جنت پترو (Janet Petro) تبدیل به اولین زنی شد که در روز ۲۰ ژانویه، پس از اینکه دونالد ترمپ، رییس‌جمهور ایالات متحده، در اولین روز بازگشتش به قدرت او را به عنوان سرپرست موقت ناسا منصوب کرد، ‌رهبری این آژانس فضایی را بر عهده گرفت. جنت پترو، به عنوان اولین زن رهبر آژانس فضایی ناسا، در حال حاضر تغییراتی را در این آژانس ایجاد کرده است. این انتصاب برای بسیاری از افراد غافلگیرکننده بود. اغلب با روی کار آمدن یک دولت جدید، مدیر فعلی ناسا کنار می‌رود و معمولا کار به کارمند ارشد دولتی در آژانس یعنی مدیر اجرایی که در حال حاضر جیم فری (Jim Free) است، می‌رسد. با این حال، انتصاب پترو از سوی ترامپ به این معنی است که او به جای فری، این نقش را بر عهده می‌گیرد. پترو در سال ۱۹۶۰ در میشیگان به دنیا آمد. علاقه او به فضا و برنامه فضایی ایالات متحده در سنین پایین، تحت تاثیر کار پدرش با کرایسلر (Chrysler) در پروژه‌های ناسا که منجر به نقل مکان خانواده به فلوریدا شد، شکل گرفت. این جابه‌جایی به او و خواهران و برادرانش اجازه داد تا از ساحل به تماشای ماموریت‌های تاریخی عطارد، جمینای و آپولو بنشینند. در دوران دبیرستان با الهام از گشایش آکادمی‌های نظامی برای زنان، درخواستش را ثبت کرد و برای یادگیری رهبری در آکادمی نظامی ایالات متحده در وست پوینت پذیرفته شد. او در آنجا درس‌های ارزشمندی در زمینه مدیریت زمان، انگیزه و همکاری آموخت که در طول زندگی حرفه‌ای او مؤثر بوده است. جنت پیترو در سال ۱۹۸۱ از وست پوینت با مدرک لیسانس مهندسی فارغ‌التحصیل شد و پس از آن، وارد ارتش شد و با بالگرد در ماموریت‌هایی در آلمان پرواز کرد. پس از پنج سال خدمت، او به سمت‌های مهندسی و مدیریت در بخش خصوصی تغییر موقعیت داد. او در سال ۱۹۸۸ مدرک کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی را از کالج متروپولیتن دانشگاه بوستون گرفت. پترو در سال ۲۰۰۷ به عنوان معاون مدیر مرکز فضایی جان اف کندی منصوب شد؛ جایی که پدرش قبلا در آنجا کار می‌کرد. در روز ۳۰ ژوئن سال ۲۰۲۱، بیل نلسون، مدیر وقت ناسا، او را به عنوان اولین مدیر زن مرکز فضایی جان‌ اف کندی منصوب کرد. پس از آن انتصاب تاریخی جدید، او به عنوان اولین زنی که از زمان تاسیس ناسا در سال ۱۹۵۸ به ریاست آن رسید، برگزیده شد. پترو در پیامی که در حساب کاربری لینکدین خود نوشت که او احساس تواضع و افتخار می‌کند. او نوشت: ناسا به حمایت و همسویی با سیاست‌های تعیین‌شده توسط دولت جدید ادامه خواهد داد و در عین حال در تعهد خود به مأموریت و ارزش‌های اصلی ناسا ثابت قدم خواهد ماند. یکی از اولین اقدامات او به عنوان مدیر موقت ناسا ارسال ایمیل به کارکنان بود تا به آنها اطلاع دهد که آژانس در حال انجام اقداماتی برای بستن تمام دفاتر گوناگونی، انصاف و شمول (DEIA) و پایان دادن به همه قراردادهای مرتبط با دفاتر گوناگونی، انصاف و شمول مطابق با دستور اجرایی رییس جمهور دونالد ترامپ است. در یادداشت پترو آمده است: این برنامه‌ها آمریکایی‌ها را از نظر نژادی تقسیم کردند، دلارهای مالیات دهندگان را هدر دادند و منجر به تبعیضی شرم‌آور شدند. اگرچه پترو در روزهای اخیر