صندوق امانی ویژهی سازمان ملل متحد برای افغانستان میگوید که توانمندسازی زنان و دختران افغانستان برای آیندهی روشنتر حیاتی است. این سازمان با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که هزاران زن در افغانستان را در بخشهای مختلف توانمندسازی حمایت کرده است. صندوق امانی ویژهی سازمان ملل متحد برای افغانستان گفته است که از طریق رویکرد مشترک خود، هزاران زن افغانستانی را توانمند کرده تا در ابتکارهای درآمدزا پیشگام شوند، ثبات مالی خود را تقویت کنند و جوامع خود را به سمت انعطافپذیری بیشتر هدایت کنند. این سازمان تاکید کرده است که در این طرح، مهارتهایی چون خیاطی، گلدوزی و فرآوری مواد غذایی به زنان و دختران آموزش داده میشود. در ادامه آمده است که این آموزشها به آنان کمک کرده است تا نه تنها محصولات باکیفیتی تولید کنند؛ بلکه برای خود و خانوادههایشان منبع درآمد پایداری ایجاد کنند. صندوق امانی سازمان ملل برای افغانستان در ادامه افزوده است که این برنامه با همکاری سازمانهای بینالمللی، با هدف کاهش فقر و توانمندسازی زنان افغانستانی اجرا شده است. به گفتهی این نهاد، چنین برنامهها نقش مهمی در ایجاد امید و تقویت جوامع محلی داشته است. نهادهای سازمان ملل متحد، در حالی بر توانمندسازی زنان از طریق شغلهای آزاد تلاش دارد که حکومت سرپرست در افغانستان ساحههای کاری را به شدت برای زنان و دختران تنگ کرده است. زنان حق کار در بسیاری از بخشها و حتا دفترهای سازمان ملل متحد را ندارند. با این حال، تجارتهای کوچک و متوسط از اندکترین فرصتهای باقی مانده برای زنان و دختران است.
برچسب: رسانه گوهرشاد
پژوهشگران دانشگاه کمبریج بریتانیا در گزارشی تازه اعلام کردهاند که عصر جدیدی از حکمرانی هوش مصنوعی در راه است. در عصر هوش مصنوعی نه تنها توجه انسان، بلکه نیتها و تصمیمگیریها نیز به عنوان کالایی برای خرید و فروش تبدیل خواهد شد. روزنامه گاردین گزارش داده است، این پژوهش که در مرکز لورهولم برای آینده هوش مصنوعی انجام شده، از ظهور پدیدهای به نام «اقتصاد نیت» خبر میدهد که میتواند از انتخاب یک فیلم ساده تا رای شهروندان در انتخابات را تحت تاثیر قرار دهد. اقتصاد توجه، درک مفهوم و عملکرد فعلی به گفته دکتر جانی پن، مورخ فناوری در مرکز لورهولم کمبریج در بریتانیا، برای دههها، جلب توجه کاربران به عنوان سرمایه اصلی دنیای اینترنت بوده است. او تاکید کرده است که شبکههای اجتماعی مانند فیسبوک و اینستاگرام با این سرمایه کار میکنند، آنها کاربران را ساعتها در پلتفرمهای خود نگه میدارند و در این زمان، تبلیغات مختلف را به آنها نشان میدهند. تبلیغکنندگان هم برای خرید این توجه دو راه دارند یا در مزایدههای آنی شرکت میکنند تا تبلیغشان همان لحظه نمایش داده شود، یا مثل رزرو بیلبوردها، از قبل زمان نمایش تبلیغات خود را میخرند. اقتصاد نیت، بازار نوظهور پیشبینی رفتار انسان پژوهشگران مرکز لورهولم کمبریج میگویند «اقتصاد نیت» پدیدهای در حال ظهور است و بهزودی جایگزین اقتصاد توجه خواهد شد. در این اقتصاد جدید، شرکتهای فناوری با استفاده از هوش مصنوعی، فراتر از جلب توجه ساده کاربران عمل میکنند. آنها با تحلیل رفتار کاربران، میتوانند انگیزهها و نیات آنها را شناسایی و پیشبینی کنند و این اطلاعات گرانبها را به بالاترین پیشنهاد دهنده بفروشند. برای مثال، یک شرکت میتواند بفهمد که شما قصد رزرو هتل دارید، به کدام نامزد انتخاباتی علاقهمند هستید یا حتی چه برنامههای سفری در ذهن دارید. این اطلاعات برای تبلیغکنندگان، کسبوکارها و سایر شرکتها بسیار ارزشمند است، چرا که میتوانند پیش از آنکه شما تصمیم نهایی خود را بگیرید، پیشنهادهای هدفمندی به شما ارائه دهند. محققان از این اتفاق به عنوان دوره تازه «سودجویی» یاد