دوستی‌های زنانه، بیش از آن‌چه در نگاه اول به نظر می‌رسد، نقشی حیاتی در سلامت روان و توانایی مقابله با فشارهای زندگی ایفا می‌کنند. در روان‌شناسی، مفهوم «تاب‌آوری» به توانایی فرد برای بازگشت به حالت تعادل پس از تجربه‌ی استرس، بحران یا ناکامی اطلاق می‌شود. هرچند عوامل متعددی بر تاب‌آوری تأثیر می‌گذارند، اما روابط اجتماعی گرم و حمایت‌گر—به‌ویژه دوستی‌های عمیق میان زنان—یکی از نیرومندترین منابع برای حفظ و تقویت این توانایی به شمار می‌روند. از منظر تکاملی، پیوندهای حمایتی میان زنان بخشی از سازوکار بقا بوده‌اند. در مواجهه با تهدیدهای محیطی، زنان با تشکیل شبکه‌های حمایتی توانسته‌اند منابع را با یکدیگر به اشتراک بگذارند، از فرزندان هم مراقبت کنند و در مدیریت خطرات همکاری نمایند. این همکاری نه‌تنها به بقا کمک کرده، بلکه موجب افزایش حس امنیت روانی نیز شده است. امروزه نیز، هرچند شکل این پیوندها دگرگون شده، اما نیاز به آن همچنان پابرجاست. از نظر بیولوژیکی، تعاملات مثبت با دوستان نزدیک باعث ترشح هورمون اکسی‌توسین می‌شود؛ هورمونی که به «هورمون پیوند» شهرت دارد. این ماده شیمیایی سطح استرس را کاهش داده و احساس اعتماد و همدلی را تقویت می‌کند. در لحظات دشوار، حتی یک گفت‌وگوی صمیمی یا یک پیام کوتاه از سوی دوست، می‌تواند فعالیت محور استرس در مغز را کاهش دهد و احساس آرامش ایجاد کند. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که زنان، به دلیل گرایش بیشتر به روابط اجتماعی همدلانه، از این اثر آرام‌بخش بیش از مردان بهره‌مند می‌شوند. در سطح روان‌شناختی نیز، دوستی‌های زنانه منبع مهمی برای بازسازی هویت و عزت‌نفس به شمار می‌روند. زمانی که زنی با بحران‌هایی چون جدایی، مشکلات شغلی یا فشارهای خانوادگی مواجه می‌شود، وجود دوستانی که بدون قضاوت گوش می‌سپارند و حمایت می‌کنند، به او کمک می‌کند تا روایت مثبت‌تری از خود بسازد. این بازسازی روانی، یکی از پایه‌های اصلی تاب‌آوری است. تحقیقات روان‌شناسی اجتماعی نشان داده‌اند زنانی که شبکه‌ای فعال از دوستان نزدیک دارند، کمتر در معرض افسردگی و اضطراب قرار می‌گیرند. این روابط نه‌تنها در شرایط بحرانی، بلکه در زندگی روزمره نیز نقش حفاظتی ایفا می‌کنند. داشتن افرادی که بتوان با آن‌ها شادی‌ها و نگرانی‌ها را در میان گذاشت، احساس انزوا را کاهش داده و حس تعلق را تقویت می‌کند. از سوی دیگر، دوستی‌های زنانه می‌توانند همچون آینه‌ای برای خودشناسی عمل کنند. زمانی که زنی با دوستی صمیمی گفت‌وگو می‌کند، اغلب بازخوردهایی دریافت می‌کند که به او کمک می‌کند نگاهی تازه به مسائل خود داشته باشد. این تبادل دیدگاه‌ها، انعطاف‌پذیری شناختی را افزایش می‌دهد؛ یعنی توانایی دیدن موقعیت‌ها از زوایای مختلف، که یکی از ویژگی‌های کلیدی تاب‌آوری است. در روان‌شناسی مثبت‌گرا، مفهومی با عنوان «سرمایه اجتماعی» مطرح می‌شود که به مجموعه منابعی اشاره دارد که فرد از طریق روابط اجتماعی خود به دست می‌آورد. دوستی‌های زنانه، بخش مهمی از این سرمایه را تشکیل می‌دهند. این منابع می‌توانند در قالب حمایت عاطفی، هم‌فکری، کمک‌های عملی یا حتی ایجاد فرصت‌های شغلی و اجتماعی نمود پیدا کنند. زنان از طریق شبکه‌سازی با