بر سیاست‌های اعلام شده تاکید کرده است، اما پیش از این به طور علنی به مبارزاتی که زنان با آن روبرو هستند، اشاره کرده بود. به عنوان مثال، پترو در مقاله‌ای شخصی در وب سایت ناسا نوشت: به عنوان یک زن، ما مجبور بوده‌ایم بر موانع ذاتی خاصی در زندگی خود غلبه کنیم تا به جایی که امروز هستیم، برسیم. این نه درست است و نه اشتباه. فقط همیشه این گونه بوده است. اما در درازمدت، فکر می‌کنم زنان را به عنوان رقبای قوی‌تر و بهتری تبدیل کند. از آن زمان پترو، مایکل آلتنهوفن (Michael Altenhofen)، مدیر فنی قدیمی اسپیس‌ایکس را به عنوان مشاور ارشد سرپرست موقت ناسا منصوب کرده است. این انتصاب، نگرانی‌هایی را به دنبال داشته است و برخی می‌گویند که با توجه به نزدیکی ایلان ماسک به رئیس جمهور ترامپ و نقش او در مبارزات انتخاباتی، ایلان ماسک و اسپیس‌ایکس ممکن است نفوذ فزاینده‌ای بر ناسا داشته باشند. به‌عنوان سرپرست ناسا، پترو قرار است با جارد آیزاکمن (Jared Isaacman)، میلیاردر، بشردوست و فضانورد بخش خصوصی که با فضاپیمای کرو دراگون اسپیس‌ایکس به فضا رفته است، جایگزین شود. ایزاکمن که اواخر سال گذشته توسط ترامپ برای ریاست ناسا معرفی شد، باید مراحل تایید را در سنای ایالات متحده طی کند. نامزدی او به طور رسمی در روز ۲۰ ژانویه به سنا فرستاده شد، اما در حال حاضر هیچ اطلاعاتی از مدت زمان لازم برای تایید او وجود ندارد. پترو به عنوان سرپرست موقت ناسا به کار خود ادامه خواهد داد و تا زمانی که ایزاکمن تایید شود، مسئولیت مدیریت آژانس از جمله بودجه و برنامه‌ها را بر عهده خواهد داشت.

غاده السمان روزنامه‌نگار، رمان‌نویس و شاعر مشهور سوری و یکی از شجاع‌ترین زنان سوریه است که علی‌رغم تعصب و تبعیض شدید نسبت به زنان در جوامع عرب، به‌عنوان یک نویسنده توانمند به رسمیت شناخته شد. غاده السمان در دوران زندگی خود آثار زیادی به تالیف رسانده که بسیاری از این آثار به چندین زبان ترجمه شده است. غاده السمان در سال ۱۹۴۲ در یک خانواده‌ی برجسته و محافظه‌کار سوری متولد شد. پدرش احمد السمان، رییس دانشگاه سوریه بود و به سبب مرگ زود هنگام همسرش، به‌تنهایی عهده‌دار تعلیم و تربیت دخترش شد. دیدگاه‌ها و علایق پدر تاثیری زیادی بر او داشت. غاده السمان تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در دمشق سپری کرد. او دختری با اراده بود و علی‌رغم میل پدرش برای تحصیل در رشته پزشکی، در دانشگاه سوریه به تحصیل ادبیات انگلیسی پرداخت. پس از اخذ مدرک کارشناسی به بیروت رفت و تحصیلاتش را در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه آمریکایی بیروت ادامه داد. سپس به لندن رفت و در رشته‌ی ادبیات انگلیسی دانشگاه لندن دکترا گرفت. تمایل به داشتن استقلال مالی باعث شد که غاده السمان در زمان تحصیل شروع به کار کند. مدتی در کتابخانه کالج مشغول شد و برای مدتی در یکی از مدارس متوسطه دمشق به تدریس زبان انگلیسی پرداخت. بعدها مشاغلی نظیر تدریس در دانشگاه، روزنامه‌نگاری وگویندگی رادیو را نیز تجربه کرد. در سال ۱۹۶۶ به دلیل اظهارات ضداستبدادی به سه ماه زندان محکوم شد و پس از آزادی مخفیانه از کشور خارج