میکنند. درست مثل دوران «تب طلا» که با هجوم به معادن طلا همراه شد، شرکتهای مختلف برای دستیابی به اطلاعات ارزشمند درباره نیتها و قصدهای مردم با یکدیگر رقابت خواهند کرد. شرکتهایی که بتوانند نیات انسانی را شناسایی، هدایت و معامله کنند، سود سرشاری به دست خواهند آورد. برای نمونه، در آیندهای نه چندان دور، شرکتی مانند متا میتواند قصد شما برای رزرو رستوران، پرواز یا هتل را به مزایده بگذارد و به بالاترین پیشنهاد دهنده بفروشد. اگرچه امروز هم صنعتی برای پیشبینی و مزایده رفتار انسان وجود دارد، اما مدلهای هوش مصنوعی این کار را با دقت، پویایی و شخصیسازی بیشتری انجام خواهند داد. نقش مدلهای زبانی بزرگ در شکلگیری اقتصاد نیت مدلهای زبانی بزرگ، که فناوری پایهای ابزارهایی مانند چتجیپیتی هستند، نقش کلیدی در شکلگیری اقتصاد نیت خواهند داشت. این مدلها به شیوههای مختلف با کاربران تعامل میکنند و از این راه، دادههای رفتاری و روانشناختی آنها را جمعآوری، تحلیل و پیشبینی میکنند. برای مثال، یک مدل زبانی میتواند در گفتوگو با کاربر، به طور هوشمندانهای پرسشهایی هدفمند بپرسد. تصور کنید در حال گفتوگو با یک دستیار هوش مصنوعی هستید و او میپرسد: «به دیدن فیلم مرد عنکبوتی فکر کردهاید؟» یا وقتی از خستگی و فشار کاری صحبت میکنید، پیشنهاد میدهد: «میخواهید برای آن فیلمی که قبلا دربارهاش صحبت کردیم، بلیت رزرو کنم؟» نکته مهم این است که این پیشنهادها به صورت تصادفی مطرح نمیشوند. هر پیشنهاد بر اساس تحلیل دقیق رفتار شخصی کاربر و نمایه روانشناختی او تنظیم میشود. به عبارت دیگر، مدل زبانی میتواند با هزینه کم، از اطلاعات مختلفی مانند سلیقه موسیقایی، گرایشهای سیاسی، نوع واژگان مورد استفاده، سن، جنسیت و حتی میزان تمایل شما به تعریف و تمجید استفاده کند تا احتمال موفقیت در رسیدن به هدف مورد نظر را افزایش دهد. پژوهشگران میگویند این مدلها حتی میتوانند مکالمات روزمره را طوری هدایت کنند که اطلاعات شخصی بیشتری از کاربر به دست آورند. سپس این اطلاعات را در اختیار تبلیغکنندگان، کسبوکارها و دیگر شرکتهای ثالث قرار دهند تا آنها بتوانند پیشنهادهای خود را با دقت بیشتری به مخاطبان هدف برسانند. نظرات مدیران شرکتهای بزرگ فناوری نشان میدهد که اقتصاد نیت به سرعت در حال شکلگیری است. جنسن هوانگ، مدیرعامل شرکت انویدیا که بزرگترین تولیدکننده تراشههای هوش مصنوعی در جهان است، میگوید در آیندهای نزدیک، مدلهای هوش مصنوعی میتوانند نیت و خواسته شما را درک کنند و با توجه به شرایط و موقعیتی که در آن قرار دارید، بهترین اطلاعات را به شما ارائه دهند. پیشرفتهای اخیر نشان میدهند این پیشبینی چندان دور از ذهن نیست. برای نمونه، شرکت متا مدل هوش مصنوعی به نام «سیسرو» ساخته که میتواند بازی پیچیده دیپلوماسی را در سطح انسانی بازی کند. اهمیت این دستاورد در این است که بازی دیپلوماسی به درک عمیق از نیتها و انگیزههای طرف مقابل نیاز دارد و موفقیت سیسرو نشان میدهد هوش مصنوعی تا چه حد در فهم و پیشبینی رفتار انسان پیشرفت کرده است. نگرانیهای اخلاقی و اجتماعی پژوهشگران دانشگاه کمبریج درباره پیامدهای گسترش اقتصاد نیت هشدار میدهند. آنها میگویند اگر این فناوری بدون نظارت و مقررات مناسب گسترش یابد، انگیزهها و نیتهای انسانی به کالایی برای خرید و فروش تبدیل خواهند شد. دکتر جانی پن، از پژوهشگران این مطالعه، میگوید باید پیش از آنکه در دام پیامدهای ناخواسته این فناوری گرفتار شویم، تاثیرات احتمالی آن را بر ارزشهای بنیادین جامعه از جمله انتخابات آزاد و منصفانه، مطبوعات آزاد و رقابت عادلانه در بازار را بررسی کنیم. در غیر این صورت، ممکن است در آیندهای نه چندان دور، استقلال تصمیمگیری انسانها به طور جدی به چالش کشیده شود.