دوستان خود، نه‌تنها تاب‌آوری فردی، بلکه تاب‌آوری جمعی را نیز تقویت می‌کنند. البته باید به این نکته توجه داشت که کیفیت دوستی بسیار مهم‌تر از کمیت آن است. روابطی که بر پایه‌ی رقابت ناسالم، قضاوت یا مقایسه مداوم بنا شده‌اند، نه‌تنها کمکی به رشد روانی نمی‌کنند، بلکه می‌توانند منبع استرس و فرسودگی شوند. در مقابل، دوستی‌هایی که بر پایه‌ی پذیرش، اعتماد و حمایت متقابل شکل گرفته‌اند، زمینه‌ساز آرامش روانی و رشد شخصی خواهند بود. روان‌شناسان توصیه می‌کنند که زنان برای حفظ و تقویت دوستی‌های خود به چند نکته کلیدی توجه داشته باشند: اختصاص زمان برای دیدار یا گفت‌وگو، ابراز قدردانی و محبت، و حفظ رازها و حریم خصوصی دوستان. این رفتارها نه‌تنها باعث تعمیق روابط دوستانه می‌شوند، بلکه حس امنیت روانی ایجاد می‌کنند که از پایه‌های اصلی تاب‌آوری به شمار می‌رود. از منظر مکانیسم‌های روانی، حمایت دوستان نزدیک می‌تواند نقشی همچون «تنظیم‌کننده هیجان» ایفا کند. در مواجهه با بحران، واکنش‌های هیجانی شدید مانند ترس یا خشم ممکن است عملکرد شناختی را مختل کند. در چنین شرایطی، حضور یا حتی یادآوری یک دوست قابل اعتماد، می‌تواند سیستم عصبی را آرام ساخته و فرد را در رسیدن به تصمیم‌های منطقی یاری کند. این اثر تنظیمی، نه‌تنها در موقعیت‌های واقعی بلکه در مطالعات آزمایشگاهی روان‌شناسی نیز تأیید شده است. در مجموع، دوستی‌های زنانه، فراتر از یک رابطه اجتماعی ساده، منبعی نیرومند برای بازسازی روانی و افزایش تاب‌آوری در برابر فشارهای زندگی‌اند. زنانی که این پیوندها را پرورش می‌دهند، نه‌تنها در برابر بحران‌ها مقاوم‌تر و انعطاف‌پذیرتر عمل می‌کنند، بلکه در زندگی روزمره نیز احساس شادی، امنیت و معنا بیشتری را تجربه می‌کنند. این روابط یادآور آن‌اند که تاب‌آوری، صرفاً یک ویژگی فردی نیست، بلکه در دل ارتباطات انسانی معنا می‌یابد و رشد می‌کند. نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»

مشکلات تخمک‌گذاری از شایع‌ترین دلایل ناباروری هستند. بسیاری از شما می‌دانید که اختلال تخمدان پلی‌کیستیک (سندروم تنبلی تخمدان) مرتبط با ناهماهنگی هورمونی است. هورمون‌ها نقش مهمی در قدرت باروری دارند و هرگونه عدم تعادل در آن‌ها می‌تواند باروری را تحت تأثیر قرار دهد. یکی از بیماری‌های رایج که باعث مشکلات تخمک‌گذاری می‌شود، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) است. آیا با داشتن سندروم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) باردار می‌شویم؟ پاسخ این است: بله، ابتلا به سندروم تخمدان پلی‌کیستیک مانع بارداری نمی‌شود. اما نکته مهم این است که فرایند بارداری در افراد مبتلا به این سندروم معمولاً پیچیده‌تر، چالش‌برانگیزتر و طولانی‌تر از سایرین است؛ با این حال، بارداری امکان‌پذیر است. چگونه PCOS بر باروری تأثیر می‌گذارد؟ PCOS یکی از شایع‌ترین اختلالات هورمونی و از عوامل اصلی ناباروری در زنان ۲۰ تا ۳۵ ساله به شمار می‌رود. ویژگی اصلی این سندروم، عدم تعادل هورمونی است. علت دقیق بروز PCOS هنوز مشخص نیست. معمولاً هورمون‌هایی که توسط غده هیپوفیز در مغز ترشح می‌شوند، فرآیند تخمک‌گذاری را کنترل و رشد تخمک را تنظیم می‌کنند و تخمدان را در زمان آزادسازی تخمک تحریک می‌کنند. اگر سطح این هورمون‌ها تغییر کند، تخمدان ممکن است در رشد و آزادسازی تخمک‌های بالغ دچار مشکل شود. در این حالت، تخمک‌های آزادنشده کیست‌های کوچکی را در داخل تخمدان شکل می‌دهند. مشکلات تخمک‌گذاری اغلب با الگوهای خونریزی قاعدگی نامنظم و/یا فاصله‌هایی بین دوره‌ها که بیش از ۳۵ روز طول می‌کشد، همراه است. برای تشخیص سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)، باید حداقل دو مورد از علائم زیر را داشته باشید: - خونریزی قاعدگی نامنظم، کم یا حتی بدون خونریزی - علائم افزایش سطح آندروژن‌ها، مانند موهای زائد صورت و بدن (هیرسوتیسم)، آکنه یا نتایج آزمایش خون که نشان‌دهنده سطح بالای آندروژن‌ها (هورمون‌های پیش‌ساز استروژن) است - سونوگرافی که نشان‌دهنده وجود تعداد زیادی کیست کوچک در لبه تخمدان‌ها (تخمدان‌های پلی‌کیستیک) باشد، چاقی نیز معمولاً با PCOS ارتباط دارد. دکتر گوتنیک توضیح می‌دهد: «افرادی که دچار چاقی هستند، معمولاً مقاومت به انسولین دارند که اثرات مختلفی در بدن ایجاد می‌کند. این مقاومت می‌تواند در پانکراس به صورت دیابت، در کبد به بیماری کبد چرب و در تخمدان‌ها به شکل PCOS بروز کند. برخی بیماران در سنین جوانی به PCOS مبتلا می‌شوند که این بیماری ممکن است منجر به چاقی در مراحل بعدی زندگی شود.» چگونه شانس بارداری با سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) را افزایش دهیم؟ خبر خوب این است که مشکلات تخمک‌گذاری در PCOS معمولاً آسان‌تر از سایر انواع ناباروری درمان می‌شوند. در ادامه چند راهکار برای افزایش شانس بارداری با این سندرم آمده است: حفظ وزن سالم کاهش وزن می‌تواند مقاومت به انسولین را کاهش دهد و در نتیجه بهبود چشمگیری در شرایط PCOS ایجاد کند که تأثیر مثبتی روی باروری دارد. اگر شاخص توده بدنی (BMI) شما ۴۰ یا بالاتر است، پزشک ممکن است جراحی چاقی را پیشنهاد دهد. همچنین زنان با BMI بین ۳۵ تا ۴۰ که دچار بیماری‌های مرتبط مثل دیابت، فشار خون بالا یا آپنه خواب هستند، می‌توانند از این گزینه بهره‌مند شوند. مصرف غذای مغذی اگر قصد بارداری دارید، باید رژیم غذایی سالم و سرشار از مواد مغذی را دنبال کنید. مصرف چربی‌های ناسالم، شکر و کربوهیدرات‌های ساده (موجود در غذاهای فرآوری‌شده، فست‌فود و شیرینی‌ها) را محدود کنید. در عوض، بهتر است رژیم غذایی شما شامل موارد زیر باشد: - میوه‌ها و سبزیجات تازه - غلات کامل مانند بلغور جو دوسر، کینوا، فارو، جو و برنج قهوه‌ای - پروتئین‌های بدون چربی مانند مرغ و ماهی - لوبیا و عدس پزشک شما ممکن است مکمل‌ها یا ویتامین‌های مخصوص دوران بارداری را نیز توصیه کند که به بهبود ناباروری کمک می‌کنند، از جمله: - اسید فولیک برای رشد سالم سیستم عصبی جنین - آهن برای افزایش حجم خون و تأمین اکسیژن کافی به جنین - کلسیم و ویتامین D برای تقویت رشد استخوان‌های کودک - ویتامین A برای کمک به رشد چشم‌های نوزاد پزشک احتمالاً آزمایش خون برای اندازه‌گیری سطح گلوکز ناشتا و HbA1c را انجام می‌دهد که میزان متوسط قند خون در سه ماه گذشته را نشان می‌دهد. در برخی موارد نیز ممکن است آزمایش تحمل گلوکز برای غربالگری دیابت توصیه شود. علاوه