شد. او سال‌های زیادی را صرف کار، زندگی و سفر در کشورهای مختلف کرد و سرانجام در بیروت اقامت گزید. این سفرها باب آشنایی او با سرچشمه های ادبی جهان و جهان ادبی خودش بود. غاده السمان نویسندگی را در سال ۱۹۶۰ آغاز کرد و اولین داستان خود را در روزنامه الاخبار سوریه منتشر ساخت. سپس اقدام به انتشار داستان‌های کوتاه در روزنامه‌های عربی، به ویژه مجله لبنانی الاصبوع العربی نمود. اولین کتاب داستان کوتاه او با نام «چشمان تو سرنوشت من است» در سال ۱۹۶۲ منتشر شد و نقدهای خوبی دریافت کرد. در بیروت دریایی نیست۱۹۶۵، شام غریبان ۱۹۶۵ و کوچ بندرهای قدیمی ۱۹۷۳ از دیگر آثار داستانی کوتاه او هستند. اولین رمان غادة السمان به نام بیروت ۷۵ در اواخر سال ۱۹۷۴ منتشر شد که به شرح مشکلات جامعه بیروت می‌پردازد. کابوس‌های بیروت ۱۹۷۷ و شام میلیاردی ۱۹۸۶ از دیگر کتابهای غاده السمان هستند که به عقیده برخی از منتقدان او را به یکی از برجسته‌ترین نویسندگان مدرن عرب مبدل ساختند. غاده السمان یکی از پرکارترین نویسندگان زن جهان عرب است. او بیش از سی کتاب در ژانرهای مختلف منتشر ساخته که بسیاری از آن‌ها به زبان‌های مختلف دنیا ترجمه شده‌اند. غاده با شناخت حقوق و آزادی‌های زنان در جامعه اروپایی و مقایسه آن با جوامع عرب، به بیان صادقانه و صریح ایده‌های آزادی و برابری جنسیتی در متون خود پرداخت. غاده السمان در سال ۱۹۷۰ با دکتر بشیر الدعوق، صاحب انتشارات دارالطلیعه ازدواج کرد و صاحب  پسری به نام حازم شد. او از سال ۱۹۸۴ در پاریس زندگی می‌کند. غاده در سال ۱۹۷۷ شرکت انتشاراتی خود را تأسیس کرد تا به نوشتن نظرات خود بدون سانسور ادامه دهد. غاده السمان از شاعران نهضت نو شعر عربی است  که در اشعار خود از گونه‌های ادبی و فنون زبانی مانند آشنایی‌زدایی استفاده کرده است. غاده السمان در ادبیات عرب بیشتر به‌عنوان یک نویسنده شناخته می‌شود. اما در زمینه‌ی شعر نیز دارای آثار بی‌نظیری است. جنسیت، عشق به‌عنوان یک نیاز زنانه و تبعیض‌ستیزی، اصلی‌ترین مضامین شعری این زن آزادی‌خواه هستند. او در اشعار خود مانند یک منتقد اجتماعی به مبارزه با بی‌عدالتی، تبعیض، تنهایی و رنج زنان می‌پردازد و اسارت زنان بواسطه‌ی عشق و ازدواج در جوامع شرقی را به سخره می‌گیرد. کتاب های غاده السمان: کتاب در بیروت دریایی نیست کتاب جغد روشنفکر کتاب کابوس های بیروت کتاب زنی عاشق زیر باران کتاب تپش های شیدایی کتاب دوران عاشقی کتاب دانوب خاکستری کتاب بیروت ۷۵ کتاب جاده جنون کتاب جنون شهری است دارد کتاب عشق از سویدای دل کتاب علیه تو اعلان عشق می‌دهم کتاب زنی عاشق در میان دوات کتاب ابدیت، لحظه عشق کتاب عاشق آزادی کتاب با این همه عاشقت بود‌ه‌ام کتاب در بند کردن رنگینکمان کتاب رقص با جغد کتاب غمنامه برای یاسمین ها کتاب معشوق مجازی مجموعه‌ی شعر عاشق آزادی، آخرین اثر غاده‌السمان است و در سال ۲۰۱۰ منتشر شد. بخشی از اشعار موجود در این اثر به درد فراغ او از همسرش اختصاص دارد چرا که این کتاب شعر، پس از فوت همسر غاده‌السمان، دکتر بشیر داعوق نوشته شده است. او در این کتاب به ستایش عشق و آزادی و به توصیف غربت از وطن و هجران می‌پردازد. کتاب