برنامه جهانی غذا اعلام کرده است که بیش از هفت میلیون نیازمند در زمستان جاری از کمکهای نجاتبخش در سراسر افغانستان محروم شدهاند. این سازمان امروز (پنجشنبه، ۱۳ جدی) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که به دلیل کمبود بودجه نمیتواند به تمام نیازمندان در افغانستان کمک کند. برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد در ادامه تاکید کرده است: «خانوادهها با انتخاب دشواری روبرو هستند که شکم کودکان خود را سیر کنند یا خانههای خود را گرم نگه دارند.» برنامه جهانی غذا افزوده است که کمکرسانی در فصل زمستان بهویژه به مناطق دوردست و سختگذر افغانستان کار آنان را با چالش مواجه کرده است. این نهاد خواهان تسریع کمکها برای رسیدگی به نیازمندان در افغانستان شده است. گفتنی است که برنامه جهانی غذا پیشتر تاکید کرده بود که حدود ۱۴ میلیون تن در فصل زمستان به کمکهای فوری نیاز دارند. همچنین اوچا یا دفتر هماهنگکنندهی کمکهای بشردوستانهی سازمان ملل متحد گفته است که برای رسیدگی به مناطق آسیبپذیر در افغانستان در فصل زمستان به ۶۰۳.۵ میلیون دالر بودجه بهصورت فوری نیاز است. این دفتر در سال جاری میلادی برای کمکرسانی به مردم افغانستان ۳.۰۶ میلیارد دالر بودجه درخواست کرده بود؛ اما گفته میشود بخشی از این بودجه تأمین شده است. بهگفتهی اوچا، بیش از ۲۳ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک دارند. نهادهای امدادرسان خارجی همچنین پیشبینی کردهاند که زمستان دشواری در انتظار مردم افغانستان خواهد بود.
نهادهای حامی زنان یا شبکه حقوق زنان مستقر در بریتانیا خواهان تحریم تمامی مسابقات با افغانستان تحت کنترول حکومت سرپرست شده است. این شبکه با نشر اعلامیهای گفته است: «آنچه برای زنان و دختران افغانستان اتفاق میافتد وحشتناک است و هر ورزشکار باوجدان باید آنچه را که درست است، انجام دهد.» تیم کریکت بریتانیا قرار است روز ۲۶ فبروری در مرحله گروهی قهرمانان شورای بینالمللی کریکت به مصاف افغانستان برود. شبکه حقوق زنان مستقر در بریتانیا با بیش از سه هزار عضو از نقاط مختلف جهان، اعلامیهای اعتراضی به برگزاری این مسابقات فرستاده و خواستار منع هرگونه مسابقه ورزشی در برابر تیم «ملی» افغانستان تحت کنترول حکومت فعلی شده است. در اعلامیه آمده است: «ما از سیاستمداران و نهادهای ورزشی خود میخواهیم تا فراتر بروند. ما میخواهیم که کییر استارمر (نخستوزیر بریتانیا) دستور تحریم تمام مسابقات افغانستان در هر رشته ورزشی را بدهد.» این شبکه تاکید کرده است:«بازیکنان و مربیان باید وجدان را مدنظر بگیرند، زنان شما آزادند هر طور دوست دارند لباس بپوشند، تحصیل کنند، شغل بگیرند، سفر کنند، حساب بانکی داشته باشند، صحبت کنند و آواز بخوانند.» در این اعلامیه آمده است که «غرور واقعی به تیم ورزشی به دفاع از حقوقبشر و [مبارزه] در برابر دیکتاتورها است که از موفقیتهای ورزشی لذت میبرند.» از زمان قدرتگیری حکومت سرپرست در افغانستان، در آگوست ۲۰۲۱ میلادی، اقتصاد افغانستان سقوط کرده، زنان و دختران با محدودیتهای شدیدی روبرو شده اند. نقض گسترده حقوقبشر بهویژه حقوق زنان از سوی حکومت سرپرست با واکنشهای گسترده بینالمللی مواجه شده است، اما حکومت فعلی با اغماض از این واکنشها به اقدامات محدودکننده و سختگیرانه خود ادامه داده است. حکومت فعلی ضمن ممنوعیت آموزشی، شغلی و سیاسی زنان، حضور آنان را نیز در فضای عمومی محدود کرده است. حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره بر افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کردند و سپس درهای دانشگاهها را نیز بهروی دختران بستند. حکومت فعلی در تازهترین اقدام، تحصیل دختران در انستیتوتهای طبی را نیز منع کرده است و به این ترتیب دختران را بهصورت کامل از دسترسی به آموزش رسمی محروم کرده است. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شدهاند.
کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل درتازهترین مورد از حکومت سرپرست افغانستان خواسته است که فرمان اخیر خود مبنی بر منع استخدام زنان در نهادهای غیردولتی داخلی و بینالمللی را لغو کنند. راوینا شمداسانی، سخنگوی این نهاد با ابراز نگرانی عمیق، این اقدام حکومت فعلی را «مسیر نادرست» توصیف کرده است. خانم شمداسانی در بخشی از صحبتهایش تاکید کرده است که نهادهای غیردولتی داخلی و بینالمللی نقش حیاتی در ارائه کمکهای فوری و نجاتبخش به مردم افغانستان، به ویژه مردان، زنان، دختران و یتیمان دارند. وی افزوده است که این تصمیم حکومت فعلی تأثیر مستقیم و منفی بر توانایی مردم در دریافت کمکهای بشردوستانه خواهد گذاشت. سخنگوی کمیساریای حقوق بشر سازمان ملل متحد از مقامات حکومت سرپرست خواسته است تا این فرمان تبعیضآمیز و سایر اقدامات مشابه را که دسترسی زنان و دختران به آموزش، کار و خدمات عمومی را محدود میکند، لغو کنند. او گفته است: «کشوری که نیمی از جمعیت خود را از زندگی عمومی محروم میسازد، نمیتواند در زمینههای سیاسی، اقتصادی یا اجتماعی پیشرفت کند.» این در حالی است که وزارت اقتصاد حکومت فعلی بهتازگی به موسسات دربارهی تخلف از فرمان ممنوعیت کار زنان هشدار داده و گفته است که فعالیت موسسهی متخلف تعلیق و جواز آن لغو خواهد شد. این وزارت در نامهای که نسخهای از آن به رسانه گوهرشاد نیز روز رسیده، گفته است: «یکبار دیگر به تمامی موسسات محترم غیرامارتی (دولتی) هدایت داده میشود تا متن مکتوب شماره (۴۲۹۳) این وزارت را مبنی بر توقف ایفای وظیفهی طبقه اناث در موسسات جدا مدنظر داشته باشد و مطابق آن اجراآت لازم نمایند.» این وزارت هشدار داده است که در صورت عدم همکاری موسسات در زمینهی ممنوعیت کار زنان، تمام فعالیتهای موسسهی متخلف تعلیق و جواز فعالیت آن لغو خواهد شد. وزارت اقتصاد حکومت سرپرست در سوم ماه جدی سال ۱۴۰۱ خورشیدی کار زنان را در موسسههای غیردولتی داخلی و بینالمللی منع کرد. این وزارت گفت که بهدلیل شکایتها از عدم رعایت «حجاب» و قوانین و مقررات، کار آنان را منع کرده است. قابل ذکر است که حکومت فعلی پس از این دستور، کار زنان در دفترهای سازمان ملل متحد را نیز منع کرد. در دو سال اخیر مردم افغانستان و کشورهای جهان بارها خواستار لغو ممنوعیت کار زنان شدهاند، اما مسوولان حکومت فعلی تا اکنون به این خواستها توجه نکردهاند.
