامه‌ای به تهران زده تا به هر طریق ممکن این دانش‌آموزان از مدرسه باز نمانند. از سویی او می‌گوید که مصوبه ثبت‌نام دانش‌آموزان غیرایرانی در سامانه سهما و مای میدیو از سوی اداره کل آموزش و پرورش استان خراسان رضوی دیر به آن‌ها ابلاغ شده ورنه آن‌ها می‌توانستند دانش‌آموزان بیشتری را نیز ثبت‌نام کنند. قابل ذکر است که سایت سهما و مای میدیو برای زمان محدودی مسدود شد و سپس مجددا در دسترس قرار گرفت و کارکنان این دفتر توانست مجددا روند ثبت‌نام دانش‌آموزان را از سرگیرد. خانم حسن زاده در پاسخ به این پرسش که چه دانش‌آموزانی با مراجعه به این دفتر از ثبت‌نام باز ماندند گفت: «دانش‌آموزانی که مدارک کافی نداشتند، دیر مراجعه کردند، خارج از کشور بودند، کارنامه نداشتند، هدایت تحصیلی نداشتند و یا مدارک‌شان مشکل داشتند که علی رغم راهنمایی و کمک‌های ما مشکل برطرف نشد و ثبت‌نام نشدند.» همزمان عبدالقدوس یاسین زاده، مسوول مجتمع آموزشی فروغ رسالت و کانون نخبگان جوان افغانستانی در استان خراسان با اشاره به تبعات بازماندن دانش‌آموز از آموزش و پرورش می‌گوید هنگامی که یک دانش‌آموز از رفتن به مدرسه باز می‌ماند تبعات بسیار بدی به همراه دارد. بار روانی و اجتماعی‌ای که خود دانش‌آموز و خانواده‌اش تحمل می‌کنند بالاست و اگر درست مدیریت نشود می‌تواند بشدت گراف جرایم جنایی را افزایش دهد. او تاکید می‌کند که تلاش دارند تا در سال آینده دفتر انجمن نخبگان افغانستانی را در استان‌های تهران، یزد، قم و اصفهان نیز ایجاد کنند تا مهاجران بیشتری از این خدمات به گونه رایگان بهرمند شوند و هیچ دانش‌آموزی از آموزش و پرورش محروم نماند. ایجاد مدارس برای دانش‌آموزان افغانستانی در ایران مسوول مجتمع آموزشی فروغ رسالت و کانون نخبگان جوان افغانستانی در استان خرسان رضوی از تاسیس مکتبی خاص برای اتباع افغانستان خبر می‌دهد. او می‌گوید: «یکی از اهداف ما این است که برای دختران و پسران افغانستانی که در ایران هستند مدارسی ایجاد کنیم تا آن‌ها از آموزش و پرورش بهرمند شوند و در کنار آن هویت اصلی‌شان که تبعه کشور افغانستان هستند نیز حفظ شود.» او تاکید می‌کند که سیستم ثبت مدارس برای اتباع در ایران بسیار پیچیده بوده و این امر سبب شده تا تاسیس مکتب برای امسال محقق نشود. علاوه بر این، آقای یاسین زاده از ثبت انجمن ملی نخبگان افغانستانی خبر می‌دهد که از مدتی به این سو فعالیت‌‌اش را آغاز کرده و در راستای شناسایی نخبگان دانش‌آموز ودانشجویان مهاجر افغان فعالیت می‌کند. آنگونه که آقای یاسین زاده می‌گوید تا کنون تعدادی از نخبگان شناسایی و برای شماری از آن‌ها بورسیه‌های تحصیلی در دانشگاه‌های معتبر داده شده و شماری نیز از حمایت مالی برخوردار شدند. او تاکید می‌کند که تلاش برای رشد هرچه بیشتر مهاجران افغانستانی در ایران ادامه دارد و قرار است این توانمندی‌ها کشف و سپس در سطح ملی و بین‌المللی شناسانده شده و مورد تقدیر و حمایت قرار گیرند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 195 بازدید