بر ورزش و رژیم غذایی سالم که در کنترل سطح انسولین موثر هستند، پزشک ممکن است داروی متفورمین را که معمولاً برای درمان دیابت نوع ۲ استفاده می‌شود، نیز تجویز کند. یک زن باردار مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) نیازمند بررسی دقیق عوارض احتمالی بارداری و مدیریت پیشگیرانه است. این زنان در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به دیابت بارداری، پره‌اکلامپسی و زایمان زودرس قرار دارند. کنترل وزن، به‌ویژه در کسانی که اضافه وزن یا چاق هستند، قبل و در طول بارداری، نقش مهمی در کاهش این خطرات دارد. همچنین مراقبت‌های پیش از بارداری، شامل ارزیابی عدم تحمل گلوکز و دیابت نوع ۲، به‌شدت توصیه می‌شود. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

مولتیپل اسکلروزیس (MS) بیماری‌ای است که مغز و نخاع را تحت تأثیر قرار می‌دهد .در حال حاضر درمان قطعی برای آن وجود ندارد، اما درمان‌های موجود می‌توانند به کنترل و مدیریت علائم کمک کنند. بیماری ام‌اس در زنان شایع‌تر از مردان است، به‌طوری‌که احتمال ابتلای زنان سه برابر بیش از مردان است.  اگرچه علائم ام‌اس در هر دو جنس مشابه است ،برخی از این علائم به‌دلیل عواملی مانند نوسانات هورمونی و ارتباط بالقوه با چربی بدن و محل تجمع آن، در زنان شایع‌تر یا متفاوت‌تر بروز می‌کنند. نوسانات هورمونی در دوران قاعدگی، بارداری و یائسگی می‌توانند بر شدت علائم ام‌اس تأثیر بگذارند. زنان ممکن است علائم اولیه ام‌اس مانند تغییرات بینایی، بی‌حسی یا احساس سوزن‌سوزن شدن را تجربه کنند. علائم مشترک: بسیاری از علائم مانند خستگی، ضعف عضلانی، تغییرات شناختی، و مشکلات جنسی )مانند خشکی واژن و مشکلات نعوظ( در هر دو جنس مشترک هستند. افزایش چربی بدن، به‌ویژه چربی شکمی، با التهاب مرتبط است که ممکن است در بیماری ام‌اس نقش داشته باشد. از آن‌جایی‌که زنان به‌طور طبیعی درصد چربی بدن بالاتری دارند. این عامل می‌تواند در شیوع بیشتر بیماری در آن‌ها مؤثر باشد. علائم خاصی که ممکن است در زنان برجسته‌تر باشند: - مشکلات بینایی: تاری دید، تشخیص رنگ ضعیف یا حرکات دردناک چشم. - اختلال عملکرد جنسی: خشکی واژن، مشکلات در برانگیختگی یا ارگاسم. - تغییرات عاطفی: افزایش اضطراب، افسردگی یا نوسانات خلقی. از جمله عوامل دیگری که باید در نظر گرفته شوند: - بارداری: اگرچه علائم ام‌اس ممکن است در دوران بارداری تغییر کند، اما به دلیل سرکوب سیستم ایمنی، احتمال عود بیماری کاهش می‌یابد. - یائسگی: علائم ممکن است در دوران یائسگی به دلیل نوسانات هورمونی بدتر شوند. - ویتامین:D تحقیقات، رابطه بین سطح ویتامین D و ابتلا به ام‌اس، روند پیشرفت و شدت علائم آن را بررسی می‌کنند. در نتیجه، زنان به‌طور نامتناسبی تحت تأثیر بیماری ام‌اس (MS) قرار می‌گیرند. در حالی‌که بسیاری از علائم این بیماری بین زنان و مردان مشترک است، نوسانات هورمونی، درصد چربی بدن و عوامل جغرافیایی ممکن است نقش بیشتری در بروز و شدت بیماری در زنان ایفا کنند. بیماری ام‌اس (MS) زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به مغز و نخاع حمله می‌کند. علت دقیق آن هنوز مشخص نیست. احتمال ابتلا به ام‌اس در شرایط زیر بیشتر