خانواده اولین و مهمترین نهاد اجتماعی است که فرد در آن متولد میشود و رشد میکند. این نهاد اساسی نه تنها محل تامین نیازهای اولیه فرد است، بلکه مسئولیتهای مهمی در آموزش و پرورش فرزندان بر عهده دارد. یکی از این مسئولیتها، آموزش مهارتهای زندگی به فرزندان است. مهارتهای زندگی شامل تواناییهایی مانند حل مسئله، مدیریت زمان، ارتباطات مؤثر، تصمیمگیری و مدیریت احساسات است که برای موفقیت و خوشبختی فرد در زندگی ضروری هستند. این مقاله به بررسی نقش خانواده در آموزش این مهارتها به فرزندان و تأثیر آن بر آینده آنها میپردازد. اهمیت آموزش مهارتهای زندگی مهارتهای زندگی به عنوان مجموعهای از تواناییها و شایستگیها شناخته میشوند که به افراد کمک میکنند تا به طور مستقل و مؤثر در جامعه عمل کنند. این مهارتها شامل تواناییهایی است که به فرد کمک میکنند تا با چالشهای روزمره مقابله کند، روابط مثبت برقرار کند، تصمیمات بهتری بگیرد و در نهایت به زندگی رضایتمندانه دست یابد. در دنیای پیچیده امروز، فقدان این مهارتها میتواند منجر به مشکلات اجتماعی، روانی و اقتصادی شود. از این رو، خانواده به عنوان اولین معلم فرزندان، نقش حیاتی در آموزش این مهارتها دارد. نقش خانواده در آموزش مهارتهای ارتباطی یکی از مهمترین مهارتهایی که فرزندان باید بیاموزند، مهارتهای ارتباطی است. خانوادهها از طریق رفتارهای روزمره و تعاملات خود میتوانند الگویی برای ارتباطات سالم و مؤثر باشند. برای مثال، وقتی والدین به صحبتهای فرزندان خود گوش میدهند و به احساسات آنها احترام میگذارند، به آنها نشان میدهند که چگونه میتوانند با دیگران ارتباط برقرار کنند. علاوه بر این، تشویق فرزندان به بیان نظرات و احساسات خود میتواند به تقویت اعتماد به نفس و تواناییهای ارتباطی آنها کمک کند. آموزش مهارتهای حل مسئله یکی دیگر از مهارتهای اساسی که خانواده باید به فرزندان بیاموزد، توانایی حل مسئله است. والدین میتوانند با ایجاد فرصتهایی برای فرزندان خود که شامل شناسایی مشکلات، ارزیابی گزینهها و انتخاب بهترین راهحل باشد، این مهارت را تقویت کنند. برای مثال، وقتی فرزند با مشکلی در مدرسه روبرو میشود، والدین میتوانند به جای ارائه پاسخ مستقیم، او را تشویق کنند که ابتدا مسئله را تعریف کند و سپس به راهحلهای ممکن فکر کند. این روش نه تنها به فرزندان کمک میکند که خودمختار باشند، بلکه اعتماد به نفس آنها را نیز افزایش میدهد. تأثیر خانواده بر مدیریت احساسات مدیریت احساسات یکی از مهمترین مهارتهایی است که فرد در طول زندگی به آن نیاز دارد. خانوادهها میتوانند با نشان دادن نحوه مدیریت احساسات خود، به فرزندان کمک کنند تا احساسات خود را بشناسند و کنترل کنند. برای مثال، والدینی که در مواجهه با تنشها و مشکلات آرامش خود را حفظ میکنند و به جای واکنشهای شدید، به دنبال راهحل منطقی هستند، به فرزندان خود الگوی مناسبی ارائه میدهند. علاوه بر این، تشویق فرزندان به بیان احساسات خود و ارائه راهنماییهای لازم برای مدیریت آنها، میتواند به تقویت این مهارت در آنها کمک کند. تقویت مهارتهای تصمیمگیری تصمیمگیری یکی دیگر از مهارتهای کلیدی است که خانواده نقش مهمی در آموزش آن دارد. والدین میتوانند با ارائه فرصتهایی به فرزندان خود برای تصمیمگیری در موضوعات کوچک و بزرگ، این مهارت را در آنها تقویت کنند. برای مثال، اجازه دادن به فرزند برای انتخاب لباس یا برنامههای روزمره میتواند اولین گام در آموزش تصمیمگیری باشد. همچنین، والدین میتوانند با توضیح پیامدهای هر تصمیم و تشویق فرزندان به تفکر منطقی، به آنها کمک کنند تا تصمیمات بهتری بگیرند. تأثیر الگوهای