دانوب خاکستری، شش داستان برگزیده از کتاب‌های کوچ لنگرگاه قدیمی و شام غریبان است. در این داستان‌ها درباره‌ی پیامدهای شکست جنگ شش روزه سخن گفته می‌شود. این کتاب ۵ راوی زن و یک راوی مرد دارد که در هر داستان، از دل‌مشغولی‌ها و دغدغه‌های خود سخن می‌گویند؛ دغدغه‌هایی از جنس هویت، میهن، تعلق و زنانگی سرکوب‌شده. این شش داستان با یک‌دیگر اشتراک مهمی دارند؛ زیرا همگی روایتگر درد و رنج جامعه عرب در دهه هفتاد و هشتاد میلادی اند. قسمتی از داستان: رادیو را در حالی ترک کردم که هزاران سوال در دلم می‌جوشید، اما هنوز حکومت و نظام را مقدس می‌دانستم و باور داشتم که حق همواره با وطن است و حازم تجسم زنده اقتدار نظام. منتظر دیدار شبانه با حازم ماندم. از او پرسیدم: «چرا مردم را فریب دادیم؟ چرا بیانیه‌های دروغین پخش کردیم؟ چرا حالا بر شکست سرپوش می‌گذاریم؟..چرا؟..چرا؟ بر سرم فریاد زد: « پس تو هم مزدوری..!» با خشم گفتم:«چرا فکرکردن به کشور به معنای مزدوری است؟ من فکر می‌کنم، پس مزدورم؟!… » شرافت زن برایشان مهم‌تر از شرافتِ زمین است. با اختراعِ بی‌آبرویی‌های کوچک و صحبت از تن، خود را از یاد بی‌آبرویی بزرگ، یعنی شکست وطن، خلاص می‌کنند. برای مردان کشور من شکست خفت‌بار و عقب‌نشینی آرام و بی‌صدا از میدانِ جنگ آسان‌تر است از شکست و عقب‌نشینی از بستر یک زن. بیروت ۷۵، داستان ۵ مسافر است که از دمشق عازم بیروت شده‌اند و مقصد مشترکی دارند. فرح، یاسمینه، ابومصطفی، ابوملا و طعان در یک خودرو نشسته‌اند اما با یک‌دیگر صحبتی نمی‌کنند؛ روند داستان این‌گونه است که همه ۵ شخصیت، سرنوشت غمناکی پیدا می‌کنند. بیروت شهری مملوء از تضادها، تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌های ساختاری است؛ بیروت را عروس شهرهای خاورمیانه می‌شناسند اما این عبارت برای ثروتمندان و فرادستان صادق است. به نظر منتقدان، غاده‌السمان در این داستان، وقوع جنگ داخلی لبنان را پیش‌بینی کرده است. شخصیت‌های زن بیروت ۷۵، یعنی فرح و یاسمینه نماد زنان عرب‌اند که در جست‌وجوی آزادی و دستیابی به رهایی، تلاش می‌کنند اما سرنوشت خوبی ندارند. در بیروت ۷۵، بسیاری از مهاجران در جست‌وجوی رفاه و آزادی به این شهر آمده‌اند؛ ولی نتوانسته‌اند به اهدافشان دست یابند. در این داستان، علل و زمینه‌های شکل‌گیری جنگ داخلی لبنان، به‌گونه‌ای ظریف و به شکلی نمادین، به نثر درآمده است. قسمتی از روایت: به بیروت که آمدم، قد و بالایم بلندتر از شب بود. سرتاسر دریا هم کوچک‌تر از آن بود که بسترم شود. چادر تاریکی که با ستاره‌ها سوراخ سوراخ شده بود، تنگ‌تر از آن لود که سوداهایم را در بر بگیرد. اما حالا چه..بیروت از پیش چشمم کنار رفته و مرا مثل یک گوش‌ماهی تو خالی به ساحل تف کرده‌‌است. پیوسته صدایی می‌شنوم که در من زار می‌زند، صدایی مثل صدای گوش ماهی.آه بیروت، چه شد، چه شد؟ مصطفی لجوجانه پرسید: « تا حالا یکبار هم شده از مرگ یک ماهی غصه‌ات بگیرد و به ناله‌اش رحم کنی و به دریا برش گردانی؟» پدرش گفت: «من فقط صدای ناله تو و ده برادر گرسنه‌ات را می‌شنوم.» مصطفی هم شرمنده شد و هم خود را سیاه‌بخت دید. نوینسده: قدسیه امینی