نمایندگان ۱۲ کشور عضو شورای امنیت سازمان ملل از جمله سه عضو دائمی این شورا با صدور یک بیانیه مشترک گفته‌اند که نقض آشکار حقوق بشر و تبعیض سازمان‌یافته حکومت سرپرست در افغانستان می‌تواند آزار و اذیت جسیتی تلقی شود. نمایندگان ۱۲ کشور عضو شورای امنیت سازمان ملل این بیانیه را در حاشیه گفتمان «زنان، صلح و امنیت» این سازمان صدور کرده و تبعیض سازمان‌یافته علیه زنان در افغانستان را محکوم کردند. این بیانیه مشترک از سوی نمایندگان آمریکا، بریتانیا، فرانسه، برزیل، آلبانی، اکوادور، گابن، مالت، سوییس، جاپان و امارات متحده عربی صادر شده است. این نمایندگان بر اهمیت مشارکت زنان در فرایندهای تصمیم‌گیری در زمینه صلح و امنیت کشورها تاکید کردند. در بیانیه آمده است: «ما تعهدمان را به افغانستان برای اجرای مفاد اسنادی که افغانستان طرف و متعهد آن است، یادآوری می‌کنیم.» همچنین در این بیانیه آمده است: «همان‌طور که در گزارش دبیرکل تاکید شد، ما باید همواره در مورد نیاز مطلق به حمایت و احترام به حقوق همه زنان و دختران از جمله با محدود کردن خشونت سیاسی علیه زنان، به‌صراحت اقدام کنیم.» این بیانیه در حالی منتشر می‌شود که موسسه تحقیقات صلح نروژ و موسسه زنان، صلح و امنیت دانشگاه جورج تاون آمریکا نیز شاخص جهانی «زنان، صلح و امنیت» را منتشر کردند که در آن، افغانستان در آخرین دسته و در پایین‌ترین رتبه قرار گرفت و بدترین کشور برای زندگی زنان اعلام شد. در این شاخص، افغانستان «زندانی برای همه زنان این کشور» معرفی شده است. در این تحقیق آمده است: «از سال ۲۰۲۱، افغانستان در خصوص وضعیت زنان بدترین رتبه را در جهان داشته است. زنان افغان هر روز در حالی از خواب بیدار می‌شوند که هیچ شغلی ندارند، امکان هیچ نوع تحصیلی ندارند و در زندگی‌شان هیچ استقلالی ندارند.» در حالی این کشورها خواهان رعایت حقوق زنان و دختران افغانستان می‌شود که بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. قابل ذکر است که در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 191 بازدید

منابع محلی از ولایت ارزگان می‌گویند که یک دختر ۱۲ ساله در ولسوالی ارزگان خاص این ولایت خود را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. منبع در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که این دختر ۱۲ سال سن داشت و باشنده‌ی منطقه «جوی نو یا ششپر» از مربوطات ولسوالی ارزگان خاص بوده است. منبع در مورد دلیل و علت این خودکشی معلومات ارائه نکرد. او تاکید کرد که این دختر نوجوان زمانی خودکشی کرده است که او در خانه تنها بوده است. مسوولان محلی از ولایت ارزگان تا اکنون در مورد این خودکشی جزییات نداده است. با این وجود شماری از رسانه‌ها گزارش داده‌اند که این دختر به دلیل محدودیت‌های حکومت سرپرست دست به خودکشی زده است. این در حالی است که طی سه روز اخیر از دو مورد خودکشی زنان در ولایت‌های دایکندی و فاریاب نیز گزارش شده بود. باید گفت که آمار خودکشی در این اواخر در سراسر افغانستان در میان زنان افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


2 سال قبل - 244 بازدید

در ادامه‌ی بازداشت و اخراج شهرواندان افغانستانی در پاکستان، کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد از دولت پاکستان خواسته است که برای جلوگیری از یک فاجعه بشری، اخراج اجباری افغان‌ها را متوقف کند. راوینا شمدسانی، سخنگوی کمیساریای عالی حقوق بشر با نشر اعلامیه‌ای گفت که بیش از دو میلیون شهروند افغانستان بدون مدرک در پاکستان زندگی می‌کنند که حداقل شش‌صد هزار نفر از آنان پس از تسلط حکومت سرپرست، افغانستان را ترک کرده‌اند. راوینا شمدسانی تاکید کرد: «ما معتقدیم که بسیاری از کسانی که با اخراج مواجه هستند در صورت بازگرداندن به افغانستان در معرض خطر جدی نقض حقوق بشر، از جمله بازداشت خودسرانه، شکنجه و سایر رفتارهای غیرانسانی قرار خواهند گرفت.» او افزود که عاملان جامعه مدنی، روزنامه‌نگاران، مدافعان حقوق بشر، مقامات دولتی و اعضای نیروهای امنیتی سابق و زنان و دختران، از جمله افرادی هستند که در معرض اخراج قرار دارند. وی گفت که در گزارش اخیر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل و سازمان بین‌المللی مهاجرت آمده است که ۷۸ درصد از کسانی که بازگشته‌اند، ترس از بازداشت را دلیل ترک پاکستان عنوان کرده‌اند. این مقام می‌گوید: «با نزدیک شدن به ضرب‌الاجل اول نوامبر، ما از مقامات پاکستان می‌خواهیم که بازگشت اجباری شهروندان افغانستان را قبل از این‌که خیلی دیر شود، برای جلوگیری از یک فاجعه حقوق بشری متوقف کنند.» سخنگوی کمیساریای عالی پندهندگان سازمان ملل از پاکستان خواسته است که به حمایت از افراد نیازمند ادامه دهد و اطمینان حاصل کند که بازگشت‌ پناه‌جویان ایمن، داوطلبانه و کاملاً مطابق با قوانین بین‌المللی صورت می‌گیرد. این در حالی است که وزیر امور داخله‌ی پاکستان بار دیگر هشدار داده است که پناه‌جویان و مهاجرین غیرقانونی پس از پایان مهلت تعیین شده، بازداشت و اخراج خواهند شد.

ادامه مطلب