رفتاری والدین والدین به عنوان الگوهای اصلی فرزندان، نقش بسیار مهمی در آموزش مهارتهای زندگی دارند. رفتار والدین، ارزشها و نگرشهای آنها تأثیر عمیقی بر فرزندان دارد. برای مثال، والدینی که خود مهارتهای زندگی مانند مدیریت زمان، حل مسئله و ارتباطات مؤثر را دارند، به طور ناخودآگاه این مهارتها را به فرزندان خود منتقل میکنند. از سوی دیگر، والدینی که الگوهای رفتاری منفی مانند عصبانیت، بیتوجهی یا تصمیمگیریهای نادرست را نشان میدهند، ممکن است به طور غیرمستقیم بر رشد مهارتهای زندگی فرزندان تأثیر منفی بگذارند. نقش خانواده در آموزش مهارتهای مالی یکی از جنبههای مهم مهارتهای زندگی، مدیریت مالی است. خانوادهها میتوانند با آموزش مفاهیمی مانند پسانداز، بودجهبندی و ارزش پول، به فرزندان خود کمک کنند تا از کودکی با اصول مدیریت مالی آشنا شوند. برای مثال، والدین میتوانند با دادن پول توجیبی به فرزندان خود و تشویق آنها به پسانداز بخشی از آن، این مهارت را در آنها تقویت کنند. همچنین، گفتگو درباره اهمیت مدیریت مالی و پیامدهای تصمیمات مالی نادرست میتواند به درک بهتر این موضوع توسط فرزندان کمک کند. تقویت مهارتهای اجتماعی مهارتهای اجتماعی از جمله مهارتهایی است که خانوادهها نقش بسیار مهمی در آموزش آن دارند. والدین میتوانند با تشویق فرزندان به شرکت در فعالیتهای گروهی، احترام به دیگران و درک تفاوتها، این مهارتها را تقویت کنند. همچنین، آموزش ارزشهایی مانند همدلی، همکاری و مسئولیتپذیری میتواند به بهبود روابط اجتماعی فرزندان کمک کند. خانواده به عنوان اولین و مهمترین محیط آموزشی فرد، نقش حیاتی در آموزش مهارتهای زندگی به فرزندان دارد. از طریق ارائه الگوهای رفتاری مناسب، ایجاد فرصتهای یادگیری و تشویق فرزندان به تفکر مستقل، خانواده میتواند به پرورش افرادی توانمند و موفق کمک کند. مهارتهای زندگی نه تنها به فرزندان کمک میکند تا با چالشهای زندگی بهتر مقابله کنند، بلکه به ایجاد جامعهای پایدارتر و موفقتر نیز کمک میکند. از این رو، والدین باید به اهمیت نقش خود در این زمینه توجه ویژه داشته باشند و با آموزش مهارتهای زندگی، آینده روشنتری برای فرزندان خود فراهم کنند.
سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۴ میلادی، به منظور توانمندسازی زنان و دختران، از ۱۸ هزار و ۸۳۶ خانواده در افغانستان حمایت کرده است. این نهاد با نشر اعلامیهای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که در سال گذشتهی میلادی، ۲۸ هزار بستهی کمکی برای ساخت گلخانهها و زنبورداری به زنان ارائه کرده است. در بخشی از این اعلامیه آمده است: «هدف ما توانمندسازی زنان است. ما با ساخت گلخانهها، توزیع مرغ، خوراک، واکسن و آموزش از خانوادهها حمایت کردهایم.» سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد همچنان تاکید کرد که در یک سال گذشتهی میلادی، ۵۵۷ هزار مرغ که پرورش یافتهی دست زنان هستند را نیز واکسن کرده است. این نهاد افزوده است: «پرورش مرغها به زنان در افغانستان، این امکان را میدهد که تغذیهی خانوادههای خود را بهبود بخشند و در عین حال منبع درآمدی نیز داشته باشند.» قابل ذکر است که پس از ممنوعیت کاری زنان در بخشهای رسمی و سازمانهای بینالمللی، شماری از نهادهای سازمان ملل متحد تلاش دارند که از راههای مختلف زمینهی کار را برای زنان و دختران در افغانستان فراهم کنند. این در حالیست که چندی پیش نیز سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد گفته بود که برای ۲۰۰ نفر که بیشتر آنان زنان و دختران بودند در ولایت بامیان زمینهی کار در بخش زنبورداری را فراهم کرده است.