است: - سن بین ۲۰ تا ۵۰ سال - زن بودن )زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا هستند.) - داشتن سابقه خانوادگی )برادر، خواهر یا والدین مبتلا به ام‌اس( - مصرف سیگار )احتمال ابتلا در افراد سیگاری حدود دو برابر بیشتر است( آزمایش‌های تشخیص بیماری ام‌اس: اگر پزشک عمومی مشکوک به ام‌اس باشد، شما را به متخصص مغز و اعصاب ارجاع می‌دهد. در این مراجعه، متخصص در مورد علائم شما پرس‌وجو می‌کند. هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص قطعی ام‌اس وجود ندارد، اما ممکن است این آزمایش‌ها انجام شود: - بررسی حرکت، هماهنگی، بینایی، تعادل و رفلکس‌ها - آزمایش خون - MRI برای بررسی آسیب به مغز یا نخاع - پونکسیون کمری: نمونه‌گیری از مایع نخاعی با سوزن - تست‌های تحریک حسی با حسگرهایی که سرعت انتقال پیام‌ها از چشم یا گوش به مغز را اندازه‌گیری می‌کنند. درمان: در حال حاضر، درمان قطعی برای ام‌اس وجود ندارد، اما برخی روش‌ها می‌توانند روند پیشرفت بیماری را کند و علائم را کنترل کنند. نوع درمان به *نوع ام‌اس* و *علائم خاص فرد* بستگی دارد، و ممکن است با گذشت زمان نیاز به تغییر درمان‌ها باشد. شما توسط متخصصان مختلفی پشتیبانی خواهید شد. این متخصصان ممکن است شامل پرستار متخصص ام‌اس، متخصص مغز و اعصاب و فیزیوتراپیست باشند. داروهایی که ممکن است برای بیماری ام‌اس تجویز شوند ،عبارت‌اند از: 1. داروهای استروئیدی برای کاهش التهاب و کمک به بهبود عملکرد اعصاب. 2.درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری، که به کاهش تعداد و شدت عودها کمک می‌کنند. 3. داروهای شل‌کننده عضلات برای کاهش اسپاسم، گرفتگی یا سفتی عضلانی. 4. داروهایی برای درمان درد، مشکلات بینایی و سایر علائم، که در جهت حمایت و کاهش ناراحتی‌های ناشی از بیماری ام‌اس به کار می‌روند. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

اکثر ادمها فکر میکنند زن موجود پیچیده ای با هزارتویی سخت بوده که شناخت آن غیرممکن است در حالیکه اینگونه نیست. زن موجودی لطیف و ظریف با اخلاقیات و روحیاتی که هر زنی را منحصر به فرد می‌سازد. برای شناخت زنان راهکارهای مؤثری وجود دارد که با رعایت آنها می‌توان به شناخت عمیق‌تری از آنها دست یافت. از آنجایی‌که زنان نیمی از پیکره‌ی جامعه را تشکیل می‌دهند شما هر روز با آنها در تعامل هستید و ممکن است بخواهید باقی عمرتان را نیز در کنار یک زن سپری کنید؛ بنابراین زمانی که شما شناخت بهتری از یک زن و شخصیت او داشته باشید خودتان را رشد می‌دهید و درنتیجه زندگی بهتر و شادتری را نیز تجربه خواهید کرد. برای درک بهتر یک زن بهتر است که با روحیات زنان نیز آشنا شوید. اگر این توانایی را داشتید که به درون مغز یک زن سفر کنید آنگاه مشاهده می‌کردید که از نظر ساختاری هیچ تفاوتی بین زن و مرد وجود ندارد و آنچه که تفاوت دارد روحیات یک زن با یک مرد است که در ادامه به معرفی برخی نکات جهت شناخت بهتر از این روحیات می‌پردازیم: زنان به دنبال علاقه‌ی واقعی هستند. هدیه‌ی که از قلب بیرون می‌آید برای یک زن ارزشش بسیار بیشتر از هدایای گران‌قیمتی هست که گواه از صمیمیت و یک‌رنگی نداشته باشند. واکنش زنان نسبت به عواملی که گمان می‌کنند