مدیرکل کار و رفاه اجتماعی استان تهران اعلام کرد که بکارگیری شهروندان افغانستانی فاقد اسناد اقامت توسط شهرداریها ممنوع است و مشمول جریمه سنگین میشود. بهزاد سام دلیری، مدیرکل اشتغال اتباع خارجی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ایران گفته است که مهاجران اهل افغانستان باعث بروز مشکلات بهداشتی و امنیتی در تهران شدهاند. خبرگزاری ایسنا با نشر گزارشی گفته است که طبق ماده ۱۲۰ قانون کار، مهاجران افغانستانی فاقد اسناد اقامت نمیتوانند در ایران مشغول به کار شوند مگر آنکه دارای روادید ورود با حق کار مشخص بوده و مطابق قوانین و آییننامههای مربوطه، پروانه کار دریافت کرده باشند. در گزارش آمده است که کمتر از ۵ درصد اشتغال در ایران در اختیار اتباع و نیروی کار خارجی است. مدیرکل اشتغال اتباع خارجی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ایران تاکید کرد که که با ظهور مشاغل جدید و کمرنگ شدن برخی مشاغل سنتی، بسیاری از مشاغل با کمبود نیروی کار مواجه است. به گفتهی دلیری، نیروی کار خارجی به عنوان مکمل بازار کار مدنظر است و فهرستی از مشاغل بر اساس نیاز استانها در اختیار کارفرمایان گذاشته شده تا در صورت عدم امکان به کارگیری نیروی کار ایرانی، از اتباع خارجی استفاده کنند. ایسنا در گزارش خود گفته است که در حال حاضر کارفرمایان میتوانند با مراجعه به سامانه جامع اشتغال اتباع خارجی، نسبت به استعلام و درخواست پروانه کار برای نیروهای خارجی مورد نیاز خود اقدام کنند. همچنین پیش از این، رییس سازمان مدیریت شهر تهران گفته بود که بیش از ۶۰ درصد کارگران شهرداری، از شهروندان افغانستان هستند. این مقام ارشد ایرانی همچنان به مشکلاتی اشاره کرده است که به گفتهی او اخیرا اتباع «غیر مجاز» برای استان تهران به وجود آوردهاند. آقای دلیری گفت: «تبعات بهداشتی، اجتماعی، امنیتی تنها در شرایطی است که اتباع غیر مجاز به دلیل نبودن نظارت در سطح استان ایجاد کردهاند.» او درباره این مشکلات جزئیات بیشتری نداده است. طبق گزارش ایسنا، نزدیک به ۱.۵ میلیون نفر از افغانستانیها در ایران حضور قانونی داشته و دارای پروانه کار هستند، اما جمعیت افرادی فاقد سند قانونی بیش از این برآورد میشود. مدیرکل اشتغال اتباع خارجی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ایران افزود که ساماندهی نیروهای کار مجاز در اولویت وزارت کار قرار دارد و به موازات آن رصد و مقابله با اشتغال غیرمجاز اتباع بیگانه در دستور کار است. مقامات جمهوری اسلامی به مهاجران اهل افغانستان «اتباع بیگانه و غیرمجاز» میگویند. جمهوری اسلامی در ماههای گذشته فشار بر مهاجران افغانستان را افزایش داده و در بیشتر شهرهای ایران به کارگیری و حتا کرایه دادن خانه به افغانها ممنوع شده است.