نقصی در ظاهرشان محسوب می‌شود، منفی‌تر از مردان است. در اکثر جوامع و فرهنگ‌ها زنان بیشتر بر اساس ظاهرشان مورد قضاوت قرار می‌گیرند و وضعیت ظاهری در میزان پذیرش اجتماعی آنها نقش اساسی دارد. اما در مقابل مردها بیشتر بر پایه‌ی شجاعت، موفقیت شغلی و مالی و موارد مشابه توجه اطرافیان را به خود جلب می‌کنند، بنابراین زنان بسیار بیشتر از مردان به‌ظاهر خود حساسیت دارند. درصورتی‌که مردی هستید که یک زن را در زندگی‌تان به همراه دارید بهتر است علاقه‌تان را نسبت به او همیشه به زبان بیاورید. مردان ممکن است با منطق فکر کنند؛ اما زنان احساسات را مدنظر قرار می‌دهند. این بدان معنا نیست که زنان در روندهای فکری خود غیرمنطقی هستند؛ بلکه این معنی را می‌دهد که زنان در هنگام تصمیم‌گیری‌های اساسی احساسات خود را مدنظر می‌گیرند. شناخت شخصیت زنان: پایه‌های شخصیتی یک انسان در خانواده‌اش ریخته می‌شود. در خانواده‌ها اغلب دختران را با احساسات و عواطف دخترانه پرورش می‌دهند و ویژگی‌های شخصیتی او را بر اساس جنسیت برایش تعریف می‌کنند. در کنار این موارد می‌توان با در نظر داشت نکات زیر به شناخت بهتری دست‌یافت: یک زن اوقات فراغتش را چگونه می‌گذراند: آیا دوست دارد بیشتر اوقاتش را با دوستانش سپری کند؟ آیا ترجیح می‌دهد تنها باشد و در گوشه‌ای دنج کتاب بخواند، فیلم تماشا کند و یا... به مشکلات چگونه پاسخ می‌دهد؟ زندگی مملو از چالش‌‌هایی سخت و آسان است و هر لحظه ممکن است ناهنجاری ای ریتم یکنواخت زندگی را برهم بزند، آنچه که در این جا مهم است نوع برخورد و واکنش یک زن به مشکلات است که نشان‌دهنده‌ی شخصیت او است. آیا سریعاً دچار حس کلافگی و بیچارگی می‌شود و یا اینکه نه سعی می‌کند راه‌حل‌ها را جستجو کند و در چنین شرایطی قادر به حفظ خونسردی خود است. ارزش‌های یک زن چیست: آنچه برای یک زن ارزش دارد خط‌مشی او در زندگی و درک و دریافت او از زندگی را می‌سازد. آیا یک زن مادیات و دارایی برایش اهمیت دارد یا معنویات و نیکی‌ها بها می‌دهد. آیا مادر بودن را اولویت می‌دهد یا پیشرفت و استقلال مالی برایش مهم است، آیا ازدواج در برنامه‌ی اوست و یا شروع یک تجارت و کسب را هدف قرار داده است و... چه چیزی به یک زن انگیزه می‌دهد: هر فردی سرگرمی‌هایی دارد که او را سر ذوق می‌آورد و به او انگیزه می‌دهد. سرگرمی‌ها بیشتر از فعالیت عادی به فرد انگیزه می‌دهند؛ بنابراین باید دید و جستجو کرد که منبع تأمین انرژی و قوت یک زن چیست و کجا می‌توان یافت. برنامه‌های یک زن چه چیزهایی هستند: یک زن برای انجام امورات زندگی برنامه‌ریزی است یا اینکه در لحظه تصمیم می‌گیرد؟ بعضی از زن‌ها برنامه‌ریزی را دوست دارند و برای تمام زندگی‌شان برنامه دارند و اهل سورپرایز نیستند در مقابل زنانی هستند که تصمیم‌گیری در لحظه برایشان سخت هست. سخن پایانی: با توجه‌به این‌که هر انسان ذاتاً با انسان دیگر دارای تفاوت‌هایی است و با بیان چند سطر نمی‌توان به شناخت کتله‌ی عظیمی از جمعیت جهان رسید و کفایت کرد بااین‌حال سعی بر این بوده است تا عمومی‌ترین نکات و وجهه مشترک بین زنان شناسایی و بیان شوند تا در راستای بهبود ارتباطات کمک‌کننده باشند. نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»