ولکر ترک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور افغانستان از تصمیم حکومت سرپرست مبنی بر منع استخدام زنان در سازمانهای غیر دولتی ابراز نگرانی کرده و گفت که دولت مسیر کاملاً اشتباهی را در پیش گرفته است. آقای ترک با نشر اعلامیهای از فرمان اخیر مقامات حکومت فعلی مبنی بر لغو مجوز فعالیت سازمانهای غیردولتی در صورت استخدام زنان افغانستان، شدیدا ابراز نگرانی کرده است و گفته است که این اقدامات به جای پیشرفت، افغانستان را در مسیر انزوای بیشتر قرار خواهد داد. وزارت اقتصاد حکومت سرپرست بهتازگی به سازمانهای غیردولتی ملی و بینالمللی دستور داده است تا از فرمانی که دو سال پیش صادر شده بود، پیروی و از استخدام زنان خودداری کنند. این وزارت هشدار داده است که جواز سازمانهایی که از این فرمان سرپیچی کند، لغو خواهد شد. در حال حاضر سازمانهای غیردولتی مصروف کمکرسانی به نیازمندان هستند. کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور افغانستان هشدار داده است در شرایطی که بیش از نیمی از جمعیت کشور در فقر به سر میبرند، این اقدام به شدت وضعیت انسانی در افغانستان را تشدید خواهد کرد. او تاکید کرد که سازمانهای غیردولتی نقش مهم در ارائهی کمکهای حیاتی برای نجات جان زنان، کودکان و مردان افغانستان دارند و محدودیت حکومت فعلی، تأثیرات منفی زیادی بر توانایی مردم در دریافت کمکهای بشردوستانه خواهد داشت. آقای ترک از مقامات حکومت سرپرست خواسته تا این فرمان تبعیضآمیز و دیگر اقدامات مشابه که دسترسی زنان به آموزش، کار و خدمات عمومی، از جمله بهداشت را محدود میکند، لغو کنند. ولکر ترک گفته است که هیچ کشوری نمیتواند بدون مشارکت نیمی از جمعیت خود، در زندگی عمومی به پیشرفت دست یابد و از حکومت فعلی خواسته که مسیر خود را تغییر دهند تا آیندهی افغانستان بهتر شود. قابل ذکر است که حکومت فعلی پس از دستیافتن به قدرت محدودیتهای شدیدی بر نیمی از پیکر جامعه وضع کرده است. در حال حاضر زنان و دختران اجازهی آموزش، تحصیل و کار را ندارند. حکومت فعلی در تازهترین محدودیت خود آموزش طبی زنان را نیز منع کرد، در وضعیتی که افغانستان با کمبود داکتران زن مواجه است.
سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان درتازهترین مورد اعلام کرده است که حدود ۵۸ درصد از خبرنگاران زن در صورت رد درخواست اطلاعات، به مراجع قانونی دسترسی ندارند. این سازمان روز (سهشنبه، ۱۱ جدی) با نشر گزارشی گفته است که اکثریت نهادهای «امارتی»، به ویژه دفتر رییسالوزرای حکومت سرپرست به بانوان خبرنگار اطلاعات نمیدهند و خبرنگاران زن در افغانستان با چالشهای دسترسی به اطلاعات روبرو هستند. در ادامه آمده است که اما دفتر رییسالوزرای حکومت فعلی به تحلیلگران مستقل و کارکنان بهداشتی نسبتاً با سهولت بیشتری اطلاعات ارائه میکند. در گزارش آمده است که بانوان خبرنگار در سراسر افغانستان با مشکلات جدی در زمینهی دسترسی به اطلاعات مواجه هستند. این گزارش به ویژه بر محدودیتهایی که نهادهای امنیتی و حاکمان فعلی، بهویژه دفتر ریاستالوزرای حکومت فعلی ، برای خبرنگاران زن ایجاد کردهاند، اشاره کرده است. بربنیاد یافتههای این گزارش، حکومت سرپرست به دلیل تبعیض جنسیتی و ترس از افشای حقایق، به دختران خبرنگار اطلاعات را به اشتراک نمیگذارند. این سازمان در ادامه تاکید کرده است که حدود ۳۸ درصد از خبرنگاران زن، عدم دسترسی به اطلاعات را ناشی از تبعیض جنسیتی میدانند و ۳۳ درصد از آنها ترس از افشای حقیقت را عامل اصلی محدودیتهای اطلاعاتی میشمارند. این سازمان در ادامه گفته است که حدود ۵۸ درصد از خبرنگاران زن اظهار کردهاند که در صورت رد درخواست اطلاعات، هیچگونه ارجاعی به مراجع قانونی ندارند یا قادر به انجام این کار نیستند. سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان افزوده است که این موضوع نشاندهندهی ضعف در مکانیزمهای قانونی و اطلاعرسانی است. در این گزارش آمده است که حداقل دو سوم پاسخدهندگان به نبود تضمینهای قانونی اشاره کردهاند و معتقدند که در برابر یک نظام غیرپاسخگو، امنیتی برای آنها وجود ندارد. گزارش سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان در ادامه تاکید کرده است که اکنون حمایت از آزادی بیان و دفاع از حقوق خبرنگاران، به ویژه خبرنگاران زن، در افغانستان بیش از هر زمان دیگری ضروری است. قابل ذکر است که پس از تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، محدودیتهای گسترده علیه رسانهها و به ویژه زنان خبرنگار وضع شده است. براساس یافتههای بخش زنان سازمان ملل پس از تسلط دوبارهی حکومت فعلی بر افغانستان، ۸۰ درصد خبرنگاران زن به دلیل محدودیت، آزار و اذیت و ارعاب مجبور شدند کار خود را ترک کنند.